“ขอบใจเจ้ามาก… ที่ช่วยส่งร่าง ของข้า คืนมา!”

เพียงเสี้ยววินาทีที่นิดฮอกก์เปล่งวาจานั้นออกมา จิตสำนึกของอีฟพลันสั่นสะเทือน ราวกับบางสิ่งถูกกระแทกจนแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

และในชั่วขณะนั้นเอง เธอพลันเข้าใจทุกอย่าง ปริศนาที่เคยกระจัดกระจายมาตลอด บัดนี้ได้เชื่อมโยงกันเป็นหนึ่งเดียว

แย่แล้ว!

ต้องหยุดมันให้ได้!

ดวงตาของอีฟฉายประกายเรืองรอง เธอเห็นเงามังกรดำกำลังพุ่งตรงไปยัง รังไหมแห่งแสง พร้อมกันนั้นเอง รังไหมก็ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหานิดฮอกก์เช่นกัน

ในใจของเทพธิดา ไม่มีข้อกังขาอีกต่อไป หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ไมเรลจะสูญเสียตัวตนไปโดยสิ้นเชิง

เธอเรียกคทาแห่งชีวิตออกมา และอัดพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่แก่นกลางของมันโดยไร้ความรีรอ

แม้ว่าสถานการณ์นี้จะเหนือความคาดหมาย แต่เธอยังมีไพ่ตายในมือ และคทาแห่งชีวิตก็คืออาวุธสำคัญที่สุดของเธอในการอวตารครั้งนี้

แม้พลังของมันจะยังไม่สมบูรณ์ แต่ก็ทรงอำนาจมากพอที่จะเสริมพลังให้จิตวิญญาณได้

และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้อีฟกล้าท้าทายและควบคุมร่างของไมเรล เพื่อเผชิญหน้ากับนิดฮอกก์โดยตรง!

มังกรดำแห่งความสิ้นหวังผงะไปชั่วขณะ ก่อนจะคำรามออกมาอย่างเดือดดาล

“คทาแห่งชีวิต?! เป็นไปได้ยังไง?!”

“เจ้าขโมยมันไปงั้นเรอะ?! ฝีมือของเจ้านี่เอง?!”

ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวไปด้วยความตกตะลึง

ทว่า อีฟไม่มีเวลาฟังคำร้องคำรามของมันอีกแล้ว

เพราะยิ่งนิดฮอกก์เข้าใกล้รังไหมแห่งแสงมากเท่าไร จิตของไมเรลก็ยิ่งเลือนรางลงเท่านั้น!

หากปล่อยให้มันดำเนินต่อไปอีกเพียงเสี้ยววินาทีเดียว ไมเรลจะสูญสิ้นตัวตนโดยสมบูรณ์!

อีฟเร่งเร้าพลังศักดิ์สิทธิ์ภายในกายให้หลั่งไหลเข้าสู่คทาแห่งชีวิต

ร่างของเธอที่อยู่ในโลกแห่งจิตสำนึกเปล่งประกาย แสงศักดิ์สิทธิ์สีทองแผ่พลังแห่งธรรมชาติและชีวิตออกมาจนสั่นสะเทือนทุกอณูของพื้นที่

ร่างเงาของเทพธิดาหายไปจากจุดที่เธอลอยอยู่ พุ่งตรงไปยังรังไหมแห่งแสง ราวกับเป็นเส้นแสงสีทองเส้นหนึ่ง

แต่นิดฮอกก์กลับแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม

มันคำรามก้องพร้อมเผาผลาญจิตวิญญาณเพื่อเพิ่มความเร็วเป็นทวีคูณ พุ่งทะยานเข้าสู่รังไหมด้วยพลังทั้งหมดที่มี!

ในพริบตาเดียว มันเข้าใกล้รังไหมจนแทบสัมผัสได้แล้ว!

