จริงๆแล้วข้าควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ สถานะทาสของข้านั้นได้ถูกลบหายไป แต่ภายในของข้านั่นมันกำลังว้าวุ่นใจ ไม่เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก
ข้าอยากเป็นของของบอส.. อยากให้เขาอยู่ที่นี่คอยบัญชาข้าเหมือนดังเคย.. จนกระทั่งวันนั้นจะไม่มีวันมาถึง
เขาหายไปกับสายลม ไม่รู้ว่าอยู่ที่ใด ไม่สามารถรับรู้สัญญาณชีพของเขาได้แม้แต่น้อย.. มันทำข้าแทบจะเสียสติหละงจากที่ได้รู้ข่าวนั้นเลย
ทว่า ในความมืดมนก็ยังมีความหวังอยู่
” เจ้าสามารถเรียนรู้วิชาที่สามารถแหกกฏฟ้าได้หลังจากที่เจ้าเข้าสู่บัญญัติฟ้า(สวรรค์)แล้ว “เฉินเซียน
” ท่านพ่อ.. มั่นหมายความว่า?.. “จือหนาน
” หมายความว่าเจ้ายังพอมีทางอยู่อย่างไรเล่า ข้าเองก็ยังไม่ได้อยากเสียว่าที่เขยของข้าไปทั้งแบบนี้หรอกนะ “เฉินเซียน
จากที่ท่านพ่อกล่าวมา มันทำให้ข้าเห็นทางสว่างอีกครั้ง
” แล้วข้าต้องทำอย่างไรหรือเจ้าคะ!!? “จือหนาน
” ขึ้นปกครองดินแดนนี้ในฐานะจักรพรรดิสิ เจ้าถึงจะสามารถเข้าถึงคลังแสนคาถาในตำหนักเมฆาได้ “เฉินเซียน
ราวกับว่าเป็นการล่อซื้อให้ข้าเข้ารับตำแหน่งต่อจากเขา แต่มันก็คุ้มค่าที่จะลองดู แม้จะเป็นเพียงภาพฝันลมๆแล้งๆก็ตาม
อีกทั้งท่านลูซิเฟอร์ที่สถิตอยู่ในกายข้าจะช่วยให้ข้าเข้าสู่ขอบเขตบัญญัติสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย
[ จือหนาน เจ้าไม่ต้องกังวลอะไรให้ยุ่งยากหรอก ..บอสสุดที่รักของเจ้าน่ะยังมีขีวิตอยู่ดี ] ลูซิเฟอร์
ขอบคุณที่คอยช่วยเรียกสติข้านะท่านเทพ ก็อย่างที่ท่านว่านั่นแหละ บอสของข้าน่ะ ไม่ใช่คนที่จะตายง่ายๆเช่นนั้นหรอก
” หนานเอ๋อร์ สกิลที่เจ้าครอบครองอยู่มีประสิทธิภาพสูงมากเลยนะ สามารถเรียนรู้และปรับใช้ทักษะหรือแม้กระทั่งข้อมูลได้ด้วยเพียงแค่การจ้องมอง “เฉินเซียน
” สมกับที่สกิลนั่นได้ชื่อว่า เรียนรู้สมบูรณ์แบบ ที่เป็นถึงแรงก์ SS จริงๆ ลอกเลียนได้แม้กระทั่งกระบวนท่าที่อันตรายที่สุดของข้าเลย “เฉินเซียน
” แต่เมื่อก่อนมันช่างไร้ประโยชน์ ..เพราะปราณของข้าอุดตันสกิลนี้เลยใช้ประโยชน์สูงสุดได้เพียงแค่การอ่านเขียน.. ถ้าวันนั้นหากไม่ได้บอสช่วยไว้ ข้าคงจะฆ่าตัวตายขณะที่ยังเป็นทาสไปแล้ว “จือหนาน
” นั่นสินะ.. ข้าติดหนี้เด็กนั่นไว้มากจริงๆ เอาแบบนี้ไหมล่ะหนานเอ๋อร์ ,ถ้าเด็กนั่นกลับมาแล้ว ข้าจะจัดพิธีแต่งงานให้พวกเจ้า เป็นไง?”เฉินเซียน
” ทั้งข้า.. และเสี่ยวหลิงเลยหรือเจ้าคะ?”จทิหนาน
” ไม่ใช่ว่าข้าไม่รู้ว่าหลิงเอ๋อร์ก็สนใจในตัวเด็กนั่นอยู่ เด็กคนนั้นก็ไม่ใช่คนที่จะหลงรักใครง่ายๆหรอก แต่.. แค่ข้ามองเข้าไปที่นัยน์ตาของนางข้าก็รู้ได้เลย”เฉินเซียน
