ตอนที่ 209 – สิ่งที่ครูคนหนึ่งสอนออกมา

นับถอยหลัง 00:12:00

ยังเหลือเวลาห่างจากเวลาคืนกลับสิบกว่านาที

การทะลุมิติครั้งนี้เห็นชัด ๆ ว่ามีแค่เจ็ดวัน แต่เหมือนกับจะเนิ่นนานเป็นพิเศษ

ในห้องส่วนตัวแห่งหนึ่ง หลี่ถงอวิ๋นและหนานเกิงเฉินกำลังหมอบอยู่หน้ากระจกหน้าต่างอย่างคึกคัก ฟังเสียงเชียร์และโห่ร้องของเหล่านักพนันและผู้ชมในสนาม

หลี่อีนั่วนั่งอยู่บนโซฟากำมะหยี่สีแดงอย่างเบื่อหน่ายแทบตาย ไถอ่านข่าวในโทรศัพท์มือถือพลางกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ฉันแค่พาพวกเธอมาดูเล่น ๆ ให้พวกเธอได้เพลิดเพลินกับชีวิตราตรีของเมืองหมายเลข 18 สักหน่อย ทำไมอยู่ ๆ พวกเธอก็ติดงอมแงมเลยล่ะ?”

“การแข่งมวยดูแล้วค่อนข้างเร้าใจเลยน่ะ” หนานเกิงเฉินอธิบายมั่ว ๆ

คืนนี้เรือนจำหมายเลข 18 เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น หลี่อีนั่วเดิมทีไม่ได้วางแผนจะมาดูมวยแล้ว ผลคือหนานเกิงเฉินและหลี่ถงอวิ๋นทั้งสองคนล้วนร่ำร้องว่าอยากมาดูมวย

หลี่อีนั่วคิดในใจว่าดูมวยก็ดูมวยเถอะ งานอดิเรกที่ตัวเองแนะขึ้นมา ถึงจะกัดฟันก็ต้องไปเป็นเพื่อน

เพียงแต่ เธอรู้สึกอยู่ตลอดว่ามันพิลึก ๆ อยู่บ้าง แต่คิดไม่ออกว่าสรุปแล้วมันพิลึกที่ตรงไหน

แต่หลี่อีนั่วก็ไม่มีเวลาจะไปคิดเยอะแยะขนาดนั้น เธอพยักหน้าพลางอ่านข่าวโทรศัพท์มือถือ: หลังจากเรือนจำหมายเลข 18 ถูกทำลาย กลุ่มการเงินดูไปสงบนิ่ง แต่ในความเป็นจริงข้างในเมฆฟุ้งพายุโหมแต่แรกแล้ว

หลี่อีนั่วในฐานะสมาชิกแกนหลักรุ่นที่สามของกลุ่มการเงิน ในวงศ์ตระกูลมีคนคำนวณพลังของคทาอาญาสิทธิ์เทพเจ้าแล้ว พวกเขาย่อมทราบว่าหลี่ซูถงไม่ตาย แถมบรรลุข้อตกลงลับกับตระกูลชิ่งแล้ว

ตอนนี้ จะต้องมีคนกำลังคิดว่าข้อตกลงของหลี่ซูถงกับตระกูลชิ่งสรุปแล้วมีเนื้อหาอะไร

กลุ่มมันสมองของสภาองคมนตรีตระกูลหลี่คาดเดาว่า: หลี่ซูถงช่วยชิ่งสวินให้ได้รับ ACE-002 จากนั้นเงื่อนไขแลกเปลี่ยนคือตระกูลชิ่งไปช่วยชีวิตเฉิงเสี้ยว

ข้อตกลงนี้สมเหตุสมผล

แต่ไม่รู้เพราะอะไร หลี่อีนั่วจู่ ๆ รู้สึกว่าข้อตกลงนี้อาจจะไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น เพราะว่ามีเพียงเธอที่เป็นคนจำนวนน้อยที่รู้ว่า ผู้นำอัศวินรุ่นต่อไปก็แซ่ชิ่ง!

เธอรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ความบังเอิญเลย

หลี่อีนั่วเก็บงำความลับที่เกี่ยวกับชิ่งเฉินเอาไว้ แม้แต่หนานเกิงเฉินยังไม่เคยบอก เธอรู้สึกว่า อาเจ็ดเต็มใจบอกเธอเรื่องนี้ เธอไม่สามารถทำให้อาเจ็ดผิดหวัง

ผู้กล้าสาวงามมองไปทางแผ่นหลังของหนานเกิงเฉิน ในแววตายังมีแววขอโทษขอโพยอยู่เศษเสี้ยวหนึ่ง

เห็นชัด ๆ ว่าทุกคนบอกว่ารักกันแล้วห้ามมีความลับ แต่เธอกลับไม่ทำเลยสักนิด

คิดถึงตรงนี้ หลี่อีนั่วก็คิดว่าจะชดเชยให้หนานเกิงเฉินดี ๆ จริงด้วย แฮกเกอร์คนนั้นอีกสองวันนี้ก็น่าจะมาถึงเมืองหมายเลข 18 แล้ว

แต่เธอคาดการณ์ไม่ถึงว่า ข้างกายเธอตอนนี้เป็นสายลับของชิ่งเฉินทั้งหมดแล้ว

แม้แต่ชิ่งเฉินก็คิดไม่ถึง

ขณะนี้ หลี่ถงอวิ๋นและหนานเกิงเฉินสองคนแยกกันมองทิศทางที่ตนเองสนใจ บางครั้งก็จะกวาดมองในฝูงชนหนึ่งรอบ ล้วนกำลังเสาะหาอะไรอยู่เงียบ ๆ

ถัดจากนั้น ทั้งสองคนหาเจอชิ่งเฉินบนอัฒจันทร์แทบจะพร้อมกัน

เห็นเพียงแค่ว่าบนอัฒจันทร์ เด็กหนุ่มยังคงส่วนชุดกีฬาสีขาว

อันที่จริงชิ่งเฉินที่สวมชุดกีฬาสีขาวทั้งตัวสะดุดตามาก โดยเฉพาะ ตอนที่นักพนันคนอื่นล้วนกำลังด่าทอ เขากลับยืนอยู่กับที่อย่างสงบนิ่ง จึงสะดุดตาเป็นพิเศษในฝูงชน

ขณะนี้ จู่ ๆ หนานเกิงเฉินค้นพบว่า สายตาของหลี่ถงอวิ๋นก็กำลังจ้องชิ่งเฉินเขม็ง เขาสัมผัสได้ว่าไม่ถูกต้องอยู่บ้าง

หนานเกิงเฉินถามเสมือนไร้เรื่องราวว่า “เสี่ยวถงอวิ๋น เธอรู้จักกวงเสี่ยวถู่เหรอ?”

หลี่ถงอวิ๋นเงยศีรษะเล็ก ๆ ขึ้นยิ้มหวานเอ่ยว่า “ไม่รู้จักค่า”

“งั้นทำไมเธอมองเขาตลอดเลยล่ะ?” หนานเกิงเฉินถามเสียงเบา ๆ

“ตามดาราไง พี่ไม่รู้สึกเหรอว่าพี่เสี่ยวถู่หล่อมาก?” หลี่ถงอวิ๋นกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “หนูเป็นแฟนคลับของเขา!”

หนานเกิงเฉินงึมงำในใจว่า ที่แท้เป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่ตามดารา เรื่องประเภทนี้คนของโลกภายนอกก็คุ้นเคยมาก!

เดิมทีเขายังนึกว่าหลี่ถงอวิ๋นก็เป็นนักท่องเวลา ดูท่าเป็นความเข้าใจผิด!

แล้วจู่ ๆ หลี่ถงอวิ๋นก็หันกลับมาถามตามมาติด ๆ ว่า “หนูเห็นนะว่าพี่ก็จ้องพี่เสี่ยวถูน่ะ พี่เสี่ยวหนานจ้องมองเขาทำไมล่ะคะ?”

