จักรพรรดิมังกร - ตอนที่ 814 พี่เขยช่วยฉันด้วย
“การประชุมประจำไตรมาสเหรอ? ฟังดูแล้วน่าสนุก ฉันก็จะไปด้วย”เฉินเสี่ยวถงตะโกน และน้ำเสียงที่ออดอ้อนน่ารักทำให้คนไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้
ตอนแกมีเพียงพนักงานของบริษัทเท่านั้นที่สามารถไปงานเลี้ยงของบริษัทนี้ได้ แต่วันนี้กู้หยุนหลันตั้งใจให้ข้อยกเว้นกับเฉินเสี่ยวถงเป็นกรณีพิเศษ
“ได้ เธอก็ไปด้วยกัน”กู้หยุนหลันพูดด้วยรอยยิ้ม
เฉินเสี่ยวถงกอดกู้หยุนหลันอย่างมีความสุข เมื่อหลี่โม่เห็นร่างทั้งสองคนที่กอดอยู่ด้วยกัน เขาอดไม่ได้ที่อิจฉาขึ้นมา เขาไม่รู้ว่าจะอิจฉาใครในชั่วขณะหนึ่ง
หลี่โม่ส่งกู้หยุนหลันไปที่บริษัท หลี่โม่เห็นว่าบุหรี่ไม่พอสูบ จึงต้องออกไปซื้อบุหรี่ซอง หนึ่ง เมื่อผ่านโรงอาหาร เขาก็เห็นกู้ชิงหลิน
ข้างกายของกู้ชิงหลินมีชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่ ชายหนุ่มคนนั้นมองดูแล้วฐานะไม่ธรรมดา ใส่แบรนด์เนมทั้งตัว หลี่โม่เห็นกู้ชิงหลินถูกทายาทเศรษฐีคนนั้นลากไปที่หน้าประตูโรงแรม
เมื่อพิจารณาจากสีหน้าของกู้ชิงหลิน ดูเหมือนว่ากู้ชิงหลินจะไม่ค่อยเต็มใจอย่างเห็นได้ชัด
“คุณชายหลิน คุณอย่าบังคับฉันเลย ในใจของฉันมีคนอื่นอยู่แล้ว”กู้ชิงหลินพูดขอความเมตตา
สีหน้าของคุณชายหลินเยือกเย็นขึ้นมา และพูดว่า: “นังผู้หญิงโคมเขียว อย่ามาเสแสร้งทำเป็นสูงส่งต่อหน้าฉัน ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง ฉันก็จะบอกให้คุณปู่ของเธอ”
หลังจากที่กู้ชิงหลินได้ยินแบบนี้ ก็เริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที เรื่องนี้คุณปู่และคุณชายหลินได้พูดตกลงกันเอง ยิ่งไปกว่านั้นคุณปู่ก็หวังว่าเธอจะเอาคุณชายหลินอยู่
แต่ว่าคุณชายหลินน่าเกลียดเกินไป ไม่ใช่สเปคของเธอเลย ต่อให้เธอจะทำเพื่อเงิน เธอก็ไม่มีทางขึ้นเตียงกับคนขี้เหร่ ในขณะเดียวกันเธอก็เป็นห่วงว่าเรื่องนี้จะถึงหูของคุณปู่ ถึงเวลานั้นคุณปู่คงจะไล่เธอออกจากตระกูลกู้อย่างแน่นอน
ไม่แน่ถึงเวลานั้นเธอก็ต้องเร่ร่อนตามถนน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กู้ชิงหลินหลับตาทั้งสองลงด้วยความสิ้นหวัง ทันใดนั้น เธอเห็นร่างของคนที่คุ้นเคย
เมื่อเธอเห็นร่างคนนั้นชัดเจน ก็รีบตะโกนส่งเสียงว่า: “พี่เขย ช่วยฉันด้วย”
หลี่โม่นิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีเขาต้องการดูความคึกคัก ไม่มีกะจิตกะใจที่จะช่วยกู้ชิงหลิน ใครจะคิดว่ากู้ชิงหลินกลับเรียกชื่อของเขาออกมาในทันที
“พี่เขย?”ชายอ้วนที่ชื่อคุณชายหลินคนนั้นก็มองหลี่โม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นเขาก็เยาะเย้ย: “แกคงจะไม่ใช่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินที่มีชื่อเสียงในเมืองฮ่านใช่มั้ย?”
