ตระกูลจ้าวหยวน

 

พวกเราจ้าวหยวน รับใช้จักรพรรดิแห่งดินแดนมังกรมานานนับพันปี เคยเป็นทั้งที่ปรึกษาและองครักษ์ส่วนพระองค์ที่ได้รับความไว้วางใจมากที่สุด แต่ไฉนปัจจุบัน จักรพรรดิถึงขับไสไล่ส่งพวกเรากัน

 

แต่ถึงข้าจะคิดเช่นนั้น ข้าก็พอจะเดาได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 

” ช่วงนี้พวกเราส่งคำขอเข้าเฝ้าต่อองค์จักรพรรดิไปหลายครั้ง แต่มิได่รับการตอบรับสักครั้งเลย พวกท่านคิดเห็นเช่นไรกัน? ” ผอวส.5

 

” ใช่!! หลายปีมานี้จักรพรรดิไม่ได้เห็นหัวพวกเราตระกูลจ้าวอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย!! เรื่องนี้ต้องได้รับการชี้แจงโดยเร็วที่สุด !! “ผอวส.2

 

” จักรพรรดิองค์นี้ไม่ควรได้รับความเคารพจากพวกเรา จะกว่าถ้าให้หยุนเซี่ยของพวกเราเป็นจักรพรรดิแทน ฮ่าๆๆๆ!!! ” ผอวส.1

 

ข้าเข้าใจความรู้สึกของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันและจักรพรรดิองค์ก่อนได้ดีเลย ในฐานะที่เป็นประมุขตระกูลจ้าวผู้รับใช้จักรพรรดิมาช้านาน เราไม่ควรที่จะเป็นผู้ล้มล้างบัลลังก์เสียเอง ไอ้เฒ่าพวกนี้มันคร่ำครึจริงๆ

 

” ข้าเห็นด้วยกับท่านปู่ขอรับ ท่านพ่อ! ได้โปรดให้ข้าได้แต่งงานกับเสี่ยวหนานด้วยเถอะ!! ” จ้าวหยุนเซี่ย

 

” … พอแล้ว!! ” จ้าวหงเหมิน(ประมุขตระกูล)

 

ข้าไม่สามารถทนได้กับพฤติกรรมที่หยาบคายของพวกผู้อวุโสและลูกชายของข้า ถึงแม้หนุนเซี่ยจะมีอายุมากกว่าจักรพรรดิจื่อถึง 3 ปี นิสัยของเขาก็ดูเป็นเด็กน้อยไปเลยหากเทียบกับบุตรีของท่านเซียน ข้าล่ะละอายใจยิ่งนัก

 

” พวกท่านลืมไปแล้วรึ สิ่งที่จ้าวหยวนควรกระทำคือเป็นดาบให้ราชวงศ์! มิใช่การล้มล้างจักรพรรดิ!! ” จ้าวหงเหมิน

 

” ล้มล้าง? หงเหมิน!! เจ้าพูดได้ถูกใจข้ายิ่งนัก!! พวกเราตระกูลจ้าวแห่งหยวนจะไม่ยอมให้พวกราชวงศ์กดขี่ข่มเหงอีกต่อไป!! “ผอวส.1

 

” ต้องแบบนี้ ถึงจะเป็นท่านพ่อของข้า!! “หยุนเซี่ย

 

” ประมุขของเราปราชญ์เปรื่องยิ่งนัก! “ผอวส.3

 

แม่งเอ้ย!! ..เจ้าพวกนี้มันกู่ไม่กลับแล้ว!!!

 

…

 

..

 

.

 

อาณาจักรอาร์คาร์เรียม

 

ดินแดนของดยุคเจเนซิส

 

ปัจจุบันเป็นดินแดนที่เจริญรุ่งเรือง หลังจากที่ได้รับพรของทูตสวรรค์ในการปกปักษ์ชาวเมืองแล้ว ดินแดนนี้เลยได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสรวงสวรรค์บนดิน เนื่องจากเวลาปกติทั้งเช้าและกลางคืน บางครั้งสามัญชนคนธรรมดาก็มีโอกาสได้เห็นทูตสวรรค์ตัวเป็นๆกำลังกินและเล่นกันอยู่

 

