ตอนที่ 114 ช่วงเวลาสังหาร
หญิงสาวในเพิงพักใช้เวลาประมาณสองนาทีถึงรู้ตัวว่าตนรอดแล้ว

ตรงหน้ามีเงาดำเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง เงานั้นยืนย้อนแสงไฟที่ส่องมาจากด้านนอกทำให้มองเห็นเพียงโครงร่างเลือนราง แยกไม่ออกว่าเป็นชายหรือหญิง

กริชเล่มหนึ่งถูกโยนมา

“ฆ่ามันแล้วข้าจะพาเจ้าออกจากรังโจรนี้” ฉินเหยากล่าวเสียงต่ำ

ไม่ใช่คำถาม ไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำสั่งโดยสมบูรณ์ ไม่มีตัวเลือกที่สอง

มีเพียงหญิงสาวลงมือสังหารโจรด้วยมือตัวเอง พวกนางจึงจะถือว่าอยู่ฝ่ายเดียวกันและลดโอกาสที่หญิงสาวจะเปลี่ยนใจมาหักหลังตน

เป็นสตรีอย่างนั้นหรือ!

หญิงสาวที่นอนอยู่กับพื้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง อยากถามว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่กลับได้ยินเสียง ชู่ ก่อนและสัมผัสถึงไอสังหารอันเยียบเย็น นางจึงเงียบลงโดยไม่รู้ตัว

นางคลำหา หยิบกริชขึ้นมาแล้วดึงออกจากฝัก สูดลมหายใจเข้าลึกๆ สองมือกุมด้ามกริชแน่นแล้วแทงเข้ากลางอกของชายผู้นั้น!

แค่ครั้งเดียวไม่พอ นางแทงซ้ำอีกครั้ง

ฉินเหยาใช้มือปิดปากชายคนนั้นไว้ก่อนจึงไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา

“พอแล้ว”

เห็นหญิงสาวกำลังจะลงมือเป็นครั้งที่สาม ฉินเหยาจึงสั่งให้หยุด

คนนั้นตายสนิทแล้ว หากปล่อยให้เลือดไหลมากไปจะดึงดูดความสนใจของคนอื่น

โชคดีที่ชายคนนี้เพิ่งถูกตัดนิ้วไปวันนี้ กลิ่นเลือดในเพิงพักจึงไม่ใช่เรื่องแปลก

“เจ้าเป็นใคร” หญิงสาวถามเสียงสั่น ขณะกำกริชไว้แน่น

ความหวาดกลัวถึงขีดสุดทำให้นางไม่รู้สึกถึงความผิดปกติของการฆ่าคนครั้งแรก หัวใจเต้นรัวจนเหมือนกลองกระหน่ำ นางเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรและต้องทำอะไรต่อ

ดังนั้น ทุกคำพูดของฉินเหยาในตอนนี้ สำหรับนางแล้วไม่ต่างจากคำสั่งของโปรแกรม ฉินเหยาพูดอะไร นางก็ทำตาม

ฉินเหยาไม่ตอบคำถามของนาง แต่ถามกลับแทน “เจ้าชื่ออะไร”

หญิงสาวตอบ “อินเยว่”

“เจ้ารู้ว่าเสี่ยงหวังคือคนไหนหรือไม่”

“อืม”

“คือชายในชุดนักปราชญ์ที่เพิ่งโยนเจ้ามาให้คนผู้นี้หรือ”

“ใช่”

“สามคนนั้นคือสามยอดฝีมือ?”

“ใช่”

“รู้ไหมว่าพวกมันนอนที่ไหน”

“ทั้งหมดอยู่ในถ้ำ มีแค่พวกเขาสี่คนที่ได้นอนในนั้น สามยอดฝีมือเก่งมาก คนหนึ่งจะนอนลืมตา หูไวมาก เสี่ยงหวังมักให้เขาเฝ้ายาม”

ฉินเหยาเลิกคิ้ว หญิงสาวพูดข้อมูลออกมามากขนาดนี้ ดูเหมือนจะเริ่มได้สติแล้ว

ภายในเพิงพักมืดมาก ฉินเหยามองไม่เห็นสีหน้าของหญิงสาวชัดเจน แต่สัมผัสได้ว่านางกำลังสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ

“อย่ากลัว ข้าไม่ฆ่าเจ้า ข้อมูลที่เจ้าเพิ่งให้มา ถือเป็นค่าตอบแทนที่ข้าจะช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่”

