คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 46 การครอบครองอย่างสมใจ ให้เธอเป็นคนออกแรง
ตอนที่ 46 การครอบครองอย่างสมใจ ให้เธอเป็นคนออกแรง
เธอสังเกตเห็นว่าร่างกายของเธอเหมือนกำลังจะล่มสลาย เธอถูกกดลงบนโซฟานานเกินไปและเอวหลังของเธอก็เกือบหัก
แม่งเอ๊ยหลงเซียว!
เธอพยายามปรับลมหายใจของเธอเบาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อที่เธอจะไม่ทำเสียงที่น่าอายอีกต่อไป
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา พวกเขาไม่มีเพศสัมพันธ์กันเลย สองสามครั้งที่ผ่านมา เขาโหดร้ายขึ้นทุกทีและทุกครั้งมันเจ็บเหมือนครั้งแรก เขากลับไม่รู้จักทะนุถนอมเลย
เธอเอื้อมมือหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาบนพื้นและต้องการบังตัวเอง ผู้ชายพูดอย่างขี้เกียจน้ำเสียงเหมือนสนามแม่เหล็ก "จำเป็นหรือ?"
เธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้ววางไว้บนร่างของเธอ กลิ่นของเขาเต็มไปด้วยจมูกของเธอ แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงว่าจะหยิบผิด
"จำเป็น"
เธอกัดฟันตอบโต้กลับไปเขาหลับตาลง มุมปากเอียงเล็กน้อย"ตอนครั้งแรก ก็เห็นคุณทุ่มสุดแรงนี่ ทำไมตอนนี้ตอแหลแบบนี้?”
เขามักจะพูดถึงตอนนั้นนั้นซ้ำ ๆ แต่เธอกลับจำไม่ได้ว่าเธอทำอะไรกับเขา ในครั้งนั้น ตกลงว่าเธอได้ทำอะไรลงไป?ทำไมทัศนคติของเขาจึงดูถูกเหยียดหยาม ทุกครั้งที่เขาพูดถึงมัน?
ไม่ไปสนใจการเหน็บแนมของเขา ฉู่ลั่วหานห่อตัวเองไว้ หันไปห้องน้ำเพื่อล้างตัว
หลงเซียวค่อยๆลืมตาของเขา มองไปที่หลังของเธอ หลังขาวเหมือนหิมะ มีผมยาวยุ่งกระจัดกระจายกระปล่อยลงมา กระดูกสะบักเห็นได้จางๆ พื้นหลังที่ขาวสะอาด ยังมีรอยช้ำเขียวม่วงที่เขากระทำเอง
เมื่อกี้เขามัวหลงไหลความสุขกับเธอด้วยความแน่วแน่ จึงลืมควบคุมแรงของตนเอง
เธอดูเหมือนจะบาดเจ็บ
ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ใต้ฝักบัว อาบน้ำและล้างตัวเอง ในสายตาของหลงเซียวเธอเป็นเพียงเครื่องมือระบายอารมณ์เมื่อเขาต้องการเท่านั้นมั้ง?
เธอหัวเราะเย็นชา หลงเซียวสำหรับฉัน ประโยชน์ของคุณเกือบจะเหมือนกัน
"เอ๋!"
น้ำซึมหัวเข่าของเธอ และเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นคนที่ป่วย
"ก๊อกๆๆๆๆ!" เสียงเคาะประตูดังขึ้น….. เสียงดังกว่าเสียงน้ำ หลงเซียวคุณมาทำอะไรอีก?
เธอไม่สนใจ และอาบน้ำต่อไป
"เปิดประตู!""ฉันกำลังอาบน้ำ!"
คนโง่!
เธอไม่เปิดมันไม่สำคัญ
เขาพบกุญแจสำรอง คลิกเปิดประตูไม้ของห้องน้ำ หันหน้าเข้าไป ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ท่ามกลางสายหมอก
"คุณเป็นประสาทเหรอ? ออกไป!"
