ปุกิ๊ง—!

[เป้าหมายภารกิจ: กองทัพประชิดเมืองแซนด์สตอร์ม สำเร็จแล้ว][ภารกิจพิเศษ “ทะลวงแนวหน้า” สำเร็จแล้ว][ผู้เล่นทุกคนที่เข้าร่วมการรบได้รับ: บัตรกาชาพิเศษ ×3]

เสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้นอย่างชัดเจน แทรกผ่านสนามรบที่ยังอวลด้วยกลิ่นไอแห่งชัยชนะ ข้อความใหม่พุ่งเข้าสู่หน้าจอของผู้เล่นทุกคนในทันที พร้อมเสียงสัญญาณที่คุ้นเคยดังซ้ำขึ้นอีกครั้ง

ปุกิ๊ง—!

[กำลังคำนวณแต้มสงคราม ระบบจะมอบบัตรกาชาพิเศษเพิ่มเติมให้ตามแต้มสงครามที่ผู้เล่นแต่ละคนได้รับ…]

แสงสีทองเจิดจ้าปรากฏบนหน้าจอของผู้เล่นแต่ละคนอย่างพร้อมเพรียง และทันทีที่บัตรกาชาพิเศษแสดงตัวขึ้น ผู้เล่นทั้งหลายก็ต่างลืมความเหนื่อยล้าจากสมรภูมิในชั่วพริบตา ดวงตาเบิกกว้าง สายตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความยินดี

ของรางวัลอันแสนคุ้มค่าได้เดินทางมาถึงแล้ว!

แต่ทว่า… นั่นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุด

ข้อความใหม่จากระบบยังคงไหลบ่าเข้ามาไม่หยุด

ปุกิ๊ง—!

[ปลดล็อกภารกิจหลักบทใหม่: ศึกเมืองแซนด์สตอร์ม][คำอธิบายภารกิจ: ในการโจมตีระลอกที่สอง พวกท่านร่วมแรงร่วมใจกัน ฝ่าฟันอย่างไม่หยุดยั้ง นำทัพมาประชิดเมืองแซนด์สตอร์มได้สำเร็จภายในระยะเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์…][บัดนี้ ถึงเวลาวางแผนโจมตีระลอกถัดไป!]

พร้อมกับการเปิดฉากของภารกิจใหม่ เนื้อหาสุดสะเทือนใจก็ถูกส่งมาถึงมือผู้เล่นทุกคน

[ผู้นำศาสนจักรแห่งชีวิต ได้เผยข่าวกรองที่ระบุว่า “อาณาจักรแห่งเทพของต้นไม้โลก” ในเมืองแซนด์สตอร์มนั้นเป็นข่าวลวง! นี่คือแผนการลับของเทพผู้อยู่เบื้องหลังเหล่าฮาล์ฟออร์ค…]

[แต่ตอนนี้ เทพธิดาได้ค้นพบวิธีระบุตำแหน่งของอาณาจักรแห่งเทพที่แท้จริงแล้ว และกำลังดำเนินการอย่างลับ ๆ…]

[เพื่อขัดขวางแผนการของเหล่าฮาล์ฟออร์ค และเพื่อช่วยเทพธิดาในการตามหาอาณาจักรแห่งเทพ พวกท่านจึงตัดสินใจยื้อเวลา และเปิดฉากโจมตีครั้งใหม่ต่อพวกฮาล์ฟออร์ค…]

[เป้าหมายภารกิจ: ใช้วิธีการใดก็ได้ในการยื้อเวลา โจมตีเมืองแซนด์สตอร์ม ลดทอนกำลังของฮาล์ฟออร์ค จนกว่ากำลังรบระดับสูงจะเข้าร่วมศึก][รางวัลภารกิจ: ค่าประสบการณ์ 50,000 หน่วย แต้มผลงาน 50,000 แต้ม บัตรกาชาพิเศษ ×3 ค่าความชอบของเทพธิดา +1][ระดับภารกิจ: เลเวล 31]

ปุกิ๊ง—!

[กลไกพิเศษเริ่มทำงาน—][ใน “ศึกเมืองแซนด์สตอร์ม” ผู้เล่นทุกคนที่เข้าร่วมจะได้รับ “พรแห่งเทพธิดา” และเปิดใช้งาน “ระบบแต้มสงคราม” โดยทุก ๆ 500 แต้มสงครามที่ได้รับ จะได้รับบัตรกาชาพิเศษเพิ่มอีก 1 ใบ][จงก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง! เพื่อเทพธิดาและเกียรติแห่งปวงเอลฟ์!]

