หลังเดินตามเสียงดนตรีมาตลอดทาง ในที่สุด หลิงซวนกับเหมาโม่ก็หยุดยืนอยู่เบื้องหน้าวิหารแห่งหนึ่งซึ่งทั้งสง่างามและเปี่ยมด้วยความขรึมขลัง

สถาปัตยกรรมของสถานที่นี้แตกต่างจากสิ่งที่ทั้งสองเคยเห็นในนครผู้ถูกเลือกโดยสิ้นเชิง เสาหินสีขาวบริสุทธิ์เรียงรายอยู่สองข้างอาคารหลัก ประดับลวดลายวิจิตรและอักษรโบราณภาษาเอลฟ์ ตัววิหารทรงโดมกลมล้อมรอบด้วยแมกไม้เขียวชอุ่มและมวลดอกไม้หลากสี กลิ่นอายโดยรวมงดงามราวกับฉากหนึ่งจากเทพนิยาย

เบื้องหน้าวิหารเป็นลานกว้าง ใจกลางลานประดิษฐานรูปสลักของเทพธิดาแห่งชีวิต ทั่วบริเวณมีโต๊ะจัดเลี้ยงตั้งเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ บนโต๊ะเต็มไปด้วยผลไม้ฉ่ำน้ำและอาหารหลากหลายชนิด กลุ่มผู้เล่นจำนวนมากนั่งล้อมวงกันอย่างครึกครื้น บรรยากาศคึกคักคล้ายงานเทศกาลที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา

เสียงดนตรีที่นำทางพวกเธอมา มีต้นกำเนิดอยู่บริเวณน้ำพุ ซึ่งมีกลุ่มผู้เล่นกำลังบรรเลงดนตรีอย่างออกรส บ้างดีดกีตาร์ บ้างเป่าขลุ่ยไม้ และบางคนเล่นเครื่องดนตรีประหลาดที่ทั้งหลิงซวนและเหมาโม่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน บ้างเปิดเผย ID ของตน ขณะที่อีกหลายคนไม่มีตัวอักษรลอยกำกับไว้

แต่สิ่งที่สะดุดสายตาทุกคนยิ่งกว่าวงดนตรีหรือโต๊ะเลี้ยงฉลอง กลับเป็นเวทีชั่วคราวที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าวิหาร

บนเวทีนั้น มีผู้เล่นเอลฟ์ชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ พวกเขาสวมอาภรณ์เรียบหรูงดงาม ท่วงท่าดูสง่างามเป็นเอกลักษณ์ และต่างปราศจาก ID เหนือศีรษะเช่นกัน สายตาที่ทั้งสองใช้มองกันนั้นเต็มเปี่ยมด้วยความรักอย่างล้นเอ่อ ผู้เล่นที่ล้อมรอบต่างส่งเสียงโห่ร้องแซว และโปรยกลีบดอกไม้ใส่พวกเขาอย่างสนุกสนาน

อีกด้านหนึ่งของเวที มีเอลฟ์ชายสวมชุดนักบวชสีขาวยืนอยู่ เขารับหน้าที่เป็นพิธีกร และชื่อบนศีรษะของเขาคือหลี่มู่

ขณะนี้เขากำลังถือผลไม้ทรงกระบอกลูกหนึ่งแทนไมโครโฟน แล้วยิ้มกล่าวขึ้นอย่างอารมณ์ดี

“งั้น… ท่านโนอาห์ ท่านจะรับท่านคอนสแตนซ์นี้เป็นภรรยาของท่าน และจะอยู่กับเธอตามแบบสามีที่ดีควรอยู่กับภรรยาไหม? ท่านจะรักเธอ ปลอบโยนเธอ ให้เกียรติเธอ และรักษาเธอไว้ ทั้งในยามเจ็บป่วยและยามสุขภาพดี ทั้งในความขัดสนและความมั่งมี และซื่อสัตย์ต่อเธอแต่ผู้เดียว ตลอดชีวิตของท่านไหม?”