“ก็คงจะเป็นเช่นนั้น เสี่ยวหลิงก็ค่อนข้างสนิทกับบอสของข้าพอตัว “จือหนาน
ขณะนี้ข้ากำลังสนทนากับท่านพ่ออยู่ที่สวนดอกท้อนอกตำหนักราชวงศ์ ที่นี่เป็นสถานที่ที่ข้าชอบมาเที่ยวเล่นตั่งแต่ยังแบเบาะ แต่พอโตขึ้นมาหน่อยข้าก็ไม่ได้มาที่นี่อีกเลย
ช่างน่าคิดถึงเสียจริง
ส่วนเจ้าออร่าที่มาเยือนอาณาจักรนี้พร้อมกับข้าก็น่าจะกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องของมันที่ท่านพ่อได้จัดเตรียมไว้ให้เป็นพิเศษ
เนื่องจากมันเป็นสัตว์พิทักษ์ของบอส เลยมีความสำคัญมากต่อข้าเพราะข้าจะได้นึกถึงใบหน้าของบอสทุกคืนที่กอดเจ้าออร่ามัน อีกทั้งขนของมันยังนุ่มฟูมาก แถมยังน่ารัก
ทำให้เจ้าหมาป่าขาวตัวนี้เป็นขวัญใจสาวใช้และบ่าวใช้ในตำหนักไม่ใช่น้อยเลย
” แต่ก่อนหน้าที่เจ้าจะได้เป็นจัรพรรดิ เจ้าต้องได้รับการฝึกฝนเป็นเวลา 3 ปี ในการเรียนรู้ ดูงานในหลากหลายสถานการณ์ “เฉิน
” ไม่ว่าจะเป็นงานราชการ หรือกองทัพ เจ้าจะได้เรียนรู้ทันทุกซอกทุกมุม ก่อนที่จะมีความเพรียบพร้อมเพียงพอที่จะเป็นมหาจักรพรรดิของทุกคน “เฉินเซียน
แม้นข้าว่าแต่ก่อนนั้นข้าต้องการที่จะเป็นจักรพรรดิมากเพียงใด ก็ไม่อาจแทนที่ความรู้สึกคิดคำนึงถึง และโหยหาของข้าได้
ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใด.. ข้าก็จะไม่มีวันลืมคนที่ทำให้ข้ามีวันนี้เด็ดขาดเลย
หลังจากที่ข้าได้คุยกับท่านพ่อพักหนึ่ง เลขาธิการฝ่ายซ้ายก็เข้ามารายงานบางอย่างแก่ท่านพ่อของข้า
” ฝ่าบาท ,องค์หญิงใหญ่ กระหม่อมน้อมคำนับ “เซี่ยวเปา
ข้าพยักหน้า
” มาหาข้าเรื่องของจินกัง กับกงจิ่วรึ”เฉินเซียน
.. จริงด้วยสิ
” เด็กพวกนั้นออกจากสำนักได้แล้วหรอคะเสด็จพ่อ? “จือหนาน
จินกังกับกงจิ่วนั้นเป็นน้องชายของข้า เท่าที่ข้าจำได้ ก่อนที่ข้าจะหนีออกจากราชวัง เด็กพวกนั้นเป็นเด็กที่มีนิสัยดีและติงต๊อง สมกับที่เป็นเด็กร่าเริง
แต่ต่อมา.. ข้าก็ไม่รู้แล้วว่าพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง ข้ารู้เพียงแค่ว่าท่านพ่อส่งเด็กสองคนนั้นไปศึกษาเล่าเรียนที่สองสำนักใหญ่ภายใต้ราชสำนัก นอกนั้นข้าก็ไม่รู้อะไรเลย
ตลอดเวลา 5 ปีที่ข้าถูกพรากจากบ้าน.. ข้าเหงาและโดดเดี่ยวเหลือเกิน
[ แต่เจ้าก็ได้บี๋ซื้อตัวมามิใช่รึ? ] ลูซี่
เอ่อ.. ค่ะ จากนั้นข้าก็อยู่ในความดูแลของบอสมาตลอดเลย จนข้สรู้สึกได้ว่าเวลาที่ผ่านมาเพียงแค่ไม่กี่เดือนที่ข้าได้อยู่กับเขานั้น
มันช่างแสนสั้น เสียยิ่งกว่าชีวิตของแมลงเสียอีก
บอส.. ท่านอยู่ที่ไหนกัน..
ข้าคิดถึงท่าน
รอข้าก่อนนะ.. ข้าจะไปหาท่านเดี๋ยวนี้แหละ
…
..
.