หนานเกิงเฉินตอบอย่างไม่กระโตกกระตากว่า “ฉันก็เป็นแฟนคลับเขา ฉันก็ตามดารา”

“อย่างนี้นี่เอง” ทั้งสองคนสบตากันแล้วยิ้ม

หนานเกิงเฉินสังเกตดูอย่างลับ ๆ ตามวิธีที่ชิ่งเฉินสอน อยากดูว่าหลี่ถงอวิ๋นได้ก้มหน้ามองแขนตัวเองหรือไม่

ผลคือเขาเหล่มองอยู่ครึ่งค่อนวันก็ไม่เห็นสัญญาณว่าหลี่ถงอวิ๋นจะก้มหน้าเลย

อีกด้านหนึ่ง หลี่ถงอวิ๋นก็กำลังสังเกตการณ์เงียบ ๆ จากนั้นพบว่าหนานเกิงเฉินก็ไม่ได้ก้มหน้าดูแขน!

ในใจทั้งสองคนผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาพร้อมกัน: หรือว่าตัวเองเดาผิดแล้ว?

รอจนพวกเขาเบนสายตาไปทางชิ่งเฉินใหม่อีกรอบ กลับค้นพบว่าข้างกายเด็กหนุ่มชุดขาวคนนั้นเบียดเสียดไปด้วยผู้ชมสาวมากมาย แต่ละคนกำลังถือปากกามาร์คเกอร์ให้ชิ่งเฉินเซ็นชื่อลงบนร่างตัวเอง

บนอัฒจันทร์ หญิงสาวคนหนึ่งจงใจยื่นหน้าอก บอกชิ่งเฉินว่าอยากเซ็นตรงไหนก็ได้หมด

ว่าแล้ว อีกฝ่ายยังจงใจยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ อยากจะจูบหน้าชิ่งเฉิน

วินาทีถัดมา กลับเห็นบีบสองข้างแก้มของหญิงสาวแน่น ใช้นิ้วที่เหมือนคีมเหล็กของตนเองตรึงแก้มอีกฝ่าย จากนั้นเซ็นคำว่าเสี่ยวถู่สองคำลงบนหน้าผากอีกฝ่าย

หนานเกิงเฉินสูดลมหายใจหนาวเหน็บคำหนึ่ง

เขามองดูหญิงสาวคนนั้นปากถูกบีบจนเป็นรูปปากปลา รู้สึกอย่างกับว่าพี่เฉินเซ็นคำสั่งประหารชีวิต……

นับถอยหลังคืนกลับ 00:00:00

ถึงศูนย์

โลกตกลงสู่ความมือมิด

หลังจากชิ่งเฉินเห็นโลกกลับคืนอยู่ความสว่างอีกครั้งก็ถอนหายใจโล่งอกเบา ๆ ในใจ

ในค่ายมวย เขาดูเหมือนตามสบาย แต่ดวงตากลับกวาดหาในฝูงชน อยากลองวิเคราะห์ว่ามีคนเท่าไหร่กำลังจับตาดูตนเองลับ ๆ

ผลคือ ตัวเขาน่ะวิเคราะห์คัดกรองขุมกำลังต่าง ๆ อยู่ แต่กลับค้นพบอย่างเหนือความคาดหมายว่า คนที่แอบสำรวจเขาลับ ๆ มีเป็นพันคนเลย!

ผู้ชมเยอะมากจดจำศักดิ์ฐานะนักมวยรุ่นไทเกอร์เวทของเขาออกแล้ว แฟนคลับสาวยิ่งแห่กันมาอยากขอลายเซ็น

ศึกนี้ทำให้ชิ่งเฉินตั้งตัวไม่ติดอยู่บ้าง

ณ ขณะนี้ ข้างนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ชิ่งเฉินเดินไปเปิดประตูดู ยางยางสะพายกระเป๋าเป้ยืนอยู่นอกประตูเงียบ ๆ

