บทที่ 179 ฉันสนใจเขาคนเดียว!

ลี่จางเหว่ยรู้สึกละอายใจมากกว่าอย่างอื่น เขาไม่ได้กินข้าวเลย หลังจากขอโทษหลายครั้งที่หน้าประตูห้อง เขาก็ลากลี่เซียนเหมยที่ไม่เต็มใจลงบันได

“พี่จางเหว่ย!”

ลี่เซียนเหมยถูกบังคับให้ลงมา สีหน้าไม่ค่อยดีนัก

เธอสะบัดมือของลี่จางเหว่ยออก แล้วพูดอย่างหงุดหงิดว่า “พวกเราจะไปไหนกัน? ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”

“ไม่ได้ทำอะไรเหรอ?” ลี่จางเหว่ยมีสีหน้าแย่มาก

“งั้นฉันถามเธอหน่อย เธอเริ่มสืบเรื่องของหลี่เฟยฮวาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ลี่เซียนเหมยเงียบไป ไม่ตอบอะไร

ลี่จางเหว่ยขมวดคิ้ว ก่อนถามต่อด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้น “งั้นฉันถามอีกอย่าง ที่เธอย้ายมาเรียนที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งครั้งนี้เพื่ออะไร? ก่อนหน้านี้ฉันก็รู้สึกว่ามันแปลก แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความคิดแบบนี้”

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่ลึก ๆ แล้วลี่จางเหว่ยยังมีความหวังเล็ก ๆ ว่าบางทีเขาอาจคิดมากไปเอง

ทว่าดวงตาของน้องสาวที่สบกับเขาได้บอกทุกอย่างไว้หมดแล้ว

ความโกรธพลุ่งพล่านในใจของลี่จางเหว่ย เขากำมือแน่นและต้องพยายามกดเสียงลงต่ำ เพราะรอบ ๆ ที่พักของครอบครัวมีคนเดินผ่านไปมาอยู่ตลอด แต่ความโกรธในน้ำเสียงของเขายังคงแผ่กระจายออกมาให้สัมผัสได้ชัด

“ลี่เซียนเหมย! เธอช่วยมีสติหน่อยได้ไหม! หวงหมิงลู่เขามีครอบครัวแล้วนะ! เธอคิดจะเข้าไปแทรกแซงความสัมพันธ์ของเขาเหรอ? เธอไม่ดูตัวเองบ้างหรือไงว่าเขาจะสนใจเธอหรือเปล่า!”

คำพูดของลี่จางเหว่ยเหมือนเป็นชนวนระเบิดที่ทำให้อารมณ์ของลี่เซียนเหมยปะทุขึ้น

“ฉันด้อยกว่าหลี่เฟยฮวาตรงไหน! พ่อยังบอกฉันเลยว่าเมื่อสองปีก่อน เขาตั้งใจจะติดต่อหวงหมิงลู่ให้ฉันแต่งงานด้วย ใครจะไปรู้ว่าระหว่างทางจะมีหลี่เฟยฮวาโผล่มาแย่งไปก่อน!”

ลี่เซียนเหมยพูดต่อโดยไม่สนใจสีหน้าของพี่ชาย “พี่คะ ปีนี้ฉันอายุยี่สิบหกแล้ว ฉันทนรอไม่ไหวแล้ว! ไม่ว่าจะเป็นนิสัย หน้าตา หรืออนาคต หวงหมิงลู่ก็ดีทุกอย่าง ฉันสนใจเขาคนเดียว!”

เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจ “แล้วหลี่เฟยฮวาเป็นอะไรกัน? วัน ๆ ก็แค่กินแล้วขี้เกียจ พี่เห็นตู้เสื้อผ้าของเธอไหม? ไม่รู้ว่าหวงหมิงลู่จะต้องกดดันแค่ไหน พวกเขาแต่งงานกันเพราะอุบัติเหตุแท้ ๆ ตอนนี้ฉันแค่แข่งขันกับหลี่เฟยฮวาอย่างยุติธรรมเท่านั้น!”

ลี่จางเหว่ยที่มักจะตามใจน้องสาวเสมอ ในครั้งนี้กลับรู้สึกเหมือนกำลังมองคนแปลกหน้า แม่ของพวกเขาเสียชีวิตตั้งแต่ลี่เซียนเหมยยังเด็ก พ่อก็ยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาเลี้ยงดู ลี่จางเหว่ยที่อายุมากกว่าเพียงสามปี จึงต้องเลี้ยงดูน้องสาวด้วยตัวเอง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าไม่รู้จักน้องสาวของตัวเองอีกต่อไป

“ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปแบบนี้?” ลี่จางเหว่ยมองเธอด้วยสายตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ลี่เซียนเหมย เธอก็เป็นทหารนะ! เธอควรรู้ว่าการทำลายการแต่งงานของทหารเป็นอาชญากรรม! เธอกำลังรู้กฎหมายแต่จงใจฝ่าฝืนมัน เธอคิดอะไรอยู่?”

ลี่เซียนเหมยกลับไม่สนใจ “ตราบใดที่ทั้งสองฝ่ายยินยอมที่จะหย่าร้าง ฉันก็ไม่ถือว่าเป็นการทำลายการแต่งงานของทหาร”

ลี่จางเหว่ยรู้สึกเหมือนมีก้างติดคอ แต่ก็ยังคิดว่าตัวเองควรจะกำจัดความคิดของอีกฝ่าย “หวงหมิงลู่กับหลี่เฟยฮวามีความรักลึกซึ้งต่อกัน ฉันไม่สนว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่ แต่ต่อไปเธอห้ามไปรบกวนพวกเขาเด็ดขาด ถ้าฉันรู้เข้า ฉันจะบอกพ่อทันที ให้พ่อจัดการเธอ”

ลี่เซียนเหมยคิดว่าตัวเองได้บอกความคิดในใจทั้งหมดให้พี่ชายรู้แล้ว แต่ลี่จางเหว่ยก็ยังคงเป็นเช่นนี้

“พี่จะไม่ช่วยฉันจริง ๆ เหรอ?”

ลี่จางเหว่ยถึงกับตกใจกับคำถามนั้น เขาเหลือบมองน้องสาวด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงกร้าวที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ให้ฉันช่วยเธอ? แค่เธอกล้าทำเรื่องแบบนี้ มันก็มากพอที่ฉันจะถ่มน้ำลายใส่หน้าเธอแล้ว! ยังจะมีหน้ามาขอให้ฉันช่วยอีกเหรอ?”

เขาสูดลมหายใจลึก พยายามสะกดอารมณ์ ก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด “ลี่เซียนเหมย เธอควรจำคำพูดของฉันให้ดี ต่อไปอย่าก่อเรื่องแบบนี้อีก! ถ้ายังคิดจะทำ ฉันจะไม่ไว้หน้าเธอเลย อย่ามาโทษว่าฉันรังแกเธอในฐานะพี่ชาย!”

วันนี้ไม่ว่าจะเป็นหวงหมิงลู่หรือไม่ก็ตาม เมื่อเจอเรื่องแบบนี้เขาก็ต้องห้ามน้องสาวของตัวเองอยู่ดี

ในห้อง หวงหมิงลู่เลือกของไม่กี่อย่างแล้วนำกลับไปเก็บในตู้เย็น

เดิมทีคิดว่าวันนี้มีคนมา จึงอยากทำอาหารมากหน่อย แต่ตอนนี้คนกลับไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองขนาดนั้น

หวงหมิงลู่ไม่ได้ขัดขวางตอนที่ลี่จางเหว่ยจากไป แม้ว่าเขาจะเดาได้ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ แม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นเพื่อนสนิทกันและพ่อของลี่จางเหว่ยก็เป็นอาจารย์ของเขาเอง แต่ก็ไม่ได้พบกันมาหลายปีแล้ว พอมาเจอกันทีก็มาทำเรื่องแบบนี้ทันที คนปกติที่ไหนจะดีใจได้

หวงหมิงลู่ทำอาหารไปพลางแอบสังเกต หลี่เฟยฮวาที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นไปพลาง

สุดท้ายเขาใช้หม้อความดันต้มซุป เช็ดมือด้วยผ้าเช็ดมือแล้วจึงเดินออกมา ก่อนจะเรียกชื่อหญิงสาวเบา ๆ “หลี่เฟยฮวา”

หลี่เฟยฮวาวางหนังสือลง สายตามองไปทางห้องครัว

หวงหมิงลู่เงียบไปครู่หนึ่ง ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ แล้วถามว่า “เธอโกรธใช่ไหม?”

