จอมนักรบท้าโลก - ตอนที่ 776 กฎที่ไม่อนุญาตเหยียบย่ำ
จินเค่อจงที่เป็นคนบริจาคให้กับโรงพยาบาลสามารถกระทำผิดได้อย่างเหิมเกริม อยากได้อะไรก็ต้องได้เหรอ?
บนโลกใบนี้มเหตุผลแบบนี้ที่ไหนกัน?
“คุณ คุณ…..” ติงเมิ่งเหยนมองไปยังกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า โกรธจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก
เจียงชื่อที่เห็นฉากนี้ก็ได้แต่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่นพร้อมกับส่ายหัวไปมา เขายกผ้าห่มขึ้นและลงจากเตียง เขาสวมรองเท้าพลางพูดว่า “ฉันถึงได้บอกไงว่าไม่ต้องนอนที่โรงพยาบาลหรอก มีปัญหาเยอะแยะไปหมด เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
เจียงชื่อเข้ามาจับมืองของติงเมิ่งเหยนและพาเธอเดินออกไป
ต่อให้ติงเมิ่งเหยนจะโกรธมากอีกแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ นี่คือที่ของคนอื่น ไม่ว่าเธอจะเอะอะอย่างไร แพทย์และพยาบาลก็จะไม่เข้าข้างเธอ
จินเค่อจงที่อยู่ด้านหลังก็พูดออกมาอย่าร่าเริง “ในที่สุดก็รู้ว่าออกไปซะที เชอะ ออกไปตั้งแต่ตอนแรกก็ดีอยู่แล้วยังจะต้องให้ฉันมาจัดการอีก ไม่ละอายใจบ้างเหรอไงนะ”
แพทย์ก้มตัวลงพร้อมกับพูดว่า “ตอนนี้ก็ไม่มีใครอื่นในห้องผู้ป่วยแล้ว คุณจินสามารถพักผ่อนรักษาอาการบาดเจ็บได้อย่างสงบจิตสงบใจแล้วนะครับ ทางโรงพยาบาลจะไม่จัดให้ใครได้มารบกวนท่านอีก ท่านวางใจได้เลยครับ”
จินเค่อจงโบกมือ “เอาล่ะเอาล่ะ พวกนายออกไปได้แล้ว ฉันเหนื่อย อยากจะพักผ่อน”
แพทย์พยาบาลออกจากห้องผู้ป่วยและปิดประตูลง
อีกด้านหนึ่ง
เจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนกลับมาบนรถ ติงเมิ่งเหยนได้ตบไปที่พวงมาลัยรถเพื่อระบายความไม่พอใจออกมา
“สามี บนโลกนี้นี่มันเป็นอะไรไปกันหมด?คนรวยจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ไม่ทำตามกฎอะไรเลยหรือไงกัน?”
เจียงชื่อจับมือของเธอแน่น “แน่นอนว่าไม่ใช่”
ติงเมิ่งเหยนส่ายหัว “ดูจากที่เห็นก็เหมือนจะเป็นแบบนั้นนะ!คนน่ะพอมีเงิน อยากจะทำอะไรก็ทำได้ คนชนชั้นล่างก็คอยกันเอาแต่ประจบประแจง กฎเอย ระบบข้อบังคับเอยก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่พวกเราคนธรรมดาต้องเตรียมทำเท่านั้นแหละ!”
เจียงชื่อยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ อย่าพูดด้วยอารมณ์เลย บนสังคมของเรานั้นต่างขับเคลื่อนด้วยกฎและระบบข้อบังคับ ไม่มีใครสามารถเหยียบย่ำมันได้อย่างกำเริบเสิบสานหรอก”
ครู่หนึ่ง เขายิ้มออกมาอย่างลึกลับ “เมิ่งเหยน ฉันจะพนันกับเธอ”
ติงเมิ่งเหยนหันมามองเจียงชื่อ “พนันอะไร?”
“พนันว่าภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ จินเค่อจงและโรงพยาบาลจะได้บทลงโทษจากการที่ละเมิดกฎและเหยียบย่ำระบบข้อบังคับ”
“จะเป็นไปได้ยังไง?” ติงเมิ่งเหยนไม่เชื่อ
“พนันไหมล่ะ?”
“ได้สิ ใครกลัวกันล่ะ?” ติงเมิ่งเหยนผงะไปครู่หนึ่ง “ตัดสินการแพ้ชนะยังไงล่ะ?”
เจียงชื่อยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ถ้าฉันแพ้ ฉันจะยอมเป็น‘ทาส’ของเธอตลอดหนึ่งเดือน เธอสามารถให้ฉันทำอะไรก็ได้ตามใจเธอเลย จะไม่มีการว่ากล่าวใดๆ ทั้งนั้น”
ติงเมิ่งเหยนพยักหน้าอย่างพอใจ “อืม ฟังดูก็ไม่เลวเลยนะ แล้วถ้าฉันแพ้ล่ะ?”
“ถ้าเธอแพ้ล่ะก็….” สายตาของเจียงชื่อมองไปรอบๆ ที่ร่างของติงเมิ่งเหยน “เธอก็ต้องมีลูกให้กับฉันไง”
“นาย…ไอ้กุ๊ย!!!”
