จำนวนมังกรที่ถูกล่าในวันนั้นสูงถึง 217 ตัว

 

หนึ่งในนั้นคือมังกรแรงค์ S

 

 

 

สถานการณ์ความเสียหาย = รวมอัศวินและพลเรือน

 

มีผู้ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย 113 ราย

 

มีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส 74 ราย

 

มีผู้เสียชีวิต 39 ราย

 

 

 

ความเสียหายต่อเมือง = มหาศาล

 

กำแพงเมืองที่สอง = ประตูเมืองได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง

 

ความเสียหายต่อปราสาท = เล็กน้อย

 

 

 

※

 

มุมมองเซคุโด

 

「เดินทีอยากจะมอบรางวัลให้แก่เจ้าที่เอาชนะมังกรแรงค์ S ได้ แต่ว่าขอโทษด้วยเซคุโด」

 

 

 

ในเช้าวันรุ่งขึ้น

 

นั่นคือสิ่งที่ราชาตรัสใน【ห้องบัลลังก์】ของปราสาทที่มีรูอยู่บนกำแพง

 

 

 

「ไม่หรอกครับ ช่วยไม่ได้ก็เกิดความเสียหายขนาดนี้」

 

 

 

ผมตอบราชาที่ประทับอยู่บนพระที่นั่ง

 

จริงๆก็คิดว่ามันช่วยไม่ได้

 

ก้อนน้ำแข็งจากมังกรแรงค์ S นั้นสร้างความเสียหายให้กับเมืองเป็นอย่างมาก

 

 

 

แม้ว่าจะไม่สามารถทำอะไรเพื่อป้องกันได้ แต่ก็เสียใจที่ความเสียหายรุนแรงเช่นนี้

 

 

 

ตอนนี้ทุกคนต่างออกไปเพื่อซ่อมแซมเมืองและช่วยเหลือคนที่ติดซากปรักหักพัง

 

เป็นเรื่องจริงที่ไม่ใช่เวลามาสรรเสริญผม

 

 

 

อันที่จริง ผมดีใจที่ราชาได้ทรงตัดสินใจได้อย่างถูกต้องว่าอะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับตอนนี้

 

 

 

「อืม อย่างไรก็ตาม ให้ข้าได้พูดขอบคุณเจ้าเถอะ เพราะแบบนั้นเลยหลีกเลี่ยงความเสียหายร้ายแรงได้ การเอาชนะมังกรแรงค์ S นี่มันสาหัสจริงๆ」

 

 

 

「ขอบคุณครับ แต่ว่าองค์ราชาข้ามีเรื่องจะกล่าว」

 

 

 

「ว่า？」

 

 

 

「一ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ดีเอามากๆ」

 

 

 

「รู้สึกไม่ดียังงั้นเหรอ？」

 

 

 

「พะยะค่ะ」

 

 

 

「มีอะไร? ได้โปรดบอกข้ามาได้เลย」

 

 

 

「ฮ่ะ คือว่าเจ้านั่นใช่มังกรแรงค์ S จริงๆเหรอ？」

 

 

 

「……หมายความว่าไง？」

 

 

 

「ก็ได้ยินมาว่ามังกรแรงค์ S  พ่อของผมถึงกับต้องเอาชีวิตเข้าแลก มันอาจจะถึงขนาดนั้นเลย แต่ว่าผมก็จัดการมันได้ง่ายภายในเวลาไม่กี่วินาที ถ้ามังกรแบบนั้นคือแรงค์ S จริงๆ ผมไม่คิดเลยว่าพ่อของผมจะแพ้ให้มัน」

 

 

 

ผมพูดแบบนั้นเพราะว่าผมสงสัยจริงๆ

 

โรเอะซัง คาเทียซัง

 

อาจารย์ฟรันเบลเองต่างก็ได้รับบาดเจ็บหนัก

 

ยังไงก็ตาม

 

 

 

「อืม….เจ้าไม่เคยคิดว่าตัวเองเก่งกว่าพ่อเจ้าบ้างเลยรึ？」

 