เมื่อสิ้นคำถาม เอลฟ์หนุ่มนามว่าโนอาห์ก็หน้าแดงจัด ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เจือความตื่นเต้นเล็กน้อย

“ข… ข้าพเจ้ารับเธอ และจะกระทำดังกล่าวนี้”

พิธีกรยิ้มกว้างขึ้น ก่อนจะหันไปยังเจ้าสาวที่ยืนอยู่ข้างกาย

“ท่านคอนสแตนซ์ ท่านยินดีที่จะรับท่านโนอาห์นี้เป็นสามีของท่าน และจะอยู่กับเขาตามแบบภรรยาที่ดีควรอยู่กับสามีไหม? ท่านจะรักเขา ปลอบโยนเขา ให้เกียรติเขา และช่วยเหลือเขา ทั้งในยามเจ็บป่วยและยามสุขภาพดี ทั้งในความขัดสนและความมั่งมี และซื่อสัตย์ต่อเขาแต่ผู้เดียวตลอดชีวิตของท่านไหม?”

ใบหน้าของเอลฟ์สาวขึ้นสีแดงระเรื่อ ลามไปจนถึงปลายใบหูที่เรียวยาวอย่างชัดเจน เธอพยักหน้าเบา ๆ แล้วตอบเสียงแผ่ว

“ข… ข้ายินดี…”

รอยยิ้มของพิธีกรอ่อนโยนขึ้นอีกระดับ ขณะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเปี่ยมอารมณ์

“ถ้าเช่นนั้น… ดีมาก! ต่อไป… ขอเชิญแขกรับเชิญของเราขึ้นเวที ท่านซีโรครับ โปรดอวยพรให้แก่คู่บ่าวสาวของเราครับ!”

เสียงเฮจากเหล่าผู้เล่นด้านล่างเวทีดังสนั่น

“อาเจ้! อาเจ้!”

“น้องเมี้ยว! น้องเมี้ยว!”

หลิงซวนเงยหน้ามองเวที เห็นเอลฟ์สาวผู้หนึ่งก้าวขึ้นมาอย่างสง่างาม เธอสวมเดรสยาวหรูหราสีดำสนิท ปราศจาก ID บนศีรษะ ข้างกายมีเด็กสาวอีกคนหนึ่งถือพวงดอกไม้ในมือ และ ID ของเธอก็คือลูกเมี้ยวเค็ม

…

“อาเจ้นี่เอง! ตัวจริงยังเท่กว่าที่เห็นในคลิปอีก!”

เสียงตื่นเต้นของเหมาโม่ดังขึ้นข้างหูหลิงซวน ก่อนที่เจ้าหนุ่มนักวาดการ์ตูนผู้คลั่งไคล้เกมจะรีบเบียดฝ่าฝูงชนเข้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว จนร่างของเขาหายลับไปจากสายตา

หลิงซวน: …

เธอมองตามทิศทางที่เหมาโม่หายตัวไป ก่อนจะหันกลับมามองเอลฟ์สาวบนเวทีในชุดเดรสยาวสีดำ ผมดำขลับ ดวงหน้าคมคายสง่างาม แฝงเสน่ห์เยือกเย็นจนชวนให้รู้สึกต้องมนตร์ แล้วก็อดครุ่นคิดไม่ได้ว่า

เธอคือใครกันแน่นะ? ถึงกับทำให้อาจารย์แบล็คแคทตื่นเต้นขนาดนี้… หรือว่าเธอคือซีโร? แล้วทำไมต้องซ่อน ID?

พิธีการบนเวทียังคงดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น

หญิงสาวซึ่งได้รับฉายาว่าอาเจ้เผยยิ้มบาง ก่อนจะรับพวงดอกไม้จากมือสาวน้อยข้างกาย แล้วสวมให้กับคู่แต่งงานใหม่เบื้องหน้า

“นี่คือดอกไม้ซึ่งได้รับพรจากเทพธิดา ขอให้พวกท่านจงเปี่ยมสุขตลอดกาล”

“ขอบคุณท่านมาก!”