“เห็นได้ชัดเลยเหรอ?” หลี่เฟยฮวาลูบหน้าตัวเองแล้วอธิบายว่า “ฉันไม่ได้โกรธคุณหรอก”

หวงหมิงลู่ส่ายหัว “ถึงเธอจะโกรธฉัน ก็ไม่เป็นไร เป็นความผิดของฉันเอง”

หลี่เฟยฮวาถอนหายใจ “ฉันโกรธสองพี่น้องนั้นต่างหาก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก”

หวงหมิงลู่รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย จากนั้นก็ถามว่า “เมื่อกี้พี่น้องตระกูลหลี่อยู่ที่บ้าน ฉันเลยไม่ได้ถาม แท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ลี่เซียนเหมยเเป็นเพื่อนร่วมห้องใหม่ของฉัน พอมาถึงก็บอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณ แต่ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลในคำพูดของเธอ ดังนั้นฉันเลยไม่สนใจเธอ จู่ ๆ เธอก็พูดขึ้นมาทันทีว่าอยากมาเยี่ยมที่บ้าน ฉันเลยปฏิเสธไป”

หวงหมิงลู่พูดว่า “เธอโกหกคุณ ฉันกับพี่ชายของเธอเป็นเพื่อนสนิทกันจริง ๆ ตอนนั้นฉันเพิ่งมาถึงเมืองหลวง ยังไม่คุ้นเคยกับกองทัพ ถูกเพื่อนร่วมทีมกีดกัน ตอนนั้นมีแต่พี่ชายของเธอกับผู้พันลี่อวิ๋นหยางที่ดีกับฉันที่สุด ส่วนลี่เซียนเหมยนั้น ฉันเคยเจอหน้าเธอสองสามครั้ง แต่แทบไม่เคยคุยกันเลย”

ตอนนั้น ลี่เซียนเหมยคงไม่ได้สนใจเขาหรอก บ้านของเขาอยู่ในเขตภูเขาห่างไกลความเจริญ ตอนนั้นเธอคงยังไม่ทันได้เห็นถึงแก่นแท้ของตระกูลหวง เงินเดือนอันน้อยนิดในแต่ละเดือนที่เขาหามาได้ก็ถูกส่งกลับไปช่วยเหลือครอบครัว

ลี่เซียนเหมยอาจไม่เคยตระหนักเลยว่า เธอเคยแสดงท่าทีรังเกียจเขามาก่อน

“ยังไงเธอก็พูดแบบนี้” หลี่เฟยฮวากล่าวพลางยิ้มเยาะ “แต่ฉันรู้สึกว่าเธอมีใจให้คุณ ดังนั้น ฉันเลยไม่ชอบหน้าเธอ”

พูดจบ หลี่เฟยฮวาก็เอื้อมมือไปโอบคอของหวงหมิงลู่ ร่างกายของชายหนุ่มถึงกับแข็งเกร็งขึ้นในทันที

หลี่เฟยฮวากะพริบตาเบา ๆ แล้วพูดอย่างละเมอว่า “ครั้งหน้าถ้าฉันจัดการเธอ คุณอย่าได้สงสารเธอเชียวนะ”

หวงหมิงลู่ไม่ทันได้หน้าแดงด้วยซ้ำ รีบแสดงท่าทีว่า “ฉันไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเธอ จริง ๆ นะ”

หลี่เฟยฮวาหัวเราะ ความรู้สึกไม่สบายใจเพียงน้อยนิดในใจก็หายไปหมดสิ้น

วันถัดมา หลี่เฟยฮวากลับมาที่มหาวิทยาลัย

บทความของเธอยังขาดอีกมาก อาจารย์เหวินเทียนจะต้องกลับไปที่ฐานวิจัยเพื่อดูแลโครงการในสัปดาห์หน้า

หลี่เฟยฮวาถามถึงความคืบหน้าของเครื่องบินล่องหนE-101อย่างเป็นธรรมชาติ เหวินเทียนก็ไม่ปิดบังหลี่เฟยฮวา เขาตอบว่า

“ด้วยสิ่งที่เธอทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ การวิจัยดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก คาดว่าอีกสามเดือนทุกอย่างจะเตรียมพร้อม ในการสวนสนามใหญ่ปีนี้ พวกเราจะต้องได้หน้าแน่นอน!”

เมื่อเครื่องบินล่องหนE-101ออกมา มันจะต้องสร้างความตื่นตะลึงให้กับทั่วโลกอย่างแน่นอน!