“คอมพังค่ะ”

 

เย็นวันหนึ่ง อาสุมิที่เดินเข้ามาในห้องของอิโอริก็พูดแบบนั้นเป็นคำแรก

 

วันนี้พวกเขามีนัดสตรีมคอลแลบด้วยกัน แต่ก็เหลือเวลาไม่มากแล้วก่อนจะถึงเวลาสตรีมจริง

 

ดูเหมือนแอปเฉพาะสำหรับไลฟ์ของสตรีมเมอร์ในค่าย Progress ก็มีปัญหาเหมือนกัน

 

สำหรับอาสุมิที่รักการสตรีม นี่คงเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

 

สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความเศร้าหมอง อิโอริจึงรู้ทันทีว่านี่คือเรื่องใหญ่จริงๆ

 

“ฮาร์ดดิสก์เหรอ…”

“ค่ะ ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่เกี่ยวกับฮาร์ดดิสก์ หรืออุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลน่ะค่ะ”

 

“ถ้าเธอดูแล้วบอกว่าไม่ไหว ฉันก็คงช่วยอะไรไม่ได้เหมือนกัน ขอโทษด้วยนะที่ช่วยไม่ได้เลย”

 

อิโอริเองก็ใช้งานคอมพิวเตอร์ ถ้าเป็นสายเคเบิลหรืออุปกรณ์ที่ใช้ร่วมกันได้ก็คงพอช่วยได้บ้าง

อย่างจอมอนิเตอร์อะไรแบบนั้นแค่ถอดเสียบใหม่ก็พอ แต่ถ้าเป็น CPU หรือ HDD ล่ะก็ เปลี่ยนยากแน่

 

พูดถึงเรื่องพวกนี้ อาสุมิที่เป็นสตรีมเมอร์ย่อมรู้ลึกกว่าอยู่แล้ว

ถ้าเธอลองตรวจสอบแล้วบอกว่าพัง อิโอริก็ไม่เหลือทางเลือกอะไร

 

“งั้นถ้าเป็นแบบนั้น ฉันให้ยืมคอมก็ได้นะ ฉันมีสองเครื่อง ใช้ทำงานกับสตรีมคนละเครื่องอยู่แล้ว”

“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเกิดอะไรขึ้นจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เอาได้”

“เครื่องที่ใช้สตรีมน่ะ มีแค่โปรแกรมพื้นฐาน ไม่มีอะไรให้เกิดเรื่องหรอก”

“จริงเหรอคะ?”

“อืม เดี๋ยวเธอลองดูก็ได้ ไม่มีข้อความแปลกๆ เด้งขึ้นมาหรอก แล้วก็เปลี่ยนพื้นหลังกับชื่อผู้ใช้ไว้ก่อน ต่อให้เผลอเปิดเดสก์ท็อปก็ไม่มีใครรู้แน่”

“ถ้าแบบนั้นก็น่าจะพอไหวค่ะ”

 

อิโอริไม่ใช้แชนแนลตัวเองในการสตรีม แถมไม่แชร์หน้าจอกับฝั่งคอลแลบอีก

เพราะแบบนั้นจึงไม่มีทางเกิดอุบัติเหตุได้ และในวันนี้ อาสุมิก็จะใช้เครื่องที่เขาไว้สตรีม ส่วนอิโอริจะใช้เครื่องทำงานของตัวเองแทน

 

อีกทั้งเวลาเหลือไม่มากพอจะยกเครื่องไปไว้ที่ห้องของอาสุมิแล้วด้วย แถมเพื่อป้องกันอุบัติเหตุ พวกเขาก็ต้องตรวจเช็กระบบกันอย่างละเอียดอีก

 

เพราะแบบนั้นจึงตกลงกันว่าอาสุมิจะใช้ห้องทำงานของอิโอริ ส่วนอิโอริจะไปนั่งสตรีมจากห้องนอนแทน

 

“ตอนนี้ได้เวลาของอุคังคิทสึแล้ว!”

 

สองชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็จัดการเตรียมการทุกอย่างทันก่อนเวลาและเริ่มสตรีมได้

 

ทั้งสองห้องต่างก็เก็บเสียงดีเยี่ยม เสียงจึงไม่เล็ดลอดไป แต่แค่รู้ว่าหลังผนังอีกด้านคืออาสุมิ ก็น่าประหม่าอยู่ไม่น้อย

 

ถึงจะเตรียมตัวมาดีแค่ไหน ไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ แต่พอถึงเวลา อิโอริก็เผลอลดเสียงลงตอนทักทาย แถมพูดผิดอีก

 

<วันนี้หม่าม้าเป็นอะไรหรือเปล่า?> <หม่าม้า?> <เสียงหม่าม้าเบาจัง> <พูดผิดเหมือนมือใหม่เลย 555> <น่ารักจัง>

 

ดูเหมือนคนดูจะเริ่มสังเกตว่ามีอะไรแปลกๆ

 