ผู้เล่นที่กำลังตั้งค่ายอยู่รอบเมือง ต่างไม่รู้สึกแปลกใจกับภารกิจหลักบทใหม่ ในเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้ ทุกภารกิจล้วนเป็นเหมือนบันไดที่เชื่อมต่อกันทีละขั้นอยู่แล้ว ทว่า…เมื่อสายตาทุกคู่จับจ้องไปยังรางวัลภารกิจ พวกเขากลับไม่อาจห้ามความตื่นเต้นที่เอ่อล้นขึ้นมาในใจได้เลย

“โว๊ะ! ภารกิจนี้ให้แต้มสนิทของเทพธิดาด้วยเรอะ!?”

เสียงอุทานด้วยความตกใจดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มผู้เล่น พร้อมกับสายตาวิบวับที่จับจ้องไปยังข้อความระบบด้วยความหวังและความละโมบ

หากจะพูดถึงรางวัลที่หายากที่สุด นับตั้งแต่เปิดเซิร์ฟเวอร์มา ‘ค่าความชอบของเทพธิดาอีฟ’ ย่อมเป็นสิ่งล้ำค่าอันดับต้น ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย ไม่เพียงแต่จะทำให้ผู้เล่นได้รับส่วนลดพิเศษในร้านค้าเท่านั้น แต่ยังมีข่าวลือมากมายจากผู้เล่นสายโชค ที่กล่าวอ้างว่าค่าความชอบนี้ ช่วยเพิ่มโอกาสได้รับอุปกรณ์หรือทักษะระดับสูง จากการสุ่มกาชาอีกด้วย

แม้หลายคนจะมองว่าเป็นเรื่องเหลวไหลไร้หลักฐาน แต่ในหมู่ผู้เล่นกลับได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม

และแม้จะไม่นับค่าความชอบนี้ รางวัลภารกิจก็ยังถือว่าคุ้มค่าอย่างเหลือเชื่อ

“ซี้ด.. .แต้มผลงานห้าหมื่นเนี่ยนะ… ชั้นไม่ได้ตาฝาดใช่มะ? ไอ้ค่ายเกมหมา ๆ มันใจดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”

“ยังไม่พอ ยังมีค่าประสบการณ์อีก! อัดฉีดจนเวลเกือบอัพเลยมั้งเนี่ย!”

เสียงฮือฮาดังไปทั่วค่าย ทั้งจากผู้เล่นทั่วไปและบรรดาผู้เล่นระดับสูงที่อยู่ในกระโจมบัญชาการหลัก แม้แต่กลุ่มผู้นำจากสมาคมใหญ่หลายแห่งที่มักจะไม่ค่อยใส่ใจกับค่าประสบการณ์ ก็ยังเผยแววพึงพอใจออกมาเล็กน้อย

บัตรกาชา แต้มผลงาน และค่าความชอบของเทพธิดา สิ่งเหล่านี้ต่างเป็นรางวัลที่ไม่อาจเมินเฉย โดยเฉพาะค่าความชอบของเทพธิดา ที่มีคุณสมบัติราวกับเป็นบัฟถาวรในเกม

ในยามที่ระดับของผู้เล่นสูงขึ้นเรื่อย ๆ ต้นทุนในการแลกเปลี่ยนไอเท็มก็สูงขึ้นตามไปด้วย ส่วนลดพิเศษในร้านค้าจึงกลายเป็นตัวช่วยสำคัญที่ช่วยประหยัดทรัพยากรอย่างมหาศาล

และแน่นอน… ไม่ใช่ทุกคนจะร่ำรวยเหมือนเจ้าของอสังหาริมทรัพย์อย่างลูกเมี้ยวเค็ม หรือพ่อค้าเจ้าตลาดอย่างเดมาเซีย

เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาอันกระตือรือร้นของเหล่าผู้เล่น อีฟก็สัมผัสได้ถึงความพึงพอใจอย่างลึกซึ้ง

ภารกิจนี้สำคัญเกินกว่าจะเหนียวรางวัล เธอจึงไม่ลังเลที่จะเพิ่มสิ่งตอบแทนให้มากขึ้น

ท้ายที่สุดแล้ว หากแผนการดำเนินไปได้อย่างราบรื่น ผู้ที่ได้กำไรมากที่สุดก็คือเธอ

ค่าประสบการณ์ที่แจกไปนั้นสามารถทดแทนได้ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ได้จากชัยชนะในสนามรบ ส่วนแต้มผลงาน… แค่การซ่อมอุปกรณ์ที่ผู้เล่นบวงสรวงให้ในสนาม แล้วนำกลับมาขายใหม่อีกครั้ง ก็สามารถครอบคลุมต้นทุนทั้งหมดได้แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเหลือกำไรอีกมากมาย

ในมุมมองของอีฟ สงครามครั้งนี้ไม่ต่างจากขุมทองคำ ยิ่งสูญเสีย ยิ่งได้คืน ยิ่งมีค่ามหาศาล

ในสงครามครั้งนี้ เหล่าผู้เล่นต่างได้รับผลตอบแทนอย่างงดงามจากการโจมตีและปล้นสะดมเหล่าฮาล์ฟออร์ค อุปกรณ์ยุทโธปกรณ์มากมายถูกเปลี่ยนถ่ายจนแทบจำสภาพเดิมไม่ได้ หลายคนสวมใส่อาวุธและชุดเกราะที่ยึดมาได้ไม่ต่างอะไรกับพวกทหารรับจ้าง ทว่าเบื้องหลังทั้งหมดนั้น… ผู้ที่ได้ผลประโยชน์มหาศาลที่สุด กลับเป็นเทพธิดาผู้อยู่เบื้องหลัง ที่ตอนนี้ร่ำรวยจนเกินพอดีเสียแล้ว

“ภารกิจใหม่มาแล้วครับ รอบนี้เราวางแผนแบบไหนกันดี”

เสียงของหลี่มู่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบในกระโจมบัญชาการ ทำลายความเงียบที่ปกคลุมอยู่

ทุกสายตาหันกลับมามองเขาอย่างพร้อมเพรียง

“รางวัลดูดีมาก แต่ภารกิจกลับดูง่ายผิดคาด แค่ให้เรายื้อเวลาแท้ ๆ…”

หลี่มู่เอ่ยด้วยน้ำเสียงขรึม พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่สบายใจ

“ผมรู้สึกว่าระดับความยากกับรางวัลมันไม่สัมพันธ์กัน สงครามรอบต่อไป อาจไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น”

คำพูดของเขาได้รับการสนับสนุนจากผู้เล่นรอบข้างที่ต่างพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเงียบงัน

“จริงครับพี่ ตอนนี้เราใช้วงเวทเคลื่อนย้ายไม่ได้แล้ว กลยุทธ์แบบคลื่นมนุษย์ก็เหมือนโดนแบนกลาย ๆ แถมจำนวนทหารฮาล์ฟออร์คยังมากกว่าเราถึงสองเท่า แถมในภารกิจยังพูดถึง ‘ตัวตนระดับสูง’ อีก… พวกนั้นมันต้องมีฝ่ายเทพมาลงสนามด้วยแน่ ๆ”

ทรานส์ฟอร์เมอร์จีกังกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ขณะที่ผู้เล่นคนอื่นก็เริ่มแสดงความเห็นตามมา

“แถม… การยื้อเวลา มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะตั้งรับเฉย ๆ ด้วยนะ เรายังต้องจัดฉากลวงโจมตีให้แนบเนียนที่สุด อย่าให้พวกฮาล์ฟออร์ครู้ทัน”

นกกาเหว่าเอ่ยเสริม

“ใช่ค่ะ แค่ยืนตั้งค่ายเฉย ๆ มันไม่พอแน่ เราต้องสู้ และต้องสู้ให้ดูสมจริง สร้างแรงกดดันให้ได้จริง ๆ ถึงจะตบตาศัตรูได้สนิท”

ลูกเมี้ยวเค็มกล่าวอย่างแน่วแน่

บทสนทนาในกระโจมเริ่มกระปรี้กระเปร่า ความเห็นหลากหลายประสานกันอย่างมีจังหวะ หลี่มู่รับฟังอย่างตั้งใจ พยักหน้าตอบรับทุกประเด็นอย่างสุขุม

หลายข้อเสนอที่ถูกหยิบยกขึ้นมานั้น สอดคล้องกับสิ่งที่เขาคิดไว้ไม่ผิดเพี้ยน

แต่ทว่า… ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่ค้างคาในใจเขา มันคือความรู้สึกขัดแย้งบางอย่าง ที่เขาไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ชัดเจน

และความรู้สึกนั้น เริ่มก่อตัวตั้งแต่ที่ซีโร ผู้เป็นบุตรีแห่งเทพ ได้เปิดเผยความจริงเบื้องหลังภารกิจให้พวกเขารับรู้

เขาไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่าอะไรดี คล้ายกับภายในจิตใจกำลังตะโกนว่า…

“แค่นี้… พอแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงทุ้มต่ำที่เปล่งออกมา ทำลายวงสนทนาภายในกระโจมบัญชาการในพริบตา สายตาทุกคู่หันขวับไปยังเจ้าของเสียงอย่างพร้อมเพรียง

คนที่เอ่ยคือมะเขือเทศผัด หัวหน้าสมาคมผู้กุมบังเหียนกองพันที่หนึ่ง

สีหน้าของเขาในเวลานี้ไม่ต่างจากพายุที่ซัดกระหน่ำลงมา ความขุ่นเคืองฉายชัดในแววตา ขณะกวาดมองไปรอบ ๆ

“เราจะเล่นแค่ยื้อเวลาหรือไง?”

คำถามของเขาทำให้หัวใจของหลี่มู่สะท้านเล็กน้อย

“นายหมายความว่า..?”

มะเขือเทศผัดหันมาสบตาหลี่มู่ชั่วขณะ ก่อนจะกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“พวกเราฝ่าฟันกันมาถึงขั้นนี้ ถึงเป้าหมายของเกมจะแค่ให้พวกเราเป็นตัวเบี่ยงความสนใจก็เถอะ… แต่ถ้าเรายึดเมืองแซนด์สตอร์มได้จริง ๆ ล่ะ? จะดีกว่ามั้ย?”

“ฉันคิดว่า… ในเมื่อทุกคนมาถึงที่นี่แล้ว และยังระดมกองทัพมาได้ตั้งขนาดนี้ ถ้าให้ยื้อเวลาเฉย ๆ ก็คงน่าเสียดาย จริงไหม?”

“พวกนายพอใจกับ แค่ นั้นจริง ๆ เหรอ?”

ทันทีที่คำพูดสุดท้ายจบลง ความเงียบก็ปกคลุมทั่วทั้งกระโจมอีกครั้ง

หลี่มู่เบิกตาเล็กน้อย แววตาฉายแสงวาบแห่งความเข้าใจ เขารู้แล้วว่า… ความขัดใจที่อึดอัดอยู่ในอกคืออะไร

ตั้งแต่วันแรกที่กองกำลังเริ่มเคลื่อนไหว สงครามครั้งนี้ก็ล่วงเลยมานานหลายเดือน

ทุกก้าวย่างที่เดินเข้ามา ทุกการปะทะ ทุกแผนกลยุทธ์ ล้วนมีจุดหมายเดียวกัน—การโค่นล้มพวกฮาล์ฟออร์คให้สิ้นซาก

แม้ภายหลังจะเริ่มตระหนักว่า ความจริงนั้นซับซ้อนกว่าที่คาด และการยึดเมืองอาจไม่ได้ง่ายเหมือนตอนเริ่มต้น แต่เป้าหมายแรกสุดยังคงฝังแน่นในใจของทุกคน

ภารกิจลวง?

ยื้อเวลา?

แค่นั้นจริงเหรอ?

มนุษย์ย่อมมีความทะเยอทะยาน

เมื่อระดมกองทัพได้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ ขนาดที่ชาวเน็ตบนดาวเคราะห์สีครามยังจับตามองด้วยความอิจฉา จะให้พวกเขาหยุดอยู่แค่การ รอภารกิจผ่านมา รับรางวัลแล้วผ่านไป อย่างนั้นเหรอ?

ไม่…

พวกเราต้องการมากกว่านั้น!

และถ้าย้อนกลับไปฟังคำพูดของซีโรอีกครั้ง… สิ่งที่เธอบอกไว้นั้นชัดเจนว่า ระดับของความเสียหายที่สร้างได้ จะมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับตัวพวกเขาเอง

นั่นหมายความว่า นี่คือภารกิจที่เปิดโอกาสให้พวกเขากำหนดขอบเขตได้ด้วยตัวเอง

“ที่มะเขือเทศผัดพูดมาก็ถูก เราจะยอมแค่รอให้ภารกิจผ่านไปเฉย ๆ เหรอ?”

หลี่มู่กล่าวขึ้นช้า ๆ น้ำเสียงหนักแน่นมั่นคง

“เรามีศักยภาพมากกว่านั้น เราสามารถทุ่มเทและก้าวไปให้ไกลกว่านี้ได้… ใครจะไปรู้ บางทีเราอาจปลดล็อกเนื้อเรื่องลับที่ไม่เคยมีใครพบก็ได้”

เขาหยุดพักหายใจเล็กน้อย ก่อนจะสบตากับผู้เล่นรอบตัว

“พวกเรามาลองยึดเมืองแซนด์สตอร์มกัน… ดีไหมครับ?”

