คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 276 ห้ามให้เมียลำบาก
ตอนที่ 276 ห้ามให้เมียลำบาก
ตกลงเงื่อนไข?
หึ!
หลงเซียวเปิดประตูรถ นั่งที่เบาะคนขับอย่างสง่า แล้วยกข้อมือขึ้นเพื่อดูเวลา“ ประธานซุนถ้าละเมิดกฎหมาย คุณต้องยอมรับการลงโทษทางกฎหมายผมไม่เก่งพอที่จะอยู่เหนือรัฐธรรมนูญของจีนนะครับ”
เมื่อซุนปิงเหวินได้ยินหลงเซียวพูดเช่นนี้ เขาก็ตื่นตระหนกขึ้นมา เขาไม่กลัวเงื่อนไขใด ๆ ที่หลงเซียวต้องการทั้งนั้น แต่เขากลัวว่าหลงเซียวไม่ได้พูดถึงเงื่อนไขใด ๆ กลับปล่อยให้เรื่องนี้แย่ลงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดต่างหาก
“คุณชายหลงครับ ด้วยตัวตนและสถานะของคุณ อีกทั้งอิทธิพลของคุณ ตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะถอนข้อกล่าวหาที่มีต่อโม่หรูเฟย คุณก็จะสามารถระงับเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน คุณชายหลงครับ คุณและผมต่างก็เป็นนักธุรกิจเช่นกัน เราจะไม่ทำการแลกเปลี่ยนที่มันขาดทุน ถ้าโม่หรูเฟยติดคุก มันไม่มีผลดีต่อคุณและผมแน่นอน คุณ……”
“ไม่มีผลดีงั้นเหรอ?” หลงเซียวจับพวงมาลัยไว้ และส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่มากพอที่จะผลักคนลงเหวได้ ดูเหมือนจะทะลุคลื่นวิทยุ เขามองตรงไปที่ใบหน้าของซุนปิงเหวิน “โม่หรูเฟยทำร้ายภรรยาของผม และการที่จัดการเธอด้วยกฎหมายเท่านั้นที่จะทำให้ภรรยาของผมได้รู้สึกดีขึ้น ซึ่งมันมีความหมายมากสำหรับผม”
“คุณชายหลงครับ นักธุรกิจจะให้ความสำคัญกับวิธีที่เราได้ผลกำไรมากที่สุด ตอนนี้คุณแค่รู้สึกสบายใจ แต่มันไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ที่แท้จริง ผมสามารถให้คุณในสิ่งที่คุณต้องการได้ แค่คุณปล่อยเธอไป”
ริมฝีปากของหลงเซียวยังคงมีรอยยิ้มที่เย็นชาและลึกลับ “ หื้ม? ประธานซุนรู้สึกว่าในใจของผมผลประโยชน์ที่คุณพูดถึง มันเทียบกับความเสียใจของภรรยาผมได้งั้นเหรอ?
เพิ่มประโยชน์ให้สูงสุด? ความบริสุทธิ์ของเธอคือประโยชน์สูงสุดของเขานั่นแหละ
ซุนปิงเหวินก็รู้ว่าความรักและความปกป้องที่หลงเซียวมีต่อฉู่ลั่วหานมันมากแค่ไหน มันไม่ฉลาดเลยที่จะเจรจาเงื่อนไขกับเขาในเวลานี้ แต่เขาไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว
ถ้าเขารักษาโม่หรูเฟยไว้ไม่ได้ ก็เท่ากับว่าเขาสูญเสียแขนข้างหนึ่งของเขาไป เขาไม่ได้ช่วยโม่หรูเฟย แต่เขากำลังช่วยตัวเอง
ซุนปิงเหวินยิ้มออกมา และพยายามประจบประแจงเขา “คุณชายหลงครับ ผมได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณกำลังขยายกิจการท่าเรือ พอดีในมือผมมีที่ดินอยู่1แปรง ถ้าคุณไม่รังเกียจ ก็สามารถ …”
“ไม่จำเป็น”
หลังจากที่หลงเซียวพูดประโยคนี้จบ เขาก็โยนโทรศัพท์มือถือทิ้งทันที ยังไม่ทันได้สตาร์ทรถ