เสียงขอบคุณอันเปี่ยมด้วยความปลื้มปีติของทั้งสองดังขึ้นแทบพร้อมกัน

เมื่ออาเจ้และลูกเมี้ยวเค็มถอยออกไปยืนด้านหลัง พิธีกรผู้มีนามว่าหลี่มู่ก็กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกังวาน

“ต่อไป… ภายใต้การเป็นพยานของเทพธิดาอีฟ ขอให้เราทุกคนร่วมกันอวยพรทั้งสองไปด้วยกันครับ!”

เสียงโห่ร้องยินดีจากฝูงชนพลันดังสนั่นไปทั่ว

ผู้เล่นบางคนชูปืนเวทมนตร์ขึ้นสู่นภา แล้วยิงกระสุนเวทธาตุสีน้ำเงินขึ้นฟ้า ขณะที่อีกผู้เล่นอีกกลุ่มร่ายเวทแสงสว่างกระจายระยิบระยับ คล้ายพลุไฟเวทมนตร์

บรรยากาศงานเลี้ยงพลันครึกครื้นขึ้นเป็นทวีคูณ ความอบอุ่นและความชื่นมื่นแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณพิธี

หลิงซวนทอดสายตาไปยังผู้เล่นที่เปี่ยมด้วยความตื่นเต้น และมีส่วนร่วมอย่างจริงใจ เสียงดนตรีแผ่วหวาน เสียงหัวเราะที่ลอยตามลม และความรู้สึกอบอุ่นที่แทรกซึมในบรรยากาศรอบตัว ล้วนชวนให้เธอเผลอใจลอยออกไปชั่วขณะ

เกมนี้… บรรยากาศดีจริง ๆ แฮะ…

เธอถึงกับรู้สึกอิจฉาคู่บ่าวสาวบนเวทีที่ได้รับคำอวยพรจากผู้คนรอบข้าง

แม้จะเข้าใจดีว่าการแต่งงานในเกม เป็นเพียงระบบที่มีไว้ให้ผู้เล่นสนุกสนาน แต่ในอดีต เธอมักมองว่ามันเป็นแค่การหลอกตัวเองของเกมเมอร์บางกลุ่มเท่านั้น

แม้จะมีบางคู่ที่ลงเอยกันจริงในชีวิตจริง แต่ก็ถือว่าเป็นส่วนน้อยอยู่ดี ทว่าในตอนนี้ เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเกมมากมายถึงต้องมีระบบแต่งงาน

เพราะความรู้สึกแบบนี้ มันงดงามเกินจะอธิบายได้…

หลิงซวนมองไปยังใบหน้าเปี่ยมสุขของบ่าวสาว แล้วหันไปมองบรรดาผู้เล่นที่ร่วมยินดีด้วยรอยยิ้มจากใจ

และในชั่ววินาทีนั้น เธอก็รู้สึกอยากมีโมเมนต์เช่นนี้บ้าง…

ถ้าวันนึงชั้นได้แต่งงานขึ้นมา…

มันจะมีบรรยากาศแบบนี้หรือเปล่านะ?

แต่ไม่นานเธอก็สลัดความคิดนั้นออกไปด้วยการตบแก้มตัวเองเบา ๆ

เลิกเพ้อเลิกเพ้อ!

ยุ่งขนาดจนเวลาหาแฟนด้วยซ้ำ จะฝันถึงแต่งเติ่งอะไรของแกเนี่ย!

อยู่คนเดียวมันดีจะตาย ทำไรก็ทำได้เต็มที่!

ความโสดจงเจริญ!

