…การบิดเบือนเทียมที่ถูกสร้างขึ้นโดยเจตนาของใครบางคน

 

“ยูเรีย เธอพอจะสามารถทำให้ลิฟต์ตัวนี้ใช้งานได้ไหม?”

“…ได้ค่ะ”

“ช่วยจัดการให้เร็วด้วยนะ ฉันจะไปดูแลเอสราสักพัก”

“ฮิฮิ้ ไม่เป็นไรน่า คุณนักสืบ หนักกว่านี้ก็เคยเจอมาแล้ว”

มีไม่มากนักที่ทำให้เอสราบาดเจ็บหนักขนาดนี้ ถึงบาดแผลระดับนี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเธอ แต่สิ่งที่เราเจอในคราวนี้คือการบิดเบือน ยังไงเราก็ระวังเอาไว้ ฉันเข้าไปใกล้เอสราที่กำลังนั่งพักบนพื้น แล้วหยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาจากกระเป๋ามิติของเธอ

“มันก็นานแล้วที่ฉันไม่ได้ทำแผลให้เธอ”

“เอ่ฮิฮิ จริงด้วยค่ะ”

ลิ่มที่แทงเอสราสลายกลายเป็นควันเมื่อยักษ์กระดูกถูกโค่นลง ฉันใช้ผ้าพันแผลแรงกดของฟานาร์เวิร์คช็อปปิดบาดแผล ยังคงมีเลือดไหลซึมออกมา แต่ดูแล้วไม่มีสัญญาณของการติดเชื้อหรืออะไร

“คุณนักสืบ ไอ้การบิดเบือนครั้งนี้มันอะไรกัน? นับวันนับวันไอ้พวกนี้มันยิ่งรับมือยากขึ้น ครั้งนี้มันจะเป็นระดับเดียวกันกับตอนการสอบจำลองไหม?”

“ฉันไม่รู้… เอาล่ะ ที่เหลือจัดการตัวเธอเอง”

ฉันยืนขึ้นและเดินไปที่แท่งพิธีรูปร่างเป็นกล่องสีดำที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้อง การบิดเบือนของพนักงานบริษัทถูกดูดเข้าไปในกล่องนี้ แล้วก็ปล่อยไอขาวออกมาที่ควบแน่นเป็นการบิดเบือนขนาดใหญ่ มันไม่ใช่การบิดเบือนหมู่เหมือนที่เราเจอในคดีการสอบจำลอง

 

…การบิดเบือนเทียมที่ถูกสร้างขึ้นโดยเจตนาของใครบางคน

 

“เอสรา! ถ้าพันแผลเสร็จแล้วมาจัดการของประหลาดนี้ด้วย”

“ค่ะ หัวหน้า~”

เอสราหยิบกระเป๋า ปัดฝุ่นและลุกขึ้นมา

“คุณนักสืบโมเสสค่ะ ลิฟต์ใช้งานได้แล้วค่ะ เราสามารถไปชั้นอื่นได้แล้ว”

บริษัทนี้จงใจให้พนักงานหลับในห้องนอนใต้ดิน และจ้างฟิกเซอร์มาต่อสู้กับการบิดเบือนประดิษฐ์ พวกเขาวางแผนอะไรกัน? เพื่อพัฒนาอาวุธ? ถ้าพวกเขาสามารถควบคุมการบิดเบือนได้ด้วยวิธีการบางอย่าง สมดุลของอำนาจจะสั่นคลองอย่างแน่นอน แต่ทำได้อย่างไร? อุปกรณ์อะไรกันที่สามารถคำนวณและควบคุมจิตใจของมนุษย์ได้? เทคโนโลยีที่สามารถทำแบบนั้นได้ คงไม่แปลกใจที่มันจะเป็นซิงกูลาริตี้ แต่สิ่งนี้มันเกินระดับของบริษัทในตรอกหลังไปมาก ต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน

“…เราจะไปที่ชั่น 8”

“เข้าใจแล้วค่ะ เราจะไปกันแล้วนะคะ”

เอสรารีบเข้ามาในลิฟต์ โชคดีที่เจ้ากล่องประหลาดนั้นสามารถยัดเข้าใส่กระเป๋ามิติได้

“…รุ่นพี่คะ ร่างกายเป็นยังไงบ้าง?”

