028 – สงครามใหญ่

 

 

 

 

หลังจากเตรียมตัวพร้อมแล้วเราก็ไปที่ค๊อกพิทและประจำที่กัน ผมนั่งที่นั่งนักบิน มิมิอยู่ที่โอเปอเรเตอร์ และอัลม่าเป็นผู้ช่วยนักบิน ซึ่งเราแต่ละคนก็มีเจ้าขวดน้ำลอยได้อยู่ประจำตัว

 

“ขนาดกำลังจะบุกเดี่ยวยังไม่รู้สึกเครียดเลยนะ”

 

“เครียดเกินจำเป็นก็ไม่มีประโยชน์นี่หน่า”

 

“เชื่อใจท่านฮิโระได้อยู่แล้วค่ะ”

 

“มิมินี่แน่วแน่จังเลยน๊า”

 

“แน่นอนค่ะ ฉันมั่นใจในท่านฮิโระนี่หน่า”

 

“คาดหวังกันไว้สูงเชียวนะ เอาเถอะ จะไม่ทำให้ผิดหวังแล้วกัน”

 

ผมว่าแบบนั้นพลางเอาหลอดที่ยื่นมาจากสเฟียร์ที่ลอยอยู่ข้างๆ เข้าปาก

 

“อ่า ค่ะ มีการติดต่อเข้ามาค่ะท่านฮิโระ จากยานลาดตระเวณหนักของกองทัพจักรวรรดิ『กลอเรียส』จะเชื่อมสายไหมคะ?”

 

“จากกองทัพจักรวรรดิ? เชื่อมสายเลย”

 

มีอะไรรึเปล่านะ? กำลังจะดื่มโคล่าไม่ซ่าเลย……ตอนที่คิดแบบนั้นสายที่ติดต่อก็เปิดขึ้นและใบหน้าของกัปตันเซเรน่าก็ปรากฎขึ้นมาบนหน้าจอของค๊อกพิท ในตอนที่กัปตันเซเรน่าตั้งใจจะพูดอะไรสักอย่าง เธอก็หันมาเห็นกราวิตี้สเฟียร์ —— ขวดน้ำที่ลอยได้ ก็เลยส่งสายตางุงงงมาให้

 

『ทั้งๆ ที่กำลังจะลุยเดี่ยวไปทำสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่ดูสบายใจจังเลยนะ』

 

“แบบว่ามั่นใจว่าจะรอดกลับมาน่ะนะ”

 

บุกสุดทางด้วยระบบความเร็วเหนือแสง ยิงใส่ แล้วหนีออกมา งานง่ายๆ เหลือเวลาพอให้กินโคล่าชืดๆ นี่ด้วย

 

『เข้าใจแล้วค่ะ……เพราะกำลังจะเริ่มภารกิจก็เลยกังวลนิดหน่อย แต่ดูเหมือนว่าคุณจะสบายดีนะคะ หวังว่าจะไม่ได้ดีแต่พูด』

 

“แน่นอนสิ ฉันมันมืออาชีพนี่หน่า”

 

กัปตันเซเรน่าทำหน้างงเล็กน้อยกับคำตอบของผมก่อนจะหัวเราะคิกคักและวางสายไป

 

“ท่านเจ้าหญิงว่างหรือยังไงกันนะ? ถึงมาติดต่อบอกเป็นห่วงทหารรับจ้างทั่วๆ ไปเนี่ย”

 

“เล็งอะไรอยู่รึเปล่านะ?”

