บทที่ 216 ผู้เสแสร้งในบ้านผีสิง

ฉันเป็นใคร?

เป็นแค่นักเรียนที่พร้อมลุกขึ้นสู้!

…

ดาร์กไม่ได้ตอบคำถามของวลาดโดยตรง

การที่มอนสเตอร์ร้อยแปดสามารถแปลงกายได้สำเร็จนั้น เกินความคาดหมายของเขาไปเล็กน้อย

ดาร์กใส่พลังเวทมนตร์เข้าไปในการ์ด [สัตว์อสูรมายา: มอนสเตอร์ร้อยแปด] และได้รับข้อมูลกลับมาอย่างรวดเร็ว

▼

[ชื่อการ์ด: สัตว์อสูรมายา (มอนสเตอร์ร้อยแปด)]

[ประเภท: การ์ดวิญญาณ]

[เลเวล: ????]

[เผ่าพันธุ์: ปีศาจ]

[คุณสมบัติ: มืด]

[พลังเวทมนตร์: 600 หน่วย]

[พลังโจมตี: ??? + 200 หน่วย]

[พลังป้องกัน: ??? + 200 หน่วย]

[ท่าไม้ตาย: ไม่มี]

▲

จะเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่แปลงกายภายใต้สถานการณ์ปกติ และแปลงกายจะมีอยู่สองโหมด

หนึ่งคือการเปลี่ยนแปลงรูปร่างธรรมดา

สองคือสกิล [แปลงกาย]

มันสามารถเปลี่ยนเป็นวัตถุอื่นได้ด้วยข้อมูลที่เก็บไว้ในหน่วยความจำ แต่มีแค่การเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์เท่านั้นที่มักจะไม่สมบูรณ์

ส่วนอย่างหลังนั้น สามารถคัดลอกค่าพลังส่วนหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามเพื่อเพิ่มพลังโจมตี พลังป้องกัน และสกิลได้ แต่จุดนี้ใช้ได้แค่กับสปิริตเท่านั้น และจะต้องเป็นสปิริตระดับที่ไม่สูงไปกว่ามัน

ตอนแรกดาร์กแค่ต้องการให้มันเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของวลาด แล้วก็จะใช้กลอุบายบางอย่างเพื่อพัฒนาความสามารถของมัน จนสามารถแทรกแซงจิตใจของวลาดได้ และปราบปรามอีกฝ่ายด้วยกลยุทธ์ในที่สุด!

ด้วยเหตุนี้ ดาร์กจึงต้องทำตัวมั่นใจและต้องใจเย็นเพื่อที่จะหลอกลวงเขาได้

อย่างไรก็ตาม หลังจากการเปลี่ยนแปลงเริ่มขึ้น วงจรเวทมนตร์ของมอนสเตอร์ร้อยแปดก็ผิดพลาด!

เดิมที ข้อมูลของสปิริตในมือเขาถูกป้อนลงในการ์ดเวทสนาม [สรวงสวรรค์] ก่อนอยู่แล้ว เมื่อสรวงสวรรค์ถูกเปิดใช้งาน มันจะสามารถสร้างวงจรพลังงานร่วมกับการ์ด [สรวงสวรรค์] และสปิริตที่เหลือใน [สรวงสวรรค์] ได้

ยิ่งมีสปิริตจำนวนมาก วัฏจักรพลังงานก็ยิ่งมากขึ้น และผลประโยชน์ต่อสปิริตก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

การใช้ความสามารถต่าง ๆ ของสปิริตย่อมได้รับผลกระทบจากวงจรพลังงาน

นี่เป็นหนึ่งในกลไกการทำงานของการ์ดเวทสนาม

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ มันได้รับผลกระทบจากการ์ดเวทสนาม [สรวงสวรรค์]

เมื่อมอนสเตอร์ร้อยแปดใช้สกิล [แปลงกาย] ในการ์ด [สรวงสวรรค์] แล้วมันก็ได้รับผลกระทบ

หรือให้แม่นยำยิ่งขึ้น คือมันได้รับผลกระทบจาก [บ้านผีสิง] ใน [สรวงสวรรค์]!

