บทที่ 178 เธอสืบเรื่องของฉันเหรอ?

มีคนพูดกันว่าการแต่งงานคือหลุมฝังศพของความรัก ถ้าพูดแบบนี้ละก็หวงหมิงลู่คงถูกฝังลงไปในนรกขุมที่สิบแปดไปแล้ว

ดูสิ! หลังจากแต่งงานแล้วสมองก็ไม่ปกติเสียแล้วลี่เซียนเหมยอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็หยุดชะงักไป

อย่างไรก็ตาม ลี่เซียนเหมยกลับรู้สึกตัวช้าไป เธอยังไม่รู้เรื่องที่หลี่เฟยฮวาหาเงินได้ หลังจากที่เหม่อลอยไปชั่วครู่ เธอก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“สหายหลี่ยังสามารถหาเงินได้ด้วยเหรอ ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอที่ทุกคนบอกว่าเธอ…”

ยังพูดไม่ทันจบหลี่เฟยฮวาก็ลุกขึ้นจากโซฟาอย่างกะทันหัน สายตาสีดำสนิทของเธอเหมือนกับผืนน้ำสีดำมืด

“สหายลี่เซียนเหมย เธอสืบเรื่องของฉันเหรอ?”

เมื่อหวงหมิงลู่ได้ยินคำพูดของลี่เซียนเหมย เขาก็ทำหน้าเย็นชาลง วางของในมือลง แล้วจ้องมองไปที่พี่น้องตระกูลลี่ด้วยสายตาไม่พอใจ “พวกเราไม่ได้พบกันมาหลายปี พวกคุณมา ผมก็ดีใจแน่นอน แต่ว่าการที่พวกคุณสืบเรื่องภรรยาของผมมันหมายความว่ายังไง?”

เมื่อครู่นี้เขาก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลี่เฟยฮวากับลี่เซียนเหมยดูแปลก ๆ แล้ว ตอนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะมีความขัดแย้งอะไรบางอย่างจริง ๆ

หวงหมิงลู่ไม่ได้คิดที่จะระงับความขัดแย้ง ภรรยาของเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอสามารถจัดการได้ด้วยตัวเองแต่เขาไม่คาดคิดว่า ลี่เซียนเหมยได้สืบสวนเรื่องของหลี่เฟยฮวามาก่อนแล้ว

ไม่แปลกที่เมื่อครู่จึงพูดแบบนั้น

ลี่จางเหว่ยมีสีหน้างุนงงอย่างเห็นได้ชัด แม้เขาจะเป็นคนสืบหาที่อยู่ของหวงหมิงลู่ แต่ก็ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะบานปลายจนเลวร้ายถึงเพียงนี้

“หวงหมิงลู่ คุณอาจจะเข้าใจผิดอะไรบางอย่างหรือเปล่า?” ลี่จางเหว่ยพูดพลางพยายามอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ใช่ ผมยอมรับว่าผมสืบเรื่องของคุณ แต่ผมไม่มีทางเลือก พวกเราไม่ได้เจอกันมาสิบปีแล้ว ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน เลยต้องใช้เส้นสายของพ่อสืบหาว่าคุณอยู่หมู่บ้านไหน แต่นอกเหนือจากนั้น พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรอื่นเลยจริง ๆ นะ”

หวงหมิงลู่ยังคงไม่พูดอะไร

ไม่นานลี่จางเหว่ยก็ชะงัก เขาหันไปมองน้องสาวอย่างครุ่นคิด แม้โดยปกติแล้วลี่จางเหว่ยอาจไม่ได้เป็นคนเฉลียวฉลาดนัก แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ หลังจากพิจารณาคำพูดที่ลี่เซียนเหมยเคยพูดไว้ รวมถึงสิ่งที่เธอพูดในรถก่อนหน้านี้ เขาก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัว ลี่จางเหว่ยหันไปหาน้องสาวด้วยสีหน้าจริงจัง และเอ่ยถามเสียงดุทันที

“เซียนเหมย เธอสืบเรื่องของสหายหลี่เฟยฮวาทำไม?”

