[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu - ตอนที่ 3 บทสนทนาระหว่างแฟนหนุ่มกับแฟนสาวผู้โดนนอกใจ (ตอนต้น)
- Home
- [นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu
- ตอนที่ 3 บทสนทนาระหว่างแฟนหนุ่มกับแฟนสาวผู้โดนนอกใจ (ตอนต้น)
บ่ายสามโมงวันต่อมา
ผมอยู่ในร้านกาแฟซึ่งอยู่ห่างจากตัวมหาวิทยาลัย
แน่นอนว่าเพื่อมาเจอกับรุ่นพี่โทวโกะ
ผมมาถึงก่อนเวลาที่นัดกันไว้ 15 นาที ผมรออยู่ที่ตรงเก้าอี้
นั่งคิด ๆ ว่าควรจะคุยอะไรกับรุ่นพี่โทวโกะดี
แต่ก็นึกอะไรดี ๆ ไม่ออกเลย
อีกอย่าง… พอนึก ๆ ถึงเรื่องนอกใจระหว่างคาเรนกับคาโมกุระที่ว่าจะคุยกับรุ่นพี่แล้ว ก็พลอยคิดภาพไปว่าทั้งสองมาแอบนัดเจอกันได้ยังไง
——สองคนนั้นมามีอะไรกันได้ยังไงหว่า?
——ตอนนั้นคาเรนกับคาโมกุระเขาทำอะไรกันไปบ้างนะ?
——คาเรนจะตอบรับยังไงนะ?
——หลังเสร็จกิจ สองคนนั้นเขาไปคุยอะไรกันต่อ?
พอคิดอย่างนั้นแล้วก็ทั้งเจ็บใจทั้งหงุดหงิด แทบจะเสียสติไปเลย
ผมนี่อยากจะเอาความทรงจำเกี่ยวกับคาเรนโละออกจากสมองไปซะให้หมด
ตัวผมที่จ่อมจมกับความเจ็บช้ำแบบนั้น ทำให้ไม่มีสมาธิคิดเนื้อความที่จะคุยกับรุ่นพี่โทวโกะเลย
เวลาก็ผ่านเลยไปเรื่อย ๆ
รุ่นพี่โทวโกะมาถึงก่อนประมาณ 5 นาที
เป็นคนที่ตรงต่อเวลาและมาตามนัดจริง ๆ
เธอมาในชุดแจ็คเก็ตสีเบจจาง เสื้อกันหนาวคอวีสีขาวนวล กับกระโปรงพลีตสีดำยาวถึงเข่า
ถึงจะเป็นชุดทั่ว ๆ ไปสำหรับเดือนตุลาคม แต่สายตาของเหล่าผู้ชายในร้านส่วนใหญ่ต่างจับจ้องไปที่รุ่นพี่โทวโกะ
เธอเป็นคนที่สวย
แถมร่างสูง รูปลักษณ์ดี
หุ่นนางแบบ ไม่สิ ระดับนางแบบกราเวียร์เลยล่ะ
เป็นสาวสวยผมยาวดำเรียบร้อยมีภูมิฐาน
แถมยังหน้าอกใหญ่ทรงสวยตัดกับร่างหุ่นทรงสเลนเดอร์
“ขอไปสั่งกาแฟก่อน รอแปปนึงนะ”
เธอวางกระเป๋ากับเสื้อแจ็คเก็ตไว้ที่เก้าอี้ แล้วมุ่งหน้าไปที่เคาน์เตอร์
จากนั้นก็กลับมาพร้อมกับถือถ้วยกาแฟแก้วใหญ่
เธอนั่งลงตรงหน้าผม ก่อนจะเอ่ยถามทั้งอย่างนั้น
“ก่อนอื่นขอถามไล่ทีละเรื่องเลยนะ ทำไมเธอถึง รู้ว่าคุณคาเรนนอกใจเธอได้? แล้วก็ทำไมถึงคิดว่าคู่ของเธอเป็นเทตสึยะ?”