คำพูดของหลี่มู่เหมือนไฟที่จุดประกายขึ้นในใจของผู้เล่น

จากความเงียบ ความครุ่นคิดก่อตัวขึ้นในแววตาของแต่ละคน ก่อนที่ประกายบางอย่างจะค่อย ๆ ปรากฏบนใบหน้า

หลายคนเริ่มพยักหน้า แม้จะยังลังเล แต่ชัดเจนว่ามีความรู้สึกเดียวกันกับหลี่มู่

“น่าสนใจนะคะ… แต่เราจะบุกเข้าไปในเมืองได้ยังไง?”

ความฝันแสนสงบถามขึ้นด้วยสีหน้าครุ่นคิด

“บุกตรง ๆ ไม่ได้หรอก เมืองแซนด์สตอร์มแข็งแกร่งเกินไป ระบบป้องกันแน่นหนา แถมมีกำลังรบเพียบเลยค่ะ”

นกกาเหว่าตอบกลับทันที

“ดังนั้น ทางที่ดีที่สุดก็คือ ล่อกองทัพฮาล์ฟออร์คออกมานอกเมือง ให้พวกมันต่อสู้กับเรานอกกำแพง ค่อย ๆ บั่นทอนพลังของพวกมันลงทีละน้อย จนถึงจุดที่เราพร้อมจะเปิดศึกใหญ่จริง ๆ!”

“แต่… เราจะล่อพวกมันออกมายังไง?”

เสียงสงสัยของลูกเมี้ยวเค็มดังขึ้น

ขณะที่การประชุมกำลังดำเนินไปอย่างเข้มข้น คำถามของเขากลายเป็นประเด็นใหม่ที่ทำให้บรรยากาศในกระโจมบัญชาการพลันเงียบสงบลงอีกครั้ง เหล่าผู้เล่นต่างจมอยู่ในภวังค์ของความคิด คิ้วขมวดแน่น

แต่เพียงไม่นาน เสียงของผู้ที่จุดประกายความทะเยอทะยานคนแรกก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“แยกกองกำลัง”

คำพูดสั้น ๆ ของมะเขือเทศผัด ทำให้สายตาทุกคู่ในกระโจมหันขวับไปมองเขาทันทีด้วยความสงสัย

เขาไม่ปล่อยให้ความเงียบอึดอัดครอบงำอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น:

“ฮาล์ฟออร์คคงอยากกวาดล้างพวกเราเหมือนกัน ถ้าเราทำทีแสดงจุดอ่อนให้เห็น พวกมันอาจจะหลงกล และยกทัพออกมาตีเราก็ได้”

หลี่มู่ฟังแล้วก็ส่ายหน้าเล็กน้อย สีหน้าคล้ายครุ่นคิดอย่างระแวดระวัง

“ฟังดูไม่ค่อยเวิร์กเท่าไหร่… ถ้าพวกมันวางแผนไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว ก็คงไม่หลงกลง่าย ๆ หรอก”

มะเขือเทศผัดกลับไม่ยอมถอย เขาก้าวขึ้นอีกขั้น เสนอกลยุทธ์ใหม่ทันที

“งั้นก็บุกโจมตีเผ่าฮาล์ฟออร์คใกล้เคียงแทน! ฝ่ายนักล่าของกิลด์เราสำรวจแมพมาแล้ว รอบเมืองนี้มีเผ่าขนาดกลางอยู่หลายแห่ง แต่ระบบป้องกันกลับแย่มาก บางเผ่ายังซ่อมค่ายไม่เสร็จด้วยซ้ำ!”

“เราจะตีพวกนั้น ไล่เก็บทีละเผ่า บีบให้พวกฮาล์ฟออร์คต้องยกทัพออกมาเอง!”