ลี่เซียนเหมยไม่คิดว่าแม้แต่พี่ชายแท้ ๆ ก็ไม่มาช่วยเธอ แต่กลับซักถามเธออย่างต่อเนื่อง

“ฉันแค่ได้ยินมาแบบนั้น” เธอตอบ

คำพูดของลี่เซียนเหมยยิ่งทำให้ลี่จางเหว่ยมั่นใจว่าเธอทำจริง เขาเอ่ยถามด้วยความงุนงงปนตำหนิ “ได้ยินมาแค่นั้น แล้วก็เชื่อหมดเลยอย่างนั้นเหรอ? เธอไม่ใช่คนไม่มีสมอง ทำไมถึงพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ง่าย ๆ ต่อหน้าคนอื่นราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดา?”

ลี่เซียนเหมยที่ถูกพี่ชายแท้ ๆ ซักถามจนไปไม่เป็น ความอับอายและความกดดันจากสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ขอบตาของเธอเริ่มแดงก่ำ น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยราวกับจะกลั้นน้ำตาไว้ “ทำไมพี่ต้องว่าฉันด้วย!”

ลี่จางเหว่ย “???”

ลี่เซียนเหมยช่วงนี้แทบจะตายเพราะความน้อยใจแล้วเธออายุยี่สิบหกปีแล้วในปีนี้ ซึ่งในยุคนี้ถือว่าเป็นสาวโสดอายุมากแล้ว

แต่คู่ที่พี่ชายแนะนำให้เธอนั้น ไม่ก็มีภูมิหลังครอบครัวไม่ดี ไม่ก็หน้าตาแย่มาก

ยิ่งไปกว่านั้น ในใจของเธอก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วตั้งนานแล้วตั้งแต่ย้ายออกจากเขตทหารเมื่อสิบสองปีก่อนลี่เซียนเหมยไม่ได้มีความประทับใจอะไรมากนักต่อหวงหมิงลู่

เธอจำได้เพียงแค่ว่า หวงหมิงลู่สนิทกับพี่ชายของเธอมาก แต่หลังจากนั้นพี่ชายของเธอก็ไปฝึก ทำให้ไม่มีโอกาสได้ติดต่อกันเลย เมื่อเวลาผ่านไปนาน และหน่วยงานที่ย้ายไปก็ไม่เหมือนกัน การติดต่อกันจึงยิ่งยากขึ้น

จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ ลืมหวงหมิงลู่ไปในที่สุด

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในหลาย ๆ เหตุผลเท่านั้นตอนนั้น หวงหมิงลู่ยากจนมาก นอกจากชุดทหารแล้วก็มีเสื้อผ้าสีดำแค่สองชุดเท่านั้น แม้ว่าในหมู่ทหารประชาชนส่วนใหญ่จะมาจากครอบครัวยากจน แต่คนที่ยากจนเหมือนหวงหมิงลู่นี่ ลี่เซียนเหมยเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

เวลาผ่านไปสิบกว่าปี ทุกคนต่างเติบโตขึ้น ช่วงหลายปีมานี้เธอถูกเร่งให้แต่งงานตลอด แต่เธอก็ไม่เคยสนใจใครเลย

จนกระทั่งภายหลังเธอบังเอิญได้ยินพ่อของเธอพูดอย่างเสียดายว่า

“ลูกไม่เห็นใครเข้าตาเลย ถ้ารู้อย่างนี้ตอนนั้นก็น่าจะจับคู่เธอกับไอ้หนูหวงหมิงนั่นซะ เมื่อไม่นานมานี้ฉันเห็นเขาจากไกล ๆ อายุยังไม่ถึงสามสิบก็ได้เป็นผู้พันแล้ว แม้ว่าครอบครัวจะด้อยกว่าหน่อย แต่อนาคตไม่ธรรมดาแน่ น่าเสียดายจริง ๆ!”