[ บี๋ ]
” หน่วยฟีนิกส์ทุกคนรับคำสั่ง!! จงสาดกระสุนใส่ซอมบี้ที่ตัวที่เข้าใกล้เดลต้าซะ!! เว้นไว้เพียงเฮลเมคเกอร์!! “โฮโอ
” ” รับทราบคำสั่ง!! ” “
//
ย้อนไปไม่ชั่วโมงก่อน
” เราจะแทนตัวนายว่า ‘เดลต้า’ เพื่อให้ง่ายต่อภารกิจ เคไหม? “แฟนธ่อม
” ครับ “
” และภารกิจนี้ หน่วยฟีนิกส์ทุกคนก็จะสู้เคียงข้างไปกับนายด้วย มีปัญหาไหมโฮโอ? “แฟนธ่อม
” ไม่มี “โฮโอ
” งั้นก็.. เริ่มแรก ทันทีที่เฮลเมคเกอร์ออกมาก็ใช้อุปกรณ์ของผมนะ เพื่อต่อเวลาให้โฮโอเตรียมพันธะที่แข็งแกร่งสักพักนึง “ยูจีน
” และหลังจากที่เราผูกพันธะกันแล้ว นายจะทำยังไงกับมันก็เชิญเลย ขอแค่.. รอดกลับมาให้ได้ก็พอ “โฮโอ
” คิดว่าไง? ทำได้ไหม? “แฟนธ่อม
” ได้ครับ!! “
//
ปัจจุบัน
” เอาล่ะ มาทำหน้าที่ของฉันดีกว่า “โฮโอ
คุณโฮโอนั่งลงก่อนจะทำสมาธิเพื่อประสานพลังงานที่แปรปรวนในร่างให้คงที่ ก่อนที่จะออกไปสู้พร้อมกันกับผม
พอผมได้กระโดดลงมาทันทีที่เจอเฮลเมคเกอร์แล้วก็หยิบอุปกรณ์ของคุณยูจีนขึ้นมาทันที
มันดูเหมือนเป็นเครื่องมือแปลงร่างอะไรบางอย่าง.. แต่ยังไงมันก็ไม่สำคัญสำหรับตอนนี้แล้วล่ะ
” แปลงร่าง!! “
[ USER DATA – ON LOADING.. ]
[ COMPLETE!! ]
[ PROJECT. D.E.L.T.A – ON!! ]
จากเครื่องมือที่ใช้สำหรับเรียกอาวุธอันเล็กๆ ก็ได้กลัลกลานเป็นสุเยอดชุดเกราะรูปร่างผอมเพรียวให้กับผม
รูปแบบมันคล้ายคลึงกับเกราะของไอรอนแมน แต่จะมีความคล่องตัวมากกว่า เพื่อใช้สำหรับการต่อสู้ระยะประชิด
ความรู้สึกของผมหลังจากที่ได้สวมมันนั้น.. แทบไม่ต่างอะไรกับตอนที่ไม่มีเกราะนี่อยู่เลย.. สุดยอด!!
[ เนื่องจากมันเป็นเทคโนนาโนชั้นสูง นายคงจะรู้สึกสบายตัวดีใช่ไหม ‘เดลต้า’ ] ??
เสียงคุณยูจีนหรอ? เขาคงจะเชื่อมต่อกับระบบของเกราะผ่านเครือข่ายเฉพาะเอาไว้แน่เลยถึงสามารถติดต่อกันทางไกลได้แบบนี้
” อื้ม รู้สึกดีกว่าปกติอีกครับ “
[ ขอโทษนะที่สร้างของคุณภาพสูงกว่านี้ให้นายไม่ได้เพราะเวลาไม่พอ ,เดลต้า ผมไม่สามารถคุยแบบนี้ได้นานนักเพราะต้องตั้งใจควบคุมยานพาหนะ แถมเครือข่สยเองก็ยังไม่เสถียรดีพอ ] ยูจีน
[ เพราะงั้นฟังผมให้ดีนะ ] ยูจีน
ผมพยักหน้าเบาๆ
[ พอจัดการเฮลเมคเกอร์เรียบร้อยแล้วก็กลับศูนย์หลักทันทีเลยนะ อย่าต่อสู้ยืดเยื้อนัก มันจะไม่ดีต่อนาย เพราะยิ่งนานซอมบี้ที่ตามติดมาจากแรงสัานสะเทือนจะมากขึ้นตาม แล้วนายก็จะรับมือไม่ไหว เพราะงั้น เสร็จภารกิจแล้วก็ปลอดภัยกลับมานะครับ ] ยูจีน
” รับทราบครับ “