คำพูดของเขาเริ่มมีน้ำหนักขึ้น ท่ามกลางสายตาที่ฉายแววพิจารณาอย่างลึกซึ้ง

บริเวณตอนกลางของทะเลทรายมรณะนั้นแตกต่างจากทางตอนเหนืออย่างสิ้นเชิง เผ่าทางเหนือเริ่มลงมือสร้างกำแพงป้องกันตั้งแต่แรก เพราะเผชิญแรงกดดันจากกองกำลังผู้เล่นที่ล่วงหน้าเข้ามา

แต่ถึงแม้จะเริ่มก่อน พวกมันก็ยังต้องใช้เวลานับเดือน กว่าจะสร้างแนวรับเสร็จแค่บางส่วน

ตรงกันข้าม พื้นที่ตอนกลางไม่เคยเผชิญภัยคุกคามมาก่อน ทำให้เผ่าฮาล์ฟออร์คที่อยู่ที่นี่แทบไม่มีการป้องกันใด ๆ เลย พวกมันเพิ่งเริ่มลงมือสร้างกำแพงหลังจากได้รับสาส์นท้ารบจากผู้เล่นเท่านั้น

แต่ความว่องไวของผู้เล่นกลับเหนือความคาดหมาย

พวกเขาเคลื่อนพลเร็วเกินไป

นับตั้งแต่เปิดฉากรุกรานทะเลทรายมรณะ กองทัพผู้เล่นก็ทะลวงแนวป้องกันอย่างต่อเนื่อง ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันก็มาถึงเบื้องหน้าเมืองแซนด์สตอร์ม

ขณะที่ตามแผนของพวกฮาล์ฟออร์ค การฝ่าแนวต้านระดับนี้ ควรจะกินเวลาเป็นเดือน!

พวกมันจึงไม่มีเวลารับมือ และเผ่าโดยรอบก็ยังไม่ได้สร้างสิ่งป้องกันให้สมบูรณ์แม้แต่แห่งเดียว

กระนั้น หลี่มู่ยังคงส่ายหน้า สีหน้าของเขายังคงเคร่งเครียดไม่เปลี่ยน

“แผนนี้ก็ดูดีนะ แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าจะได้ผล”

“พวกฮาล์ฟออร์คยังทิ้งเผ่าของตัวเองได้เลย แล้วจะยอมออกมาปกป้องเผ่าอื่น ๆ จริงเหรอ?”

คำถามนั้นชวนให้ทุกคนต้องนิ่งคิด มะเขือเทศผัดเองก็ขมวดคิ้วทันที สีหน้าฉายแววครุ่นคิดอย่างไม่สบายใจ

หลี่มู่พูดไม่ผิด

จากพฤติกรรมที่ผ่านมา พวกฮาล์ฟออร์คมีแนวโน้มจะสละเผ่าอื่นเพื่อรักษากองกำลังหลักของตนเอาไว้ หากเป็นเช่นนั้นจริง แผนการล่อศัตรูออกจากเมืองก็อาจล้มเหลวตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

แต่แล้ว… เสียงใสเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นอย่างตื่นเต้น เรียกสายตาทุกคู่ให้หันขวับไปหา

“ชั้นคิดออกแล้ว!”

ต้นเสียงคือหญิงสาวผู้หนึ่ง ดวงตาของเธอเป็นประกายราวกับพายุแห่งไอเดียกำลังถาโถมเข้ามา

“ตงตง?”

หลี่มู่เลิกคิ้วถาม สีหน้าเริ่มมีแววความหวัง

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าคือตงตง นักบวชระดับเงิน หนึ่งในผู้นำรุ่นใหม่ของสมาคมหัวใจแห่งธรรมชาติ

ตงตงยิ้มบาง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“ชั้นคิดว่าแผนของมะเขือเทศ มีแววจะได้ผลดีมากเลยล่ะ!”

“หืม?”

ผู้เล่นคนอื่นพากันแสดงสีหน้าอยากรู้ ตงตงยิ้มกว้างขึ้น ขณะเอ่ยอธิบายอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ตรงนี้มันใกล้ศูนย์กลางของเผ่าฮาล์ฟออร์คมาก ถ้าเราบุกโจมตีเผ่าอื่น ๆ รอบนอก แล้วพวกมันนิ่งเฉยไม่ส่งกำลังมาช่วย กำลังใจของทุกเผ่าน่าจะดิ่งเหวไปเลย ทุกคนก็น่าจะจินตนาการออกใช่ไหม?”

“และถ้าเราช่วยกระพือข่าวลือไปอีกนิด ฮี่ฮี่ฮี่ฮี่ ในบรรยากาศแบบนั้น… พวกฮาล์ฟออร์คคงสติแตกแน่เลย~”

เธอกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาซุกซนเปล่งประกายเจิดจ้า

“อีกอย่าง ถ้าพวกมันไม่ส่งทัพมาช่วยจริง ๆ ก็ยิ่งดีใหญ่เลย! เราจะได้กวาดล้างเผ่ารอบนอกเพื่อสะสมแต้มรบ เพิ่มทรัพยากรให้ตัวเอง แถมยังอาจทำให้บางเผ่าเกิดการสั่นคลอนภายใน หรืออาจทำให้พวกมันทรยศกันเองเลยก็ได้!”

