แย่ล่ะสิ

ฮายาชิไม่ชอบของหวานงั้นเหรอ

แบบนี้แผนการของรางวัลที่อุตส่าห์คิดค้นขึ้นมาก็ต้องล้มเลิกไปโดยที่ยังไม่ได้เริ่มเลยน่ะสิ

 

จะทำยังไงดีล่ะ

ผมพึมพำออกมาเบาๆ

 

…อืม แต่ว่า ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อของหวานให้ก็ได้นี่นะ

เอาเป็นว่า ถ้าทำอะไรที่ทำให้ฮายาชิดีใจเมื่อบรรลุเป้าหมายได้ มันก็จะช่วยรักษาระดับแรงจูงใจและเลื่อนความกังวลของเธอออกไปได้นี่นา

 

ถ้าอย่างนั้น จะให้รางวัลอะไรกับยัยนั่นดีล่ะ?

 

ยากจัง

พูดให้ชัดก็คือ นึกอะไรไม่ออกเลย

 

พอมาคิดแบบนี้แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับฮายาชิยังคงอยู่ในช่วงพัฒนาสินะ ถ้าเป็นเพื่อนสนิทกันล่ะก็ อย่างเช่นถ้าเป็นคาซาฮาระที่ให้รางวัลกับฮายาชิเพื่อกระตุ้นให้ตั้งใจเรียนล่ะก็ คงจะมีความคิดดีๆ ผุดขึ้นมาในทันทีแน่นอน

 

อืม แต่มานั่งตระหนักถึงความสัมพันธ์อันน้อยนิดของพวกเราตอนนี้ก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร

ความกังวลและความเสียใจคือการเสียเวลาเปล่า

ตอนนี้ต้องคิดหาของที่ผมสามารถให้ฮายาชิได้จากไพ่ที่มีอยู่ในมือ

นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมสามารถทำได้ในตอนนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

 

เวลาแบบนี้ ลองคิดในมุมกลับดูบ้าง

ถ้าเป็นผม จะดีใจถ้าได้อะไรเป็นรางวัลนะ

 

…เงิน?

…อำนาจ?

…อิสรภาพ?

 

เป็นนักคิดอะไรหรือเปล่านะ?

ไม่รู้สึกมีเสน่ห์เลยสักนิด แต่ที่ไม่รู้สึกมีเสน่ห์กับเรื่องพวกนั้นก็คงจะเป็นเพราะว่าผมไม่ได้มีความทะเยอทะยานอะไรเป็นพิเศษ

ถ้ามีความทะเยอทะยานแล้วได้ของพวกนั้นมาก็อาจจะดีใจก็ได้

 

แต่ว่าโชคร้ายที่ฮายาชิดูเหมือนจะไม่ได้มีความทะเยอทะยานอะไรขนาดนั้น แล้วที่สำคัญ ของใหญ่โตขนาดนั้นผมก็ให้ไม่ได้อยู่แล้ว

หลังจากที่คิดเรื่องที่ไม่ต้องคิดให้เสียเวลาอยู่พักหนึ่ง ผมก็ส่ายหน้า

 

ยากจริงๆนะ

 

อันที่จริง ถ้าผมอยู่ในสถานการณ์กลับกัน ก็ไม่เห็นว่าจะดีใจอะไรกับการได้รับรางวัลจากฮายาชิ

พอมาถึงข้อสรุปแบบนี้แล้ว ก็ได้แต่ทึ่งในความไม่มีกิเลสตัณหาของตัวเอง

 

ของที่ผมจะดีใจถ้าได้รับเป็นรางวัล…

 

…ทำความสะอาด?

ตอนนี้ผมโดนฮายาชิจำกัดเวลาทำความสะอาดในแต่ละวันไว้ที่หนึ่งชั่วโมง

ถ้าเกิดว่าได้คะแนนสูงในการสอบ แล้วข้อจำกัดนั้นถูกยกเลิกไปล่ะก็… อ่า นั่นน่าจะดีใจมากเลยนะ คิดว่าคงจะตั้งใจเรียนเพื่อเป้าหมายนั้นอย่างสุดความสามารถแน่ๆ

 

“ฮายาชิ ลองทำความสะอาดดูไหม”

 

“หา?”

