คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 277 คุกเข่าขอร้อง
ตอนที่ 277 คุกเข่าขอร้อง
โม่ล่างคุนยืนอยู่ภายใต้การจ้องมองของทุกคน
เขาไม่เคยคาดคิดว่า ฟู่เหวินฟาง จะมาก่อนเขา และดูก็รู้แล้วว่า เธอทำมันพังไปแล้ว
พยายามทำสีหน้าที่ที่รู้สึกขอโทษ หน้าของโม่ล่างคุนคงจะเสียหมดในวันนี้
“คุณนายหลงครับ ภรรยาของผมไม่ค่อยเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเข้าใจคุณผิด ผมจะขอโทษคุณแทนเธอนะครับ คุณเป็นคนใหญ่โตที่มีความปรานี อย่าถือสาเธอเลยนะครับ”
โม่ล่างคุน กล่าวเช่นนี้ออกมา บรรดาหมอและคนไข้ที่ยืนแน่นบริเวณทางเดินที่ต่างก็ตกตะลึง นี่มันอะไรกัน เมื่อกี้ยังด่าอย่างหยิ่งผยอง อยู่ดีๆก็เปลี่ยนไป กลายเป็นฉากขอโทษที่น่าประทับใจซะงั้น
คู่สามีภรรยานี้ก็ตลกจริงๆเลย
หลินซีเหวินยิ้มและพูดอย่างประชดประชัน“ คุณชายโม่ฉันกลัวว่ามันจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่มั้งคะ? ภรรยาของคุณด่ามาครึ่งชั่วโมงแล้ว คุณอยากจะจบเรื่องนี้ด้วยแค่คำขอโทษคำเดียวเหรอคะ?นี่คิดว่าคุณหมอฉู่ผู้ใจดีของเรารังแกได้ง่ายๆงั้นเหรอคะ?”
ดวงตาของโม่ล่างคุนหรี่ลงและจมลงราวกับว่าเขากำลังจะเตะเด็กผู้หญิงนี้ให้ตายไปเลย ที่ แต่ตอนนี้เขาต้องอดทนไว้ก่อน ไม่ว่าคนรอบข้างฉู่ลั่วหานจะพูดอะไรเขาก็ต้องอดทนไว้
“สิ่งที่คุณหมอท่านนี้พูดมันถูกครับ ประโยคเดียวไม่พออยู่แล้ว คุณนายหลงครับ คุณกล้า.. พวกเราเปลี่ยนที่นั่งคุยกันดีๆได้ไหมครับ?”
หลินซีเหวินใช้แขนของเธอกันไว้ตรงหน้าลั่วหาน แล้งเอียงหัวและเหล่มองไปที่ใบหน้าของโม่ล่างคุน “เปลี่ยนเป็นที่ไหน? เมื่อกี้ภรรยาของคุณก็ด่าที่นี่ แน่นอนว่าตอนนี้ก็ต้องแก้ปัญหาที่ตรงนี้คุณชายโม่ ภรรยาที่วุ่นวายของคุณ คุณก็จัดการไม่ได้เหรอ?”
หลินซีเหวินพูดอย่างเสียดสี และเธอไม่สุภาพกับโม่ล่างคุนเลย ไอ้คนเลวนี้เธอเคยได้ยินมาหลายครั้งก่อนหน้านี้แล้ว แต่บังเอิญวันนี้เธอได้พบเขา บังเอิญจริงๆ ! เยี่ยมมากเลย!
สีหน้าของโม่ล่างคุนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เขาคาดไม่ถึงว่า ตอนแรกขาต้องการแก้ไขความขัดแย้งระหว่างโม่หรูเฟย และฉู่ลั่วหาน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ไม่สามารถแก้ไขความขัดแย้งได้ แต่มีเรื่องใหม่ต้องแก้ไขอีก เรื่องนี้ซับซ้อนกว่าเดิมไปแล้ว!
ผู้หญิงที่ทำมันพัง! เขาอยากจะตีเธอให้ตายซะเดี๋ยวนี้เลย!
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฟู่เหวินฟางจ้องไปที่สามีของเธอด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ “ขอโทษเธอ? ทำไมเราขอโทษเธอ! เธอทำร้ายลูกสาวของเรา เธอใส่ร้ายเฟยเฟย! คุณกลับขอโทษเธอ! ไอ้ผู้หญิง! มันควรตาย! ควรตาย … ”
“เพี๊ยะ !!”
โม่ล่างคุนยื่นมือของเขาออกและตบไปที่ใบหน้าของฟู่เหวินฟางอย่างแรง ตอนนั้นไม่เพียงแต่มีเสียงที่ชัดเจนและดังก้อง แต่ยังทิ้งรอยนิ้วมือไว้บนใบหน้าของเธอทันทีทันใด
การตบนี้ทำให้ฟู่เหวินฟาง หน้าหัน ตัวเธอก็เอนตัวไปอีกด้านหนึ่ง เธอเกือบจะล้มลงกับพื้นเพราะแรงลมจากฝ่ามือ
หน้าของฟู่เหวินฟางโดนตบจนบวมและเจ็บปวด เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองโม่ล่างคุน ด้วยความประหลาด ปากที่กำลังสั่นของเธอพึมพำอย่างคลุมเครือ “คุณ … คุณตบฉันงั้นเหรอ? คุณตบฉันงั้นเหรอ …โม่ล่างคุน ไม่เชื่อว่าคุณจะตบฉัน!”
หลินซีเหวินตะคอกอย่างเย็นชา “ คุณชายโม่สั่งสอนผู้หญิงของตัวเอง จัดการที่บ้านดีกว่าไหม? ที่นี่ไม่ค่อยดูดีเลยจริงไหม?”
ฝ่ามือของ โม่ล่างคุนปวดชาตามแรงโต้กลับ ตบนี้เขาใช้แรงทั้งหมดที่มี เขาเตรียมมาอย่างดี เพราะกลัวว่าฉู่ลั่วหานจะไม่เห็นความจริงใจของเขา
“คุณนายหลงครับ เมียของผมพูดไม่ค่อยเก่ง เธอทำคุณโกรธ ผมจะจัดการให้ครับ คุณอย่าคิดเรื่องนี้มากนะครับ อย่าถือสาเธอเลยนะครับ”
น้ำตาในดวงตาของ ฟู่เหวินฟางค่อยๆผุดขึ้นมา และน้ำตาก็เปียกไปทั้งใบหน้าของเธอ เธอยังคงพึมพำ “ไม่คิดว่าคุณจะตบฉัน คุณปกป้องผู้หญิงเลวตัวนี้เหรอ ตบฉันงั้นเหรอ!”
รอยยิ้มบนริมฝีปากของลั่วหาน คลื่นน้ำที่ค่อยๆกระจายออก เธอยิ้มอย่างบริสุทธิ์และไร้เดียงสา
“คุณชายโม่ ดูเหมือนว่าภรรยาของคุณจะไม่พอใจมากนัก การขอโทษที่ไม่เต็มใจ ฉันคิดว่าช่างมันเถอะ ฉันยังมีธุระอีก คุณชายโม่กลับไปเถอะค่ะ!”
ลั่วหานทิ้งคำพูดไว้และหันหลังจะเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง โม่ล่างคุน เดินตามไปและหยุดลั่วหานไว้ เขาทำใจแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณนายหลง ผมรู้ว่าคุณเป็นคนใจกว้าง จะไม่ถือสาคนไม่รู้เรื่อง เรื่องนี้ผมทำไม่ถูกต้องเอง ผมจะให้เธอขอโทษคุณด้วยตัวเองครับ!”
โม่ล่างคุนดึงแขนของฟู่เหวินฟาง และใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยความโกรธ และจะแตกหักกับโม่ล่างคุนทันที
“คุณกำลังทำอะไรน่ะ! คุณทำเรื่องมันพัง!” โม่ล่างคุนลดเสียงลงต่ำ เขาไม่สามารถระงับความโกรธและความเคืองของเขาได้ ผู้หญิงคนนี้นี่มัน! เขาอยากจะยิงเธอซะเลย!
ฟู่เหวินฟางยิ้มเยาะ“ คุณก็กลัวเธอด้วยเหรอ? กลัวหลงเซียว? คุณกลัวแต่ฉันไม่กลัว! เพื่อเฟยเฟย ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”
“เธอเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเฟยเฟยได้! การลักพาตัวในครั้งนั้นเป็นเรื่องจริง และตอนนี้ความคิดเห็นทางสาธารณะก็สนับสนุนฉู่ลั่วหานทั้งหมด หุ้นของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปตกลงมาตั้งแต่เปิดตลาดหุ้นในตอนเช้าแล้ว คุณไม่มีสมองเลย … คุณยังจะมาที่นี่เพื่อท้าทายเธออีก! คนโง่!”
