ตอนที่ 48【ต้มน้ำร้อน】

มุมมองเซคุโด

 

บ้านของอาจารย์ฟรันเบลที่เธอพามานั้นเป็นคฤหาสน์ที่เหมือนกับปราสาท

 

มีลักษณะพิเศษคือหลังคาสีฟ้าที่ผนังด้านนอกสีขาวบริสุทธิ์

 

 

 

อาคารเช่นนั้นตั้งอยู่กลางลานกว้าง

 

ลานกว้างที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกไม้มีอิฐกั้นและเหล่าดอกไม้ที่กำลังสั่นไหวต่อสายลม

 

 

 

กระท่อมที่เห็นอยู่ที่มุมหนึ่งของสวนเป็นคอกม้าหรือไม่ก็คอกไก่

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ตรงกลางมันเล็กเหมือนกับเป็นห้องน้ำ

 

 

 

แม้ว่าขนาดจะใกล้เคียงกับบ้านของผม แต่การตกแต่งมันมากกว่าเสียอีก

 

 

 

　……บ้านของผมคงเท่ากับห้องน้ำของที่นี่แหละมั้ง。

 

 

 

「เอ่อ บ้านหลังใหญ่มากเลยนะครับ」

 

 

 

「ฮึฮึ ใช่เพราะว่าเป็นบ้านคนรวยนี่น่า」

 

 

 

อาจารย์ฟรันเบลกล่าวเช่นนั้นพร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น

 

เปิดประตูรั้วและเดินเข้าไปในสวน

 

อาจจะเพราะดึกมากแล้วเลยไม่มีคนอยู่ในสวนเลย

 

 

 

แต่กลับมองเห็นแสงสว่างมาจากคฤหาสน์ตรงกลาง

 

แสงที่รั่วออกมาจากหน้าต่างภายในอาจจะเป็นแสงจากเตาผิง

 

 

 

ผมเห็นเงาใครบางคน และเงาที่กำลังรับประทานอาหารอย่างมีความสุข

 

ดูเหมือนว่าจะมีคนที่ทานอาหารจำนวนมากอยู่ในห้อง

 

 

 

ในขณะเดียวกันผมก็ได้แต่สงสัยว่านั่นคือครอบครัวของอาจารย์ฟรันเบลงั้นเหรอ

 

เป็นครอบครัวขนาดใหญ่สินะ

 

ตอนแรกผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอาจารย์ฟรันเบลเลย

 

พวกเขาจะเป็นคนแบบไหนกันนะ?

 

 

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น อาจารย์ฟรันเบลก็มุ่งหน้าไปยังคอกม้าที่มุมหนึ่งของสวน

 

 

 

「เอ๊ะ จะไปไหนเหรอครับอาจารย์？」

 

 

 

「บ้านของฉันอยู่ทางนี้ค่ะ」

 

 

 

หัวเราะราวกับไม่มีความสุขและชี้ไปที่กระท่อมหลังหนึ่ง

 

 

 

หะ？

 

หมายความว่าไง？

 

กระท่อมแบบนั้นคือบ้านของอาจารย์งั้นเหรอ?

 

 

 

「เอ่อ แล้วคฤหาสน์ตรงกลางนั่นของใครครับ？」

 

 

 

「เป็นบ้านของพ่อที่มีภรรยา 4 คนน่ะ มีพี่ชายสองกับพี่สาวอีกสาม อาศัยอยู่ที่นั่นค่ะ」

 

 

 

เป็นครอบครัวใหญ่กว่าที่คิดไว้เยอะ

 

 

 

「เอ๊ะ อาจารย์มีแม่ 4 คน เหรอครับ！？」

 

 

 

「ใช่แล้ว บ้านเราเป็นครอบครัวที่มีภรรยาหลายคนน่ะ」

 

 

 

　โอววววววววววว！

 

　ดีจังเลยน้าาาาา～！

 

พ่อของอาจารย์ฟรันเบลรวยพอที่จะเลี้ยงภรรยา 4 คนเลยงั้นเหรอ

 

ช่างน่าอัศจรรย์

 

 

 

ถ้าให้พูดตามตรง ผมเองก็มีความสุขถ้าได้อาจารย์ฟรันเบล คาเทีย และ โรเอะ เป็นภรรยา

 

พวกเธอต่างเป็นผู้หญิงที่ดีทุกคน

 

 

 

อย่างไรก็ตาม ปัญหาคือความเป็นจริงพวกเธอจะยอมรับให้ผมมีภรรยาหลายคนได้งั้นเหรอ

 

 

 

ในฐานะอัศวินแรงค์ S ของประเทศมีเงินพอที่จะเลี้ยงดูพวกเธอทั้งสามรึเปล่า?