 

“ไม่รู้สิ ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลหรอก มิมิ ตัดสายการติดต่อสื่อสารทั้งหมด ปิดกั้นการสื่อสาร”

 

“ค่ะ ปิดกั้นการสื่อสาร”

 

“อัลม่า เร่งพลังงานเต็มพิกัด เราจะเข้าสู่ระบบความเร็วเหนือแสง”

 

“ไอย ไอย เซอร์ เร่งเครื่องเจเนอเรเตอร์เต็มพิกัด”

 

“เริ่มการชาจน์ระบบความเร็วเหนือแสง”

 

“เริ่มการชาจน์……เริ่มการทำงานระบบความเร็วเหนือแสงใน ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง……เริ่มระบบความเร็วเหนือแสง”

 

เมื่อเสียงบูมราวกับระเบิดดังขึ้น กฤษณะก็เข้าสู่ระบบความเร็วเหนือแสง ดวงดาวห่างไกลที่เห็นได้จากค๊อกพิทก็ถูกทิ้งไว้ด้านหลังกลายเป็นเพียงเส้นแสงราวกับดาวตก

 

“คอยส่องเรดาห์ไว้ อย่าพลาดจังหวะที่ยานของสหพันธ์วาร์ปออกมาล่ะ”

 

““รับทราบ””

 

เรารู้อยู่แล้วว่ายานของสหพันธ์จะออกจากการวาร์ปมาที่ตรงไหน เพราะไฮเปอร์ไดรฟ์เป็นเทคโนโลยีการเดินทางระหว่างดวงดาวโดยใช้ไฮเปอร์เลน หรือก็คือทางด่วนระหว่างดาวนั่นเอง

 

แต่เพราะว่าทางเข้าออกไฮเปอร์เลนน่ะกว้างมากๆ ก็เลยจะมี『ความผันผวน』ในจุดที่วาร์ปออกมาอยู่บ้าง แต่ตำแหน่งพื้นฐานน่ะที่เดิมเสมอ เพราะงั้นถ้ารู้ว่าศัตรูมาจากระบบดาวไหน ก็จะสามรถตีวงจุดเกิดได้ระดับนึงเลย

 

พวกเราเลยวนรอบจุดวาร์ปออกด้วยโหมดความเร็วเหนือแสงรอให้กองทัพของสหพันธ์วาร์ปออกมา ใช้เวลาราวๆ สิบนาที

 

“เรดาห์ตรวจการเคลื่อนไหวได้ค่ะ สัญญาณการออกจากวาร์ปจำนวนมาก”

 

“ดีล่ะ ลดความเร็วกัน”

 

เราหันหัวไปหาจุดออกวาร์ปของกองทัพสหพันธ์ทันที และปิดระบบความเร็วเหนือแสงผสานไปกับปฏิกริยาการออกวาร์ปของกองทัพสหพันธ์

 

“ลดอุณหภูมิฉุกเฉิน ตัดการจ่ายไฟ”

 

“ทำการลดอุณหภูมิฉุกเฉิน ตัดไฟ”

 

ในเวลาเดียวกับที่ปิดระบบความเร็วเหนือแสง เครื่องเจเนอเรเตอร์ของกฤษณะก็ถูกลดให้เหลือเพียงระดับต่ำสุด และเปิดใช้งานระบบลดอุณหภูมิฉุกเฉิน จนเปลี่ยนเป็นโหมดเทอมอลสเตลท์

 

“เอาล่ะ ย่องไปกัน”

 

“ยังไงก็เถอะ นายที่คิดเทคนิคเหลี่ยมจัดแบบนี้มาใช้ได้นี่สุดยอดไปเลยนะ……”

 

“ต้องใช้จินตนาการกับสมองเพื่อเอาตัวรอดก็ปกตินี่หน่า ทำไม่ได้ก็ตายพอดีสิ”

 

“สมเป็นท่านฮิโระเลยนะคะ”

 

ผมปิดระบบช่วยเหลือการบินและเข้าหากองยานของสหพันธ์ด้วยแรงเฉื่อยเท่านั้น ซึ่งยิ่งเข้าไปใกล้มากเท่าไร จำนวนยานของสหพันธ์ก็ยิ่งวาร์ปออกมามากขึ้นเท่านั้น

 

“สวยมากเลยนะคะ เท่จัง”

 

“จริง ได้เห็นยานรบจัดทัพเรียงรายสวยขนาดนี้นี่อย่างเจ๋ง”

 

“ใช่ มันอลังการมากๆ”

 

ยานประจัญบาน ยานลาดตระเวณหนัก ยานลาดตระเวณเบา ยานพิฆาต ยานคอร์เวต ยานทั้งห้าแบบที่ได้เห็นกำลังเรียงรายอย่างเป็นระเบียบเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ แต่ว่าเผลอมองเหม่อยาวๆ คงไม่ได้

 

“ยานธงอยู่นั่น”

 

ผมหันความสนใจไปหายานประจัญบานที่อยู่กึ่งกลางของกองทัพ เหมือนว่ายานประจัญบานลำนั้นจะกำลังสื่อสารกับยานที่เหลือ เพราะงั้นไม่พลาดแน่นอน

 

“จะไปตรงนั้นเหรอ?”

