040 – ทัวร์โรงงาน・เนื้อ

 

คำเตือน มีรูปขาวๆ :v 

.

.

จงระวังก่อนไถลงไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

===================================================

HorrorDay: ตอนที่แล้วลืมแปะภาพ แต่มันท้ายตอนพอดี เพราะงั้นลงไว้กับต้นตอนนี้ละกัน

======================================================

 

 

“เป็นอย่างงี้เองเหรอ? ถึงอัลม่าจะใจร้ายไปหน่อย แต่สุดท้ายก็รักฉันหมดใจสินะ!”

 

“ม-ไม่ ไม่สิ ไม่ใช่นะ! ไม่จริงสักหน่อย!”

 

“คุณอัลม่าคะ อย่าใช้ความรุนแรงแก้เขินสิคะ”

 

“ใช่แล้วๆ”

 

“อุ อุ้ววววววววววววว!”

 

หลังจากที่โดนมิมิดุ อัลม่าก็ปิดหูที่แดงแจ๋จนมีไอร้อนลอยออกมา

 

“แล้ว ทางโลจิคมันจะเป็นยังไงเหรอ? แบบว่า การที่มนุษย์กับเอลฟ์มีลูกด้วยกันได้ก็สุดยอดแหละ แต่เรื่องยีนกับโครโมโซมนี่จะเป็นยังไงเหรอ?”

 

เอลฟ์กับมนุษย์ดูไม่ต่างกัน จนเรียกได้ว่าแทบจะเหมือนกัน เพราะงั้นก็ไม่แปลกที่จะผสมข้ามสายพันธุ์ได้ แต่ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาจะใกล้เคียงกันขนาดไหน ก็ยังคงเป็นตัวตนที่วิวัฒนาการแยกออกจากกันบนดาวคนละดวงไม่ใช่เหรอ? พอคิดแบบนี้แล้วก็เลยชวนให้สงสัย

 

“เอลฟ์น่ะ……แบบ……พอจิตใจยอมรับอะไรสักอย่างแล้ว……พ…พวกเราจะแบบ……อื้อออ!”

 

อัลม่าพูดทั้งๆ ที่สองมือปิดหูและก้มหน้ากับโต๊ะกินข้าว งี้นี่เอง เข้าใจล่ะ เอลฟ์อวกาศเหมือนจะเผ่าที่เกิดมาเป็นแหล่งขยายพันธุ์ให้เผ่าอื่นโดยสัญชาตญาณ ไม่ก็ตามธรรมชาติของพวกเขา นี่แหละเอลฟ์

 

บางที บ้านเกิดเอลฟ์อวกาศอาจจะมีพวกออร์ค ก๊อบลิน ไม่ก็เทนตาเคิลด้วยรึเปล่านะ? หรือว่านี่เป็นกลยุทธ์การเอาชีวิตรอดด้วยการอุ้มลูกของเผ่าอื่นแทนการโดนฆ่า? และให้กำเนิดเผ่าเอลฟ์มาตั้งแต่โบราณ เพื่อให้มั่นใจได้ว่าเผ่าพันธุ์เอลฟ์จะมีชีวิตรอด……? หรือชีวิตยืนยาวจะเกิดจากการกลายพันธุ์ของยีนผ่านการผสมข้ามสายพันธุ์ เป็นกลยุทธ์การเอาตัวรอดของเอลฟ์อวกาศ? ถ้าเป็นอย่างที่คิดจริง เอลฟ์อวกาศก็น่าทึ่งจริงๆ

 

“ตอนนี้พอเข้าใจแล้วล่ะ เอลฟ์อวกาศนี่น่าทึ่งจริงๆ”

 

“ฉ-ฉัน รู้สึกกังวลกับเหตุผลความเข้าใจของนายจังแฮะ……”

 

“อย่างน้อย ก็รู้ว่าอัลม่ารักฉันจริงๆ นะ”

 

“อึก อื้อ…… อู้วววววววว!”