 

ผมได้ยินมาว่ากรีต้าเป็นพวกอัจฉริยะ แต่สำหรับผมที่มีดีแค่สู้

 

 

 

หากวันหนึ่งมีลูกก็ต้องการเงินมากขึ้น และมันจะยุ่งยากกันไปอีก

 

แต่ผมก็อยากมีลูกเหมือนกัน และอยากสอนทักษะดาบของพ่อสืบต่อให้ลูก

 

เหนือสิ่งอื่นใดอยู่คนเดียวเหงาจะตาย

 

 

 

ผมได้แต่ตื่นเต้นพอคิดถึงอนาคตเช่นนั้น

 

ผมรู้ว่านั่นเป็นอนาคตอันแสนมีค่าสำหรับผมดังนั้นจะขอฝากฝังพรสวรรค์ตัวเองโดยไร้ซึ่งเป้าหมายใดๆ

 

 

 

เป็นครอบครัวในแบบของตัวเอง

 

ผมเองก็อยากจะมีแบบเขาบ้าง

 

ก่อนหน้านี้ก็ต้องทำให้ฟรันเบล โรเอะ และคาเทียหลงรักผมให้ได้เสียก่อน

 

 

 

มันไม่แย่นักหรอกที่ผมจะพยายามอย่างหนักเพื่อจะเลี้ยงดูทั้งสาม

 

เดิมทีผมฝึกวิชาดาบเพื่อจะสร้างฮาเร็มอยู่แล้ว

 

 

 

「เซคุโดคุง？」

 

 

 

「ครับ！　อะ แหม ภรรยาหลายคนสุดยอดไปเลยนะครับ」

 

 

 

「หายากอย่างที่คิดสินะ？」

 

 

 

เมื่อถามผมว่ามันหายากงั้นเหรอ ผมก็คิดว่าไม่นะ

 

ดูเหมือนว่าผู้ชายขุนนางจะชอบมีภรรยาหลายคนเป็นเรื่องปกติ

 

ต้องเรียกว่าไม่ซ้ำหน้ากันแต่ละวันเลยดีกว่า

 

 

 

「อืม ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ ดูเหมือนว่าพวกชนชั้นสูงเองก็มีภรรยาหลายคนครับ」

 

 

 

「นั่นสินะ อาจจะมีมากเลยล่ะในบรรดาขุนนาง」

 

 

 

「เอ่อ แต่ทำไมเหรอครับ──」

 

 

 

　──กระท่อมนี่เป็นบ้านของอาจารย์ฟรันเบลจริงๆงั้นเหรอ？

 

เฮ้อเลิกสงสัยดีกว่า

 

 

 

　เพราะตอนนี้ผมนึกได้แล้วว่าอาจารย์ฟรันเบลถือครอง【เวทย์โจมตี】น่าจะโดนเลือกปฏิบัติ

 

เนื่องจากโดนเลือกปฏิบัติเลยต้องมาอยู่ในที่แบบนี้

 

ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมคิดว่าสถานการณ์นี้ก็คงเข้าใจได้ง่ายๆ

 

 

 

หากการคาดการณ์ของผมถูกต้อง มันเป็นเรื่องส่วนตัวที่ผมไม่ควรจะก้าวก่าย

 

อาจารย์เองก็คงไม่อยากให้ถามเพราะงั้นก็หยุดเถอะ

 

 

 

「──อาจารย์ทำแบบนี้จะดีงั้นเหรอครับ？」

 

 

 

คิดแบบนั้นผมก็เปลี่ยนหัวข้อทันที

 

แม้ว่าจะฝืนพูดอะไรแบบนั้น

 

 

 

「ผมมันก็แค่คนธรรมดาไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร เพราะงั้นไม่มีปัญหาหรอกเหรอครับ？」  

 

 

 

「อืมไม่ใช่เรื่องของเงินหรอกค่ะ ? ที่ดิฉันเชิญเซคุโดคุงมาที่นี่ก็เพราะรักเธอนี่」

 

 

 

