” ถึงแล้ว ” โฮโอ

 

 

ตอนนี้เรากำลังอยู่หน้าซากของฐานวิจัยร้าง ที่ข้างในนี้มีแต่ซอมบี้เป็นโหลๆ ด้วยความที่โครงสร้างมันค่อนข้างซับซ้อนและยังกว้างมาก จึงยากที่จะจัดการให้หมดได้ด้วยตัวคนเดียว

 

 

ผมเลยต้องมาคุณแฟนธ่อมและคุณโฮโอมาด้วย เพราะพวกเขาจัดการไอ้ตัวพวกนี้ได้รวดเร็วกว่าใครเลย

 

 

ถ้าให้เทียบกับเกม สองคนนี้คงเป็นตัวละครระดับ UR ในสายที่ถนัดการล่าโดยเฉพาะแน่ๆ

 

 

” เข้าไปยังไงดี “

 

 

ผมมองพวกมันขณะที่กำลังวางแผนกับทั้งสองคน

 

 

” รุ่นพี่ “โฮโอ

 

 

” อ้า “แฟนธ่อม

 

 

ทั้งสองคนพยักหน้าให้กัน โดยที่ไม่บอกอะไรให้ผมรู้เลยสักนิด

 

 

 ” คงต้องใช้วิธีของฉันแล้วล่ะ “แฟนธ่อม

 

 

” ครับ? “

 

 

ผมสงสัยว่าเขากำลังจะทำอะไร

 

 

ไม่นานนักผมก็ได้รู้

 

 

ว่าวิธีของเขามันได้ประสิทธิภาพสูงมากในที่แคบแบบนี่เลย

 

 

” โฮโอ ปาลูกไฟเข้าไปให้หน่อย “แฟนธ่อม

 

 

” ค่า “โฮโอ

 

 

คุณโฮโอสร้างลูกไฟขนาดเท่าลูกเทนนิสขึ้นมาในมือขวา ก่อนที่จะปาเข้าไปกลางดงของฝูงซอมบี้พวกนั้น

 

 

เธอไม่ได้ตั้งใจให้มันกระทบกับสิ่งใด หน้าที่ของลูกไฟดวงนี้มีเพียงแค่การสร้าง เงา ใต้ฝ่าเท้าของพวกมันเท่านั้น

 

 

” หนาม ” แฟนธ่อม

 

 

จากนั้นเขาก็ดึงเงาใต้ร่างของซอมบี้พวกนั้นพุ่งขึ้นมาเป็นหนามที่แทงทะลุร่างของพวกมันไปจนถึงการทำลายสมองเพียงแค่ครั้งเดียว

 

 

” หูว “

 

 

แค่ครั้งเดียว ก็จัดการพวกมันไปได้มากกว่าครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว

 

 

” ไป! “แฟนธ่อม

 

 

ต่อจากนั้นจะเป็นการเคลียร์ชั้นแรกของฐานวิจัย ซึ่งเป็นไปได้อย่างราบรื่น

 

 

และด้วยความที่ศพขอฃเจ้าพวกนี้มันส่งกลิ่นเหม็นสาปออกมามากมาย คุณแฟนธ่อมเลย..

 

 

กินมันซะเลย

 

 

และใช่ การกินที่ว่านี่คือกลืนพวกมันลงไปในเงาของเขาเลยนะ เป็นการจัดการศพที่สะดวกที่สุดของเขาแล้วล่ะ

 

 

” โล่ง โคตร “แฟนธ่อม

 

 

” ที่นี่ไม่มีเอกสารอะไรเลยค่ะรุ่นพี่ “โฮโอ

 

 

” งั้นก็ไปชั้นต่อไปกันเถอะ “แฟนธ่อม

 

 

ดูเหมือนว่าเหล่านักวิจัยส่วนใหญ่จะเก็บของและอพยพไปที่ชั้นล่างๆกันหมด ในชั้นแรกของสถานที่นี้จึงได้ไม่มีแม้แต่วี่แววของกระดาษสักแผ่นหรือเฟอร์นิเจอร์สักตัว

 

 

ว่าแล้วเราก็ดำเนินการกวาดล้างกันต่อเลยก็แล้วกัน

 

 

” น้อยกว่าชั้นแรกเยอะเลย “โฮโอ

 

 