 

หน้าอัลม่าแดงก่ำ มือสั่นรุนแรงขณะครวญครางไปด้วย เป็นรถดับเพลิงรึเปล่านะยัยนี่

 

“ท่านฮิโระ แกล้งแบบนั้นมันน่าอายนะคะ”

 

“ไฮ้ ขอโทษครับ อัลม่าด้วยโทษที”

 

มิมิดุ ผมเลยขอโทษด้วยความจริงใจ ถึงมิมิจะอายุน้อยที่สุดในยาน แต่ว่าด้วยเหตุผลบางอย่างเวลาโดนมิมิดุ ไม่ว่าผมหรืออัลม่าก็ไม่อาจสู้ได้

 

“ม-ไม่เป็นไร ฉันเองก็ทำเกินไปหน่อยที่ถึงขั้นลงไม้ลงมือ”

 

“แต่ฉันดีใจนะ แบบแทบไม่เชื่อที่อัลม่าคิดกับฉันขนาดนั้น ฉันเองก็ชอบอัลม่า ทั้งไว้ใจได้ มีด้านที่น่ารัก และเหนือสิ่งอื่นใดเลย คือเป็นคนสบายๆ ไม่เคยทำให้รู้สึกเหนื่อยเลย ถ้าให้พูดคืออยู่ด้วยแล้วสบายใจน่ะ……”

 

“ง-ง-งั้นเหรอ?”

 

“ใช่แล้วล่ะ จริงๆ นะ”

 

“ฟุ ฟุว…… ม แหม? ฉันเองก็ด้วยแหละ? ฉันเองก็รู้สึกแบบนั้น”

 

อัลม่าว่าพลางหันหนีหลบตา มือประสานกันบริเวณหน้าอก ปลายนิ้วขยับไม่อยู่สุข น่ารักจังเลยนะ

 

“งั้น ทั้งสองคนก็กลับมาดีกันแล้วนะคะ”

 

“ใช่ ดีกันแล้วล่ะ”

 

“น-นั่นแหละ……อื้อ”

 

มิมิยิ้มส่วนผมกับอัลม่าก็พยักหน้าให้

 

“งั้น ในเมื่อปรับความเข้าใจกันแล้ว แผนวันนี้ของเราก็คือ ลำดับแรก ไปทัวร์ชิเอร่าคอร์โปเรชั่นที่เป็นโรงงานเนื้อเทียมค่ะ”

 

“โอ้ เนื้อเทียม สนใจอยู่นะว่าทำขึ้นมาได้ยังไง”

 

เนื้อเทียมที่เป็นเนื้อจริงๆ แต่เป็นสีขาวไม่ใช่สีแดงอย่างลึกลับ สัมผัสไม่ต่างจากเนื้อวัวหรือเนื้อหมู แต่ไม่ใช่ไก่แน่ๆ ไม่ใช่ปลาด้วย เป็นเนื้อสัตว์อย่างชัดเจน แต่อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ว่ามันกลับเป็นสีขาวไม่ใช่สีแดง ตอนที่เอาไปทำด้วยเตาอัตโนมัติ ผิวก็กลายเป็นสีน้ำตาลเหมือนเนื้อปกติด้วย แต่ตอนหั่นออกมาก็ยังเป็นสีขาวอยู่ดี

 

แต่ถึงจะเป็นเนื้อเทียมที่ดูแปลกๆ หน่อย แต่มันกับรสอูมามิเข้มข้นก็ทำให้เป็นเนื้อที่กินอร่อยมากๆ จากชื่อที่เรียกว่าเนื้อเทียม ก็พอจะเดาได้ว่าไม่ใช่เนื้อแท้ๆ แต่เป็นบางอย่างที่ถูกสังเคราะห์ขึ้น แต่ก็เดาวิธีการทำขึ้นมาไม่ได้อยู่ดี

 

“ฉันเองก็ไม่เคยเห็นโรงงานเนื้อเทียมเหมือนกัน”

 

“อยากไปดูมากเลยค่ะ! หลังจากนั้นแผนคือจะไปฟาร์มไฮโดรโพนิค และโรงงานแปรรูปอาหารที่อยู่ติดๆ กัน”

 

“ฟาร์มไฮโดรโพนิค ปลูกอะไรกันนะ?”

 

“ไม่ใช่ตะไคร่ที่เอามาทำตลับอาหารเหรอ?”

 

“ไม่รู้สึกว่าจะดูสนุกเลยนะ…… แต่เอามาทำทัวร์ท่องเที่ยวได้ น่าจะไม่น่าเบื่อหรอกมั้งนะ?”

