คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 256 ชมเกินไปแล้ว คุณนายหลง
ตอนที่ 256 ชมเกินไปแล้ว คุณนายหลง
คฤหาสน์ส่วนตัวของหลงเซียว
แขนเสื้อเชิ้ตที่ขาวสะอาดของหลงเซียวม้วนขึ้นมา เป็นรอยพับอยู่ที่บริเวณข้อพับแขน เผยให้เห็นท่อนแขนช่วงล่างที่กำยำและสันทัด เขาหยิบมะเขือเทศสีแดงสดสองลูกออกมาจากตู้เย็น เตรียมทำมะเขือเทศผัดไข่ให้กับภรรยาสุดที่รักของเขา
เพิ่งจะหั่นมะเขือเทศเสร็จไปลูกหนึ่ง โทรศัพท์มือถือของท่านเซียวก็ดังขึ้นมา
มองเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่อยู่บนหน้าจอ ท่านเซียวเลื่อนเปิดรับสาย นำโทรศัพท์คาไว้ที่ระหว่างหูและไหล่ เอียงศีรษะรับสายไปด้วยหั่นผักไปด้วย “เรื่องอะไร?”
กู้เยนเซินกำลังขับรถไปที่ท่าเรือ มักจะรู้สึกว่าตัวเองไปแบกรับภารกิจสำคัญค่อนข้างที่จะได้รับความไม่เป็นธรรม ไม่ยอมแล้วจริงๆที่หลงเซียวอยู่บ้านเป็นเพื่อนภรรยาได้อย่างสบาย
“คุณชายใหญ่หลง กระผมกำลังอยู่ระหว่างทางที่จะไปท่าเรือ แกไม่มีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันสักหน่อย? คราวนี้ฉันไปบุกน้ำลุยไฟเพื่อแกโดยเฉพาะเลยนะ แกไม่ควรมีการแสดงออกอะไรสักหน่อยหรอ?”
ท่านเซียวลงมีดหั่นผักอย่างสม่ำเสมอกัน ขมวดคิ้วพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแสว่า “แสดงออก? ฉันแสดงออกว่าน่าชื่นชมมาก”
“ทวดแกสิ!พูดประโยคที่น่าฟังหน่อยได้หรือเปล่า? ตอนนี้ฉันจะไปตั้งค่ายประชันกับเสิ่นเหลียวไอ้สารเลวนั่น รู้สึกกลัดกลุ้มใจ”
“ที่น่าฟังน่ะไม่มี หลังจากที่เรื่องสำเร็จอยากจะเอากี่สิบเปอร์เซ็นแกเอาไปได้ตามสบาย”
ท่านเซียวไม่ชอบการอ้อมค้อมไม่จริงใจ เอาสิ่งของมาพูด ที่ผ่านมาเขาไม่ตระหนี่ทางด้านการเงินมาโดยตลอด
กู้เยนเซินฟังเสียงที่สะท้อนออกมาจากโทรศัพท์ วิเคราะห์อย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่งอย่างไม่กล้าที่จะเชื่อ โปรดให้อภัยที่เขาไม่รู้ เสียงนี้ฟังดูทำไมถึงได้คุ้นหูขนาดนั้น?
“เดี๋ยวก่อน คุณชายใหญ่หลง นี่คุณท่านกำลังทำอะไรอยู่ขอรับ?”
ดูเหมือนกำลังหั่นผัก?
คุณชายใหญ่หลงคงไม่ได้อยู่ที่ห้องครัวหรอกกระมัง? จ้องฉู่ลั่วหานทำกับข้าว?
ไม่ถูก ไม่ค่อยน่าจะเป็นไปได้หรอกล่ะมั้ง? นิสัยของหลงเซียวเจ้าหนุ่มคนนี้ เขาเข้าใจดีเหลือเกิน ไม่ต้องพูดถึงว่าทำอาหาร คนที่รักความสะอาดมากจนเกินเหตุจนถึงระดับวิกลจริตแบบเขา ได้กลิ่นควันน้ำมันก็ยังจะพะอืดพะอมไปครึ่งค่อนปี
หลงเซียวนำมะเขือเทศที่หั่นเสร็จแล้ววางลงไปในภาชนะแก้วใส “ฝึกทักษะการใช้มีด”
“ทัก…ทักษะการใช้มีด? มีดอะไร? ตอนนี้ไม่เล่นปืน เปลี่ยนมาเล่นมีดแล้ว? รสนิยมพิเศษมากเลยนะ” กู้เยนเซินไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่าหลงเซียวหั่นผักอยู่ที่บ้าน ให้ตายก็ไม่เชื่อ เขายอมเชื่อว่าหลงเซียวเปลี่ยนอาวุธมาเป็นมีดใหญ่ยังจะดีกว่า!
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? มีดก็คล่องมือดีเหมือนกัน”
ไม่เช่นนั้นทำไมถึงหั่นผักได้อย่างเล็กใหญ่สม่ำเสมอกันขนาดนี้ล่ะ?
กู้เยนเซินพยักหน้า “แกสุดยอด!ไม่ว่าแกจะเล่นอาวุธอะไร ฝึกทักษะอะไร ต่างก็ยอดเยี่ยมไปหมด แกมันก็คือวิปริต!”
แข็งแกร่งจนวิปริต
หลงเซียวเตรียมผัดอาหารแล้ว “ยังมีธุระอะไรอีกหรือเปล่า? หากไม่มีธุระราชการ ก็ตั้งใจขับรถของแกไป”
ระยะทางนี้ของกู้เยนเซินยาวไกลมาก ระหว่างทางเบื่อไม่มีอะไรทำ ไม่ง่ายเลยที่จะจับท่านเซียวมาคลายความเบื่อหน่ายได้ แน่นอนว่าไม่อาจทำใจที่จะวางสายลง “อย่าสิ คุยเป็นเพื่อนฉันอีกสองสามนาที ฉันขับรถรู้สึกง่วงนอน”
“ฉันมีธุระ”
“ธุระอะไรจะยังสำคัญกว่าฉันได้? อีกสักพักค่อยทำ”
“เรื่องสำคัญ รอไม่ไหว”
พูดจบ ท่านเซียวก็วางสายลง
เวลาที่ลั่วลั่วจะกลับบ้านใกล้จะถึงแล้ว เขาจะต้องให้ตอนที่เธอกลับมานั้นได้มองเห็นอาหารร้อนกรุ่นที่เสิร์ฟอยู่บนโต๊ะอาหาร แน่นอนว่าไม่อาจจะเสียเวลาคุยเล่นเป็นเพื่อนกู้เยนเซินได้
ลั่วหานเปิดประตูเข้าไปในบริเวณทางเข้า ได้กลิ่นของอาหารมาแต่ไกล ในใจรู้สึกเซอร์ไพรส์ สะบัดรองเท้าส้นสูงออกเปลี่ยนเป็นรองเท้าใส่ภายในบ้านวิ่งไปทางห้องครัว “หลงเซียว คุณกำลังทำอาหารหรอคะ?”
หลงเซียวเพิ่งจะตักอาหารใส่ลงไปในจานเสร็จ มะเขือเทศผัดไข่ที่บ้านๆที่สุดง่ายที่สุดใส่ใจที่สุด เขาทำได้คล่องมือมากขึ้นเรื่อยๆ “กลับมาพอดี อาหารที่คุณชอบเสร็จแล้ว”
ลั่วหานมองดูจานอาหาร ไข่ที่สีเหลืองส้มกับมะเขือเทศที่สีสันสวยงามแทรกซึมผ่านกันและกัน สีสันสดใส กลิ่นลอยเตะจมูก ยังไม่ได้กินก็อดไม่ได้ที่จะให้ระดับการประเมินที่สูงที่สุด
“สุดยอด!กลิ่นสีสมบูรณ์แบบ!เชฟใหญ่หลง ฉันอยากจะมอบเหรียญรางวัลระดับห้าดาวให้กับคุณจริงๆค่ะ”
หลงเซียวถือจานอาหารจีวองชี่รุ่นที่ระลึกด้วยมือข้างเดียว ดวงตาล้ำลึกสีดำขลับมองลงไปที่ลั่วหาน ริมฝีปากบางที่เซ็กซี่ยกขึ้นเล็กน้อย “เหรียญก็ไม่ต้องหรอก ผมอยากได้รางวัลที่เป็นจริงมากยิ่งกว่า”
“หืม?”ลั่วหานเอียงศีรษะเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ “รางวัลอะไรคะ?”
ร่างที่สูงโปร่งของท่านเซียวกดลงมาทางเธอ ริมฝีปากบางสองส่วนกลับจูบลงบนริมฝีปากนุ่มๆที่มีสีชมพูอ่อนของเธอ ผสมรวมกับกลิ่นหอมของอาหาร ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอก็ยิ่งหวานหอมมากยิ่งขึ้นไปอีก
มุมริมฝีปากของลั่วหานฉีกออกเป็นรอยยิ้มบางๆ ยิ้มอยู่บนริมฝีปากของเขา พอเธอยิ้ม การจูบก็จำเป็นจะต้องหยุดลงชั่วคราว
ดวงตาของหลงเซียวหรี่ลงเล็กน้อย เอ่ยขึ้นอย่างแสร้งทำเป็นโกรธ “เป็นอะไรไป? รางวัลนี้ไม่ยินดีที่จะให้?”
ลั่วหานที่อยู่ภายใต้ร่างกายอดทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หัวเราะคิกคักส่งเสียงออกมา “หา?ไม่ใช่ๆค่ะ คุณหลง คุณเปลี่ยนเป็นรีบร้อนขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันคะ? ฉันจำได้ว่าในตำนานของโลกภายนอก คุณหลงประธานบริษัทMBK ระยะหลังนี้รักษาระยะห่างจากเพศหญิง”
หลงเซียวใช้มือข้างเดียวโอบช่วงเอวของเธอเอาไว้ ร่างกายยังคงกดทับลงไปด้านล่าง รู้จักใช้แผ่นอกของตนเองแนบเข้ากับเธอ “มีด้วยหรอ? ถ้างั้นโลกภายนอกจะต้องไม่รู้อย่างแน่นอนว่า ผมรักษาระยะห่างจากเพศหญิง อนุรักษ์ร่างกายดุจดังหยก ต่างก็เพื่อนำพลังและความเร่าร้อนทั้งหมดเก็บไว้ให้กับคนๆนึง”
เก็บไว้ให้กับผู้หญิงคนนั้นที่เรียกว่าคุณนายหลง
หัวใจของลั่วหานถูกคำหวานของเขาทำให้อบอุ่นจนแทบจะระเหยไป แต่กลับเบ้ปากไม่สนใจ สองมือแย่งอาหารที่ร้อนกรุ่นมาจากมือของเขา “ถ้างั้นคุณหลงก็นำความเร่าร้อนเก็บไว้ให้กับคนๆนั้นก็พอแล้วค่ะ ฉันขอเพียงแค่ได้ทานอาหารก็พอ!”
หลงเซียวอุทานออกมาอย่างหมดหนทางที่จะแก้ไข “ที่แท้น้ำหนักของผมที่อยู่ในใจของคุณ ยังสู้อาหารจานหนึ่งไม่ได้”
สายตาที่ส่องสะท้อนความฉลาดแกมโกงของลั่วหานเผยความอบอุ่นออกมา “นั่นก็ไม่ใช่เช่นเดียวกันค่ะ พูดให้ถูกแล้วน้ำหนักของคุณก็ยังหนักกว่าเยอะมาก หากไม่มีคุณ ใครจะทำอาหารที่อร่อยขนาดนี้ให้ฉันล่ะคะ?”
“คุณมันยัยวายร้ายตัวน้อย” หลงเซียวถูกลั่วหานแอบประชดประชัน สองมือนำหญิงสาวกอดเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างไม่ยอม สองมือล็อกช่วงเอวของเธอเอาไว้ หญิงสาวจึงได้แต่ตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างนิ่งๆ
คางค้ำที่ศีรษะของเธอเอาไว้ ท่านเซียวเอ่ยขึ้นเบาๆว่า “ตอนนี้ล่ะ?”
ลั่วหานหันศีรษะบิดคอกลับไปมองเขา เขย่งปลายเท้าขึ้น ใช้ริมฝีปากของตนเองสัมผัสที่คางของเขา เพราะแรงกดดันจากความสูงที่แตกต่างกันมาก เธอทำได้เพียงจูบถึงที่คางของเขา กระทบเบาๆ “ตอนนี้ เข้าใจแล้วสินะคะ”
นิ้วมือของเขาจิ้มลงไปบนสันจมูกของเธอเบาๆ “คุณนายหลง อาหารจานแรกได้เสร็จแล้ว ต่อไปก็ส่งมอบให้กับคุณแล้วนะครับ”
“หา?ฉันยังต้องเข้าครัวอีกหรอคะ?”
“สมองนี้ฉลาดจริงๆด้วย คุณนายหลง เชิญครับ”
ลั่วหานเบ้ปาก “ฉันยังนึกว่าคุณทำเสร็จหมดแล้วซะอีก!”
“ผมจะแย่งชิงโอกาสในการแสดงฝีมือการทำอาหารของภรรยาได้ยังไงกันล่ะครับ”
ก็ได้!ผู้ชายที่หน้าเนื้อใจเสือน่ะนะ ตลอดชั่วนิรันดร์ก็อย่าไปคาดหวังให้เขาเปลี่ยนเป็นสะอาดบริสุทธิ์
หลังจากรับประทานอาหาร ทั้งสองคนเดินเล่นกันอย่างช้าๆที่ลานบ้าน
“วันนี้ฉันถามฉู่ซีหรานแล้ว ตอนนี้หุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของบริษัทฉู่ซื่อคือเสิ่นเหลียว ในปีนั้นบริษัทฉู่ซื่อเกือบจะล้มละลาย คนที่รับซื้อหุ้นของบริษัทฉู่ซื่อจำนวนมากอย่างลับๆก็คือเขา ไม่เพียงเท่านั้น เขายังซื้อคฤหาสน์เก่าแก่ของตระกูลฉู่ คิดไม่ถึงจริงๆว่า เขาเล็งไปที่ตระกูลฉู่มาตั้งนานแล้ว”
ลั่วหานคิดมาถึงตรงนี้ก็เต็มไปด้วยความแค้นเคือง เสิ่นเหลียวไอ้สารเลวนี่ วางแผนได้อย่างรอบด้านมากพอจริงๆ!
ใครจะรู้ว่า หลงเซียวกลับพยักหน้าอย่างใจเย็นนิ่งเฉย “ผมรู้”
ลั่วหานเงยหน้ามองดวงตาที่ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆของเขา “คุณรู้? คุณรู้ได้ยังไงกันคะ?”
หลงเซียวจูงมือของเธอเอาไว้ เหยียบบนทางเล็กๆที่ปูด้วยหินกรวด ทะลุผ่านพุ่มดอกไม้ที่กว้างใหญ่ มีก้านดอกไม้พาดผ่านจากบ่นไหล่เป็นครั้งคราว นำมาซึ่งกลิ่นหอมอ่อนๆ “ผมเคยตรวจสอบเสิ่นเหลียว แน่นอนว่าก็เคยตรวจสอบบริษัทฉู่ซื่อเช่นเดียวกัน”
“ตรวจสอบเมื่อไรกันคะ?”
“หลังจากที่บริษัทฉู่ซื่อปรับเปลี่ยนหุ้นส่วนก็ตรวจสอบจนชัดเจน แต่ในตอนนั้นเสิ่นเหลียวแทรกมือเข้าไปในบริษัทฉู่ซื่อผมกลับไม่ได้ใส่ใจนัก ธุรกิจของเขาแพร่ขยายไปทั่วโลก การขยายอาณาเขตธุรกิจรับซื้อบริษัทคือเรื่องที่เห็นได้ทั่วไป แต่ช่วงก่อนหน้านี้ตอนที่ผมตรวจสอบเสิ่นเหลียวเพิ่งจะค้นพบว่า ระหว่างเขากับบริษัทฉู่ซื่อไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
นัยน์ตาของลั่วหานสะท้อนแสงสว่างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หยุดฝีเท้าลงพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น “พูดเช่นนี้ คุณรู้ว่าตอนนี้เสิ่นเหลียวใช้บริษัทฉู่ซื่อทำธุรกิจอะไรหรอคะ?”
หลงเซียวพยักหน้า “เสิ่นเหลียวมีธุรกิจจำนวนหนึ่งที่เป็นด้านมืด เขาต้องการบริษัทเปลือกนอกบริษัทหนึ่งเพื่อช่วยตนเองในการฟอกเงิน เหตุผลที่บริษัทฉู่ซื่อดำเนินการได้อย่างราบรื่นตั้งแต่ที่เขารับช่วงจนมาถึงตอนนี้ ไม่ใช่เป็นเพราะธุรกิจภายใน แต่เป็นเพราะมันคือเปลือกนอกที่ว่างเปล่ามาตั้งนานแล้ว”
ฉู่ลั่วหานเข้าใจขึ้นมาในทันที “ฉันก็รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้!”
คิดไม่ถึงว่าเสิ่นเหลียวจะใช้บริษัทฉู่ซื่อฟอกเงินสกปรก!ไอ้สารเลว!
หลังจากที่ได้ข้อสรุป ลั่วหานสังเกตสายตาของหลงเซียวอย่างละเอียด “ฮัลโหล ในเมื่อคุณตรวจสอบชัดเจนมาตั้งนานแล้ว ทำไมถึงไม่บอกกับฉันคะ? ฉันยังตั้งใจไปหาฉู่ซีหรานโดยเฉพาะ”
หลงเซียวกลับมีเหตุผลขึ้นมามากยิ่งขึ้น โอบช่วงเอวของเธอเดินต่อไป “ผมจำได้ว่ามีคนเคยพูดเอาไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างของบริษัทฉู่ซื่อ เธอรับผิดชอบ ในเมื่อมีคนพูดโดยไม่คำนึงถึงความสามารถของตนเอง ผมจะไปกล้าแทรกมือได้ยังไงกันล่ะครับ?”
“หึ!คุณหลง คุณนี่จริงๆด้วย!”
“ชมเกินไปแล้ว คุณนายหลง”
ในขณะที่พูด โทรศัพท์ของท่านเซียวก็ดังขึ้น ยังคงเป็นกู้เยนเซินที่โทรเข้ามา
“พูดมาเถอะ” น้ำเสียงของหลงเซียวปกติเป็นอย่างมาก ไม่เห็นว่ามีอะไรพิเศษ
“มีเรือลำหนึ่งจอดอยู่ที่ท่าเรือจริงๆด้วย แม่ง ของที่อยู่ด้านในไม่น้อยจริงๆ ใหญ่กว่าจำนวนตัวเลขที่ฉันคาดการณ์เอาไว้อีก คนของพวกเขาสิบเอ็ดโมงเข้ามา หากราบรื่นล่ะก็ ประมาณเที่ยงฉันก็จะนำสินค้าขนส่งไปยังท่าเรือของแกได้”
หลงเซียวตอบรับไปคำหนึ่ง “แกดูเอาก็แล้วกัน”
อะไรนะ?
กู้เยนเซินเรียกได้ว่าไม่กล้าเชื่อเนื้อหาที่ตนเองได้ยิน เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดอย่างหลีกเลี่ยงปัญหาที่สำคัญมาหนึ่งประโยคว่าแกดูเอาก็แล้วกัน?
ไม่ได้ผิดพลาดใช่หรือเปล่า?
“คุณชายใหญ่หลง นี่น่ะคืออาวุธยุทโธปกรณ์? ไม่ใช่หัวหอมผักกาดพริกแดงนะครับ” กู้เยนเซินสงสัยจริงๆว่าตัวเองจะฟังผิดไป
หลงเซียวจูงมือของภรรยาเอาไว้ เดินอย่างช้าๆภายใต้แสงจันทร์ “ฉันรู้ ดังนั้น แกลองดูเอา แล้วก็ หลังจากที่เสร็จเรื่องไม่ต้องโทรศัพท์มาหาฉันแล้ว”
“หา?”
“เวลานั้น ฉันนอนหลับไปแล้ว”
“ห๊ะ?!”
“ทำไม? ไม่เข้าใจ?”
กู้เยนเซินเลียริมฝีปากเล็กน้อย “แกกำลังทำอะไรอยู่น่ะ? จริงจังหน่อยได้หรือเปล่า?”
“กำลังทำธุระราชการ สำคัญมาก ทางนั้นส่งมอบให้กับแกแล้ว ไม่ถึงกับชีวิตไม่ต้องมาหาฉัน”
“ฮัลโหล? ฮัลโหล?”
ไม่ใช่มั้ง?!ก็วางสายลงแบบนี้น่ะหรอ?
ลั่วหานแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน “ใครคะ? ดึกขนาดนี้แล้ว โทรหาคุณมีธุระ?”
หลงเซียวนำโทรศัพท์มือถือปรับโหมดเป็นโหมดเครื่องบิน “เยนเซินโทรเข้ามา เรื่องเล็กนิดหน่อย”
ยังดีที่กู้เยนเซินไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ ไม่เช่นนั้นได้ยินหลงเซียวนำการลักลอบอาวุธยุทโธปกรณ์จำนวนกี่พันล้านพูดกลายเป็นเรื่องเล็ก จะต้องกระอักเลือดตายอย่างแน่นอน
“อ๋อ? เรื่องเล็กหรอคะ” ลั่วหานพิจารณาอยู่สักครู่หนึ่ง โลกของสามีเธอนั้นใหญ่จริงๆเลยเนอะ เธอต่างก็ได้ยินหมดแล้ว เขายังโกหกด้วยท่าทีที่จริงจังอีก
“ใช่ ดังนั้นเขาสามารถทำสำเร็จด้วยตัวเองได้” งั้นความหมายก็คือ เล็กจนไม่คุ้มค่าที่เขาจะออกมือ
“วู้? คุณชายกู้สุดยอดจริงๆเลยนะคะ”
ได้ยินเธอชมผู้ชายคนอื่น ท่านเซียวแสดงออกว่าไม่ค่อยจะพึงพอใจนัก
“กลับไปกันเถอะ? อยากนอนแล้วหรือยัง?”
“ดีค่ะ กำลังง่วงพอดี”
ฉู่ลั่วหานช่างน้ำหนักดูสักหน่อยภายในจิตใจ ตามที่กู้เยนเซินพูดเมื่อสักครู่นี้ หลงเซียวมีท่าเรือเป็นของตนเอง อีกทั้งยังแทรกมือไปลักลอบอาวุธยุทโธปกรณ์อีก ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจของตนเองหรือว่าธุรกิจของคนอื่น ต่างก็สามารถตัดสินได้ว่า เขากับเส้นทางมืดมีการติดต่อที่ไม่อาจจะแยกจากกัน
พูดเช่นนี้แล้ว หลงเซียวก็มีอำนาจในการออกความคิดเห็นบนเส้นทางมืด