ตอนที่ 26 【หัวหน้าผู้เป็นเหยื่อล่อ】
มุมมองกรีต้า
การโจมตีระยะไกลของมังกรแรงค์ S ด้วย【เสาน้ำแข็ง】ยังคงสร้างความเสียหายให้กับโรงเรียนอัศวินของพวกกรีต้าและเพื่อนของเขา
「อะ….อึก!」
ก่อนที่จะรู้ตัวกรีต้าก็หัวฟาดพื้นไปแล้ว
【ปี 1 ห้อง A】 ตอนนี้ในห้องเรียนสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและก้อนน้ำแข็งที่ทะลุกำแพง
อะไรจะใหญ่เบอร์นั้น
แม้ว่าจะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรด้วยซ้ำมันเกิดขึ้นในเสี้ยงวินาที
「อะไร เกิดอะไรขึ้นกันแน่……」
ทันใดนั้น ก้อนน้ำแข็งก็พุ่งเข้าหาชั้น
จากนั้นมันก็ปล่อยอากาศเย็นเฉียบและหมอกสีขาวปกคลุม
ขณะที่พยายามลุกขึ้นก็จ้องมองก้อนน้ำแข็ง และเพื่อนร่วมชั้นเองก็ต่างจ้องมองมันเช่นกัน
「น้ำแข็งโครตใหญ่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?」
「อย่าบอกนะว่าเป็นการโจมตีของมังกรแรงค์ S?」
「อย่าพูดบ้าๆน่า !? ที่นี่อยู่ไกลจากสนามรบแค่ไหน มังกรแรงค์ S น่าจะอยู่นอกกำแพงปราสาทแน่ๆ!?」
เพื่อนร่วมชั้นเริ่มส่งเสียงโวยวายขณะที่กำลังจ้องมองก้อนน้ำแข็งยักษ์
อย่างไรก็ตามแม้ว่าช่วงเวลานี้ ก้อนน้ำแข็งยังคงตกมาไม่หยุด ก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรงต่อเมือง
เสียงกรีดร้องของชาวเมืองสามารถได้ยินจนกระทบเข้าหู
เมื่อมองไปข้างนอกผ่านหน้าต่างที่แตกร้าว ชั้นก็เห็นบ้านหลายหลังที่ถูกก้อนน้ำแข็งมหึมาทับ
มีทั้งคนที่ติดอยู่ในบ้านที่ถล่มและมีแม่กับลูกที่วิ่งหนีกันจ้าละหวั่น
อัศวินของเมืองหลวงไม่โผล่ให้เห็นเลยแม้แต่น้อย
ทุกคนอาจจะมุ่งหน้าไปเพื่อจัดการกับมังกรแรงค์ S
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้คงแย่แน่ๆ
「นี่ ทุกคน ! ออกจากโรงเรียนและไปช่วยชาวเมืองเถอะ!」
เมื่อกรีต้าพูดแบบนั้น ทุกคนต่างก็ร้อง「หือ?」
「แม้ว่าพวกเราจะต่อสู้ไม่ได้ แต่พวกเราก็ได้เรียนรู้ถึงวิธีการอพยพและช่วยเหลือผู้คน ดังนั้นมาทำสิ่งที่พวกเราทำได้กันดีกว่าน่า!」
「อะ โอ้!」
「เข้าใจแล้ว!」
เพื่อนร่วมชั้นต่างเห็นด้วยกับความเห็นของกรีต้าและกำลังเคลื่อนไหวนั้นเอง ดูเหมือนว่าจะมีก้อนน้ำแข็งอีกก้อนตกมาที่โรงเรียนจนแผ่นดินสั่นสะเทือนอีกครั้ง
「เฮ้ยยยยยย!」
「รอก่อน!」
กรีต้าและเพื่อนร่วมชั้นต่างต้องทนกับการสั่นสะเทือน
「เฮ้ย ! แบบนี้จะไหวจริงๆเหรอ!」
「ฉันเองก็ไม่รู้!」
「เซคุโดมัวทำอะไรอยู่!?」
「ใครจะรู้ล่ะเห้ย ! ตอนนี้หมอนั่นปลอดภัยรึเปล่าก็ไม่รู้!」
「แต่ว่าชั้นเป็นห่วงอาจารย์ฟรันเบล!」
ในที่สุดเพื่อนร่วมชั้นก็ต่างตะโกนสิ่งที่ต้องการเพราะไม่รู้ว่าความตายจะมาเยือนเมื่อใด
มันเป็นมังกรแรงค์ S ที่แม้แต่วีรชนที่สู้ด้วยยังต้องแลกด้วยชีวิต
มนุษย์น่ะจะสู้กับสัตว์ประหลาดแบบนั้นได้จริงๆน่ะเหรอ
กรีต้าคิดเช่นนั้นและก็ต้องหยุดไปเพราะความวิตกกังวล
เซคุโด อาจารย์ฟรันเบล……..ขอให้ปลอดภัยนะ!
