คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 346 เขาขี่ก้อนเมฆสีรุ้งมาหา
ตอนที่ 346 เขาขี่ก้อนเมฆสีรุ้งมาหา
หลายคำถามกดทับในสมองของลั่วหานเหมือนกับรถยนต์เหยียบทับสมองของเธอ ภาพที่บาดตา และคำพูดด่าทอ ดูถูก เหยียดหยามที่รุนแรงลอยกระทบหูของเธอ!
คำพูดที่ทิ่มแทงดั่งมีดคมและสายตาของสองร้อยคนทั้งหมดกลบเกลื่อนเธอไปทั้งตัวแล้ว!
"ลั่วลั่ว ลั่วลั่ว เธอเป็นอะไร? เธออย่าโกรธ ถ้าเธอโกรธ เธอจะถูกหลอก เป้าหมายของนังสารเลวโม่หรูเฟยคือทำให้เธอโกรธ เธออย่าโกรธ!"
ลู่ซวงซวงพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเธอ เธอเป็นห่วงลั่วลั่วโกรธจนเลือดขึ้นสมองแล้วสลบไป
โม่หรูเฟย!
ในดวงตาของลั่วหานปรากฏเส้นเลือดแดงขึ้น ขณะเดียวกันสายตาก็จ้องมองรูปภาพที่ฉายบนหน้าจอ ส่วนนักข่าวที่อยู่ข้างกว่าหนึ่งร้อยคนก็ถ่ายรูปเธอด้วยแสงแฟลชที่บาดตาของเธอ ทั้งที่อยู่ในห้องโถงของโรงแรมขนาดใหญ่ แต่ลั่วหานกลับรู้สึกเหมือนตัวเองถูกทอดทิ้งอยู่ในระลอกคลื่นน้ำ โดยรอบบริเวณมีคลื่นน้ำขนาดใหญ่จะกลืนกินเธอ
"คุณนายหญิงตระกูลหลงครับ คุณจะอธิบายเรื่องรูปพวกนี้ยังไงครับ? เวลาของรูปภาพเหล่านี้เป็นเวลาวันที่สองหลังจากที่คุณกับคุณหลงแต่งงาน แล้วคุณมีอะไรจะพูดแก้ตัวให้กับตัวเองบ้างครับ?"
"คุณฉู่ ผู้ชายในรูปภาพคือใครคะ? พวกคุณมีความสัมพันธ์อะไรกันคะ? เมื่อก่อนพวกคุณคบกันหรือเปล่าคะ?"
"หลังจากที่คุณแต่งงานกับคุณหลง คุณยังคงรักษาสถานะความสัมพันธ์อยู่ไหมครับ?"
คำถามที่บีบคั้นให้ตอบยิ่งเพิ่มความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนแทบไม่มีความจรรยาบรรณของนักข่าวเลย
เจิ้งซิ่วหยาที่เพิ่งจิบไวน์หนึ่งคำเข้าปาก เมื่อเห็นภาพบาดตาก็พ่นไวน์ออกมากระจัดกระจายเต็มพื้น หมอฉู่! นี่มันเรื่องอะไรกัน?
โม่หรูเฟยเผยสีหน้าตกใจขึ้น "นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครเอารูปพวกนี้มาฉายแบบนี้ เรื่องส่วนตัวของคุณนายหญิงตระกูลหลง พวกแกกล้าล่วงเกินหรอ! รีบปิดเดี๋ยวนี้! ปิด!"
การแสร้งทำเป็นปกป้องของโม่หรูเฟยยิ่งทำให้ผู้คนยิ่งอยากประณามและด่าทอเธอ "คุณโม่ ไม่ต้องปิดหรอก! ให้ทุกคนได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้! เธอมันหน้าไม่อาย! น่าขยะแขยงจริงๆ!"
"ไม่รู้จักยางอาย! ต้องให้ทุกคนเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ! ทุกคนจะได้ไม่ถูกหลอกอีก!"
"ใช่! ต้องให้ทุกคนดูว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแบบไหน!"
ทุกคนเริ่มทวีคูณความรุนแรงในการประณามมากขึ้น
ใบหน้าขาวซีดผิดแปลกเมื่อกี้ของลั่วหานค่อยๆเริ่มฟื้นคืนสภาพปกติ เธอตบบนแขนของลู่ซวงซวงเล็กน้อย จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินข้างหน้าหนึ่งก้าว ท่ามกลางฝูงชนที่ล้อมรอบ
ถึงแม้คำพูดดูถูกเหยียบหยามจะรุนแรง และสกปรกแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เอามาเปื้อนบนตัวเธอ เธอยิ้มจางๆต่อฝูงชน ชั่วพริบตาเสียงด่าทอเริ่มเงียบลง เธอก็หัวเราะออกมา จากนั้นเสียงด่าทอก็เงียบไปเลย
มีเพียงเหล่านักข่าวที่ถ่ายรูปกันอย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกันแสงแฟลชก็ตกกระทบบนใบหน้าที่สวยของเธอด้วย
ลั่วหานหันหน้ามองตัวเองที่มีสภาพเมามายในรูปภาพ และพูดด้วยน้ำเสียงพอดีที่สามารถทำให้ทุกคนในงานได้ยินอย่างชัดเจนว่า "ทุกท่าน คนในรูปคือฉันจริงค่ะ"
"ฮ่าฮ่า!" จู่ๆโม่หรูเฟยก็หัวเราะขึ้น เธอจับกระโปรงชุดแต่งงานเดินขึ้นมาข้างหนึ่งหนึ่งก้าว จากนั้นซุนปิงเหวินที่อยู่ข้างหลังก็เคลื่อนรถเข็นมาข้างหน้าเหมือนกัน
"คุณฉู่ อ๋อ คุณนายหญิงตระกูลหลง ต้องขออภัยค่ะ มีใครบางคนคิดสกปรกเอารูปภาพเปลือยกายของคุณ แต่….." เธอยิ้มแย้มต่อฝูงชน และหันหน้าพูดกับลั่วหานว่า "คุณบอกว่าคนในรูปภาพคือคุณ แล้วคุณสามารถช่วยอธิบายต่อหน้าทุกคนตอนนี้หน่อยไหมคะว่า คุณนายหญิงแห่งตระกูลใหญ่ของเมืองหลวง ตกลงทำอะไรมา?"
ในตอนนี้ เหล่านักข่าวในฝูงชนเริ่มกันทยอยโทรศัพท์ซักถามแต่ละสำนักนิตยสารว่า สามารถลงข่าวแบบนี้ได้ไหม หากลงข่าวแล้วจะถูกหลงเซียวลบหรือมีผลกระทบต่อสำนักนิตยสารไหม
ลั่วหานเริ่มได้ยินเสียงหลายเสียงดังขึ้นอีกครั้ง และได้รับรู้ว่า หลงเซียวมีอิทธิพลมากแค่ไหนในเมืองหลวง จากนั้นเธอก็ยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย
"ดูเหมือนทุกคนจะสนใจชีวิตส่วนตัวของฉันมากเลยนะคะ?" เธอยิ้มแย้มอย่างอ่อนหวาน จนทำให้บางคนถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย
ซุนปิงเหวินพูดขึ้นว่า "คุณนายหญิงตระกูลหลง รบกวนคุณอธิบายด้วยตัวเองหน่อยได้ไหมว่า รูปภาพที่เราฉายผิดพลาด มันเป็นเรื่องอะไร? ถ้าหากมีความเข้าใจผิดอะไรก็พูดต่อหน้าทุกคนให้ชัดเจนเลย!"
ฮ่าฮ่า! อธิบายหรอ?
ทั้งที่เป็นคนโยนน้ำสกปรกใส่ตัวเธอ ยังจะให้เธอพูดอธิบายอะไรอีก? น่าขำจริงๆ!
เจิ้งซิ่วหยาเดินฝ่าฝูงชนมายืนข้างหลังของลั่วหาน "คุณหมอฉู่ คุณใจเย็นลงก่อน หากคุณพูดตอนนี้อาจสร้างความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ต่อทุกคนได้ เดียวฉันให้พวกเขาปิดรูปภาพก่อน!"
ไม่นาน เจิ้งซิ่วหยาก็เตรียมตัวแสดงบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ยังไม่ทันยื่นมือหยิบในกระเป๋าก็ถูกลั่วหานปฏิเสธ
"คุณตำรวจ คนที่ไม่ควรทำอะไรวู่วามคือคุณมากกว่า คุณแต่งตัวแบบนี้ต้องมาทำภารกิจใช่ไหม? อย่าเผยตัวตนของตัวเองเลยค่ะ"
เจิ้งซิ่วหยากัดฟันเล็กน้อย "ภารกิจผีอะไรล่ะ ภารกิจของฉันคือรักษาความปลอดภัยของทุกคน เดียวฉันจะให้พนักงานไปปิดเดี๋ยวนี้เลย!"
"เดียวก่อนค่ะ หากไปโดยไม่อธิบายแบบนี้คงยิ่งเพิ่มความสงสัยให้กับพวกเขา คุณรอก่อน เดียวฉันจัดการเอง"
หลังจากปฏิเสธความช่วยเหลือจาก เจิ้งซิ่วหยาเสร็จ ลั่วหานก็กวาดตามองฝูงชนรอบหนึ่ง และพูดขึ้นว่า "ทุกคนอยากฟังใช่ไหม? คุณโม่ คุณซุนเองก็เหมือนกันใช่ไหม พวกคุณแน่ใจว่าจะฟังเรื่องนี้ในงานแต่งงานของตัวเอง?"
โม่ล่างคุนจ้องมองเธอด้วยสายตามืดครึ้ม แต่ไม่กล้าพูดตามอำเภอใจเหมือนทุกคน เพียงแต่เขาส่งสายตาหา ฟู่เหวินฟางเพื่อบอกให้รอลั่วหานถูกทุกคนดึงตกลงเวที!
"ได้ยินมาว่า ก่อนที่จะแต่งงาน คุณฉู่ใช้ชีวิตสะเปะสะปะมาก และมักเกิดเรื่องที่บาร์ด้วย จริงไหมคะ?"
ลั่วหานยิ้มแย้ม และพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า "ใช่หรอคะ? คุณโม่ การพูดใส่ร้ายป้ายสีต้องได้รับบทลงโทษทางกฎหมายยังไง คุณคงรู้นะค่ะ"
โม่หรูเฟยยิ้มต่อฝูงชน "แขกทุกท่านค่ะ พวกคุณคิดว่ายังไงคะ?"
"คนที่รู้เรื่องชีวิตส่วนตัวเมื่อก่อนของคุณนายหญิงตระกูลหลงคงมีฉันที่เป็นน้องสาว พวกเราใช้ชีวิตด้วยกันมาสิบกว่าปี พี่สาวแสนดีของฉันเป็นยังไง ฉันรู้ดีที่สุด"
คนที่พูดคือฉู่ซีหราน
เธอเดินฝ่าท่ามกลางฝูงชนด้วยท่าทางสูงส่งออกมา พร้อมกับยิ้มมุมปากเหยียดหยาม เหมือนกับเห็นลั่วหานเป็นเพียงขยะไร้ประโยชน์
คิดไม่ถึงว่าฉู่ซีหรานจะเผยตัวตนน้องสาวของตัวเอง และจะยืนยันว่าเธอมีชีวิตส่วนตัวที่สะเปะสะปะ! หากข่าวนี้แพร่กระจาย คงเป็นข่าวดังในรอบปีแน่นอน!
ลั่วหานเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง "น้องสาวพูดจาต้องระมัดระวังหน่อยนะ ไม่เช่นนั้น ในฐานะพี่สาว คงต้องสั่งสอนเองแล้วล่ะ!'
ฉู่ซีหรานเหลือบมองเธอด้วยหางตาเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มมุมปากประชดประชัน "พี่สาวแสนดี ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า หลังจากพี่เป็นคุณนายหญิงตระกูลหลงจะไร้ยางอายมากขนาดนี้ ถึงขั้นแอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายคนอื่น ในฐานะน้องสาว ฉันคงทำได้เพียงหลับหูหลับตาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ใครใช้ให้เธอมีหน้าตาที่ผู้ชายชอบล่ะ! แต่…ฮ่าฮ่า หลังจากแต่งงานกลับผิดศีลธรรม ช่าง….ฮ่าฮ่า ในฐานะน้องสาว ฉันรับไม่ได้จริงๆ!"