 

“พอว่าอย่างนั้นก็ดูไม่ผิดนะ”

 

“ฉันว่าแผนว่าจะทานอาหารกลางวันกันที่โรงงานแปรรูปอาหาร เห็นว่าสามารถกินของที่ทำสดๆ ที่นั่นได้ค่ะ”

 

“หวังว่าจะไม่ใช่เจ้านั่นนะ”

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เช็คอย่างดีแล้วว่าไม่ใช่”

 

มิมิพยักหน้าให้ด้วยสายตาว่างเปล่า

 

ไอ้นั่นที่ว่า ก็คือของเหลวที่ทำจากตลับอาหารที่ไว้ใช้กับเครื่องทำอาหารอัตโนมัติ เอาจริงๆ ตัวสัมผัสมันคล้ายๆ กับของจำพวกเชค เป็นอาหารพิเศษประจำโคโลนี่ (?) รสชาติก็……ค่อนข้างเค็มเหมือนมูสอุณหภูมิห้อง……? กลิ่นคาวๆ ผมกลิ่นหญ้าอ่อนๆ ไม่อร่อยเลยสักนิด แต่อิ่มอยู่นะ

 

“งั้นอีกสักพักเราน่าจะต้องออกแล้วสินะ?”

 

“นั่นสินะคะ……จากเวลาเดินทางแล้ว ฉันว่าเราควรเตรียมตัวกันได้แล้วล่ะค่ะ”

 

“โอเค ถ้างั้น ไปเตรียมตัว แล้วมาเจอกันอีกทีที่ห้องทานอาหารนะ”

 

ประมาณชั่วโมงถัดมา เราก็มาถึงจุดหมายกัน

 

“คือ ไม่รู้จะว่ายังไงดีแฮะ แต่เดินทางด้วยรถไฟก็ไม่ได้แย่นะ”

 

“แต่ตอนออกตัวกับเบรกนี่หนักใช้ได้นะ”

 

“เทียบกับความเร็วยานแล้วก็ไม่เท่าไรหรอก แต่เหมือนจะพอทำให้มีคนเมาอยู่บ้าง”

 

ที่เราพูดถึงกัน คือการเดินทางด้วยรถไฟด้วยระบบขนส่งใต้ดิน ที่ทั้งถูกและรวดเร็ว แต่ว่าด้านในค่อนข้างแคบและเล็ก

 

ตัวรถไฟนั้นเป็นคอนเทนเนอร์ส่งของที่ติดเก้าอี้เข้าไป ต่อให้นั่งเบียดกันมากๆ ก็ได้สุดๆ แค่หกคน แถมขนาดมีแค่เราสามคนยังรู้สึกค่อนข้างแคบเลย ถ้าเต็มหกนี่ได้เป็นปลากระป๋องแหง

 

แล้วถึงจะมองไม่เห็นวิวด้านนอก แต่เพราะมีการเคลื่อนไหวเยอะ เลยสนุกกันพอตัวอยู่

 

“งั้น นี่คือโรงงานเนื้อเทียม……สินะ?”

 

“หืมม? ทำไมเหรอ?”

 

อัลม่าที่อยู่ดีๆ ก็ทำท่าทีแปลกๆ นั้นกำลังมองป้ายโรงงานอยู่

 

“โรงงานผลิตเนื้อเพาะเลี้ยงเซียร์ร่า คอโปเรชั่น……?”

 

มีอะไรน่าสงสัยเหรอ?

 

“เดี๋ยวนะ ฉันพึ่งนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องต้องทำน่ะ เพราะงั้นวันนี้ทั้งสองคนขอให้สนุกนะ”

 

“หยุดก่อนเลย”

 

ในตอนที่อัลม่าหันหลังจะหนีไป ผมก็คว้าไหล่เอาไว้ ไหงเห็นป้ายแล้วถึงหนีทันทีล่ะ? ป้ายไม่ได้ดูมีอะไรน่าสงสัยเลยนะ

 

 

“เนื้อเพาะเลี้ยง? ไม่ใช่เนื้อเทียมสินะคะ?”

 

มิมิเอียงคอ เนื้อเพาะเลี้ยง? อา ชื่อบอกว่าเป็นเนื้อเพาะเลี้ยงนี่เนาะ ต่างจากเนื้อเทียมสินะ

 

“อัลม่า?”

