ตอนที่ 203 – คทาอาญาสิทธิ์

นับถอยหลัง 5:45:00

หิมะหนัก

ห่างจากช่วงหัวค่ำเหลือเพียง 45 นาที

ที่ 18 กิโลเมตรทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองหมายเลข 18 ค่ายที่ 122 กองพลตระกูลชิ่ง

ขณะนี้ท้องฟ้ายังไม่มืดสนิท ในค่ายกลับติดตั้งไฟค้นหาขนาดยักษ์ขึ้นมาแล้ว

เกล็ดหิมะที่ลอยละล่องจากฟากฟ้าย้อมพื้นดินเป็นสีขาว ทำให้ค่ายทหารดูเปล่าเปลี่ยวเป็นพิเศษ

แสงไฟค้นหาเรขาคณิตสีขาวสิบกว่าสายสแกนไปมาในท้องฟ้าราตรี ประดุจกระบี่สีขาวขนาดมหึมาลากผ่านค่ายทหาร

ตอนที่แสงทะลุผ่านอากาศยังสามารถมองเห็นเกล็ดหิมะอันหนาทึบเคลื่อนผ่านลำแสง

ทหารในค่ายทหารยุ่งราวกับมดงาน พวกเขาเคลื่อนที่ขวักไขว่ แต่เป็นระเบียบเรียบร้อย

เสียงหึ่ง ๆๆๆ ดังอยู่ในพลบค่ำ เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธรุ่นเฮยตาว-02 ซึ่งบรรทุกขีปนาวุธแสวงหาความร้อนเจ็ดลำบินขึ้นไปกลางอากาศแล้ว เข้าสู่โหมดสแตนด์บาย

เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธรุ่นเฮยตาว-02 เหล่านี้ทั้งหมดล้วนติดตั้งเตาปฏิกรณ์โลหะผสมตะกั่ว-บิสมัทรุ่นหมิงซิง-13 เอาไว้ สามารถใช้งานได้ยาวนาน

ใบพัดอันแข็งแรงและทรงพลังก่อกวนเป็นพายุหิมะในอากาศ

ในข่องสื่อสารมีคนกล่าวว่า “หน่วยรบที่หนึ่งสแตนด์บายแล้ว พร้อมคุ้มกันทุกเมื่อ”

“รับทราบ ป้อมปราการทางอากาศคทาอาญาสิทธิ์ส่งคำร้องขอปล่อยตัว ปฏิบัติภารกิจต่อสู้หมายเลข 0221”

“อนุมัติการปล่อยตัว”

“จุดยึดหมายเลข 1 ปลดล็อคแล้ว”

“จุดยึดหมายเลข 2 ปลดล็อคแล้ว”

“อุณหภูมิของอุปกรณ์ควบคุมเตาปฏิกรณ์เป็นปกติ”

“ปล่อยตัว”

ในศูนย์บัญชาการ นายทหารวัยกลางคนผู้หนึ่งมองหน้าจอมอนิเตอร์แบบเรียลไทม์ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม รอให้เครื่องจักรสงครามเริ่มทำงาน

ถัดจากนั้น ในพายุหิมะ

ในค่ายทหารจู่ ๆ มีกองหิมะขนาดยักษ์ยกตัวขึ้นมา เกล็ดหิมะนับไม่ถ้วนบินว่อน เต็นท์สีลายพรางก็ถูกพายุหมุนคำรามพัดเช่นกัน

ณ ใจกลางค่าย ป้อมปราการทางอากาศอันน่าเกรงขามยกตัวขึ้นจากพื้นดิน ไอพ่นหลายร้อยชิ้นใต้ตัวมันซึ่งจัดเรียงแบบเมทริกซ์ปะทุขึ้น

ท้องฟ้าซึ่งเดิมทีมืดอยู่บ้างเนื่องจากหิมะหนักยิ่งมืดสลัวกว่าเดิมเพราะการปล่อยตัวของคทาอาญาสิทธิ์

หิมะหนักบนฟ้าถูกกระแสลมหมุนก่อกวนจนราวกับก่อตัวเป็นพายุหมุน

ในค่ายบัญชาการมีเสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง “ยืนยันอีกครั้ง อุณหภูมิของเตาปฏิกรณ์ปกติ”

“เครื่องยนต์ไอพ่นเมทริกซ์ปกติ”

“ยืนยันพิกัดแล้ว”

“ยืนยันการปฏิบัติภารกิจต่อสู้ 0221 คทาอาญาสิทธิ์พร้อมรับคำสั่งแล้ว”

เวลานี้ นายทหารหนุ่มคนหนึ่งพุ่งเข้ามาในค่าย ถามนายทหารวัยกลางคนว่า “อา 13 คุณรู้รึเปล่าว่าตัวเองกำลังทำอะไร? คุณกำลังจะเปิดสงครามนะ!”