※
มุมมองเซคุโด
「ลมหายใจอีกระลอกจะมาแล้ว!ปิดประตูเมืองของ【กำแพงที่หนึ่ง】เร็วเข้า!」
เมื่อได้ยินคำสั่งแบบนั้นจากผู้บัญชาการ
ผมที่ลงไปที่หน้า【กำแพงเมืองที่หนึ่ง】ก็ได้จัดการกับมังกรแรงค์ A ที่อยู่ใกล้เคียง
อย่าปล่อยให้พวกมันมาขวางทาง
โรเอะและอัศวินแรงค์ A คนอื่นก็ลงมาร่วมต่อสู้กับผม
เพื่อหลีกเลี่ยงลูกไฟที่กำลังเข้ามา จึงบุกทะลวง
ต้องรีบแล้ว
อย่าปล่อยให้มังกรแรงค์ S พ่นลมหายใจเป็นครั้งที่สอง
แม้ว่าเสาน้ำแข็งจะอันตราย แต่ลมหายใจนั่นอันตรายยิ่งกว่า
มันมีพลังทำลายล้างสูงที่ทำลางประตูเมืองได้ในทีเดียว
ตอนนี้เองผู้บัญชาการก็สั่งปิดประตูเมืองของ【กำแพงที่หนึ่ง】แล้ว เพื่อจะได้ป้องกันลมหายใจลูกแรก
แต่ว่ามันไม่มีครั้งต่อไป
หากพลังนั่นถูกส่งตรงไปยังเมือง มันจะสร้างความเสียหายร้ายแรงที่สุดอย่างแน่นอน
「ให้เล็งไปที่มังกรแรงค์ S ! ทุกคนช่วยสนับสนุนด้วยครับ!」
ผมตะโกนเสียงดังเพื่อหลีกเลี่ยงเสียงลูกไฟระเบิด ทุกคนต่างขานรับ「รับทราบ!」กันเป็นอย่างดี
ผมที่ตัดสินใจได้เช่นนั้นก็วิ่งออกไป หลบกรงเล็บมังกรแรงค์ A ที่พุ่งเข้ามา
จากนั้นก็ตัดคอมันในทันใดและออกวิ่งต่อ
มังกรแรงค์ A ตรงหน้าพยายามยิงลูกไฟใส่ผม
โรเอะเข้ามาขัดด้วยการใช้ค้อนฟาดไปที่กรามอย่างแรงและกดทริคเกอร์
โรเอะที่บดขยี้มังกรแรงค์ A ด้วยลูกไฟของมังกรเองและทริคเกอร์ของอาวุธ
จากนั้น มังกรแรงค์ A ก็เข้ามาจากทั้งสองด้านโรเอะ โดยพยายามบดขยี้เธอจากสองด้าน
อย่างไรก็ตาม ฟรันเบลและคาเทียที่เตรียมตัวรับมือก็ช่วยสนับสนุน
คาเทียแทงศัตรูทางด้านซ้ายและใช้บัสเตอร์แลนซ์ระเบิดคอมันจนเละ
ศัตรูทางขวาอาจารย์ฟรันเบลยื้อเอาไว้
จากนั้น『ลูกศรน้ำแข็ง』หลายลูกก็ยิงเข้าที่หัวของมังกรเพื่อปิดฉาก
อย่างที่คิดเลย
ท้ายที่สุดแล้วก็สามารถฝากแผ่นหลังไว้กับพวกเธอได้
อัศวินแรงค์ A เริ่มออกไปทางซ้ายและขวาเพื่อไม่ให้มังกรแรงค์ A ล้อมรอบ
นั่นถือว่าเป็นวิธีการรับมือที่ถูกต้อง
【กำแพงเมืองที่หนึ่ง】ที่ยังคงมีบาลิสต้าและปืนใหญ่เหลืออยู่ก็ยังคงซัพพอร์ตในการจัดการศัตรู
เอาล่ะ
รีบเข้าหามังกรแรงค์ S ด้วยความเร็วสูงสุด !
