คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 254 ท่านเซียวรู้ความจริงเกี่ยวกับการขับไล่
ตอนที่ 254 ท่านเซียวรู้ความจริงเกี่ยวกับการขับไล่
“ผู้สัมภาษณ์ที่ชื่อว่าหวาเทียนคนนี้ ตกลงว่ามีภูมิหลังอะไรกันแน่?”
หลังจากการสัมภาษณ์ ล้วนจบสิ้นแล้วลั่วหานเรียก Lisa กับCurretไปที่ออฟฟิศของตนเอง ชี้ไปที่ข้อมูลส่วนตัวของหวาเทียน ถาม
Lisa ยักไหล่ เบ้ปากอย่างสไตล์อเมริกาอย่างมาก “ไม่รู้ ข้อมูลของเขาเขียนง่ายมาก เพียงแค่จุดสำคัญทำให้การศึกษากับประสบการณ์การทำงานของตนเองโดดเด่นออกมา แต่ว่าแอนน่า เขานะเคยเป็นหมอทางคลินิกมาสองปีในโรงพยาบาลเซนต์พอล โอ้ว เซนต์พอลไม่ใช่คนทั่วไปที่สามารถเข้าไปได้ โอ้ว”
ลั่วหานย่อมรู้อยู่แล้ว มิฉะนั้นก็จะไม่เลือกเขามาเข้าร่วมการสัมภาษณ์จากคนมากมายในนั้น แต่ว่า……ลั่วหานอดไม่ได้คิดอีกว่า ทำไมเขาปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนั้นอย่างเซนต์พอล ไม่เอาล่ะ กลับจะมาเป็นผู้ช่วยเธอที่นี่หรือ?
พูดตามทฤษฎีแล้วไม่สมเหตุสมผล?
นิ้วมือลั่วหานจับขมับไว้ อีกมือหนึ่งยังหยุดอยู่ที่ข้อมูลส่วนตัวของหวาเทียน “จบจากสแตนฟอร์ด เคยได้รับรางวัลใหญ่ทางการแพทย์ที่น่าเชื่อถือที่สุดในอเมริกา ยังเคยเข้าร่วมทีมวิจัยของศาสตราจารย์ JK เบื้องหลังของคนนี้ดีจนเกินไปสักหน่อย”
หรือว่านานแล้วที่เธอไม่ได้เฝ้าสังเกตเกี่ยวกับประวัติประสบการณ์ของหมอในปัจจุบันนี้ ตามการย่างก้าวของยุคสมัยไม่ทันแล้วหรือ?
Curretพยักหน้าพูดว่า “ดังนั้นแอนน่าคุณหมายความว่าอะไรหรือ จะเอาเขาไว้ไหม??”
ในมือแอนน่าเก็บประวัติของห้าคนไว้ หลังจากผ่านการสัมภาษณ์เบื้องต้น เธอคัดเลือกออกมาห้าคนจากข้างใน ล้วนเป็นหัวกะทิ อย่างน้อยฝึกฝนเล็กน้อยล้วนสามารถกลายเป็นหมอศัลยกรรมที่ดีมาก
แต่ว่ามีจุดหนึ่งที่ทำให้เธอปวดหัวกว่า ในทั้งห้าคนนี้ คิดไม่ถึงว่ามีผู้หญิงเพียงแค่คนเดียว
“หลินซีเหวิน…….” ลั่วหานอ่านชื่อนี้อีกรอบ จะนึกถึงการทำตัวที่เธออยู่ในห้องผ่าตัด อดไม่ได้ยิ้มแล้วยิ้มอีก “ผู้หญิงคนนี้กลับน่าสนใจเล็กน้อย”
แม้ว่า Lisa ยอมรับ แต่ว่าเขาก็สงสัยเช่นกัน “แอนน่า เธอยังไม่ได้จบปริญญาโท อีกทั้งประสบการณ์ในการลงมือจริงก็ไม่เยอะเลย ฉันกังวลว่าเธอไม่สามารถแบกรับหน้าที่ที่หนักขนาดนี้ คนป่วยในโครงการงานวิจัย คุณก็รู้สถานการณ์อยู่แล้ว”
ลั่วหานกลับส่ายหัว “ไม่ ฉันรู้สึกว่าเธอมีสติปัญญามาก อีกทั้งไหวพริบความสามารถของเธอเก่งมาก อายุยังน้อย ปั้นได้ง่ายมากด้วย”
LisaกับCurretสบตายิ้มหนึ่งที “นั่น ดูแล้วคุณน่าจะมีแผนแล้วล่ะ?”
