“นี่ มินาเสะ ทำเรื่องยื่นภาษียังไงเหรอ?”

 

การยื่นภาษี

สำหรับฟรีแลนซ์หรือเจ้าของธุรกิจส่วนตัว คำ3พยางค์นี้คงเป็นสิ่งที่ไม่อยากแม้แต่จะคิดถึง

พอเข้าสู่เดือนมกราคม มันก็เริ่มวนเวียนอยู่ในหัว และช่วงกลางกุมภาพันธ์ก็เป็นจุดเริ่มต้นของช่วงเวลายื่น

 

อิโอริกับมินาเสะก็ถือว่าเป็นผู้ประกอบอาชีพอิสระเหมือนกัน ดังนั้นก็ต้องยื่นภาษีเหมือนกันตามกฎหมาย

ถึงเวลายื่นจริงจะยังอีกสักพัก แต่ถ้าไม่เตรียมไว้แต่เนิ่นๆ มีหวังแย่แน่นอน

 

วันนี้ทั้งสองจึงกำลังจัดการพวกใบเสร็จและเอกสารต่างๆ เพื่อเตรียมยื่นภาษี

 

“ฉันมีคนในเอเจนซี่ช่วยแนะนำให้น่ะค่ะ เลยจัดการได้เรียบร้อย”

“อา แบบนั้นก็ดีสิ ก็อยากจ้างนักบัญชีอยู่หรอกแต่ขี้เกียจอธิบายนู่นนี่น่ะสิ”

“ของฉันก็มีแค่พวกอุปกรณ์ที่ใช้ไลฟ์ เกม หรือค่าใช้จ่ายในการจ้างนายวาดภาพให้เฮียวกะ เลยจัดการง่ายกว่าค่ะ”

“ของฉันมันยุ่งกว่านั้นเพราะจะเอาเข้าค่าใช้จ่ายได้หรือเปล่ามันขึ้นอยู่กับเหตุผลที่ใช้งาน”

 

สำหรับมินาเสะ ค่าใช้จ่ายก็ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นอุปกรณ์สำหรับสตรีม เกมที่ใช้ หรือค่าจ้างวาดภาพ เธอยังได้รับเอกสารสรุปรายรับจากทางสำนักงานอีกด้วย

ถึงจะมีรายละเอียดอื่นๆ เพิ่มเติม แต่ก็ค่อนข้างจะเรียบง่าย

 

ส่วนของอิโอริเอง อุปกรณ์ที่ใช้วาดภาพเป็นหลัก แต่พอรวมหนังสือ มังงะ เกม ฟิกเกอร์ ชุดคอสเพลย์ ฯลฯ ที่ใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงเข้าไป มันก็ยิ่งเพิ่มเข้าไปอีก

นี่มันเรียกว่าเป็นการเคลียร์บัญชีตลอดทั้งปี และแค่ใบเสร็จก็พูนสูงเป็นกอง

 

“เดี๋ยวฉันช่วยเองค่ะ มาสู้กันเถอะ”

“อืม ต้องทำล่ะนะ…”

 

ใครมันจะไปสนุกกับการต่อกรกับกองใบเสร็จพวกนี้กันเล่า

ไม่อยากทำเลยจริงๆ

 

แต่ถ้าไม่ทำ ก็กลายเป็นการหนีภาษี

และนั่นมันไม่โอเคเลย

อิโอริไม่ได้คิดจะโกงภาษีแม้แต่นิดเดียว แต่เรื่องความยุ่งยากนี่มันสุดจะบ่นจริงๆ

 

“ใบเสร็จนี้เอายังไงดีคะ?”

“อันนั้นของหนังสือ ใส่กล่องนี้ให้หน่อย”

“เหนื่อยจริงๆ เลยนะคะ ทำแบบนี้ทุกปีเลยเหรอ?”

“อา ก็อย่างที่เห็น ฉันมันพวกทำอะไรตามอารมณ์ไง ไม่ได้จัดการมันเป็นระยะๆ หรอก”

“รู้อยู่แล้วแท้ๆ ว่าจะยุ่ง แล้วทำไมถึงไม่จัดไว้แต่เนิ่นๆ ล่ะคะ?”