เงียบ

“…รุ่นพี่เอสราคะ!”

“ห๊ะ…? ฉันเนี่ยนะ? รุ่นพี่เธอ?!”

เอสราโพล่งขึ้นมาด้วยความแปลกใจ

“ก็เราสองคนเป็นผู้ช่วยของคุณนักสืบโมเสส และคุณก็อยู่มาก่อนฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะเรียกคุณว่ารุ่นพี่นับแต่ตอนนี้เป็นต้นไป”

ดูเหมือนยูเรียจะยอมรับเอสราแล้ว

“โอ้มะพร้าวร่วง คุณนักสืบ! ยัยนี่ต้องบิดเบือนไปแล้วแน่ ๆ !”

“เรื่องคุยเล่นไว้คุยกันที่สำนักงาน เรากำลังถึงชั้นที่ 8 แล้ว”

 

ดิ้ง-ด่อง

 

เราประสบกับกลิ่นคาวเลือดรุนแรงเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เป็นกลิ่นเลือดสดใหม่พร้อมไปด้วยเถาวัลย์สีเขียวปกคลุมไปทั่วออฟฟิศ และมีผลไม้ลูกแดงห้อยลงมาจากเพดานนับไม่ถ้วน ฉันจับจ้องไปตามกิ่งก้านของเถาวัลย์ มันยื่นออกมาจากปากของพนักงานบริษัทและไปสิ้นสุดบนเพดาน ไม่มีใครมีชีวิต

 

“นี้มัน…”

ตรงกลางของออฟฟิศมีกล่องที่เหมือนกับอันที่ตั้งในห้องนอน การบิดเบือนอีกแล้วสินะ

“คุณนักสืบ! นี่มันหมายความว่ามีไอ้ตัวที่เหมือนกับตัวที่สู้ไปก่อนหน้าอีกหรอ…”

เอสราถามด้วยความกังวล ฉันเอามือแตะหน้าผาก พวกเราไม่ไหวแล้ว ทั้งฉันและเอสราต่างถึงขีดจำกัดแล้ว พวกเราตายแน่ถ้าเจอกับการบิดเบือนระดับเดียวกับที่เราสู้ไปก่อนหน้า

“เอสรา! ยูเรีย! เป้าหมายของเราในตอนนี้คือมีชีวิตรอด จงปฎิบัติตามคำสั่งทุกคำที่ฉันสั่ง”

ทั้งคู่พยักหน้าตอบรับ

 

หวี~~~วู~~~

 

เสียงหวอดังขึ้น ตามด้วยเสียงประกาศ

‘ล็อคดาวน์ฉุกเฉิน ล็อคดาวน์ฉุกเฉิน บริษัทแทยองโปรดิวซ์จะปิดกิจการนับแต่นี้ ขอย้ำอีกครั้ง บริษัทแทยองโปรดิวซ์จะปิดกิจการนับแต่นี้ พนักงานทุกท่าน ตามที่สัญญาว่าจ้างกำหนดไว้ คุณไม่สามารถออกจากตึกของบริษัทได้ ขอย้ำอีกครั้ง…’

 

แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก

 

ม่านกั้นพับลงมาปิดหน้าต่างออฟฟิศแต่ละบาน

“เอสรา! ทำลายหน้าต่างด้วยแรงทั้งหมดเดี๋ยวนี้!”

“ค่ะ หัวหน้า!”

เอสราสวมใส่ถุงมือนามีร์เวิร์กช็อปกับอัลลาสเวิร์กช็อป และพุ่งเข้าใส่หน้าต่างด้วยหมัดที่ทรงพลัง น้ำหนักมหาศาลของหมัดส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วออฟฟิศ แต่หน้าต่างมีเพียงรอยบุบ นั้นไม่ใช่เหล็กธรรมดา เราถูกขังอยู่ที่นี้โดยสมบูรณ์ ฉันหยิบไปป์ออกมาแล้วสูบมัน

“คุณนักสืบโมเสสคะ ลิฟต์ไม่สามารถใช้งานได้แล้ว ระบบหลักของอาคารหยุดโดยสมบูรณ์เลยค่ะ”

ยูเรียบอกข่าวร้ายกับฉัน

 

แกร๊ก ๆ โครม! แกร๊ก ๆ โครม!

