คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 55 เธอยังอยากขายหน้าเพิ่มเหรอ
ตอนที่ 55 เธอยังอยากขายหน้าเพิ่มเหรอ
“เธอนั่นแหละมานี่!”
ฉู่ซีหรานอยากใส่ร้ายเธอ แต่ไม่ดูเลยว่าเธอมีไอคิวไหม!
อย่ามั่นใจตัวเองเกินไป!
ฉู่ลั่วหานขณะที่เธอกำลังจะกระโดดลงสระน้ำ สองมือก็ดึงกันอย่างแรง——
“ตู้ม!”
น้ำหนักตัวทั้งหมดของฉู่ซีหรานทับร่างกายฉู่ลั่วหาน ทั้งสองล้มลงพื้นด้วยกัน!
ได้ยินเสียงทางนี้ เหล่าแขกก็หันมามองทันที เห็นภาพพี่น้องตระกูลฉู่ล้มลงกับพื้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?! ฉู่ลั่วหานเธอทำอะไรน้อง?” จู่ๆ ฟางหลิงหยู้ก็กรีดร้องเสียงดัง เหมือนสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ฉู่ลั่วหานถูกทับอยู่ ลุกขึ้นมาไม่ได้ชั่วขณะหนึ่ง ด้านหลังกระแทกพื้นแข็ง
นี่มันไม่ได้สนุก อ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวดทันที แต่สีหน้ายังคงไม่มีความสั่นไหวใดๆ สองมือผลักฉู่ซีหรานออก พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “น้อง ทำไมเดินไม่รู้จักระวัง? ถ้าเมื่อกี้ฉันจับเธอไว้ไม่ทัน เธอตกน้ำไปแล้ว”
ฉู่ซีหรานกัดฟัน พูดเสียงลอดไรฟัน “คนชั้นต่ำ! เธอภูมิใจอะไร!”
สองคนกระซิบกัน คนข้างๆ ไม่ได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้าไม่ได้ลดน้อยลง ความเป็นห่วงและอ่อนโยนของพี่สาว ทุกคนที่เห็นจึงสรรเสริญอย่างช่วยไม่ได้
“ฉันภูมิใจแน่นอนอยู่แล้ว ขโมยไก่ไม่ได้ แถมยังเสียข้าวสารอีกกำมือ น้องสาวที่น่ารัก ครั้งหน้าทำอะไรก็ใช้สมองหน่อยนะ อย่าคิดว่าดูละครหลายเรื่องแล้วจะทำตามได้”
ฟางหลิงหยู้ดึงลูกสาวขึ้นมา สองมือปัดร่างกายเธอหลายครั้ง “เป็นไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม? บาดเจ็บหรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ!”
ฉู่ลั่วหานยันพื้น มีคนข้างๆ ยื่นมือช่วยดึงเธอขึ้น เธอก้มศีรษะเอ่ยขอบคุณ
หลงเซียวและหลงจื๋อล้วนเห็นภาพเมื่อครู่นี้ ฉู่ลั่วหานดึงน้องสาวกลับมา แข็งแรงและไม่เหมือนผู้หญิง เห็นได้ชัดว่า ความพยายามออกแรงของเธอ เป็นผู้หญิงที่โดนบังคับให้จนตรอก
“เฮ้! คุณฉู่ ข้อศอกและหลังคุณบาดเจ็บ ต้องให้คุณหมอมาจัดการทันที”
ฉู่ลั่วหานยกข้อศอกขึ้นมาดู ผิวหนังถลอกนิดหน่อย เธอยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนสนุกกันต่อเลย อย่าเข้าใกล้สระน้ำเกินไปก็พอ ถ้ามันเกิดขึ้นอีก ฉันไม่รับประกันว่าจะไปช่วยทันนะคะ”
เธอเตือนและพูดหยอกล้อกับเหล่าแขกโดยไม่คำนึงถึงแผลบนร่างกาย ได้รับการยกย่องจากทุกคน “คุณฉู่ ไม่คิดว่าคุณจะมีอารมณ์ขันขนาดนี้ ฮ่าๆ!”