เราเปิดใช้งานไฟฟ้าของสถานที่นี่ แล้วลงมาที่ชั้นสองผ่านทางบันไดหนีไฟกัน เพราะทางนี้คุณแฟนธ่อมน่ะโคตรถนัดในการรับมือกับพวกซอมบี้จำนวนมากเลยล่ะ

 

 

แต่เทียบกับชั้นแรกที่มีซอมบี้กว่า 300 ตัวอัดกันอยู่แล้ว ชั้นสองนี่ก็มีซอมบี้น้อยกว่านั้นหลายเท่า

 

 

สาเหตุอาจจะมาจากตัวระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่ก็ได้ ที่ทำให้ซอมบี้มันลดลงไปเยอะได้ขนาดนี้

 

 

” งั้นเดี๋ยวผมล่วงหน้าไปก่อนนะครับ “

 

 

” รู้ว่ารีบ แต่ไปพร้อมกันสิ! ” โฮโอ

 

 

ผมและคุณโฮโอรีบใช้อาวุธที่มีกวาดล้างซอมบี้ในชั้นนี้ และระหว่างที่พวกเรากำลังเก็บกวาดซากกันอยู่

 

 

ผมก็สังเกตไปเห็นบางอย่าง

 

 

” ชุดนี้.. คงจะเป็นหนึ่งในนักวิจัย “

 

 

” ที่นี่มีพวกนักวิทย์มากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีก ชั้นแีกมีแต่ซอมบี้ธรรมดาๆ แต่ว่าชั้นนี้เริ่มมีพวกที่ใส่ชุดทหารด้วย คาดว่าที่ชั้นล่างน่าจะมีตัวอันตรายแน่ๆ ” โฮโอ

 

 

ขณะที่คุณโฮโอกำลังวิเคราะห์สถานการณ์ คุณแฟนธ่อมที่เงียบมาสักพักก็ได้พูดอะไรบางอย่างขึ้นมา

 

 

” แปปนะ ฉันรู้สึกแปลกๆ “แฟนธ่อม

 

 

” มีอะไรหรอคะรุ่นพี่? “โฮโอ

 

 

” รู้สึกไม่ดีแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ “แฟนธ่อม

 

 

” … ลางสังหรณ์ของรุ่นพี่ไม่เคยผิดด้วยสิ.. แบบนี้แย่แน่ “โฮโอ

 

 

” เอางี้ไหมครับ “

 

 

ระหว่างที่พวกเขาทั้งสองกำลังหารือกัน ผมก็ได้เสนอบางอย่างให้พวกเขาฟัง

 

 

” ถ้าพวกคุณกังวลเรื่องของโฮป ก็ปล่อยผมไว้คนเดียวได้นะ “

 

 

คุณโฮโอหันมามองผมด้วยสีหน้าที่เหมือนจะไม่เชื่อที่ผมพูดเท่าไหร่ เธอจึงได้ถามผม

 

 

” อยู่คนเดียวได้หรอ? “โฮโอ

 

 

ผมเองก็คงจะตอบไปตามความจริงล่ะนะ

 

 

“.. ถึงจริงๆจะอยู่คนเดียวไม่ได้ก็เถอะ.. “

 

 

แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ถ้าโฮปตกอยู่ในอันตรายก็คงต้องให้พวกเขาไปก่อน ส่วนผมจะหาความจริงของที่นี่เอง

 

 

ผมเองก็ถือว่าเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่าซอมบี้นะ ผมจะมากลัวสิ่งมีชีวิต ที่น่าเกลียดน่าสยดสยองแบบนี้ได้ยังไง-

 

 

แต่เมื่อผมได้มองไปที่ศพพวกนี้แล้ว..

 

 

ขอถอนคำพูดเลย

 

 

พวกนี้แม่งน่าเกลียดชิบหาย 

 

 

” โอเค เราจะทำตามที่นายว่ามาก็แล้วกัน “แฟนธ่อม

 

 

” ฉันจะ– “แฟนธ่อม

 

 

ตี๊ดด–

 

 

ก่อนที่เขาจะพูดจบ

 

 

คลื่นสัญญาณของที่ค่ายก็ได้แทรกเข้ามาในอุปกรณ์สื่อสารของเขา 

 

 

นี่เป็นหนึ่งในพลังของคุณยูจีน ที่สามารถแทรกแทรงอำนาจของเทคโนโลยีได้ตามที่ต้องการ แต่การที่เขาทำแบบนี้ แสดงว่าต้องเป็นเรื่องเร่งด่วนแน่นอน