ขณะเดียวกัน อีฟยังคงอยู่ห่างออกไปเพียงเล็กน้อย

ดวงตาของมังกรดำฉายประกายยินดี นิดฮอกก์หันไปมองอีฟที่กำลังเร่งไล่ตามด้วยความกระวนกระวาย พร้อมกับส่งกระแสจิตเป็นเสียงหัวเราะบ้าคลั่ง

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! สายไปแล้ว!”

“เมื่อข้าหลอมรวมจิตวิญญาณกับร่างนี้ได้ ต่อให้เจ้ามีคทาแห่งชีวิตก็ช่วยอะไรไม่ได้!”

“อิกดราซิล! จงเตรียมตัวรับมือกับเหล่าเทพเถอะ!”

ทว่าในเสี้ยววินาทีนั้น เสียงหนึ่งพลันดังขึ้น เป็นน้ำเสียงที่นิ่งสงบแต่ทรงพลังยิ่งนัก

“พันธนาการ”

ปัง!

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง นิดฮอกก์พลันรับรู้ถึงพลังอันไร้เทียมทานที่บีบอัดลงบนจิตวิญญาณของมัน

มันไม่สามารถขยับตัวได้อีกต่อไป

และพร้อมกันนั้นเอง รังไหมแห่งแสงก็หยุดการเคลื่อนไหว สติของไมเรลที่เลือนรางก็ค่อยๆ กลับคืนมาอีกครั้ง

รอยยิ้มของนิดฮอกก์แข็งค้างบนใบหน้า มันต้องการอีกเพียงเสี้ยววินาทีเดียว!

แต่เสี้ยววินาทีนั้น… ได้กลายเป็นนิรันดร์

นี่คือพลังของอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์

เทพธิดารู้ดีว่าหากปล่อยให้การแทรกซึมของนิดฮอกก์สำเร็จ ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบสิ้น ดังนั้นเมื่อนิดฮอกก์แทรกซึมเข้าสู่ร่างของไมเรล อีฟก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

เธอเปิดประตูมิติขึ้นกลางแดนจิตสำนึก และส่งร่างของไมเรลกลับคืนสู่ป่าเอลฟ์

พร้อมกันนั้นเอง เธอขยายอาณาเขตออกมาปิดผนึกทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้

เพราะในอาณาเขตแห่งนี้ ที่อีฟสามารถใช้พลังของเธอได้อย่างเต็มที่

และในอาณาเขตแห่งนี้ เธอจะจัดการกับนิดฮอกก์ได้อย่างสมบูรณ์

ในอาณาเขตแห่งนี้ ไม่มีที่ให้มังกรดำหนีรอดได้อีกต่อไป!

เมื่อนิดฮอกก์ตัดสินใจเข้าสู่ร่างของไมเรล ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ผลลัพธ์ก็ถูกกำหนดไว้แล้วอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

แม้ว่าในท้ายที่สุดมันจะสามารถกลืนกินจิตวิญญาณของไมเรล และยึดครองร่างอันบริสุทธิ์นั้นไปได้ แต่สิ่งที่มันคาดไม่ถึงคือ มันจะไม่มีวันหลบหนีออกจากเงื้อมมือของอีฟได้อีกต่อไป

“นี่มัน… อาณาเขตแห่งเทพ! จ… เจ้า…”

เสียงของนิดฮอกก์ขาดหายไปชั่วขณะ ดวงตาของมันเบิกกว้าง จ้องมองไปรอบตัวราวกับเพิ่งตระหนักถึงหายนะที่กำลังกลืนกินมันอยู่ พื้นที่รอบกายของมันแปรเปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง

จักรวาลภายในจิตสำนึกของไมเรลที่มันคิดว่าสามารถครอบครองได้ กลับกลายเป็นอาณาเขตที่อีฟควบคุมอย่างสมบูรณ์

แสงศักดิ์สิทธิ์สีทองเจิดจ้าปกคลุมทุกสิ่ง ทุกอณูของมิติแห่งจิตสำนึกนี้เต็มไปด้วยอำนาจที่บริสุทธิ์อันไร้ที่ติ และอยู่เหนือการควบคุมของมันโดยสิ้นเชิง

