หลังจากที่ไล่ตามอัลม่าที่ดี๊ด๊ามากว่าสิบนาที พวกเราก็ได้มาถึงปลายทางสุดท้ายของการทัวร์โรงงานกัน

“นี่มัน โรงงานโคริวเบเวอร์เรจนี่! โคริวนี่เป็นหนึ่งในผู้ผลิตสุราที่ดีที่สุดของจักรวรรดิเลยนะ! ทำเกือบทุกอย่างที่มีคำว่าแอลกอฮอร์เลย แต่ที่แจ่มที่สุดของที่นี่คือเบียร์นุ่มละมุนรสชาติเข้มข้นนี่แหละ!”

พอมาถึงหน้าโรงงานโคริวเบเวอร์เรจ อัลม่าก็หันมาอธิบายให้ฟังด้วยสายตาเป็นประกาย ไอ้สถานการณ์ตอนนี้มันยังไงกันนะ ทั้งๆ ที่มาทัวร์โรงงานแต่หนึ่งในคนที่มาด้วยกันกลับอธิบายข้อมูลโรงงานให้ฟัง? แถมตอนหันมายังมีเอฟเฟกต์ประกายวิบวับกระจายอยู่ด้านหลังด้วย……อะไรกันครับเนี่ย?

“นี่มิมิ อัลม่านี่ดูวิบวับไปหน่อยไหมนะ?”

“นั่นสินะคะ…… หรือเป็นเวทมนต์ของเอลฟ์กัน?”

“อะไรนะ? ไม่เห็นเคยได้ยินเลย มีจริงดิ?”

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่เหมือนจะมีจริงนะ”

เอาจริงดิ? คิดว่าเป็นเอลฟ์อวกาศน่าสมเพชเพราะว่าใช้เวทมนต์ไม่ได้มาตลอดเลยนะ แต่จริงๆ กลับใช้ได้ ไม่เห็นเคยโชว์ให้ดูเลย

“เข้าไปกัน! ไปกันเถอะ! เร็วเข้า!”

อัลม่านั้นตื่นเต้นสุดๆ ตื่นเต้นแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมกับมิมิแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันด้วยสายตา และจบด้วยการยิ้มหน่ายๆ ให้กันก่อนจะตามอัลม่าที่พุ่งเข้าไปในโรงงานก่อนแล้ว

เช่นเดียวกับที่โรงงานอื่นๆ พวกเราได้พนักงานต้อนรับนำทาง เข้าห้องฆ่าเชื้อ และค่อยเข้าไปยังส่วนโรงงาน ในโรงงานนั้น นอกจากเราแล้วยังมีแขกทัวร์คนอื่นอีกด้วย สมกับเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่จริงๆ ทางเดินก็สะอาดสะอ้าน บรรยากาศก็ดี

คนอื่นๆ นอกจากเรานั้น แขกส่วนใหญ่เป็นมนุษย์ ซึ่งก็เพราะว่าจักรวรรดิกรัคคานน่ะมีมนุษย์เป็นเผ่าพันธ์หลัก เพราะงั้นจึงไม่แปลกใจอะไร นอกจากอัลม่าก็แทบไม่เคยเห็นเอลฟ์คนอื่นเลยด้วย หรือว่าเอลฟ์จะเป็นเผ่าหายากกันนะ

ส่วนสำหรับเผ่าที่ไม่ใช่มนุษย์นั้น…… มีที่เหมือนกับมนุษย์กิ้งก่า ที่เหมือนมนุษย์ปลาตีน ที่เหมือนกับดอกไม้ทะเลตัวสูงๆ แล้วก็ที่ไม่ต่างจากมนุษย์แต่มีหูสัตว์หางสัตว์ ว่าแต่จะคุยกับคนที่เหมือนดอกไม้ทะเลนั่นยังไงหว่า……?

“ฮิโระ หยุดอ้อยอิ่งแล้วไปมุมลองชิมกัน!”