 

 

[ พ- พี่!! กลับมาที่ฐานด่วนเลย!! ]

 

 

[ *ซ่าา– ตอนนี้พวกเฮลเมคเเกอร์มันรวมหัวกัน! *ซ่า– ]

 

 

[ พวกเรากำลังแย่!!– *ซ่าา– ]

 

 

[ ตู้มมมม!!!– ]

 

 

หลังจากที่เสียงระเบิดดังขึ้น ทุกอย่างก็พลันเงียบลง คุณแฟนธ่อมกำปืนในมือแน่นจนเผลอบีบมันจนแตกละเอียดคามือ

 

 

สายตาของเขาในตอนนี้ไม่ใช่แฟนธ่อมที่ใจเย็นคนนั้นอีกต่อไปแล้ว ความโกรธและความเครียดเข้าครอบงำจิตใจจนทำให้เขาแทบบ้า

 

 

ขวับ!-

 

 

” ค- คุณแฟนธ่อม!! “

 

 

เขาหายไปในเงาแล้ว

 

 

” เดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ นายเองก็รีบๆจัดการธุระให้เสร็จแล้วตามมาให้ไวเลย!! “โฮโอ

 

 

” ครับ!! “

 

 

เพลิงสีแดงชาดลุกโชนโชติช่วงบนร่างของโฮโอ เธอรีบกลับขึ้นไปด้วยความเร็วสูงจนผมแทบตะมองตามไม่ทัน

 

 

” … เกเบรียล “

 

 

ผมคิดถึงเกเบรียล

 

 

” แต่ว่า.. “

 

 

ทว่า ไหนๆผมก็อยู่ที่นี่แล้ว ผมก็ต้องสำรวจต่อให้จบ

 

 

ตอนนี้ผมต้องฝากความหวังไว้ให้คุณแฟนธ่อมกับคุณโฮโอและพาราไดเซอร์คนอื่นๆแล้วล่ะ

 

 

ผมเชื่อว่าพวกเขาจะสามารถปกป้องบ้านของพวกเราได้อย่างแน่นอน

 

 

“.. ต้องไปต่อ “

 

 

สิ่งเดียวที่ผมต้องทำคือการลงไปให้ถึงชั้นที่ 5 เพื่อที่จะได้รู้สักทีว่าไอ้ประตูมิตินี่มันจริงหรือเก๊กันแน่

 

 

ไม่รีรอ ผมทิ้งสัมภาระที่ไม่จำเป็นออกไปให้หมด เติมพลังงานให้เต็มอิ่มก่อนจะลุยต่อ

 

 

จากนั้นผมก็มุ่งไปที่ชั้นสามพร้อมกับปืนคู่ใจกระบอกหนึ่งทันที แม้กระสุนที่เหลืออยู่จะมีไม่มาก แต่ไม่ทันการแล้ว ผมต้องรีบจัดการธุระให้เสร็จแล้วไปสบทบกับพวกเขาทันที

 

 

” รอก่อนนะเกเบรียล “

 

 

..

 

 

.

 

 

.

 

 

 

ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาที

 

 

 

[ เกเบรียล ]

 

 

 

วันนี้ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เว้นเสียแต่พักนี้พวกซอมบี้มันทำตัวแปลกๆ ปกติพวกนั้นจะเอาแต่ด้อมๆมองๆแถวนี้มาตลอด

 

 

ทว่า คราวนี้กลับหายหัวไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ นั่นเลยทำให้ข้ารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเท่าไหร่

 

 

” พี่ไปลาดตระเวนก่อนนะ “เกเบรียล

 

 

” เดี๋ยว!- หนูไปด้วย! “ทิวลิป

 

 

” น- หนูก็ขอไปด้วยค่ะ! “โรส

 

 

เนื่องจากความผิดปกติที่เริ่มเกิดขึ้น ข้าจึงได้รับหน้าที่ในการสังเกตการในสถานการณ์ที่ผิดแผกไปจากเดิมเช่นนี้

 

 

แต่ในครั้งนี้ การลาดตระเวนของข้ามีคนเข้าร่วมเพิ่มขึ้นมาถึงสองคน นั่นคือทิวลิป และโรส

 

 

เท่าที่ข้าจำได้ เด็กพวกนี้ไม่น่าจะได้รับสืบทอดพลังอะไรมาจากผู้เป็นพ่ออย่างแฟนธ่อม เรียกได้ว่าเป็นเด็กผู้หญิงสองคนที่ธรรมดาสุดๆ