หลังจากที่หลี่โม่ได้ยินแบบนี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่สิ่งเหล่านี้เขาชินแล้ว
“พี่เขย ช่วยฉันด้วย”กู้ชิงหลินเหมือนราวกับเห็นความหวัง ยังคงขอความช่วยเหลือจากหลี่โม่
หลี่โม่ตกอยู่ในความลังเล เขากำลังคิดว่าจะไปช่วยกู้ชิงหลินหรือเปล่า ก่อนหน้านี้กู้ชิงหลินเคยทำสิ่งเลวร้ายมามากมาย แต่ตอนนี้อย่างน้อยกู้ชิงหลินก็ได้แก้ไขข้อผิดพลาดแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นหลายวันนี้ก็ไม่ได้มาหาเรื่อง จากมุมมองของครอบครัว ถ้าหากเขาไม่ช่วย ก็ไม่เข้าท่าจริงๆ ไม่ว่ายังไงก็ตาม กู้ชิงหลินก็เป็นน้องสาวของกู้หยุนหลัน
คุณชายหลินตบท้องของตัวเองหนึ่งที และพูดกับกู้ชิงหลินอย่างยิ้มแย้มว่า: “ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอย่างเขาสามารถที่จะทำอะไรได้ เธอก็เชื่อฟังฉันดีกว่า”
กู้ชิงหลินดิ้นรนอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนยังไง ก็ไม่สามารถที่ดิ้นรนออกจากเงื้อมมือของคุณชายหลินได้ คุณชายหลินเห็นอีกฝ่ายไม่ได้ว่าง่ายขนาดนี้ ก็ตบหน้าไปหนึ่งฉาดในทันที
มีรอยฝ่ามือเพิ่มขึ้นที่แก้มของกู้ชิงหลินในทันที หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทางที่น่าสงสารของกู้ชิงหลิน เขาไม่สามารถที่จะทนดูการกระทำของคุณชายหลินได้แล้ว นี่ก็มากเกินไปแล้ว
แม้ว่าก่อนหน้านี้เขามีความแค้นกับกู้ชิงหลิน ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องมาจัดการ
“หยุดเดี๋ยวนี้”หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
สีหน้าของคุณชายหลินปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ย: “ทำไม ผู้ชายเกาะที่ผู้หญิงกินอย่างแกยังต้องการยุ่งเรื่องนี้ด้วยเหรอ?”
ดวงตาของกู้ชิงหลินเปล่งประกาย มองดูหลี่โม่อย่างคาดหวัง ถ้าหลี่โม่ลงมือ เธอก็สามารถที่จะหนีพ้นจากฝ่ามือของคุณชายหลินได้ พูดกลับกัน ถ้าหากอีกฝ่ายไม่ลงมือ วันนี้เธอก็จะถูกทำลาย
หลี่โม่พูดอย่างราบเรียบว่า: “เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน แกจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้”
คุณชายหลินกำหมัดแน่จนเสียงดังกรอดๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ฮ่าๆ ลูกพี่ลูกน้องของแกแล้วยังไง? อย่าว่าแต่แกเลย ต่อให้เป็นคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ต้องให้ความเคารพต่อฉัน ฉันได้ยินมาว่าแกมีภรรยาที่สวยบาดตาคนหนึ่ง ถึงเวลานั้นฉันบอกกับคุณท่านสักคำ คุณท่านก็จะจับคู่ให้กับฉัน”
เมื่อคุณชายหลินคิดถึงคืนเข้าหอเสพสุขกับกู้หยุนหลันและกู้ชิงหลิน เขาไม่สามารถพูดได้ว่าจะมีความสุขแค่ไหน
สีหน้าของหลี่โม่ค่อยๆดูไม่ดี คนมีต่อมโมโห สะกิดโดนก็ต้องโมโห และกู้หยุนหลันเป็นต่อมโมโหของคุณหลี่ อีกฝ่ายพูดต่อหน้าเขาว่าจะย่ำยีกู้หยุนหลันในอนาคต เขาทนไม่ได้
กู้ชิงหลินเหลือบมองคุณชายหลินด้วยความเห็นอกเห็นใจโดยไม่รู้ตัว เปลี่ยนเป็นเธอก่อนหน้านี้ เธอก็ไม่กล้าที่จะเหยียบหยามกู้หยุนหลันต่อหน้าของหลี่โม่
คุณชายหลินรู้สึกถึงสายตาที่เยือกเย็นของหลี่โม่ ประกอบกับความเด็ดขาดที่เผยออกมา เขาก็ค่อนข้างกลัว เมื่อเขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นทายาทที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในตระกูลกู้ ก็หัวเราะลั่นในทันที: “แกขู่ใครนะ ถ้าแกทำร้ายฉัน คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้คงจะไล่แกออกไปอย่างแน่นอน”
หลี่โม่ยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เขาไม่ได้อยู่ในการควบคุมดูแลของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายใช้คำนี้มาข่มขู่คนอื่นก็ยังพอได้ ข่มขู่เขาแทบจะไร้เดียงสาเกินไปแล้ว
คุณชายหลินถุยคำหนึ่ง: “ถุ้ย แกอวดเก่งขึ้นมาใช่มั้ย แกคิดว่าฉันกลัวแกงั้นเหรอ?”