พูดจบ นางก็ลากศพที่อยู่ข้างเท้าไปวางพิงไว้ที่มุมห้อง จัดท่าให้ดูเหมือนคนนอนหลับ

จากนั้นก็นั่งลงข้างประตูเพิงพัก

อินเยว่ถาม “เจ้าจะฆ่าเสี่ยงหวังหรือ”

ฉินเหยาไม่ตอบเพียงยื่นมือออกไปเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายคืนกริชเล่มนั้นมา

“ข้า… ข้าขอถือไว้อีกหน่อยได้หรือไม่ ข้ายังไม่มีอาวุธป้องกันตัว กริชเล่มนี้…”

“คืนมา!” ไม่รอให้อินเยว่พูดจบ ฉินเหยาก็คว้ากริชกลับมาเช็ดเลือดให้สะอาด ก่อนเหน็บไว้ที่เอว

ภายในเพิงพักเงียบสงัด อินเยว่พยายามฝืนตัวเองไม่ให้หลับ

การรอคอยยาวนาน แต่ฉินเหยาคุ้นชินกับมันแล้ว

พวกโจรภูเขาไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีคนนอกปะปนอยู่ในหมู่พวกมัน

ฉินเหยานั่งอยู่ริมเพิงพัก มองดูพวกมันดื่มกินจนเมามายและหมดสติไปเอง

กองไฟในค่ายค่อยๆ มอดลง เสียงกรนดังระงมไปทั่ว

ภายในถ้ำมีแสงไฟริบหรี่ เงาของชายร่างใหญ่เดินไปมาที่ปากถ้ำ ก่อนจะหาวเสียงดัง เอนตัวพิงหน้าผาแล้วหลับตา

แต่จากจังหวะการหายใจของอีกฝ่าย ฉินเหยารู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้หลับจริง

ไม่เป็นไร นางจะทำให้เขาหลับไปตลอดกาลเอง

ก้อนเมฆดำบดบังแสงจันทร์ รุ่งสางใกล้เข้ามา ช่วงเวลาล่าสังหารได้เริ่มขึ้นแล้ว!

ฉินเหยาเดินออกจากเพิงพักอย่างไม่เกรงกลัว คนเฝ้าปากถ้ำเป็นเหมือนที่อินเยว่บอก เขาหูไวมาก พอได้ยินเสียงก็ตื่นขึ้นทันที หันขวับมองมา

ฟิ้ว! ลูกธนูพุ่งทะลวงผ่านอากาศ แรงมหาศาลเสียบทะลุคอหอยของเขาทันที

“อึก!” เสียงร้องสุดท้ายดังขึ้น ก่อนร่างนั้นจะทรุดลง

ฉินเหยาห้อตะบึงมายืนที่หน้าถ้ำ ใช้แสงไฟจากด้านในกวาดมองสามร่างที่หลับอยู่บนเตียงไม้ไผ่ด้านใน

นางก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็ว เดินผ่านคนที่ใกล้สุด ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันลืมตาตื่น นางก็ชักกริชออกมาแล้วปักเข้าที่ลำคอ

พอชักกริชออก เลือดสดๆ ก็พุ่งทะลัก ฉินเหยาเคลื่อนตัวไปยังเตียงถัดไปแล้ว

ชายคนนี้มีปฏิกิริยาที่รวดเร็วอย่างเหลือเชื่อ มันดีดตัวลุกขึ้นหลบกริชของนางพร้อมคว้าดาบข้างเตียงขึ้นฟันใส่ฉินเหยา

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพละกำลังอันมหาศาล การต่อต้านนี้แทบจะไร้ค่า

สายธนูของฉินเหยาเฉียดผ่านคมดาบแล้วรัดแขนกำยำท่อนนั้นเอาไว้ ก่อนจะกดลงไปแรงๆ ทำให้อีกฝ่ายจำต้องปล่อยให้ดาบร่วงตกลงบนพื้น

ฉินเหยาชักดาบยาวในมือขวาขึ้นแล้วฟันลงไปในฉับเดียว! ศีรษะมนุษย์ก็กลิ้งตกลงบนพื้น!

“ผู้ใด…!?”

เสี่ยงหวังสะดุ้งลุกขึ้นนั่งจากเตียงไม้ไผ่ เสียงเพิ่งเปล่งออกมา ฉินเหยาก็กระโจนเข้าหา เหยียบอีกฝ่ายลงไปกับพื้น ใช้คันธนูในมือซ้ายรัดลำคอเขาไว้ ก่อนที่มือขวาจะฟาดดาบลงไปเต็มแรง!