“เดี๋ยวนะ เดี๋ยว ขอฉันได้ทัวร์โรงงานดีๆ หน่อยเถอะ ถ้าแค่จะมาดื่มก็ไม่ต่างจากดื่มที่ยานปะ?”

“แต่ดื่มอันที่ทำใหม่ๆ เลยมันรู้สึกไม่เหมือนกันนี่หน่า……”

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เราไม่ได้มีแพลนไปไหนต่อสักหน่อย เพราะงั้นไม่ต้องรีบหรอกนะ?”

“อึก……”

อัลม่าหูตกแก้มป่องราวกับเด็กที่โดนสั่งห้ามกินขนมอะไรแบบนั้น

“อันนั้นทำเอลเหรอ?”

“เบียร์นะ”

“……อื้อ เบียร์ต่างหาก”

ฉันว่ามันไม่ซู่ซ่าเท่าไรนะ ดูยังไงก็เอล แต่ไม่รู้คำนิยามของมันเนี่ยสิ ที่โลกนี้ต่อให้ไม่ซ่าก็อาจจะนับว่าเบียร์มั้ง เอาเป็นว่าแบบนั้นก็ได้ แต่ว่านะ โลกนี้มันจะขาดพวกเครื่องดื่มอัดลมจนผิดปกติไปแล้วนะ…… หรือว่าการมีตัวตนของมันจะหล่นหายไประหว่างการขยายที่อยู่ออกมานอกอวกาศกันนะ? แต่ในสภาพแรงโน้มถ่วงเป็นศูนย์มันก็กินยากจริงๆ นั่นแหละ พอคิดๆ แล้วก็น่าจะเป็นแบบนั้นแหละนะ

“เรื่องวิธีทำเบียร์ไม่มีอะไรพิเศษเท่าไร แต่การที่เครื่องจักรทำงานได้อย่างรวดเร็วแม่นยำเนี่ย ถ้าชอบดูเครื่องจักรทำงานอย่างมีระเบียบแบบแผนนี่นั่งดูเพลินๆ ได้ทั้งวันเลยนะ”

“มีคนที่ชอบอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?”

“ฉันชอบนะคะ มองแล้วรู้สึกเพลินดี”

“เป็นโลกที่ฉันเข้าไม่ถึงเลยน๊า”

อัลม่ายักไหล่พลางมองไปรอบๆ โรงงาน ส่วนผมน่ะ ค่อนข้างชอบดูเครื่องจักรทำงานแม่นยำตามแบบแผนล่ะ ให้ดูเครื่องจักรโรงงานผลิตของแมสโปรดักส์พวกนี้ได้เพลินๆ เลย

พอดูเครื่องจักรทำงานอย่างมีความสุขไปสักพัก เราก็ไปยังพื้นที่ถัดไปกัน พื่นที่นี้เป็นส่วนผลิตไวน์ผลไม้ ตอนแรกผมคิดว่าเขาจะโชว์คั้นผลไม้ แยกเนื้อ แล้วก็หมักให้ดู แต่ความเป็นจริงตรงหน้ากลับเหนือการณ์คาดการณ์ของผมโดยสิ้นเชิง

“สวนผลไม้?”

ใช่ครับ พื้นที่ถัดมาคือของที่เหมือนกับสวนผลไม้ เป็นพื้นที่กว้างราวกับไร่องุ่นที่มีโดรนกับแขนกลทำงานกันวุ่นวาย เหมือนกับที่โรงงานตลับอาหารก่อนหน้านี้

“ใช่แล้ว มันเป็นต้นที่ให้ผลไม้แอลกอฮอร์น่ะ ดูแล้วน่าจะเป็นผลไวน์”

“ไร่องุ่นไวน์……?”