ทันทีที่ผมได้ลงมาสู่พื้น โดยรอบของผมนั้นเต็มไปด้วยป่าและต้นไม้สูงใหญ่ที่โค่นล้มลงมาจากการเคลื่อนที่ของโฮปในรูปแบบของยานพาหนะขนาดโคตรใหญ่
ต่อหน้าผมคือฝูงซอมบี้นับพันซึ่งมากกว่าครึ่งหนึ่งของพวกมันคือชาร์จเจอร์และพวกกลายพันธุ์ จะมีดูมวอร์คเกอร์โผล่มาไม่กี่ตัวก็เท่านั้น
แต่เป้าหมายหลักในวันนี้คือเจ้านั่น
” … ” เฮลฯ
ซอมบี้ระดับเฮลเมคเกอร์ที่กำลังยืนนิ่งเฉยราวกับว่ามันกำลังวิเคราะห์สถานการอยู่ยังไงยังงั้น
..ไม่เพียงเท่านั้น ออร่าระดับจิตของมันที่ปล่อยออกมามันยังรุนแรงและเข้มข้นสุดขีดจนทำเอาผมแทบจะยืนไม่อยู่อีก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวแบบนี้จะมีพลังระดับเดียวกับลูซี่ตอนที่ยังไม่เอาจริง
เหนือกว่าที่คาดเอาไว้มากจริงๆแฮะ
[ อาวุธหลักเป็นมีดพลังงานพลาสม่า ปืนพกพร้อมด้วยกระสุนเจาะเกราะแบบพิเศษสำหรับพวกกลายพันธ์ ] ยูจีน
[ ตอนนี้ที่นายคงจะมีคาตานะของคุณเกเบรียลอยู่สินะ? ขอบอกเลยว่าไอ้นั่นน่ะ ของดีสุดๆ ]ยูจีน
[ มันทำมาจากเหล็กหลอมออบซิเดี้ยนที่โคตะระจะทำยาก ..ส่วนเรื่องคุณภาพนี่ มีดพลาสม่าเทียบไม่ติด ] ยูจีน
[ อย่าลืมไปขอบคุณเกเบรียลซะล่ะ ที่เพิ่มโอกาสรอดชีวิตให้นายมากขนาดนี้ ]ยูจีน
” รู้อยู่แล้วครับ “
[ พร้อมไหม? ] ยูจีน
” ตั้งแต่เกิดเลย “
[ งั้นก็ไปได้!! ถล่มให้เละ!! ] ยูจีน
” โอเค! ..เดลต้า.. จะลุยล่ะนะ!! “
…
..
จากนั้นผมก็เข้าปะทะกับเฮลฯในทันที โดยระหว่างที่ผมกำลังไล่โจมตีมันอยู่นั้น ซอมบี้ธรรมดาและซอมบี้กลายพันธ์จำนวนมหาศาลที่อยู่ล้อมรอบตัวผมก็กรูกันเข้ามาหาผมอย่างบ้าคลั่ง
ร่างกายของพวกมันค่อนข้างเปราะบาง แม้จะเป็นซอมบี้กลายพันธ์ก็ยังไม่สามารถรับหมัดของผมได้สักครั้ง เมื่อเทียบกับซอมบี้ระดับจิตตัวนั้น
เท่าที่ผมสังเกตดู เฮลฯตัวนี้น่าจะเป็นหัวหน้าของพวกมันทั้งหมด การที่มันสั่งให้สมุนซอมบี้ของมันเข้าโจมตีรอบทิศของฐานเราถือเป็นกลยุทธ์ที่ฉลาดเลย มันกดดันได้มากพอที่จะทำให้เหล่าพาราไดเซอร์ต้องแยกย้ายกันไปปกป้องรอบทิศของฐาน
เหลือเพียงแค่ผมที่เป็นคนนอก กับคุณโฮโอที่เป็นพาราไดเซอร์ที่รับผิดชอบดูแลในด้านนี้อยู่แล้ว
..เฮลเมคเกอร์ แกยังมีความเป็นคนอยู่มากแค่ไหนกันแน่..
ART – พญานาคราชร่ายรำ
“ ฮึบ!! ”
นาคราชกัมปนาท!!
ผมยกขาขวาขึ้นแล้วฟาดลงกับพื้น ก่อนที่ร่างจินตภาพของพญานาคจะพุ่งลงตามทิศทางการโจมตีของผม
ทันทีที่ฝ่าเท้าได้กระทบกับพื้นดิน แรงสั่นสะเทือนอันมหาศาลได้บิดเบือนแผ่นดินที่เรายืนอยู่จนแตกร้าวเป็นวงกว้าง แล้วนาคราชตัวนั้นก็ได้พุ่งขึ้นจากพื้นหวังจะสร้างความเสียหายใส่เฮลเมคเกอร์จากจุดนั้น
ฟูม!!!