รถของลั่วหานก็เคลื่อนออกจากที่จอดรถด้านหลังแล้วขับไปอยู่ข้างๆรถของเขา
เธอค่อยๆเลื่อนหน้าต่างรถลงมาอย่างช้าๆ ลั่วหานโผล่หัวออกมาจากข้างใน ผมยาวของเธอพาดบ่าเส้นผมส่วนหนึ่งห้อยอยู่ข้างหน้า ปลิวไปตามลมมันดูมีเสน่ห์มากกว่าปกติ
“โทรมาขอร้องให้ปล่อยโม่หรูเฟยใช่ไหม?” แค่เดาก็พอจะรู้แล้ว นอกจากเรื่องนี้แล้วจะยังมีใครอีกบ้างที่โทรตั้งแต่ตอนกินข้าวจนถึงตอนนี้
ทั้งสองคนนั่งในรถของตัวเองและยิ้มให้กัน หลงเซียวเกาที่หน้าผากของตัวเอง “ใช่ ซุนปิงเหวินเอง เขาต้องการเจรจาเงื่อนไขกับผม ให้ผมปล่อยโม่หรูเฟยไป”
ลั่วหานตอบว่าอ๋อ “ดูจากสีหน้าของคุณแล้ว ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ตกลงนะ”
“ แน่นอน ทรัพย์สินทั้งหมดของซุนปิงเหวินมารวมกันไม่คุ้มกับความเสียใจของคุณ ส่วนโม่หรูเฟย…สถานที่อย่างเรือนจำอาจจะเหมาะกับเธอมากกว่า”
ความโกรธของหลงเซียวซ่อนอยู่ในส่วนลึกของดวงตา ครั้งหนึ่งเขาเคยเชื่อใจเธอ แต่ตอนนี้เขาไม่มีความอดทนแม้แต่น้อยกับโม่หรูเฟยแล้ว
ลั่วหานรู้สึกว่าคำพูดของหลงเซียวมีประโยชน์ แต่ลองคิดดูแล้ว “ไม่สิคุณหลง คนที่โม่หรูเฟยลักพาตัวไปคือฉัน แม้ว่าจะขอความเห็นใจก็ควรจะมาขอฉันสิ นี้ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากเลยนะ”
หลงเซียวยื่นแขนของเขาออกจากรถ และแตะไปที่ปลายจมูกของลั่วหาน แขนยาวของเขาอยู่ระหว่างรถทั้งสองคัน ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นเหมือนดวงอาทิตย์ที่เพิ่งขึ้น “ที่ภรรยาของผมพูดก็ถูก แต่คุณ ผมกลัวว่าคุณจะใจอ่อน”
ลั่วหานปล่อยให้เขาบีบจมูกของตัวเอง แต่ดวงตาของเธอดูก็สดใสและเป็นประกาย “ใจอ่อนหรือไม่มันก็แล้วแต่คน อีกอย่าง ถ้า……..”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ลั่วหานก็หยุดพูด แต่เปลี่ยนเรื่องแทน “ฉันไปทำงานก่อนนะ บางทีวันนี้ฉันอาจจะได้รับของขวัญก็ได้”
หลงเซียวหรี่ตา“ หื้ม?”
ลั่วหานตบไปที่พวงมาลัย “เจอกันคืนนี้นะ คุณหลง!”
มองไปที่รถของเธอที่จากไปอย่างเท่ๆ หลงเซียวส่ายหัวและยิ้มออกมา ภรรยาของเขากำลังจะทำอะไรนะ?
——
โม่ล่างคุนกระแทกโทรศัพท์ลงอย่างแรง “เพี๊ยะ” โทรศัพท์สีแดงเกือบจะถูกเขาทุบเป็นสอง
ครึ่ง โม่ล่างคุนโกรธมากและด่าคำหยาบออกมาอย่างหัวเสีย “ถอนคำฟ้องไม่ได้! แม่งเอ้ย! บอกฉันว่าถอนคำฟ้องไม่ได้ได้อย่างไร !”
ผู้ช่วยเข้าใกล้และพูดอย่างระมัดระวัง “ท่านประธาน หลงเซียวบอกกับสื่อล่วงหน้าไว้ว่า ถ้าเขาไม่อนุญาต ห้ามลบวิดีโอทั้งหมด สื่อเป็นคนเปิดเผยเรื่องนี้เอง ดังนั้นตอนนี้เราไม่มีทางขอให้สื่อทำอะไรได้”
“ไม่มีทางหมายความว่ายังไง! เราต้องหาวิธีลบวิดีโอทิ้งให้หมด! ผลกระทบของเรื่องนี้ส่งผลเสียต่อคุณผู้หญิงเป็นอย่างมาก ต้องให้ฉันอธิบายให้ชัดเจนกว่านี้ไหม !!”