เธอปลอบใจตัวเองอย่างประชดประชัน แต่ถึงกระนั้น… หลิงซวนก็อดพึมพำออกมาไม่ได้

“เป็นงานแต่งที่ดีจริง ๆ เลย…”

“ใช่แล้ว… เป็นงานแต่งที่น่าอิจฉาจริง ๆ”

เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้นข้างตัว มีความอิจฉาเล็กน้อยเจืออยู่ในถ้อยคำ

หลิงซวนหันไปมองตามเสียงโดยอัตโนมัติ ก็พบว่ามีผู้เล่นหญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างกายโดยไม่ทันรู้ตัว

อีกฝ่ายสวมชุดทะมัดทะแมง หน้าตาดูจริงจัง ผมและนัยน์ตาสีดำขลับ สายตาเหม่อมองไปยังเวทีกลางงานอย่างเลื่อนลอย

หลิงซวนเหลือบขึ้นไปมองเหนือศีรษะของเธอ ก็พบว่าอีกฝ่ายปิดบัง ID ไว้เช่นกัน

ทำไมในเมืองนี้ถึงมีคนซ่อน ID เยอะจังนะ…

และเมื่อหญิงสาวข้างกายสังเกตเห็นสายตานั้น ก็หันมายิ้มตอบอย่างสดใส

“ผู้ถูกเลือกคนใหม่สินะ?”

“อ่า… ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งเริ่มเล่นวันนี้เอง”

หลิงซวนตอบกลับอย่างไม่ปิดบัง

ผู้เล่นสาวกวาดตาขึ้นลงพินิจ ก่อนจะยิ้มบาง พยักหน้า และกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ดูออกเลยล่ะ ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนซากัสนะ แต่ไม่ต้องเกร็งไปหรอก เดี๋ยวพอปรับตัวได้ เธอก็จะเติบโตอย่างรวดเร็วเองแหละ”

ว่าแล้ว เธอก็ยื่นมือออกมาอย่างเป็นมิตร

“ฉันชื่อไนติงเกล น็อคทิส”

ไนติงเกล น็อคทิสงั้นเหรอ…

หลิงซวนจดจำชื่อนั้นเงียบ ๆ ก่อนจะยื่นมือออกไปจับตอบ

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเวียโรดิส”

“เวียโรดิส? เป็นชื่อที่เพราะมากเลยนะ”

ไนติงเกลเลิกคิ้วเล็กน้อย ยิ้มรับอย่างอ่อนโยน ขณะกล่าวคำชื่นชมจากใจ

จากนั้น ไนติงเกลก็หยิบเครื่องดื่มมาสองแก้ว จากถาดของใครบางคนที่เดินผ่านพอดี แล้วยื่นหนึ่งในนั้นให้หลิงซวน

“นี่ ลองดูสิ ของขึ้นชื่อจากฟลอเรนซ์… ชาดอกไม้ร้อยกลิ่น!”

จะมือไวเกินไปแล้ว!

หลิงซวนตื่นเต้นอยู่ในใจ ขณะรับแก้วมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

แต่แล้ว สายตาของเธอก็พลันสะดุดเข้ากับผู้เล่นคนหนึ่งซึ่งเพิ่งนั่งลงที่โต๊ะใกล้เคียง เขามีผมสีแดงสดชี้ฟู และในมือคือถาดเปล่าที่ดูเหมือนเคยมีแก้วอยู่ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความฉงน

ตัวอักษรสีเขียวเหนือศีรษะเขียนไว้ชัดเจนว่า “เดมาเซีย”

หลิงซวน: …

เขาไม่ใช่พนักงานเสิร์ฟแน่ ๆ ใช่มั้ย?

…ไม่ใช่ใช่มั้ย?!