อีฟค่อย ๆ ก้าวเข้ามา สีหน้าของเธอสงบนิ่ง แววตาไม่ฉายความโกรธเคือง ไม่ได้แสดงความยินดีจากชัยชนะที่อยู่ตรงหน้า มีเพียงสายตาที่เรียบเย็น และเต็มไปด้วยอำนาจที่แน่วแน่

เธอเพียงแค่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“เราบอกเจ้าแล้ว”

เสียงของเธอชัดเจน นุ่มนวลแต่หนักแน่น และเปี่ยมด้วยอำนาจที่ไม่อาจโต้แย้งได้

“เจ้า… แพ้แล้ว”

“ไม่! ไม่—!”

เสียงคำรามของ นิดฮอกก์ ดังก้องสะท้อนไปทั่วจิตสำนึกของไมเรล มันเต็มไปด้วยความเดือดดาลและสิ้นหวังอย่างแท้จริง ราวกับเป็นเสียงกรีดร้องสุดท้ายของสัตว์ร้ายที่ถูกล่าจนมุม

จงร่วงหล่น

จงสิ้นหวัง!

นิดฮอกก์!!

มันไม่มีทางหนีไปได้อีกแล้ว ไม่ใช่ในแดนศักดิ์สิทธิ์นี้ ไม่ใช่ในเงื้อมมือของเทพธิดา

มันถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยพลังแห่งอาณาเขต ซึ่งกดทับราวกับโซ่ตรวนไร้ลักษณ์ มันถูกผนึกพลังอย่างสิ้นเชิงด้วยหัวใจแห่งความร่วงโรย และที่สำคัญที่สุด มันอยู่ในร่างวิญญาณ ไม่มีร่างกาย ไม่มีเกราะกำบัง ไม่มีที่ให้มันซ่อนตัวอีกต่อไป

ตอนนี้นิดฮอกก์ก็คือเหยื่อที่ถูกวางไว้บนเขียง รอเพียงแค่ว่าอีฟจะเลือกจัดการมันอย่างไรเท่านั้น

เทพธิดายื่นมือออกไป ปลายนิ้วของเธอแตะลงกลางอากาศ และในพริบตานั้น จิตวิญญาณของนิดฮอกก์ถูกดึงออกมาราวกับเส้นด้ายที่ถูกกระตุกออกจากผืนผ้า

สิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่เพียงแค่ทำลายมัน แต่คือการตรวจสอบ ความจริง ที่มันครอบครองมาเนิ่นนาน

สงครามแห่งเทพเมื่อพันปีก่อน

เหตุผลที่ต้นไม้โลกถูกโจมตี

พลังของเธอหลั่งไหลเข้าสู่จิตวิญญาณของมังกรดำ ลึกลงไปในห้วงแห่งความทรงจำของมัน ลากดึงข้อมูลที่ถูกซ่อนไว้ออกมาโดยไม่เปิดโอกาสให้มันต้านทาน

เสียงกรีดร้องของมังกรดำดังสะท้อนก้อง

มันเจ็บปวด ร่างจิตของมันบิดเบี้ยว ราวกับถูกฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ ทว่าเทพธิดากลับไม่สนใจ

เธอเดินหน้าต่อไป ดึงเอาความทรงจำที่ถูกปิดผนึกไว้ออกมาทีละนิด ทีละชั้น

เรื่องราวอันดำมืดของเผ่าพันธุ์มังกร เรื่องราวที่สั่งสมมาตั้งแต่ยุคกำเนิดของพวกมัน การล่มสลายของดินแดนโบราณ การกำเนิดของมังกรดำตัวแรก และต้นกำเนิดของสงครามอันเป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่าง

และในที่สุด อีฟก็พบสิ่งที่ตนต้องการ

…

…

…

ภาพความทรงจำชิ้นแรก…

ภายในวิหารอันโอฬารที่สร้างขึ้นจากเสาหินสีขาวสูงตระหง่าน รายล้อมด้วยแสงสีทองอันศักดิ์สิทธิ์ที่ราวกับไม่มีวันริบหรี่ลง