“ สร้างแรงกระแทกเพื่อเบนความสนใจ ก่อนจะส่งการโจมตีที่แท้จริงมาหาข้าจากจุดบอดเรอะ ”เฮลฯ
“ มุกตื้นๆ ”เฮลฯ
มันกำลังอ้าปาก.. ปากที่ขยายของมันกว้างยิ่งกว่ากะละมังใบใหญ่อีก…
“ ฮาห์… ”เฮลฯ
ผมกำลังสงสัยว่ามันจะทำอะไร แต่ก่อนที่จะได้คำตอบ มันก็คำรามออกมาแล้ว
ฮว๊ากกกกกกก!!!!!!!!
มันคำรามอัดหน้านาคราชของผมจนตัวของมันระเบิดออกจากภายใน อีกทั้งเสียงคำรามที่กุก้องของซอมบี้ตัวนั่นยังทำให้ลูกหน่วยของคุณโฮโอเสียขวัญกันไปตามๆกัน
เป็นเสียงที่ทรงพลังและน่าสยองขวัญมากเลยล่ะ
[ ระบบขัดข้อง.. ]
[ ชุดเกราะเสียหายบางส่วน.. ]
และดูเหมือนว่ามันจะรุนแรงมากจนทำให้ชุดผมรวนไปด้วยเลยก็รู้นะว่าเป็นของทำเร่งด่วน ผมยังไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่ซอมบี้มันคำรามก็สามารถสร้างความเสียหายให้ฝั่งของผมมากขนาดนี้ได้เลย
แต่ก็เท่านั้นล่ะ ถ้าผมยังสามารถสู้ได้อยู่ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก
ART – พญานาคราชร่ายรำ
” เอาล่ะ.. นาค!! ไปลุยกัน!! “
อนันตนาคราชประทับอินทร์!!
ผมกางขาออกพรอมย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการใช้งานอาร์ตของตัวเอง
พลังจิตของผมควบแน่นกันจนเป็นสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน แล้วด้วยอาร์ตของผม ก็ได้ทำให้สายฟ้าเหล่านั่นกลายเป็นพญานาคราชจำนวนพอๆกับกองทัพซอมบี้ของมัน
.. เท่าที่ผมสังเกตดู
มีอย่างนึงของผมที่แปลกไป
‘ พลังจิตเราแกร่งขึ้นรึเปล่าวะเนี่ย? ‘
ไม่แน่ว่าบางทีพลังจิตของผมอาจจะอยู่ในระดับ A แล้วก็ได้ ก็.. ด้วยความที่ผมไม่ได้มีหน้าต่างสกิลเหมือนแต่ก่อน ก็เลยไม่ได้รู้ว่าผมพัฒนาไปถึงขนาดไหนแล้ว ทว่าเรื่องนั่นก็ไม่ได้สำคัญเท่าไร
ถือว่าผมเก่งขึ้นไปอีกระดับก็แล้วกัน
” ผู้ปลุกสายฟ้า? “เฮลฯ
” .. ไม่ใช่เรอะ? “เฮลฯ
ผมไม่รู้ว่ามันพล่ามอะไร แต่เท่าที่ฟังดูแล้ว น่นจะเป็นชื่อคนแกร่งๆที่มันเคยสู้ด้วยมาก่อนแหงแซะ
ผมหยิบมีดพลาสม่ากับปืนพกแบบพิเศษขึ้นมาถือไว้อย่างละข้าง
” ฮ่า!!! “
” กว๊าากกกก!!! “ซอมบี้
ขณะเดียวกัน เหล่าซอมบี้บ้าคลั่งก็พยายามจะกระโจนเข้ามาหาผมที่กำลังพุ่งเข้าประชิดตัวเฮลเมคเกอร์
” ถอยไปพวกเวร!!! “
” ฮว๊ากกกก!!! “ซอมบี้
สวบ!!
ฉึบ-
ปังๆๆๆ!! ปังๆ!! ปังๆๆๆๆ!!!
ยิ่งนานเข้าพวกมันก็ยิ่งผลักกันมามากจนถมกันเป็นเนินสูง เข้ามาเพื่อที่กัดกินเลือดเนื้อของผมโดยเฉพาะ
ผมจัดการพวกมันไปตัวแล้ว ตัวเล่า ร่วมกับเหล่าสมุนนาคราชของผมที่ไล่เผาพวกมันด้วยสายฟ้าจนยับเยิน แต่ก็ดูจะไม่มีท่าทีว่าซอมบี้มันลดลงเลยแม้แต่น้อย
นี่พวกมันแห่กันมามากขนาดไหนกันล่ะเนี่ย!!