“ก็เริ่มทำอยู่นะ ช่วงมีนาคม เมษายนหลังยื่นภาษีเสร็จใหม่ๆน่ะ แต่พอหลังจากนั้นก็ไม่ทำแล้ว เหมือนการบ้านหน้าร้อนเลย แค่สามวันแรกเท่านั้นที่ดูขยันหลังจากนั้นก็พังเละ”

 

แม้จะพูดไปอย่างนั้น มินาเสะก็ยังช่วยจัดใบเสร็จให้เรียบร้อย

ท่าทางของเธอทำให้อิโอรินึกถึงแม่ที่คอยช่วยงานการบ้านลูกในวันสุดท้ายของปิดเทอมเลยทีเดียว

 

“อา…แต่งงานกับนักบัญชีดีมั้ยนะ

“นายนี่ต้องเป็นประเภทที่พอป่วยก็บอกว่า ‘อยากแต่งกับพยาบาล’ ใช่ไหมล่ะ?”

“ใช่แล้วล่ะ”

“อย่ามา ‘ใช่แล้วล่ะ’ นะคะ! คิดถึงใจภรรยาที่ต้องดูแลบ้างเถอะ เป็นคนที่ต้องให้คนตามดูแลตลอดเลยจริงๆ”

“แค่ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่น เรื่องต้องให้เธอมาช่วยนี่ก็รู้สึกผิดอยู่แล้วล่ะ งั้นเป็นการไถ่โทษ วันนี้ฉันจะทำกับข้าวให้ แล้วก็จะออกแบบชุดใหม่ให้เจ๋งสุดๆเลยด้วย”

 

ระหว่างที่ทั้งสองช่วยกันจัดเอกสาร อิโอริก็พูดเรื่องแบบนี้ขึ้นมากะทันหัน

มินาเสะส่งสายตาอ่อนล้าใส่เขาเบาๆ พร้อมถอนหายใจ แต่ก็ยังช่วยเขาต่อไปอยู่ดี

 

เขารู้สึกขอบคุณมากจริงๆ

เพราะงั้น อะไรที่เขาทำให้เธอได้เขาก็จะทำให้เต็มที่

เพื่อรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ไว้ เขาก็พร้อมจะพยายาม

 

“ถึงยังไงฉันก็เต็มใจช่วยอยู่แล้วล่ะค่ะ”

“ชอบดูแลคนอื่นนี่ดีจัง ชุดใหม่คราวหน้าเป็นพี่เลี้ยงเด็กดีมั้ย?”

“ทำไมต้องเป็นนายที่เสนอชุดด้วยล่ะคะ…แต่ก็…คิดว่าไอเดียนั้นมันดูดีอยู่นะ…”

 

ปกติแล้ว นักวาดจะไม่ใช่ฝ่ายเสนอชุดใหม่ให้ VTuber สักเท่าไหร่

แต่พอเห็นความอยากส่วนตัวของเขาชัดๆแล้วมินาเสะก็อดถอนหายใจไม่ได้

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยความที่เธอก็เป็นแฟนคลับของเขา เธอก็อดจินตนาการตามไม่ได้เหมือนกัน

และในอีกไม่กี่เดือนต่อมา “ชุดพี่เลี้ยงเด็กของเฮียวกะ” ก็ถูกอัปเดตเข้าสู่โลกความจริง จึงพิสูจน์ให้เห็นว่าแรงปรารถนาไม่ใช่เรื่องเล่นๆ

 

ตอนเสริม 2

 

“ฟุ่ว…จัดเรียบร้อยไปพอสมควร งั้นก็ถึงเวลาทำเรื่องค่าใช้จ่ายแล้วล่ะ”

“จะทำอะไรเหรอคะ?”

 

เลยช่วงบ่ายไปนิดหน่อย เอกสารก็ดูจะเริ่มเข้าที่แล้ว

อิโอริเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเริ่มคุ้ยของในนั้น

 

“ถ่ายเซลฟี่เพื่อทำค่าใช้จ่าย”

“…คะ?”

“คือ มีชุดที่ซื้อไว้แล้วยังไม่ได้ใช้ไง เสียดายค่าใช้จ่าย ก็เลยจะใช้วาดรูป แล้วจะวาดให้เหมือนก็ต้องใส่เองก่อนจะได้เข้าใจได้”

“อ๋อ แบบนั้นเองเหรอคะ แล้วจะใส่อะไรเหรอ?”

 

ทุกปีช่วงก่อนยื่นภาษี อิโอริจะรวบรวมพวกชุดที่ยังไม่ได้ใช้ แล้ววาดเป็นสเกตช์หรือร่างภาพเอาไว้

เอาไปลงในแพลตฟอร์มสนับสนุนครีเอเตอร์อย่าง FANBOX ก็ถือเป็นผลงานได้ และสามารถยื่นภาษีได้ถูกต้อง

ถ่ายเซลฟี่ก็เพื่อใช้เป็นเรฟเฟอเรนซ์ในการวาดภาพ

 

“หืม? บันนี่เกิร์ล ชุดพยาบาล ชุดกี่เพ้า แล้วก็อื่นๆ อีก”

“…ว่าไงนะคะ?”