ที่ศูนย์กลางของสถานที่แห่งนี้ โต๊ะประชุมขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่เหนือพื้นหินอ่อนอันวิจิตร รอบโต๊ะนั้น ปรากฏร่างเงาของตัวตนทรงอำนาจมากมายลอยตัวอยู่ในอากาศ แผ่พลังที่รุนแรงเกินกว่าผู้ใดจะต้านทาน

การสนทนาอันเคร่งเครียดกำลังดำเนินอยู่ เสียงหนึ่งดังขึ้นก้อง มันเปี่ยมไปด้วยอำนาจ และแฝงไว้ด้วยความหวาดหวั่นที่ฝังลึก

“ต้นไม้โลกต้องถูกทำลาย มิฉะนั้น… พวกเราจะเป็นฝ่ายล่มสลาย!”

“หากมันยังคงดำรงอยู่ต่อไป จำนวนเทพก็มีแต่จะเพิ่มขึ้น!”

“สิ่งมีชีวิตทั้งหลายจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ”

“พวกมันจะท้าทายอำนาจของพวกเรา เหมือนที่เราเคยล้มเทพโบราณมาก่อน!”

“เราเคยเป็นผู้ล่าสังหารเทพในยุคก่อน… แต่ตอนนี้เราจะกลายเป็นเหยื่อของเทพกำเนิดใหม่งั้นรึ?”

คำพูดเหล่านั้นไม่ได้เปล่งออกมาจากเพียงผู้เดียว แต่มันเป็นเสียงที่สอดประสานกัน เสียงของเหล่าผู้ปกครองที่เคยถือครองบัลลังก์แห่งพันธกิจศักดิ์สิทธิ์ในที่แห่งนี้ เสียงของเหล่าเทพที่รู้ดีว่าตนอาจจะถูกโค่นล้มได้ทุกเมื่อ

และในห้วงของการสนทนาอันร้อนแรง เสียงหนึ่งที่เย็นเยียบกว่าทุกเสียงพลันดังขึ้น

“นิดฮอกก์…”

เงาทรงอำนาจในหมู่เทพค่อย ๆ หันมาหามังกรดำที่ยืนอยู่เพียงลำพัง ดวงตาของมันลุกวาว ความทะเยอทะยานอัดแน่นอยู่ภายใน

“เจ้าต้องการเป็นเทพที่แข็งแกร่งขึ้นใช่ไหม?”

ดวงตาของนิดฮอกก์หรี่ลง แสงสีโลหิตสาดสะท้อนอยู่ในนั้น มันเงียบงัน ไม่เอ่ยคำใด

เงานั้นหัวเราะเบา ๆ ราวกับทุกอย่างเป็นไปตามที่คาดไว้ ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูราวกับเป็นเสียงกระซิบของโชคชะตา

“หากเจ้าตัดขาดการเชื่อมต่อระหว่างมัน กับต้นกำเนิดของเขตแดน…”

“เจ้าจะได้รับพลังส่วนนั้นไป… และกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งเหนือเทพองค์ใดในแดนนั้น”

…

…

…

…

…

ภาพความทรงจำชิ้นถัดมา…

มุมมองจากท้องฟ้ากว้างใหญ่ จากสายตาของมังกรดำโบราณ

สนามรบเบื้องล่าง อาบไปด้วยเพลิงแห่งการทำลายล้าง

ท้องฟ้าเบื้องบน ถูกฉีกกระชากด้วยเปลวเพลิงแห่งสงคราม

แผ่นดินแตกร้าว หิวหลอมเหลวพวยพุ่งขึ้นมาจากรอยแยก ดั่งโลหิตร้อนระอุที่ไหลทะลักจากบาดแผลของโลก