ลี่เซียนเหมยนึกถึงหน้าตาของหวงหมิงลู่ตอนนั้น แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีแล้ว แต่ลี่เซียนเหมยก็ยังจำได้ เธอรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย แต่ตอนแรกเธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พ่อของเธอพูดว่าน่าเสียดายนั้นคืออะไร

จนกระทั่งเธออยากรู้จัก หวงหมิงลู่มากขึ้น เธอถึงได้พบว่าหวงหมิงลู่แต่งงานไปแล้วตั้งแต่สองปีก่อนตอนนั้นลี่เซียนเหมย แค่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

จนกระทั่งหลังจากสืบสวนแล้วถึงได้พบว่า หลี่เฟยฮวาเป็นคนที่ถูกทุกคนในหมู่บ้านรังเกียจ และความสัมพันธ์กับหวงหมิงลู่ก็ไม่ดีด้วย ตอนนั้นลี่เซียนเหมยจึงเกิดความคิดขึ้นมา

ตอนนั้นลี่เซียนเหมยมีโอกาสได้ศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย เธอจึงขอให้พ่อช่วยใช้เส้นสายช่วยเหลือ เธอตั้งใจเรียนอย่างหนักเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มจนสามารถสอบเข้าได้สำเร็จ

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ทุกอย่างกลับแตกต่างจากที่เธอเคยเข้าใจโดยสิ้นเชิง

หลี่เฟยฮวาไม่เหมือนกับข้อมูลที่เธอได้รับระหว่างการสืบสวน หลี่เฟยฮวาเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ดีกับทุกคนในมหาวิทยาลัย เธอได้รับความนับถือและเป็นที่รักใคร่ของเพื่อนร่วมชั้น

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ในช่วงที่ลี่เซียนเหมยกำลังสืบเรื่องของหวงหมิงลู่ เธอจะเข้าใจว่าหลี่เฟยฮวาและหวงหมิงลู่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยราบรื่น แต่ความจริงกลับตรงกันข้าม

ทุกครั้งที่หวงหมิงลู่มีเวลาว่าง เขามักจะมาหาหลี่เฟยฮวาเสมอ ทุกคนในมหาวิทยาลัยรู้ดีว่าสามีของหลี่เฟยฮวาคือหวงหมิงลู่ และเขาก็ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้พันตั้งแต่อายุยังน้อย

สิ่งนี้ทำให้ลี่เซียนเหมยรู้สึกเหมือนถูกไม่พอใจ

เธออดคิดถึงคำพูดของพ่อไม่ได้ คนที่เหมาะสมจะแต่งงานกับหวงหมิงลู่ ควรจะเป็นเธอ!

การเปลี่ยนแปลงในสายตาของลี่เซียนเหมยไม่ได้รอดพ้นไปจากการสังเกตของหลี่เฟยฮวาและหวงหมิงลู่

เมื่อหวงหมิงลู่เห็นแววอิจฉาและความไม่พอใจที่ฉายชัดออกมาจากดวงตาของลี่เซียนเหมย เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่หนักแน่น

“เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างผมกับพี่ชายของคุณในอดีต วันนี้ผมจะไม่ถือสาเรื่องนี้ แต่ต่อไปอย่าได้มารบกวนภรรยาของผมอีก”

หวงหมิงลู่ไม่ได้พูดว่าจะไล่ทั้งสองคนออกไป แต่ลี่จางเหว่ยกลับรู้สึกละอายใจอย่างมากเขารีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า

“หวงหมิงลู่ ผมขอโทษคุณสำหรับเรื่องนี้ ต่อไปผมจะควบคุมน้องสาวตนเองให้ดี รับรองว่าจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าคุณและสหายหลี่อีกแน่นอน”

ตอนนี้ลี่จางเหว่ยก็เห็นแล้วว่า น้องสาวของเขาคงจะชอบหวงหมิงลู่เข้าให้แล้ว แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจก็คือ หวงหมิงลู่แต่งงานไปแล้วตั้งแต่สองปีก่อน ทำไมน้องสาวของเขาถึงไม่ไปชอบคนอื่น แต่กลับมาชอบผู้ชายที่แต่งงานแล้วเสียได้