แน่นอนว่าสาเหตุที่อาณาเขตของดยุคเจเนซิสนี้ได้รับการปกปักษ์โดยทูตสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ถึงสองตนนั้นเป็นเพราะบี๋ที่จากไปอย่างไร้ร่องรอย ทำให้ตอนนี้ร่างสถิตของพวกเธอคือเมเดียร์

 

ส่วนลองกินุส.. อาวุธชิ้นนั้นไม่ยอมรับผู้ใดอีกเลยหลังจากที่มันสูญเสียเจ้านายของมันไป เป็นเวลากว่า 6 ปีแล้วที่ลองกินุสที่ถูกผนึก เก็บไว้ที่คฤหาสน์รองของเมเดียร์ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวหรือปฏิกิริยาใดๆ

 

จนกระทั่งตอนนี้ ลองกินุสมันกำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง เพราะมันสัมผัสได้ถึงพระอาณาจักรใหม่ และกลิ่นอายของเจ้านายมันที่อยู่ในมิติที่ใกล้กว่าที่เคย

 

” เกิดอะไรขึ้น!!? ” เมเดียร์

 

เมเดียร์ในเครื่องแบบของจอมเวทรีบวิ่งเข้ามาดูสถานการณ์ด้วยความตื่นตระหนก เพราะลองกินุสไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

 

[ เมดี้ มันจับสัญญาณชีพของเจ้านายมันได้ ลองกินุสเลยเป็นแบบนั้น ] มิคาเอล

 

” เอาจริงดิ! แล้วเขาอยู่ที่ไหนล่ะ!?! “เมเดียร์

 

เมื่อเธอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับบี๋ หัวใจเธอก็เริ่มกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง เป็นเวลานานมากที่เธอศึกษาเวทมนตร์มิติเวลาจนได้ชื่อว่าปราชญ์แห่งมิติ แต่ถึงกระนั้น ที่เธอทำได้ก็มีเพียงแค่การควบคุมมิติเวลาที่เธออาศัยอยู่เท่านั้น ยังไม่สามารถย้ายหรือสัมผัสสิ่งแปลกปลอมจากมิติอื่นได้

 

แต่ก็ถือว่ามาถึงครึ่งทางแล้ว ในการตามตัวบี๋กลับมาบ้าน

 

” แล้วต้องทำยังไงมันถึงจะหยุดล่ะมิเอล? “เมเดียร์

 

[ ปล่อยมันออกมา มันจะนำทางไปที่ที่อยู่ใกล้กับเจ้าของของมันมากที่สุด ] มิคาเอล

 

” โอเค ” เมเดียร์

 

เมเดียร์ทำพิธีคลายผนึกลองกินุสอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานจากนั้น พอบาเรียได้หายไปเจ้าลองกินุสก็รีบพุ่งตรงไปยังที่ที่คาดว่ามีเจ้านายของมันอยู่ทันที

 

โครม!!!

 

” โว้ยย!! ไปดีๆสิวะ!! ” เมเดียร์

 

มันไม่สนกระทั่งสิ่งกีดขวาง พุ่งทะลวงผ่านทุกอย่างไปยังนอกอาคาร เมเดียร์ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องตามไป พร้อมกับกองอัศวินส่วนตัวของเธอ

 

” ตามมันไปเร็ว!! ” เมเดียร์

 

” ” ครับ!!! ” ” อศว.

 

ลองกินุสลอยเคว้งไปอย่างไร้จุดหมาย พุ่งตรงด้วยความเร็วที่มากเกินกว่าเหล่าอัศวินจะตามทัน จึงทำให้ตอนนี้เหลือเพียงแค่เมเดียร์ที่กำลังวิ่งตามมันอย่างสุดกำลัง

 

” หอกบ้าอะไรมันจะเร็วขนาดนี้วะเนี่ย!! “เมเดียร์

 

[ เมเดี้ ใช้ปีก ] มิคาเอล

 

” เออ!!! ” เมเดียร์

 

เมเดียร์ชะลอความเร็วลง ปล่อยให้มันห่างออกไปไกลสักระยะ ก่อนที่เธอจะกางปีกสองคู่ออกมาจากกลางหลัง

 

ขนาดของปีกเธอนั้นไม่ได้ใหญ่เทียบเท่ากับตอนที่บี๋ใช้ปีกของทูตสวรรค์ จะบอกว่าพลังมันลดลงมามากก็ไม่ผิดนัก

 

พรึบ-

 

ฟูมม!!