นายทหารวัยกลางคนมองเขาอย่างสงบนิ่ง “ในค่ายทหารผมเป็นนายค่ายกองกำลังของคุณ ไม่ใช่อา 13 ของคุณ ละเมิดวินัยทหาร ลากออกไปแขวน แขวน 24 ชั่วโมงเต็ม”

นายทหารหนุ่มคนนั้นตะโกนว่า “คุณได้ขออนุมัติจากบ้านใหญ่รึเปล่าว่าจะใช้คทาอาญาสิทธิ์?! บ้านใหญ่ยังมีคนหลายร้อยอยู่ในคุกหมายเลข 18 นะ!”

นายทหารกลางคนยิ้นเย็นชาเอ่ยว่า “บ้านใหญ่นับเป็นตัวอะไร ฉันรับคำสั่งจากแค่ผู้นำตระกูล”

หลังจากทหารที่คุ้มกันค่ายลากนายทหารหนุ่มคนนั้นออกไป

นายทหารกลางคนในเต้นท์บัญชาการเอ่ยอย่างสงบนิ่งลงในระบบสื่อสารว่า “ชัยชนะ”

ทันทีที่พูดจบ ป้อมปราการทางอากาศคทาอาญาสิทธิ์บนท้องฟ้าส่งเสียงคำรามดังสนั่นหวั่นไหว ทหารในค่ายเงยหน้ามอง ‘เกาะ’ ซึ่งบีบรัดจนคนหายใจไม่ออกได้เกาะนั้น เหมือนจะเข้ามาแทนท้องฟ้า กลายเป็นนภาเหล็กกล้าใหม่เอี่ยม!

เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธรุ่นเฮยตาว-02 7 ลำคุ้มกันอยู่ด้านข้างมัน เล็กจ้อยราวกับนกนางนวลที่อยู่ข้างตัววาฬเพชฌฆาต

เจ้าหน้าที่ภาคพื้นที่สวมเครื่องแบบสีดำทั้งหมดวิ่งออกไปสองฟากข้างเพื่อเลี่ยงไม่ให้ตนเองถูกเปลวไฟของเครื่องยนต์ไอพ่นเผาบาดเจ็บ

ในเสียงคำราม คทาอาญาสิทธิ์เดินเครื่องช้า ๆ เห็นเพียงว่ามันลอยสูงขึ้นเรื่อย ๆ ความเร็วก็ยิ่งมายิ่งเร็ว ตรงไปยังเรือนจำหมายเลข 18 ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้!

ป้อมปราการทางอากาศขนาดมหึมาปะทะกับพายุหิมะ ช่างน่าตื่นตาและงดงามเป็นพิเศษ

ท่ามกลางพลังอำนาจอันมหาศาลของคทาอาญาสิทธิ์นี้ ไม่มีสักคนสังเกตเห็นว่ายังมีกองกำลังลับภาคพื้นหน่วยหนึ่งจู่ ๆ ผละออกจากค่ายที่ 112 เร่งรุดไปทางทิศเหนือ

……

……

นับถอยหลัง 5:20:00

ในเรือนจำหมายเลข 18 ทุกผู้คนล้วนไม่รับรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก

ชิ่งเฉินนิ่งตรงข้ามกับหลี่ซูถงถามว่า “ท่านอาจารย์ครับ ผมเดาว่าก่อนหน้านี้ คนมากมายแค่รู้ถึงหมายเลข ACE-002 แต่ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร อยู่ที่ไหน เป็นท่านที่ปล่อยข่าวว่ามันอยู่คุกหมายเลข 18 ออกไปใช่ปะครับ?”