เขาอุ้มเธอขึ้นโดยไม่สนใจว่าเธอจะยังไง และปล่อยให้กำปั้นของเธอขัดขืน กอดเธอโดยตรงไปที่ชั้นสอง แล้วโยนเธอลงบนเตียง"ผู้หญิงโง่!"
คุณไม่รู้หรอกว่าคุณเจ็บหรือเปล่า? คุณไม่รู้หรือไม่ว่าคุณเพิ่งทายา!
ฉู่ลั่วหานทุบผ้าห่ม "หลงเซียวคุณคนบ้า! ทำไมเจ้าบ้าจัง!"
คุณด่าคนเป็นด้วย? หื้ม!
เขาโยนกล่องยาให้เธออย่างรุนแรง "ทำเอง!"
"…..!!!"
เมื่อตื่นขึ้นมาในวันถัดมา ความปวดเมื่อยของร่างกายของก็รู้สึกผ่อนคลาย
ไม่ต้องไปทำงานหนึ่งวัน ทันใดนั้นเธอมีวันพิเศษแต่เธอไม่รู้วิธีจัดการมันยังไง
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แปรงฟันล้างหน้า เธอพึ่งมานึกขึ้นได้ว่า หลงเซียวละ?
ลงจากตึก เธอต้องการทำอาหารเช้าให้ตนเอง แต่ตู้เย็นว่างเปล่า และ "ผักสีเขียว" ที่เธอซื้อครั้งล่าสุดก็เหี่ยวแล้ว ขมวดคิ้ว…..เหลือเพียงไข่สามฟองแล้ว อาหารเช้าทำไงดีล่ะ?
เธอเตรียมทำ ไข่ลวก…..และโทรศัพท์ดังขึ้น"ที่รัก! คุณมีข่าวทุกวันเลยนะ ความนิยมของคุณเพิ่มสูงขึ้นจริงๆ! สองวันก็ได้เห็นสองเวอร์ชัน ถ้าจะเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ถึงเดือนคุณสามารถสร้างภาพยนตร์ได้แล้ว ชื่อหนังว่า"การบันทึกการโด่งดังของคุณหมอฉู่!"
เธอเอนกายลงบนกรอบประตูแล้วจ้องมองที่หม้อ "โทรหาฉันในตอนเช้า เพื่อขู่กรรโชกฉัน? คุณระวังตัวไว้เลย"
“ฉันจะไปได้ที่ไหน! ฉันเพิ่งกลับมาจากมิลานและจะไปร่วมงานที่ Fashion คิดไม่ถึงว่าจะได้รับข่าวของคุณอีกครั้ง แหม่ๆ หมอชื่อดังอย่างฉู่ลั่วหานยังจำได้ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร?"
วันนี้?
เธอลองคิดดู สถาปนาทหาร?สถาปนาพรรค?วันวาเลนไทน์?วันคนโสด?
“ไม่ใช่มั้ง!วันนี้เป็นวันเกิดของคุณนะ!คุณอย่าบอกฉันนะว่าวันเกิดของคุณเองก็ลืม!”
หา? !
เมื่อเธอตบหัวของเธอ จริงที่วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ เธอลืมมันจริง ๆ "สาว ๆ ไม่ชอบงานวันเกิดเมื่อพวกเธออายุผ่าน 18 ปี ทุกครั้งเหมือนเตือนพวกเธอว่ามีอายุเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว ลืมไปก็ดีอีกแบบนะ "
"เป็นการหลอกลวงตัวเอง! คุณลืม แต่ฉันไม่ลืมหรอก พี่รีบกลับมาเพื่อจัดงานวันเกิดให้คุณ วันนี้คุณคงไม่มีแพลนอะไรมั้ง?"
นอกจากลู่หวู๋ซวงเธอไม่มีเพื่อนในประเทศเลย เธออาศัยอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน และเพื่อนๆของเธอก็อยู่อีกด้านหนึ่งของมหาสมุทร เวลาปกติ เธอมักจะไม่มีงานเลี้ยงกับเพื่อนๆหรืออะไรเลย"คุณลู่เชิญทั้งที เรื่องอื่นๆต้องหลีกทางให้แน่นอน"
"เยี่ยมมาก! งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณแล้วรอฉัน เดี๋ยวฉันจะไปรับคุณ แล้วพาคุณไปที่ที่หนึ่ง!"
"ฉันขับรถไปเอง คุณบอกที่อยู่"
"พอเลย รถของคุณเนี่ยนะ? พูดให้น่าฟังหน่อยคือสัมภาระของคนทั่วไป พูดไม่น่าฟังหน่อย แม้แต่ป้าซื้อผักยังรู้สึกเก่า"
"โธ่! ป้าเอลิซาเบธ ของคุณ?"
รถของเธอ…..ถูกจอดไว้ที่มุมโรงรถของวิลล่า ล้อมรอบด้วยรถหลายล้านของหลงเซียวโปรไฟล์โลโก้โปโลดูต่ำจริงๆ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จ เธอแต่งหน้าจางๆ เมื่อดูกระจกก็รู้สึกหมดอารมณ์ หน้ายังไม่หายบวม จะออกจากบ้านยังไง?ไปร่วมงานของลู่หวู๋ซวง ต้องมีทั้งรสนิยมรูปร่างหน้าตา เดิมทีเธอก็ไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว ตอนนี้หนักกว่าเดิมทาครีมบีบีชั้นแล้วชั้นเล่า พยายามเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ตอนแรกต้องการแต่งหน้าเบาๆ ใช้เครื่องสำอางปกปิดรอยแผลและถุงใต้ตา แต่งไปแต่งมามันก็เริ่มเปลี่ยนไป ในกระจก อายแชโดว์แก้วชมพูดอกซากุระ ลิปสติกสีแดงอ่อนกุหลาบ ฉู่ลั่วหานตกตะลึงเมื่อเห็นว่าตัวเองเป็นแบบนี้
ในใจหลงตัวเองเล็กน้อย ในความเป็นจริง เธออาจจะไม่เลวร้ายขนาดนั้น?
กริ่งดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้า
เธอรีบลงบันไดด้วยเท้าเปล่าเพื่อเปิดประตู…..เดินไปที่ทางเข้าบันได ตะลึง –
ทำไมหลงเซียวยังอยู่บ้านอีก?เขาออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
สิ่งสำคัญคือ ในมือของหลงเซียวจับไข่ต้มที่ปอกเปลือกเสร็จ…..
"ที่รักคุณพร้อมหรือยัง? ผู้หญิงคนนี้พร้อมที่จะไปรับคุณแล้ว!"
เสียงที่ดังของ ลู่หวู๋ซวงตะโกนหลังจากเข้าประตู เปิดเช้าวันใหม่ที่แปลกประหลาด
สองนาทีที่แล้ว เมื่อหลงเซียวเพิ่งปอกเปลือกไข่เสร็จ กริ่งดังขึ้น และเมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นเพื่อนของฉู่ลั่วหาน เขาก็เปิดประตู
แต่ทั้งๆที่ ลู่หวู๋ซวงได้รับข่าวมาว่าหลงเซียวไม่อยู่บ้าน
คนสามคนยืนเป็นรูปสามเหลี่ยม และผู้หญิงสองคนจ้องกันและกัน อ้าปากค้าง
ก่อนที่ฉู่ลั่วหานจะลงไปข้างล่าง เขาก็ได้เห็นรูปลักษณ์ที่เย้ายวนของเธอแล้ว ปกติแต่งหน้าเหมือนแครอทและผัก แต่เธอพยายามที่จะแต่งตัวสวยๆ เมื่อเธอออกไปข้างนอก!
ผู้หญิง….. คุณตอแหลเก่งจริงๆ!
หลงเซียวสีหน้าไร้อารมณ์ เดินไปห้องรับประทานอาหาร กัดไข่ด้วยริมฝีปากบาง
ภาพนั้น…..แปลกยิ่งขึ้น
ลู่หวู๋ซวงหัวเราะแห้งๆไปสองที“ สวัสดีค่ะ….. คุณหลงเซียว”
หลงเซียวเพิกเฉยเธอ
อย่างที่คาดไว้
ลู่หวู๋ซวงส่ายขาของเธอ "แหนะๆ สถานการณ์นี้…..คุณไปได้ไหม"
ฉู่ลั่วหานเม้มริมฝีปาก “ได้!”
“จริงหรือ?สีหน้าของหลงเซียวเหมือนจะกินคนแล้ว “
ฉู่ลั่วหานใจกล้า “เขาเป็นแบบนี้ตลอด ไม่ต้องไปสนใจเขา พวกเราไปกันเถอะ”
เธอไม่รู้ คำพูดของเธอ เข้าไปในหูของเขาทุกคำไม่ขาด?
ไม่เพียง แต่แกล้งทำเป็นยั่วยวน แต่ยังไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา ทั้งสองข้อหานี้ พอที่จะทำให้เธอตายอีกครั้งในคืนนี้
"คุณจะรออะไรอีกละ ใส่รองเท้าของคุณ ไปกันเถอะ"
ฉู่ลั่วหานก้มตัวลงไปเปลี่ยนรองเท้าของเธอ ลังเลระหว่างรองเท้าส้นสูงและรองเท้าแบนของเธอ"แน่นอนต้องรองเท้าส้นสูง!"
แต่….. ตอนนี้เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย ถ้าเธอใส่รองเท้าส้นสูง เธออาจจะรับไม่ไหวหลังจากนั้นไม่นาน "
“รองเท้าแบนดีกว่า ฉันสูงอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันไม่ควรแย่งชิงคุณนะ” คงจะบอกเธอไม่ได้ว่าเมื่อทำหนักไป ทำให้เธอไม่มีแรงใส่รองเท้าส้นสูง?ลู่หวู๋ซวง ระเบิด "สูงกว่าฉันแล้วไง! ฉันโกรธแล้วนะ"
หลงเซียวพูดเบา ๆ ก่อนที่เธอจะออกไป "กลับมาก่อนสองทุ่ม ผมมีอะไรจะบอกคุณ"
ฉู่ลั่วหานจับประตูไว้"เรื่องอะไร?คุณพูดตอนนี้ไม่ได้เหรอ?"
หลังจากถามเสร็จ เธอรู้สึกเสียใจทีหลัง ต่อหน้าลู่หวู๋ซวง ต้องไม่สะดวกที่จะพูด "โอเค ฉันจะกลับมาเร็วหน่อยนะ"
เมื่อหญิงสาวออกไป หลงเซียววางไข่ที่กินไปได้ครึ่งหนึ่งลง แต่อันที่จริงเขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกินต่อ
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “จี้ตงหมิง งานของคืนนี้ยกเลิกให้หมดนะ”
“เจ้านาย คืนนี้มีทีมงานจากอเมริกา….. ”
"ยกเลิก "
" ครับเจ้านาย "
หลงเซียวหยิบกุญแจรถขึ้นมาจากบนโต๊ะกระจก มองแวบหนึ่งในกระเป๋า ขมวดคิ้ว เขาวางไว้อย่างเด่นชัด เธอมองไม่เห็นเลยเหรอ ทำไมเธอไม่เอาไป?
ในวันนั้นโม่หรูเฟยและแม่ของเขาไปที่ห้างสรรพสินค้า โม่หรูเฟยเลือกกระเป๋าสองสามใบ เขาเห็นกระเป๋าใบนี้ ในใจกระตุก กลับเห็นภาพที่ฉู่ลั่วหานสะพายมัน หลังจากเดินออกจากห้าง เขาใช้อีกสายโทรซื้อมาหนึ่งใบ
วันเกิดของเธอกำลังจะถึง เป็นของขวัญให้เธอพอดี
ความคิดนี้ทำให้เขาทรมานตนเองไปสองสามวัน ในท้ายที่สุดเขาก็แกล้งทำเป็นทิ้งไว้ในบ้าน เมื่อเธอมาถาม ถึงเวลานั้นเขาสามารถตอบเธออย่างเย็นชาว่า “ซื้อเยอะไปหน่อย ให้คุณละกัน”
แต่ฉู่ลั่วหานไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย!
