บนหน้าผา

หญิงสาวที่สวมเสื้อผ้าขาดกะรุ่งกะริ่งอ่อนระทวยอยู่บนพื้น ร่างกายของนางเต็มไปด้วยบาดแผล"ใต้เท้า ไม่มีทางแล้ว……เราหนีไม่พ้นแล้ว!"

"ร้องอะไร?ข้ายังมิได้ตายเลย!"จิ้นเยว่ตวาดออกมา ใบหน้าที่เปื้อนเลือดนั้น ก็ไม่สามารถปกปิดความเย็นชาบนร่างกายของนางได้ นางค่อยๆหันมา เหลือบมองไปที่ศัตรูที่ล้อมปราบขึ้นมา เลือดไหลออกมาจากแขนเสื้อและหยดลงไปตามดาบ

"แม่นางน้อยคนนี้หน้าตาดีจริงๆ!"

"หญิงข้างๆคนนั้นก็ใช้ได้ ถ้าสามารถจูบสักหน่อยนะ มันก็จะดีงามจริงๆเลย!"

มือที่จับดาบของจิ้นเยว่นั้น อดไม่ได้ที่จะสั่น

ทันใดนั้น มีม้าตัวหนึ่งวิ่งมาอย่างเร็ว"เจ้าบ้านรองแย่แล้วขอรับ มีทหารจำนวนมากไปช่วยที่เมืองจีเฉิง สถานการณ์ที่ล้อมปราบเมืองจีเฉิงนั้นได้รับการแก้ไขแล้วขอรับ เจ้าบ้านใหญ่ก็ถูกฆ่าด้วยขอรับ!"

มุมปากของจิ้นเยว่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ และมีความขมขื่นอยู่ด้วย

เมืองจีเฉิงไม่เป็นไรแล้ว!

เขากับหญิงคนนั้น ก็ปลอดภัยแล้ว

ในสมองเป็นคำสั่งของเขาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ"เจ้าไปล่อพวกเขาออกไป ข้าจะไปช่วยนาง!"

สิบปี การอยู่คู่เคียงกันมาสิบปีเต็มๆ ยังเทียบกับรอยยิ้มของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อีก

มองไปทิศทางของเมืองจีเฉิง จิ้นเยว่ยืดเอวขึ้นมา ลมพัดผ่านเสื้อผ้าที่เลอะเทอะของนาง แม้ว่าใบหน้าจะเปื้อนเลือด แต่ก็ไม่สามารถปิดบังความเย็นชาในสายตาของนางได้"ถ้ามีอีกชาติหนึ่ง ข้าขอให้เป็นผู้หญิงธรรมดาก็พอ!"

"แม่ง……จับพวกนางไว้ให้ได้!"

ดาบตกลงไปที่พื้น แล้วจิ้นเยว่ก็กระโดดลงหน้าผา

ข้างหู เป็นการตะโกนที่สิ้นหวังของอวี้เหอ"ใต้เท้า……"

ก็ให้จบเพียงเช่นนี้เถอะ!

"จิ้นเยว่?ได้ยินเสียงของข้าไหม?ห้ามหลับ!จิ้นเยว่!จิ้นเยว่!"

…………

สองปีผ่านไป

ณ ตระกูลฟู่ เมืองเหิงโจว

จิ้นเยว่นั่งอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง มองไปดูหน้าที่ถูกแต่งอย่างเข้มในกระจก จึงขมวดคิ้วอย่างแน่น

รอบข้างล้วนเป็นสีแดงสดๆ ผ้าปูที่นอนสีแดง เต๊นท์สีแดง ผ้าไหมสีแดง จานถั่ววางอยู่บนโต๊ะ และมีตัวอักษรสีแดงแปะอยู่เต็มหน้าต่างและประตู

แต่ในหนึ่งเดือนก่อน ร้านยาของบิดาเกิดปัญหาขึ้นมา หารือยามีปัญหา ถูกคนของที่ว่าการอำเภอจับเข้าคุก โชคดีที่ได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลฟู่

ในเมืองเหิงโจว ตระกูลฟู่มีเงินมหาศาล

ตอนที่นายท่านของตระกูลฟู่ยังมีชีวิตอยู่ บิดาจิ้นเฟิงเหนียนยังได้ช่วยชีวิตเขาหลายรอบ ก่อนที่นายท่านจะตายยังได้บอกไว้ว่า ต้องดูแลคนของตระกูลจิ้นให้ดี

แต่เธอคิดไม่ถึงว่า ตระกูลฟู่ยังมีข้อแลกเปลี่ยน ให้นางแต่งงานกับฟู่จิ่วชิง ซึ่งเป็นคุณชายห้าของตระกูลฟู่เพื่อขจัดเสนียดจัญไร

บิดาอายุมากแล้ว อยู่ในคุกนานไม่ได้ จิ้นเยว่มีแต่ต้องยอมรับสิ่งนี้

เมื่อวานเป็นงานแต่งงาน ตระกูลฟู่มีคนมาบอกว่า ฟู่จิ๋วชิงป่วยหนักลุกขึ้นไม่ไหว ดังนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนเป็นจิ้นเยว่ทำพิธีคนเดียว จนถึงตอนนี้ จิ้นเยว่ยังไม่เห็นฟู่จิ่วชิงเลย

นอกประตูมีเสียงด่าที่แหลมคมดังขึ้นมา"ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาไหนหรือ ยังไม่รีบไปปรนนิบัติคุณหญิงใหม่อีก กากว่าจะให้ฮูหยินและนายท่านรอจนตะวันโด่งฟ้าเชียวหรือ?"

ยังไม่ทันรอให้จิ้นเยว่รู้สึกตัวมา เสียงฝีเท้าก็เดินเข้ามาในห้อง

หญิงวัยกลางคนที่หน้าเย็นชาเดินเข้ามาและมองดูผู้คนในห้อง เดินตรงไปยังหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง สายตาของนางกวาดมายังจิ้นเยว่

จิ้นเยว่ขมวดคิ้ว สายตาแบบนี้ทำให้นางรู้สึกไม่สบายเป็นอย่างยิ่ง

"สวีโมโม่!"ซวงจือตัวสั่นขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก"คุณหญิง……"

หญิงวัยกลางคนตบหน้านางทันที ตบจนซวงจือล้มลงไปบนพื้น"ยังลีลาอะไรอีก รีบๆสิ!"

จิ้นเยว่กำลังจะลุกตัวขึ้นมา แต่กลับถูกซวงจือที่ลุกขึ้นมาอย่างเร็วกดเอาไว้"ค่ะ บ่าวจะประคองคุณหญิงไปถวายชาประเดี๋ยวนี้ค่ะ

ภายในห้องโถงหลัก

นายท่านของตระกูลฟู่——ฟู่เจิ้งไป่ และฮูหยินซุนซื่อกำลังนั่งอยู่ด้วยสีหน้าที่มืดมน

"ช่างไม่เข้าท่าจริงๆเลย!"ซุนซื่อวางแก้วน้ำชาวางบนโต๊ะอย่างแรง"นี่มันเมื่อไหร่แล้ว ยังนอนอยู่อีก สะใภ้ใหม่เพิ่งแต่งเข้าก็ไม่เข้าท่าแบบนี้ นึกว่าตระกูลฟู่เราไม่มีกฎเกณฑ์หรือไง?"

จิ้นเยว่เดินมาถึงหน้าประตูพอดี เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ นางก็สะบัดหน้าเดินกลับทันที คนข้างในนี้พูดอย่างร้ายแรงแบบนี้ ถ้านางเข้าไปตอนนี้ จะต้องซวยแน่ๆ ใครอยากเข้าไปก็เข้าเถอะ ยังไงข้าไม่เข้าแน่นอน

"คุณหญิงคะ?"ซวนจือเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ข้อมือได้สัมผัสกับอะไรบางอย่าง จึงทำให้จิ้นเยว่อึ้งอยู่กับที่ และเงยหน้าขึ้นทันที

ผู้ชายที่หล่อจนไม่มีใครจะเทียบได้ เหมือนเดินออกมาจากภาพวาด

เขาสวมด้วยเสื้อคลุมสีขาวราวดวงจันทร์ ทำให้ใบหน้าที่ซีดเซียวของเขานั้น ไม่มีสีเลือดแม้แต่นิด โดยเฉพาะสายตาของเขา เย็นชามากๆ จนราวกับว่าเป็นคนที่ไม่อยู่ในเหตุการณ์

จิ้นเยว่ดิ้นรนครั้งหนึ่ง อยากจะดึงมือกลับมา

แต่เขากลับจับมือของนางไว้ไม่ปล่อยเลย และมือก็ค่อนข้างจะแรงไปหน่อย"จะไปไหน?"

คนนอกฟังแล้ว จะรู้สึกแต่ว่าเสียงของคุณชายห้านั้นอ่อนโยนมาก มีแต่จิ้นเยว่อยู่ใกล้ สามารถได้ยินความเย็นชาที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขา"อยากให้บิดาของเจ้าเข้าคุกอีกหรือ?"