“ทำไมเดาอย่างนี้” หลี่ซูถงยิ้มขึ้นมา

“เพราะดูเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบอย่างกับมีคนจงใจรวบรวมคนพวกนี้มาเลยครับ” ชิ่งเฉินกล่าวอย่างสงบนิ่ง “เงื่อนไขรองรับของวัตถุต้องห้าม ACE-002 น่าจะต้องการชีวิตคนมาเติมเต็ม จำนวนที่มันต้องการก็เยอะเป็นพิเศษ ดังนั้น ท่านจึงคัดกรองคนที่ตายยังไม่สาสมไม่หยุด อยากจะใช้พวกเขามารองรับวัตถุต้องห้าม ACE-002 ให้สำเร็จ”

“ตอนที่ผมปรากฏตัว ท่านรู้ว่าตัวเองทิ้งการสืบทอดอัศวินเอาไว้แล้ว ดังนั้นสามารถวางใจไปทำเรื่องที่ตนเองต้องการให้สำเร็จได้ แต่ว่า เงื่อนไขรองรับของวัตถุต้องห้ามยังคงไม่พอ” ชิ่งเฉินกล่าวต่อ “เวลานี้ท่านเลยออกมาปล่อยข่าวปลอม ดึงดูดคนที่อยากแย่งชิงวัตถุต้องห้ามมาให้หมด ใช้ชีวิตของพวกเขามาเติมเต็ม”

“ไม่ถูกทั้งหมด” หลี่ซูถงยิ้มเอ่ย

“หืม?” ชิ่งเฉินพยักหน้า “ผิดที่ไหนครับ? เดี๋ยวนะ……ตอนที่ท่านยังไม่ตัดสินใจรับผมเป็นลูกศิษย์ กัวหู่ฉานก็ได้รับข่าวปลอมที่เกี่ยวกับวัตถุต้องห้าม ACE-002 และมาถึงที่นี่แล้ว ดังนั้น อันที่จริงท่านวางแผนจะจากไปแต่แรกแล้ว”

ก่อนหน้านี้ชิ่งเฉินนึกว่าเป็นเพราะการปรากฏตัวของตนเองทำไมอัศวินทีการสืบทอดใหม่ ก็เลยทำไมหลี่ซูถงหมดห่วง ดังนั้นอีกฝ่ายจึงวางแผนจะออกจากเรือนจำหมายเลข 18

แต่เบาะแสทั้งหมดที่ผ่านมาล้วนอยู่ในสมองของเขา เพียงตรวจสอบสักเล็กน้อยก็ค้นพบว่าไทม์ไลน์ไม่ตรงกัน

อีกฝ่ายเหมือนจะจัดเตรียมทุกสิ่งนี้มาแต่แรก……จากนั้นรอการมาของตนเอง กระทำหน้าที่สุดท้ายในฐานะผู้นำยุคปัจจุบันของอัศวินให้สำเร็จ

ชิ่งเฉินสับสนนิด ๆ “ในนี้ต้องมีจุดเชื่อมอะไรที่ผมไม่รู้ แต่ผมมั่นใจได้ว่าท่านเริ่มวางแผนทุกอย่างนี้มาแต่แรกแล้ว”

หลี่ซูถงเอ่ยด้วยอารมณ์ว่า “บางครั้งฉันไม่แน่ใจจริง ๆ ว่าหาลูกศิษย์ที่เฉลียวฉลาดขนาดนี้ได้สรุปแล้วเป็นเรื่องดีหรือเรื่องแย่ ที่เธอวิเคราะห์มาไม่ผิดเลย ฉันมีแผนการนี้แต่แรกแล้ว แต่เธออาจจะไม่รู้ว่าเรื่องมากมายได้เปลี่ยนแปลงไปแล้วเพราะการมาถึงของเธอ อย่างเช่นวิธีที่จะทำให้แผนสำเร็จ ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถบอกเธอว่าเป็นเพราะอะไร สักวันเธอก็จะรู้เอง”

กับเรื่องนี้ หลี่ซูถงไม่ตั้งใจจะอธิบายอะไรต่อ ชิ่งเฉินเพียงรู้สึกว่าในนี้ซ่อนความลับบางอย่างเอาไว้ อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับศักดิ์ฐานะของเขาที่โลกภายใน

“ท่านอาจารย์ครับ ท่านมีเพื่อนกี่คนที่ถูกกลุ่มการเงินควบคุมเอาไว้ครับ? แล้วถูกกลุ่มการเงินไหนควบคุมตัวครับ?” ชิ่งเฉินถาม

“ตระกูลเฉิน” หลี่ซูถงเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “แปดปีก่อนมีคนไม่น้อยตายไปตรง ๆ ยังมี 36 คนที่ไม่ได้สละชีพ ถูกตระกูลเฉินพาไปสถานที่กุมขังลับ ตอนนั้นสกุลหลี่ปกป้องฉัน แต่ตระกูลเฉินไม่ยินยอม จึงใช้ชีวิตคน 36 คนมาแลกกับการให้ฉันเข้าคุก อยากให้ฉันอยู่ที่นี้ไปตลอดกาล”

