คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 368 ไม่ใช่การเข้าใจผิด แต่เป็นแผนการที่ชั่วร้าย
ตอนที่ 368 ไม่ใช่การเข้าใจผิด แต่เป็นแผนการที่ชั่วร้าย
ส้งชิงเซวี๋ยนกับหวาเทียนขึ้นรถไป จี้ตงหมิงมองดูรถที่ไกลจากไป
จี้ตงหมิงกลับไปที่รถที่จอดอยู่ข้างๆ สายตาก็ยังมองไปทางที่รถที่จากไปแล้ว และเวลาเดียวกันเขาได้โทรหาหลงเซียว และพูดอย่างสุภาพ “เจ้านายครับ ศาสตราจารย์ส้งกับหมอหวาเทียนได้ขึ้นรถไปแล้วครับ ตอนนี้เขาสองคนกำลังไปทางถนนซื่อจี้”
นิ้วมือที่เรียวยาวของหลงเซียวจับปากกาเซ็นชื่อเอาไว้ กำลังเซ็นเอกสารที่โต๊ะ ทำให้เกิดเสียงดัง เตาะๆ~ “ศาสตราจารย์ส้งไม่ใช่คนร้าย หวาเทียนเป็นคนที่เป็นไปได้สูงมากกว่า ปกป้องความปลอดภัยของศาสตราจารย์ส้งให้ดีหล่ะ”
“ครับ เจ้านายวางใจได้ครับ ผมกำลังตรวจสอบประวัติของหวาเทียนอยู่ครับ จะส่งเข้าmailของท่านเดี๋ยวนี้ครับ” จี้ตงหมิงเปิดคอม และหนีบมือถือไว้กำลังค้นหาข้อมูล
หลงเซียวหมุนเก้าอี้ แล้วเข้ามาที่หน้าคอม “ไม่ต้องแล้ว ฉันมาค้นหาเอง ในเมื่อเขาจะลงมือกับฉัน ก็ไม่มีทางที่จะทิ้งข้อมูลของตัวเองเอาไว้แน่นอน คุณไปจับตาพวกเขาให้ดี”
“ครับเจ้านาย”
หลงเซียวป้อนรหัสเข้าไป และเริ่มค้นหาข้อมูลของหวาเทียน
เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย เขาค้นหาเจอข้อมูลของหวาเทียนแตกต่างภายนอกจริงๆ แต่ก็ไม่ถึงกับว่าแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หวาเทียนไม่ใช่นักฆ่ามืออาชีพ
แต่ฐานะของพ่อแม่ของหวาเทียนทำให้เป็นที่สนใจของหลงเซียว
พ่อแม่ของหวาเทียนเคยทำการค้าที่ประเทศอังกฤษ ได้เปิดบริษัทแฟชั่น ขนาดของบริษัทไม่ได้ใหญ่มาก เมื่อแปดปีก่อนได้เกิดวิกฤติเศรษฐกิจ บริษัทพวกเขาได้รับผลกระทบ ก็คือเวลานั้น พ่อแม่ของหวาเทียนไปขอความช่วยเหลือจากบริษัทย่อยของMBKที่ประเทศอังกฤษ แต่ถูกคนของบริษัทMBKปฏิเสธทันที และหลังจากนั้นไม่นาน บริษัทย่อยของMBKในประเทศอังกฤษได้ขยายตลาดในประอังกฤษ และเทคโอเวอร์บริษัทดังกล่าวในราคาที่ต่ำมาก
เรื่องนี้ทำให้พ่อของหวาเทียนโรคหัวใจกำเริบและเสียชีวิตในที่สุด หลังจากนั้นไม่นาน แม่ของหวาเทียนก็ได้เสียชีวิตเพราะเรื่องนี้
หลงเซียวคิดย้อนหลังเมื่อแปดปีก่อน ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้ามาบริหารบริษัทต่อได้ไม่นาน สมาธิส่วนใหญ่เจาะจงอยู่ในสำนักงานใหญ่ที่ประเทศจีน และไม่ค่อยได้ยุ่งกับงานของเมืองนอก ตอนนั้นคนของบริษัทย่อยในประเทศอังกฤษล้วนเป็นลูกน้องของคุณพ่อ
ระหว่างบริษัทที่ช่วยเหลือกันและกันก็มีอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่มักจะกัดกันเองซะมากกว่า พ่อแม่ของหวาเทียนตายเพราะบริษัทMBKไม่ได้ออกหน้าให้ความช่วยเหลืออย่างทันที เรื่องนี้คงกระทบจิตใจของหวาเทียนไม่น้อย แต่…….