 

“โอ๊ส”

 

ผมพยักหน้าตอบคำถามของอัลม่าที่หน้าซีด มาไกลขนาดนี้จะหนีหางจุกตูดก็ไม่ทันแล้วนะ

 

“สัญญาณการออกจากวาร์ปหายไปแล้วค่ะ กองยานของสหพันธ์กำลังเคลื่อนที่”

 

“เยี่ยม ถึงเวลาแล้ว ระยะก็กำลังดี รีสตาร์ทระบบลดอุณหภูมิฉุกเฉิน เดินเครื่องเจเนอเรเตอร์เต็มกำลัง”

 

“อ้า โม่ว……รีสตาร์ระบบลดอุณหภูมิฉุกเฉิน แรงขับเจเนอเรเตอร์อยู่ในระดับสูงสุด!”

 

“ไปเลย!”

 

ผมเร่งไอพ่นเต็มกำลังพุ่งเข้าไปกลางวงกองทัพสหพันธ์ จนได้ยินเสียงน้ำแข็งที่เกาะผิวยานแตกเพราะระบบลดอุณหภูมิฉุกเฉินทำงานหนักเกินไป เป้าหมายคือยานประจัญบานที่อยู่ใจกลางของกองทัพ ซึ่งน่าจะเป็นยานธง แต่เพราะไม่ได้เสร็จสอบให้ดี จึงอาจจะพลาดก็ได้

 

『……? อะไรน่ะ? เรดา์มัน……!? มีโจรสลัดกำลังพุ่งเข้ามาอย่างเร็ว! จากด้านบน!』

 

『อะไรนะ!? คนดูแลเรดาห์ทำอะไรอยู่!?』

 

『อุณหภูมิของยานลำนั้นมันต่ำจนผิดปกติ! โดนมองเป็นซากอวกาศเพราะเย็นเกินไปครับ!』

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตกใจเข้าไป ตกใจเข้าไปอีก”

 

บรรดาป้อมปืนของยานในกองทัพสหพันธ์เริ่มเคลื่อนไหว แต่กว่าจะเริ่มกันพวกเราก็มาถึงใจกลางของกองทัพแล้วจนอยู่ในสถานการณ์ที่อาจจะยิงโดนพรรคพวกตัวเองได้เลยทำให้ไม่สามารถยิงได้ดังใจ ซึ่งเราก็เปิดรางอาวุธที่ใต้ยานพลางเล็ดลอดผ่านช่องว่างของยานสหพันธ์ที่มีอยู่มากมายเข้ามา

 

“ฮ่าฮ่า! เอานี่ไปกิน!”

 

ทอปิโดปฏิกริยาต่อต้านยานอวกาศสองนัดถูยิงไปยังยานประจัญบานที่อยู่ใจกลางของกองทัพและพวกเราก็เร่งผ่านไปทันทีที่ยิงออกไป แรงระเบิดขนาดใหญ่เกิดขึ้นที่กลางลำของยานประจัญบาน ตัวยานขนาดใหญ่ถูกฉีกกระชากจากตรงกลางกลายเป็นสองท่อน  

 

『ยานประจัญบานไทเกอร์อายจม! ยานนั่นมีทอร์ปิโดปฏิกริยาต่อต้านยานอวกาศติดตั้งมาด้วย!』

 

『เวรเอ๊ย! ทหารรับจ้างหรอกเหรอวะ!? ไม่ต้องสนเรื่องยิงฝ่ายเดียวกัน สอยมันให้ร่วงด้วยป้อมมัลติแคนน่อนซะ! แต่ห้ามใช่ปืนเลเซอร์ ปืนกระสุนแข็ง กับมิสไซล์ติดตาม!』

 

“ย๊ะฮู้ว! สังหารยักษ์ว้อย!”