 

แล้วเธอก็ออกตัวพุ่งตามมันไปด้วยความเร็วที่สูงยิ่งกว่า จนสามารถตามลองกินุสทันได้ด้วยระยะเวลาเพียงไม่กี่วินาที

 

แต่แล้วมันก็หยุด หยุดลงอย่างกระทันขณะที่เมเดียร์ไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้เธอหัวทิ่มลงไปกับพื้นเลย

 

ตุบ!-

 

” ..โอ้ย.. ไอ้หอกเวร… ” เมเดียร์

 

แต่เมื่อเธอได้มองไปรอบๆด้วยสายตาที่เสริมกำลังด้วยเวทมนตร์มิติแล้ว ก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

 

” .. บ้าน่า- ตั้งแต่ทำวิจัยมาก็พึ่งเคยเจอเลย ” เมเดียร์

 

” มันเหมือนจะไม่มีอะไรนะ.. แต่มันเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่เลย ” เมเดียร์

 

มันคือรอยร้าวของมิติ รอยปริแตกนั้นใหญ่พอดีกับตัวของเธอ เหตุการณ์สำคัญเช่นนี้ทำให้เธอต้องรีบหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาจดบันทึกพิกัดเลย เผื่อว่าเธอจะสามารถใช้มันสร้างเป็นประตูเชื่อมระหว่างมิติได้

 

[ กลิ่นอายที่ส่งออกมาจากหลังรอยร้าว.. เป็นของพวกปีศาจ ] เมตาตรอน

 

” แบบ- ไอ้ตัวที่ถล่มเมืองหลวงจนเละเมื่อ 6 ปีก่อนอ่ะนะ?? “เมเดียร์

 

[ อืม ] เมตาตรอน

 

สันนิษฐานว่าทันคือทางเชื่อมไปยังโลกปีศาจโดยตรง เนื่องจากชั้นมิติเวลาแถวนี้นั้นค่อนข้างเบาบางกว่าปกติ การจะเกิดรอยแบบนี้ขึ้นได้จำเป็นที่จะต้องมีใครมากระตุ้น

 

นั่นหมายความว่าไอ้พวกที่อยู่อีกฝากมันเผลอทำรอยแบบนี้ไว้? ถ้าเป็นไปตามนั้นจริง พวกปีศาจนี่มันไม่ใช่เล่นๆแล้วนะ

 

ถึงกระนั้น เมเดียร์ก็ยังไม่ยอมแพ้ เพราะว่าลองกินุสมันชี้เข้าไปในรอยร้าวนี้โดยตรงเบยยังไงล่ะ

 

” เดี๋ยวก่อนนะ ขอจดก่อน “เมเดียร์

 

เธอหยินสมุดโน้ตประจำตัวขึ้นมา คาบปากกาไว้ในปาก แล้วคิดคำนวณถึงตำแหน่งที่เธอยู่ในปัจจุบัน

 

” ถัดจากบ้านรองมาทางตะวันตก 10 กิโลเมตร ” เมเดียร์

 

” และยังอยู่ในป่าลึกอีก ” เมเดียร์

 

” โอเค คร่าวๆน่าจะประมาณนี้ “เมเดียร์

 

หลังจากนี้ต้องให้พวกอัศวินทำทางเอาไว้จะได้มาที่ตรงนี้ถูก และเพื่อเป็นการยืนยันตำแหน่ง เมเดียร์จึงกระทืบเท้า สร้างวงเวทดิน บังคับสร้างเสาหินสูงเพิ่มขึ้นตรงนี้อีกหนึ่งที่ 

 

” เอาล่ะ เราจะเข้าไปกัน ” เมเดียร์

 

[ นั่นโลกปีศาจนะ? ]  เมตาตรอน

 

[ ไม่เป็นไร ถ้าได้เจอกับบี๋ก็ถือว่าคุ้ม ] มิคาเอล

 

เมเดียร์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอใช้สกิลที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองทันที

 

SKILL ACTIVE!!

 

มานาจำนวนมหาศาลกำลังหลั่งไหลมารวมกันที่ร่างของเมเดียร์ ทำให้รูปลักษณ์ภายของเธอได้เปลี่ยนไปจนแทบจำไม่ได้

 

SKILL – CELESTIAL BEING [ EX ]

 

พลังอันท่วมท้นห่อหุ้มร่างกายของเมเดียร์ไว้อย่างเข้มข้น เธอพยายามแหวกรอยแยกนั้นออกมา จนกว้างพอที่เธอตะสามารถพาคัวเองเข้าไปในนั้นได้

 

…

 

..