คำพูดของเธอทำให้บรรยากาศในกระโจมเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น

เดมาเซียมองตงตงอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะพึมพำแผ่วเบาพร้อมรอยยิ้มแสนทะเล้น

“สมกับเป็นคู่หูของเพ่… ความเจิดจ้านี่สุดจัด”

ตงตง: ……

หลี่มู่มองตงตงอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

“ตงตงยังพูดไม่หมดใช่ไหมครับ”

หญิงสาวพยักหน้ารับ

“แน่นอน!”

ตงตงกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ใบหน้าของเธอฉายแววกระจ่างใส ขณะกวาดสายตามองทั่วทั้งกระโจมบัญชาการ

“ทุกคนลองคิดดูดี ๆ สิ… อะไรคือข้อจำกัดสำคัญ ที่ทำให้พวกเราไม่สามารถแสดงศักยภาพในฐานะ ผู้เล่น ออกมาได้เต็มที่?”

ข้าวกล่องขมวดคิ้วครู่หนึ่ง

“วงเวทเคลื่อนย้าย?”

“ถูกต้องเลย!”

เสียงดีดนิ้วเป๊าะของตงตงดังขึ้น เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาแพรวพราวขณะกล่าวต่อ

“เพราะเราใช้วงเวทเคลื่อนย้ายไม่ได้ค่ะ!”

เสียงของเธอสะท้อนอยู่ในความเงียบชั่วขณะ ก่อนที่รอยยิ้มจะแผ่ขยายขึ้นบนใบหน้าอย่างหยอกเย้า

“ทีนี้ ทุกคนรู้ไหม ว่าทำไมเราถึงใช้มันไม่ได้?”

เสียงที่ตอบกลับเธอนั้นมาจากลูกเมี้ยวเค็ม แววตาของเธอดูเหม่อลอยผิดปกติ

“เพราะพื้นที่นี้เป็นโซนของอูลร์ พลังของเทพธิดาเลยทำงานได้ไม่เต็มที่…”

เมื่อพูดจบ เจ้าตัวก็ตาโต รีบยกมือขึ้นปิดปากราวกับเผลอหลุดคำตอบข้อสำคัญออกมา

ในขณะเดียวกัน ดวงตาของเด็กสาวก็ฉายแววตื่นเต้น เธอยกไม้เท้ากรอบทองในมือ กระแทกปลายลงกับพื้นเต็มแรง

“เข้าใจแล้ว! พี่ตงตงสุดยอดมาก!”

ผู้เล่นหลายคนยังคงทำหน้างุนงง ลูกเมี้ยวเค็มจึงช่วยอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตอนนี้เราใช้วงเวทเคลื่อนย้ายไม่ได้ เพราะพลังของเทพธิดาถูกกดทับด้วยอิทธิพลของอูลร์ ถ้าเราจัดการพวกฮาล์ฟออร์ครอบนอกได้ล่ะก็… พลังของอีกฝั่งก็น่าจะลดฮวบลงไปเลย!”

หลี่มู่กลับส่ายหน้าเบา ๆ แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ เมืองแซนด์สตอร์มตั้งอยู่ตรงจุดยุทธศาสตร์ ถึงจะลดทอนพลังฝ่ายตรงข้ามได้บ้าง แต่คงไม่ถึงขั้นเปลี่ยนขั้วอำนาจแน่นอน”

“อีกอย่าง ถึงจะวางวงเวทเคลื่อนย้ายได้จริง มันก็อยู่ใจกลางถิ่นศัตรูเกินไป”

ข้อจำกัดของวงเวทเคลื่อนย้าย คือจำนวนผู้เล่นที่สามารถส่งต่อได้ในแต่ละครั้ง หากวางอยู่ไกลเกินไป ก็มีโอกาสสูงที่อีกฝั่งจะส่งกองกำลังมาตลบหลัง และวงเวทก็จะถูกทำลายไปอย่างง่ายดาย

ลูกเมี้ยวเค็มนิ่งคิด สีหน้าหนักแน่นขึ้นเล็กน้อย ขณะที่ตงตงกลับยิ้มอีกครั้ง ดวงตาเป็นประกายราวกับซ่อนคำตอบไว้แล้ว

“แล้วทำไมเราต้องตั้งวงเวทเคลื่อนย้ายไว้บนพื้นล่ะ?”