แต่เขาก็พยายามกลบเกลื่อนและเดินหน้าสตรีมต่อไป

 

“ของเธอนี่มีแต่ ‘มาชเมลโล่แย่ๆ’ เลยนี่”

“ก่อนหน้านี้ฉันเคยลองรับ ‘มาชเมลโล่แย่ๆ’ แบบตั้งใจไว้เล่นๆ แล้วมันก็ดันมีคนส่งมาเยอะจนหยุดไม่อยู่ค่ะ ถึงยังไงก็คงยังเบากว่าของโยโยะซังแหละ”

 

คอลแลบของทั้งสองวันนี้เป็นการตอบ “มาชเมลโล่”—ข้อความแบบไม่ระบุตัวตน ผ่านบริการชื่อมาชเมลโล่

 

โดยเฉพาะข้อความไร้สาระ จะเรียกกันว่า “มาชเมลโล่แย่ๆ” และวันนี้ก็เป็นรายการที่พวกเขาจะมานั่งอ่านและแซวกันขำๆ

 

“ที่นั่นถึงขั้นมี ‘มาชเมลโล่ด่าทอ’ เลยไม่ใช่เหรอ”

“ข้อความที่ส่งไปหาโยโยะซังนี่เรียกว่านรกได้เลยค่ะ เอาเถอะ อ่านต่อกันดีกว่า”

 

『มัมม๊า มัมม๊า แบ้บแบ้บ แอ๊ แอ๊ กิ๊วกิ๊ว มัมม๊าาา!』

 

อาสุมิอ่านมาชเมลโล่ที่เรียกว่าเพี้ยนเกินบรรยายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

เธอพูดด้วยระดับเสียงปกติ แต่จากฝั่งอิโอริไม่มีเสียงเล็ดลอดมาเลย แสดงว่าห้องเก็บเสียงดีจริง

 

(พวกวีทูบเบอร์นี่สุดยอดแฮะ… แล้วเสียงแบเบาะของอาสุมินี่โคตรพีค)

 

ตอนนี้อิโอริไม่ได้กังวลเรื่องสตรีมแล้ว แต่กลับหลงใหลในเสียงแบบ ASMR ของอาสุมิเสียมากกว่า

 

<เด็กทารกไม่ต้องใช้มาชเมลโล่ก็ได้> <ไลฟ์นี้มีเด็กดูด้วยเหรอ?> <คนดูไลฟ์นี้อายุ 0–90 เลยไหม?> <ไอคิว 0 ชัดๆ> <เดี๋ยว นี่มันมาชเมลโล่เพื่อให้เธอเล่นเป็นทารกชัดๆ>

 

“หม่าม้าคะ อะไรของเค้าเนี่ยคะ”

“เราเองก็ช่วยไม่ได้หรอก… ต่อไปเลย”

 

『คังคิทสึหม่าม้า แต่งงานกับอุคามารุเถอะครับ ขอร้องล่ะ! แล้วอยู่ด้วยกันแล้วสตรีมในห้องเดียวกันเถอะครับ!』

 

(หา!?… ก็เออ สตรีมอยู่ในบ้านเดียวกันนั่นแหละ ถึงจะไม่ได้แต่งหรือคบกันก็เถอะ)

 

ถึงจะอยู่กันคนละห้อง แต่ตอนนี้ก็คืออาสุมิสตรีมจากบ้านอิโอรินั่นแหละ

เจอมาชเมลโล่แบบนี้เข้า อิโอริก็สะดุ้งไปเลย

 

“เอ่อ… เอาแต่ใจจังเลยนะ”

“เอาแต่ใจจริงๆ ค่ะ”

“ไปต่อเลย”

 

อาสุมิเป็นคนเลือกมาเอง น่าจะตั้งใจแหย่เขานั่นแหละ ถึงจะไม่มีใครรู้แต่ก็ยั่วได้ดีจริงๆ

อิโอริอยากจะบ่นแต่ก็พูดไม่ออก เลยตอบสั้นๆ แค่นั้น

 

『ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่ไหวแล้ว… -ทาเนดะ ซันโตคะ』

 

“ไม่มีคำเฉพาะฤดู ไม่มีความหมายเฉพาะเจาะจง… เขียนชื่อ ‘ทาเนดะ ซันโตคะ’ แล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอไง”

“เสียมารยาทกับซันโตคะซังมากค่ะ แล้วก็ ยังมีแนวนี้อีกนะคะ”

 

『ประจบแล้ว ประจบอีก ก็ยังเป็นแค่พนักงานตำแหน่งล่าง เพื่อนดันได้เป็นหัวหน้า』

 

<เศร้าเลยวุ้ย> <555555> <ขอเบาะเสริมอีกห้าใบ> <นั่นฉันชัดๆ> <ซันโตคะเวอร์ชั่นเซลล์แมน> <แต่งดีเว่อร์> <เจ็บแต่จริง> <เหมาะกับประกวดกลอนพนักงานประจำ>

 

“เขียนดีจนหมั่นไส้อะ แบบนี้เขาส่งมาเรื่อยๆ โดยไม่ต้องขอเลยเหรอ?”