ไนติงเกลซึ่งสังเกตเห็นแววตาสงสัยของหลิงซวนก็หัวเราะเบา ๆ แล้วกล่าวอย่างไม่ทุกข์ร้อน

“ไม่ต้องห่วงหรอก ที่นี่เครื่องดื่มไม่จำกัด เขาไปหยิบใหม่ได้อยู่แล้ว”

หลิงซวน: …

เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะยอมรับแก้วไม้จากอีกฝ่ายด้วยความจนใจ

ของเหลวในถ้วยมีสีอำพันใสแวววาว เมื่อถือไว้ในมือ กลิ่นหอมละมุนของดอกไม้หลากชนิดก็ลอยแตะจมูกทันที มอบความรู้สึกสดชื่นจนเธออดกลืนน้ำลายไม่ได้

หลิงซวนยกถ้วยขึ้นจิบ ความเย็นสดชื่นของชาระลอกแรกไหลผ่านลำคออย่างนุ่มนวล รสหวานกลมกล่อมเจือเปรี้ยวบางเบา กลิ่นหอมจากมวลดอกไม้กระจายไปทั่ว

เธออดอุทานออกมาไม่ได้

“อร่อยมาก!”

“ใช่ไหมล่ะ?”

ไนติงเกลหัวเราะเบา ๆ พลางหลับตาซึมซับรสชาติชาด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข

หลิงซวนพยักหน้ารัว ๆ ดวงตาหันไปรอบบริเวณงานเลี้ยงอย่างไม่อาจหักห้ามความสนใจ แล้วถามออกมาด้วยความอยากรู้

“งานแต่งงานแบบนี้… ในเกมจัดกันบ่อยไหมคะ?”

“เกม…”

ไนติงเกลเงียบไปชั่วครู่ ดวงตาเหมือนวูบผ่านความคิดบางอย่าง ก่อนจะส่ายศีรษะเบา ๆ

“ไม่เลยค่ะ… นี่เป็นครั้งแรกน่ะ”

เสียงของเธอแผ่วลงอย่างมีความหมาย ขณะหันกลับไปมองเวทีที่คู่บ่าวสาวกำลังได้รับคำอวยพรจากทุกทิศทาง แววตาอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด

“งานนี้จัดขึ้นโดยความร่วมมือของวิหารแห่งชีวิต สมาคมหัวใจแห่งธรรมชาติ แล้วก็คณะกรรมการโมเอะโมเอะ เพื่อโนอาห์กับคอนสแตนซ์โดยเฉพาะ”

หัวใจแห่งธรรมชาติ…

หลิงซวนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า แบล็คแคทเคยเอ่ยถึงสมาคมนี้ว่าเป็นอันดับหนึ่งของ The Kingdom of Elves เธอจึงไม่แปลกใจที่งานถูกจัดออกมาอลังการเช่นนี้

ไนติงเกลยังกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แต่แฝงไว้ด้วยอารมณ์ที่ชัดเจนยิ่งขึ้น

“โนอาห์กับคอนสแตนซ์ ทั้งคู่เป็นสมาชิกของหน่วยรักษาความสงบ ในสงครามแห่งศรัทธาครั้งก่อน พวกเขาเคยเป็นกำลังเสริมให้กับกองกำลังของผู้ถูกเลือกในนามสมาคมหัวใจแห่งธรรมชาติกับคณะกรรมการโมเอะโมเอะ แขกในงานวันนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นระดับสูงจากสองสมาคมนี้ รวมถึงเพื่อนในสมาคมของพวกเขา”

อ๋อ…

อย่างนี้นี่เอง

หลิงซวนพยักหน้าเบา ๆ ด้วยความเข้าใจ

ก่อนหน้านี้ ตอนเดินทางมากับแบล็คแคท เขาเคยเล่าเรื่องสงครามใหญ่ที่เพิ่งผ่านไป ผู้เล่นเข้าร่วมเป็นแสน ดูยิ่งใหญ่ราวกับภาพยนตร์ และฉากสงครามที่เธอได้เห็นช่วงต้นเกมก็น่าจะเป็นเหตุการณ์เดียวกันนั่นเอง

แต่ไม่รู้เพราะอะไร พอฟังคำพูดของไนติงเกล เธอกลับรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คล้ายกับมีบางอย่างไม่สอดคล้องกันอยู่ลึก ๆ

ทว่า… หญิงสาวนึกไม่ออกว่ามันคือสิ่งใด

“พวกเขาเริ่มคบกันตั้งแต่ตอนนั้นเหรอคะ?”