 

“ฉันไม่อยากเข้าไปจริงๆ นะ”

 

“แต่เราจองไว้สำหรับสามคนนะคะ จะถึงเวลาแล้วด้วย”

 

“หืมม? งั้นไม่ต้องสนใจ ลากไปเลยละกัน”

 

“ไม่นะ ไม่ ไม่ ม่าย……”

 

ผมลากอัลม่าที่มีสีหน้าไม่สบายใจอย่างชัดเจนเข้าพื้นที่โรงงานไปด้วย เข้าจากทางเข้าหน้าตึก และตรงไปที่ห้องรับรอง และเจอกับผู้ชายตอบซูบที่ดูท่าทีไม่ค่อยแข็งแรง

 

พอเห็นพวกเราก็ฉีกยิ้มกว้างให้ น่ากลัวเหวย

 

“ยินดีต้อนรับ คุณฮิโระและพรรคพวกที่จองไว้สินะครับ?”

 

“อ่า ครับ”

 

“ขอบพระคุณที่สนใจในทัวร์โรงงานของเรานะครับ นานมากแล้วที่ไม่มีใครมาทัวร์โรงงานของเรา พนักงานของเราทำงานกันอย่างเต็มที่เลยครับ”

 

“ง-งี้นี่เอง”

 

ถึงปากจะยิ้ม แต่ตาน่ากลัวจัง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงเจตนาร้ายอะไรเลย……แบบจะพูดยังไงดีนะ? นั่นสิ เหมือนกำลังสนุกมาก ตาเป็นประกายเลย เหมือนนักล่าเจอเหยื่อ……ไม่สิ ไม่เชิง เหมือนเด็กเจอของเล่นมากกว่า……ผม แค่คิดไปเองรึเปล่านะ ใช่ไหมนะ?

 

“เอา~ล่ะ เอา~ล่ะ ทางนี้เลยครับ ตามการนำทางไปได้เลย!”

 

เสียงคลิ๊กดังขึ้น และประตูที่ผู้ชายคนนั้นชี้ไปก็เปิดอัตโนมัติ อันนี้ไม่น่าตกใจเท่าไร ประตูอัตโนมัติน่ะไม่ได้พิเศษอะไร แต่ทำไมถึงต้องหนาขนาดนั้นอะ? ปลอดภัยใช่ไหมเนี่ย?

 

“ท่านฮิโระไปกันเถอะค่ะ!”

 

มิมิที่ไม่ได้รู้สึกตัวถึงบรรยากาศรอบๆ แสดงท่าที่ตื่นเต้น และคว้ามือผมทำท่าอยากวิ่งเข้าไปในโถงทางเดินแล้ว

 

“ฉ-ฉันว่าฉันรอที่นี่ดีกว่า……”

 

“ไม่ยอมให้หนีหรอกนะ……”

 

“เน่ แรงไปแล้วนะ!? อย-อย่าดึงสิ!”

 

มิมิลากผม และผมลากอัลม่าไปด้วยกัน บรรยากาศมันดูอันตราย แต่ให้ปล่อยมิมิไปคนเดียวก็ไม่ได้ แต่จะยอมให้อัลม่าหนีไปก็ไม่ได้เหมือนกัน เฮะเฮะ ถ้าตาย ก็ตายด้วยกันนี่แหละ……!

 

และเมื่อเข้าไปในโถงทางเดิน ประตูด้านหลังก็ปิดตัวและล๊อกดังแคร๊ง

 

『จะทำการฆ่าเชื้อ เพื่อรักษามาตรฐานความสะอาดของโรงงาน เมื่อการฆ่าเชื้อเสร็จสิ้น กรุณาไปยังห้องถัดไป』

 

เสียงสังเคราะห์ดังขึ้น พร้อมกับเสียงฟู่ที่มาพร้อมควันสีขาวจางๆ ที่บอกว่ามีการฆ่าเชื้อในห้องนี้

 

『ขั้นตอนการฆ่าเชื้อเสร็จสิ้น กรุณาไปยังห้องถัดไป』

 

ประตูที่สุดทางเดินเปิดขึ้น มันเป็นห้องเล็กๆ ที่ไม่มีหน้าต่าง และไม่มีประตูบานอื่นให้เห็นยกเว้นเว้นประตูที่เราใช้เข้าไป

 

“ห้องอะไรเนี่ย?”

 

“หืมม? ไม่เห็นประตูอื่นเลยนะคะ?”