 

 

แต่ในความธรรมดานั้น คือการที่เด็กสาวทั้งสองสามารถเข้าใจหัวอกผู้คนได้อย่างถ่องแท้ นั่นเลยทำให้พวกนางเข้ากับคนอื่นได้ไม่ยากนัก

 

 

แต่ในโลกที่มีอันตรายอยู่ทุกย่างก้าวเช่นนี้ พวกนางเองก็ถือได้ว่าเป็นอาหารอันโอชะเช่นเดียวกัน

 

 

” ว่าแล้วเชียว “เกเบรียล

 

 

ซอมบี้ในละแวกนี้ทั้งหมดต่างก็หายตัวไป ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยเล็กๆน้อยๆเลยสักนิด

 

 

ความสงสัยของข้ามันกำลังเตือนอะไรบางอย่าง มันกำลังบอกข้าให้พาเด็กสาวทั่งสองนี้หนีไปให้ไกลที่สุด..แต่ถ้าจะหนี เราก็ต้องหนีพร้อมกันทั้งครอบครัว ข้าไม่อยากทิ้งใครไว้ข้างหลังหรอกนะ

 

 

” พวกมันหายไปไกนกันหมดอ่ะพี่คะ? “ทิวลิป

 

 

” ไม่นานมานี้พวกมันยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้อยู่เลย “โรส

 

 

” พี่ว่าเรากลับบ้านกันก่อนเถอะ “เกเบรียล

 

 

ข้าว่าที่นี่เริ่มจะไม่ปลอดภัยหน่อยๆแล้วล่ะ 

 

 

ข้าเลยพาสองพี่น้องกลับมาบ้านทันที แต่ไม่ได้กลับมามือเปล่านะ ระหว่างทางก็แวะร้านขายของชำซื้อข้าวของกลับมาตุนเสบียงที่บ้าน

 

 

หากถามว่าทำไมถึงมีร้านค้าขายของบนโลกซอมบี้นี้ได้ คงต้องบอกว่าเป็นเพราะพวกเราอยู่ร่วมกันเป็นชุมชนขนาดใหญ่ เลยต้องมีการใช้สื่อกลางในการแลกเปลี่ยนสินค้าน่ะนะ

 

 

แกร๊ก-

 

 

” … อ่าว คุณแองจี้? คุณหมอ? “เกเบรียล

 

 

”  แม่มาทำอะไรที่นี่หรอคะ? ไม่ดูแลคนไข้หรอ? “ทิวลิป

 

 

” วันนี้มีคนอื่นมาเข้ากะแทนแล้วล่ะค่ะ ยังดีที่ผู้มาใหใหม่คนนั้นเป็นหมอ “เค็น

 

 

” … มีผู้ชอดชีวิตเข้ามาใหม่หรอ ทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย? “แองจี้

 

 

” อ่าว? ไม่ใช่ว่าเจอผู้รอดชีวิตเพิ่มหรอคะ? “เค็น

 

 

” .. แม่คะ “โรส

 

 

ขณะที่เหล่าแม่ๆกำลังถกเถียงเรื่องหนึ่งกันอยู่ โรสก็ได้พูดขึ้น

 

 

” ไม่ใช่ว่าใครคนนั้นที่แม่พูดถึงเป็นซอมบี้หรอคะ? “โรส

 

 

ข้อสันนิษฐานของโรส ทำให้พวกเราถึงกับชะงัก

 

 

” … “เค็น

 

 

” พูดต่อเลยโรส “แองจี้

 

 

” หนูรู้มาว่าซอมบี้ระดับเฮลจะมีระดับปัญญาในสมัยที่ยังคงเป็นมนุษย์อยู่ทุกประการน่ะค่ะ ถ้าหากว่า.. มันกดพลังจิตเอาไว้ในร่างจนแม้แต่พาราไดเซอร์ไม่สามารถตรวจจับพลังได้เลยอ่ะค่ะ.. แถมมันยังควบคุมซอมบี้ได้ด้วย”โรส

 

 

” ราวกับว่ามันกำลังพยายามที่จะหาทางทำลายเราจากข้างใน? “โรส

 

 

คำพูดของเด็กคนนี้ทำให้พวกเราฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

 

 

ถ้าหากว่าพวกมันกำลังรวบรวมกองทัพอยู่ล่ะ?

