จักรพรรดิมังกร - ตอนที่ 816 กลับบ้านตระกูลกู้!
หลังจากที่คุณชายหลินถูกตบหนึ่งฉาด ทั้งร่างกายของเขาก็หงายหลัง สีหน้าโกรธก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าในทันที อยากจะดูว่าคนคนนั้นที่ลงมือกับเขาเป็นใครกันแน่
ตอนที่เขาเห็นคนที่ลงมือ ความโกรธของเขาก็หายไปในทันที ตรงกันข้ามกลับเผยให้เห็นท่าทางที่ตื่นตระหนก และยิ้มหวาน
“พ่อ พ่อมาได้ยังไง พ่อตบผมทำไม”
คุณชายหลินหวาดกลัวพ่อเป็นอย่างมาก เขาไม่นึกเลยว่าพ่อจะลงมืออย่างไร้เหตุไร้ผล สิ่งนี้ทำให้เขาสับสนขึ้นมา
“ฉันตบแกนี่แหละ”
ชายวัยกลางคนแทบจะบันดาลโทสะ เมื่อกี้นี้ เขาได้รับโทรศัพท์จากท่านเทียน ท่านเทียนตวาดในโทรศัพท์ว่าลูกชายของเขาทำให้คนที่ไม่ควรที่มีเรื่องด้วยขุ่นเคืองใจ
เขามาดูด้วยตัวเอง เห็นจริงๆว่าลูกชายของตัวเองเกิดความขัดแย้งกับหลี่โม่ และยังร้องเอะอะให้หลี่โม่ขอโทษ
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหลี่โม่เป็นใคร แต่ท่านเทียนกำชับไว้ว่า ตัวตนของหลี่โม่ไม่ธรรมดา ไม่สามารถที่จะทำอะไรบุ่มบ่ามได้ แน่นอนว่า เขาก็ไม่มีความกล้าที่จะพูดกับหลี่โม่แบบนี้
เขาผิดหวังกับลูกชายของตัวเองเป็นอย่างมาก เขาไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะหาเรื่องหลี่โม่ มีเรื่องกับใครไม่มี ดันมีเรื่องกับหลี่โม่ นี่หาเหาใส่หัวไม่ใช่หรอกเหรอ?
คราวนี้คุณชายหลินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สถานการณ์นี้แตกต่างไปจากที่เขาคิดไว้อย่างสิ้นเชิง เขาคาดไม่ถึงว่าพ่อจะต่อว่าเขาแบบนี้
“พ่อ เกิดอะไรขึ้น?”คุณชายหลินอดไม่ได้ที่จะถาม
ผู้คนที่ดูความคึกคักอยู่ในเหตุการณ์ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น สิ่งนี้ไม่ค่อยชอบมาพากลเล็กน้อย พวกเขาได้ยินมาว่าพ่อของคุณชายหลินรักลูกชายของตัวเองมาก
ทำไมวันนี้พ่อของคุณชายหลินถึงได้ตบลูกชายล่ะ หรือว่าคุณชายหลินก่อเรื่องอะไรเหรอ?
“แกยังพูดว่าเกิดอะไรขึ้นอีก แกมีเรื่องกับใคร แกรู้ดีอยู่แก่ใจ”หลังจากที่ชายวัยกลางคนเห็นท่าทางที่ตกตะลึงของลูกชาย พูดอย่างโกรธจัด
คุณชายหลินเกาหัว และยิ้มอย่างขมขื่น: “พ่อ ผมไม่เข้าใจความหมายของพ่อ ผมก็ระวังขอบเขตของการกระทำอย่างมากมาโดยตลอด”
แม้ว่าเขาจะรังแกคนบ่อย แต่เขาก็จะระวังขอบเขตของการกระทำ ถ้าตำแหน่งและฐานะเหนือกว่าเขา เขาขี้ขลาดเร็วกว่าใคร ตรงกันข้าม ก็คือเขารังแกคนอื่น
เขาพยายามหวนคิด ช่วงนี้แทบจะไม่ได้ทำให้คนใหญ่คนโตอะไรขุ่นเคืองใจ
ชายวัยกลางมองดูลูกชายอย่างหวังจะให้ได้ดิบได้ดี เขาควรที่จะบอกใบ้ก็บอกใบ้อย่างชัดเจนแล้ว ขนาดเจตนาของอีกฝ่ายก็เดาไม่ออกสักนิด
“พ่อ พ่อมาได้พอดี คนคนนี้จองหองพองขน ไม่ได้ให้ความสำคัญกับผม พ่อว่าควรจะจัดการยังไง?”คุณชายหลินถูมือ และถามความเห็นของอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว
เมื่อชายวัยกลางคนได้ยินแบบนี้ แทบจะโกรธจนหมดสติไป เขาพบว่าลูกชายคนนี้หมดทางเยียวยาแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้ท่านเทียนพูดในโทรศัพท์ว่าไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของหลี่โม่ได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็อยากจะชี้ให้เห็นโดยตรงจริงๆ
“แกยังพูดถึงเรื่องนี้อีกเหรอ? กลับไปกับฉัน”ชายวัยกลางคนตวาด
คุณชายหลินพูดอย่างค่อนข้างไม่พอใจ: “พ่อ ผมขายหน้ามากขนาดนี้ ผมไม่อยากกลับไปแบบนี้”
“แกไม่กลับไป ฉันก็จะตีขาแกให้หักในทันที”ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แม้ว่าจะเป็นคำเตือนครั้งสุดท้าย แต่ไม่ได้ล้อเล่นอย่างแน่นอน
คนที่คุณชายหลินกลัวที่สุดคือพ่อ ขนาดพ่อก็พูดแบบนี้ ไม่ว่าเขาจะดื้อรั้นแค่ไหนก็ไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟัง เขาถึงได้พูดว่า: “พ่อ ผมกลับไปกับพ่อพอใจยัง?”
ตอนที่กลับไป เขามองดูหลี่โม่ด้วยใบหน้าที่เคียดแค้น ถึงยังไงอีกฝ่ายกลับไปคงจะถูกคนของตระกูลกู้ตำหนิอย่างแน่นอน จุดจบก็ไม่ได้ดีกว่าเขามากนัก
กู้ชิงหลินคิดว่าคุณชายหลินมีเรื่องกับลูกท่านหลานเธอเพียงอย่างเดียว ดังนั้นคุณชายหลินถูกพากลับไป เธอรู้สึกโล่งใจด้วยความโชคดี ยังดีที่ต้องขอบคุณลูกท่านหลานเธอคนนั้นที่เบี่ยงเบนความขัดแย้ง
ถ้าเป็นเพราะเรื่องนี้ทำให้หลี่โม่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้าไปด้วย ในใจของเธอก็รู้สึกผิดที่ทำให้อีกฝ่ายลำบากในเรื่องเล็กน้อย
“ไอ้เวร แกคอยดูเถอะ ถึงเวลานั้นแกจะต้องคุกเข่าลงมาขอร้องฉัน และส่งภรรยาของแกมาถึงที่ บางทีฉันอาจจะเปลี่ยนความคิด”แม้ว่าคุณชายหลินจะเดินไปไกล ยังคงเยาะหยัน ในเวลาเดียวก็พูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า: “กู้ชิงหลิน คืนนี้เธอล้างตัวให้สะอาดรอฉันนะ”
หลังจากที่เขาพูดจบ ชายวัยกลางคนก็ทุบหัวของคุณชายหลินหนึ่งทีอย่างแรง
คุณชายหลินถึงได้จับศีรษะ ด้วยสีหน้าที่ไร้เดียงสา ไม่เข้าใจทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ด้วย
ตอนที่กลับขึ้นรถ คุณชายหลินบ่นว่าอย่างไม่พอใจ: “พ่อ ต่อให้เป็นเรื่องเร่งด่วน รอผมจัดการเรื่องเมื่อกี้นี้ให้เรียบร้อยค่อยว่ากันก็ไม่สาย คราวนี้เป็นไง ผมเสียหน้าไปหมดแล้ว”
“เสียหน้างั้นเหรอ?”ชายวัยกลางคนแสยะยิ้มแล้วพูดว่า: “ถ้าไม่เรียกแกกลับไป นับประสาอะไรกับหน้าตา ชีวิตน้อยๆของแกก็ยากที่จะรักษาไว้ได้”
“ผมไม่เข้าใจ”คุณชายหลินสั่นเทาไปทั้งตัว คิดว่าพ่อกำลังล้อเล่นกับเขา ก็ถามอย่างหยั่งเชิงว่า: “หรือว่าตระกูลหลินของพวกเราจบเห่แล้วเหรอ? นี่ไม่ถูกสิ ช่วงนี้ผมไม่ได้มีเรื่องกับคนที่มีฐานะสูงส่งเลยนะ”
คุณชายหลินอดไม่ได้ที่จะเหงื่อแตกไปทั้งร่างกาย ถ้าเกิดทำให้คนใหญ่คนโตขุ่นเคืองใจจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ตายแน่
“คนใหญ่คนโตคนนั้น ก็คือคุณหลี่เมื่อกี้นี้”ใช้โอกาสที่ในรถมีเพียงเขากับลูกชายของตัวเองอยู่ข้างใน ชายวัยกลางคนถึงได้ค่อยๆพูดออกมา
“หา?”หลังจากที่คุณชายหลินได้ยินแบบนี้ เขาทั้งคนก็ตกใจ เขาก็ย่อมไม่เชื่อเป็นธรรมดา และเบะปากพูดว่า: “พ่อ พ่อฟังใครพูดมา คนที่ชื่อหลี่โม่เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าเศษสวะคนหนึ่งในเมืองฮ่านไม่ใช่เหรอ? อย่างเขายังเป็นคนใหญ่คนโตเหรอ? งั้นผมก็เป็นพ่อของราชาแห่งสวรรค์”
“คนที่ชื่อหลี่โม่คนนั้น เป็นเพื่อนของท่านเทียน แกคิดว่าฉันอยากจะมาเหรอ? ท่านเทียนเป็นคนให้ฉันมา? จะได้เห็นความยุ่งยากใหญ่นี้”
ชายวัยกลางคนมองด้วยความโกรธแวบหนึ่ง ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นแก่ที่อีกฝ่ายไม่รู้เรื่อง ไม่อย่างนั้นเขาอดไม่ได้ที่จะอยากจะตีความใจร้อนของลูกชายปัญญาอ่อนคนนี้จริงๆ
“ท่านเทียนกำชับด้วยตัวเองเหรอ?”คราวนี้คุณชายหลินก็ไม่สงบแล้ว เขาหายใจเข้าลึกๆ เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงการกระทำที่พ่อของเขาลากเขาออกไปเมื่อกี้นี้
โชคดีที่พ่อของเขาหยุดเขาไว้ล่วงหน้า ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดเรื่องราวบานปลายใหญ่โต ก็ยากที่จะจัดการกับเรื่องนี้ได้
“โชคดี พวกแกสองคนเพียงแค่ทะเลาะกันเท่านั้นเอง โชคดีที่ฉันฉลาด หาข้ออ้างมาพาแกกลับไป”หลังจากที่ชายวัยกลางคนนึกถึงพฤติกรรมความฉลาดของตัวเองเมื่อกี้นี้ อดไม่ได้ที่จะพูดเยินยอตัวเอง
“พ่อ……เอ่อ เรื่องราวยังไม่จบ”คุณชายหลินเหงื่อไหลออกจากหน้าผากอย่างประหม่า และพูดตะกุกตะกัก
ต่อมาคุณชายหลินเล่าเรื่องราวที่ตัวเองโทรฟ้องคุณปู่กู้ออกมา แม้ว่าปัญหาตอนนี้จะได้ได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ยังไม่ได้จัดการกับคุณปู่กู้
ถ้าเกิดคุณปู่กู้ตำหนิหลี่โม่ ถึงเวลานั้นหลี่โม่มาหาเรื่องเขาอีก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ คุณชายหลินอดไม่ได้ที่จะนึกกลัวในภายหลัง
“แกทำไมถึงได้วูบวาบขนาดนี้ รีบกลับรถกลับไปที่ตระกูลกู้!”พ่อของคุณชายหลินไม่สงบในทันที เขาแทบอยากจะตบลูกชายฉาดใหญ่อีกครั้ง และตะโกนใส่คนขับรถ
“พ่อ ไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นมั้ง”คุณชายหลินไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้มากนัก และพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา