ตอนที่ 40【สถานการณ์ที่เลวร้ายขั้นสุด】

มุมมองเซคุโด

 

ผมสอน【หอกทะลวงมังกร】ให้กับคาเทียและก็เลยมาถึงกลางดึก

 

เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน อัศวินจากอาณาจักรก็มาหาและบอกว่า『องค์ราชาทรงเรียก』

 

 

 

จากนั้นผมก็แยกกับคาเทียที่กำลังหอบหายใจรุนแรงและมุ่งหน้าไปยังปราสาทที่องค์ราชาทรงรออยู่

 

และเมื่อมาถึง【ห้องบัลลังก์】ไฟก็ถูกจุดส่องสว่างด้วยหลอดไฟหลายดวง

 

ตรงหน้านั้นมีองค์ราชาทรงประทับอยู่บนบัลลังก์

 

 

 

「ขอโทษที่เรียกมายามดึกเช่นนี้」

 

 

 

「ไม่หรอกครับ แต่ว่าเกิดอะไรขึ้น？」

 

 

 

「ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผู้ลี้ภัยจากอาณาจักรอื่นๆหลายคนก็เดินทางมาถึง【อาณาจักรเอลกันดี】」

 

 

 

ในขณะเดียวกันองค์ราชาก็ลุกขึ้น

 

 

 

「ได้รับข้อมูลใหม่จากผู้ที่รอดชีวิต เป็นข้อมูลเกี่ยวกับมังกรสามตัวที่เหลือ นอกจากมังกรแรงค์ S ที่เจ้าจัดการได้」

 

 

 

「เช่นนั้นหรือครับ ! โปรดทรงเล่าให้กระผมฟังด้วย！」

 

 

 

「อืมก่อนอื่น【อาณาจักรออร์เบรฟ】มังกรที่เข้าจู่โจ่มดูเหมือนจะเป็นมังกรยักษ์ที่ไม่ใช่มังกรแรงค์ S ที่เราเคยเห็นมาก่อนเลย」

 

 

 

「มังกรยักษ์งั้นเหรอครับ……」

 

 

 

「ผู้ลี้ภัยกล่าวว่ามันเป็นเหมือนกับปราสาทเคลื่อนที่ เนื่องจากขนาดของมันใหญ่มากจนการโจมตีธรรมดาไม่ได้ผลเลย」

 

 

 

「คมดาบก็ฟันไม่เข้าเหรอครับ？」

 

 

 

「อ่าไม่เข้าเลยล่ะ ได้ยินมาว่าแม้จะโจมตีใส่จุดเดิมซ้ำๆแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บก็หายในทันที เรียกได้ว่าพลังฟื้นฟูสูงมากจึงไม่รู้จุดอ่อนอย่างแท้จริง」

 

 

 

「น่ารำคาญจริงๆเลยนะครับตัวแบบนี้」

 

 

 

ถ้ามันฟื้นฟูตัวเองได้จะต้องจัดการมันยังไงล่ะ?

 

ต้องสับออกเป็นชิ้นๆโดยที่มันฟื้นฟูไม่ทันงั้นเหรอ

 

 

 

「ต่อมา【อาณาจักรริงค์เรธ】มังกรที่เข้าบุกโจมตี แต่ก็กลายเป็นมนุษย์มังกรที่บุกเข้าโจมตี」

 

 

 

「มนุษย์มังกร！？」

 

 

 

มนุษย์มังกรส่วนใหญ่ความอันตราย ระดับ B

 

แม้ว่ามันจะถูกขยายใหญ่ ไม่สิ มันน่าจะโดนยกระดับขึ้นหลายอย่างจนกลายเป็นแรงค์ S  

 

จากแรงค์ B กลายเป็นแรงค์ S งั้นเหรอ

 

 

 

「อืม ในเรื่องของมัน ตัวนี้เกล็ดของมันแข็งมากและดูเหมือนว่าจะใช้อะไรก็ตามที่อยู่รอบตัวมันก็ได้」

 

 

 

นอกจากนี้ยังเสริมพลังกายได้

 

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เกล็ดที่แข็งเป็นปัญหา

 

 

 

「ใช้อาวุธมนุษย์เป็นด้วยงั้นเหรอ」

 

 

 

「อ่า ดูเหมือนว่าจะมีพลังมหาศาลขนาดที่ขว้างบ้านหลังใหญ่ได้ง่ายๆ」

 

 

 

「ถ้าอย่างนั้นก็ชนะได้ง่ายๆแค่ให้โรเอะสวนกลับ」

 

 

 

โรเอะนั้นมีพลังเยอะมาก

 

 

 

「หืมม เอาเถอะ อย่างนั้นสินะต่อไปก็【อาณาจักรอาร์คลุม】เป็นอาณาจักรที่ขับไล่มังกรแรงค์ S ได้สำเร็จ 」  

 

 

 

「ไม่แข็งแกร่งถึงขนาดนั้นเหรอ？」

 

 

 

「ไม่หรอก ดูเหมือนว่า【อาณาจักรอาร์คลุม】จะพัฒนา【เมจิคแคนน่อน(魔法大砲)】ซึ่งโจมตีใส่มันได้โดยตรงเลยล่ะ」

 

 

 

「งั้นเหรอ。……【เมจิคแคนน่อน】คือ?」

 

 