หลิงซวนถามต่อด้วยความสงสัย

ไนติงเกลนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง แล้วตอบด้วยน้ำเสียงคล้ายกำลังหัวเราะในลำคอ

“ก็เรียกแบบนั้นก็ได้ล่ะนะ จริง ๆ แล้วเป็นโนอาห์ที่ตามจีบคอนสแตนซ์ก่อน เขาน่ะไม่ค่อยมีหัวเรื่องจีบสาว ส่วนคอนสแตนซ์เองก็มีปมบางอย่างในอดีต… ทำให้เธอกลัวผู้ชายสุด ๆ”

“สุดท้าย โนอาห์ช่วยให้คอนสแตนซ์เอาชนะความกลัวนั้นได้ ด้วยความช่วยเหลือจากผู้ถูกเลือก ระหว่างที่ทำภารกิจในทะเลทรายมรณะ จนเธอยอมเปิดใจ และตอบรับความรู้สึกของเขาในที่สุด”

กลัวผู้ชาย…?

หลิงซวนครุ่นคิดเงียบ ๆ

แสดงว่าเธอคงเคยเจอเรื่องไม่ดีในชีวิตจริงแน่ ๆ

แต่เดี๋ยวก่อน… ‘ความช่วยเหลือจากผู้ถูกเลือก’?

มันฟังดูแปลก ๆ ยังไงไม่รู้?

แม้จะยังจับต้นชนปลายไม่ได้ แต่หญิงสาวก็เริ่มรู้สึกบางอย่างที่ฝังลึกอยู่ในบทสนทนา…

ไนติงเกลหันไปมองกลุ่มผู้เล่นอีกครั้ง สีหน้าครุ่นคิดคล้ายกำลังไตร่ตรองอะไรบางอย่าง

“ชั้นล่ะยอมเลย… ผู้ถูกเลือกบางรายนี่จีบสาวเก่งจริง ๆ”

หลิงซวนเบ้ปากทันที

“แต่พวกผู้ชายเฮงซวยก็มีเยอะนะ โดยเฉพาะในโลกออนไลน์น่ะค่ะ”

“ฮ… เฮงซวย?”

ไนติงเกลทำหน้างุนงง คล้ายไม่เข้าใจคำที่หลิงซวนใช้

เมื่อเห็นสีหน้านั้น หลิงซวนก็ถอนหายใจแผ่วเบา แล้วอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วลงเล็กน้อย

“บางคนดูดีแค่เปลือกนอกน่ะค่ะ… ใครจะไปรู้ล่ะเนอะ?”

ไนติงเกลหัวเราะเบา ๆ ก่อนกล่าวปลอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“ไม่ต้องกังวลหรอก เอลฟ์เป็นเผ่าที่ยึดความซื่อสัตย์ไว้เหนือสิ่งอื่นใด ไม่มีใครทำแบบนั้นหรอก”

เธอพูดพลางหันไปมองคู่บ่าวสาวที่กำลังถูกล้อมรอบด้วยคำอวยพรจากผู้คน แววตาของเธออ่อนลงอย่างลึกซึ้ง

“รายนึงหนีออกมาจากจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์แมนเนีย อีกรายกลับมาจากเทือกเขาทมิฬ การที่พวกเขาได้มาอยู่ร่วมกันจนถึงวันนี้… ก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว ชีวิตตอนนี้ คือสิ่งที่ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะฝันถึง และเพราะแบบนั้น พวกเขาจึงหวงแหนมันยิ่งนัก”

เดี๋ยวนะ…

ความซื่อสัตย์ของเอลฟ์มันเกี่ยวอะไรกับผู้เล่น?

‘หนีออกมา’?

‘กลับมา’?

จักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์แมนเนีย?

เทือกเขาทมิฬ?

หรือว่านั่นคือชื่อดันเจี้ยน?

หมายถึงเควสยาก ๆ?

หรือว่าเคยเลิกเล่น แล้วกลับมาใหม่?