 

 

” ซอมบี้ที่หายไป.. เป็นฝีมือของเฮลหรอ? “เกเบรียล

 

 

” ค่ะ หนูคิดว่านะ “โรส

 

 

” ที่ลูกพูดมาอาจจะเป็นข้อสันนิษฐานที่ชัดเจนอยู่นะ แล้วเราจะพิสูจน์กันยังไงล่ะ? “เค็น

 

 

” งั้นก็..  ไปซัดมันกัน!!- “แองจี้

 

 

ยังไม่ทันที่คุณแองจี้จะพูดจบ เสียงระเบิดก็ได้ดังขึ้นจากทางทิศเหนือ

 

 

ตู้มม!!!

 

 

แรงสั่นสะเทือนมันรุนแรงเสียจนบ้านของเราทั้งหลังโยกไปด้วยกันเลย

 

 

” เกิดอะไรขึ้น!! “ทิวลิป

 

 

” ตรงนั้นมันโรงพยาบาลหนิ!! “เค็น

 

 

ก่อนที่พวกเราจะได้รู้ตัว พวกซอมบี้ก็ได้ถล่มกำแพงเข้ามาจากทุกทิศเสียแล้ว

 

 

เหล่าดูมเมคเกอร์ต่างก็พังกำแพงเหล็กหนากว่า 20 นิ้วเข้ามาอย่างง่าย ตามมาด้วยกองทัพของเหล่าฝูงซอมบี้นับพันนับหมื่นตัว ที่ส่งเสียงหวีดร้องกันระงม

 

 

” แม่ง!! “เกเบรียล

 

 

” ทิวลิป! โรส! มากับพี่!! ติดต่อคุณแฟนธ่อมเร็ว!! “เกเบรียล

 

 

ข้าพาเด็กสาวทั้งสองไปที่ศูนย์บัญชาการหลัก ส่วนคุณเค็นและคุณแองจี้จะไปช่วยคนอื่นๆ ในฐานะที่พวกเขาดำรงชีวิตอยู่ในระดับพาราไดเซอร์

 

 

แต่ข้ากลับเป็นห่วงคุณแองจี้เสียมากกว่า รายนั้นยิ่งท้องเด็กอยู่ด้วย แม้จะท้องได่ไม่นานไม่นาน แต่ก็ถือว่านางนั้นอ่อนแอลงมามากเลยทีเดียว

 

 

ทว่ายังไงซะ คุณแองจี้ก็เป็นถึงพาราไดเซอร์ พลังลดลงมานิดหน่อย คงไม่กระทบถึงตัวเด็กหรอกมั้ง เพราะพวกผู้หญิงที่พลังจิตสูงแบบนางน่ะสามารถหุ้มคัวของทารกในครรถ์ด้วยพลังจิตที่มีความเข้มข้นสูงได้ ทำให้มั่นใจได้เลยว่าไม่ว่สตัวของมารดาจะบาดเจ็บมายังไง ทารกก็จะไม่เป็นอะไรแน่นอน

 

 

เว้นเสียแต่ว่าอีกฝ่ายมันจะโหดเหี้ยมถึงขั้นที่เจาะทะบุท้องมารดาแล้วกระชากทารกออกมาทารุณเลยน่ะ..

 

 

ข- ข้าไม่พูดแล้วดีกว่า

 

 

ยิ่งคิดก็ยิ่งสยองแฮะ

 

 

” จะถึงแล้ว!! “ทิวลิป

 

 

ตอนนี้หอบัญชาการอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม

 

 

โครม!!!

 

 

กร๊ากกก!!!

 

 

กรี๊ซซซ!! 

 

 

คร๊ากกก!!!

 

 

ฮรรร๊าาาาากกกก!!!

 

 

ทว่าเหล่าซอมบี้นับไม่ถ้วนที่ยกโขยงกันมาก็ดันถล่มตึกตรงรอบข้างเราซะพังยับ แถมยังพากันดันเข้ามาไม่ขาดสายอีกต่างหาก

 

 

ทำเอาข้าถึงกับต้องใช้อาวุธของเหล่าพี่น้องที่สลักอยู่บนร่างมาใช้เลย เพราะพวกมันมีกันเยอะจริงๆ

 

 

” ไฮย๊ะ!! “ทิวลิป

 

 

ปั๊งง!!

 

 

กร๊ากกก!!