 

ฮายาชิทำหน้าเบ้เหมือนจะบอกว่าพูดอะไรไม่รู้เรื่อง

 

…จริงด้วย

พอมาคิดดูดีๆ แล้ว นี่มันเป็นรางวัลสำหรับผมคนเดียวสินะ สำหรับฮายาชิแล้วคงจะไม่โดนใจอย่างแรง

 

“…จะสอนให้แบบตัวต่อตัวเลยนะ”

 

“อืม ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่นายล่ะจะดีเหรอ ที่จะให้ฉันมายุ่งกับงานอดิเรกของนายน่ะ”

 

“…ไม่ได้”

 

พอมาคิดดูแล้วก็จริงอย่างที่พูด

รางวัลแบบนั้นผมยอมรับไม่ได้เด็ดขาด

 

ให้ตายสิ คิดคำขอที่โหดร้ายอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน!

…อ้อ ผมเองเหรอ

 

“ฮายาชิ เธอไม่มีอะไรที่อยากได้เหรอ”

 

หลังจากที่กลุ้มใจอยู่พักใหญ่ ผมก็ตระหนักได้

เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ถามจากเจ้าตัวโดยตรงนั่นแหละเร็วที่สุด

 

“…ก่อนอื่นเลยนะ เรื่องมันมาถึงตรงนี้ได้ยังไงกันเหรอ”

 

โดนฮายาชิเอียงคอถามอย่างน่ารัก ผมก็เลยเพิ่งจะรู้ตัวว่ายังไม่ได้อธิบายความคิดของตัวเองให้เธอฟังอย่างเป็นระบบเลย นี่มันเหมือนกับการชกมวยคนเดียวชัดๆ

 

ผมอธิบายความคิดของผมให้ฮายาชิฟังอย่างกระชับ

 

ผมเข้าใจความกังวลของฮายาชิในตอนนี้ แต่ว่าความกังวลนั้นน่าจะตามติดเธอไปจนกว่าจะสอบได้วุฒิบัตร สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือการที่แรงจูงใจจะลดลงเพราะความกังวลอยู่ตลอดเวลา แผนการให้รางวัลก็เพื่อที่จะรักษาระดับแรงจูงใจนั้นไว้

 

ก็ประมาณนี้แหละ

 

“เพราะฉะนั้น เพื่อให้เธอได้บรรลุเป้าหมาย ผมก็จะช่วยอีกแรงนึงล่ะนะ”

 

“…ทำไมล่ะ”

 

“ก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกันนี่นา”

 

“ถึงจะเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้นี่นา กลับกัน นายอยู่ในฐานะที่จะให้ฉันรับใช้เรื่องส่วนตัวทุกอย่างก็ได้นะ”

 

“เรื่องส่วนตัวก็ให้ทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

 

“ตรงไหนกัน”

 

ฮายาชิพูดเหมือนจะถ่มน้ำลายออกมา แล้วก็ดูจะใช้อารมณ์นิดหน่อย

 

“…นั่นก็เพื่อตัวนายเองด้วยเหรอ”

 

“ก็ใช่”

 

“ถ้างั้นนายก็เป็นคนดีเกินไปแล้วล่ะนะ”

 

เป็นคำพูดที่ออกจะประชดประชัน

จะตีความแบบไหนถึงจะถูกกันนะ ผมคิดหาคำตอบไม่ได้ ก็เลยได้แต่เงียบไปพร้อมกับทำหน้าลำบากใจ

 

“แล้ว มีอะไรที่อยากได้รึเปล่า ฮายาชิ”

 

“ไม่มีหรอก… ฉันไม่ค่อยมีความอยากได้อะไรเท่าไหร่”

 

“…ก็ใช่นะ”

 

เรื่องที่เธอไม่ค่อยมีความอยากได้อะไรเท่าไหร่ ผมก็เข้าใจดีจากการที่อยู่ด้วยกันมาสองเดือน

เพราะงั้นก็เลยพอจะเดาได้อยู่แล้วว่าความหวังมันริบหรี่

 

ผมเกาหัวอย่างจนปัญญา

ตอนนั้นเอง

 

ผมรู้สึกได้ถึงสายตาที่ร้อนแรงแปลกๆ จากฮายาชิ

 

“…มีแล้ว”

 

ฮายาชิพึมพำ

 

“เหรอ อะไรล่ะ”

 

ฮายาชิหันหน้าหนีแล้วก็ก้มหน้าลง แก้มของเธอที่ดูเหมือนจะแดงระเรื่อขึ้นมาหน่อยๆ นั่นเป็นเพราะผมคิดไปเองรึเปล่านะ

 

“…ฮายาชิ?”

 

“…หัว”

 

“หืม?”

 

“อยากให้… ลูบหัว…”