ฮัน ฮีจุน

 

“สวัสดีครับ อาจารย์โมเสส นานมากแล้วที่เราไม่ได้พบกัน”

มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาหาฉัน เขาคือฟิกเซอร์ประจำหน่วยที่ 2 ของเซเว่นสาขาใต้ และอดีตผู้ช่วยของฉัน ฮีจุน

ดวงตายังคงไร้เดียงสาเหมือนเคย

“คงรู้สึกปลื้มมากเลยใช่ไหมที่ตอนนี้อยู่เหนือหัวฉันแล้ว?”

“ไม่ครับ ไม่อยู่แล้ว”

“สวัสดีค่ะ~ รุ่นพี่ฮีจุน!”

เอสรา ไอ้บื้อไม่มีหัวคิด ฉันหวังให้เธอคิดได้ว่าตอนนี้เขาดูถูกเราแค่ไหน

“อะไรทำให้นายขึ้นเหนือจากใต้เพื่อมาที่นี้? การล่มสลายของ L คอร์ปคงจะวุ่นวายมากเลยสินะ”

“คุณยังคงเฉียบคมเหมือนเดิมเลยนะครับ อาจารย์ ที่ผมมาที่นี่เพราะเรื่องนั้น”

“แล้ว? ตอนนี้ฉันอายุมากแล้ว ฉันไม่อยากไปยุ่งกับปีก”

“การบิดเบือน… คุณยังเห็นมันอยู่ใช่ไหมครับ?”

“…ถ้าไม่ฉันปิดสำนักงานไปแล้ว”

“ผมอยากรู้ว่าคุณมองผมเป็นอย่างไร”

เจ้าคนอวดดี ชอบถามคำถามที่ฉันไม่สบายใจเสมอ

“ครับ… ปากของคุณถูกเย็บอยู่หรอครับ? หรือเพราะว่าอีกไม่นานคุณจะโดนปิดปาก?”

ตามจริงฉันไม่เห็นหน้าของเด็กคนนี้ เห็นแค่ดวงตาทั้งคู่ของเขาที่ลอยบนอากาศ

“ฮ่าฮ่า… คุณไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย อยากได้เงินไหมครับ”

“ฉันดูเหมือนมีปัญหาด้านการเงินรึไง?”

“ถ้าแบบนั้นแล้วทำไมคุณยังทำงานไร้สาระอย่างนักสืบสิ่งบิดเบือนอยู่อีก…?”

“…..”

“ผมเข้าใจแล้ว เพราะว่าคุณยังลืมเรื่องที่คุณทำไม่ได้ คุณยังเสียใจอยู่สินะครับ?”

“เงียบปากได้แล้ว! รุ่นพี่ฮีจุน!”

เอสราคว้าคอเสื้อของฮัน ฮีจุน รอยยิ้มกวน ๆ ยังเห็นได้ในตาของเขา

 

 

“…ปล่อยให้เขาพูดต่อ”

“ในวันนั้นเอสรากับผมเป็นแค่ผู้รอดชีวิตจากคุณ คุณต้องรับผิดชอบชีวิตของเราใช่ไหมครับ อาจารย์?”

“อยากให้ฉันทำอะไร กัดลิ้นแล้วตายไปเลยไหม?”

“คุนจะไม่ตายง่าย ๆ แบบนั้น คุณยังมีเรื่องที่ต้องชดใช้อีกเยอะครับ”

“เข้าเรื่องเลยดีกว่า ทำไมนายขึ้นจากใต้มาที่นี้”

“ผมอยากให้คุณลงไปที่นั่น ที่สาขาใต้เรากำลังประสบกับปัญหาที่คาดว่ามีต้นเหตุจากการบิดเบือน เราต้องการความสามารถของคุณ และโปรดหยุดความพยายามที่จะ’แก้ไข’ไร้สาระของคุณ เราต้องการให้การบิดเบือนก่อตัวสมบูรณ์ อย่ารักษามัน ปล่อยไปจนกว่าจะบิดเบือนเต็มที่”

“โอ้ นี้เซเว่นเริ่มทำการทดลองมนุษย์แล้วสินะ?”