หลังจากที่ดาร์กได้รับการ์ดเวทสนาม [สรวงสวรรค์] แล้ว เขาก็ไม่ได้ทำการวิจัยมากเกินไป ดังนั้นการรับรู้ของเขาเกี่ยวกับ [สรวงสวรรค์] จึงยังคงอยู่แค่ระดับผิวเผินเท่านั้น

การ์ดเวทมนตร์ประเภทนี้ขึ้นอยู่กับการตอบสนองของพลังเวทมนตร์ และข้อมูลที่ให้กับจอมเวทก็เป็นแค่พื้นฐานผิวเผินเท่านั้น

เพื่อให้มีความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นและเข้าถึงศักยภาพของการ์ดเวทมนตร์ได้นั้น ดาร์กจึงยังจำเป็นต้องทดลองและพัฒนาซ้ำ ๆ

เช่นเดียวกับครั้งนี้

ดาร์กค้นพบว่าใน [บ้านผีสิง] ของ [สรวงสวรรค์] มีความสามารถบางอย่างเช่น ‘ปลอมตัว’ ‘เลียนแบบ’ และ ‘แปลงกาย’ หนำซ้ำพวกมันยังเพิ่มขึ้นในระดับที่แตกต่างกัน!

เมื่อฉุกคิดแบบนี้ สิ่งที่ตามต่อมาคืออาจจะมีการเพิ่มจำนวนเผ่ามากขึ้น เช่น เผ่าอันเดธ เผ่าภูตผี และสปิริตอื่น ๆ

กล่าวโดยย่อ พอได้รับการสนับสนุนจากการ์ดเวทสนาม [บ้านผีสิง] เพิ่มขึ้นแล้ว สกิล [แปลงกาย] ที่น่าทึ่งก็ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดไปเป็นที่เรียบร้อย!

ประการแรกคือ การเพิ่มความหลากหลาย

สกิล [แปลงกาย] ไม่จำกัดเฉพาะ ‘สปิริต’ อีกต่อไป

ด้วยการสนับสนุนของการ์ดเวทสนาม มอนสเตอร์ร้อยแปดจะสามารถคัดลอกส่วนหนึ่งของข้อมูลของ ‘สิ่งอื่นที่ไม่ใช่สปิริต’ ได้ แม้ว่าข้อมูลส่วนนี้จะถูกลดพลังลงก็ตาม

ประการที่สองคือ การเพิ่มความสามารถขั้นพื้นฐาน

สกิล [แปลงกาย] ไม่ได้จำกัดอยู่ที่ขั้นเดียวกัน และต่ำกว่าอีกต่อไป

มันมีความเป็นไปได้ที่จะแปลงกายเป็นขั้นที่สูงกว่าตัวมันได้

แต่นั่นจะต้องไม่เกินจำนวนข้อมูลในขั้นเดียวกัน

แค่เปลี่ยนจาก ‘คัดลอกได้เฉพาะข้อมูลระดับเดียวกันเท่านั้น’ เป็น ‘ข้อมูลคัดลอกได้สูงสุดเฉพาะระดับเดียวกันเท่านั้น’ แต่มันยังไม่สมบูรณ์แบบพอ!

ให้สถานการณ์ปัจจุบันเป็นตัวอย่าง

ตอนนี้ มอนสเตอร์ร้อยแปดอยู่ในสถานะ [ราคะ III] และระดับดาวของมัน ก็ได้รับการยกระดับเป็นสี่ดาวซึ่งถือเป็นของสปิริตขั้นที่สอง

เดิมทีมันสามารถคัดลอกข้อมูลของสปิริตได้สูงสุดหกดาวเท่านั้น

ทว่า [บ้านผีสิง] ทำให้มันสามารถคัดลอกข้อมูลค่าพลังของแวมไพร์ ซึ่งน่าจะเป็นตัวตนระดับเจ็ดดาวในระดับหกดาว!