ปังๆๆ!! ปังๆ!! ปังๆๆๆๆ!!!!!
แกร๊ก! แกร๊ก!
” กระสุนหมด!? “
ผมไล่ยิงกะโหลดพวกมันทีละตัวจนในที่สุดกระสุนที่คุณยูจีนเตรียมให้มาทั้งหมดก็หมดลงไป
ตอนนี้ผมต้องพึ่งมีดเล่มนี้กับคาตานะของเกเบรียลแล้วล่ะ
” ย๊ากกก!!”
สวบ!!
ซอมบี้ตัวหนึ่งเข้ามาจากด้านหลัง ผมหมุนตัวใช้มีดพลังงานที่ถือไว้ในมือซ้ายเจาะทะลุหัวของมันอย่างฉับพลัน
พอการต่อสู้เริ่มยืดเยื้อ แรงของผมก็ดูจะร่อยหรอลงไปเรื่อยๆเช่นเดียวกัน ขณะเดียวกัน ผมสังเกตเห็นใบหน้าที่กำลังยิ้มอย่างโรคจิตของเฮลเมคเกอร์ ก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิด
มันเจ็บใจที่ผมไม่สามารถเข้าไปประชิดตัวมันได้สักที
นี่ก็ผ่านมาประมาณ 30 นาทีแล้วตั้งแต่ที่การไล่ล่าเริ่มขึ้น ผมไม่เห็นเงาของค่ายอีกต่อไปแล้ว ซอมบี้ก็หยุดไล่ตามยานพาหนะนั่นไป กลับกัน..
พวกมันทั้งหมดก็หันมารุมผม ผมคนเดียวที่ยังยืนหยัดอยู่บนสนามรบอมตะ แต่อีกไม่นานร่างกายผมก็คงถึงขีดจำกัดแล้วล่ะ
” ฮว๊าากกก!!! “ซอมบี้
” อึด- ย๊าาห์!!! “
ฉับ!!
” เฮลเมคเกอร์!! “
[ แจ้งเตือน!! ]
[ แจ้งเตือน!! ]
[ แจ้งเตือน!! ]
[ ชุดเกราะถึงขีดจำกัดแล้ว!! ]
[ รอบตัวผู้ใช้มีซอมบี้มหาศาล กำลังเปิดโหมดระเบิดตัวเอง ]
” เห้ย.. เห้ย!! ชุดเกราะบ้านไหนกำลังจะระเบิดตัวเองทั้งๆทีตูยังไม่ตายฟระ!! “
ฉึ่ก-
” อึ่ก- อ๊ากก!!! “
เสียงดัง ฉึ่ก นั่นเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าผมได้ใข้พลังเกินขีดจำกัดมากเกินไปแล้ว
กล้ามเนื้อผม กำลังฉีกขาด
” ฮาห์… ก่อนที่แกจะตาย ข้าจะกินแกให้อร่อยเลย!! “เฮลเมคเกอร์
” อย่ามาตลกนะว้อยย!! เฮลเมคเกอร์!! “
อย่ามาล้อเล่นนะ..
” เรียกข้าเฮลเมคเกอร์อยู่นั่นแหละ!! ข้าชื่อรัสปูตินว้อยย!!! “ปูติน
อย่ามาตลกน่า..
” หุบปากกก!!! “
” ” ฮว๊ากกกก!!!” “
หุบ ปากกก!!!!
ART – ดุจแสงทมิฬ
ท ำ ล า ย ล้ า ง !!!!!!
ฟูมม!!!
ไหนกันล่ะที่เราซ้อมมา จะทำไปเพื่ออะไรกัน ถ้ากูค้องมาตายอยู่คนเดียว!!!
” ฮว๊ากกกก!!!! “
ผมเริ่มคำรามออกมา
หัวใจ..
เต้นเร็วขึ้นอีกครั้งจากครั้งก่อนๆ ความผิดหวัง จะไม่ยอมให้ผมต้องตายไปอีกครั้ง และเพื่อการนั้น ผมในอีกด้านนึงจะต้องตื่นขึ้นมา
พร้อมกับพลังใหม่ที่พึ่งได้รับมานี้
ผมจะฆ่ามันเอง..
..
.
//
[ โฮโอ ]
ฐาน
” ยูจีน!!! “โฮโอ
ตั้งแต่ที่ฉันตื่นขึ้นมา ก็พบว่าเราห่างออกมาจากเดลต้ามาไกลมาแล้ว อีกทั้งฝูงซอมบี้ทั้งฝูงยังวนกลับไปที่จุดที่เดลต้ากำลังสู้อยู่
เราจะทิ้งหมอนั่นไว้ที่นั่นหรอ?