 

“ดะ เดี๋ยวสิย๊ะ! ไม่ใช่เวลามาย๊ะฮู้นะ! ต้องรีบหนีกันแล้ว!”

 

“นั่นสินะ!”

 

แจ้งเตือนโดนเล็งโผล่ขึ้นมาจากทุกทิศทาง ถึงยานธงจะจมไปแล้วแถมยังตกอยู่ในความวุ่นวาย แต่การตัดสินใจจัดการศัตรูตรงหน้านี่ไม่หายไปง่ายๆ สินะ เหมือนว่าการรับช่วงต่อการสั่งการจะเตรียมไว้ดีนะเนี่ย

 

“เดี๋ยวนะ!? ไหนพวกสิ่งมีชีวิตคริสตัลล่ะ!?”

 

“อีกสามสิบวิถึงจะโผล่มาน่ะ!”

 

“หา!? สามสิบวิ!? แล้วเราจะทำยังไงกันล่ะห๊ะ!?”

 

“แน่นอนว่าหนีอะดิ! วนอยู่ในกองทัพนี่แหละ พวกนั้นจะได้ใช้อาวุธหนักไม่ได้ ไม่เป็นไรหรอก!”

 

“ไม่เป็นไรที่ไหนกันล่ะย๊ะ! ตาโง่!”

 

พร้อมกับเสียงตะโกนของอัลม่า ปืนใหญ่สำหรับการสู้ระยะประชิดก็ถูกยิงออกมาพร้อมกันทุกทิศทาง กระสุนนับไม่ถ้วนถูกโปรยลงมาหากฤษณะพร้อมๆ กันด้วยความเร็วสูง

 

“แกลบกับลดอุณหภูมิฉุกเฉิน!”

 

“เรียบร้อย!”

 

“มิมิ ปลดการปิดกั้นการสื่อสาร! ส่งข้อมูลไปให้กองทัพจักรวรรดิ!”

 

“ค่ะ!”

 

ใช้งานอุปกรณ์ตัวล่อทั้งหมด และขยับเพื่อเลี่ยงจุดที่การโจมตีหนาแน่น แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะหลบกระสุนที่กระจายมั่วซั่วจนนับไม่ไหวทั้งหมดได้ แต่โล่ของกฤษณะก็ทนมากพอที่จะรับการโจมตีเอาไว้ได้

 

แต่เดิมโล่เองก็เป็นเทคโนโลยีที่ทำขึ้นมาเพื่อป้องกันยานจากบรรดาซากต่างๆ ในอวกาศอยู่แล้ว เพราะงั้นการป้องกันต่อกระสุนปืนชนิดแข็งเป็นอะไรที่มั่นใจได้แน่นอน ต่อให้โดนไปบ้างก็ไม่สะเทือนอะไรหรอก

 

“โล่เริ่มจะไม่ไหวแล้ว!”

 

“ใช้ชิลด์เซลตามสมควรได้เลย! ไม่ต้องไปหวงมัน!”

 

“รับทราบ!”

『ถึงจะเป็นยานเล็กแต่โล่แข็งจริงนะ……!』

 

『มันอ่านระยะปืนของพวกเราเป็น! ระวังหลังให้กันเอาไว้ด้วย!』

 

『มันเกาะติดฉันไม่ไปไหนเลย……อะไรน่ะ!?』

 

ตอนที่ผมได้ยินอัลม่าตอบรับ ผมก็ยิงช๊อตกันใส่ด้านล่างของยานลาดตระเวณหนักลำหนึ่งที่ใช้เป็นโล่กันกระสุน กระสุนนับไม่ถ้วนที่ยิงออกไปทำให้โล่ของยานลาดตระเวณหนักที่โดนเพื่อนยิงจนโล่อ่อนแรงแล้วหายไปทันที และทิ้งรูพรุนเอาไว้พร้อมทำลายด้านในยานจนยับเยิน

 

“สองแล้ว! โอ้ มากันแล้วแฮะ!”