ข้อมูลส่วนนี้จะค่อนข้างคลุมเครือ และไม่เสถียรมาก

เช่นเดียวกับ DNA ของมอนสเตอร์ร้อยแปด ซึ่งเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา

นอกจากนี้ยังไม่สามารถจำลองท่าไม้ตายได้สำเร็จด้วย

อาจเป็นเพราะความสามารถของการ์ดเวทสนาม [บ้านผีสิง] ยังไม่สมบูรณ์แบบ

แต่สำหรับเรื่องนี้ มันสามารถใช้เป็นทิศทางในการพัฒนาของการ์ด [สรวงสวรรค์] รุ่นต่อไปได้

…

แล้วใจของดาร์กก็เปลี่ยนไป

มอนสเตอร์ร้อยแปดในตอนนี้ มีพลังโจมตีกับป้องกันของแวมไพร์ระดับหกดาว และมันก็ได้เพิ่มพลังโจมตี พลังป้องกัน พลังเวทมนตร์ขึ้นไปเป็นสองร้อยหน่วย เนื่องจากผลของการ์ด [สรวงสวรรค์]

แต่มันไม่มีท่าไม้ตาย และสกิลแปลงกายภายใต้สถานะ [ราคะ III] จะอยู่ได้เพียงสิบห้านาทีเท่านั้น

สิบห้านาทีนี้คือเส้นแบ่งความเป็นและความตาย!

แต่ในการประลองเวทมนตร์สิบห้านาทีเท่ากับสามสิบรอบเต็ม

เท่านี้ก็เกินพอแล้ว!

…

ความมั่นใจนี้…มาจากความรู้ความเข้าใจในตนเองอย่างแท้จริง

ดาร์กมองไปยังวลาดพร้อมกับกองการ์ดในมือของเขา

มือคลี่กองการ์ดออกราวกับนกยูงรำแพนหาง

จากนั้นเขาก็หยิบมันขึ้นมาใบหนึ่ง

จากนั้นจึงใช้การอัญเชิญปกติ

และทุกอย่างก็ราบรื่นดุจสายน้ำ!

ภายใต้ผลของ [สรวงสวรรค์] เวลาอัญเชิญ -1 วินาที

ในเวลาเพียงสองวินาที สปิริตพลันปรากฏตัวขึ้นข้างกายดาร์ก

เพิ่มพลังโจมตีและป้องกันให้สปิริต!

เพียงห้าวินาทีต่อมา สปิริตตัวที่สี่ก็ถูกเรียกออกมาได้สำเร็จ

แล้วก็ตัวที่ห้า ตัวที่หก…

แม้แต่รุกกี้เดวิมอนที่ถูกจับใส่ในกรงต้องสาปแล้วยังถูกอัญเชิญออกมา

สปิริตทั้งเจ็ดรวมถึงมอนสเตอร์ร้อยแปด ทั้งหมดยืนอยู่รอบตัวของดาร์กอย่างพร้อมเพรียง!

อีกทั้งสปิริตเจ็ดตัวยังได้รับการเพิ่มพลังโจมตี ป้องกัน และพลังเวทมนตร์เจ็ดร้อยหน่วยเป็นที่เรียบร้อย!

ดาร์กโบกมือครู่หนึ่ง แล้วพวกมันก็ถอยกลับเข้าไปในห้องลับที่อยู่ข้างหลังมัน นั่นคือบ้านผีสิง

ผีที่มาพร้อมกับบ้านผีสิงโผล่หัวออกมาและมองไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น

…

วลาดรู้สึกไม่เข้าใจอย่างมากที่ดาร์กอัญเชิญมอนสเตอร์ระดับต่ำออกมามากมายในคราวเดียว

แต่เขากลัวมอนสเตอร์ร้อยแปดจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าบุ่มบ่าม

อย่างที่ทราบว่า ในช่วงเวลาสั้น ๆ ของกระบวนการนี้ ค่าพลังเวทมนตร์ของมอนสเตอร์ร้อยแปด เพิ่มขึ้นเป็น 1,100 หน่วย หนำซ้ำค่าพลังโจมตีและป้องกันยังมีแนวโน้มที่จะมากกว่าวลาดด้วย!