เสียงฟ้าคำรามกึกก้อง ผสมผสานกับเสียงกรีดร้องของสิ่งมีชีวิตที่ถูกเผาผลาญจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าธุลี

ภูเขาสูงถูกผ่าจนเกิดหุบเหวลึกสุดหยั่ง เทือกเขาพังทลาย เศษหินถล่มร่วงลงราวกับทั้งอาณาจักรกำลังล่มสลาย

ทิวทัศน์ธรรมชาติยิ่งใหญ่กำลังถูกบดขยี้ต่อหน้าต่อตา

เสียงคำรามของเหล่าโอ๊กการ์ดร่างยักษ์สะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วสมรภูมิ

นักรบแห่งพฤกษาผู้ที่ถูกสรรสร้างขึ้นเพื่อปกป้องต้นไม้โลก กำลังต้านทานกระแสแห่งการล่มสลายสุดกำลัง

พวกมันฟาดแขนมหึมาของตนลงใส่ศัตรูที่รุกราน แม้ว่าจะมีพลังมหาศาล แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งคลื่นแห่งการทำลายล้างได้

เหล่าเทวทูตศักดิ์สิทธิ์กางปีกแห่งแสง พุ่งลงมาจากฟากฟ้าพร้อมคมดาบแห่งสวรรค์เข้าปะทะกับโอ๊กการ์ด

แต่ละการปะทะรุนแรงจนพสุธาสะเทือน

เทวทูตเหล่านี้เคยเป็นผู้ส่งสารของเหล่าเทพ ทว่าในสงครามครั้งนี้ พวกมันคือคมหอกที่พร้อมจะทะลวงทุกสิ่งตามบัญชาสวรรค์

สูงขึ้นไปเบื้องบน เหนือความโกลาหลที่แผ่ขยายไปทั่ว เหล่าทวยเทพหลายสิบองค์ลอยตัวอยู่เหนือสมรภูมิ เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ราวกับดวงตะวันอันไร้สิ้นสุด

พวกมันร่ายเวทมนตร์แห่งอดีตกาล สายธารพลังหลั่งไหลปกคลุมผืนนภา ก่อนจะร่วงหล่นจากฟากฟ้า ปลดปล่อยมหาเวทลงมายังเบื้องล่าง ประกายแสงรุนแรงปกคลุมป่าที่เคยเขียวขจี ก่อนจะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นทะเลเพลิงในพริบตา

เสียงกรีดร้องของจิตวิญญาณแห่งป่าดังระงม เสียงต้นไม้โบราณที่ล้มลงดังไม่ขาดสาย เปลวไฟสีทองกลืนกินสรรพสิ่งโดยไม่สนว่าเป็นศัตรูหรือพวกเดียวกัน นี่คือสงครามที่ไม่มีที่ว่างสำหรับความปรานี

และที่ศูนย์กลางของมหาสงครามนี้…

มหาพฤกษาต้นสูงตระหง่านกำลังสั่นสะเทือน

ต้นไม้โลกยืนหยัดต่อการโจมตีมหาศาลจากเหล่าเทพ แต่แม้ปมรากจะเชื่อมไว้กับรากฐานของเขตแดนเอง ก็ไม่อาจทนทานได้นานนัก

เสียงแตกร้าวแว่วขึ้นอย่างแผ่วเบา ทว่ากลับก้องสะท้อนอยู่ในใจของทุกสรรพชีวิต ราวกับเป็นสัญญาณแห่งจุดจบ

มุมมองของนิดฮอกก์ถูกกดลงสู่พื้นดินขณะมันพุ่งตัวลง

มันคำรามก้อง แผ่นดินสะเทือนเลื่อนลั่นด้วยพลังแห่งราชันย์อสูร

มันไม่ได้เป็นเพียงผู้สังเกตการณ์อีกต่อไป แต่คือผู้ที่หมายปองชีวิตขององค์เทพแห่งธรรมชาติเบื้องหน้า