ที่ที่เป็นแหล่งรวมซอมบี้ตัวเบ้งๆนั่นอ่ะนะ..
แค่คิดว่าจะต้องสู้กับซอมบี้ทั้งกองทัพอย่างนั้น ฉันก็เสียวสันหลังแล้ว ยิ่งไม่ค้องพูดถึงเด็กที่พึ่งถูกรุ่นพี่ที่ไว้ใจหักหลังโดยการปล่อยทิ้งไว้เป็นตัวล่ออีก.. ตอนนี้ฉันคิดว่าเดลต้าคงแค้นเราสุดๆเลยล่ะ
ฉันจึงเข้ามาที่ห้องควบคุม เพื่อถามหาเหตุผลที่เราต้องปล่อยเดลต้าไว้ที่นั่น
” ร- รุ่นพี่โฮโอ!! อย่านะครับ!!! “ยูจีน
ฉันกระชากคอมันมาใกล้หน้าฉัน ให้เราคุยกันได้ชัดๆ
ตอนนี้ฉันยิ่งหัวอุ่นๆอยู่ด้วย ไม่อยากจะได้ยินอะไรที่มันไร้สาระนัก ถ้ามันคิดจะเล่นลิ้นล่ะก็
เตรียมโดนยางสดได้เลย
” คุณโฮโอ!! “คลาวด์
” คุณกำลังจะทำอะไร!! หยุดนะ!!”คลาวด์
ทันใดนั้น คลาวด์ก็เดินเข้ามาใกล้ กำลังจะแยกฉันกับยูจีนออกจากกัน แต่-
” หุบปาก “โฮโอ
ฉันถูกห้ามปรามมามากพอแล้ว ฉันไม่อยากจะได้ยินคำว่า หยุด อีกเป็นครั้งที่สอง
เพราะทุกครั้งที่ฉันหยุด ฉันจะสูญเสียบางสิ่งไปเสมอ
พรึ่บ พรึ่บ-
เปลวเพลิงสีทองเข้าปกคลุมร่างของฉัน พลังของมันรุนแรงมากขึ้นตามอารมณ์ ยิ่งฉันโกรธมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
ทว่า
” โฮโอ “แฟนธ่อม
รุ่นพี่แฟนธ่อมก็เข้ามาหยุดสถานการณ์ไว้ได้ทัน ด้วยความที่เจามีประสบการณ์มากกว่าฉัน ความสามารถในการชักจูงคนของเขาค่อนข้างจะไม่ธรรมดาเลย
” พอก่อน ยูจีนกำลังควบคุมโฮปทั้งลำอยู่ เราจะลำบากนะหากขาดช่างเครื่องไป “แฟนธ่อม
” น- นั่นสินะครับ.. ฮ่ะๆๆ.. “ยูจีน
” ชิ “โฮโอ
ในเมื่อคุณแฟนธ่อมเข้ามาแล้ว ฉันก็ไม่มีอะไรนอกจากต้องจำใจวางมือลงอย่างเจ็บใจ ฉันได้แต่กัดฟันแน่น..เพราะทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้
” พวกแกทุกคนก็กลับไปประจำตำแหน่งได้แล้ว!! “แฟนธ่อม
แล้วเขาก็หันมาหาฉัน
” จุดบุหรี่ให้หน่อย “แฟนธ่อม
‘ เวลาแบบนี้.. ยังจะมีอารมณ์มาสูบอีก ฮึ ‘โฮโอ
” ค่ะ “โฮโอ
” ขอบใจ “แฟนธ่อม
เขาสูบไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้น
” ไปซะ “แฟนธ่อม
” ??? “โฮโอ
ฉันรีบหันไปหาเขา เพราะไม่เข้าใจที่ชายคนนี้จะสื่อ
คุณแฟนธ่อมเกาหัวแกรก ก่อนจะหันหัวนิ้วโป้งชี้กลับหลัง
” ไปช่วยเขา “แฟนธ่อม
” เดี๋ยวมันก็ตายหรอก “แฟนธ่อม
“… ค่ะ!!! “โฮโอ
ฉันลืมคิดไปซะสนิทเลย ว่าสิ่งที่ฉันควรทำที่สุดคือการกลับไปช่วยบี๋.. ไม่ใช่การมาทำตัวน่าขายหน้าแบบนี้
” ฉันนี่มัน.. ใช้ไม่ได้จริงๆ!! “โฮโอ
.
..