ดังคำกล่าวที่ว่า ก้าวแรกช้าแล้ว ก้าวต่อไปจะยิ่งช้ากว่าเดิม

เขาสูญเสียโอกาสทั้งหมดไปโดยสิ้นเชิง!

และคนต่อไปที่จะเปิดฉากรุกก็ไม่ใช่เขา!

…

“บัซ!”

มอนสเตอร์ร้อยแปด (ร่างแปลงแวมไพร์) ร้องออกมา

ดาร์กเอ่ยกับมัน “ไป!”

มอนสเตอร์ร้อยแปดซึ่งกระตือรือร้นที่จะลงมืออยู่แล้ว สะกิดเท้าแล้วพุ่งออกไปในทันที!

ร่างทั้งร่างกลายเป็นลูกศรสีแดง พุ่งกระแทกใส่แวมไพร์จนอีกฝ่ายตัวกระเด็นขึ้นไปบนเพดาน

การปะทะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

วลาดที่ถูกบังคับให้ต่อสู้ ใช้ดาบในมือขวาสะบัดตั้งตัวและตั้งสติ

เขาสยายปีกและพุ่งลงไปเหมือนกับเหยี่ยวที่บินถลาลม จากนั้นเร่งความเร็วด้วยแรงโน้มถ่วง และเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ร้อยแปดแบบตัวต่อตัว!

ทว่า…ดาบของวลาดกลับถูกมอนสเตอร์ร้อยแปดจับไว้แน่น!

มอนสเตอร์ร้อยแปดที่จับดาบของอีกฝ่าย ดึงอาวุธแหลมคมนั้นไปด้านหลัง เป็นผลให้แรงดึงนี้กระชากร่างของวลาดเข้ามาใกล้มันด้วย จากนั้นมันก็ใช้กำปั้นแขนขวาทุบจมูกของวลาด จนเขาเกือบดั้งหัก!

“อ๊าก!”

วลาดหลั่งเลือดกำเดาอันมีค่าออกมาพร้อมกับกรีดร้อง

ชายหนุ่มทิ้งดาบไปแล้วเสื้อคลุมเลือดที่อยู่ข้างหลังก็กลายเป็นกำปั้น ยื่นออกมาจากไหล่ของเขา และกระแทกมันเข้าใส่มอนสเตอร์ร้อยแปด

แต่เห็นได้ชัดว่ามอนสเตอร์ร้อยแปดนั้นรวดเร็วยิ่งกว่า เพราะในขณะที่หลบไปด้านข้าง มันก็ยังชกกำปั้นใส่วลาดด้วย!

ตู้ม!

ร่างของวลาดชนเข้ากับชิงช้าสวรรค์ และมอนสเตอร์ร้อยแปดก็ตามมาด้วยติด ๆ

ทั้งสองเริ่มการต่อสู้แบบหมัดต่อหมัดบนชิงช้าสวรรค์!

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ!”

วลาดคำรามด้วยความเจ็บปวด

หลังจากต่อสู้เพียงหนึ่งนาที เขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

ณ ตอนนี้

พออัญเชิญ [แคทมอน] ออกมา พลังโจมตีและพลังป้องกันของมอนสเตอร์ร้อยแปดก็เพิ่มขึ้นหนึ่งร้อยหน่วยด้วย!