การอธิบายที่มีอารมณ์ชัดถ้อยชัดคำแบบนี้ของฉู่ซีหรานยิงเพิ่มความน่าเชื่อถือในเรื่องนี้ ในตอนนี้ลั่วหานกลายเป็นผู้หญิงผิดศีลธรรมในสายตาทุกคนแล้ว เหล่านักข่าวและสื่อมวลชนก็ปักใจเชื่อเหมือนกัน ดังนั้นเลยโทรศัพท์ขอให้รีบประกาศลงข่าวทันที
โม่หรูเฟยเดินด้วยส้นสูงมาข้างหน้าลั่วหาน ทั้งสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งเมตร เธอยิ้มมุมปากเยาะเย้ยเล็กน้อย "ฉู่ลั่วหาน เธอหักหลังหลงเซียว เพราะเธอแอบมีชู้ ฉันอยากรู้จริงๆว่า คนของตระกูลหลงจะคิดยังไงกับเรื่องนี้?"
"อืม! จะคิดยังไงได้ล่ะ! คุณโม่ วันนี้พวกเราต้องขอบคุณคุณมากเลยนะค่ะ ที่ทำให้พวกเราได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของฉู่ลั่วหาน! เธอคือเห็บตัวหนึ่งของตระกูลหลง! ฉันเชื่อว่าคุณลุงสองกับอาสะใภ้ต้องไม่ยอมให้ผู้หญิงประเภทนี้อยู่ในบ้านตระกูลหลงแน่!"
โจวหยู่เช่นกัดฟันอย่างแน่น และเดินเข้ามาข้างหน้าฝูงชนด้วยชุดที่สละสลวย พร้อมกับยิ้มมุมปากเยาะเย้ยลั่วหานเล็กน้อย!
ดีมาก ดีมากเลย
ลั่วหานหัวเราะในใจเบาๆ เกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็ทำให้รู้อย่างไม่ต้องบอกว่า โม่หรูเฟยสมคบคิดกับใคร ดีมาก!
หลงยี่ผู้ชายเพียงคนเดียวของตระกูลหลงที่อยู่ในงานกลายเป็นคนสำคัญของสื่อมวลชนแล้ว
"คุณหลงยี่ครับ การข่าวอื้อฉาวแบบนี้ คุณในฐานะคนของตระกูลหลงคิดเห็นยังไงครับ?"
หลงยี่กุมขมับแสร้งแกล้งทำเป็นเสียอกเสียใจ "ผมรู้สึกเห็นใจหลงเซียวมากครับ คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่แต่งงานกับเขาเป็นคนแบบนี้ คนของตระกูลหลงไม่มีทางรับได้แน่นอน"
แม้แต่หลงยี่ยังมีสภาพแบบนี้ ดังนั้นแขกในงานเลยยิ่งเชื่อมากขึ้น "ฉู่ลั่วหาน เธอนี่เสแสร้งเก่งจริงๆ! นังเพศยา!"
เสียงด่าทอปะทุขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน จนทำให้ลั่วหานยิ่งฟังยิ่งรู้สึกสะใจ
ลู่ซวงซวงกับเจิ้งซิ่วหยาเริ่มรู้สึกแย่แล้ว เพราะเกือบถูกน้ำลายทับถมจนตายแล้ว
เมื่อเสียงด่าทอเพลาลง ลั่วหานก็แย่งไมโครโฟนจากมือของพิธีกรขึ้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เชิญทุกคนด่าจนเหนื่อยหรือยัง? งั้นฟังฉันพูดสักหน่อยนะค่ะ"
เสียงของลั่วหานดังกังวานขึ้นสิบเท่า จนในงานมีแต่เสียงของเธอผู้เดียว
ลั่วหานกวาดตามองทุกคน ถือไมโครโฟนและพูดว่า "ทุกคนมีจินตนาการล้ำเลิศจริงๆ ฉันรู้สึกเลื่อมใสมาก! รูปภาพที่ทุกคนเห็นคือฉันจริงๆ และผู้ชายที่อยู่ในรูปภาพ พวกคุณเองก็รู้จัก"
ว่ายังไงนะ!รู้จักหรอ?
ทุกคนจ้องมองไปที่ลั่วหานอย่างพร้อมเพรียง "เขาคือใคร? ผู้ชายที่เธอแอบมีความสัมพันธ์คนนั้นคือใคร?"