 

 

「ครับ ผมคิดว่าผมยังไม่เก่งพอจะสู้ท่านพ่อได้เนื่องจาก【ดาบสังหารมังกร】ของผมยังฝึกไม่เชี่ยวชาญพอ」

 

 

 

「หา？」

 

 

 

「พ่อของผมบอกว่า【ดาบสังหารมังกร】 พ่ออธิบายไว้ว่ามันเป็นดาบที่เอาไว้สำหรับตัดเนย แต่ดาบของผม【ดาบสังหารมังกร】มันเหมือนวิชาดาบที่เอาไว้หั่นเนื้อขนมปังเท่านั้นเองนะครับ」

 

 

 

「เปรียบเทียบได้แปลกเหลือเกินนะ พูดง่ายๆคือยังไม่สำเร็จงั้นเหรอ？」

 

 

 

「ครับ ต้องขอบคุณ【เวทย์แห่งความมืด】ทำให้ผมหลอกตัวเองว่าเรียนวิชาดาบได้สำเร็จ แต่ก็ยังจินตนาการไม่ออกเลยว่าผมเก่งกว่าพ่อตรงไหน……」

 

 

 

「เข้าใจแล้วกล่าวอีกนัยหนึ่ง สิ่งที่เจ้าพยายามจะพูดก็คือ “แม้ว่าผมจะยังเอาชนะพ่อไม่ได้ แต่ผมก็สามารถฆ่ามังกรแรงค์ S ที่พ่อต้องจบชีวิตลงเพราะมัน” งั้นสินะ？」

 

 

 

「ใช่ ! ไอ้นั่นน่ะน่าจะอ่อนสุดในบรรดาแรงค์ S รึเปล่า──」

 

 

 

　──จริงๆแล้วมันมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นแรงค์ A ระดับสูงมากกว่า S นะ

 

แรงค์ A และ S เป็นสิ่งที่พวกเรากำหนดเอง

 

 

 

ทันใดนั้นก็มี ปัง ประตู【ห้องบัลลังก์】ถูกเปิดออก

 

 

 

คนที่เข้ามาคืออัศวินแห่งอาณาจักรซึ่งมีสีหน้าเปลี่ยนไป

 

　เขาเข้ามาพร้อมกับ「ขออภัยด้วย！」แจ้นเข้ามาในห้องเลย

 

 

「เอ่อ มีเรื่องที่ต้องรายงานครับ ตอนนี้มีผู้ลี้ภัยจากอาณาจักรอื่นกำลังขออนุญาตเข้าอาณาจักรเราเป็นจำนวนมาก！」

 

 

 

「หาาา？」

 

 

 

ราชาถามกลับ

 

 

 

「เอ่อ！【อาณาจักรอาร์คลุม】【อาณาจักรริงค์เรสต์】【อาณาจักรออร์เบรฟ】เป็นผู้ลี้ภัยจากทุกอาณาจักรกำลังมาที่【อาณาจักรเอลกันดี】เป็นจำนวนมาก！」

 

 

 

การโจมตีของมังกรแรงค์ S

 

อาณาจักรอื่นก็โดนงั้นเหรอ

 

ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเกิดในเวลาเดียวกัน

 

 

 

「มันเป็นการโจมตีของมังกรแรงค์ S ในอาณาจักรอื่นด้วยเรอะ？」

 

 

 

「ฮ่ะ ตามเรื่องเล่าจากผู้ลี้ภัย【อาณาจักรริงค์เรสต์】【อาณาจักรออร์เบรฟ】ถูกทำลายลงแล้ว ดูเหมือนอาณาจักรเดียวที่ขับไล่ได้คือ 【อาณาจักรอาร์คลุม】ครับ！」

 

 

 

「ถูกทำลายงั้นเรอะ……」

 

 

 

อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

 

นี่หมายความว่าอาณาจักรทั้งสองกลายเป็นแหล่งอาหารใหม่ของมังกรแล้ว

 

 

 

「ทางอาณาจักรอื่นถูกโจมตีพร้อมกับเราเลยงั้นเหรอ？」

 

 

 

「ฮ่ะ เหมือนจะเป็นเช่นนั้น ทุกคนบอกว่าถูกโจมตีโดยมังกรแรงค์ S เมื่อวาน！」

 

 

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้นราชาก็ยกพระพักตร์ด้วยมือข้างหนึ่งพร้อมกล่าว「อะไรวะเนี่ย」

อย่างไรก็ตาม เขาออกคำสั่งทันที

 

 

 

「อนุญาตให้ผู้ลี้ภัยเข้ามาที่【กำแพงเมืองที่หนึ่ง】และ【กำแพงเมืองที่สอง】 ให้ตั้งค่ายพักผิงสำหรับผู้ลี้ภัยในระหว่างนั้น ทุกวันนี้ทั้งในเมืองและนอกเมืองกำลังเกิดความโกลาหลต้องหลีกเลี่ยงความวุ่นวายให้มากที่สุด」

 

 

 

「รับทราบพะยะค่ะ！」

 

 

 

「จำนวนผู้ลี้ภัยล่ะ？」

 

 

 

「มีประมาณ 30 คน！」

 

 

 

หะ？

 

 

 

「จากสามอาณาจักรเนี่ยนะ？」

 

 

 

「ฮ่ะ พวกเขาล้วนเป็นผู้ลี้ภัยที่ขี่ม้ามา บอกว่ายังมีผู้ลี้ภัยที่เดินเท้ามาด้วย และยังมีผู้ลี้ภัยจำนวนหนึ่งถูกมังกรฆ่าไป」

 

 

 

จริงเหรอเนี่ย

 

แต่ละอาณาจักรมีระยะทางค่อนข้างไกล

 

แน่นอนว่ามีเพียงผู้ลี้ภัยที่ขี่ม้าจะมาถึงก่อน

 

หากหนีออกมาเมื่อวานนี้ ยังไม่มีทางที่ผู้ลี้ภัยด้วยเท้าจะมาถึง

 

 

 

หากถูกมังกรโจมตี ก็ยิ่งหนักไปอีก

 

การออกเดินนอกอาณาจักรมันอันตรายอย่างมาก

 

 

 

「เข้าใจแล้ว รับผู้ลี้ภัยเข้าอาณาจักรโดยด่วน บอกพวกเขาว่า ถ้าบ่นมากจะไล่ออกนอกอาณาจักร」

 

 

 

「รับทราบพะยะค่ะ！」

 

 

 

หลังจากให้คำแนะนำ อัศวินก็ออกไป

 

 

 

「เซคุโด」

 

 

 

ราชาเรียกผม และผมก็หันไปหาพระองค์

 

 

 

「ดูเหมือนว่าความรู้สึกแย่ๆที่เจ้าพูดจะเกิดขึ้นจริง」

 

 

 

ราชาเองก็คิดเช่นนั้น

 

 

 

「ฮ่ะ ในเวลาเดียวกัน มังกรก็โจมตีเหล่ามนุษย์ พฤติกรรมของพวกมันที่เป็นเช่นนี้แสดงว่ายังมีผู้นำอยู่」

 

 

 

「อืมแย่ที่สุดคือภัยคุกคามอันมากมาย เรื่องนี้มันร้ายแรงกว่าที่คิด มีแค่【อาณาจักรอาร์คลุม】ที่ขับไล่ได้สำเร็จ」

 

 

 

「นั่นสินะครับ」

 

 

 

「เซคุโด จากนี้ไปก็ฝากเจ้าด้วย เพื่อให้แน่ใจ เจ้าเองก็จงฝึกปรือกับลูกน้องของเจ้าให้แกร่งยิ่งขึ้นไปอีก」

 

 

 

「รับทราบพะยะค่ะ」

 

 

 

เพราะแบบนั้นเอง ก็เลยได้ออก【ห้องบัลลังก์】เสียที