โลหิตพุ่งกระเซ็นใส่หน้าฉินเหยา นางใช้หลังมือที่ถือดาบเช็ดละอองเลือดออก หยิบหัวสองหัวขึ้นมา แล้วจัดการตัดที่เหลือให้ครบสี่หัว มัดรวมใส่ไว้ในชุดนักปราชญ์ของเสี่ยงหวัง จากนั้นรีบวิ่งออกไปทันที

นางวิ่งสุดกำลังไปหาอินเยว่ กระชากนางขึ้นแล้วพากันมุดเข้าไปในป่าข้างทาง ขณะที่ในค่ายโจรยังไม่มีใครรู้เลยว่าเสี่ยงหวังกับสามยอดฝีมือไปเฝ้ายมบาลแล้ว

ฉินเหยาลากอินเยว่ไปจนถึงยอดเขา ก่อนจะหันกลับไปมองค่ายที่อยู่หน้าปากถ้ำบริเวณเชิงเขา นางยิ้มอย่างพึงพอใจ

นางวางห่อผ้าที่หนักอึ้งลง หยิบพลุสัญญาณออกจากอกเสื้อแล้วยิงขึ้นไปติดกันสองลูก

ปัง! ปัง! เสียงดังสนั่นดังจากยอดภูเขาอวี๋ฮว่า กลางท้องฟ้าก่อนรุ่งสางปรากฏพลุสองลูกส่องแสงสีแดงสว่างโชติช่วง

ที่เชิงเขา รองนายอำเภอที่กำลังจะหลับสะดุ้งตื่นขึ้นทันที เมื่อเงยหน้ามองฟ้าเห็นแสงสีแดงจ้า หัวใจก็ทั้งตื่นตกใจทั้งยินดี

ตื่นตกใจที่ฉินเหยาทำสำเร็จได้ตรงตามแผน

ยินดีที่เสี่ยงหวังตายแล้ว ที่ว่าการอำเภอได้สร้างผลงานแล้ว!

“ตื่น! ทุกคนตื่นเดี๋ยวนี้!”

ทหารเวรรีบปลุกทุกคนขึ้นมา ทหารทั้งหมดสามสิบหกนายบุกขึ้นไปบนภูเขาอวี๋ฮว่าด้วยท่าทีฮึกเฮิมราวกับถูกฉีดเลือดไก่อย่างนั้น

ในค่ายโจร พวกโจรเองก็สังเกตเห็นพลุสัญญาณที่ฉินเหยายิงออกไปแล้ว ในที่สุดก็เริ่มมีคนรู้สึกถึงความผิดปกติ พอพุ่งไปดูที่ถ้ำก็พบศพไร้หัวสี่ร่าง เสี่ยงหวังกับสามยอดฝีมือถูกฆ่าตายหมดแล้ว!

“ราชาตายแล้ว!”

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนขึ้นมา ทั้งค่ายเกิดความโกลาหลขึ้นทันที

ขณะที่พวกเขายังไม่รู้จะทำอย่างไรนั้น ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้นพร้อมเสียงนกหวีดเตือนภัยดังขึ้นจากแนวเฝ้ายาม

“ทหารทางการบุกขึ้นมาแล้ว!!!”

ยังเอ่ยไม่ทันจบ ฉินเหยาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังอีกฝ่ายกะทันหันแล้วฟันดาบลงไปสังหารคนทันที

จากนั้น นางก็จัดการพวกโจรหน้ารั้วกั้นแล้วอาศัยพละกำลังอันมหาศาล ยกรั้วไม้สูงสองเมตรออก เปิดประตูใหญ่ให้เหล่าทหารบุกเข้ามา

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พวกโจรจนตรอกแล้วสู้แลกชีวิต นางจึงเปิดช่องทางหนึ่งเอาไว้ให้พวกเขาเห็นความหวังในการหลบหนีออกไป

ช่วยจัดการให้ถึงเพียงนี้แล้ว หากพวกทหารยังปราบโจรไม่ได้ ฉินเหยาคงกระอักเลือดออกมาแน่

โชคดีที่พอนางถอยกลับไปสมทบกับอินเยว่ที่บนยอดเขา ทหารกลุ่มใหญ่ของทางการก็บุกทะลวงเข้ามาในค่ายโจร ในชั่วพริบตาก็สังหารและจับเป็นพวกโจรรวมกว่าแปดสิบคน

ส่วนพวกที่เหลืออีกสิบกว่าคนที่พยายามหนีออกไปก็ถูกทหารกลุ่มย่อยของรองนายอำเภอที่ซุ่มรออยู่จับกุมได้ทั้งหมด