หลังจากที่พูดจบเขาเดินวางมาดมาถึงตรงหน้าของหลี่โม่ ก็ตบหนึ่งฉาดในทันที ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ใช่ว่าจะมีเรื่องได้ด้วยง่ายๆ
กู้ชิงหลินวิ่งหนีไปไกลอย่างไม่รู้ตัว ถ้าหลี่โม่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ เธอก็สามารถที่จะแอบหนีไปได้
หลี่โม่จับแขนของอีกฝ่ายไว้ได้อย่างง่ายดาย คุณชายหลินเห็นว่าอีกฝ่ายกล้าที่จะจับแขนของเขาไว้ เขาดึงมือกลับโดยไม่รู้ตัว แต่มือของตัวเองก็เหมือนกับถูกคีมหนีบไว้ ไม่สามารถที่ขยับได้แม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เขาใช้แรง ไขมันบนใบหน้าของเขาก็สั่นสะท้านเช่นกัน
“แกอยากตายเหรอ? รีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้”คุณชายหลินเห็นว่ามีคนเดินผ่านไปมารอบๆตัวยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เริ่มที่จะกังวลปัญหาของหน้าตาขึ้นมา และตะโกนด้วยความโกรธ
ผู้คนมากมายขนาดนี้มองดูเขาอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดเรื่องราวนี้แพร่กระจายออกไป เขาก็จะขายหน้าไม่ใช่หรอกเหรอ
หลี่โม่ไม่ได้ปล่อยมือ แต่ค่อยๆเพิ่มแรงบนมือ สีหน้าของคุณชายหลินแดงขึ้น ไม่ได้แตกต่างอะไรกับสีตับหมู
“ปล่อยมือเดี๋ยวนี้ ฉันเจ็บจะตายแล้ว”คุณชายหลินตะโกนด้วยสีหน้าเจ็บปวดอย่างยิ่ง
หลี่โม่ไม่ได้มีท่าทีอะไร ยังคงเพิ่มพละกำลังเป็นอย่างมาก ราวกับว่าไม่ได้ยิน คุณชายหลินก็ส่งเสียงร้องโอดโอยเหมือนหมูโดนเชือดออกมา
คุณชายหลินถึงได้รู้ว่าหลี่โม่มาของจริง เขารีบพูดว่า: “คุณปู่ ผมผิดไปแล้ว”
เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้ เขาก็ทำได้เพียงแค่ขอความเมตตาชั่วคราว แม้ว่าจะเสียหน้า แต่ก็ยังดีกว่าตายมาก ถ้าเขาไม่ขอความเมตตา ไม่แน่ข้อมือของเขาอาจจะถูกบีบจนหักก็ได้
หลี่โม่ถึงได้ปล่อยมือ คุณชายหลินถอยหลังหลายก้าวเพื่อป้องกันตัว ในเวลาเดียวกันก็เอาวิทยุสื่อสารออกมาและด่าว่า: “พวกแกมีไหน? บอกว่าจะปกป้องฉันอยู่ข้างกาย ยังไม่ออกมาอีกเหรอ?”