ท่านเซียวรู้สึกไม่พอใจมาก
"คุณลู่…..เรื่องกินดื่มและเรื่องเที่ยวนี่คุณเก่งจริงๆเลย!"
“ แน่นอน! คุณมันน้ำเต้าน่าเบื่อ ต้องคู่กับคนอย่างฉันที่มีชีวิตชีวาและน่ารัก ในทีวีซีรีย์ต่างก็แสดงบทแบบนี้ เป็นคู่CP ที่ดีที่สุด ช่วยเติมเต็มกันและกัน!”เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองอายุที่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีของฉู่ลั่วหาน….. ลู่หวู๋ซวงขับรถระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร พาเธอไปยังคฤหาสน์ส่วนตัวนอกเกียวโต ซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อความบันเทิงทุกอย่าง ทะเลสาบแห่งนี้เป็นบ้านพักที่มีรูปร่างและทิวทัศน์ที่สวยงาม
“เยี่ยมมากเลย คุณพบที่นี่ได้อย่างไร?"
"เพื่อนของเพื่อนของฉันคือคนที่ดูแลที่นี่ ดังนั้นวันนี้เราสามารถกินฟรีเที่ยวฟรี ท้องฟ้าสูงจักรพรรดิอยู่ไกล(มีอิสระไม่มีคนควบคุม) ดังนั้นวันนี้เที่ยวและปลดปล่อยให้สุดไปเลย!"
ฉู่ลั่วหานจับมือทั้งสองข้างของลู่หวู๋ซวง ดวงตาคลอน้ำตา“ ลู่หวู๋ซวง คุณดีสำหรับฉัน ฉันจะทำอย่างไรถ้าฉันตกหลุมรักคุณ?”
“โธ่!คุณยังไม่ได้ตกหลุมรักฉันอีกเหรอ?ฉันคิดว่าคุณฝากชีวิตคุณให้กับฉันมานานแล้ว! "
"ฝากก็ฝาก ต้องเข้าเรือนหอไหม?"ลู่หวู๋ซวงหรี่ตาและคิ้วของเธอลงทั้งสองข้าง“ เข้าหอเหรอ ก็ต้องรอให้ผู้ชายหล่อมาไม่ใช่เหรอ?”
ตอนที่ที่เธอพูด เธอปรบมือของเธอ และมีชายหนุ่มสี่ห้าที่มีสไตล์ที่แตกต่างเดินเข้ามา พวกเขาทั้งหมดสูงและสะอาด หน้าตาหล่อเหลา ขายาวเอวบาง….. ใส่เสื้อผ้าน้อย
อาหารที่เธอยังไม่ได้เข้าปากหล่นลงมากะทันหัน "อะไรนะ…..คุณหมายถึงอะไร?" ลู่หวู๋ซวงควงคอของชายคนหนึ่งไว้ และลูบเล่นคางของเขา“ เล่นไง! วันที่สวยงาม มีสาวงามอยู่เคียงข้าง ถ้าไม่มีหนุ่มหล่อมันจะสมบูรณ์ได้ไงแล้วจะเข้าเรือนหอได้ไง?”
ฉู่ลั่วหาน กะพริบตาว่า "เจ้าบ้าจริง ๆ คุณจะเล่นจริงเหรอ?"
เนื้อสดๆเหล่านี้ ไม่ใช่เป็ดในตำนานใช่มั้ย !
ลู่หวู๋ซวงหลี่ตาลง"เป็นเรื่องจริงเหรอไม่ คุณจะรู้หลังจากได้สัมผัสแล้ว? พวกคุณ ไม่เห็นน้องสาวของฉันเหรอ? ไม่รีบไปปรนนิบัติอีก?
ชายสองคนนั่งข้าง ๆ และยกแก้วขึ้นทักทาย “พี่สาว มาชน….. ”
…..พ๊าบบ! !