ฟู่เหวินฟางลืมตาที่แฉะไปด้วยน้ำตา และจ้องไปที่สามีของเธอด้วยความงุนงง “คุณ…ว่าไงนะ?”
“ขอโทษเดี๋ยวนี้! ขอให้เธอยกโทษให้เธอ! มิฉะนั้น ทั้งชีวิตของเฟยเฟยจบลงแน่ๆ!”
ฟู่เหวินฟางตัวอ่อนทันที ล้มลงไปในอ้อมแขนของโม่ล่างคุน “ มัน … มันเป็นเรื่องจริง … เป็นไปได้ยังไง … ”
เขาไม่ให้เวลาฟู่เหวินฟาง งุนงง โม่ล่างคุนลากเธอไปข้างหน้า “คุณนายหลง โปรดยอมรับคำขอโทษของเราด้วยเถอะ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ โปรดยกโทษให้ด้วย”
ฟู่เหวินฟางกัดฟันแล้วก้มหัวลงและพูดด้วยเสียงเบาๆ“ ฉู่…….คุณนายหลง ฉันเข้าใจคุณผิด สิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้มันไม่น่าฟัง ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสา ฉันขอโทษ … ”
ลั่วหานยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นเรื่องเล็กน้อย อีกอย่าง เมื่อกี้ฉันเพิ่งดูวิดีโอที่คุณนายโม่ด่าว่าฉัน ด่าได้สนุกมาก ดังนั้นฉันคิดว่าภาพที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่เห็น มันน่าเสียดายเกินไป เดี๋ยวฉันจะเอาไปโพสที่ออนไลน์เพื่อให้ทุกคนได้ชื่นชม เป็นไงบ้างคะ?”
ใบหน้าของ ฟู่เหวินฟางขาวซีดขึ้นมาทันที !
“ไม่ … ไม่เอา คุณนายหลง คุณ … คุณเป็นคนใหญ่คนโตและใจกว้าง ตอนนั้นฉันลืมตัวไป คุณ… ยกโทษให้ฉันเถอะนะ”
ลั่วหานหมุนโทรศัพท์ไปมา เสียงของเธอไม่ดังและไม่เบา น้ำเสียงของเธอก็ปกติ “ฉันขอโทษนะคุณนายโม่ฉันไม่ได้เป็นคนใจกว้าง และฉันก็ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร เหมือนอย่างที่คุณพูดนั่นแหละ ฉันเป็นคนร้ายที่ชอบประสงค์ร้ายอยู่ข้างหลังคนอื่น คนเลว ก็ชอบใช้วิธีของคนเลวในการแก้ปัญหา”
ฟู่เหวินฟางตัวแข็งขึ้นมาทันที และปากของเธอก็สั่นอย่างแรง “คุณนายหลง ฉัน …”
ลั่วหานมองไปที่หลินซีเหวิน “ผู้ช่วยหลิน ส่งคุณชายโม่และคุณนายโม่กลับไป”
นี่ไล่ให้กลับแล้วเหรอ! นี่.. เรื่องสำคัญยังไม่ได้จัดการเลย!
โม่ล่างคุนและ ฟู่เหวินฟางเดินตามรอยเท้าของลั่วหานไป และตามไปถึงที่ห้องทำงานของเธอหลังจากเปิดประตูไว้ ทั้งสองคนก็ดีขึ้นจากอารมณ์เมื่อกี้ขึ้นนิดหน่อย
ไม่มีแรงกดดันจากคนดู โม่ล่างคุนก็พอจะรักษาหน้าตัวเองไว้ได้บ้าง แต่ตอนนี้ทั้งใบหน้าและหลังของเขาชุ่มเหงื่อไปหมดแล้ว
“คุณนายหลง โปรดปล่อยลูกสาวของผมไปเถอะ ไม่ว่าคุณจะมีเสนอเงื่อนไขอะไร ผมจะยอมทั้งหมด! ขอแค่คุณปล่อยเฟยเฟยไป”
ฟู่เหวินฟางกลัวมากจนขอร้องเธออย่างตัวสั่น “คุณนายหลงคะ หรูเฟยยังเด็กอยู่ เธอติดคุกไม่ได้ ได้โปรดเถอะ ปล่อยเธอไป ถอนคำฟ้องของเธอนะคะ ฉันขอร้อง!”
พูดจบ หัวเข่าของฟู่เหวินฟางก็อ่อนลงและเธอก็คุกเข่าลงไป
เสียงสะอื้นทำให้เธอตัวสั่นเล็กน้อย “คุณนายหลง เฟยเฟยเป็นลูกสาวคนเดียวของฉัน เธอคือชีวิตของฉัน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเฟยเฟย ฉันจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป คุณนายหลงโปรดเมตตาเธอด้วยเถอะ”
ลั่วหานมองลงไปที่ผู้หญิงที่กำลังร้องอ้อนวอนอยู่บนพื้น หัวใจของเธอสั่นไหวเล็กน้อย
ฟู่เหวินฟางเป็นผู้หญิงที่หยิ่งยโสมาก ตอนนี้เธอกลับคุกเข่าต่อหน้าเธอเพื่อลูกสาวของเธอได้…
ความเลวทราม ความไม่ยอมใคร ความน่ารังเกียจของเธอ แต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อลูกสาวของเธอนั้นกลับเป็นของจริง
สถานะความเป็นแม่นั้น … ไม่อาจต้านทานได้จริงๆ
ลั่วหานดึงเก้าอี้ออกและนั่งลง เส้นเลือดบนหน้าผากของเธอปูดขึ้น “คุณนายโม่ ที่คุณกำลังทำให้ฉันอายุสั้นเหรอ?”
ฟู่เหวินฟางร้องไห้อย่างไม่ได้เรื่อง “ ได้โปรดช่วยเฟยเฟยด้วยเถอะ ฉันใช้ชีวิตฉันแลกกับเธอได้ไหม! ฉันเต็มใจใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับลูกสาวฉัน คุณนายหลงได้โปรด!ได้โปรดเถอะ!”
มือของ โม่ล่างคุน สั่นเบา ๆ และรอยย่นบนใบหน้าของเขาก็ทรยศต่อสีหน้าเดิม ๆ ของเขา “คุณนายหลง สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้น เพราะหรูเฟยไม่รู้เรื่อง ตอนนี้คุณแต่งงานกับหลงเซียวแล้ว คุณปล่อยเธอไปได้ไหม?”
ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย “คุณชายโม่คุณพูดได้ง่ายจังเลยนะคะ”
“คุณ … คุณต้องการอะไรกันแน่? ต้องทำอย่างไรคุณถึงจะยอมปล่อยลูกสาวของผมไป?”
“คุณชายโม่คำพูดฟังดูเหมือนคุณกำลังขู่นะ! บังเอิญจังเลย สิ่งที่ฉันไม่กลัวมากที่สุด ก็คือการโดนขู่”
ฟู่เหวินฟางน้ำตาคลอ พูดอย่างสะอื้น “คุณต้องการเงินเท่าไหร่? ฉันจะให้เงินทั้งหมดของฉันแก่คุณ! ถ้าไม่พอฉันจะไปหามาทันที!”
“สิ่งที่คุณต้องการฉันจะหาทางหาให้คุณ ขอแค่ครั้งนี้คุณปล่อยเธอไป เฟยเฟยกำลังจะหมั้น และชีวิตของเธอก็เพิ่งจะเริ่มต้น … ฮือๆ ขอร้องเถอะนะคุณนายหลง โปรดปล่อยเธอไปเถอะ”
“ลุกขึ้น” ลั่วหานกล่าวอย่างเย็นชา ขัดคำวิงวอนของฟู่เหวินฟางไปทันที
ฟู่เหวินฟางมองไปที่เธอด้วยแววตาที่เห็นความหวัง มองหน้าเธอด้วยความประหลายใจ “คุณ … คุณตกลงแล้วเหรอคะ?”
“ คดีลักพาตัวของ โม่หรูเฟยถูกตัดสินแล้ว และมีหลักฐานครบถ้วน ไม่ว่าคุณจะคุกเข่าอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์”
“ คุณ … ยังคงไม่ยอมปล่อยเธอไป คุณนายหลง!”
“ ปั้ง!”
หน้าผากของ ฟู่เหวินฟางกระแทกกับพื้นอย่างแรง เลือดไหลออกมาจากหน้าผากและมีบาดแผลแตกตรงกลาง ซึ่งน่าตกใจมาก
ผู้คนที่ยืนดูอยู่นอกประตูก็อดไม่ได้ที่จะเป็นนินทา โม่หรูเฟยไอ้คนเลว แต่แม่เธอนี่เป็นแม่จริงๆ!
ทำได้ถึงขนาดนี้!
แต่คุณหมอฉู่ก็ไม่ได้รับความเสียหายมาเยอะ ! เลือกยังไงดี?
โม่ล่างคุนจับเก้าอี้ไว้ แล้วเข่าอ่อนลงเหมือนจะคุกเข่าลงด้วย
“พอแล้ว!”
ลั่วหานตะโกนเสียงดัง และหยุดโม่ล่างคุนไว้ เส้นเลือดที่หลังมือของเธอปูดขึ้นอย่างรุนแรงใบหน้าของเธอซีดลง
คนที่พ่อแม่คน มีพลังมากมาตลอด และทำให้คนอื่นไม่สามารถใจร้ายได้ลง
ใจเขาใจเรา ลั่วหานนึกถึงพ่อแม่ของเธอ …
ฉู่ลั่วหานหลับตาลง “ให้ฉันปล่อยเธอไปก็ได้”
ฟู่เหวินฟางเงยหน้าขึ้นดูเหมือนจะเห็นความหวัง “คุณต้องการอะไร? คุณพูดมาได้เลย ฉันจะให้คุณทุกอย่าง”
เธอต้องการอะไรกันแน่?
เธอไม่ต้องการอะไรเลย เธอไม่ได้ขาดอะไร แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกว่ามีก็เหมือนไม่มี
“ครึ่งหนึ่งของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป”
พูดอย่างหนักแน่นออกมาทีละคำ
“คุณต้องการครึ่งหนึ่งของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป?” ดวงตาของโม่ล่างคุนเบิกกว้าง และมองไปที่ผู้หญิงที่ยังคงเงียบๆอยู่ฝั่งตรงข้ามราวกับเห็นผี
“ใช่ ใช้ครึ่งหนึ่งของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปเพื่อแลกกับอิสรภาพของลูกสาวคุณ มิฉะนั้นเราไม่มีอะไรให้คุยกัน”
โม่ล่างคุนล้มตัวสั่นบนเก้าอี้ ครึ่งหนึ่งของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป เขาต้องแบ่งความเพียรพยายามมาทั้งชีวิตของเขาให้เธอครึ่งหนึ่ง นั่นคือทรัพย์สินหลายหมื่นล้านเลยนะ!
“ นอกจากนี้ สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่แค่เงินทุนของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหุ้นของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปด้วย ถ้าคุณชายโม่คิดว่าลูกสาวของคุณมีค่าพอกับสิ่งนี้ ฉันก็พิจารณาได้”
ฟู่เหวินฟางตกตะลึง “ คุณนายหลง คุณทำแบบนี้ได้อย่างไร … ”
“ไม่เต็มใจเหรอ?”
โม่ล่างคุนกัดฟัน “ ได้ ฉันจะให้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปกับคุณ และครึ่งหนึ่งของหุ้นในมือผม เธอปล่อยลูกสาวผมทันที”
ลั่วหานยิ้มเบา ๆ “ปล่อยทันทีหรอ? ฉันกลัวว่ามันไม่เหมาะสมหรือเปล่า? ยังไงมันก็เป็นการลักพาตัว แม้ว่าจะคืนดีกัน ก็ต้องใช้เวลาหน่อย อีกอย่างฉันต้องเกลี้ยกล่อมสามีของฉันด้วยสิ ถ้าเขาไม่ได้อยากได้บริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปของพวกคุณ งั้นก็คง…….”
“คุณนายหลง ผมจะให้สิ่งที่คุณต้องการทันที โปรดพูดให้หลงเซียวเข้าใจด้วยเถอะ ได้โปรดครับ”
“ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณชายโม่ฉันรอข่าวดีของคุณนะ”