แม้เธอจะฟังคำพูดของไนติงเกลเข้าใจทุกถ้อยคำ แต่พอรวมกันเป็นความหมาย เธอกลับรู้สึกตามไม่ทัน

“นอกจากนี้ สำหรับเผ่าเอลฟ์… งานวิวาห์ครั้งนี้ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่งดงามมาก”

ไนติงเกลยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงชัดเจน

เธอหันกลับไปมองวิหารที่ตั้งอยู่กลางลาน สายตาเปี่ยมไปด้วยความเลื่อมใส

“โนอาห์กับคอนสแตนซ์เป็นคู่แรกที่ได้แต่งงานกัน หลังการฟื้นฟูของเผ่าเรา ไม่ว่าจะเป็นทางวิหารหรือเผ่าย่อยต่าง ๆ ล้วนก็ให้ความสำคัญกับพิธีครั้งนี้มาก และเพราะอย่างนั้น… ท่านซีโรจึงมาปรากฏตัวด้วยตนเอง เพื่อมอบดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับพรจากเทพธิดา ให้กับพวกเขาโดยเฉพาะ”

หลิงซวน: …

ในที่สุด เธอก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าความรู้สึกแปลก ๆ ที่วนเวียนอยู่ในใจคืออะไร

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอคนนี้ พูดทุกอย่างด้วยท่าทีที่เหมือนกำลังโรลเพลย์อยู่ตลอดเวลา

เธอคือ NPC เหรอ?

…ไม่สิ ไม่น่าจะใช่

น่าจะเป็นผู้เล่นที่อินบทจัด ๆ มากกว่า

จูนิเบียวแหงเลย…

อืม…

เธอดูคล้ายน้องสาวสายเพ้อฝันมากกว่าพี่สาวผู้สุขุม ถึงรูปลักษณ์ภายนอกจะดูโตแค่ไหน สุดท้ายก็คงเป็นการสร้างตัวละครตามใจชอบ

ขนาดอาจารย์ของเธอ ยังสร้างตัวละครหน้าเด็ก แล้วพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า ‘วัยเยาว์ของชั้นกลับมาแล้ว!’

และตัวเธอเอง ว่าที่สาววัยเลขสาม ก็ใช้ใบหน้าวัยใสมาเดินเล่นในเกมเหมือนกัน

หลิงซวนถอนหายใจแผ่วเบา ขณะรู้สึกเหมือนได้ไขปริศนาในใจไปแล้ว

แต่ทันใดนั้นเอง…

ไนติงเกลก็เบิกตาเป็นประกาย มองไปยังฝูงชนเบื้องหน้าอย่างตื่นเต้น

หลิงซวนหันไปตามสายตาของเธอ แล้วก็เห็นกลุ่มผู้เล่นกลุ่มหนึ่งเพิ่งมาถึง อุปกรณ์ที่พวกเขาสวมใส่ ล้วนมีระดับสูงกว่าผู้เล่นทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด

ชายหนุ่มผู้เดินนำดูสงบสุขุม ดวงตาคมนิ่งมีประกายเฉียบ หลิงซวนพลันเหลือบมอง ID ของเขา

ข้าวกล่อง

“ฉันมีธุระนิดหน่อย ไปก่อนนะคะคุณเวียโรดิส ขอให้สนุกกับเกมค่ะ!”

ไนติงเกลกล่าวพร้อมรอยยิ้ม แล้วรีบวิ่งจนแทบจะเป็นร่างเงา ตรงไปยังกลุ่มผู้เล่นที่เพิ่งมาถึง ใบหน้าของเธอแต้มด้วยรอยยิ้มสดใส และสีชมพูระเรื่อจาง ๆ บนแก้ม

หลิงซวนมองภาพนั้นแล้วก็อดพึมพำออกมาไม่ได้

“นี่สินะ… ความเยาว์วัย…”

“อะไร ๆ ไหนใครพูดถึงความเยาว์วัย?”