“เธอจะไปแล้ว?” ชิ่งเฉินถาม

ยางยางยิ้มแล้วอธิบายว่า “มีธุระด่วนต้องลงใต้น่ะ ดูเหมือนว่าหลังจากเหตุการณ์ทะลุมิติจะยุ่งกว่าแต่ก่อนขึ้นเยอะเลย”

“อืม” ชิ่งเฉินกล่าว “ขอให้ทุกอย่างราบรื่นนะ”

“ทำไมนายไม่รั้งฉันไว้มั่งเลยเนี่ย?” ยางยางเอียงศีรษะนิด ๆ กล่าวขึ้นมา

“ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ไม่ได้ใกล้ชิดถึงระดับที่ต้องรั้งตัวอีกฝ่ายนิ” ชิ่งเฉินกล่าวกึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง

“โอเค” ยางยางกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุแปบเดียวฉันกลับมาแล้ว นายรอฉันอยู่ที่บ้านนะ”

“เลิกจงใจพูดคำพูดประเภทนี้เหอะ” ชิ่งเฉินหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้

ขณะนี้ ยางยางยัดกุญแจหนึ่งดอกใส่มือชิ่งเฉิน “กุญแจบ้านฉันทิ้งไว้ให้นายนะ หลังจากนี้นายก็เป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของบ้านนี้แล้ว”

ชิ่งเฉินเลิกคิ้ว “นี่ ฉันบอกไปแล้วนะว่าให้เลิกจงใจพูดคำพูดประเภทนี้น่ะ”

ยางยางหัวเราะอย่างมีความสุข “นายคิดไปไหนน่ะ ฉันจะบอกว่า นายสามารถไปหยิบจดหมายที่ผู้ครอบครองแสตมป์มารร้ายให้นายที่ข้างหมอนฉันด้วยตัวเองได้น่ะ!”

พูดจบแล้ว เธอสะพายกระเป๋าเป้เดินออกไปข้างนอก เดินพลางโบกมือกลับหลังให้ชิ่งเฉินพลาง “ถึงจะเป็นคนที่ฉลาดสุดยอด แต่ก็ใสซื่อเป็นพิเศษนะ ฉันรู้จุดอ่อนของนายแล้ว!”

ถัดจากนั้น ร่างของยางยางทะยานขึ้นฟ้า บินเข้าไปในท้องฟ้าราตรี

ชิ่งเฉินมองช่องประตูอันว่างเปล่า จู่ ๆ คิดว่าในเวลาอันสั้นอีกฝ่ายอาจจะกลับมาไม่ได้ ไม่ได้จะบอกว่ายางยางจงใจโกหกเขา ทว่าอีกฝ่ายปากบอกว่าต้องไปทิศใต้ แต่ทิศทางที่บินกลับเป็นทิศเหนือ……

ไม่เป็นไร โลกมันกลม เด็กสาวไม่ช้าก็เร็วก็สามารถไปถึงสถานที่ที่ตัวเองอยากไปได้นั่นล่ะ

ชิ่งเฉินกลับเข้าห้อง ข้างนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก

เขาเดินไปเปิดประตูอย่างจงใจ กลับค้นพบว่าเป็นหลี่ถงอวิ๋นที่ยืนอยู่นอกประตูอย่างเชื่อฟัง

“เสี่ยวถงอวิ๋น เธอมาทำไม?” ชิ่งเฉินประหลาดใจอยู่บ้าง

เสี่ยวถงอวิ๋นยกนิ้วชี้ขึ้นอย่างน่ารักน่าชัง “ชู่! คุณตาคุณยายยังอยู่บ้านพวกเราค่ะ หนูฉวยตอนที่พวกท่านหลับแอบหนีออกมา”

ว่าแล้ว เด็กหญิงก็เบียดเข้ามาในประตู

เห็นเพียงเธอนั่งบนโซฟาหนังแท้ แกว่งขาเล็ก ๆ ทั้งสองข้าง “พี่ชิ่งเฉิน หนูเห็นพี่ที่ค่ายมวยไห่ถังแล้ว คืนนั้นที่พี่แข่งจัดอันดับหนูกับพี่อีนั่วก็อยู่ หนูพบว่าพี่เขาเหมือนรู้จักพี่เลย”

“อืม” ชิ่งเฉินพยักหน้า “ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันไปสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 เคยร่วมทางกับเธอ”

เสี่ยวถงอวิ๋นดวงตาเป็นประกาย “สถานที่ต้องห้ามน่าเล่นไหมคะ ครั้งหน้าพาหนูไปด้วยได้ไหม?”