 

 

ทิวลิปใช้ลูกซองของคุณแฟนธ่อมเป่าคลื่นซอมบี้ตรงหน้าจนแหว่งเป็นรูขนาดใหญ่ยักษ์ สมแล้วที่เป็นซองที่คงไว้ซึ่งอานุภาพของผู้ที่แกร่งที่สุดในหมู่หัวหน้าหน่วย

 

 

” แม่งเอ๊ยย!! จะเยอะไปไหนเนี่ย!! “ทิวลิป

 

 

แต่- เพียงแค่ซองนัดเดียวก็ไม่อาจกำจัดพวกมันให้สิ้นซากได้จนหมด ทำให้สถานการณ์ของเราในตอนนี่ค่อนข้างสิ้นหวังเอาการ

 

 

เอาเข้าจริง แม้จะมีอยู่วิธีนึงที่จะทำให้เรารอดไปได้.. ข้าก็ไม่อยากใช้วิธีนั้นเลย เพราะมันต้องเข้าตาจนแล้วจริงๆข้าถึงกับต้องใช้ร่างนั้น เหมือนกันตอนที่ข้าสู้กับซาตาน..

 

 

” หลบหน่อย!! “โรส

 

 

แต่แล้ว โรสก็เดินเข้ามาหาเราพร้อมกับมีดเล่มหนึ่งในมือที่ดูคุ้นตาข้าเป็นอย่างมาก

 

 

” โรส! ไอ้นั่นมัน!? “ทิวลิป

 

 

มันคือมาเชเต้ของสามีข้าที่เขาทำหักไปเมื่อห้าปีที่แล้ว.. แต่ไหงมันดันมาอยู่ในมือของโรสได้เนี่ยแถมยังอยู่ในสภาพสัมบูรณ์พร้อมอีกต่างหาก

 

 

” อันนี้หนูให้พี่บี๋ซ่อมให้ค่ะ!!  และยังให้เขาใส่พลังจิตเข้ามาให้มากที่สุดเผื่อสถานการณ์แบบนี้เอาไว้ด้วย!! “โรส

 

 

เจ้าเด็กคนนี้นี่.. คาดการณ์เรื่องราวไว้มากขนาดนี้เลยหรือนี่.. สมแล้วที่เป็นลูกสาวของคุณแฟนธ่อม! คนพ่อก็โหดเกิน แถมลูกสาวแต่ละคนก็ฉลาดเป็นกรด

 

 

ข้าล่ะอยากมีครอบครัวแบบนี้บ้างจัง

 

 

ฟูม!!!

 

 

จะว่าไปแล้ว แค่ถือมันเอาไว้ก็รีดพลังได้มากขนาดนี่เชียวหรือ นี่ไอ้บี๋มันเก่งกว่าเดิมรึเปล่าเนี่ย?

 

 

” ฮึบ!! “โรส

 

 

ขวับ- ฟ- ฟูมมมมมมม!!!!!

 

 

โรสตวัดมาเชเต้เล่มนั้นเพียงครั้งเดียวก็สาดคลื่นพลังมหาศาลออกมา กวาดล้างฝูงซอมบี้ตรงหน้าให้หายไปได้ทั้งหมด..

 

 

ถึงมันจะทำให้ตึกราบ้านช่องพังทลายตามไปด้วย แต่ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นกลับยอดเยี่ยมอย่างไร้ที่ติ

 

 

ตอนนี้เราควรจะเข้าไปในศูนย์บัญชาการได้แล้วสินะ-

 

 

แกร๊ก-

 

 

เพล๊ง!

 

 

อา.. ใช้ทีเดียวก็พังเสียแล้ว

 

 

สมควรแล้วล่ะ กับหน้าที่ของแก(มาเชเต้)

 

 

” วิ่ง!! ” เกเบรียล

 

 

พวกเราออกแรงวิ่งสุดกำลัง ก่อนจะหยุดชะงักกับแรงกดดันอันท่วมท้นที่แผ่ซ่านมาจากทางด้านหลัง

 

 

” อย่าหันกลับไปมองนะ.. มันคือเฮล! “เกเบรียล

 

 

ข้ารับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งนั้นคือศอมบี้ที่แกร่งที่สุด คือเฮลเมคเกอร์.. แต่มันเพียงแค่ระดับ 2 เพียงเท่านั้น ไม่ได้ใกล้เคียงกับเฮลที่แท้จริงเลยสักนิด

 

 

คราก!!