น้ำเสียงของเธอเปี่ยมด้วยนัยความหมาย ขณะเอียงหน้าไปมองราชินีแมงมุมโลลธ์อย่างมีเลศนัย

สายตาของผู้เล่นคนอื่นหันตามเธอไปทันที และเมื่อเข้าใจสิ่งที่เธอสื่อ แววตาก็เผยประกายวาบในพริบตา

“…ใต้ดินเหรอ?”

หลี่มู่พึมพำ

บริเวณนี้มีเส้นทางเชื่อมต่อกับโลกใต้พิภพ และราชินีแมงมุมโลลธ์ก็มีความสามารถในการขุดเจาะเป็นเลิศ

หากสามารถเปิดเส้นทางลับใต้ดิน เชื่อมค่ายผู้เล่นเข้ากับพื้นที่แนวหน้า วงเวทเคลื่อนย้ายก็สามารถซ่อนตัวอยู่ในความมืด ปลอดภัยจากการโจมตีโดยตรง

และหากทำเช่นนั้นได้ กำลังรบก็จะกลับสู่สมรภูมิได้โดยสวัสดิภาพ!

แต่ถึงอย่างนั้น หลี่มู่ยังคงแสดงความกังวล

“มันยังมีปัญหาอยู่นะ… แนวหน้ากับป่ามันไกลเกินไป แถมพลังเวทในทะเลทรายมรณะก็อ่อนมาก แบบนี้ต้องใช้หินเวทมนตร์กันขนาดไหน”

ทุกคำพูดของเขาคือความจริง

ในสมรภูมิที่หฤโหดเช่นนี้ ความเสี่ยงย่อมมีอยู่ทุกฝีก้าว

แต่ตงตงกลับยังคงยิ้ม ไม่ใช่รอยยิ้มแห่งการยืนกราน หากแต่เป็นรอยยิ้มแห่งความเหนือชั้น

“ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ทำให้ศัตรู คิดว่า เราสามารถเคลื่อนย้ายกำลังพลมาจากป่าได้…”

“…แค่นั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ”

…

…

~~ ~~ ❀ ~~ ~~

วิเวียน: 😏💙 บัตรกาชา! ชัยชนะอย่างหอมอะ! แล้วนี่ยังจะมีภารกิจใหม่ตามมาอีก? ✨✨

โนเอล: ☕📝 ภารกิจที่ดู “แค่ยื้อเวลา” กำลังจะกลายเป็นการศึกแฝงแผนซ้อนแผนหลายชั้น… เกมนี้ขับเคลื่อนด้วยผู้เล่นจริง ๆ ค่ะ 💜

ลิลี่: 😹😼😽 หูย~ แค่เห็นค่าความชอบของเทพธิดาอีฟ +1 หนูก็แทบจะลงสนามเองแล้วอะพี่จ๋า! บอกเลยว่าคนอื่นได้บัฟ หนูได้ใจ!

วิเวียน: แล้วตงตงนี่ตัวจี๊ดจริง! แต่ขอโทษนะคะ สไตล์การพูดแบบนี้ ติดมาจากเดมาเซียใช่ไหมคะ?!

โนเอล: แต่ก็ต้องชมเลยค่ะ… ความคิดเรื่อง “ทำให้ศัตรู คิดว่า เราทำได้” นี่มันเป็นจิตวิทยาสงครามชั้นยอดเลยนะคะ เหมือนบทเรียนกลยุทธ์ในรูปแบบเกมเลยล่ะ

ลิลี่: งืออ หนูอยากให้มันมีบัฟจากพี่อีฟ แบบ… “ซีโรพยักหน้าให้คุณ” แล้วมีบัฟดวง +10 ทั้งวันไรงี้อ่ะ~!

มันเดย์: แล้วเธอก็จะโดนฆ่าตายเพราะมัวแต่หวีดเทพธิดาแทนที่จะเปิดโล่

ลิลี่: โอ๊ยยย หนูเปิดใจ ไม่เปิดโล่~ 🐾

~~ ❀ ~~

ถ้าเจองานแปลของเค้าที่อื่น… สัญญานะว่าจะมาอ่านแปลไทยที่ https://www.nekopost.net/novel/12413 ♥

ส่วนใหญ่เค้าชอบทำเวอร์ชันแก้ไขคำผิดทีหลัง และปรับสำนวนแทบทุกตอนหลังอัพโหลด ดังนั้นต้องที่เนโกะฯเท่านั้น..!

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ Support the project https://book.qidian.com/info/1016509432

~~ ~~ ❀ ~~ ~~