 

.

 

ที่นี่คือ..

 

โลกปีศาจ??

 

[ ใช่ ] เมตาตรอน

 

[ แต่มีบางอย่างแปลกๆ ] เมตาตรอน

 

อะไร? อะไรแปลก? รอบๆก็มีแต่มานาบริสุทธ์ที่เข้มข้นมากจนมนุษย์ธรรมดาไม่สามารถสัมผัสอากาศของที่นี่ได้เลย 

 

เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันอยู่ในร่างเทวะที่ควบคุมได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ชั้นบรรยากาศของที่นี่จึงไม่ได้ส่งผลอะไรกับฉันมากนัก แต่ที่สำคัญเลย.. คือฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่

 

ตรงหน้าเป็นทะเลสาบ ด้านหลังทะเลสาบเป็นกระท่อมคน ซึ่งที่นี่ขึ้นชื่อว่าเป็นโลกปีศาจ เดาว่ากระท่อมไม้ซุงหลังนั้นคงจะมีปีศาจอาศัยอยู่แน่ๆ

 

[ ไม่ใช่ปีศาจ.. ] มิคาเอล

 

[ มันเป็นพลังจิตศักดิ์สิทธิ์ ] มิคาเอล

 

ก็ไม่รู้หรอกนะว่าหมายถึงอะไร แต่เพื่อยืนยันในข้อสันนิษฐานของฉัน.. ฉันขอไปสำรวจดูหน่อยก็แล้วกัน

 

” ว่าแต่รอยแยกนั่นคงจะไม่หายไปหรอกใช่ไหม? ” เมเดียร์

 

[ ไม่หายหรอก มันเป็นจุดพิเศษที่ต้องใช้วิธีพิเศษในการซ่อมแซมน่ะ ] เมตาตรอน

 

โอเค.. งั้นก็หายห่วงเรื่องทางกลับไปได้เปราะนึงล่ะนะ ทีนี้ เหลือแค่ฉันเข้าไปสำรวจที่นั่น..

 

…

 

แอ๊ดด~

 

” ข- ขออนุญาตนะคะ.. ” เมเดียร์

 

ทันทีที่เข้ามา เหล่าทูตสวรรค์ในร่างของเธอก็สามารถสัทผัสได้ถึงพลังจิตอันรุนแรงของชายตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

 

[ เมดี้ระวัง!!! ] มิคาเอล

 

[ ..น่ากลัวเกินไปแล้ว.. ] เมตาตรอน

 

” ว- เหวอ!! ” เมเดียร์

 

ชายผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งมีสีผมและสีผิวที่ซีดเซียว ร่างกายกำยำและเต็มไปด้วยแผลเป็น สำคัญเลย..คือเขามีเขา 3 คู่ และทั่วทั้งร่างของเขาสลักด้วยตัวอักษรกับรูปอาวุธสีทองเปล่งประกายรัศมีความศักดิ์สิทธิ์

 

เขาจ้องกลับมายังเมเดียร์ด้วยนัยน์ตาที่ว่างเปล่า ราวกับว่ามันบอดไปแล้วทั้งสองดวง

 

” นั่นใคร ” ?

 

น้ำเสียงของเขาช่างคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด คล้ายว่าฉันเคยได้ยินมาเมื่อ 6 ปีก่อน

 

” เอ่อ.. ” เมเดียร์

 

ฉันก็ไม่ได้อยากจะปักใจเชื่อไปแบบนั้นหรอกนะ

 

แต่ว่า..

 

” บี๋.. หรอ? ” เมเดียร์

 

” น้ำเสียงเช่นนี้.. แถมยังรู้จักข้าด้วย… เมเดียร์? นั่นเจ้ารึ? ” บี๋

 

แม้ว่าบี๋จะมองไม่เห็น แต่เขาก็น่าจะสามารถสัมผัสได้ว่าทันทีที่ฉันรู้ว่าเป็นเขา ฉันก็ได้โผลเข้ากอดเขาอย่างเต็มแรงเสียแล้ว

 

” .. คิดถึงมาตลอดเลยนะ.. บี๋ “เมเดียร์

 

” .. ข้าก็เช่นกัน…” บี๋

 

แล้วก็…

 

 

 

 

 

ตัดจบตอน