 

หลังจากจัดการยานลาดตระเวณหนักเสร็จและกำลังจะไปหาเป้าหมายถัดไป สิ่งนั้นก็เกิดขึ้น

 

เสียงแหลมสูงดังจนสะเทือนไปถึงแก่นกระโหลก พร้อมๆ กับรอยแยกจำนวนนับไม่ถ้วนที่โผล่ขึ้นกลางอวกาศ

 

“มันมาแล้ว! หนีกันเถอะ!”

 

“อุหวา เต็มไปหมดเลยแฮะ!?”

 

“อา โม่ว! เละเทะไปหมดแล้วเนี่ย!”

 

สิ่งที่ปรากฎตัวออกมาจากรอยแยกของอวกาศคือสิ่งที่เป็นเหมือนคริสตัสทั้งหมดโดยไม่มีอะไรผสมรูปทรงราวกับกระสุนปืน — หรือเขี้ยว ที่มีปลายแหลมราวกับต้องการเสียบแทงบางอย่าง เพราะวิธีการโจมตีหลักของมันคือการพุ่งชนโดยใช้ปลายแหลมอันโดดเด่นของมันนั่นแหละ

 

แน่นอนว่าการโจมตีแบบอื่นอย่างพวกยิงเศษร่างกายออกมาด้วยความเร็วสูงหรือยิงกระสุนพลังงานลึกลับออกมาก็มีอยู่เหมือนกัน

 

『มีสัญญาณการออกจากวาร์ปจำนวนมาก! นี่มัน……สิ่งมีชีวิตคริสตัล!?』

 

『ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ!?』

 

『มันมาแล้ว!? อุหวาาาาา!?』

 

『ขวางไว้! ขวางไว้! ใช้ทุกอย่างที่มีได้เลย!』

 

『ไอ้โง่เอ๊ย! เราฝ่ายเดียวกัน——-อ๊ากกกกก!!』

 

『ฮิ๊ยยยยย! อ๊า ขามัน!? ขามันกำลังโดนละลาย……ไม่นะะะะ!?』

 

เป็นเสียงตะโกนและกรีดร้องอันแสนบ้าคลั่ง พอเป็นแบบนี้ก็ไล่ตามผมไม่ได้แล้ว ไม่นับเรื่องการสั่งการด้วยซ้ำ

 

“โหดร้ายจังเลยแฮะ”

 

“ทั้งหมดนี่นายเป็นคนทำ”

 

อัลม่าพูดด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวและถอนหายใจ ส่วนมีมิมิก็หน้าซีดตัวสั่น อาจจะเพราะช๊อกจากความตายของเหล่าทหารสหพันธ์ที่ได้ยินจากช่องสื่อสาร

 

“มิมิ ถ้ารับไม่ไหวจะปิดไปก็ได้นะ”

 

“ม-ไม่เป็นไรค่ะ”

 

ไม่เห็นจะไม่เป็นไรเลยสักนิด แต่เมื่อว่าแบบนั้นก็จะไม่ห้ามแล้วกัน อัลม่าเองก็เป็นคนดูเรดาห์กับโอเปอเรเตอร์สื่อสารให้ได้ถ้าจำเป็น

 

“แล้วก็ถึงเวลาทำเงิน”

 

“……ห๊ะ?”

 

“ดูสิ กองทัพสหพันธ์กำลังวุ่นวายเลยนะ”

 

“น-นั่นสินะคะ?”

 

“หรือพูดอีกอย่างคือเป็นโอกาสถล่มยานอีกฝั่งได้เป็นจำนวนมากไงล่ะ”

 

“พูดเล่นใช่ไหมน่ะ?”

 

“จริงจัง”

 

พูดจบผมก็หันหันยานกลับและพุ่งตรงกลับเข้าไปหาสนามรบที่กองทัพสหพันธ์กำลังสู้ประชิดกับสิ่งมีชีวิตคริสตัลอยู่

 

“ไปล่ะนะ!”