ติงเมิ่งเหยนเหยียดมือกำหมัดพร้อมกับกระแทกเข้าไปใส่เจียงชื่อ ใบหน้าแดงราวกับตูดลิง ร่างกายร้อนระอุไปทั่วร่าง
แต่เมื่อก้าวถอยออกมา ติงเมิ่งเหยนก็รู้สึกข่มเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
ความรักที่เธอมีต่อเจียงชื่อนั้นมันช่างมากมายล้นหลาม คาดหวังเป็นอย่างมากที่จะได้เบ่งบานไปกับเจียงชื่อ ทำสิ่งที่คู่สามีภรรยาทำกันอย่างแท้จริง
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังโต้เถียงกันอยู่ ทันใดนั้นก็เห็นรถสีขาวของราชการมาจอดอยู่ที่ทางเข้าของโรงพยาบาล มีคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหนลงมาพร้อมกับเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยท่าทางที่เอาจริงเอาจัง
แพทย์และพยาบาลที่ปฏิบัติหน้าที่ต่างตกตะลึง บางคนถึงกับโทรติดต่อกับคณบดี
“คนพวกนั้นเป็นใครกัน?” ติงเมิ่งเหยนถามอย่างสงสัย
“คนจากสำนักงานสาธารณสุขน่ะสิ” เจียงชื่อกล่าวตามความจริง
เจียงชื่อเคยพูดไว้ว่าจะไม่ให้ใครมารังแกติงเมิ่งเหยนได้ ดังนั้นเจียงชื่อจึงไม่ได้ใจอ่อนให้กับจินเค่อจงและโรงพยาบาลแห่งนี้
เขาได้แจ้งข้อมูลนี้ให้กับมู่หยางอีอย่างลับๆ ก่อนหน้านี้และได้จัดให้คนเข้ามาตรวจสอบอย่างละเอียด
โรงพยาบาลที่เหยียบย่ำกฎข้อบังคับเช่นนี้ ต้องเอาให้กระอักออกมาเป็นเลือด
พวกเขาทั้งสองคนนั้นเหมือนกับผู้ชมที่ดูละคร นั่งบนรถเงียบๆ พร้อมกับเพลิดเพลินไปกับการแสดงชุดใหญ่นี้
ตอนนี้ดูคึกคักน่าดู
โรงพยาบาลที่เคย‘หลับใหล’กลับถูกปลุกให้ตกใจตื่นขึ้นขึ้นมาได้เสียนี่
ภายใต้การตรวจสอบที่กะทันหันของสำนักงานสาธารณสุขจึงได้พบว่าที่แห่งนี้นั้นมีหลายอย่างที่ไม่ตรงตามมาตรฐาน การสูบบุหรี่ในห้องผู้ป่วยนั้นเป็นเรื่องที่เล็กลงไป เมื่อพบกับปัญหาจากด้านอื่นที่หนักกว่า
โรงพยาบาลแห่งนี้นั้นเต็มไปด้วย‘หนอนเน่า’
ท้ายที่สุด ผลลัพธ์ของการจัดการก็คือ ธุรกิจถูกปิดตัวลงเป็นเวลาสามเดือนและถูกปรับเป็นจำนวนเงินกว่าห้าร้อยล้านหยวน ในขณะเดียวกันผู้ป่วยทั้งหมดในโรงพยาบาลนั้นอยู่ในขั้นตอนการถ่ายโอนไปยังสถานที่อื่น ค่าใช้จ่ายต่างๆ ทั้งหมดจะต้องให้ทางโรงพยาบาลเป็นผู้รับผิดชอบ
ด้วยวิธีนี้ โรงพยาบาลจึงพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ ไม่สามารถฟื้นคืนขึ้นมาได้อีกเจ็ดแปดปี
“สมน้ำหน้า!!!” ติงเมิ่งเหยนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ความอาฆาตที่อยู่ในใจก็ได้ระบายออกมา
มันยังไม่จบ
รถของสำนักงานสาธารณสุขยังไม่ทันที่จะออกไป รถจากสถานีตำรวจก็เข้ามา เจ้าหน้าที่ตำรวจสามถึงห้านายพุ่งตัวเข้าไปในโรงพยาบาล
“ทำไมถึงมีตำรวจมาด้วยล่ะ?” ติงเมิ่งเหยนถามด้วยความสงสัย
“ไม่รู้สิ อาจจะมีใครบางคนไม่ทำตามกฎ ก่อคดีร้ายแรงไว้ถึงได้ดึงดูดตำรวจมาที่นี่” เจียงชื่อพูดออกมาลอยๆ
อันที่จริง นี่ก็เป็นอีกสิ่งที่เจียงชื่อได้จัดแจงเอาไว้
จินเค่อจงก็เป็นแค่ผู้ประกอบการกากเดนคนหนึ่ง เป็นคนลักลอบส่งของที่มีรายชื่ออยู่ในบัญชีดำของเจียงชื่อมานานแล้ว รอโอกาสมาตลอดที่จะได้จัดการเขา
วันนี้จินเค่อจงได้เป็นคนเริ่มหันปากกระบอกปืนมาชนเอง ถ้าไม่จัดการเขาแล้วจะรอไปถึงเมื่อไหร่?