อัลม่าพูดอะไรอยู่เนี่ย……? ผมเอียงคอโดยที่เท้ายังก้าวไปข้างหน้า และผ่านซุ้มที่ให้ลองชิม『ผลไวน์』เก็บสดๆ ได้ แต่ต้องจ่ายเงินนะ ถ้าจ่ายอีเนลผ่านเทอมินัลก็จะกิน『ผลไวน์』เก็บสดๆ เท่าไรก็ได้

“ลองดูสิ ไวน์ของโคริวเบเวอร์เรจนี่รสชาติดีสุดๆ เลยนะ”

“ไม่เคยดื่มไวน์มาก่อนเลย ตั้งตารอเลยล่ะค่ะ”

ในขณะที่ผมเอียงคอเพราะไม่เข้าใจสถานการณ์ อัลม่าก็ยกเครื่องเทอมินัลไปหน้าของที่เหมือนกับตู้ขายของอัตโนมัติ จ่ายเงิน และได้ผลสีม่วงเข้มราวกับองุ่นเคียวโฮในถ้วยกระดาษมาเรียบร้อยแล้ว

และหนึ่งลูกในนั้นก็เข้าปากไปเรียบร้อยโดยไร้ซึ่งความลังเล

“อื้ออออ แอลกอฮอร์ก็ดี ผลไวน์เองก็อร่อย มิมิเองก็ลองสักหน่อยสิ”

“ได้เหรอคะ? งั้น……”

มิมิเองก็เอาผลนึงเข้าปากตามที่อัลม่ารบเร้า

“อื้มมม…… ไม่เปรี้ยวอย่างที่คิด ไม่ขมเกินไปด้วย”

“เพราะตอนทำเหล้า ทั้งเปลือกกับเมล็ดโดนบดรวมไปด้วยกันเลยไงล่ะ แต่ถ้ากินเป็นผลไม้ เราก็ไม่ได้เคี้ยวพวกเปลือกกับเมล็ดไปด้วยจริงไหม? เพราะงั้นก็เลยไม่ค่อยรู้สึกขมน่ะ”

“แบบนี้เองสินะคะ แต่ว่าทั้งรสชาติและกลิ่นหอมแอลกอฮอร์ยังอยู่ครบ…… อร่อยจังเลยนะคะ แต่ถ้ากินเยอะๆ คงเมาแน่ๆ”

ผมโผล่เข้าไปหาทั้งสองคนที่คุยเรื่องแปลกๆ กัน

“ฮิโระ ลองสักหน่อยไหม? ต่อให้ดื่มไม่เก่ง แต่ผลเดียวไม่น่าเป็นไรมั้ง?”

“อาจจะนะ……?”

“งั้น อาาาา”

“อาา”

ผมอ้าปากตามที่อัลม่าบอกอย่างว่าง่าย ซึ่งอัลม่าก็ป้อนผลไวน์ให้ผม สัมผัสมันเหมือนองุ่นเลย ผลลองกัดลงไปดู

“!?”

พอกัดลงไปกลิ่นแอลกอฮอร์ก็ฟุ้งในปากทันที น้ำหวานไหลออกมาจากเนื้อผลไม้รสชาติไม่ต่างจากไวน์ แต่อย่างที่มิมิว่า มันขมน้อยกว่าไวน์นิดหน่อย แต่ยังไงก็ไวน์แน่นอน

“เจ้าผลนี่มีแอลกอฮอร์ด้วย……? เป็นไปได้ไง?”

“เหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ในสามัญสำนึกของฮิโระสินะ”

“ไวน์ที่ฉันรู้จักมันทำโดยบี้องุ่นที่เหมือนผลไวน์ เอาไปหมัก คั้น แล้วเอาไปบ่มอะ”

“นั่นมันวิธีดั้งเดิมน่ะ หรือให้พูดว่าวิธีโบราณดี ได้ยินว่าใช้วิธีนั้นจนกระทั่งสองพันปีที่แล้ว ทุกวันนี้ปลูกผลไวน์เป็นเรื่องปกติกันแล้ว”