 

ในหัวผมก็คือมีเพลงประกอบเล่น 『デッデッデデデデ！　カーン！』*ไปแล้ว

 

“ย๊าา!? ไม่น๊า! ตายแหง! ต้องตายแหงๆ ! ตาโง่! นายมันโง่สิน๊า!?”

 

“อัลม่า”

 

“อะไร๊!?”

 

“กาลครั้งหนึ่งบุรุษสีแดงได้กล่าวไว้ว่า『ถ้าไม่โดนก็ไม่เป็นไร』น่ะ”**

 

“และไอ้หมอนั่นต้องเป็นไอ้โง่แห่งจักรวาลแน่ๆ!”

 

ไม่ต้องห่วงนะ พอเทียบกับเครื่องที่นักบินของดาวหางแดงคนนั้นขับแล้วกฤษณะน่ะมีโล่อยู่ด้วย ง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปากเลย เทียบกับหมอนั่นที่ขับเครื่องที่โดนที่เดียวร่วงแล้วยังหลบการโจมตีทั้งหมดจนเอายานประจัญบานลงได้แล้วผมนี่อย่างกับเล่นโหมดง่ายเลย

 

ผมเลี่ยงพวกสิ่งมีชีวิตคริสตัลที่พุ่งเข้ามาหาและยิงทอปิโดปฏิกริยาต่อต้านยานอวกาศที่เหลือสองลูกใส่ยานประจัญบานลำละลูกที่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดการสิ่งมีชีวิตคริสตัล เพราะงั้นการโจมตีที่มาหาผมเลยน้อย เลยกลายเป็นชัยชนะที่ได้มาง่ายๆ เลย

 

“ตะกี๊เฉี่ยวไปเลยนะ! เฉียดไปนิดเดียวเองนะ!? อ๊าาาา! สิ่งมีชีวิตคริสตัลจากกราบขวา! เลเซอร์ขนาดใหญ่จากกราบซ้ายหน้า!”

 

“มาเลย”

 

“ท่านฮิโระใจเย็นจังเลยนะคะ”

 

“ในสนามรบ ใครเสียความเยือกเย็นก่อนก็จะตายก่อนน่ะ เพราะงั้นมิมิเองก็ต้องพยายามใจเย็นเข้าไว้นะ”

 

“ค่ะ”

 

“ได้ยินนะย๊า!”

 

ผมยิงเฉพาะสิ่งมีชีวิตคริสตัลที่ขวางทางเท่านั้น และเน้นเล็งเป้าไปที่ยานสหพันธ์ขนาดใหญ่

 

ตัวสิ่งมีชีวิตคริสตัลเองน่ะไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น ไม่มีโล่ ตัวคริสตัลก็ไม่ได้แข็งมาก โดนช๊อตกันยิงก็แตกง่ายๆ เลย แค่ปืนเลเซอร์จะไม่ค่อยได้ผลเท่าไร

 

พอเจ้าสิ่งมีชีวิตคริสตัลพวกนี้พุ่งเข้าชนยานจนโล่หาย ผมก็ค่อยยิงซ้ำด้วยปืนเลเซอร์กับช๊อตกัน ยานสหพันธ์ก็จะระเบิดเป็นชิ้นๆ ส่วนพวกที่ตั้งขบวนป้องกันแข็งๆ ผมก็จัดการเทรนสิ่งมีชีวิตคริสตัลไปปาดซะ***

 

『ไอ้เวรมีแขนเอ๊ย!』

 

『กูจะฆ่ามึง ไอ้เวรเอ๊ย!』

 

『ไอ้ปีศาจมีแขน!』

 

ความโกรธแค้นของกองทัพของสหพันธ์รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ……แต่โทษทีนะ นี่มันสงครามน่ะ

 

ยานของสหพันธ์โดนจมไปลำแล้วลำเล่าพร้อมเสียงแห่งความโกรธแค้น เยี่ยมเลยฮับพ่อ พรุ่งนี้จะได้กินสเต็กแล้วนะฮับ

 

『กองทัพจักรวรรดิเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ!』

 

『เวรเอ๊ย! จังหวะดีไปไหนวะ! ผิดพวกแกทั้งคู่เลยไอ้แขนเวรกับไอ้คริสตัลเวร!』

 

เหมือนว่าทัพสหพันธ์จะตรวจจับการเคลื่อนไหวของทัพจักรวรรดิได้ซะแล้วสิ เวลาโบนัสจบซะละ

 

“ถ้างั้นเราเองก็ออกจากสนามรบกัน”

 

“ในที่สุด!?”