 

อิโอริพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน แต่มินาเสะถึงกับทำหน้างงว่าเขาพูดเรื่องอะไรอยู่

 

“ก็บันนี่เกิร์ล ชุดพยาบาล ชุดกี่เพ้า-”

“เข้าใจค่ะ แต่…พวกนั้นมันชุดของผู้หญิงไม่ใช่เหรอคะ?”

“ก็เธอไม่อยากใส่ชุดโป๊นี่นา ปีที่แล้วก็ทำแบบนี้แหละ”

“ชุดพวกนั้นกับภาพนั่น…ทั้งหมดก็มาจากแบบนี้เหรอ?”

“ก็ใช่ ถึงได้บอกว่าโทรศัพท์กับคอมฉันน่ะ โคตรนรกเลยล่ะ”

“ฉันไม่อยากรู้เลยล่ะ…”

 

เธอคงไม่เคยจินตนาการเลยว่า อิโอริ ผู้เป็นไอดอลของเธอ จะต้องใส่ชุดผู้หญิงเพื่อวาดภาพ

แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรในวงการนักวาด

 

คนที่วาดภาพมักจะใช้ร่างกายตัวเองเป็นแบบอยู่แล้ว ไม่ว่าจะชายหรือหญิง

ระหว่างที่มินาเสะกำลังช็อกอยู่ อิโอริก็หยิบชุดบันนี่ขึ้นมาแล้ว

 

“จะทำจริงๆ เหรอคะ?”

“แน่นอน อยู่ตรงนี้ก็คงไม่ดี งั้นขอตัวแป๊บนะ”

“หะ…เห้อ…ก็ได้ค่ะ…………ฉันจะใส่ให้เอง”

 

ภาพของผู้ชายใส่ชุดบันนี่เกิร์ลมันเกินจะรับได้ เขาเลยตั้งใจจะไปใส่ทีอื่น

แต่คำพูดของมินาเสะที่หลุดออกมา กลับทำให้เขาต้องตั้งสติใหม่

 

“เดี๋ยว…เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ?”

“บอกว่าฉันจะใส่แทนเองค่ะ อย่าให้ต้องพูดซ้ำอีกนะคะ!”

 

มินาเสะพูดพลางหน้าแดงจัด

 

“แน่ใจเหรอ? ชุดมันค่อนข้างจะโป๊นะ?”

“พูดตรงๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันคงไม่สามารถดูภาพของนายด้วยสายตาบริสุทธิ์ได้อีกแล้วล่ะค่ะ นั่นน่ะฉันไม่โอเคยิ่งกว่าอีก”

 

ในฐานะแฟนของอิโอริ มินาเสะไม่สามารถทนคิดถึงภาพเขาใส่ชุดแบบนั้นเพื่อวาดรูปได้

ดังนั้น การใส่เองจึงเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าสำหรับเธอ

นั่นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า เธอชอบผลงานของอิโอริมากแค่ไหน

 

“จริงดิ…ถ้าช่วยได้ก็อยากให้ช่วยแหละ แต่ไม่ต้องฝืนตัวเองนะ?”

“ถ้ามีชุดเซเลอร์ ให้ด้วยก็ยินดีค่ะ รอบที่แล้วคุณลืมให้นี่นา”

“ตกลงตามนั้นเลย”

“งั้น…ขอเวลาเปลี่ยนชุด กรุณาออกไปข้างนอกด้วยค่ะ”

 

มินาเสะพูดพลางหน้าแดง แล้วอิโอริก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเล

มันคือความฝันที่เป็นจริง

จริงๆ เขาไม่ได้หวังให้เธอใส่ชุดพวกนั้นอยู่แล้ว รู้สึกผิดด้วยซ้ำ แต่ไม่คิดเลยว่าจะยอมใส่ชุดบันนี่เกิร์ลให้

 

และแล้ว การแสดงแฟชั่นโชว์คอสเพลย์และการถ่ายรอบที่สองโดยมินาเสะ…ก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

 

 

T/N:

ตอนนี้เป็นตอนเสริมที่ไม่ได้เรียงตามเวลาของตอนอื่นๆนะ