“ผลจากการคัดสายพันธุ์ ไม่ก็ตัดแต่งพันธุวิศวกรรมสินะ…… สุดยอดไปเลย”

ผมครวญครางพลางกลืนเปลือกกับเมล็ดของผลไวน์ที่เหลือในปากลงท้อง ผมรู้สึกว่าร่างกายร้อนขึ้นนิดหน่อย รู้สึกได้เลยว่าหน้าแดง อึก ผมนี่ยังแพ้แอลกอฮอร์เหมือนเดิมเลยแฮะ

“หน้าท่านฮิโระกลายเป็นสีแดงไปแล้ว”

“อุ๊ป น่ารักจังเลยน๊า”

“หุบปากน่า เบียร์แก้วเดียวฉันก็เมาแล้ว…… มันเลยโชว์หราที่หน้าทันทีแบบนี้ไง”

มิมิมองผมพร้อมรอยยิ้ม ส่วนอัลม่าหัวเราะคิกคักพลางเอาผลไวน์เข้าปากตัวเอง ผมที่รู้สึกว่าหน้าร้อนก็หันหนีแล้วเอามือนึงปิดซ่อนใบหน้าไว้ ซึ่งทำให้อัลม่ายิ่งยิ้มกริ่ม ยัยนี่

“ไปต่อ ไปต่อ ไปต่อ”

“ค่าค่า ไปต่อกันเถอะท่านฮิโระ”

“หนูฮิโระ… ฟุฟุ”

ผมเดินนำไปโดยมีทั้งสองยิ้มกริ่มเดินตาม เวรจริง นี่กลายเป็นความทรงจำแย่ๆ ของฉันแหง

ต่อไปพื้นที่สาเก ชื่อพื้นที่สาเกนะ แต่ว่า……?

“ป่า……?”

“ต้นสาเกล่ะ”

“ต้นสาเก”

“ใช่แล้ว สาเกตามธรรมชาติ เป็นของฟุ่มเฟือยที่รสชาติต่างจากสาเกสังเคราะห์น่ะ”

“สาเกสังเคราะห์”

ผมไม่เข้าใจอะไรอีกต่อไป สาเกตามธรรมชาติคือยังไงนะ?

“สาเกตามธรรมชาตินี่มายังไงนะ?”

“ทัวร์นี่ก็เพื่อเรียนรู้เรื่องนั้นไม่ใช่เหรอ ดูนั่น มีอธิบายอยู่ตรงนั้นล่ะ”

อัลม่าชี้ไปที่จอโฮโลที่มีวีดีโอโฮโลอธิบายอยู่ ผมกดปุ่มเล่นวีดีโอลงไป

โดยสรุปเลยก็คือ ยางจากต้นสาเกน่ะถูกเรียกว่าสาเกตามธรรมชาติ เหมือนเมเปิ้ลไซรัป พอกรีดต้นไม้ไปก็จะมีน้ำยางไหลออกมาเป็นสาเก ไม้นี่มันดูจะไหม้ได้ดีมากๆ เลยนะเนี่ย!

แล้วก็ยังมีอธิบายถึงสาเกสังเคราะห์ด้วย เหมือนว่าโคริวเบเวอร์เรจเองก็ผลิตสาเกสังเคราะห์เป็นสินค้าราคาถูกเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้ทำที่นี่ โดยวิธีทำคือเอาเหล้าหลายๆ รสมาผสมกันจนได้เหล้าที่เหมือนกับสาเก

เพราะงั้น ถึงสาเกตามธรรมชาติจะเป็นที่นิยม แต่สาเกสังเคราะห์ที่ราคาถูกว่าก็เป็นที่ถูกใจอย่างกว้างขวางเช่นกัน

“อื้อออ! ของธรรมชาตินี่แหละอร่อยสุดยอด!”