ผมจะรับมือกับมังกรแรงค์ S และโค่นมังกรแรงค์ A ที่อยู่รอบตัวมัน
วิธีนั้นอาจจะเร็วที่สุดแล้ว
รอก่อนเหอะเจ้ามังกรแรงค์ S !
จะแสดงให้แกเห็นเอง!
ศัตรูที่อันตรายที่สุดสำหรับแกคือผมคนนี้ !
มานี่สิ !
เล็งมาที่ผม !
ทางนี้ !
ดูเหมือนว่าความคิดของผมจะไปถึงมัน มันเลยเปลี่ยนมาล็อคเป้าที่ผมแทนที่จะเป็นกำแพงเมือง
เสียงคำรามมันดังมากจนแก้วหูผมจะแตกเป็นเสี่ยงๆ และมันยังปล่อยช็อคเวฟออกมาไม่หยุด
พันธมิตรทุกคนต่างอุดหูและถูกช็อคเวฟซัดปลิวไป
ผมเองก็กระเด็นไปเช่นเดียวกัน
มันเป็นแรงกกดดันที่หนักหน่วง
ผมจะทนไม่ไหวแล้ว
ในขณะที่ทรุดตัวลง ผมเหลือบมองโรเอะ ฟรันเบล และคนอื่นๆ และเห็นว่าทุกคนกำลังเจ็บปวด
「บ้าเอ้ย ! เสียงคำรามมัน!」
「อ๊าาา หูฉันอื้อไปหมดแล้วค่ะ!」
คาเทียและโรเอะกล่าวเช่นนั้น
สำหรับพวกเธอทั้งคู่ ความเสียหายที่เกิดขึ้นกับหูจะรุนแรงกว่าช็อคเวฟ
「อร๊าาาาาาาาาาา เซคุโดคุง ! ตอนนี้เธอโดนมันหมายหัว!」
ผมสะดุ้งกับเสียงกรีดร้องกะทันหันของอาจารย์ฟรันเบลและหันไปข้างหน้า
ลูกไฟกำลังบินเข้ามาผม
「เหวออ!?」
ผมรีบฟันมันทิ้ง แต่มังกรแรงค์ A ยังคงยิงไม่หยุด
เห็นได้ชัดว่าเสียงคำรามก่อนหน้านี้ เป็นคำสั่งให้พวกมังกรแรงค์ A
ดูเหมือนว่าจะยอมรับว่าผมเป็นตัวอันตายที่สุดสำหรับมัน
ให้มันได้อย่างงี้สิวะ
หากสามารถดึงดูดมันได้ก็สบายแล้ว
「โรเอะ คาเทีย ฟรันเบล! ผมจะจัดการมังกรแรงค์ A! ทั้งสามคนช่วยประกบกับมังกรแรงค์ S ทีนะครับ!」
「เอ๊ะ! หัวหน้าคะแบบนั้นมัน! คุณคิดว่าพวกมันมีกี่ตัวคะเนี่ย!」
「แบบนั้นไม่ไหวหรอกนะ ! ร่วมมือกับเหล่าอัศวินแรงค์ A ! รีบออกมาเร็วเข้า ! อย่าปล่อยให้มังกรแรงค์ S พ่นลมหายใจออกมานะ!」
คาเทียพูดด้วยน้ำเสียงจริงๆ 「เข้าใจแล้ว!」พร้อมกับไปหามังกรแรงค์ กับ โรเอะและฟรันเบล
ผมใช้ประโยชน์จากมังกรแรงค์ A ที่เข้ามาหาผมและวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามกับสาวๆ
การโจมตีด้วยลูกไฟยังรุนแรงเช่นเคย
หากอยู่ใกล้พอก็จะได้รับการสนับสนุนจากบาลิสต้าและปืนใหญ่ และได้รับการสนับสนุนจากอัศวินแรงค์ A เท่านั้นก็น่าจะจัดการได้
พวกเราต้องจัดการมันให้เร็วที่สุดและไปช่วยเหลือพวกโรเอะ
วันนี้ดันตากฝนหวัดกินอีกแต่พยายามจะลงให้นะครับพรุ่งนี้
MANGA DISCUSSION