“ก็บอกแล้วไง! ฉันไม่ใช่โลลิค่อน!”

 

เสียงตะโกนร้องอย่างสิ้นหวังดังขึ้นกลางไลฟ์สตรีม ยามเที่ยงคืนที่มีผู้ชมกว่า 30,000 คน กำลังรับชมอยู่

 

[55] [55] [เสียงดังจัง~ ฮ่าๆ] [ฮ่าฮ่าฮ่า] [55] [คุณแม่ดิ้นใหญ่เลย 55] [จับเขาไปที] [55] [เอ๊ะ? นายเป็นโลลิค่อนจริงๆ ใช่ไหม?]

 

นี่คือไลฟ์สตรีมร่วมกันของ คานาโตเมะ เฮียวกะ วีทูบเบอร์สุดฮิตที่มียอดผู้ติดตามกว่า 700,000 คน และ คังคิทสึ นักวาดภาพประกอบที่เป็นคนออกแบบโมเดลให้กับเธอ

 

แค่พวกเขาตอบโต้กัน ความคิดเห็นของผู้ชมในช่องแชทก็เต็มไปด้วยความคึกคัก

 

คานาโตเมะ เฮียวกะ เป็นสาวงามผมสีเงินยาวดูเป็นคุณหนู กำลังพยายามปลอบชายหนุ่มผมบลอนด์ที่กำลังโมโหอยู่ด้วยคำพูดที่อ่อนโยน

 

“หม่าม้า ใจเย็นๆ นะ”

 

วันนี้เธอใส่ชุดลำลองน่ารักที่ดูสบายๆ

 

เฮียวกะเป็นสมาชิกยอดนิยมของ “PROGRESS” หนึ่งในเอเจนซี่วีทูบเบอร์ที่ใหญ่ที่สุดในวงการ เธอมีชื่อเสียงในฐานะสตรีมเมอร์ครบเครื่อง ทั้งร้องเพลงเก่ง เล่นเกมเก่ง และพูดคุยสนุก

 

เธอยังเป็นสมาชิกที่มีภาพลักษณ์บริสุทธิ์ที่สุดของเอเจนซี่ ได้รับฉายาว่า “อุคามารุ”, “อุคะจัง”, “ไอส” และอื่นๆ อีกเพียบจากแฟนๆ

 

ข้างๆ เธอคือชายหนุ่มผมบลอนด์สวมเสื้อยืดสีขาวที่มีคำว่า “เดโคะปง” และหมวกแก๊ปสีดำ นั่นคือ คังคิทสึ

 

เขามีผู้ติดตามบนทวิตเตอร์กว่า 500,000 คน

 

แม้จะเป็นนักวาดภาพประกอบที่เดบิวต์เชิงพาณิชย์ได้เพียงสองปี แต่เขาก็เป็นที่รู้จักในวงการมาแล้วถึงสิบปี

 

ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือ โทกิซากะ อิโอริ นักเรียนมัธยมปลาย แม้ในอวาตาร์ของเขาจะเป็นชายหนุ่มผมบลอนด์ แต่ตัวจริงเขาคือหนุ่มผมดำ

 

อิโอริเป็นผู้ออกแบบโมเดลให้กับเฮียวกะหรือที่เรียกกันว่า หม่าม้า และพวกเขามักจะมีสตรีมร่วมกันในชื่อ “อุคังคิทสึ” ที่มาจากการผสมชื่อของทั้งสอง

 

“หม่าม้า มีคอมเมนต์ถามว่านายมีของล่อเด็กหรือเปล่า โอเคกับคำถามนี้ไหมคะ?”

“ไม่มีของแบบนั้นอยู่แล้ว จะไปเอามาจากไหนกันล่ะ… ก็จริงอยู่ว่ามีบางคนในวงการที่ถูกจับ ฉันจะไปถามคนรู้จักในวงการให้ก็ได้”

“เราหยุดคุยเรื่องนี้ดีไหม?”

“ส่วนใหญ่พวกนั้นน่าจะเกี่ยวข้องกับการเผยแพร่ต่างประเทศหรือไม่ก็เว็บมืดน่ะ”

“รู้เยอะจังเลยนะ?”

 

[ฮ่าฮ่าฮ่า] [ฮ่าๆ] [555] [555] [รู้ได้ไง] [555] [รู้ได้ไงน่ะ ฮ่าๆ] [ดาร์คไปมั้ย] [ฮ่าๆ] [เด็กๆ ระวัง!]

 

แม้ว่าในไลฟ์สตรีมวันนี้อิโอริจะถูกเรียกว่าโลลิค่อน แต่เขาก็รับมือได้อย่างชำนาญ

 

การตอบสนองที่เข้าใจบรรยากาศและการหยอกล้อของทั้งสอง ทำให้พวกเขาสามารถแปลงทุกอย่างให้กลายเป็นความบันเทิงได้

 

นั่นคือเสน่ห์ที่ทำให้พวกเขาเป็นที่นิยม

 

“เอาล่ะ ใกล้จะจบแล้วนะ มีอะไรอยากโฆษณาไหมคะ มามะ?”

 

เวลาผ่านไปสองชั่วโมงนับตั้งแต่เริ่มสตรีม เฮียวกะเริ่มเข้าสู่ช่วงปิดท้าย

 

“อืม… หนังสือภาพเล่มเล็กเปิดพรีออเดอร์แล้วนะ ราคาจิบๆ อย่าลืมสั่งจองกันนะ”

“อื่ม! หม่าม้าตั้งใจทำมากเลยนะ ทุกคนช่วยสนับสนุนกันด้วยน้า หนูก็สั่งจองแล้วค่ะ!”