ช่องว่างระหว่างพลังของทั้งสองฝ่ายกว้างขึ้นอีกครั้ง

วลาดต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดที่แวมไพร์ผู้สูงศักดิ์ไม่ควรทนอยู่พักหนึ่ง เขากำลังพ่ายแพ้ในการต่อสู้กับ ‘ตัวเอง’ แล้วในที่สุด ความกดดันทางด้านร่างกายกับจิตใจก็พุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุด

เขาทนไม่ได้อีกต่อไป ทันใดนั้นเองพลังเวทมนตร์พลันระเบิดออกมาจากฝ่ามือของเขา

วงแหวนเวทมนตร์สองวงที่หมุนสวนทางกันก็ปรากฏขึ้น

เขาฉวยโอกาสนั้นฟาดฝ่ามือไปที่หน้าอกของมอนสเตอร์ร้อยแปด!

แต่ก่อนที่จะได้เคลื่อนไหวนั้น

ความรู้สึกอ่อนแออย่างประหลาดกลับปรากฏขึ้นอีกครั้ง

การโจมตีของเขาหยุดนิ่งไป และลำแสงเวทมนตร์ที่ปล่อยออกมาอีกครั้งก็เหลือพลังเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น!

พลังน้อยนิดนั่นเหลือไว้เพียงรอยไหม้บนหน้าอกมอนสเตอร์ร้อยแปด

“บัซ?”

มอนสเตอร์ร้อยแปดที่แปลงกายเป็นวลาดเอียงศีรษะอย่างไร้เดียงสา

สภาพจิตใจของวลาดถูกโจมตีอีกครั้ง

และช่วงเวลาต่อมา

ลำแสงแห่งเวทมนตร์พุ่งเข้ามาในทันที มันถากเข้าที่โคนขาอย่างรุนแรง และทิ้งบาดแผลน่ากลัวที่มีเลือดไหลอาบออกมาไม่หยุด

วลาดก้มหน้าลงพร้อมกับกรีดร้องออกมา จากนั้นเขาก็เห็นสปิริตที่ไม่เป็นอันตรายกำลังจะปิดปากของเขา

เป็นอีบุยที่ใช้สกิล [ลอกเลียนแบบ]!

ด้วยพรจาก [สรวงสวรรค์] อีบุยจึงไม่ใช่แมวที่น่ารักอีกต่อไป

มันแลบลิ้นออกมา และรู้สึกเพียงว่าหลังจากที่ลำแสงเวทพุ่งออกจากปากของมัน รสที่ค้างอยู่ในลำคอก็เผ็ดร้อนอย่างคาดไม่ถึง!

ใบหน้าของวลาดกลายเป็นซีดเผือด เขาสงสัยว่าตัวเองเผลอเตะตอสุดยอดนักอัญเชิญเข้าแล้วใช่หรือไม่?

สัตว์อัญเชิญที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนพวกนี้…มาจากที่ไหนกัน?

แต่มอนสเตอร์ร้อยแปดกำลังตื่นเต้นและรู้สึกสนุก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะให้โอกาสเขาหยุดหายใจ!

เพียงแค่วลาดสติไขว้เขว เขาก็ถูกหมัดส่งขึ้นไปยังสรวงสวรรค์!

โครงเหล็กของชิงช้าสวรรค์ถูกกระแทกจนงอ

พลังเวทมนตร์ของวลาดถูกใช้ออกอย่างต่อเนื่องใน ‘การฟื้นฟูความเร็วสูง’

ความเจ็บปวดและความอัปยศอดสูบีบคั้นจิตใจของวลาดอย่างยิ่ง

และใบหน้าของวลาดก็เริ่มดุร้ายขึ้นเรื่อย ๆ โดยฉับพลัน แสงสีแดงปะทุออกมาจากดวงตาเขาอย่างน่ากลัว

จากนั้นเสื้อคลุมเลือดที่อยู่ข้างหลังเขาก็เปิดออกทันที เป็นค้างคาวจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งออกมาจากใต้เสื้อคลุม

มอนสเตอร์ร้อยแปดถูกรายล้อมไปด้วยฝูงค้างคาวที่กัดลงมา ก่อนที่มันจะทันได้ตอบโต้!