“ท่านหาที่กักขังพวกเขาไม่เจอเหรอครับ?” ชิ่งเฉินถาม

“อืม” หลี่ซูถงพยักหน้า “หามาหลายปี ไม่เจอเลย แต่ว่า หลังจากที่ฉันปล่อยข่าวออกไป แผนของคนพวกนั้นที่ข้างนอกก็เริ่มต้นแล้ว มีคนจุดชนวนให้นักเรียนเดินขบวน อยากให้กำลังตำรวจ, กำลังทหารระดมกำลัง มีคนย้อนมาปล่อยข่าวให้ชมรมเหิงว่าตระกูลเฉินจะประหารชีวิตคน 36 คนอย่างลับ ๆ ในคืนนี้ตอน 1 ทุ่ม พวกเขามั่นใจว่าฉันจะต้องไป”

“ข่าวปลอมขนาดนี้ ปล่อยออกมามีประโยชน์อะไรเหรอครับ?” ชิ่งเฉินไม่เข้าใจ

“พวกเขาเชื่อว่าฉันไม่กล้าเดิมพัน” หลี่ซูถงกล่าว

ชีวิตอันมีชีวิตชีวา 36 ชีวิตล้วนเคยเป็นเพื่อน สำหรับคนอย่างหลี่ซูถง ขอเพียงมีความหวังอันริบหรี่ก็จะไปลองดู

ดังนั้นเฉินอวี่จึงรู้สึกว่าคืนนี้หลี่ซูถงจะไม่กลับมาที่เรือนจำหมายเลข 18 เป็นอันขาด

แต่หลี่ซูถงยังกลับมา

หลี่ซูถงสีหน้าเย็นชาขึ้นมา “คนพวกนั้นอาจจะนึกว่าฉันจะเป็นเหมือนกับแปดปีก่อน ดำรงไว้ซึ่งความซื่อสัตย์และเมตตาของอัศวิน งั้นพวกเขาก็ผิดพลาดใหญ่หลวงแล้ว หลี่ซูถงก็ไม่ใช่หลี่ซูถงเมื่อแปดปีก่อนอีกแล้ว”

ชิ่งเฉินอึ้งไป พูดตรงตรงเขาก็รู้สึกว่าประหลาดอยู่บ้าง

หลังออกจากสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 เขาก็ค้นหาความเห็นสาธารณะที่เกี่ยวกับอัศวินที่โลกภายนอกและภายใน จากนั้นค้นพบว่าคำวิจารณ์ที่ทุกคนมีต่ออัศวินล้วนเป็นแง่บวก

ซื่อสัตย์ เมตตา อดทน กล้าหาญ……

ทว่าความโหดเหี้ยมและเด็ดเดี่ยวที่หลี่ซูถงแสดงออกมาเป็นครั้งคราวห่างไกลจากคำวิจารณ์ของอัศวินลิบลับ

ชั่วขณะหนึ่งชิ่งเฉินคิดว่าตอนที่ท่านอาจารย์เยาว์วัยก็น่าจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีและร่าเริง อาจจะไม่ได้สุขุมและเจ้าเล่ห์อย่างตอนนี้

เป็นโลกใบนี้ที่เปลี่ยนบางสิ่ง ก่อให้เกิดหลี่ซูถงในวันนี้

ชิ่งเฉินจู่ ๆ ถามว่า “ท่านอาจารย์ครับ เงื่อนไขรองรับของวัตถุต้องห้าม ACE-002 พอแล้วไหมครับ?”

“พอแล้ว”

“ท่านอาจารย์ครับ เพื่อนพวกนั้นของท่านวันนี้จะตายไหมครับ?”

หลี่ซูถงเอ่ยอย่างสงบนิ่งว่า “ไม่รู้ ฉันฝากคำตอบนี้ไว้กับโชคชะตา”

เวลานี้ หลี่ซูถงกล่าวกับชิ่งเฉินว่า “เดิมทีวันนี้ไม่ต้องให้เธอช่วยเหลือ แต่สิ่งที่ค่อนข้างเหนือคาดคือเธอเชี่ยวชาญการใช้ ACE-005 เป็นพิเศษ อย่างนี้เรื่องบางอย่างก็สามารถฝากให้เธอไปทำได้”

พูดถึงตรงนี้ เขาให้หลินเสี่ยวเสี้ยวหยิบอีรีดเดอร์มาหนึ่งเครื่อง จากนั้นหารูปถ่ายใบหนึ่งออกมา “คนนี้ชื่อซูสิงจื่อ เธอไปที่เขตที่เก้าถนนชุนเหล่ยบ้านเลขที่ 13 หาเขา บอกเขาว่าสามารถลงมือได้แล้ว รอเดี๋ยวเธอก็ออกไปจากทางลับในห้องเย็น จำไว้นะ ต้องเร็ว”

แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้คนคิดไม่ถึงคือ ชิ่งเฉินกลับส่ายหน้ากล่าวว่า “ท่านอาจารย์ครับ ผมไม่ไป”

“ทำไม?” หลี่ซูถงเหนือคาดเล็กน้อย

“ท่านอยากแจ้งข้อความอะไรให้เขาเป็นเรื่องที่เรียบง่ายมาก ไม่สมเหตุสมผลที่จะให้ผมวิ่งเที่ยวนี้ ถึงผมจะไม่รู้ว่าท่านมีจุดประสงค์อะไร แต่ท่านให้ผมไปหาซูสิงจื่อก็แค่อยากให้ผมไปจากคุกหมายเลข 18 เท่านั้น” ชิ่งเฉินกล่าวอย่างสงบนิ่ง

“เธอรู้สึกว่าในคุกหมายเลข 18 จะมีอันตรายหรือ” หลี่ซูถงยิ้มแล้วถาม “นักโทษของคุกทั้งหมดนี้ล้วนไม่กล้ามองฉันตรง ๆ ในคุกยังมีหนึ่งคอยคุ้มครอง เธอว่าจะมีอันตรายอะไร?”

“ผมไม่รู้ เอาเป็นว่าผมไม่ไป” ชิ่งเฉินปักหลักนั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่ขยับเขยื้อน

หลี่ซูถงถอนหายใจ “ชิ่งเฉิน พวกเรารู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้ว?”

“นานมาก” ชิ่งเฉินตอบ “ผมเคยทบทวนประสบการณ์ที่ได้รู้จักกับท่านมานับครั้งไม่ถ้วน ยาวนานเป็นหลายศตวรรษแล้วครับ”

หลี่ซูถงยิ้มเอ่ยว่า “ตั้งแต่ที่เธอกลายเป็นนักเรียนของฉัน ฉันก็พาเธอไปที่นี่ ไปที่นั่น ฉันพาเธอไปสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 พาเธอไปหน้าผาซิงซาน พาเธอไปค่ายมวย”

“อาจารย์รู้สึกขอบคุณเธอมาก พาเธอไปเที่ยวรอบนี้ ฉันก็เหมือนกับจะกลับไปเป็นตอนหนุ่ม ๆ เมื่อดูเธอ อาจารย์หวนกลับไปคิดถึงว่าตัวเองก็เคยมีความกล้าที่จะวางหมากโดยไม่เสียใจภายหลังขึ้นมาใหม่”

“แต่เส้นทางพวกนี้ที่อาจารย์พาเธอเดินล้วนไม่ใช่สิ่งที่ตัวเธอเองอยากจะไปเดิน เธอจำได้ไหมว่าฉันเคยพูดอะไร เหยี่ยวชิงซานจะผลักลูกเหยี่ยวตกจากหน้าผาไปทีละตัวหลังจากที่ฟักออกมาเป็นเดือนที่สอง มีแค่ลูกเหยี่ยวที่มีความกล้าจะสยายปีกจึงมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตต่อไป”

“ถึงช่วงเวลาอันงดงามจะสั้นมากเสมอ ทำให้คนคิดถึง แต่ว่า……”

“ตอนนี้ เธอควรจะไปเริ่มต้นชีวิตของตัวเองแล้ว”

ระหว่างที่พูด กึ่งเทพแห่งยุคสมัยท่านนี้ถึงกับลงมือใส่ชิ่งเฉิน ตีเด็กหนุ่มจนสลบ

หลี่ซูถงมองไปทางหลินเสี่ยวเสี้ยว “ส่งเขาออกไปจากทางลับ รถลอยฟ้าที่หนึ่งขับรออยู่ที่นั่นแล้ว”

“บอสครับ” หลินเสี่ยวเสี้ยวกล่าวเสียงเบา ๆ “ไม่ตั้งใจจะบอกความจริงเขาจริง ๆ เหรอครับ ทุบสลบนี่อย่างมากที่สุดก็ทำให้เขาสลบไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง ถึงเวลาเขาได้สติจะต้องวิ่งกลับมาแน่ ๆ”

“ไม่เป็นไร” หลี่ซูถงยิ้ม “เหลือแค่ 15 นาที เขากลับมาไม่ทันหรอก……ในเมืองหมายเลข 18 น่าจะเริ่มแล้ว”

……………………………….

ตอนที่ 204 – เรือนจำลับ