 

「สิ่งประดิษฐที่พัฒนาขึ้นเพื่อต่อต้านมังกรของ【อาณาจักรอาร์คลุม】ดูเหมือนว่ามังกรตัวนี้จะบินได้ด้วย」

 

 

 

「เอ๋！？　บินได้งั้นเหรอ！？」

 

 

 

「อ่าได้ยินมาว่าร่างกายปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำสนิทและรูปร่างที่เหมือนกับอีกาดำ」

 

 

 

ตัวอย่างโครตแย่เลย ราชาเอ๋ย

 

เปรียบเทียบอะไรกับบางอย่างที่อ่อนแอแบบนั้น

 

 

 

「แล้วมันตัวใหญ่แค่ไหน？」

 

 

 

「ดูเหมือนว่าจะมีขนาดเลกและใหญ่กว่ามังกรแรงค์ A เพียงเล็กน้อยเท่านั้น」

 

 

 

「เป็นมังกรประเภทสปีดไทป์สินะ สงสัยการที่ใช้【เมจิคแคนน่อน】ขับไล่ได้จะเป็นแค่โชคช่วย」

 

 

 

【เมจิคแคนน่อน】ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง แต่เนื่องจากเป็นชื่อปืนใหญ่มันจึงยากที่จะเอาไว้ต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ว่องไว

 

 

 

「นั่นคือข้อมูลทั้งหมดที่ข้าทราบมาเพราะงั้น【กองกำลังล่ามังกร】จึงต้องหมั่นฝึกฝนและจัดการกับมังกรเหล่านี้ให้จงได้ อย่าได้ละเลยการฝึกให้กับลูกทีมเจ้าเด็ดขาด」

 

 

 

「รับทราบพะยะค่ะ」

 

 

 

ผมทำความเคารพและเดินออกจาก【ห้องบัลลังก์】

 

 

 

※

 

มุมมองโรเอะ

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

โรเอะและฟรันเบลเตรียมตัวให้พร้อมและเดินไปที่【หุบเขากองทัพมังกร】

 

 

 

พวกเธอไปอย่างระมัดระวังเส้นทางโดยรอบ

 

โรเอะที่ถือค้อนอยู่แนวหน้า ส่วนฟรันเบลที่ถือธนูอยู่แนวหลัง

 

 

 

โรเอะเดินหน้าในขณะที่ตรวจสอบด้านหน้า และฟรันเบลจะตรวจสอบเบื้องหลังและการโจมตีจากด้านบน

 

 

 

หลังจากก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย โรเอะก็หยุดกะทันหัน

 

 

 

「นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย！？」

 

 

 

ฉันพูดแบบนั้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

 

「อะไรงั้นเหรอ？」ฟรันเบลถามออกมา

 

จากนั้นฟรันเบลก็ต้องกั้นหายใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้า

 

 

 

ปลายสายตาของทั้งคู่มีร่องรองของมังกรแรงค์ A จำนวนมาก

 

ไม่ใช่แค่ระดับหนึ่งหรือสอง

 

ทุกตัวถูกฆ่าตายหมด

 

 

 

หากคิดว่าที่เงียบๆเพราะเกิดโศกนาฏกรรมตรงหน้า

 

 

 

หากมองไปที่บาดแผลภายนอกจะเห็นได้ชัดว่ามีรอยกรงเล็บและเขี้ยวที่โดนฉีกกระฉาก

 

 

 

จากที่เห็นบาดแผลของมังกรเหล่านี้ จะเห็นได้ว่าไม่ใช่มนุษย์ที่จัดการมัน

 

 

 

「อะ อาจารย์ การต่อสู้ของเหล่ามังกรมันดุเดือดขนาดนี้เลยเหรอคะ？」

 

 

 

「ไม่ เป็นไปไม่ได้ที่จะถึงขั้นนี้ อย่างน้อยถ้าชนะฝ่ายตรงข้ามได้ก็แค่ยอมอีกฝ่าย ดังนั้นมันไม่ฆ่ากันหรอก」

 

 

 

งั้นหรอกเหรอ

 

ดังนั้นผู้ร้ายในแผนการครั้งนี้ก็คือ──

 

 

 

「แย่แล้วนะคะเนี่ยอาจารย์ ไม่แน่ว่าวายร้ายที่ฆ่ามังกรเหล่านี้จะเป็น！」

 

 

 

ดูเหมือนว่าฟรันเบลก็คิดเช่นเดียวกัน

 

 

 

「ใช่อาจจเป็นฝีมือของมังกรแรงค์ S นี่มัน….！」

 

 

 

หลังจากพูดแบบนั้นก็มีรังสีอาฆาตมาจาก『ฟากฟ้า』ทั้งสองคนจึงออกจากที่นั่นทันที

 

 

 

โดโรกอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน！

 

 

 

พื้นดินสั่นสะเทือนด้วยเสียงอันรุนแรง

 

มีบางอย่างลงมาจากฟากฟ้า

 

 

 

โรเอะและฟรันเบลถืออาวุธในทันทีและมองไปยังศัตรูที่เข้ามา

 

 

หวังว่าสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าจะเป็นเพียงมังกรแรงค์ A ที่เหลือรอดอยู่

 

แต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทั้งสองคนคือมังกรดำสนิทที่มีปีกขนาดใหญ่