“ได้ลูกสาวดีจริงๆ”

“หนูก็เป็นแฟนคลับของมามะนะ”

“ฉันก็เป็นแฟนของเฮียวกะเหมือนกัน!”

“หม่าม้า……”

 

[อุคังคิทสึ หวานเกิ้น!] [สวยงามสุดๆ] [ฮะ?ช่างเป็นภาพสวยงาม ] [สุดยอดคู่แม่ลูกแห่งวงการ!] [อุคังคิทสึ!]

 

คำพูดหยอกล้อของทั้งสองทำให้ช่องแชตคึกคักขึ้นทันที

 

“งั้นก็ทุกคน สั่งจองสักสองเล่มไว้ เก็บชื่นชม ใช้งานจริง และการก็ป้ายยากันเถอะ”

“พอได้เลย! ฉันกำลังอารมณ์กำลังดีเลยนะ เอาล่ะ จบแล้ว! สตรีมวันนี้จบลงแล้ว ทุกคนสั่งจองแค่เล่มเดียวก็พอเนอะ! แล้วก็ โอทสึอุคะー”

 

เฮียวกะเริ่มหลุดคาแรคเตอร์เล็กน้อย อิโอริก็ต้องรีบปิดบทสนทนาและหน้าจอสตรีมก็เปลี่ยนเป็นหน้าจบสตรีบ

 

การเปลี่ยนภาพหน้าจอทำโดยเฮียวกะเอง เพราะนี่เป็นช่องของเธอ

 

จังหวะและความเข้าขาของทั้งสองเข้ากันอย่างยอดเยี่ยม จนเป็นที่รู้จักในฐานะคู่แม่ลูกที่เข้ากันดีที่สุดในวงการวีทูบเบอร์

 

[โอทสึอุคะー!] [55] [โอทสึอุคะ] [55] [โอทสึอุคะ~!] [ฮ่าๆ] [ฉันจองไว้สิบอันค่ะ!] [โอทสึอุคะ] [55]

 

“หม่าม้า อย่าแย่งบทของหนูสิ!”

“โอทสึอุคะ~ โอทสึอุคะ~”

“อึก!”

 

[55] [TSKR] [55] [TSKR] [โอทสึอุคะ] [หม่าม้าขึ้แกล้ง] [โอทสึอุคะ] [TSKR]

 

แม้ว่าภาพจะเปลี่ยนไปเป็นหน้าจอปิดท้าย และมีเพียงเสียงของพวกเขาที่ได้ยิน แต่สตรีมก็จบลงพร้อมเสียงหัวเราะและความตื่นเต้นของผู้ชมที่ยังไม่จางหาย

 

 

“เซนเซย์ ขอบคุณสำหรับที่เหนื่อยในการสตรีมนะคะ”

“ขอบคุณสำหรับที่เหนื่อยเช่นกัน แล้วจะคุยเรื่องสตรีมครั้งหน้าต่อเลยไหม?”

 

ในการสตรีมร่วมกัน มันเป็นเรื่องปกติที่จะคุยกันหลังสตรีมเสร็จ เพื่อวางแผนสตรีมถัดไปและแลกเปลี่ยนไอเดีย

 

“ตอนนี้ดึกแล้วด้วย พรุ่งนี้หนูมีเรียนตอนเช้า ไว้คุยกันทีหลังได้ไหมคะ?”

“อืม ฉันก็เหมือนกัน งั้นเอาเป็นเช้าวันเสาร์สิบโมงดีไหม?”

“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณที่เหนื่อยค่ะ”

 

เมื่อกำหนดเวลาสำหรับการประชุมครั้งหน้าเรียบร้อย คอลแลปของวันนี้ก็สิ้นสุดลง

 

“อ้อ สินค้าตัวอย่างจากทางบริษัทส่งมาถึงแล้วนะคะ”

 

ก่อนที่เธอจะวางสาย เธอเผลอพูดถึงเรื่องนี้ออกมา

 

“พูดถึงก็พอดีเลย ฉันก็มีพัสดุมาส่งเหมือนกัน นั่นหรือเปล่านะ?”

“น่าจะใช่นะคะ หนูจะเปิดดูบ่ายนี้ล่ะ ตื่นเต้นจัง”

“ฉันกะว่าจะโพสต์ลงโซเชียลตอนเปิดด้วยนะ”

“ดีเลยค่ะ หนูก็เหมือนกัน”

 

สินค้าที่ว่าคือภาพวาดใหม่ของอิโอริ ซึ่งเขาก็ตื่นเต้นที่จะได้เห็นเช่นกัน

 

หลังจากพูดคุยเล็กน้อย พวกเขาต่างกล่าวขอบคุณกันและกัน แล้วการสนทนาก็สิ้นสุดลงจริงๆ

 

เมื่อปิดแอปสนทนา อิโอริก็เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วถอนหายใจ

 

“พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วสิ… ทำอีกสักนิด แล้วค่อยเข้านอนดีกว่า”

 

เขาหาวเบาๆ ก่อนจะบิดขี้เกียจเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่นเต็มที่

 

อิโอริลุกขึ้นมาทำงานต่อ พร้อมทั้งหันไปมองพัสดุที่วางอยู่ที่มุมห้อง ตั้งใจว่าจะเช็คตัวอย่างสินค้านั้นให้เร็วที่สุด

 

แต่ในตอนนี้ อิโอริไม่รู้เลยว่า พัสดุที่เพิ่งมาถึงนั้นจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปิดโปงความลับของเขา

T/N:

[TSKR] ดิบคือ Cパート助かる แปลได้ประมานว่า ช่วยได้เยอะเลย แชทใช้กันตอนจบสตรีม  , ไม่รู้ว่าจะใช้คำไทยยังไงดีเลยใช้เป็นแบบที่เคยเห็นและกัน