อึก อาจารย์ จะน่ารักน่าฟัดเกินไปไหมครับ

 

 

 

「ถ้าฉันไม่ชอบเซคุโดคุง ฉันจะยอมให้เซคุโดมาอาบน้ำที่บ้านหรือจูบฉันอย่างงั้นเหรอค่ะ」

 

 

 

นั่นสินะ

 

เข้าใจแล้วครับอาจารย์

 

ผมพูดเห็นแก่ตัวเกินไปหน่อย

 

ผมขอโทษจริงๆ

 

 

 

ผมเองก็ควรจะรับรู้ความรู้สึกของอาจารย์ได้ตั้งนานแล้ว

 

ผมขอโทษจริงๆครับ

 

 

 

「นั่นสินะครับ～」ผมกล่าวออกไปแบบนั้น

 

 

 

※

 

 

 

ถึงบ้านของอาจารย์ที่มุมหนึ่งของสวน

 

การตกแต่งภายนอกนั้นปกติ แต่การตกแต่งภายในสวยงามมาก

 

ทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตมีพร้อมเช่นโต๊ะ เตียง

 

 

 

นี่มันเยี่ยมไปเลย !

 

นั่นเตียงนอนที่อาจารย์ใช้รึเปล่า !

 

ดูเหมือนจะมีกลิ่นหอมๆโชยมาด้วย

 

 

 

หรืออาจจะเป็นเพราะกลิ่นหอมๆนั่นจากตัวอาจารย์กันนะ

 

กลิ่นที่ดมแล้วชวนให้สงบจิตใจได้

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมได้เข้าบ้านของผู้หญิงเป็นครั้งแรก

 

 

 

ดูเหมือนจะตื่นเต้นจนคิดอะไรฟุ้งซ่าน

 

สงบสติหน่อย ตัวผม !

 

 

 

※

 

 

 

ห้องอาบน้ำของอาจารย์อยู่ในพื้นที่ด้านในของห้องนั่งเล่น

 

เป็นอ่างอาบน้ำไม้แบบกลม

 

เป็นการออกแบบที่น่ารักไม่เหมือนอ่างอาบน้ำใหญ่ของอาณาจักร

 

 

 

「ความจริงแล้วการอาบน้ำร้อนจะต้องต้มน้ำให้เดือดแต่เช้าตรู่ แค่ครั้งนี้ก็แค่อยากทำให้ร่างกายสะอาดสะอ้านและนอนหลับฝันดีล่ะนะคะ」

 

 

 

「นั่นสินะครับ」

 

 

 

「เดี๋ยวจะต้มน้ำให้ รอสักครู่นะคะ」

 

 

 

「ให้ผมช่วยไหมครับ？」

 

 

 

「ไม่หรอก ไม่เป็นไรหรอกค่ะ」

 

 

 

　หลังจากที่พวกเราตามหา【แอมบรอเซีย】ด้วยความเหนื่อยยากหลายชั่วโมง

 

　【ไอซ์แอร์โรว์】จำนวนมากถูกยิงใส่หม้อต้มน้ำจากนั้นเธอก็ใช้เตาผิงขนาดใหญ่เพื่อทำให้มันเป็นน้ำร้อน

 

 

 

น้ำที่ร้อนได้ที่เธอก็เอาไปเทที่อ่างอาบน้ำ

 

ทำแบบนั้นวนซ้ำไปเรื่อยๆ แต่ในแง่สุขอนามัยก็ถือว่าดีเยี่ยมเลยล่ะ

 

 

 

「เรียบร้อยแล้ว ! น้ำเดือดได้ที่แล้วนะเซคุโดคุง！」

 

 

 

「เวทย์น้ำแข็งสะดวกดีจังเลยนะครับ！」

 

 

 

「ใช่ไหมละค่ะ ตอนแรกก็แอบคิดอยู่ว่าเวทย์น้ำแข็งถ้าโดนไฟจะละลายไหม ตอนนั้นมันสนุกมากเลยล่ะ?」

 

 

 

「เวทย์น้ำแข็งก็คือน้ำแข็งจริงๆสินะครับ」

 

 

 

「ก็แบบนั้นแหละค่ะ รีบมาแช่น้ำก่อนที่มันเย็นเถอะ 」

 

 

 

「ใช่แล้วล่ะครับการอาบน้ำด้วยน้ำสะอาดนั้นดีที่สุด————-เอ๊ะ？」