“ไม่น่าเล่น อันตรายมาก ๆ” ชิ่งเฉินกล่าว “เธออยู่ในเมืองหมายเลข 18 อย่างว่าง่ายเถอะ อย่าวิ่งซน”

เด็กหญิงกล่าวว่า “ก็ได้ค่ะ พี่อีนั่วยังบกว่าอยากพาหนูไปฝึกตน แต่หนูกังวลนิดหนึ่งว่าจะฝึกจนกลายเป็นรูปร่างแบบพี่เขา ดังนั้นยังไม่กล้ารับปากชั่วคราว”

คำพูดเพิ่งเปล่งออกมา ข้างนอกมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกแล้ว!

“พิลึกจัง” ชิ่งเฉินกล่าว “คืนวันนี้ทุกคนรีบมาหาฉันจะเปิดประชุมกันเหรอ?”

หนานเกิงเฉินกล่าวเสียงเบา ๆ อยู่นอกประตูว่า “พี่เฉิน เปิดประตู ฉันเอง!”

พริบตานั้น สีหน้าของหลี่ถงอวิ๋นพิลึกพิลั่นขึ้นมา

รอจนชิ่งเฉินเปิดประตู หนานเกิงเฉินก็แบกกระเป๋าใบเล็กใบใหญ่เข้ามา

เพียงแต่ว่า ตอนที่เขามองเห็นเด็กหญิงบนโซฟา ร่างทั้งร่างก็หยุดกึก ราวกับตั้งใจจะหมุนตัววิ่งหนี

ชิ่งเฉินมองเขาอย่างระแวง แล้วมองเด็กหญิงที่อยู่บนโซฟา

ณ ขณะนี้ หลี่ถงอวิ๋นกับหนานเกิงเฉินพากันนิ่งเงียบ จ้องมองอีกฝ่ายอย่างตะลึงงัน

หลี่ถงอวิ๋นมองหนานเกิงเฉินแล้วกล่าวว่า “พี่เสี่ยวหนาน พี่ไม่ได้บอกว่าไม่รู้จักพี่ชิ่งเฉินเหรอ แล้วยังแกล้งว่าเป็นแค่แฟนคลับเขา?”

หนานเกิงเฉินลูบจมูก “เธอก็อย่าว่าแต่ฉันเลย ตอนที่ฉันถามเธอ เธอก็บอกว่าไม่รู้จักเขา เป็นแค่แฟนคลับเขา!”

ชิ่งเฉินถามอย่างสงบนิ่งว่า “ดังนั้น เธอสองคนมาที่บ้านฉันกลางดึกนี่จะมาเปิดแฟนมีตให้ฉันเหรอ?”

หลี่ถงอวิ๋น “……”

หนานเกิงเฉิน “……”

เวลานี้ในใจทั้งสองคนล้วนผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา มิน่าล่ะตอนที่จวนจะคืนกลับ อีกฝ่ายยังอดกลั้นไม่ก้มหน้าลงมองเวลานับถอยหลัง โธ่เว้ย ก่อนหน้านี้ทั้งสองคนล้วนได้รับการสั่งสอนมาจากครูคนเดียวกันคือชิ่งเฉิน!

ชิ่งเฉินจู่ ๆ รู้สึกว่า กลุ่มนักท่องเวลาเล็ก ๆ ที่ใช้ตนเองเป็นแกนกลาง จู่ ๆ ก็ถูกบังคับให้ก่อตัวขึ้นมา…………………………….

ตอนที่ 210 – สังเวียนแห่งเงา: ยกที่สอง