“บ่อยเลยค่ะ”

“แย่จริง… พักกันแป๊บนึงเถอะ แค่นั่งอ่านพวกนี้ก็เหนื่อยแล้ว

“ค่ะ งั้นขอปิดไมค์ก่อนนะคะ”

 

อ่านคุโซะมาชเมลโล่เกือบสามสิบชิ้นเข้าไปแล้วก็เหนื่อยพอตัว โดยเฉพาะพวกที่อาสุมิอ่านนั่นยิ่งหนัก

 

“แฮ่ก เหนื่อยชะมัด”

“ขอบคุณที่เหนื่อยค่ะ อีกสักสามสิบนาทีนะคะ สู้กันต่อ!”

“ทำแบบนี้มันรู้สึกผิดชอบชั่วดีเลยแฮะ”

“จริงค่ะ”

 

ตอนพัก ทั้งสองก็ออกมาจากห้องตัวเอง ไปเข้าห้องน้ำหรือน้ำดื่ม

 

ปกติเวลาสตรีมจะไม่มีการเจอกันต่อหน้าแบบนี้

 

แม้จะจัดการความเสี่ยงจนแทบเป็นศูนย์ แต่แค่สตรีมจากสถานที่เดียวกันก็ทำให้ทั้งอิโอริและอาสุมิรู้สึกผิดบาปยังไงชอบกล

 

คนดูคงไม่มีทางรู้แน่ๆ ว่าทั้งคู่กำลังไลฟ์จากที่เดียวกัน

ถ้าหลุดขึ้นมาจะเป็นยังไงกันนะ? จะโดนถล่ม? หรือจะโดนแซว?

 

ด้วยความสัมพันธ์ของคังคิทสึกับเฮียวกะ แฟนๆ คงยินดีก็เถอะ แต่ยังไงก็กลายเป็นประเด็นแน่นอน

 

สตรีมแบบ “แอบซ่อน” แบบนี้ชวนให้ติดใจเสียจริง

 

“ถ้าหลุดขึ้นมาคงจบแน่”

“แฟนคลับเราน่าจะยินดีน่ะค่ะ ก็มาชเมลโล่เมื่อกี้ก็บอกชัดเลยไม่ใช่เหรอคะ?”

“ยัยนี่… ฉันตกใจไปหมดเลยนะนั่น”

“ฟุฟุ ขอโทษค่ะ”

“แต่ DM ฉันก็มีแนวๆ แบบนั้นเหมือนกันนะ”

“แฟนๆ ชอบแต่งโดจินคังคิทสึกับเฮียวกะเยอะมากเลยนี่คะ ทั้งเรตปกติและผู้ใหญ่เลย”

“เฮ้ย เดี๋ยว เราเด็กม.ปลายนะ”

“เรย์นะส่งมาให้นะคะ”

 

ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของคังคิทสึกับเฮียวกะในสายตาแฟนๆ จะดังขนาดที่มีโดจินเพียบ

 

“นี่มันดังระดับ ‘คู่จิ้น’ เลยสินะเนี่ย บ้าไปแล้ว”

“งั้นเฉลยเลยไหมคะ ว่าเราอยู่บ้านติดกัน?”

“หา?”

 

ขณะที่อิโอริกำลังทึ่ง อาสุมิก็ยกนิ้วขึ้นแนบปากแล้วยิ้มบางๆ พร้อมกับปล่อยระเบิดลูกโต

คำพูดนั้นออกมาซะจนเขาเกือบทรุด

 

“ล้อเล่นค่ะ”

“ช่วยพูดให้ล้อเล่นกว่านี้หน่อยได้มั้ย ฉันเกือบคิดว่าจริงเลยนะ”

 

(ตกใจหมด…)

 

อาสุมิที่เห็นว่าเขาตกใจเกินคาดก็รีบบอกว่าแค่ล้อเล่น

แต่อิโอริรู้สึกโล่งใจไม่ทันไร ก็ดันเผลอคิดไปว่า…

 

(ถ้าฉันตอบว่าโอเคไป เธอจะทำยังไงกันนะ)

 

เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ? อิโอริเองก็ไม่อาจเข้าใจได้

วันหนึ่งอาจจะถึงเวลาที่ต้องเปิดเผยเรื่องนี้จริงๆก็ได้

 

ถ้าเป็นแบบนั้น คงมีแค่กรณีเดียว—คือพวกเขาเป็นคบกัน

แต่เขาก็รีบสลัดความคิดนั้นทิ้งทันที

 

(ไม่มีทางหรอกน่า…)

 

และขณะที่ยังคิดเรื่องนั้นไม่จบ อิโอริก็กลับเข้าไปสู่สตรีมอีกครั้ง…