 

 

พลังจิตที่ส่งออกมาจากร่างนั้นมีความเข้มข้นสูงถึงขนาดที่สามารถทำให้ตัวข้ากระเด็นไปข้างหน้าได้ 

 

 

ข้าจึงใช้เท้าขวาปักหลักให้มั่นแล้วหันหน้าเข้าหามัน

 

 

” พี่คะ!! “ทิวลิป

 

 

” พี่เกเบรียล!! “โรส

 

 

” ไป!!!! “เกเบรียล

 

 

แล้วจับคอเสื้อทั้งสองคนนั้นโยนไปที่ศูนย์หลักด้วยแรงทั้งหมดที่ข้ามี

 

 

” ” ไม่!!! พี่คะ!!!! ” “

 

 

ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ข้า และมันเท่านั้น

 

 

” กล้าไม่เบานะ.. ที่หันมาสู้กับกูตรงๆ ” ไอ้น้ำแข็ง

 

 

ร่างกายในตอนนี้ของข้สคงจะฟัดกับมันไม่ไหว 

 

 

เฮ้อ- ถึงเวลาที่ข้าจะต้องใช้ร่างนั้นแล้วสินะ

 

 

ในเมื่อร่างของข้าตอนนี้มีทูตสวรรค์อยู่รวมๆแล้วมากกว่าหมื่นตน นั่นมากพอแล้วที่ข้าจะสถาปนาตัวเองขึ้นเป็นอัครเทวทูต

 

 

” กูไม่กลัวมึงหรอกไอ้หน้าปลาจวด “เกเบรียล

 

 

ต้องขอบคุณมีดเล่มนั่นที่โรสเอามาเลย

 

 

มันกวาดหน้าดินของที่นี่ให้สมมาตรกันทุกตารางนิ้ว นั่นเลยทำให้ข้าสามารถดำเนินพิธีกรรมได้อย่างสะดวกโดยที่ไม่ต้องย้ายไปที่อื่น

 

 

วิ๊ง!-

 

 

” ?! “ไอ้น้ำแข็ง

 

 

อาวุธประจำกายของข้าปรากฏอยู่ตรงหน้า

 

 

ก่อนที่ข้าจะกล่าวคำสรรเสริญ

 

 

” จงยินดีเถิด!! “

 

 

รอยสักนับร้อยบนร่างของข้าเปล่งแสงสีทองออกมาตระการตา

 

 

” จงซาบซึ้งเถิด!! “

 

 

ก่อนที่ร่องรอยบนร่างพวกนั้นจะหายไป เปลี่ยนไปเป็นศาตราวุธหลากหลายชนิดเรียกรายห้อมล้อมคัวข้าเอาไว้ราวกับว่าพวกมันกำลังสรรเสริญให้กับตัวตนใหม่

 

 

” จงยินดีต่อการถือบังเกิดของอัครมหาเทวทูตเพียงหนึ่ง! จงซาบซึ้งต่ออาญาสวรรค์ที่ตัวข้าผู้นี้จะแบกรับไว้ทุกประการ!! “

 

 

” จุติ!! “

 

 

ศาสตราวุธทูตสวรรค์เหล่านั้นหลอมรวมเข้ากับร่างของข้าจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน

 

 

ประกายแสงสีขาวนวลจากเส้นผมที่เปลี่ยนเป็นสีเงินได้ส่องสว่างไปทั่วหล้า ปีกขนาดย่อมสีขาวนวลทั้งหกของข้านั้นยิ่งใหญ่เสียจนสามารถโอบอุ้มโลกใบนี้ได้ทั้งใบ

 

 

ดวงตาสีเหลืองอัมพันประดุจทองคำของข้าประทับด้วยกางเขนสีขาว

 

 

บัดนี้รัศมีของข้าจะสว่างไสวเหนือผู้ใด และตัวของข้าในช่วงเวลานี้นั้น.. ไร้เทียมทาน

 

 

ทว่า การสถาปนาตนเป็นอัครเทวทูตนั้นต้องแลกมากับการใช้พลังจิตอันมากมายมหาศาล

 

 

บางที.. เมื่อสิ้นสุดช่วงเวลานี้ ข้าอาจจะกลับไปเป็นดาบ..

 

 

” ถ้าใครจะแตะต้องข้าในร่างดาบแห่งแสง.. คนผู้นั้นจะต้องเป็นสามีของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น..”

 

 

ข้ากล่าวกับตนเอง

 

 

แล้วก็

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตัดจบตอน