คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 410 ภรรยาของผม คุณกล้าแตะต้อง
ตอนที่ 410 ภรรยาของผม คุณกล้าแตะต้อง
แววตาแหลมคมที่แฝงไปด้วยความเย็นชา มองไปยังแขกไม่ได้รับเชิญอย่างหยังจื่อหยาง เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย
ต้องยอมรับว่าหยังจื่อหยางหน้าตาดีจริงๆ หล่อเหลากว่าในทีวีหลายเท่านัก แต่ว่า……ต่อให้เขาหล่อขนาดไหน หล่อกระชากลากใจ ก็เทียบไม่ได้กับสามีของเธอ!
หยังจื่อหยางได้ยินลั่วหานพูดแบบนั้นก็ไม่กล้ารั้งเธอไว้ เพียงแต่เขาพูดออกมาว่า “เมื่อคืนผมเห็นคุณใส่หน้ากากและใส่ชุดสีขาวเดินขึ้นไปบนเวที คุณไม่ใช่คุณหนูหลินจริงๆเหรอ?”
ลั่วหานอยากจะพูดออกมาเหลือเกินว่า แต่ละปีมีคนปัญญาอ่อนมากมาย แต่ปีนี้ดูเหมือนจะเยอะกว่าทุกปี
“คุณหยังคะ เปลี่ยนชุดคุณรู้จักไหม? เข้าใจยากขนาดนั้นเชียว? ในฐานะแพทย์ฉันขอแนะนำให้คุณกินปลาหน่อยนะ จะได้ซ่อมแซมสมองบ้าง”
ดวงตาที่สง่างาม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ลอยไปในอากาศ ในความมึนงงยิ่งเผยให้เห็นความงามและความเฉลียวฉลาดของลั่วหาน
หยังจื่อหยางเริ่มสับสน เขาอยู่ในวงการมานาน พบเจอกับผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ผู้ที่มีออร่าเช่นนี้ทำให้เขายอมแพ้ได้ เพิ่งเคยเจอคนแรกจริงๆ
เขาจำเป็นต้องพูดออกมาว่า “โอเค ผมอาจจะจำคนผิดไป แต่ว่าหลังจากคุณอัดรายการเสร็จไปกินข้าวด้วยกันไหม ผมเลี้ยงเอง!”
ลั่วหานไม่ให้ความสนใจกับพวกชายหนุ่มที่แวะวนมาจีบสักเท่าไหร่ เธอหมดความอดทนที่จะต่อปากต่อคำกับเขา จึงได้ชูแหวนขึ้นและพูดว่า “คุณหยังคะ แหวนวงนี้ คุณรู้จักไหม? วงเดียวในโลก เป็นของคุณนายหลงเท่านั้น ส่วนเรื่องข้าว คุณกินเองแล้วกันค่ะ”
แหวนส่องประกายแวววาวต่อหน้าหยังจื่อหยาง เขารู้จักมันดีว่ามีมูลค่ามากมายเพียงใด หลงเซียวใช้เงินจำนวนมากซื้อมันมา
“คุณคือคุณนายหลงจริงๆซินะ ช่างแตกต่างจากคนทั่วไปจริงๆ แต่ว่า……คุณนายหลงครับ อัดรายการเสร็จไปกินข้าวด้วยกัน ก็ไม่เกินไปนี่ครับ? ไม่ให้เกียรติผมหน่อยเหรอ?”
เห็นแก่กินขนาดนี้เลย? ตะกละหรือไง?
ลั่วหานมองดูเวลา ยังเหลืออีก10นาที “ขอโทษนะคะคุณหยัง คงจะ……ไม่ได้จริงๆ”
พูดจบลั่วหานก็เตรียมตัวเดินจากไป แต่อาจเพราะส้นรองเท้าค่อนข้างสูง เมื่อเธอหันตัวกลับจึงไปถูกแผลเข้า เจ็บจนแทบจะร้องออกมา
หยังจื่อหยางมองดูลั่วหานที่จากไป เขาเอามือล้วงกระเป๋าและยิ้ม อืม ไม่เหมือนใครจริงๆ……
เพียงแค่ว่า……ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นน่าจะยังพอมีวิธีจัดการได้บ้าง แต่ลั่วหานเป็นผู้หญิงของหลงเซียว
ริมมีปากเขา เผยอขึ้น……
ภายในห้องส่งเงียบมาก พิธีกรนั่งรออยู่บนเก้าอี้อยู่แล้ว เมื่อลั่วหานเดินเข้ามา ส้นรองเท้ากระทบกับพื้นเสียงดังสดใส
“ขอโทษค่ะ ช้าไปหน่อย” เธอยิ้มอย่างสง่างาม แสงไฟในห้องส่งส่องมายังเธอ
“ไม่เลยครับ ได้เวลาพอดี คุณหมอฉู่เชิญนั่งก่อน ไม่ต้องตื่นเต้นครับ ไม่ใช่ถ่ายทอดสดสามารถตัดต่อได้ ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจก็บอกเราได้เลย เราจะทำการปรับปรุงให้”
หลังจากนั้น10นาที การบันทึกเทปก็เริ่มขึ้น
——
ณ สนามบินเมืองหลวง
หลงเซียวในชุดสูทสีดำเดินออกมาจากสนามบิน เขารีบก้าวอย่างรวดเร็วและสายตามองออกไปหาจี้ตงหมิงที่อยู่ด้านนอก ไม่นานเขาก็เดินมาถึงที่รถ
เมื่อกลับมาถึงเมืองหลวง หมอกมืดมัวที่เมืองเจียงเฉิงก็หายไป แสงแดดอ่อนๆยามบ่ายสาดส่องมาที่ตัวเขา ทำให้ภายในใจอบอุ่นไปด้วย
อากาศดีแบบนี้ อารมณ์ก็ดีตามไปด้วย
จี้ตงหมิงเปิดประตูรถและโค้งคำนับ “ท่านประธาน เชิญครับ”
หลงเซียวขึ้นรถไป “ไปสถานีโทรทัศน์”
“ครับ ท่านประธาน”
Rolls-Royceขับออกไปจากสนามบิน มุ่งตรงไปยังจุดหมาย
เมื่อหลงเซียวมองดูเวลาก็พบว่าหลับประชุมเสร็จก็ทันเครื่องบินไฟลท์ล่าสุด แต่ยังช้ากว่าเวลาที่ภรรยาเขาทำการบันทึกเทป เขาขมวดคิ้วพูดด้วยความกังวลว่า “มีสองเรื่องฟังให้ดี เรื่องแรกMBKสาขาในเมืองเจียงเฉิงได้โอนกิจการทางการเงินอย่างลับๆขึ้น เห็นได้ชัดว่ามีคนต้องการให้ผมเป็นแพะรับบาป และผมได้จัดการบัญชีต่างๆเรียบร้อยแล้ว แต่เรื่องช่องโหว่นี้ผมจะโอนไปยังฝ่ายการตลาดของ MBK เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ช่วยเตือนหลงจื๋อให้ตรวจสอบเรื่องนี้ "
จี้ตงหมิงพยักหน้า “ท่านประธานอยากให้หลงยี่เป็นผู้รับผิด?”
หลงเซียวพิงไปที่เบาะ ขายาวของเขาไขว้กันไว้ “บนโลกนี้ไม่มีของฟรีหรอก หลงยี่……เขาคิดว่าผมรังแกง่ายสินะ”
จี้ตงหมิงเข้าใจในทันที “ครับท่าน ผมจะคอยเตือนคุณชายรองเอง เพียงแต่ว่าเรื่องนี้ด้านประธานกรรมการจะตรวจสอบเคร่งครัดหรือเปล่า?”
“ตรวจสอบงั้นเหรอ? ทางที่ดีอย่าตรวจจะดีกว่า ถ้าไม่ตรวจสอบก็เป็นการปกป้องตัวเอง เพราะการใช้ความสัมพันธ์ของญาติสนิทมาทำเรื่องแบบนี้ มันผิดต่อกฎหมาย พวกประธานกรรมการไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอก”
จี้ตงหมิงเบิกตากว้าง สุดยอด!
หลงเซียวหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าและวางไว้ที่เบาะด้านหลัง “นี่เป็นเอกสารแผนงานการเริ่มต้นสาขาย่อยในอเมริกา ช่วยเอาไปให้ประธานกรรมการที”
จี้ตงหมิงถามด้วยความไม่เข้าใจว่า “ท่านประธานครับ……ท่านไม่ใช่คนรับผิดชอบใหญ่หรือครับ?”
“เวลาเปลี่ยนไป หลายอย่างต้องเปลี่ยนแปลง และตอนนี้เราจำเป็นต้องใช้มันให้เกิดประโยชน์มากที่สุด”
จี้ตงหมิงไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านประธานพูดมา แต่เขาเชื่อว่าสิ่งที่ประธานกำชับนั้นไม่มีผิดแน่ “ครับ ท่านประธาน……ถ้าอย่างนั้น ท่านจะกลับมาเมื่อไหร่? ผมกังวลเรื่องประธานกรรมการเรียกประชุม แล้วท่าน……”
หลงเซียวยิ้มเบาๆ สายตามองไปที่กระจกรถ รอยยิ้มช่างเปล่งประกายและดึงดูดจริงๆ
“ไม่รีบ รอให้คุณจัดการสองเรื่องนี้เสร็จ เมื่อถึงเวลาจะมีคนอื่นรีบร้อนขึ้นมาเอง”
ในเมื่อกล้าผลักเขาออกไป ก็ต้องกล้าออกไปเชิญเขาด้วยตนเอง อีกทั้ง……เหอะๆ จะยากยิ่งกว่าเดิมหลายเท่านัก
——
รถวิ่งมาหยุดที่ด้านล่างของสถานีโทรทัศน์ จี้ตงหมิงเดินไปเปิดประตูและเดินไปเปิดท้ายรถเพื่อหยิบช่อดอกพุดออกมาตามคำสั่ง
สีขาวสะอาด สีชมพูสดใส กลีบดอกไม้เรียงกันสวยงาม กลิ่นหอม จำนวน99ดอก มองแล้วสะอาดตา
ภาพที่ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำถือช่อดอกไม้สีขาวเดินเข้าไป หลงเซียวคิดอยู่ในใจว่าอีกประเดี๋ยวลั่วหานเห็นเขาจะรู้สึกยังไง
และบัดนี้ ลั่วหานได้ทำการบันทึกเทปไปกว่าครึ่งแล้ว ระหว่างพักจะต้องเติมหน้าเสียหน่อย ช่างแต่งหน้าเติมแป้งบางๆให้เธอและเติมลิปสติกสีเชอร์รี่ ผมยาวสลวยแต่งหน้าอ่อนๆ ตัดกับผิวขาวผ่องช่างน่ามองเสียจริง
“คุณหมอฉู่คะ ผิวของคุณนี่ดีมากๆเลยนะคะ ฉันแต่งหน้าให้ดาราตั้งหลายคนมายังไม่เจอผิวสวยๆแบบนี้เลย เราบันทึกเทปมาตั้งนาน แต่ผิวของคุณยังชุ่มชื่นอยู่เลย”
ลั่วหานเพียงยิ้มเบา คำกล่าวชมแบบนี้เธอได้ยินจนชินเสียแล้ว “ถ่ายต่อเลยไหมคะ?”
“ค่ะๆๆ พวกเราจะถ่ายต่อเดี๋ยวนี้”
หลงเซียวเดินถือดอกไม้มายังห้องบันทึกเทป เขามองเข้าไปด้านในหาห้องที่ลั่วหานอยู่ และในที่สุดก็เจอแผ่นหลังที่คุ้นเคย
แสงไฟกระทบไปยังร่างผอมบางของเธอ หันหน้าเข้าหากล้องและยิ้มอย่างอ่อนโยน บางทีก็หยุดครุ่นคิดกับคำถามที่พิธีกรถามมา บางทีก็หัวเราะแทนคำตอบ
ทุกอิริยาบถล้วนทำให้ใจเขาแทบละลาย
“ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามรายการของเรานะครับ สำหรับวันนี้ขอขอบคุณคุณหมอฉู่เป็นอย่างสูงที่ให้เกียรติมาร่วมแบ่งปันความรู้ให้แก่รายการของเรา และในวันนี้เราคงต้องขอลาทุกคนไปก่อน พบกันใหม่อาทิตย์หน้าครับ”
ลั่วหานยิ้มตอบและบอกว่า “ขอบคุณคุณพิธีกรมากนะคะ และขออวยพรให้ทุกคนมีสุขภาพหัวใจที่แข็งแรงค่ะ”
เธอถอนหายใจออกมา ในที่สุดก็เสร็จเสียที แม้สีหน้าภายนอกจะดูนิ่งเรียบ แต่ที่จริงแล้วภายในเธอเต้นโครมคราม หลอกตาคนอื่นได้ แต่หลอกตัวเองไม่ได้สินะ
พิธีกรเอ่ยขอบคุณอย่างเกรงใจ จากนั้นลั่วหานหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบให้ชุ่มคอ “ฉันขอนั่งพักสักครู่ได้ไหมคะ?”
“ได้ครับ ได้แน่นอน!”
เมื่อพิธีกรเดินออกจากห้องไป ก็มีร่างสูงใหญ่เดินตรงเข้ามา
“คุณหมอฉู่ครับ หัวใจผมไม่ค่อยแข็งแรง ช่วยตรวจให้หน่อยได้ไหม?”
หลงเซียวหรี่ตาลง เขากำลังจะก้าวเข้าไปแต่กลับพบว่ามีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามา เขาจึงหยุดฝีเท้าไว้ตรงนั้น
ลั่วหานสีหน้าไม่พอใจ “เป็นคุณอีกแล้วเหรอ?”
หยังจื่อหยางเองก็เพิ่งเสร็จจากการบันทึกเทป ใบหน้าของเขายังไม่ได้ลบเครื่องสำอางออก เขาลากเก้าอี้มานั่งลงและพูดว่า “คุณหมอฉู่ครับ หัวใจผมเต้นเร็วมาก ช่วยตรวจดูหน่อยได้ไหมครับ หรือว่าอัตราการเต้นของหัวใจผมจะผิดปกติ อ้อ เวลาตรวจต้องสัมผัสหน้าอกด้วยใช่ไหม ต้องถอดเสื้อไหมครับ?”
เมื่อพูดจบก็ทำท่าจะเดินไปถอดเสื้อ ลั่วหานหรี่ตามองเขาและพูดว่า “คุณหยังคะ ถ้าจะตรวจหัวใจ กรุณาเดินทางไปตรวจที่โรงพยาบาล ฉันไม่รับงานนอก”
“คุณหมอฉู่ครับ แพทย์ไม่เลือกผู้ป่วยและสถานที่นะครับ ตอนนี้ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณหมอมากๆ ช่วยฟังเสียงหัวใจผมที มันเต้นเร็วมากๆ ใช่ไหมครับ”
หลงเซียวกัดฟันกรอด ไอ้หมอนี่ใจกล้าจริงๆ!
“หัวใจเต้นเร็วมากเหรอ?”
สิ้นเสียงกังวานน่าเกรงขามนั้นก็พบร่างสูงใหญ่ยืนแผ่รังสีอำมหิตออกมา หลงเซียวก้าวเข้ามาด้านในห้อง
ออร่านั้นปกคลุมไปทั่วห้องนี้
ชายคนนั้นหันหลังกลับไปดู ตาของเขาเบิกกว้างในทันที!
“หลง……”
ลั่วหานอุทานออกมาเมื่อเห็นเขา
หลงเซียวเดินมาถึงเวทีที่ใช้สัมภาษณ์ จากนั้นยื่นมือออกไปกำข้อมือของชายผู้นั้นไว้แล้วออกแรงบิด!
“โอ๊ย!” เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บ “คุณ……คุณหลง”
หลงเซียวส่งเสียงหึๆ “ถ้าจะตรวจหัวใจ จับชีพจรเอาก็ได้”
เมื่อพูดจบก็ใช้แรงดึงชายผู้นั้นขึ้นมาจากเก้าอี้ “ตึง!!!” เสียงบางอย่างร่วงลงสู่พื้น!
ชายผู้นั้นถูกเขาใช้เพียงมือเดียวผลักล้มลงที่พื้น!
ลั่วหาน “……”
“คุณหลงครับ……ผม……ผมแค่อยากจะให้คุณนายหลงช่วยตรวจโรคให้จริงๆ นี่คุณ……”ชายผู้นั้นกำข้อมือด้วยความเจ็บปวด แต่สีหน้าซีดเผือด
หลงเซียวชักมือออกมาด้วยท่าทีสง่างามและส่งสายตาน่ากลัวออกไป “ผมก็แต่ตั้งใจจะบอกคุณว่า หัวใจของคุณไม่เหมาะสมจะให้ภรรยาผมดู”
ลั่วหาน “……”
ชายผู้นั้นลุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด สีหน้าตอนนี้ดูไม่จืด “ผมไม่มีเจตนาอื่น……คุณหลงอย่าเข้าใจผิดไป”
หลงเซียวก้มมองดูชายที่ต่ำกว่าเขาคนนี้ คล้ายกับว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เหมือนว่าจะเป็นดาราดังที่MBKจะจ้างให้ไปพรีเซนเตอร์ของสินค้าในฤดูหน้า
“ได้ยินว่าMBKจะให้คุณไปเป็นพรีเซนเตอร์ใช่ไหม ผมว่าผมคงเข้าใจผิดไป ถ้าอย่างนั้นคุณหยังไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมสัมมนาสินค้าใหม่นะครับ คุณถูกยกเลิกว่าจ้างแล้ว”
หยังจื่อหยางมองหลงเซียวด้วยอาการมึนงง “คุณหลงครับ ผม……ผมจะขอโทษคุณนายเดี๋ยวนี้ ผมเพียงแค่ชื่นชมในความสามารถของเธอเท่านั้น ไม่มีความหมายอื่นแอบแฝงจริงๆ”
หลงเซียวมองไปอย่างไม่ไยดีแล้วตอบกลับไปว่า “คุณมีทางเลือกสองทาง หนึ่งคือรอคำสั่งฆ่า สองคือไสหัวไปตอนนี้”