ลั่วหานหันหน้ามองรูปภาพบนหน้าจออีกครั้ง และพูดขึ้นว่า "ง่ายดายมาก เขาก็คือหลงเซียว สามีของฉัน"
"ฮ่าฮ่า! ฉู่ลั่วหาน เธอจะโกหกก็ช่วยออกแรงคิดหน่อย! โกหกแบบนี้ใครจะเชื่อ! เธอคิดว่าหลงเซียวไม่อยู่ในงาน แล้วจะพูดยังไงก็ได้หรอ! ฝันไปเถอะ!"
"แอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายอื่นแล้วยังโกหกหน้าตาเฉยอีก ฉู่ลั่วหาน เธอมันนังสารเลว!"
ลั่วหานยกมือปิดหู ขมวดคิ้วและพูดว่า "ทำไม? ฉันไปฮันนีมูนกับสามีที่โรงแรมหาบรรยากาศโรแมนติกไม่ได้หรอ? เพียงแต่….ถูกคนอื่นถ่ายรูปได้ยังไงกัน"
"พูดจาไร้สาระ! ฉู่ลั่วหาน ผู้ชายในรูปภาพไม่ใช่หลงเซียว!" เมื่อโม่หรูเฟยเห็นลั่วหานเริ่มแก้ต่างให้กับตัวเองได้ก็รีบพูดขัดจังหวะขึ้น
ลั่วหานยิ้มอย่างไร้เดียงสา "อ๋อ? หากไม่ใช่เขา งั้นคุณโม่ช่วยบอกหน่อยว่า ผู้ชายในรูปภาพคือใคร?"
โม่หรูเฟยเผยสีหน้าขาวซีด "ไม่ใช่เขา!"
ไม่นาน โม่หรูเฟยก็ยิ้มอย่างสะใจ และหยิบโทรศัพท์จากมือของผู้ช่วยด้านข้าง "ฮ่าฮ่า ฉู่ลั่วหาน เธอกล้าเผชิญหน้ากับหลงเซียวไหม งั้นพวกเรามาถามเขาตอนนี้เลย คืนวันที่สองหลังจากแต่งงานเขาอยู่ที่ไหน ทำอะไร?"
เธอยัดโทรศัพท์ใส่มือของลั่วหาน
เธอเชื่อว่าหลงเซียวไม่ฟังในสิ่งที่โม่หรูเฟยพูดแน่นอน แต่หากถามว่าคืนนั้นอยู่ที่ไหน เกรงว่าหลงเซียวจะตอบไม่ได้
"เป็นอะไรไปหรอ คุณฉู่ ไม่กล้าแล้วหรอคะ? หรือว่าลืมเบอร์โทรศัพท์ของเขา? ไม่เป็นไร เดียวฉันโทรศัพท์!"
จากนั้นเธอก็กดหมายเลขโทรศัพท์ แล้วกดโทรทันที!
แต่––
ยังไม่ทันโทรศัพท์ไม่กี่นาที จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตรงประตูทางเข้าของห้องโถง!
เสียงโทรศัพท์ของหลงเซียว!
โม่หรูเฟยถึงกับหน้าซีดทันที ขณะเดียวกันโทรศัพท์ในมือก็ร่วงตกลงพื้น!
เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ เหล่าแขกทุกคนก็หันหน้ามองตรงประตู ขณะเดียวกันก็ขยับตัวเปิดทางหนึ่งขึ้น จากนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งถือโทรศัพท์เดินมาข้างหน้าด้วยสายตาเย็นชาขึ้น!
รัศมีความน่าเกรงขามสยบทุกคนในชั่วพริบตา!
เป็นหลงเซียวจริงๆ!
หลงเซียวสวมชุดสูทแบรนด์อามานสีดำอย่างสง่าผ่าเผย และสวมรองเท้าหนังแวววับ พร้อมเดินเข้ามาในห้องโถงทีละก้าวด้วยท่าทางหนักแน่น
ลั่วหานจ้องมองหลงเซียวอย่างดีอกดีใจ ขณะเดียวกันหลงเซียวก็เดินเหยียบริบบิ้นหลากสีบนพื้นมาที่เธอ เธอรอนานมากแล้ว!
หลงเซียวพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกอย่างเซ็กซี่ว่า "ไม่ต้องโทรศัพท์ซักถามหรอก เพราะผมจะบอกตอนนี้ให้กับทุกคน"