หลงเซียวขมวดคิ้ว ยกเท้าขึ้นเตรียมออกจากงาน
เรื่องตลกในค่ำคืนนี้ เขาไม่มีอารมณ์จะดูอีกต่อไป
หลงจื๋อถูกล้อมรอบไปด้วยสาวสวย ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า แสดงความเจ้าชู้ออกมาอย่างเต็มที่ ฉู่ลั่วหานมองจนขี้เกียจจะมอง
ไม่แปลกใจที่เป็นพี่น้อง นิสัยเหมือนกันเลย!
แต่เธอไม่เคยเห็นสายตาของหลงจื๋อ ที่ตั้งใจมองเธออยู่ตลอดเวลา
“ซี้ด——”
ฉู่ลั่วหานยกมือขึ้น ความเจ็บปวดจากข้อศอกสองข้างมาพร้อมกัน เจ็บจี๊ด เงยศีรษะขึ้นอีกครั้ง ก็ไม่พบร่างสูงใหญ่ดำท่ามกลางฝูงชนแล้ว
ภายในใจรู้สึกจิตตกอย่างบรรยายไม่ได้ ถ้าทุกอย่างในคืนนี้เป็นการแสดง ผู้ชมเดียวที่เธอต้องการเก็บไว้ก็คือเขาคนเดียวเท่านั้น
เธออยากให้เขาเห็น ฉู่ลั่วหานอย่างเธอไม่ใช่ขนมปังกลมที่ให้คุณบีบจนแบน เธอสามารถขึ้นไปบนท้องฟ้าเองได้
แต่เขาไปแล้ว เธอก็ไม่สนใจที่จะแสดงแล้ว
อย่างไรก็ตาม งานเลี้ยงนี้ยังไม่จบ ในฐานะเจ้าภาพเธอไม่สามารถออกจากงานไปก่อนได้
“ฉู่ลั่วหาน เธอนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ตอนนั้นปีนเข้าประตูตระกูลหลงได้สำเร็จ มีความสามารถจริงๆ เลยนะ” สายตาชั่วร้ายของเธอเลื่อนไปที่นิ้วของเธอ “โอ้ ไม่ใส่แหวนแต่งงานเหรอ? ยังไม่หย่ากันเลย ตัวเองไม่มีเกียรติในการพิสูจน์สถานะเหรอ?”
ฉู่ลั่วหานบีบกระเป๋าถือ เกร็งนิ้วมือ “ฉันมีปัญญาเข้าตระกูลหลง และมีปัญญาเตะเธอออกไปจากตระกูลฉู่ด้วย เชื่อไหมล่ะ?”
“ฮ่าๆๆ! ขึ้นอยู่กับเธอเหรอ? ฉู่ลั่วหานเอ๊ยฉู่ลั่วหาน ดูตัวเองก่อนเถอะ อีกอย่างนะ ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดในบริษัทฉู่ซื่อน่ะก็คือฉัน ผู้สืบทอดบริษัทฉู่ซื่อก็เป็นชื่อแม่ฉัน สู้กับฉันสิ!”
ฉู่ลั่วหานกัดฟัน พลาดท่าเสียทีกับเรื่องเล็กน้อย กระต่ายสีขาวตัวน้อยในตอนนั้น ตอนนี้เป็นหมาป่าตาสีขาว เธอมองคนผิดเอง!
“ตราบใดที่ฉันต้องการ เพื่อนของพ่อฉันในตอนนั้นก็จะรวมพลังโจมตีบริษัทฉู่ซื่อทันที คุณอาจิ้งก็เป็นหนึ่งในนั้น ฉันจะเตือนไว้ประโยคหนึ่งนะ ขนาดของบริษัทคุณอาจิ้งในตอนนี้น่ะใหญ่กว่าบริษัทบริษัทฉู่ซื่อสองบริษัทเสียอีก”
ฉู่ซีหรานถูกเธอจี้จุดอ่อน อับอายจนโกรธ “ฉู่ลั่วหาน เธอบังคับฉันเองนะ!”
ฉู่ซีหรานแย่งกระเป๋าถือของฉู่ลั่วหานมาทันที เทของด้านในออกมาทั้งหมด จนกระทั่งเห็นแหวนเพชรที่ส่องแสง
“ฮ่าๆ! อยู่นี่จริงๆ!”