วลาดยิ้มออกมาในที่สุด

หลังจากต่อสู้กันสองนาที เขามั่นใจว่าตัวเองได้พบจุดอ่อนของมอนสเตอร์ร้อยแปดแล้ว!

“อย่างมาก มันก็คือสัตว์อสูรที่อัญเชิญมา แม้แต่ข้อบกพร่องก็เหมือนกันทุกประการ”

วลาดปีนขึ้นไปบนชิงช้าสวรรค์แล้วสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง

ค้างคาวที่ถูกปล่อยออกไปนั้นมีเขี้ยวเช่นเดียวกับแวมไพร์ และที่สำคัญคือ แม้แต่ผิวหนังที่แข็งหรือหนาก็ไม่อาจหยุดยั้งการกัดของค้างคาวได้

สารที่ฉีดผ่านเขี้ยวจะทำให้เส้นประสาทของเหยื่อเป็นอัมพาต

พวกมันไม่เพียงดูดเลือดได้เท่านั้น แต่ยังดูดพลังเวทมนตร์ได้อีกด้วย!

ในการต่อสู้นี้ ค่าพลังเวทมนตร์ของมอนสเตอร์ร้อยแปดที่ใช้ได้มีเพียงหนึ่งพันสองร้อยหน่วยเท่านั้น แล้วเวลานี้มันกำลังถูกค้างคาวหลายร้อยตัวดูดเลือด คงใช้เวลาไม่นานก็ถูกดูดหมดจนหมดตัวแล้ว!

“รุกกี้เดวิมอน”

ดาร์กเรียกเบา ๆ

รุกกี้เดวิมอนที่อยู่ในโหมดเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลาตื่นตัวทันที

หลังจากนั้น ลำแสงสีทองเข้มก็ส่องเข้าที่หน้าผากของมัน

แล้วรุกกี้เดวิมอนที่เปลี่ยนจากหนึ่งดาวเป็นสองดาวก็จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“สะกดจิตปีศาจ!”

คลื่นแสงสะกดจิตถูกปล่อยออกมาทันที

วลาดก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นเวทมนตร์ที่น่ากลัวและแปลกประหลาด ทว่าหลังจากคลื่นสะกดจิตกระทบกับสมองของเขา เขาก็รู้สึกง่วงเล็กน้อยจนหาวออกมา

ผลกระทบเล็กน้อยดังกล่าวทำให้เขาหัวเราะ

แต่ทันใดนั้นเขาก็เบิกตากว้าง เพราะเห็นโคลนค้างคาวเหล่านั้นร่วงตกลงมา

“????~?~????…”

หลังจากนั้นก็มีเสียงทรงเสน่ห์ดังขึ้นมา

คลื่นเสียงขนาดใหญ่กลายเป็นคลื่นน้ำซัดไปทั่วบริเวณ บดขยี้ค้างคาวหลายร้อยตัวในทันที!

ค้างคาวเหลือแต่เศษอย่างแท้จริง…

“บัซ!”

มอนสเตอร์ร้อยแปดที่หลุดจากปัญหาได้ ร้องออกมาอย่างโกรธเคือง

แต่จู่ ๆ ก็มีเงาสีขาวเล็กวิ่งผ่านมันไป

“[หมัดแมว]!”

ถุงมือกรงเล็บที่คัดลอกมาจากข้อมูลของกรงเล็บของเซเบอร์ไลออน พลันฉีกกระชากหน้าอกของวลาดทันที!

พลังเวทมนตร์ซึ่งมีคุณสมบัติแสงเผาผลาญบาดแผลของวลาดจนมองเห็นกระดูกขาวได้

แคทมอนที่มีค่าพลังโจมตีซ้อนกันถึง 3,200 หน่วย อาจด้อยกว่าวลาดในยุครุ่งโรจน์เล็กน้อย แต่ก็จัดการกับวลาดซึ่งมีบาดแผลและอ่อนแรงในเวลานี้ได้ไม่ยาก!