หลงเซียวมองดูตัวหนังสือและรูปภาพบนหน้าจอคอม แล้วนิ้วมือได้จับที่คาง ไม่ว่ายังไง ตอนนี้หวาเทียนใช้วิธีที่รุนแรงแบบนี้เพื่อการแก้แค้น มัน…..ไม่ฉลาดเลยจริงๆ!
ยังดีที่เขาทำไม่สำเร็จ ไม่อย่างนั้นหลงเซียวยังรู้สึกว่าตัวเองจะตายแบบถูกปรักปรำจริงๆ
แต่ว่า หวาเทียนเมื่อแปดปีก่อนมั่นใจได้ยังไงว่าเขาก็คือคนที่ทำให้พ่อแม่เขาต้องตาย? ใครเป็นคนปล่อยข่าวออกไป? หรือตั้งใจชักจูงให้เขาต้องเดินเข้าไปในเส้นทางที่ผิด?
คิดถึงจุดนี้ หลงเซียวได้โทรหาหยังเซิน “เตรียมรถ ฉันจะออกไป”
พูดอย่างชัดเจนแล้ว ความแค้นของหวาเทียนมาจากการที่เขาเข้าใจผิดในเรื่องทั้งหมดนี้เท่านั้น นี้ไม่ใช่ความผิดของเขา ตอนนี้หลงเซียวหวังแค่ว่า เขาจะสามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ และไม่ถึงกับต้องทำเรื่องผิดจนร้ายแรง
หวาเทียนขับรถพาส้งชิงเซวี๋ยนออกไปจากในเมือง ทั้งสองคนคุยกันติดๆขาดๆ ส้งชิงเซวี๋ยนเป็นฝ่ายที่พูดซะส่วนใหญ่ หวาเทียนแค่ตอบเป็นคำสองคำ
ส้งชิงเซวี๋ยนหยิบบุหรี่ออกมา ตอนที่จะจุดไฟก็นึกถึงระเบิดในรถ หลังจากนั้นก็เก็บบุหรี่กับไฟแช็ค แฮ่มๆ แล้วพูดว่า“หวาเทียน ในเรื่องการแพทย์แกก็ถือว่ามีความสามารถที่ไม่เลว จริงๆแล้วขอแค่แกอยาก แกต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน แกว่าแก ทำไมต้องไปต่อกรกับหลงเซียวด้วยนะ? แกไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาหรอก”
หวาเทียนจับพวงมาลัยไว้ทั้งสองมือ สายตามองไปที่ข้างหน้า “ศาสตราจารย์ส้งมีเรื่องมากมายที่ไม่เข้าใจ ไม่สามารถรู้สึกถึงใจผมหรอกครับ แน่นอนคุณก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ทุกคนล้วนมีสิ่งที่ตัวเองต้องทำ มีทางที่ใช้ชีวิตของตัวเอง ถึงคุณจะรู้ความลับผม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมายุ่งกับชีวิตผมได้”
ส้งชิงเซวี๋ยนหัวเราะ “ฮ่าๆ ชีวิต? แกมาพูดเรื่องชีวิตกับลุงแก่ๆอย่างฉันเนี่ยนะ อ่อนหัดจริงๆ!”
หวาเทียนไม่พูดไม่จา เงียบไปตั้งนาน
ส้งชิงเซวี๋ยนพูด “ไม่ยอมบอกฉันจริงๆหรือ ทำไมถึงต้องฆ่าหลงเซียว? แกแน่ใจหรือที่จะไม่พูด?”
“ไม่จำเป็นต้องบอกให้คุณรู้ พูดเยอะไปก็ไม่มีผลดีอะไร”
ส้งชิงเซวี๋ยนถอนหายใจ“หวาเทียนเอ๊ย เกิดเป็นคนอย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยเกินไปเลยนะ เหมือนตาลุงแก่ๆอย่างฉัน ใช้ชีวิตอย่างง่ายๆใช่มั้ย?”
หวาเทียนไม่ตอบอะไร และรถได้ขับมาถึงที่ชานเมืองอย่างรวดเร็ว จอดอยู่ที่พื้นที่ๆว่างเปล่าและกว้างใหญ่ หวาเทียนจอดรถแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออก “ศาสตราจารย์ส้ง ผมทำเป็นแค่จุดระเบิดเท่านั้น แต่กูระเบิดไม่เป็น ถ้าหากเกิดอุบัติเหตุ การตายของผมคุณอย่าไปบอกให้คนอื่นรู้นะครับ”
ส้งชิงเซวี๋ยนยักไหล่ และเปิดประตูรถ คิดๆแล้วก็ปิดได้ปิดประตูรถ “แกตายแล้วไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แต่เสียดายรถที่หรูขนาดนี้ เฮ้อ…..รถหรูนะ”
เขารู้สึกเสียดาย แล้วยื่นหน้าเข้าไปถามว่า“แกวางระเบิดแบบไหนกัน ให้ตาลุงแก่ดูหน่อยสิ”
หวาเทียนหรี่ตามองเขา แล้วชี้ไปที่ด้านหลังหน้าจอ “อยู่ที่นี่”
แต่ยังพูดไม่ทันขาดคำ สีหน้าของหวาเทียนก็เปลี่ยนไปทันที สีหน้าซีดเซียวไร้ชีวิตชีวา แข็งไปทั้งตัวเหมือนมีอะไรบางอย่างรัดตัวเขาเอาไว้ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย
“ไอ้น้องชายเอ๊ยเป็นอะไรไป? ยังไม่ทันระเบิดเลยแกตื่นเต้นอะไรกัน?”
หวาเทียนจ้องตาโตแล้วกลืนน้ำลาย “ของ….หายไปแล้ว”
“อะไรนะ!!!!หายไปแล้ว!! จบเห่แล้วแน่ๆ ต้องเป็นเพราะว่าลูกเขยที่สุดฉลาดของฉันรู้ตัวทันซะแล้ว แย่แน่ๆแย่แน่ๆ หวาเทียนเอ๊ยหวาเทียน ตอนนี้เขารู้ตัวแล้วว่าแกคิดจะฆ่าเขา แกคงจะหนีไม่รอดแล้ว เฮ้อ!! เรื่องนี้มันไปกันใหญ่แล้ว!”
หวาเทียนเครียดแล้วนั่งลงบนโซฟา กุมขมับ“คนอย่างหลงเซียว ต้องเอาผมตายแน่ๆ เขาไม่มีทางปล่อยผมไปแน่ๆ”
เวลานี้ส้งชิงเซวี๋ยนถึงได้หยิบบุหรี่ออกมา จุดบุหรี่แล้วสูบเข้าไป รีบสงบสติอารมณ์ “เขารู้ว่ามีคนวางระเบิดในรถแล้วยังยืมรถให้ฉันใช้ เห็นได้ชัดว่าเขาจะใช้วิธีนี้เพื่อหาตาคนร้าย! แต่ว่า ตอนนี้คนที่เขาสงสัยมีสองคน….. ฟังฉันให้ดี แกห้ามยอมรับว่าแกเป็นคนที่จะฆ่าเขาเด็ดขาด ฉันจะช่วยแกรับผิดเอง ฉันมีบุญคุณต่อหลงเซียว เขาไม่ทำอะไรฉันหรอก แกแค่จำคำว่า ห้ามยอมรับ! เข้าใจรึยัง?”
“ไม่ได้ ลูกผู้ชายอกสามศอกกล้าทำก็กล้ารับ ผมเป็นคนที่จะฆ่าเขา ผมก็ต้องเป็นคนที่รับผิดชอบ”
“ฉันว่า สมองแกมีปัญหาอะไรรึเปล่า! ฉันจะเป็นคนรับไว้เอง”
ตอนที่ทั้งสองคนกำลังแย่งกันว่าใครจะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ ก็มีรถสปอร์ดLexusซิ่งเข้ามาเร็วดั่งสายฟ้า จนเงารถสีดำมีคลื่นแสงแว๊บผ่าน หักล้อมาจอดที่ข้างหน้าของรถเขาสองคน ความเร็วนั้นทำให้เขาสองคนอึ้งจนตาค้าง!
ส้งชิงเซวี๋ยนปากกระตุก “บ้าเอ๊ย ไอ้บ้าที่ไม่กลัวตายคนไหนว่ะ?”
พูดถึงคนบ้า ประตูรถก็ได้เปิดออก ผู้ชายที่ออกมาจากรถรูปร่างสูงสง่าไม่ธรรมดา เป็นหลงเซียวจริงๆด้วย
“หวาเทียน!หลงเซียวตามมาแล้ว แกจำไว้ให้ดีนะ อย่ายอมรับเด็ดขาด ถึงตายก็อย่ายอมรับ!” ส้งชิงเซวี๋ยนเตือนย้ำเขา แล้วเปิดประตูลงจากรถ
ส้งชิงเซวี๋ยนที่ฮิปปี้ยิ้มในปากคาบบุหรี่ไว้ ช่างมีความรู้สึกที่ตาลุงแก่ๆแต่ไร้ความเป็นผู้ใหญ่จริงๆ หัวเราะและพูดกับหลงเซียวว่า “ไอ้น้องชาย แกมาได้ยังไงว่ะ?”
หลงเซียวเดินใกล้เข้ามา ลมที่ชานเมืองพัดแรงจนทำให้เส้นผมแล้วเสื้อสูทเขาพริ้วไหวไปตามสายลม หน้าตาที่คมเข้มสีหน้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัด เรียบๆและสงบ “คุณชายส้ง ลั่วลั่วบอกว่าคุณอยากจะลองนั่งและสัมผัสรถคันนี้ ไม่รู้ว่าคุณสัมผัสแล้วพอใจรึเปล่าครับ?”
ส้งชิงเซวี๋ยนหัวเราะฮ่าๆ “พอใจ! พอใจมาก! ตาลุกแก่คนนี้ชอบมากๆ”
หลงเซียวพยักหน้าเบาๆ “ในเมื่อคุณชายส้งชอบขนาดนี้ รถคันนี้ผมยกให้คุณเลยนะครับ”
สายตาที่คมลึกมองไปในรถ สีหน้าของหลงเซียวช่างเดาไม่ถูกจริงๆ
“อ้าฮะๆ อย่างนั้นก็เกรงใจแย่ล่ะสิ ไม่ได้ๆ!”
มือข้างนึงของหลงเซียวเสียบอยู่ในกระเป๋ากางเกง เสียงที่ทุ้มต่ำได้ดังขึ้นในสายลม“เพื่อนที่อยู่ข้างใน ไม่คิดจะออกมาเจอหน้ากันหน่อยหรือ?”
ฝ่ามือของหวาเทียนเหงื่อออก และเปิดประตูลงจากรถ “คุณชายหลง ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่ทำไม ของนั่นฉันเป็นคนใส่เข้าไปเอง ไม่เกี่ยวกับศาสตราจารย์ส้ง คนที่อยากจะฆ่าคุณก็คือฉัน ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดนี้เอง”
หลงเซียวงงและขมวดคิ้ว “ฆ่าฉัน? หมอหวาเทียน คำพูดของคุณหมายความว่าไง? เหมือนฉันจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องนะเนี่ย คุณชายหวาใส่อะไรเข้าไปในรถฉันหรือ?”
หวาเทียนจ้องตาเขา แล้วยิ้มอย่างประชด “อย่ามาแกล้งทำเป็นคนดีเลยน่ะหลงเซียว แกฆ่าคนนับไม่ถ้วน ถึงบนใบหน้าจะสวมหน้ากากไว้กี่ชั้นก็ไม่สามารถปิดบางสันดานที่ฆ่าคนไว้ไม่อยู่หรอก!”
หลงเซียวยิ้ม และพูดว่า “คุณชายหวา แปดปีก่อนคุณอายุเท่าไหร่?”
“สิบเก้า”
หลงเซียวพยักหน้าเบา “สิบเก้า น่าจะเรียนอยู่ปี2 ยังเป็นนักเรียนที่กำลังตั้งใจเรียนอยู่ ไม่เข้าใจความชั่วร้ายของสังคมก็เป็นเรื่องธรรมดา พ่อแม่เสียจากไปพร้อมๆกัน ต้องกระทบจิตใจคุณอย่างหนักแน่นอน ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ว่าคุณชายหวา คุณเคยตรวจสอบแล้วรึยังว่าปีนั้นพ่อแม่ของคุณไปขอความช่วยเหลือจากบริษัทMBK ใครเป็นคนออกคำสั่งให้ปฏิเสธ? แล้วใครเป็นคนซื้อบริษัทของครอบครัวคุณ? คุณเคยเห็นชื่อฉันปรากฏอยู่ในเอกสารใดๆหรือไม่?”
“ฮ่าๆๆ!” หวาเทียนหัวเราะอย่างกะทันหัน “หลงเซียว แกเป็นผู้บริหารใหญ่ของบริษัทMBK แกไม่ออกคำสั่งใครจะกล้าทำแบบนี้! ฮะๆ เพื่อเงินและผลประโยชน์ และเพื่อขยายอาณาเขตของบริษัทแล้ว คนที่แกฆ่าจะน้อยรึ?!”
ส้งชิงเซวี๋ยนฟังเข้าใจแล้ว ที่แท้ทั้งหมดนี่ก็ทำเพื่อล้างแค้นให้พ่อแม่นี่เองถึงได้ใช้วิธีที่โง่เขลาแบบนี้
“ไอ้น้องชายทั้งสองฟังฉันให้ดีนะ! หวาเทียน หลงเซียวไม่ใช่คนที่ฆ่าพ่อแม่ของแก ตาลุงแก่ฉันคนนี้รับประกันได้! และก็แกหลงเซียว ถึงแม้แกจะไม่ได้ฆ่าคน แต่พ่อแม่เขาก็ตายไปแล้ว ไม่ว่ายังไงแกพูดคำว่าขอโทษสักคำก็ยังดี ใช่มั้ย?”
หลงเซียวหายใจอย่างเย็นชา เชอะ “คุณชายส้ง คนที่วางระเบิดในรถฉัน จะระเบิดฉันให้ตายก็คือเขา คนที่ไม่แยกแยะผิดถูกคิดว่าตัวเองเป็นลูกกตัญญูที่แก้แค้นให้พ่อแม่ ก็คือเขา ตอนนี้ยังหัวดื้อเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ก็คือเขา คนที่จะขอโทษ แน่นอนก็ต้องเป็นเขา”
หวาเทียนกำหมัดไว้อย่างแน่น “หลงเซียว บริษัทMBKทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย แกต้องรับผิดชอบ!”
หลงเซียวพยักหน้า “ดีมาก คุณพูดสิ ฉันต้องรับผิดชอบอะไร? สิ่งที่ฉันควรรับผิดชอบ ฉันไม่ปัดแน่นอน เชิญคุณชายหวาพูดออกมาได้เลย”
หวาเทียนเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วเชิดหน้าพูดว่า “ในฐานะที่แกเป็นประธานของบริษัทMBK แต่กลับปล่อยให้ลูกน้องทำเรื่องที่ทำให้คนอื่นต้องตายแบบนี้ นี่แหละคือความผิดของแก!”
หลงเซียวพยักหน้า“แบบนี้ ก็ดี เป็นความรับผิดชอบของฉัน ฉันจะปลดคนที่เกี่ยวข้องออกจากบริษัท คืนความเป็นธรรมให้กับคุณ”
หวาเทียนเดินเข้ามาใกล้อีกก้าวนึง “ถ้าหากตอนนั้นบริษัทMBKยอมช่วยพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ตาย! แต่บริษัทMBKเห็นแก่เงินทองเป็นอันดับแรก นี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้พ่อแม่ฉันตาย!”
หลงเซียวก็ยังพยักหน้า “เพราะฉะนั้น ตามที่คุณชายหวากล่าว ฉันจะต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง? วิธีการบริหารของบริษัทMBKหรือ? เป็นเพราะบริษัทMBKไม่ได้ให้ความช่วยเหลือพ่อแม่คุณจึงทำให้ทั้งสองคนจิตใจอ่อนแอจนเสียชีวิต? หรือว่า ฉันต้องรับผิดเป็นฆาตกร? ถ้าหากเป็นแบบนั้น เมื่อเทียบกับการบกพร่องทางบริหารแล้ว อย่างนั้นความผิดที่ตั้งใจฆ่าผู้อื่นจะน่าสนใจกว่าสินะ?”
หวาเทียนโมโห “ปั๊ด” ต่อยไปที่หน้าของหลงเซียว ทันใดนั้นริมฝีปากของหลงเซียวมีเลือดไหลออกมา ร่างกายเช และถอยหลังไป
หลงเซียวหัวเราะและใช้นิ้วมือเช็ดเลือดออก และหรี่ตามอง “คุณชายหวา ตั้งใจฆ่าผู้อื่นและทำร้ายร่างกาย ฉันสามารถทำให้คุณเข้าคุกได้นะ และฉันรับประกันว่า หลังจากคุณเข้าไปแล้ว จะไม่สามารถออกมาได้อีก จะลองดูมั้ยครับ?”
ส้งชิงเซวี๋ยนรีบยื่นมือเข้ามา ขวางอยู่ระหว่างเขาสองคน “ไอ้น้องชาย! เรื่องนี้เป็นแค่การเข้าใจผิด! เข้าใจผิด! อย่าทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเลย เรามาคุยกันดีๆ! คุยดีๆ อย่าลงไม้ลงมือกัน!”
หลงเซียวเช็ดเลือดบนใบหน้าออก มองหน้าที่โมโหจนหน้าเปลี่ยนของหวาเทียน “คุณชายหวา คุณต้องใช้ชีวิตที่มีแต่ความแค้นมาแปดปี ไม่เคยคิดจะสืบหาความจริงเลยรึไง? หรือว่า เบื้องหลังจะมีคนยุยงให้คุณทำแบบนี้ ทำให้คุณค่อยๆจนมุมจนต้องมาถึงขั้นที่ต้องฆ่าคนแบบนี้?”
มองหวาเทียนที่โมโหด้วยสายตาเยือกเย็น หลงเซียวหยิบมือถือออกมาเล่นอย่างชิวๆ “คุณชายหวาเป็นคนฉลาด เมื่อเทียบกับต้องติดคุกแล้ว ยอมรับเรื่องทั้งหมดนี้คงจะดีที่สุดสำหรับคุณ ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ ให้เวลาคุณสามนาที เล่าเรื่องออกมาให้หมด ไม่อย่างนั้น ฉันจะส่งคุณเข้าคุกที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลวง ต้องใช้ชีวิตในเสื้อนักโทษไปทั้งชาติ”