“ผมว่าคุณคิดแบบนั้นได้ ผมจองตั๋วรถไฟวาร์ป(WARP train) 2 ใบ จากสถานี N คอร์ป ไปสถานี K คอร์ป ในอีก 2 เดือนไว้แล้ว ดังนั้นกรุณามาที่สำนักงานสมาคมของเราด้วยนะครับ”

“นี้เป็นคำว่าจ้างโดยตรงจากสมาคมเซเว่นใช่ไหม?”

“ใช่ครับ มันเป็นคำว่าจ้างระดับฝันร้ายนคร(Urban Nightmare) แน่นอนว่าคุณปฎิเสธได้ เพราะคุณไม่ได้สนใจเอาใจสมาคม แต่คุณอาจได้พบกับคนคนนั้นที่ปลายทางของงานนี้”

“วางตั๋วไว้และกลับไปได้แล้ว”

“ผมตั้งตารอที่จะพบอาจารย์นะครับ”

ฮีจุนจากไปพร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ยอีกครั้ง

“เอสรา! ไปเทเกลือตรงประตูหรือตรงไหนก็ได้!”

“แต่ในสำนักงานเราไม่มีเกลือนี่คะ? ฉันควรไปซื้อไหม? ไม่สิ ไปซื้อเลยดีกว่า!”

“เห่อ… ฉันรู้วันนี้ต้องมาถึง…”

 

สำนักงานรู้สึกเหมือนพึ่งผ่านสงครามมาเพราะไอ้คนจองหอง ฉันสูบไปป์ไปจนถึงตอนเย็น ต่อสู้กับความทรงจำในอดีต

“เอสรา! เอาแผนที่ของนครมาให้ฉัน”

“ค่ะ หัวหน้า! อ่า เราไม่มีแผนที่ทางการนี่น่า… ขอสักครู่! เดี๋ยวฉันจะวาดเอง”

มีความกระตือรือร้นในด้านแปลก ๆ ซะจริง นั่นแหละเหตุผลที่เธอเป็นผู้ช่วยฉันได้

“นี่ค่ะ! ฉันใช้โปรแกรมพิคเจอร์สโตร์(Picturestore)วาดมันขึ้นมา”

“ไอ้นี้อ่ะนะแผนที่…?”

“ค่ะ แค่ดูคร่าว ๆ ก็พอ!”

เราอยู่ในเขตที่ 14 รังของ N คอร์ป ถ้าจะไปเขตที่ 11 รังของ K คอร์ป ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการนั่งรถไฟวาร์ป พวกฟิกเซอร์ทางใต้ชอบทำตัวทางการเกินไปฉันไม่อยากยุ่ง แต่สุดท้ายฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไป เพราะฉันได้ทำสิ่งที่กลับไปแก้ไขไม่ได้

“ในอีกสองเดือนสินะ…”

“รุ่นพี่ฮีจุนบอกว่ามันเกี่ยวกับ L คอร์ป ทำไมพวกเราไม่ตรงไปเขต 12 ของ L คอร์ปเลยล่ะ?”

“ฉันได้ยินมาว่ารังของ L คอร์ปอยู่ในสภาวะโกลาหล พวกเขาคงเรียกเราไปที่ปลอดภัยและอยู่ใกล้ และเหตุผลหลัก สถานีในรังของ L คอร์ปหยุดให้บริการ”

“คุณนักสืบ เมื่อเราไปถึงที่นั้นเราจะไม่ไขปริศนาการบิดเบือนแล้วหรอ? เราจะต้องฆ่าพวกเขาใช่ไหม?”

“คนตัดสินใจไม่ใช่ฉัน มันขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการบิดเบือน”

“แต่ถ้าเราเจอการบิดเบือนที่แก้ไขได้ล่ะ?”

“ค่อยคิดเรื่องนั้นทีหลัง เรายังมีเวลา ตอนนี้ก็มาทำงานไปตามปกติ”

“ได้ค่ะ! งั้นฉันไปรับคำว่าจ้างอันถัดไปเลยนะ!”

 

-สิ่งที่จะเกิดขึ้นในตอนต่อไป…

“อุว้าาา! คุณนักสืบ! คุณนักสืบ! ไอ้นี้มันคือการบิดเบือนด้วยหรอ!”

“น่าเหลือเชื่อจริง ๆ”

สงสัยได้เวลาที่ฉันต้องอัปเดตข้อมูลปรากฏการณ์การบิดเบือนแล้ว

“ตั้งสติไว้หน่อย คุณนักสืบ! ตอนนี้เราต้องหนีกันแล้ว”