 

ผมระแวง และมิมิเอียงคอ ส่วนทางอัลม่านั้นถอนหายใจด้วยสีหน้าจำยอม

 

“แล้วพวกเธอจะต้องเสียใจ……”

 

เมื่อสิ้นเสียงอัลม่า เสียงประตูด้านหลังปิดและล๊อกก็ดังขึ้นพร้อมๆ กับพื้นที่สั่นไหว

 

“ห้องขยับอยู่เหรอ?”

 

ผมพึมพำ และก็มีเสียงดังออกมาจากเพดาน

 

『ขอบคุณที่เข้าร่วมทัวร์โรงงานผลิตเนื้อเพราะเลี้ยงเซียร์ร่าคอร์โปเรชั่นในวันนี้ ห้องนี้คือกระเช้าที่จะพาทุกท่านชมภายในโรงงาน』

 

“ห้องนี้คือภาหนะสินะคะ”

 

“ไม่มีเก้าอี้ให้เลยนะ”

 

ผมมองไปรอบๆ พลางสัมผัสปืนเลเซอร์ที่เอว สงบใจไม่อยู่เลยแฮะ

 

『เนื้อเพาะเลี้ยงของเรานั้นเป็นที่ชื่นชอบของลูกค้ามากว่า 300 ปีแล้ว เป็นของมูลค่าสูงในฐานะวัตถุดิบอาหารหรูหรา ที่แตกต่างกับเนื้อเทียมเลียนแบบ ซึ่งทำให้มีอัตราการซื้อซ้ำสูงถึง 93%! ในการทัวร์โรงงานนี้ ทุกท่านจะได้เห็นกระบวนการทั้งหมดที่ใช้ผลิตเนื้อเพาะเลี้ยง นับตั้งแต่เริ่มการเพาะเลี้ยง กระบวนการเติบโต กระบวนการแปรรูป ไปจนถึงกระบวนการจัดส่ง ขอให้ได้สัมผัสประสบการณ์อย่างมีความสุข』

 

“แสดงว่าเนื้อเทียมกับเนื้อเพาะเลี้ยงต่างกันสินะ?”

 

“น่าจะเป็นเช่นนั้นนะคะ?”

 

มิมิเอียงคอ ในขณะที่อัลมายืนพิงมุมห้องหลับตาไม่ต้องการเห็นข้อมูลภาพอะไรทั้งนั้น ท่าทีอะไรกันล่ะนั่น? ชวนให้รู้สึกถึงลางไม่ดีเลยแฮะ

 

『อันดับแรก นี่จะแสดงให้เห็นถึงกระบวนการเพาะเลี้ยงขั้นต้น』

 

กำแพงกลายเป็นสิ่งที่มองทะลุได้จนสามารถเห็นด้านนอก ที่เห็นคือสภาพโรงงาน และคอนเทนเนอร์โปร่งใสที่กำลังไหลไปตามสายพาน และของเหลวหลากหลายแบบที่ถูกเทด้วยเครื่องจักรลงในคอนเทนเนอร์เหล่านั้น และคอนเทนเนอร์ที่เติมของเหลวลงไปแล้วนั้นก็มารวมกันและถูกเก็บไว้ในของที่เหมือนกับที่ฝักไข่

 

“ในกล่องนั่นอะไรเหรอคะ?”

 

“ไม่รู้เหมือนกัน”

 

มิมิชี้นิ้วไปที่ของที่เหมือนกับที่ฝักไข่และเอียงคอ แต่ว่าผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่านั่นคืออะไร

 

เมื่อผ่านไปห้องถัดไป เครื่องฝักไข่ก็สามารถมองเห็นได้ใกล้ๆ มันราวกับเก็บอะไรบางอย่างไว้

 

“เอ๋……”

 

“อะ อะไรเนี่ย…….?”

 

เมื่อเข้าไปลึกขึ้น ผมก็ได้เห็นของที่อยู่ในคอนเทนเนอร์ในเครื่องฝักไข่ มันราวกับไส้เดือนหรืออะไรราวๆ นั้น เหมือนก้อนเนื้อที่เป็นเส้นๆ ซึ่งยิ่งเข้าไปลึกในห้องฝักไข่ ก็ยิ่งเห็นอันที่ตัวโตมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกเหมือนจะแย่แล้วแฮะ”

 

“ร-หรือว่า เนื้อเพาะเลี้ยงนี่คือ……”

 

มิมิกับผมมองตู้ฝักที่อยู่ห่างออกไปเรื่อยๆ

 

“เหตุผลที่ฉันไม่ชอบไง”

 

เสียงอัลม่าดังก้องให้ห้องกระเช้าที่เงียบสงัด

 

 

　☆★☆

 

 

 

“ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมในวันนี้ โปรดซัพพอร์ตเนื้อเพาะเลี้ยงคุณภาพสูงของเราต่อไปด้วย”

 

นิชาา……พนักงานคนนั้นส่งเสียงและฉีกยิ้มบนใบหน้าตอนที่เราออกมาจากโรงงานผลิตเนื้อเพาะเลี้ยง

 

“อึก……”

 

“ฉ-ฉันว่า ฉันคงกินเนื้อไม่ได้ไปอีกสักพักเลยล่ะค่ะ……”

 

“เพราะงี้ไง ฉันถึงไม่อยากน่ะ……!”

 

ต่อจากนั้นเห็นอะไรเหรอ? ไม่ชวนให้อยากจำเลยสักนิด! สัตว์ที่เหมือนเทนตาเคิลสีเนื้อขดตัว และถูกจับยืดจนเห็นว่าขนาดไม่ต่างรถไฟคันนึงและโดนตัดเนื้อออกมา……อึก เล่นเอาฉันแทบจะจำเสียงประกาศไม่ได้เลย แต่เหมือนว่าดั้งเดิมแล้วสัตว์ที่เหมือนเทนตาเคิลพวกนั้นจะเป็นสัตว์ปกติอย่างพวกวัวหรือหมูนั่นแหละ

 

โดนปรับแต่งพันธุกรรมให้เหมาะกับการเป็นเนื้อ และได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นสัตว์ที่ดูเหมือนเทนตาเคิล ทั้งเติบโตอย่างรวดเร็ว ดูดซึมสารอาหารได้ดี และให้เนื้อคุณภาพสูงเมื่อโตเต็มที่ ไม่มีสติปัญญาการรับรู้ เป็นเพียงสัตว์ฟาร์มที่กินและเติบโตด้วยสัญชาตญาณ อย่างเดียวที่อยากบ่นคืออยากให้ปรับปรุงหน้าตาให้ดีกว่านี้หน่อย

 

“ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของโรงงานเลยนะ……”

 

“ไม่ใช่โฆษณาที่ชวนให้อยากอาหารแน่ๆ ค่ะ……”

 

“เพราะงั้นไงเลยไม่อยากเข้า…… ต่อไปเป็นฟาร์มไฮโดรโพนิคใช่ไหม……? หวังว่าอันถัดไปจะปกติดีนะ……”

 

เมื่อจบการทดสอบความแข็งแกร่งทางจิตใจแล้ว เราก็ออกเดินทางไปยังทัวร์ถัดไปกัน

 

เอาจริงๆ นะ หวังว่าต่อไปจะเป็นของปกตินะ

 

 

—————————————————————————————————————————–

 

Note จากผู้แต่ง

 

เนื้อสัตว์เพาะเลี้ยงที่มีมากที่สุดคือประเภทเทนตาเคิล และประเภทก้อนเนื้อที่ไม่มีรูปร่าง แต่ก็มีรูปแบบอื่นๆ อีกหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นสี่ขา สองขา หรือว่าแบบปลา

 

และยังมีคนที่ชอบกินเนื้อเพาะเลี้ยงแบบดิบๆ เป็นพิเศษด้วย

 

แต่ถึงยังไง แม้ว่าจะมีแบบสองขา แต่นั่นไม่ใช่มนุษย์

 

ถึงจะมีสองขาแต่ก็ไม่ใช่มนุษย์นะ

 

เพราะสำคัญ เลยพูดไปสองครั้ง โอเคไหม? _(:3」∠)_

 

—————————————————————————————————————————–

 

 

HorrorDay: ดูยังไง โรงงานก็รวย เลยอยากแกล้งคนให้ได้เจออะไรที่ตัวเองเจอทุกวันแหละ ….

 

 

{ไทยพาณิชย์ นางสาว ทยาธร อนันต์มานะ 162-246448-2}

 

สนับสนุนเป็นกำลังใจผู้แปล หรือกดไลค์ คอมเม้น สับตะไคร้(????)ได้เลยคะ!  

ขอบคุณสำหรับการอ่านจนถึงตรงนี้นะคะ แล้วเจอกันใหม่คะ