” … ตอนนี้ หมอนั่นก็คงจะตื่นจากฝันได้แล้วล่ะมั้ง “แฟนธ่อม
//
..
.
[ บี๋ ]
สติของผมเริ่มเลือนลาง ผมเห็นเพียงความมืดมิดอยู่ล้อมรอบเท่านั้น และมีเพียงแสงสว่างหนึ่งเดียวที่รออยู่
ผมเดินตรงไปหาแสงนั้น พบว่ามันคือวงแหวนฮาโลที่คล้ายคลึงกับของลูซี่ก่อนหน้านี้ที่เป็นฮาโลสีดำรูปทรงมงกุฏ
กลับกัน ฮาโลวงนี้เป็นสีทองที่เปล่งรัศมีของแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาโดยรอบอย่างรุนแรง
และมันกำลังบอกให้ผมสวมมันที่หัวของผมเอง
‘ ใส่ข้า.. ‘
” สวมข้าซะสิ.. ”
เสียงสะท้อนของทั้งหญิงและชายในวัยที่แตกต่างกันกำลังดังก้องในหัวของผม ให้ผมสวมใส่เจ้านี่
‘ พลังนี้เป็นของเจ้า.. ‘
” มันเลือกเจ้าแล้ว.. “
ผมหยิบมันขึ้นมา น่าแปลกใจที่ผมสามารถจับต้องมันได้ด้วยมือเปล่า.. แต่ที่น่าแปลกใจที่ยิ่งคือการที่มันเลือกผม
‘ THE ABSOLUTE ONE.. ‘
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ผมจะขอรับพลังของมันไว้ทุกประการ
นี่คือ.. ฝันของผม..
.
..
.
ฟูมมม!!!!!
ร่างของผมที่ถูกเหล่าซอมบี้ทับถมจนมิด กำลังถูกฝังอยู่ใต้กองเนินซอมบี้นี้นั้นกำลังเปล่งแสงสว่างสีขาว
แล้วระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ทำให้ซอมบี้พวกนี่ถูกแสงนั่นเผาจนเป็นผุยผงในพริบตา
นี่คือพลังของผมที่ได้รับมาในโลกนี้
เพลิงของผมจะไม่มีวันมอดดับ
แม้ผมจะตายไปอีกสักกี่รอบก็ตาม
” … รัสปูติน.. “
ทั้งอุปกรณ์ ทั้งอาวุธ ทั้งชุด ต่างก็พังทลายลงแทบทั้งหมด เหลือเพียงคาตานะของเกเบรียลเล่มนี้เท่านั้น
” เกเบรียล.. คุณโฮโอ “
อีกทั้งภายในกายนี้ยังรับรู้ได้ถึงพลังของวิหคเพลิง ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่ทอดทิ้งผมไป
แค่นี้ก็ทำให้ผมดีใจมากพอแล้ว และมีกำลังใจเพิ่มมามหาศาลเลย
” …. ” ปูติน
มันดูจะตะลึงกับผลลัพธ์นี้พอสมควรเลยนะ
” ความตายของแก.. ทำให้ความฝันของแกเป็นจริง ส่วนลึกที่อยู่ในจิตใจนั่น “ปูติน
” ไม่อยากจะเชื่อ ว่าแกจะตื่นขึ้นมาเป็นพาราไดเซอร์ “ปูติน
ผมหยิบดาบของเกเบรียลที่ปักอยู่บนพื้นขึ้นมา
” แกพูดมากเกินไปแล้ว “
เพลิงแห่งพลังของคุณโฮโอทำให้แขนซ้ายของผมกลับคืนมา แถมยังฟื้นฟูให้ผมเรื่อยๆ
ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าจะเอามันลงได้อยู่หมัด
ความมืดที่หลอมรวมเข้ากับแสงสว่ามันทำให้ผมนึกถึงอาร์ตที่ผมเอามารวมกันอย่างดุจแสงผสาน เพราะงั้นท่าต่แไปนี้จะถือว่าเป็นดุจแสงผสานเวอร์ขั่นอัปเกรดก็แล้วกัน
ความศักดิ์สิทธิ์สัมบูณณ์ – ดุจแสงผสาน (1:10)
ขวับ-
เพียงแค่ผมตวัดดาบออกไป.. ทุกสิ่งตรงหน้าก็พลันหายไปพร้อมๆกับแสงสว่าง คลื่นแสงที่ปล่อยออกไปผ่านดาบนี้นั่น ทรงพลังมากพอที่ตะกลืนพื้นที่ป่าตรงกน้าผมทั้งผืนให้หายไปในคราวเดียว
ผมขอเรียกท่านี้ว่า
กลืนแสง-
ตัดจบตอน
MANGA DISCUSSION