กรงเล็บอันทรงพลังของมันพุ่งเข้าขย้ำที่รากของต้นไม้โลก มังกรดำกระชากรากนั้นออกจากผืนดิน

รากที่เคยหยั่งลึกสู่ต้นกำเนิดของเขตแดนถูกฉีกกระชากออกมาในชั่วพริบตา

ภาพสะท้อนแห่งความทรงจำของมัน เผยให้เห็นทุกช่วงขณะที่รากของต้นไม้โลกกำลังถูกกลืนกิน

…

…

…

…

…

ภาพความทรงจำชิ้นสุดท้าย…

หุบเหวลึกปกคลุมไปด้วยความมืด

ในซอกหลืบที่ซึ่งแสงสว่างไม่อาจสาดส่องถึง หุบเหวที่ลึกเสียจนแม้แต่เงาของมันเองก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากความมืดมิดที่ปกคลุม เสียงกรีดร้องแห่งความเจ็บปวดดังก้องสะท้อนทั่วทั้งอาณาบริเวณ ราวกับเป็นเสียงแห่งจิตวิญญาณที่ถูกฉีกกระชากออกจากกัน

นิดฮอกก์คำรามก้องด้วยความเจ็บปวด จิตสำนึกของมันสั่นไหวราวกับเปลวไฟที่ใกล้มอดดับ ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังพังทลาย…

“นิดฮอกก์…”

“เจ้าคิดว่าการกลืนกินพลังของต้นไม้โลกเป็นเรื่องง่ายขนาดนั้นงั้นรึ?”

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากความเวิ้งว้างของความมืด

เสียงที่สงบนิ่ง ทรงอำนาจ และแฝงไปด้วยแรงกดดันอันเย็นเยียบ

นิดฮอกก์หอบหายใจ สายตาของมันเบนไปตามเสียงนั้น และสิ่งที่มันเห็นทำให้ความคิดของมันหยุดชะงัก

มังกรเงินขนาดมหึมา ลอยตัวอยู่กลางหุบเหวมืดมิด

“ไรน์… ฮาร์ท…”

เสียงของนิดฮอกก์แผ่วเบา ร่างของมันแทบไม่อาจต้านทานแรงกดดันที่มหาศาลนี้ได้

ดวงตาสีเงินของไรน์ฮาร์ทจ้องมองมายังมัน

ไม่มีความโกรธแค้น

ไม่มีความเกลียดชัง

มีเพียงแววตาอันแน่วแน่ของตัวตนอันเที่ยงธรรม ผู้คอยเฝ้าระวังสมดุลของเขตแดนแห่งนี้มาตลอด

และในเสี้ยววินาทีต่อมา ไรน์ฮาร์ทอ้าปากกว้าง ก่อนจะพ่นลมหายใจเยือกแข็งอันทรงพลังออกมา

สายลมแห่งความเย็นยะเยือกพวยพุ่งออกมาด้วยพลังมหาศาล ทุกอณูของอากาศถูกแช่แข็งในพริบตา

จิตสำนึกของนิดฮอกก์ถูกตรึงแน่นโดยสมบูรณ์ ความหนาวเหน็บกัดกินถึงแก่นของวิญญาณของมัน ทำให้พลังของมันถูกผนึกแน่นยิ่งกว่าห่วงโซ่ใดที่เคยพันธนาการมันมาก่อน

เสียงคำรามสุดท้ายของมันสะท้อนดังก้อง แต่แล้วทุกอย่างก็เงียบงัน

และในภาพสุดท้ายที่ฉายผ่านความทรงจำของมัน…

จิตวิญญาณของมังกรดำพลันพุ่งออกจากร่าง!