 

ฉันได้ยินเสียงบางอย่างแตก หน้าต่างพวกนั้นยอมแตกให้เราแล้วใช่ไหม?

…ใช่ที่ไหนกัน ฉันมันโง่และก็โง่เลยที่ไปรีบคิดอะไรอย่างนั้น

“เอสรา! เตรียมสติกมาเวิร์กช็อปให้พร้อม! และเธอยูเรีย! ตอนนี้เธอสามารถสร้างอุปกรณ์ที่มันจุดไฟได้ไหม?”

“ไม่มีอะไรที่ฉันสร้างได้ในขณะนี้ค่ะ แต่ฉันสามารถลองใช้บางอย่างที่เตรียมมาเพื่อใช้กับไปป์ของคุณนักสืบโมเสสได้ค่ะ…”

 

กรี๊ดดดดดดด~!

 

มีบางอย่างสีแดงห้อยลงมาจากเพดาน มันไม่ใช่ผลไม้แต่มันคือไข่ เรากำลังอยู่ในโรงเพาะพันธุ์ของบางสิ่ง แรงกระแทกจากหมัดของเอสราทำให้ไข่พวกนั้นฟักออก ยุงขนาดมหึมาที่มีหน้าเป็นมนุษย์คลานออกมาจากรอยแตกของไข่อย่างช้า ๆ

“คุณนักสืบ! พวกมันมาแล้ว!”

เอสราตะโกนอย่างเร่งรีบ

“ยูเรีย ไม่ว่าจะเป็นอะไร ทำมันเลย”

ฉันยื่นไปป์ให้ยูเรีย เอสราจับดาบพร้อมจะต่อสู้ ยุงพวกนั้นลอยนิ่งบนอากาศสักพักก่อนจะพุ่งเข้ามาหาเรา ดาบเพลิงของเอสราตัดร่างยุงไปหลายตัว แต่มันก็ไม่พอจะหยุดพวกมันทั้งหมดได้ แมลงพวกนั้นกัดเอสราและดูดเลือดของเธอ

“ทำให้เร็ว ยูเรีย”

“เสร็จแล้วค่ะ! ลองจินตนาการถึงไฟดูสิคะ เหมือนตอนที่คุณเปลี่ยนไปป์กลายเป็นดาบสีแดง!”

ฉันได้ไปป์คืนมา ที่ตอนนี้มันถูกผูกด้วยริบบิ้นสีแดง ฉันสูดลมหายใจสีแดง เปลวไฟลุกโชติจากปากไปป์ เปลวไฟในรูปลักษณ์ของนก เหล่านกเพลิงบินพุ่งเข้าแมลงที่ดูดเลือดเอสราแล้วเผาพวกมันเป็นเถ้า

“ขอบคุณ คุณนักสืบ…”

เสียงของเอสราอ่อนแรง ร่างกายของฉันเย็นลงอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าความอบอุ่นภายในร่างกายถูกดึงออกไป ทุกอย่างก็คงมีราคาของมัน

“ไปทางบรรไดกันเถอะค่ะ โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อค”

ยูเรียบอกข่าวดีกับฉันในขณะที่กำลังเปิดประตู นกเพลิงยังคงลุกไหม้เผาพวกแมลง ถ่วงเวลาให้เราไปที่ประตู

 

“พระเจ้า…”

ยูเรียพูดเบา ๆ เมื่อเดินเข้าไป

 

สายธารแห่งผู้คนไหลลงตามบันได เป็นเหมือนแม่น้ำมนุษย์ แขนขาของพวกเขาพันกันยุ่งเหยิง ไหลลงมาตามบันได

“คุณนักสืบ… นี้พวกเราจบเห่แล้วสินะ?”

เอสราพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแอ

“ไม่ใช่วันนี้…”

ฉันตอบด้วยความมั่นใจ