คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 285 การขัดแย้งกันระหว่างพ่อลูก
ตอนที่ 285 การขัดแย้งกันระหว่างพ่อลูก
วันรุ่งขึ้น ข่าวเสียชีวิตของเฉียวซีครอบครองพื้นที่สำคัญของสื่อและบนโซเชียลอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นการคาดเดาเกี่ยวกับความจริงของการตายของเฉียวซีทำให้ผู้คนสนใจอย่างยิ่ง เมืองหลวงที่ไม่มีเรื่องซุบซิบที่น่าสนใจมาหลายวันได้ตกลงไปสู่การคึกคักบนโลกโซเชียลอีกครั้ง
"เฉียงซีเข้าคุกในข้อหาลักพาตัวคุณลั่วหาน และตอนนี้เธอฆ่าตัวตายด้วยความสิ้นหวังเพราะกลัวการลงโทษทางกฎหมาย "
"คดีของเฉียวซีลักพาตัวฉู่ลั่วหานจบสิ้นโดยการฆ่าตัวตายของเฉียวซี"
"เฉียวซีเสียชีวิตหมายความว่าคดีตอนนั้นไม่มีพยานอีกแล้ว ตกลงใครอยู่เบื้องหลังคดีนี้?สามารถหาความจริงได้หรือเปล่า?"
สำหรับความตายของเฉียงซี สื่อต่างๆต่างก็ถือคำพูดของตัวเองเป็นหลัก เรื่องนี้กำลังเผยแพร่ครอบคลุมไปทุกที่ทุกมุมอย่างรวดเร็ว
พอลั่วหานและหลงเซียวได้เห็นหนังสือพิมพ์ฉบับเช้า ล้วนหัวเราะอย่างเย็นชาออกมาพร้อมกัน
ขว้างหนังสือพิมพ์ออกไป สายตาที่สงบและแหลมคมของลั่วหานมีความเยาะเย้ยซ่อนอยู่"การตายของเฉียวซี ไม่ใช่อุบัติเหตุแน่นอน เห็นได้ชัดว่ามีคนไม่อยากให้เธอมีชีวิตอยู่อีกแล้ว"
หลงเซียวใช้มือข้างเดียวจัดระเบียบแขนเสื้อ และมองไปดูภรรยาที่ถือกระเป๋าอยู่กำลังเตรียมออกจากบ้าน"เห็นได้ชัดว่าเป็นแบบนี้ ข่าวของเฉียวซีถูกประกาศออกมา ข่าวของโม่หรูเฟยก็จะถูกปกปิดโดยสื่อ คำพูดทั้งหมดของเฉียวซีในฐานะที่เป็นพยานล้วนไร้ประโยชน์ เพราะเธอตายไปแล้ว คนที่ได้รับผลประโยชน์ในเรื่องนี้ก็คือโม่หรูเฟยนั่นเอง"
ดวงตาที่เฉลียวฉลาดของลั่วหานกระพริบเล็กน้อย"ดังนั้นคนที่ฆ่าเฉียวซี ให้เธอต้องรับความผิดทั้งหมด ถ้าไม่ใช่โม่ล่างคุนก็คือซุนปิงเหวิน"
"ใช่ โอกาสที่เป็นซุนปิงเหวินมีอยู่มาก"
"ไอ้เหี้ย!"ลั่วหานจับสายรัดของกระเป๋าไว้อย่างแน่น"เขานี่รอไม่ไหวแล้ว เพื่อให้เรื่องนี้จบสิ้นลงจึงไปฆ่าเฉียงซี มันช่างโหดร้ายจริงๆ "
หลงเซียวแตะศีรษะของเธอ ส่วนโค้งของรอยยิ้มนั้นค่อนข้างจะชั่วร้าย"คุณมีวิธีของคุณเอง เขาก็มีแผนของเขาด้วย การแข่งขันครั้งนี้ โม่ล่างคุนแพ้จนน่าสังเวชมาก แน่นอนว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้โม่ล่างคุนดีใจขึ้นมา"
"เขานี่เป็นการฆ่าคนโดยเจตนา!ฉันจะหาหลักฐานให้ได้ เพื่อจับพวกเขาให้ได้ เฮ่อ ดูเหมือนว่าการยึดทรัพย์สินของพวกเขายังไม่เพียงพอ"
ลั่วหานเหยียบพื้นอย่างรุนแรง เสียงรองเท้าส้นสูงชนกับพื้นนั้นดังขึ้นมา
หลงเซียวพูด"ตั้งแต่เมื่อไหร่เป็นตันมาคุณถึงกลายเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายล่ะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนคุณจะไม่ไปสนใจเรื่องแบบนี้เลยนะ"
"คุณหลงหมายความว่ายังไง?"ลั่วหานมองเขาอย่างสงสัย
หลงเซียวหยิบกุญแจรถขึ้นมา และกอดเอวของเธอเดินออกไปจนวิลล่า"หมายความว่า เรื่องแบบนี้คุณอย่าไปมีส่วนร่วมเลย การฆ่านั้นโหดเหี้ยมและสกปรกเกินไป ฉันมาทำก็พอ"
"คุณ?คุณคิดจะทำยังไง?"