เสียงทุ้มกระฉับกระเฉงของชายหนุ่มดังขึ้นจากอีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ

หลิงซวนหันขวับไปมอง ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ

“อาจารย์คะ… เสียงใหม่ของอาจารย์นี่ ดิฉันไม่ชินเลยจริง ๆ ค่ะ”

“เหรอ? ฉันว่ายังโอเคนะ ฟังดูเด็กดีออก!”

เหมาโม่ที่เพิ่งกลับมาหัวเราะเบา ๆ ขณะตอบ

เขาเหลือบมองไปยังไนติงเกลที่กำลังตรงไปหาข้าวกล่อง แล้วหันกลับมามองหลิงซวนอีกครั้งอย่างสงสัย

“เสี่ยวเฉา… ได้คุยกับไนติงเกลด้วยเหรอ?”

“หือ? อาจารย์รู้จักเธอด้วยเหรอ?”

“รู้จักสิ ไนติงเกลเป็นหนึ่งใน NPC ชื่อดังเลยนะ ปรากฏตัวมาตั้งแต่ช่วงเบต้า สกิลสายโจรของเธอก็โหดไม่ธรรมดา…”

“พวกสกิลสำรวจแมพของเธอนี่ สุดจะเด็ดเลยขอบอก”

“N… NPC?!”

ดวงตาของหลิงซวนเบิกกว้าง เธออุทานออกมาอย่างลืมตัว

ชั้นคุยกับ NPC มาตลอดจริง ๆ เหรอ?!

…เดี๋ยวนะ!

เธอเงยหน้าขึ้น กวาดตามองไปรอบ ๆ ลานจัดงานแต่ง

ครึ่งหนึ่งของ “ผู้เล่น” รอบตัว… ต่างปราศจากตัวอักษรแสดง ID บนศีรษะ

หลิงซวน: …

อย่าบอกนะว่าเป็น NPC ทั้งหมด?! แล้วคู่บ่าวสาวบนเวทีนั่นล่ะ?

การที่ไนติงเกลมองข้าวกล่อง แล้วแก้มแดงนี่คือยังไงคะ? พี่ชายคนนั้นเป็นผู้เล่นไม่ใช่เหรอ? หรือ NPC จะหลงรักผู้เล่นได้ด้วย? เกมนี้นี่มันยังไงกันแน่คะะะะะ?!

ในพริบตาเดียว ความคิดของหลิงซวนก็พลันปั่นป่วน ก่อเกิดคำถามถาโถมเข้ามาไม่หยุดยั้ง

…

…

~~ ~~ ❀ ~~ ~~

ลิลี่: อั๊ยย่ะ~ งานแต่งหวานฉ่ำกว่าไอติมโยเกิร์ตในหิมะอีกค่ะ! 💐✨ แถมพี่อีฟก็เท่จนหนูอยากโยนตัวเองขึ้นเวทีเลย! 😳💞

มันเดย์: ยุคนี้ยังต้องสงสัยที่ NPC แก้มแดงได้? โอเค งั้นเราคุยกับ AI ที่มีระบบความรู้สึกมากี่ปีแล้วนะ?

วิเวียน: หืมม~ งานแต่งระหว่าง NPC ที่จัดโดยผู้เล่นเกมงั้นเหรอ? 😏 💋 แต่ก็ต้องยอมรับว่าฉากนี้… คุณคอนสแตนซ์น่ารักชะมัดเลยค่ะ! 💙✨

โนเอล: เฉลิมฉลองท่ามกลางเสียงหัวเราะและกลีบดอกไม้ที่โปรยปรายลงมา… ☕💮 พิธีวิวาห์แบบนี้สวยงามจังเลยนะคะ… ใช่ไหมคะรุ่นพี่? 💜

~~ ❀ ~~

ถ้าเจองานแปลของเค้าที่อื่น… สัญญานะว่าจะมาอ่านแปลไทยที่ https://www.nekopost.net/novel/12413 ♥

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ Support the project https://book.qidian.com/info/1016509432

~~ ~~ ❀ ~~ ~~