มันร่อนลงและกลับตัวบนชิงช้าสวรรค์ เผยให้เห็นด้านของนักฆ่าผู้โหดเหี้ยม

วลาดไม่มีเวลาคิดมากนัก ก่อนที่เขาจะถูกศัตรูตามธรรมชาติอย่างธาตุแสงบังคับให้หนีอย่างลนลาน

และหลังจากหลบหนีมาหลายครั้ง เขาก็เจอเข้ากับแมวขาวที่น่ารังเกียจตัวนั้น ความแข็งแกร่งของเขาพลันพุ่งสูงขึ้น!

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ข้าไม่เข้าใจ

วลาดคำรามในใจอย่างบ้าคลั่ง

เป็นครั้งแรกที่มันมีความกลัวต่อจอมเวทมนุษย์

…

อูชิที่ถูกอัญเชิญออกมา วิ่งไปส่งนมของมันให้กับมอนสเตอร์ร้อยแปดที่หมดแรง

มอนสเตอร์ร้อยแปดเหมือนเจอกับขุมทรัพย์ จากนั้นมันก็อ้าปากดื่มทันที!

ทันใดนั้น พลังกายที่แข็งแกร่งก็หลั่งไหลเข้าสู่แขนขาและโครงกระดูกนับร้อย ไม่นานนักพลังเวทมนตร์มากกว่าครึ่งก็เกือบจะกลับคืนสู่ค่าเต็มแล้ว

มันตะโกนขอบคุณสองสามทีอย่างตื่นเต้น จากนั้นก็ยิงปีกใส่วลาดซึ่งกำลังวิ่งหนีอยู่อีกครั้ง!

วลาดผู้น่าสงสาร

เมื่อเผชิญหน้ากับสปิริต มันก็ต่อกรได้ยากอยู่แล้ว แถมตอนนี้ยังต้องเผชิญกับสองกองกำลังรวมกัน มันยิ่งทนไม่ได้

หากเป็นสปิริต มันคงไม่มีพลังเวทมนตร์เหลือแล้ว และคงตายไปในตอนนี้

ทว่าพลังที่น่ากลัวของแวมไพร์ระดับสูงยังคงช่วยเขาไว้อยู่

แม้ว่าชายหนุ่มจะถูกทุบตีจนดูน่าอัปยศ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังมีชีวิตอยู่

ทว่าการมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะมีชีวิตอยู่ในอนาคต

วลาดรู้สึกว่ากลิ่นอายความตายเริ่มเข้ามาใกล้แล้ว

เคียวของยมทูตเกือบจะวางอยู่บนคอของเขา

จากความเย่อหยิ่งไปจนถึงความกลัว ตอนนี้มันเพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน ทว่าความคิดของวลาดนั้นกลับหัวกลับหางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เขาประคองตัวอย่างสิ้นหวัง จิตใจตึงเครียดจนถึงขีดสุด และสมองของเขาก็ตื่นตัวเป็นอย่างมาก

ข้าไม่อยากตาย!

แต่ข้า…จะไม่ตายได้อย่างไร

จู่ ๆ วลาดก็ระเบิดด้วยคลื่นพลังเวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัวออกมา สายโลหิตพุ่งจากนิ้วของเขาฉีกมิติความว่างเปล่าราวกับใบมีด

แคทมอนและมอนสเตอร์ร้อยแปดถูกบังคับให้ล่าถอยทันที

วลาดย่อตัวลงและสะกิดปลายเท้าของเขา

ตู้ม!

เสียงกรีดอากาศดังอย่างน่ากลัว

แวมไพร์สยายปีกโลหิตคล้ายด้ายสีเลือดออก แล้วเขาก็พุ่งเข้าไปหาเด็กชายผมบลอนด์บนพื้นราวกับขีปนาวุธ!