หลงเซียวหงายมุมปากขึ้นมา ยิ้มอย่างลึกซึ้งมาก"เดี๋ยวคุณจะได้เห็นเอง"
ลั่วหานไม่ไปเจาะลึกเรื่องนี้อีก แต่เรื่องอีกเรื่องหนึ่ง เธอรู้สึกว่าควรจะถามให้ชัดเจนดีกว่า
เดินมาถึงประตูรถอย่างเร็ว ลั่วหานเปิดรถและหยิบแฟ้มเอกสารฉบับหนึ่งออกมา"นี่เป็นสัญญาที่พ่อฉันทำกับพ่อคุณในหลายปีก่อน มีหลายจุดฉันไม่เข้าใจ จึงหวังว่าจะได้คำตอบจากคุณ"
หลงเซียวขมวดคิ้ว หยิบแฟ้มจากเธอมาอย่างสงสัย และเปิดไปดู สายตาลึกลับจนราวกับจมอยู่ใต้มหาสมุทร เสียงที่ทุ้มต่ำได้เพิ่มความไม่พอใจเข้ามา"เรื่องนี้ฉันไม่รู้มาก่อน แต่ฉันจะพยายามให้คำตอบกับคุณอย่างเร็วสุด"
ลั่วหานพยักหน้าและถอนหายใจออก เลียริมฝีปากของตนเองและพูดอย่างกังวลว่า"หลงเซียว ฉันสงสัยว่าธุรกิจของพ่อคุณอาจมีส่วนผิดกฎหมาย ก็เหมือนกับเสิ่นเหลียวที่ใช้บริษัทฉู่ซื่อในการฟอกเงิน เงินในมือของพ่อคุณก็อาจไม่สะอาดทั้งหมด คุณเข้าใจความหมายของฉันไหม"
เขาเข้าใจอยู่แล้ว
เพราะแม้กระทั่งหลงเซียวเอง ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเงินบนมือของเขานั้นสะอาดหมด
"ภรรยา……"
"เงียบ อย่ามาพูดอะไรชั่วคราว ฉันจะรอคำตอบของคุณ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพ่อฉันด้วย ดังนั้นฉันหวังว่าจะได้รับคำตอบ"
"โอเค"
——
หลงเซียวนั่งอยู่ในห้องทำงานของประธาน และได้เปิดแฟ้มสัญญาชุดนั้นอีกที ตัวอักษรเขียนอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้กลับไม่สามารถค้นพบข้อมูลใดๆที่เกี่ยวกับโรงพยาบาลเด็กได้แม้แต่นิด ต้องมีใครบางคนจงใจปกปิดเรื่องนี้แน่นอน
พอดีในเวลานี้ หลงจื๋อมาเคาะประตูห้องทำงาน
หลังจากหลงจื๋อเข้ามาแล้ว ก็วางผลการรายงานงบการเงินชุดหนึ่งไว้บนโต๊ะหลงเซียว และใช้นิ้วมือนวดขมับ ตั้งนานไม่ได้พูดอะไรสักคำ
หลงเซียวมองเห็นสีหน้าของเขา จากนั้นก็ย้ายสายตามาอยู่บนผลการรายงานงบการเงิน"เกิดอะไรขึ้น พูดมาตรงๆ"
หลงจื๋อกัดฟันไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าไม่เป็นธรรมชาติมาก"เออ พี่ชายครับ มีเรื่องหนึ่งฉันไม่ทราบว่าจะพูดกับคุณหรือเปล่า"
"พูด"
หลังจากได้รับอนุมัติ หลงจื๋อจึงหายใจเข้าลึกๆ และเปิดไปที่หน้าหนึ่งของรายงานชุดนั้น เม้มปากและอ้าปากพูดอย่างเกรงใจ"เออ……ฉันสังเกตได้ว่ามีเงินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งถูกโอนไปที่อื่น ไม่รู้ที่ไป แต่……คนที่เซ็นชื่อเป็นคุณพ่อ ฉันไม่กล้าไปถามเขา ดังนั้นเลยคิดจะมาถามคุณว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น?"
