“หากเจ้าชอบความเจ็บปวด ข้ามีเข็มอยู่หนึ่งร้อยแปดเล่ม” “หากมันทำให้เจ้าพอใจ แม้จำนวนจะมากขึ้นอีกสิบเท่า ข้าก็เต็มใจ”

เธอเป็นแพทย์หญิงอัจฉริยะแห่งศตวรรษที่ยี่สิบสี่ ด้วยเข็มเงินเพียงเล่มเดียวก็สามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นมาได้

ทว่าการเดินทางข้ามมิติเพียงครั้งเดียว กลับพลิกทุกอย่างให้กลับตาลปัตรในช่วงค่ำคืน

กลายเป็นคุณหนูใหญ่ขยะแห่งจวนอ๋องที่ใครๆ ต่างก็ก่นด่าสาปแช่ง ไม่มีทั้งภูติวิญญาณ เย่อหยิ่งจองหองไร้ความสามารถ

ในฐานะคุณหนูแห่งจวนอ๋องที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกคู่หมั้นพาคนรักใหม่มาเหยียดหยามกันถึงหน้าประตูจวน!

ข้าผู้ซึ่งแต่เดิมเป็นถึงบุตรีที่รักของสวรรค์ สามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดแล้วกวาดตามองไปทั่วทั้งใต้หน้า ไหนเลยจะปล่อยให้พวกเจ้ามาหยิ่งผยองและอวดดีต่อหน้าข้าได้! ในเมื่อมีเข็มเงินอยู่ในมือก็เท่ากับว่าได้กุมใต้หล้านี้เอาไว้แล้ว!

สมบัติของสวรรค์และโลกล้วนอยู่ในมือของนาง ตำราการบ่มเพาะชั้นเยี่ยมกองสุมสูงเท่าภูเขา

นางจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าสิ่งใดคือการตบหน้าที่แท้จริง!

ไม่คาดคิด ดันไปช่วยชีวิตเจ้าหนอนน่ารำคาญที่รู้จักแต่เดินตามก้นนางต้อยๆ เข้าเสียได้

“เราไม่คุ้นเคยกัน” แพทย์หญิงอัจฉริยะบางคนเลิกคิ้วขึ้นกล่าวอย่างเย็นชา

เขาปลดเสื้อคลุมตัวนอกออกด้วยท่วงท่าเชื่องช้า พูดอย่างหน้าด้านว่า

“หากใส่เสื้อผ้าแล้วเจ้าจำไม่ได้ เช่นนั้นข้าถอดเสื้อผ้าออกเจ้าคงจะพอคุ้นเคยขึ้นมาบ้างกระมัง!”