“ผมไปเห็นมือถือของคาเรนโดยบังเอิญครับ หลังจากนั้นก็ไปเห็นแชทที่คุยกับรุ่นพี่คาโมกุระ แล้วก็—“
ผมเริ่มสาธยายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
ถึงแม้ว่าย้อนนึกถึงเรื่องนั้นจะน่าเจ็บใจนัก แต่ก็ไม่มีน้ำตาออกมาอีก
ถึงแม้บาดแผลในใจจะไม่แปรเปลี่ยน แต่ในขณะเดียวกันผมได้ก้าวข้ามความรู้สึกเหล่านั้นไปแล้ว
ระหว่างที่ฟังคำบอกเล่า สีหน้าของรุ่นพี่โทวโกะก็เริ่มตึงขึ้นเรื่อย ๆ
“แล้ว มีภาพหลักฐานเรื่องนั้นหรือเปล่า? ถ้ามีฉันขอดูหน่อยได้ไหม”
ผมเปิดแอปถ่ายรูปในเครื่อง แล้วหน้าจอก็ขึ้นข้อความของคาเรนกับคาโมกุระ ผมยื่นมือถือให้รุ่นพี่โทวโกะ
รุ่นพี่โทวโกะไล่ดูภาพเหล่านั้นทีละภาพ
สีหน้าของเธอเริ่มซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
อยู่อย่างนั้นประมาณห้านาทีได้
“ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ล้อเล่นจริงด้วยสินะ”
รุ่นพี่โทวโกะเอ่ยด้วยทั้งสีหน้าซีดเผือก
มือของเธอสั่นเล็กน้อยตอนที่ยื่นมือถือคืนมาให้ผม
“เห็นอย่างนี้แล้วจะให้บอกว่า ‘ไม่ได้นอกใจหรอก’ ก็คงไม่ได้แล้วสินะครับ!”
ผมตอบกลับไปขณะที่รับมือถือคืน
รุ่นพี่โทวโกะค่อย ๆ ยกแก้วกาแฟขึ้นมาใกล้ปาก คล้ายกับกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่
แต่ถึงจะทำท่าทางแบบนั้น ก็ไม่ได้ดื่มกาแฟเลย
ผมเองก็ได้แต่มองไปที่โต๊ะโดยไม่ปริปาก
เราทั้งสองก้มหน้า ปล่อยให้เวลาผ่านไป
“แล้วแบบนี้ เธออยากจะให้ฉันทำอะไรงั้นหรอ?”
เวลาผ่านไปเกือบห้านาที รุ่นพี่โทวโกะก็ฝืนเค้นคำพูดออกมา
รู้ตัวอีกที ถ้วยกาแฟก็กลับไปวางอยู่บนโต๊ะแล้ว
ผมไม่อาจตอบกลับไปได้ทันที
——ผมอยากจะล้างแค้นไอ้คาโมกุระนั่น ด้วยการปู้ยี้ปู้ยำคุณครับ——
ถึงแม้ที่จริงจะคิดอย่างนั้นก็ตาม แต่นั่นคงจะเป็นการเสียมารยาทกับรุ่นพี่โทวโกะเป็นแน่
อีกอย่างตัวเธอเองก็เป็นผู้เสียหายเหมือนกันด้วย
“ผมน่ะ ไม่อาจจะให้อภัยเรื่องนี้กับสองคนนั้นได้ครับ ผมก็เลย—“
“เพราะงั้นก็เลยอยากจะมีอะไรกับพี่เพื่อที่จะได้ล้างแค้น อย่างนั้นใช่ไหมนะ?”
ผมแหงนหน้ามองรุ่นพี่โทวโกะ
สิ่งที่ปรากฎโต้ง ๆ อยู่ตรงหน้าอยู่นั้น คือร่องหน้าอกอันเย้ายวนของรุ่นพี่
เพราะเสื้อกันหนาวคอวีที่ใส่มาแท้ ๆ ถึงได้มองเห็นยันร่องลึกกลางเนินอกของเธอได้
——ไอ้เวรคาโมกุระ ทั้ง ๆ ที่เอ็งก็ได้สัมผัสหน้าอกที่่แจ่มแมวขนาดนี้แท้ ๆ ทำไมถึงยังอุตส่าห์มาจับนมแฟนสาวของกรูอีกละวะ!——
เมื่อนั้นเอง ไฟแค้นอันดำมืดก็ได้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
“ใช่ครับ”
แล้วไฟนั้นก็ได้พ่นออกมาจากปากพร้อมกับคำพูดนั้นเอง