ฉู่ซีหรานหยิบแหวนเพชรขึ้นมาแล้วถือไว้ในมือ “ดูสิ! ฉันจะดูว่าครั้งนี้เธอจะช่วยมันยังไง!”
“เอามาให้ฉัน!”
“จ๋อม——”
เธอยกแขนขึ้น แสงสีขาววาดโค้งกลางอากาศ หล่นลงไปกลางสระน้ำ
“ฉู่ซีหราน คอยดูเถอะ!”
เธอกอดอกแสยะยิ้ม “ฉันรออยู่ล่ะ!”
แหวนแต่งงาน แหวนแต่งงานของเธอ! จะทำหายไม่ได้!
ฉู่ลั่วหานถอดรองเท้าส้นสูงออก ยืดมือสองข้างออกแล้วกระโดดลงไปในสระน้ำ!
ทุกคนที่นั่นอยู่ในความโกลาหล แม้แต่หลงเซียวที่ยังไปไม่ได้ไกล ฝีเท้าชะงักเพราะเสียงหล่นน้ำดังลั่น
“คุณฉู่! คุณฉู่!”
ฉู่ลั่วหาน?! ยัยทึ่มนี่ทำอะไรอีก?!
น้ำ เย็นจับใจ ไม่ใช่สระน้ำกลางแจ้งในฤดูร้อนตอนนี้มันจึงเย็นมาก ฉู่ลั่วหานกระโดดลงไปควันเย็นทั่วทั้งร่างกาย การกระตุ้นนี้ทำให้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อครู่สร่างทั้งหมด เธอตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ ร่างกายหนาวเย็น น้ำไหลเข้าแผล มันเจ็บ
เธอไม่สนใจมัน เธอต้องหาแหวนแต่งงาน ต้องหามันให้เจอ!
สูดลมหายใจหนึ่งที เธอโน้มเอวลงไปใต้น้ำ พยายามดิ้นรนเพื่อลืมตา มองหาอย่างระมัดระวัง
แหวนแต่งงาน! แหวนแต่งงานของเธอ!
ผู้คนบนฝั่งมองอย่างทึ่มๆ “เกิดอะไรขึ้น? คุณฉู่ทำอะไร?”
ฉู่ซีหรานยิ้มกว้างอธิบาย “พี่สาวฉันคิดว่าบรรยากาศคืนนี้อึดอัดเกินไป อยากให้ทุกคนมีชีวิตชีวามั้งคะ?”
“……”
“ที่แท้คุณฉู่ก็มีกิจกรรมอีกเหรอเนี่ย? โอ้โห ทักษะการดำน้ำดีมาก กลั้นหายใจสองนาทีแล้วใช่ไหม?”
ทวดแกสิ!
หลงจื๋อเห็นฉู่ลั่วหานกระโดดลงน้ำ และได้ยินบทสนทนาอีกครั้ง ทิ้งแก้วไวน์ดังเคร้ง พุ่งตัวลงไปอย่างรุนแรงโดยไม่ถอดรองเท้า
หลงจื๋อพยายามดึงเธอขึ้นมา แต่ฉู่ลั่วหานดิ้นรนสุดชีวิต “ปล่อยฉัน!”
“เชี่ย เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือไง เธอจะแสดงกลั้นหายใจจริงๆ เหรอ? เธอจะดังแน่ถ้ายังไม่ขึ้นไปอีก!”
“หลงจื๋อ คุณปล่อยฉันนะ ของฉันตกลงไป!”
เธอผลักหลงจื๋อพลางจะลงน้ำไปหา ด้านนอกสระน้ำแออัด โทรศัพท์ถ่ายภาพดังแชะๆ แสงแฟลชกะพริบแสบตา ฉู่ลั่วหานจะโด่งดังแล้วจริงๆ
“เธอบ้าไปแล้วจริงๆ! ของอะไร? เธอขึ้นไปก่อน ระบายน้ำออกแล้วค่อยหาใหม่”
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ระบายน้ำออกมันก็ไปกับน้ำน่ะสิ”
เธอโน้มเอวลงไปหาแหวนแต่งงานอีกครั้ง สองมือแหวกคลื่นน้ำ คลื่นน้ำกำลังลอยในสระน้ำใหญ่ แสงจันทร์สะท้อนกระจายออก เย็นและซีดเซียว
ครั้งนี้หลงจื๋อโกรธมากจนไม่มีแรงมองท้องฟ้า สองมืออุ้มเธอขึ้นมาอย่างรุนแรง “ขึ้นไป อะไรหายเดี๋ยวฉันช่วยเธอหา”
ฉู่ลั่วหานมองผู้ชมด้านนอกอย่างเย็นชา ริมฝีปากม่วงเข้มเย็นเฉียบกัดปาก “ถ้าคุณอยากช่วยฉันจริงๆ ไล่คนพวกนี้ออกไปให้ฉันหน่อย”
บนฝั่ง ฟางหลิงหยู้และฉู่ซีหรานพึงพอใจในที่สุด
ฟางหลิงหยู้บอกกับแขก “ขอโทษจริงๆ นะคะ เด็กคนนี้อยู่เหนือการควบคุม ไม่รู้จักวางตัวให้เหมาะสมจริงๆ ทำให้ทุกคนหัวเราะเยาะ กลับไปฉันจะตั้งใจสั่งสอนเธอค่ะ”
“ทุกท่านคะ พี่สาวฉันได้รับแรงกระตุ้นอย่างมากหลังจากพ่อฉันจากไป บางทีคืนนี้เธออาจจะคิดถึงคุณพ่อ ก็เลย……” เธอชี้ไปที่สมองของตัวเอง “ทุกท่านยกโทษให้ด้วยนะคะ”
ไม่จริงมั้ง? คุณหญิงตระกูลฉู่ผู้มีเกียรติ สมองมีปัญหา……จริงๆ เหรอ? ทำตัวโง่ในงานเลี้ยง?
หลงเซียวกลับมาอีกครั้ง ดวงตาดำเย็นยะเยือกน่ากลัว ฉู่ลั่วหาน ยัยทึ่ม! กล้าทำให้น่าอายขึ้นอีก!
“อาหมิง รีบมาที่โรงแรมตี้เหาให้เวลาแค่สองนาที!”
วางโทรศัพท์ไปแล้ว ฝีเท้าท่านหลงเหมือนฟ้าร้อง ออร่ากดดันไหลวนเหมือนพายุฝน “หลีกไป”
ท่านหลงพูด แขกก็หลีกทางให้เขาโดยอัตโนมัติ เห็นสองคนภายในสระน้ำ หน้าผากท่านเซียวกำลังจะแตก
สองคนนี้ รู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!
“เสี่ยวจื๋อ ขึ้นมา!”
ด้วยคำสั่งของหลงเซียว เหล่าแขกก็ตกใจเป็นครั้งที่สอง เสี่ยวจื๋อ? เมื่อครู่นี้หลงเซียวเรียกวัยรุ่นคนนี้ว่าอะไร? เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือคุณชายสองหลงจื๋อของตระกูลหลงที่มีความขัดแย้งกันและเพิ่งไปต่างประเทศหลายปียังไม่กลับมา?
พระเจ้า——
คุณหญิงตระกูลฉู่เป็นบ้า คุณชายสองของตระกูลหลงกระโดดลงน้ำเข้าไปช่วย ยังมีข่าวที่น่าตื่นเต้นกว่านี้ไหม?
“พี่ใหญ่ เธอ……”
“ขึ้นมา!”
หลงจื๋อกัดฟัน “พี่ใหญ่ เธออยากหาของ ยังหาไม่เจอ”
ดวงตาดำหม่นหมองของหลงเซียวอยากจะบีบคอเขาให้ตายทุกเมื่อ “เกี่ยวอะไรกับนาย? นายก็เป็นบ้าเหมือนกัน?”
เป็นบ้า?
ฉู่ลั่วหานยืดตัวที่เปียกชื้นขึ้นมา ชุดราตรีแนบกับตัว โค้งเว้า……อย่าร้อนแรงจนเกินไป!
เธอจ้องมองหลงเซียว ใช้สายตาถามเขา คุณก็เหมือนกับพวกเขา คิดว่าฉันบ้า?
ฉันก็บ้าจริงๆ แหละ! ฉันบ้าจนสนใจกับอีแค่แหวนแต่งงานที่ไม่มีความหมายในเชิงปฏิบัติเลย! ฉันบ้าที่หามันที่นี่เหมือนคนโง่!