 

“ใช่ ถ้าติดในวงยิงถล่มของพวกเดียวกันก็จบกันสิ”

 

ทัพจักรวรรดิจะต้องยิงถล่มเต็มกำลังจากนอกระยะยิงแน่ๆ เพื่อจัดการทัพสหพันธ์ไปพร้อมสิ่งมีชีวิตคริสตัล ไม่ต้องเดาเลย ถ้าเวลานั้นมาถึงแล้วยังอยู่ที่นี้โอกาสรอดก็แทบไม่เหลือแน่ๆ

 

“เต็มชิลด์เซล ปล่อยแกลบกับแฟลร์เลย”

 

“ปล่อยเรียบร้อย!”

 

“บินไปเลย อย่ากัดลิ้นกันล่ะ!”

 

ผมเร่งไอพ่นเต็มที่เพื่อเร่งถอนตัวออกจากสนามรบที่ทัพสหพันธ์กับสิ่งมีชีวิตคริสตัลกำลังรบประชิดกันอยู่

 

『ยานทหารรับจ้างนั่นมันจะหนีแล้ว! ยิงเลย! ยิงเลย!』

 

『อย่าให้ไอ้เวรนั่นหนีไปได้!』

 

“เริ่มชาจน์ระบบความเร็วเหนือแสง”

 

“เริ่มการชาจน์ กำลังจะเข้าสู่ความเร็วเหนือแสงใน ห้า สี่ สาม——”

 

『เป้าหมายกำลังเริ่มชาจน์ระบบความเร็วเหนือแสง!』

 

『เวรเอ๊ย!!! จำเอาไว้เลยนะ!!!』

 

“โทษที ลืมแล้วว่ะ เจอกัน!”

 

“—— สอง หนึ่ง……เริ่มระบบความเร็วเหนือแสง”

 

พร้อมๆ กับที่เสียงบูมดังขึ้น เราก็ออกมาจากสนามรบทันที ไม่มีทางที่พวกนั้นจะไล่ทันที เพราะที่เราทิ้งไว้เบื้องหลังไม่ใช่เพียงแค่เสียง แต่เป็นแสงด้วยเช่นกัน ถ้าตามรอยระบบความเร็วเหนือแสงน่ะเป็นไปได้ แต่ไม่ใช่กับสถานการณ์ตอนนี้หรอกนะ

 

 

——————————————————————————————-

 

HorrorDay’s Note:

 

*デッデッデデデデ！　カーン！  || BGM ประกอบเกม Romacing Saga

**ประโยคพูดของชาร์จากกันดั้ม แต่เราจำไม่ได้ว่าตอนพากย์ไทยใช้ประโยคว่าอะไร เพราะงั้นขอแปลตรงๆ แล้วกันนะ

***ตรงนี้เล่นคำจาก ‘เทรนมอน’ เป็น ‘เทรนสิ่งมีชีวิตคริสตัล’ อธิบายเสริมเผื่อคนไม่รู้ เทรนคำนี้แปลว่ารถไฟ มาจากเกม MMORPG ที่เราจะลากฝูงมอนสเตอร์จำนวนมากไปฆ่าผู้เล่นคนอื่น

 

kloy1002 : คุณฮิโระมันสนุกจนน่าหมั่นไส้เลยคะ แต่ฉากสู้สนุกมาก ยอมรับว่าเพลินสุดๆ เพราะงั้นถ้ามีคำผิดก็น่าจะเป็นความผิดของเรื่องที่สนุกเกินไปจนมองข้ามคำผิดนั่นแหละคะ!!