“ขอผ่านนะ”

“แค่ก แค่ก…… ดะ เดี๋ยวก่อนนะคะ อันนี้แรงไปหน่อยสำหรับฉันค่ะ”

อัลม่ายิ้มกว้างดวดสาเกทั้งช๊อตในอึกเดียว ในขณะที่มิมิสำลักไม่หยุด และผมที่ลูบหลังมิมิที่ไอพลางมองอัลม่าซื้อแก้วที่สอง อย่าเมาจนถึงขั้นไม่ไหวนะ ขอล่ะ?

ถึงผมจะขอแบบนั้นในใจ แต่สุดท้ายจบทัวร์อัลม่าก็เมาสุดๆ มิมิก็โซเซหลังจากลองไปหลายอย่าง

“เอ~เฮะ…… ฮิโระ~”

“ขะ ขอโทษนะคะ ท่านฮิโระ……”

ด้วยการแบกอัลม่าที่กอดผมและประคองมิมิที่โซเซ ในที่สุดผมก็พยายามจนกลับมาถึงกฤษณะได้

ตอนที่อัลม่าตื่นมานั้น อัลม่าก็ดูเทอมินัลของตัวเองแล้วก็หน้าซีด ก็คิดอยู่ว่าทำไมถึงคุยกับพนักงานได้อารมณ์ดีขนาดนั้น กลายเป็นว่าเพราะสั่งเหล้าไฮคลาสที่ลองชิมมาจำนวนมาก ใช้เงินไปแสนอีเนลเลย

“นี่เธอ…… ไม่คืนฉันสักอีเนล แต่ยังกล้าใช้เงินทีเดียวแสนอีเนลงั้นเหรอ”

“อ่า อะฮะ อะฮะฮะฮะฮะ……ยกโทษให้ฉันเถอะนะ?”

อัลม่าประสานมือเข้าหากันแล้วเอียงคออย่างน่ารัก ฮ่าฮ่าฮ่า ยัยนี่เนี่ยน๊า

“งดดื่มสองสัปดาห์ ถ้าแอบล่ะก็…… เหอเหอ จะให้ได้ลองสัมผัสสิ่งที่ฉันโดนเมื่อวานซืนซะให้เต็มที่เลย คุณหมอโชโกะบอกไว้ด้วยว่า ถ้าชินแล้วจะติดใจด้วยนะรู้ไหม?”

“อึ๋ย…… ไม่ดื่มก็ได้……”

อัลม่าพยักหน้ารับอย่างเร็ว พร้อมน้ำตาคลอ ไม่ทำเลยตอนนี้ก็ถือว่าเห็นใจมากพอแล้วรู้ใช่ไหม? เพราะงั้นไม่รับคำคัดค้านหรอกนะ

เพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เราทั้งสามเลยพักอีกวันนึง ซึ่งถ้ารู้ว่าการพักนี้จะทำให้เจอปัญหา เราก็คงหนีออกจากระบบดาวนี้ไปให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ว่านะ…… ตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะ

ปัญหาที่ว่า มาหาเราที่กฤษณะในตอนเช้าวันถัดมา

“ไม่เจอกันนานเลยนะ กัปตันฮิโระ ทหารรับจ้างแรงค์ซิลเวอร์”

แขกที่ไม่ได้คาดคิด

ทหารหญิงสุดสวย หุ่นดี ผมบลอนด์เป็นประกาย นัยตาสีแดงเลือด ยูนิฟอร์มสีขาวและผ้าคลุมสีแดง เซเรน่า ฮอล์ซ ผู้ควรจะอยู่ที่ระบบดาวเทอร์เมน ได้แวะมาที่กฤษณะ

 

 

 

{ไทยพาณิชย์ นางสาว ทยาธร อนันต์มานะ 162-246448-2}

 

สนับสนุนเป็นกำลังใจผู้แปล หรือกดไลค์ คอมเม้น สับตะไคร้(????)ได้เลยคะ!  

ขอบคุณสำหรับการอ่านจนถึงตรงนี้นะคะ แล้วเจอกันใหม่คะ