โม่ล่างคุนดึงเนกไทของเขาออกอย่างรุนแรง พยายามจะกระชากเนกไทให้ขาด เขาหลับตาและหายใจเข้าลึก ๆ มีความคิดหนึ่งที่โผล่ออกมาให้หัวเขา ทำให้จิตใจไม่อยู่นิ่งกว่าเดิม
เขาหันไปมองผู้ช่วย “ฉู่ลั่วหานอยู่ไหน?”
“ ประธานจะไปหาเธอเหรอ?”
“ถามมาได้! เธอเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยคุณหนูได้ ตอนนี้มีแค่เธอยอมปล่อยหรูเฟยถึงจะรอดได้ ไม่เช่นนั้น …” โม่ล่างคุนตัวสั่นเมื่อเขานึกถึงผลที่อาจตามมา
“เธออยู่ที่โรงพยาบาลหวาเซี่ย วันนี้เป็นวันทำการ ฉันจะไปสืบทันทีว่าเธออยู่ที่ไหน”
โม่ล่างคุนหลับตาและหายใจเข้า “อืม ”
หลังจากผู้ช่วยออกไป โทรศัพท์ของโม่ล่างคุนก็ดังขึ้น
หมายเลขโทรศัพท์ของ ซุนปิงเหวินและเมื่อเห็นหมายเลขนั้น โม่ล่างคุนก็นั่งลงที่เก้าอี้
“ว่ามา เป็นยังไงบ้าง”
"หลงเซียวไม่ยอมปล่อย ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาตั้งใจจะส่งเฟยเฟยเข้าไปในคุก”
คำพูดของซุนปิงเหวินทุบไปที่หัวใจของโม่ล่างคุนราวกับค้อนเหล็ก เขาเจ็บปวดไปทั้งตัว จนแทบหายใจไม่ออก
“อีกอย่าง ทางสื่อผมก็ลองดูแล้ว หลงเซียวสั่งไว้อย่างเด็ดขาด ใครที่กล้าลบวิดีโอและข่าวที่เกี่ยวข้องนั้น เขาจะตัดเส้นทางการทำงานของคนนั้นให้หมด ตอนนี้ข่าวบนอินเทอร์เน็ตและสื่อควบคุบไม่ได้แล้ว ทุกคนชี้ความผิดไปที่เฟยเฟยทั้งหมด หากไม่มีเหตุผลเพียงพอและเสียงที่เชื่อถือได้มาช่วยชี้แจง แม้ว่าเราจะเอาหรูเฟยออกมาได้ แต่ฉันก็กลัวว่าต่อไปคงจะจะตั้งตัวได้ยาก”
เรื่องฉาว เรื่องอื้อฉาวที่ดังเช่นนี้ จะทำให้บริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปและชื่อของโม่หรูเฟยและ โม่ล่างคุน จะถูกบันทึกเข้าบัญชีดำด้วย
การเป็นศัตรูของหลงเซียว แค่คิดก็รู้ว่าผลจะเป็นยังไง!
โม่ล่างคุนทำเสียงหึ “ ตอนนี้คงมีแค่ทางเดียวแล้ว ไปหาฉู่ลั่วหาน บางทีลั่วหานอาจจะใจอ่อนก็ได้ ”
“ ฉู่ลั่วหานและหลงเซียวเป็นสามีภรรยากัน ความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคนแน่นแฟ้นมาก ฉันกลัวว่ายากที่จะรับมือ แต่ก็สามารถลองดูได้”
“อืม”
โม่ล่างคุนวางโทรศัพท์ลง และผู้ช่วยก็เข้ามา
“ท่านประธาน ฉู่ลั่วหานอยู่ที่โรงพยาบาล”
“เตรียมรถ แล้วไปหวาเซี่ย”
——
ฉู่ลั่วหานเพิ่งมาถึงโรงพยาบาล แพทย์และพยาบาลในล็อบบี้เห็นเธอ ก็มองและนับถือ มีคนกำลังพูดถึงเธอด้วยเสียงเบาๆ
“ ฉันไม่ได้คาดคิดว่าโม่หรูเฟยจะเป็นคนแบบนั้น ฉันตาบอดมากที่ตอนนั้นชอบเธอขนาดนั้น!”
“มันเป็นขยะชัดๆ! ไอ้เจ้าเล่ห์! น่าขยะแขยง!”
“ คุณหมอฉู่ช่างน่าสารจริงๆ เธอผ่านอะไรมามากมาย แล้วยังโดนไอ้เลวนั่นทำร้ายอีก ไอ้โม่หรูเฟย ถึงตายไปก็ไม่น่าเสียดายหรอก!”
ฉู่ลั่วหานมองไปรอบ ๆคนในห้องโถงที่กำลังช่วยเธอพูด เธอพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ไม่มีอะไรทำกันเหรอ?”
“คุณหมอฉู่ สู้ๆนะคะ”
“คุณหมอฉู่ พวกเราเป็นกำลังให้คุณ!”
“ต่อสู้กับคนเลว!”
ฉู่ลั่วหานยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก “ไปทำงานกันเถอะ อย่าไปนินทาคนอื่นเขา ”
ลิฟต์ขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วหยุดที่ชั้น8
ฉู่ลั่วหานเดินออกจากลิฟต์และตกใจกับภาพคนเยอะแยะที่อยู่นอกลิฟต์ นี่มันไรกัน?
มองไปมา เธอก็เจอคนที่คุ้นเคยหลายคนในฝูงชนหลินซีเหวิน หวาเทียนถังจิ้นเหยียนและ … ฮ่าฮ่า! ไม่น่าเชื่อว่าเป็นแม่ของโม่หรูเฟย!
มันช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ
“ คุณหมอฉู่มาแล้ว! คุณหมอฉู่มาแล้ว!”
หลังจากการเสียงร้องของแพทย์คนหนึ่งดังขึ้น ผู้คนจำนวนมากก็รีบแยกทางออกมา1ทาง ลั่วหานและฟู่เหวินฟางอยู่ห่างกันหลายเมตรแต่ต่างคนต่างมองไปที่อีกฝ่าย
ใบหน้าของ ฉู่ลั่วหานนิ่งมาก ไม่มีอารมณ์ใดๆ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าจ้องไปที่เธออย่างโกรธแค้น อยากจะฆ่าเธอซะเลย
สีหน้าอาฆาตนั้น น่ากลัวจริงๆ
ฟู่เหวินฟางกัดฟันด่าเธอ“ ฉู่ลั่วหาน! ไอเลว! ทำไมเธอถึงใส่ร้ายลูกสาวฉัน! ไอสารเลว! เธอเห็นเฟยเฟยได้ดีไม่ได้นั่นแหละ!
ฟู่เหวินฟางกำลังจะทำร้ายลั่วหาน ยังไม่ทันได้ลงมือก็ถูกพวกถังจิ้นเหยียนจับมือทั้งสองข้างไว้ เธอทำได้แค่พยายามดิ้นละด่าเธอ “ ฉู่ลั่วหาน! เธอใส่ร้ายเฟยเฟย! มีเจตนาร้าย! เธอต้องตายอย่างไม่สงบ ปล่อยลูกสาวฉันออกมาเดี๋ยวนี้!”
ลั่วหานมองไปที่ฟู่เหวินฟาง ที่กำลังด่าคนอย่างปากคอเราะรายพร้อมรอยยิ้ม เธอรู้สึกว่ามันตลก! ตลกสิ้นดี!
คุณนายโม่ที่รักษาภาพลักษณ์ผู้ดีต่อหน้าผู้คนมาตลอด วันนี้กลับทั้งด่าทั้งตบ ชิชะ!
“คุณนายโม่นี่คุณกำลังพูดถึงอะไร? ลูกสาวคุณฝ่าฝืนกฎหมายและวินัย ตำรวจจัดการคดีตามกฎหมายอย่างยุติธรรม มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“อย่ามาเล่นลิ้นแถวนี้! มันเป็นเพราะเธอ! เธอจ้างคนมาใส่ร้ายเธอ! ผู้หญิงที่ชื่อเฉียวซีเธอเป็นคนวางแผนให้เธอมา! เธอแค่ต้องการใส่ร้ายลูกสาวของฉัน!”
ลั่วหานก้าวไปข้างหน้า ถังจิ้นเหยียนยื่นมือไปข้างหน้าอย่างธรรมชาติ “ลั่วหาน อย่าเข้ามาใกล้เธอ ตอนนี้เธอเป็นคนบ้าไปแล้ว”
ลั่วหานยิ้มและมองไปที่ฟู่เหวินฟาง “ มันเป็นการใส่ร้ายรึเปล่า ตัวคุณนายโม่ไม่ทราบเหรอคะ? ให้ฉันพาคุณไปที่สถานีตำรวจไหม? ไปฟังคำให้การให้ดีๆ”
ใบหน้าของ ฟู่เหวินฟางกระตุกเนื่องจากความโกรธและลักษณะใบหน้าของเขาผิดรูปและบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง “ฉู่ลั่วหาน! เธอเป็นคนร้ายแล้วยังไม่เกรงกลัวอีก! อย่าคิดว่าเธอมีคนคอยหนุนหลังแล้วจะทำทุกอย่างที่ต้องการได้ กฎหมายไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่นอน! ฉันจะรอดูเธอตายในที่สุด!”
ด่าไม่น่าฟังจริงๆ
“คุณนายโม่ ฉันแนะนำให้คุณสุภาพกับฉันหน่อยนะ อย่างน้อยต่อไปลูกสาวของคุณจะใช้ชีวิตอย่างไร ฉันมีสิทธิ์ตัดสินใจ ถ้าทำให้ฉันรำคาญล่ะก็ มันไม่ดีสำหรับคุณแน่ๆ”
ฟู่เหวินฟางดิ้นอีกครั้ง ดิ้นรนจนเสื้อผ้าของเธอเปิดออกมา แทบจะปกปิดอะไรไม่ได้ มีน้ำลายกระเด็นออกมาเต็มปาก สีหน้าน่าหวาดกลัว “ ถ้าเธอกล้าทำอะไรลูกฉันล่ะก็ ฉันจะบีบคอเธอให้ตายก่อน!”
หลินซีเหวินเดินไปกระทืบเท้าที่ข้างๆลั่วหานด้วยความโกรธ “คุณหมอฉู่ ผู้หญิงคนนี้ด่ามานานแล้ว ตอนนี้ทีมผ่าตัดหัวใจทั้งหมวดรู้กันหมดแล้ว ใช้คำหยาบขนาดนี้ แม่งเอ้ย จะให้ลากตัวเธอออกไปไหมคะ!”
ลั่วหานไม่ได้กังวลแม้แต่น้อย แต่ถามว่า “หื้ม? ฉากที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ถ่ายคลิปไว้แล้วหรือยัง?”
หลินซีเหวินทำเสียงอ๋า “วิดีโอ? น่าจะมีนะคะ!”
“โอเค ไปถามมาว่าใครบันทึกวิดีโอไว้ ส่งมาให้ฉัน”
หลินซีเหวินมองไปที่หวาเทียน หวาเทียนยื่นโทรศัพท์ให้ลั่วหานอย่างใจเย็น “ความละเอียดสูงมาก วางใจได้เลย”
ลั่วหานยิ้มและพยักหน้า ช่างเป็นผู้ช่วยที่เชื่อถือได้จริงๆ
“เธอกำลังทำอะไร!”
ในขณะที่ทางนี้วุ่นวายมาก ประตูลิฟต์ก็เปิดออกอีกครั้ง มีเสียงผู้ชายที่โกรธและโมโหมาดังขึ้น ซึ่งกลบวุ่นวายในทางเดินนั้นไปหมด
ทุกคนหันกลับไปมอง เห็นคนที่เดินมา ก็ต่างรู้สึกเกรงกลัว
มุมปากของลั่วหานแสยะยิ้มอย่างเย็นชา และใบหน้ายิ้มแย้มที่ไม่เป็นอันตรายนั้น ไม่มีใครสามารถพบความผิดปกติได้ “คุณชายโม่ฉันไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่ ประทานโทษที่ไม่ได้ไปต้อนรับนะคะ”
โม่ล่างคุนเห็นว่าฟู่เหวินฟาง กำลังโวยวายอยู่ที่นี่ เขาก็แทบจะเป็นลม และมุมปากเกร็งเล็กน้อย เขายิ้มและพูดว่า “คุณนายหลงเกรงใจผมเกินไปแล้วครับ ผมมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณด้วยความจริงใจครับ”
“หื้ม? ขอโทษเหรอ?”