แต่เธอไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาแม้แต่นิดเดียว
หลังจากจ้องมองอย่างเย็นชาแล้ว เธอก็หาต่อไป
ภายใต้น้ำ แสงเล็กหนึ่งกะพริบ ฉู่ลั่วหานคลานไปสุดชีวิต หยิบแหวนแต่งงานขึ้นมา ถือไว้ในฝ่ามือ!
หาเจอแล้ว!
ในตอนนั้น เหมือนเธอเซอร์ไพรส์อย่างมาก ใบหน้าจมอยู่ใต้น้ำด้วยรอยยิ้ม สูดหายใจดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่
หลงจื๋อได้รับคำสั่งให้ขึ้นฝั่ง ตอนที่ฉู่ลั่วหานออกมาจากใต้น้ำ หลงจื๋อยืนตัวเปียกอยู่บนฝั่ง ข้างกายเขาคือหลงเซียวผู้เย็นชา
ฉู่ลั่วหานอยากจะขึ้นฝั่ง พอก้มศีรษะลง——
แม่ง! เห็นทะลุหมดแล้ว!
เธอหมอบลงอีกครั้ง……
หลงเซียวเจ้าบ้า คุณอยากให้ภรรยาของตัวเองถูกคนมองแบบนี้เหรอ?
หลงเซียวมองเธอไม่กี่วินาที ก็พูดขึ้นอย่างเย็นยะเยือก “แขกผู้ชายทุกท่าน มองแบบนี้ เหมาะสมเหรอ?”
พอเขาพูดขึ้น เหล่าแขกชายก็หันศีรษะหนีทีละคน ไม่กล้าโลภในความงามอีก
คุณชายหลงต้องเข้าไปยุ่ง นี่มัน……ทำให้ทุกคนค่อนข้างสับสน
ฉู่ลั่วหานมองไปรอบๆ และขึ้นมาจากน้ำ ลากน้ำไปทั่ว ชุดราตรีแนบร่างกายอย่างเหนียวแน่น เซ็กซี่กว่าไม่ใส่อีก
หลงเซียวเผยอปากบางเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร
ถอดเสื้อคลุมตัวเองออกอย่างรังเกียจ คลุมตัวผู้หญิงอย่างลวกๆ แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขนเขาแน่น
ครั้งที่สอง นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาช่วยเธอปิดบังความละอาย
เธออับอายอยู่ข้างนอก เขาต้องคอยช่วยเธอภัยหลัง เรื่องแบบนี้ เธออยากจะทำอีกกี่ครั้งกัน?
ฉู่ลั่วหานหนาวสั่นไปทั้งร่าง ริมฝีปากเป็นสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเล็กซีดเซียวไม่มีสีเลือดเลยสักนิด “ฉันต้องอธิบายให้ชัดเจน ว่าสติฉันปกติ!”
เสียงเธอมีความเย็นชา พออ้าปากก็พ่นหมอกออกมา
ทั้งคู่แนบชิดกันใกล้เกินไป ร่างกายเย็นเฉียบของเธอสัมผัสหน้าอกร้อนระอุของเขา ความตื่นเต้นของน้ำแข็งและไฟสองอย่างนี้ ทำให้หัวใจเธอเต้นระรัว
“ยังอยากอธิบายอีกเหรอ? ฉู่ลั่วหาน เธอคิดว่าเมื่อกี้ยังขายหน้าไม่พอเหรอ? ต้องการแน่ใจว่าเธอมีปัญหาทางจิตหรือเปล่า?”
เสียงกระซิบของทั้งคู่แขกไม่ได้ยิน แต่บรรยากาศคลุมเครือโดยฉับพลันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น?
หลงเซียวที่เลือดเย็นไร้ความปรานีมาตลอด ช่วยหญิงบ้าที่ตกลงไปในน้ำจริงๆ น่ะเหรอ? มันเป็นไปได้อย่างไร?
“คุณ——ถือว่าคุณโหดร้าย!”
“โหดร้ายหรือไม่ เดี๋ยวเธอก็รู้”
หลงเซียวเดินผ่านฝูงชนไป แขกชายไม่กล้าเงยศีรษะขึ้นมองตั้งแต่ต้นจนจบ