หลงเซียวนำผลการรายงานงบการเงินมาดู และกวาดดูข้อมูลอย่างรวดเร็ว"เรื่องนี้ยังมีใครรู้ไหม?"
หลงจื๋อส่ายหัว"ตอนนี้มีแค่คุณกับฉันที่รู้ บัญชีส่วนตัวของพ่อจะถูกเก็บเป็นความลับมาตลอด ในที่สุดถึงจะรวบรวมมาที่ฉัน แถมฉันรู้สึกว่า นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ดังนั้น……พี่คิดยังไงกับเรื่องนี้?"
หลงเซียวเปิดไปดูข้างหน้าอีกหลายหน้า และพลิกไปดูข้างหลังอีกหลายหน้า ที่อื่นไม่มีอะไรผิดปกติ มีแค่ที่นี่มีก้อนเงินจำนวนใหญ่ปรากฏอยู่ ซึ่งเด่นมาก
"ต้องไปถามพ่อถึงจะรู้ที่มาที่ไปของเรื่อง"เสียงของหลงเซียวหม่นหมอง นิ้วมือกำลังถูอยู่บริเวณคาง กำลังครุ่นคิดอยู่ พอนึกถึงคำพูดของลั่วหาน ความในใจของหลงเซียวก็ยิ่งเอียงไปกับสิ่งที่ตนเองได้ยินมา
"ถามคุณพ่อ?ฉันไม่กล้าไป ถ้าจะไปถามคุณไปถามเองเลย"
หลงจื๋อในฐานะที่เป็นผู้จัดการฝ่ายการเงิน เขารู้สึกว่าตนเองอยู่ในตำแหน่งนี้อย่างอึดอัดมาก ยุ่งงานยังไม่พอ ยังต้องช่วยปิดบังเงินที่ระบุที่ไปไม่ได้ของคุณพ่ออีก อยากจะร้องไห้จริงๆ
"โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้"
"อะไร?เดี๋ยวนี้เลยหรือ?พี่ชายคุณอย่าเพิ่งใจร้อน คุณคิดให้ดีก่อนว่าจะพูดกับพ่อยังไง ใจเย็นๆนะ คุณต้องใจเย็นๆนะพี่ชาย!"
หลงเซียวไม่สนใจคำพูดของเขา ได้เดินออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว ใช่แล้ว ตั้งแต่โครงการร่วมมือกันของปีนั้นจนถึงการย้ายเงินของบริษัทไปโดยระบุที่ไปไม่ได้ของตอนนี้ เขาล้วนจะถามอย่างชัดเจน
หลงจื๋อมองไปดูเงาหลังที่จากไปของพี่ชาย
เขาแตะอกไว้ด้วยความกลัว"ตายห่าแล้ว พี่ชายกับคุณพ่อจะใช้กำลังกันหรือเปล่า?สีหน้าของพี่ชายเมื่อกี้นี้น่ากลัวหรือเกิน"
ในขณะเดียวกัน หลงจื๋อก็จินตนาการถึงสถานการณ์การต่อสู้ระหว่างทั้งสอง หากพ่อกับพี่ชายต่อสู้ขึ้นมาจริงๆ เขาควรจะช่วยใคร?
เออ เขาต้องยอมรับว่า ในใจของเขามีแต่พี่ชาย
หลงเซียวหยิบแฟ้มเอกสารและผลการรายงานงบการเงินไว้ และเดินออกมาจากลิฟต์วีไอพีด้วยท่าทางที่น่ากลัว แล้วเดินตรงไปทางห้องทำการของประธานใหญ่ ระหว่างทางมีเลขาและผู้จัดการหลายคนทักทายกับเขา แต่เขาไม่ได้สนใจทำเป็นว่าไม่เห็น
ในช่วงเวลากระพริบตา เขาก็ได้ผลักประตูห้องทำการประธานใหญ่ออกอย่างหงุดหงิด
เขามัวแต่ไปจัดการคู่แข่งข้างนอก แต่กลับลืมมังกรที่ใหญ่ที่สุดในตระกูลหลงของพวกเขาไป คิดแล้วมันน่าตลกจริง
"ท่านประธาน……"
"ท่านประธาน……"
หลายคนที่กำลังรายงานเรื่องงานกับหลงถิงต่างก้มหน้าทักทาย แต่หลงเซียวมองแต่หลงถิงคนเดียว ไม่ได้สนใจหลายคนนั้น
หลงถิงปิดฝาปากกาและโบกมือให้ทุกคนลงไปก่อน
ภายในห้องทำการ เหลือเพียงแค่พ่อลูกสองคน สายตาของคนหนึ่งเต็มไปด้วยฆาตกรรม ส่วนอีกคนหนึ่งสีหน้าสงบมาก สี่ตาเผชิญกัน ราวกับการชมกันระหว่างดินน้ำไฟลม
"เกิดเรื่องอะไรขึ้นคุณถึงวิ่งเข้ามาอย่างโมโห"หลงถิงยกแก้วน้ำชาขึ้นมา ค่อยๆปัดใบชาในถ้วยแล้วจิบอึกนึง
สีหน้าของหลงเซียวตึงเครียดอยู่ และโยนแฟ้มลงบนโต๊ะทำงานอย่างรุนแรง"คุณพ่อดูพวกนี้ก่อน และลองคิดดูว่าจะอธิบายกับฉันยังไง"
หลงถิงกวาดไปดูสัญญาและผลการรายงานงบการเงิน มุมปากหงายขึ้นมา ในสายตาของการสมรู้ร่วมคิดเต็มไปด้วยความเย็นชา"เพื่อแค่สิ่งนี้หรือ?"
หลงเซียวยิ้มออกมาอย่างโกรธ"คุณพ่อรู้สึกว่าสิ่งนั้นยังไม่เพียงพอที่จะให้คุณมาอธิบายหรือ?"
หลงถิงพยักหน้า พูดอย่างเย็นชา"สัญญาการร่วมมือกันของหลายปีก่อน กับผลการรายงานงบประมาณที่ธรรมดาชุดหนึ่ง คุณจะให้ฉันอธิบายอะไร?"
"โรงพยาบาลเด็กที่คุณร่วมมือกันสร้างกับบริษัทฉู่ซื่อ ตั้งแต่คุณฉู่เสียชีวิตไปโรงพยาบาลนี้ก็หายไปด้วย เรื่องนี้ฉันรู้สึกแปลกใจมาก ดังนั้นจึงอยากมาถามพ่อดู พ่อจะพูดออกมาตรงๆ หรือจะรอฉันไปค้นพบความจริงออกมาเอง?ถ้าความจริงมันเลวร้ายมาก ฉันกลัวว่าจะทำให้คุณพ่อเสียหน้า"
หลงถิงไม่ได้คิดจะปิดกั้น รอยยิ้มกลับมีเล่ห์เหลี่ยมมากขึ้น"ถูกต้อง ฉันได้สร้างโรงพยาบาลเด็กสวัสดิการขึ้นมาจริงๆ แต่โรงพยาบาลสวัสดิการไม่สะดวกต่อเรื่องที่ฉันจะทำ แต่พ่อตาของคุณคนนั้นไม่เชื่อฟัง……ดีอยู่ที่ ไม่นานเขาก็ตายแล้ว ฉันยกเลิกโรงพยาบาลไป และเปิดเป็นสถาบันการเงิน"
หลงเซียวเอ่ยเสียงเฮ่อเบาๆ"คุณใช้สถาบันการเงินนี้ไปทำอะไร?"
หลงถิงลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ ยืนอยู่ที่หน้าหน้าต่างโดยหันหลังให้ลูกชาย"หลงเซียว คุณรู้หรือเปล่าว่าปีหนึ่งฉันต้องเสียภาษีให้รัฐบาลเท่าไหร่?"
หัวใจของหลงเซียวเต้นแรงขึ้นมาทีหนึ่ง"คุณใช้สถาบันการเงินในการหนีภาษี?"
หลงถิงไม่ได้หันมา ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขา แต่สามารถรับรู้ถึงความเย็นชาของเขา"การหลีกเลี่ยงภาษีอย่างสมเหตุสมผลเป็นหนทางเดียวสำหรับการพัฒนาวิสาหกิจให้ยาวนานไป"
"นี่เป็นพฤติกรรมที่ผิดกฎหมาย"หลงเซียวใช้นิ้วที่เรียวยาวนวดขมับ ไม่ใช่การฟอกเงิน แต่เป็นการหนีภาษี พฤติกรรมอย่างนี้เขาก็ได้ทำด้วย!
"ใช่แล้ว การหนีภาษีเป็นพฤติกรรมที่ผิดกฎหมาย แต่คุณคิดจะทำยังไง?ไปแจ้งความ?แจ้งให้กรมอัยการประชาชนทราบถึงความจริงทางการเงินของ MBK?จากนั้นดำเนินการตรวจสอบ ถูกสั่งปิด?หลงเซียว คุณจะไม่ทำอย่างนี้หรอก ฉันเป็นคุณพ่อของคุณ รู้นิสัยของคุณอย่างชัดเจน แล้วตอนนี้คุณก็ได้รู้ความจริงแล้ว การรู้แล้วไม่แจ้งถือเป็นการปกปิดความจริง มีโทษทางกฎหมายที่เหมือนกันกับคนทำ ตอนนี้คุณกับฉันเป็นคนฝ่ายเดียวกัน"
ดวงตาที่ของเขาเย็นชาจนทำให้คนหวาดกลัว
คาดการณ์ไม่ถึง จึงตกใจมาก
ลำตัวของหลงเซียวสูงโปร่ง และยิ้มอย่างใจเย็น"เรื่องนี้สิ้นสุดลงเท่านี้ สถาบันการเงินที่คุณใช้ในการหนีภาษีฉันก็จะจัดการสะอาดให้คุณ"
สะอาด เฮ่อ เรื่องนี้จะสะอาดได้ยังไงล่ะ?
หลงถิงไม่ได้ตอบคำพูดของเขา แต่กลับหันมามองไปดูรายงานอีกชุดหนึ่ง"ฉันคาดเดาได้ว่าเสี่ยวจื๋อจะเอาสิ่งนี้ให้คุณดู คุณอยากจะถามฉันว่า ทำไมถึงย้ายเงินก้อนหนึ่งไปใช่ไหม"
หลงเซียวเกิดความเยาะเย้ยขึ้นมา ออร่าแห่งการสังหารก็พุ่งขึ้นจากฝ่าเท้าจนถึงหน้าผาก เขารู้สึกค่อนข้างเกลียดชัง"ในเมื่อคุณเดาได้แล้ว พูดมาตรงๆเลย"
สายตาการสำรวจของหลงถิงปะทะเข้ากับลูกชาย ในฐานะที่เป็นพ่อ หลงถิงรู้สึกรังเกียจการที่ลูกชายของเขามาสอบสวนเขาอย่างเปิดเผย"ธนาคารสวิส"
"ทำอะไร?"
"คุณไม่มีสิทธิ์รู้!"
เฮ้อ!
"เรื่องที่ฉันอยากรู้ ก็จะมีวิธีตรวจสอบได้ สิ่งนี้คุณยังจะพิสูจน์อีกหรือ?"
บริหารMBKมานับหลายปีนี้ หลงเซียวยังไม่เคยได้เห็นหลงถิงใช้เงินทุนของบริษัททำยังอื่น ทำปัจจุบันการกระทำของเขาช่างบ่อยเกินไป
"นั้นก็รอให้คุณตรวจสอบได้ค่อยว่ากันอีกที"
"พ่อ คูณกำลังขุดหลุมให้กับตนเอง"
"เป็นการขุดหลุม แต่ไม่ได้ขุดให้ฉันเอง"
พอหลงถิงพูดเสร็จ ก็วางแก้วน้ำชาที่ดื่มไปครึ่งหนึ่งลง และใช้สายตาที่ราวกับสัตว์ป่ามองไปที่หลงเซียว"หลงเซียว คุณอยู่ตำแหน่งนี้มันช่างสบายหรือเกิน คุณใช้MBKไปปราบปรามคนนับไม่ถ้วน ไม่ไว้หน้าฉันในฐานะที่เป็นพ่อเลย เมื่อก่อนนี้ฉันตามใจคุณมากจนเกินไป ละเลยกับการสั่งสอน ตอนนี้ฉันจะให้คุณรู้ว่า ลูกชาย ยังไงก็เป็นแค่ลูกชาย"