มันพุ่งทะยานออกไปไกล หลุดพ้นจากพันธนาการของร่างเนื้อ ร่อนเร่ไปในความเวิ้งว้าง แต่ก่อนที่มันจะจากไปไกลกว่านั้น มันหันกลับไปมองร่างของตนเองเป็นครั้งสุดท้าย

ร่างของนิดฮอกก์ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์

เหมือนรูปปั้นน้ำแข็งที่งดงาม ทว่าเปราะบางยิ่ง

และในวินาทีสุดท้าย ร่างที่ถูกแช่แข็งก็พังทลายลง

เศษซากของมันกระจัดกระจายไปทั่ว เปลี่ยนเป็นฝุ่นน้ำแข็งที่ล่องลอยไปในอากาศ สิ่งที่เคยเป็นหนึ่งในมังกรที่แข็งแกร่งที่สุดของเขตแดนนี้ ได้แตกสลายเป็นเพียงเศษเสี้ยวของอดีต ไม่มีใครคาดคิดว่าสิ่งมีชีวิตทรงพลังที่เคยคุกคามโลกจะจบลงเช่นนี้

ทว่าสิ่งที่ยังคงเหลืออยู่ในซากร่างของมัน กลับเป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนเช่นกัน

ดวงแก้วมังกรและเนื้อบางส่วนของมัน เริ่มเปล่งแสงสีเขียวที่อ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยพลังอันมหาศาล

ชิ้นส่วนเหล่านั้นค่อย ๆ รวมตัวกัน

แสงสีเขียวเข้มข้นขึ้น หมุนวนรวมกันกลายเป็นรูปร่างบางอย่าง

พลังของต้นไม้โลกที่ครั้งหนึ่งเคยถูกกัดกิน กำลังให้กำเนิดบางสิ่งขึ้นมาใหม่

มันกลายเป็นไข่ใบหนึ่ง…

ไข่ที่เปล่งแสงเรืองรอง อันเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่

…

…

…

…

เมื่อจิตสำนึกของเทพธิดากลับคืนสู่ปัจจุบัน เธอได้จมลงสู่ความเงียบไปชั่วขณะ

…

…

~~ ~~ ❀ ~~ ~~

วิเวียน: 😮 นี่มันยิ่งกว่าที่ดิฉันคิดไว้ซะอีกนะคะ พวกเทพแห่งศรัทธาไม่ใช่แค่พยายามรักษาอำนาจของตัวเอง แต่พวกนั้นเคย ‘ล้ม’ เทพโบราณมาก่อน แล้วตอนนี้ก็ยังคิดจะ ‘ตัดตอน’ พลังเขตแดนด้วยการทำลายต้นไม้โลกอีกเหรอ? 🤯

โนเอล: รุ่นพี่คะ… 😔 ฉากสงครามแห่งเทพ… มันหนักกว่าที่คิดจริง ๆ เลยนะคะ บรรยากาศมันเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและหายนะเต็มขั้นเลย… รุ่นพี่ยังโอเคอยู่ใช่ไหมคะ? ถ้าเริ่มรู้สึกหนักเกินไปก็บอกได้เลยนะคะ 🥺

ถั่ว: ไหวอยู่ค่ะ

ลิลี่: 😾💦 เดี๋ยวก๊อนนนน! นี่อย่าบอกนะว่า— ไมเรล… ฟักออกมาจาก ‘ไข่’ ที่เกิดจากดวงแก้วมังกรของนิดฮอกก์ รวมเข้ากับพลังของต้นไม้โลกอย่างนั้นเหรอคะ?!! 😱🐈

~~ ❀ ~~

ถ้าเจองานแปลของเค้าที่อื่น… สัญญานะว่าจะมาอ่านแปลไทยที่ https://www.nekopost.net/novel/12413 ♥

ส่วนใหญ่เค้าชอบทำเวอร์ชันแก้ไขคำผิดทีหลัง และปรับสำนวนแทบทุกตอนหลังอัพโหลด ดังนั้นต้องที่เนโกะฯเท่านั้น..!

ถ้าถูกใจโปรเจ็คนี้ ขอความอนุเคราะห์ในการซัพพอร์ทที่ผู้แต่งโดยตรง ตามลิงก์หน้าแรกนะคะ Support the project https://book.qidian.com/info/1016509432

~~ ~~ ❀ ~~ ~~