ลั่วหานก็ไม่ปฏิเสธ ในใจเธอมีคำตอบอยู่แล้วจริงๆ มือหนึ่งถือตารางการคำนวณผลการสอบใบหนึ่ง จับปากกาเซนต์ชื่อตนเองอยู่ข้างบน
“พวกคุณทั้งสองพรุ่งนี้ก็บินแล้ว ฉันไม่ใช่จะต้องรีบหาผู้ช่วยอีกสองคนมาให้ตนเองหรือ? อีกทั้งฉันชินที่จะมีหญิงหนึ่งชายหนึ่งเป็นเพื่อนอยู่ซ้ายขาว พวกคุณรู้ใจนะ”
“ฮ่าๆ รู้ใจสิ! แต่ว่าแอนน่าคุณจะต้องระมัดระวังหน่อยล่ะ บังเอิญพวกเขาทั้งสองชอบกันขึ้นมาละก็ แฮ่ๆๆ”
โอ้วหรือ? ลั่วหานจ้องมองรูปถ่ายของทั้งสอง ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ ดูเหมือนกลิ่นอายไม่ค่อยเหมือนกัน
“ไม่ต้องดำเนินการสัมภาษณ์ซ้ำอีกแล้ว ติดต่อหลินซีเหวินกับหวาเทียนโดยตรง พรุ่งนี้มาโรงพยาบาล ฉันต้องการดูความสามารถในการลงมือจริงของพวกเขา ถ้าหากว่าพวกเขาทั้งสองไม่สามารถบรรลุถึงความต้องการของฉัน ฉันจะสับเปลี่ยน”
“ได้ค่ะ!”
——
ออฟฟิศของหลงเซียววันนี้คึกคักมาก ไม่เพียงแค่ออฟฟิศคึกคัก แม้แต่ตึกสำนักงานของMBK ล้วนคึกคักมาก
“ท่านประธานทำอย่างนี้ได้ยังไง……..นี่ก็วู่วามเกินไปแล้วล่ะ? ถึงขนาดขอแต่งงานกับหมอส่วนตัวของตนเอง? ก่อนหน้านั้นเขาไม่ใช่หมั้นกับโม่หรูเฟยแล้วหรือ?”
“หรือว่าทั้งสองยกเลิกสัญญาการหมั้นแล้วหรือ? ทำไมล่ะ? ล้วนปรากฏตัวในงานหลายครั้งขนาดนั้นแล้ว อีกทั้งก่อนหน้านั้นไม่นานใน FACEBOOK ของโม่หรูเฟยยังพบรูปถ่ายของทั้งสองกินข้าวด้วยกัน พูดว่าเลิกกันก็เลิกกันหรือ ?”
อะไรทำนองนี้ เพียงแค่เม้าส์กันระหว่างเพื่อนร่วมงานหญิงที่ไม่เคยขาดตอนตั้งแต่เช้าตรู่ที่มาถึงบริษัท แน่นอนก็เป็นเรื่องไร้สาระที่ส่งไม่ถึงหูของท่านเซียว
ตรงข้ามนี่กลับ คือปฏิกิริยาจากคณะกรรมการ ยิ่งปรากฏให้เห็นการผันผวนของราคาหุ้นโดยตรง
หลงเซียวนั่งอยู่ในออฟฟิศ ตาจ้องอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ความละเอียดสูง มือหนึ่งถือกาแฟมือหนึ่งขยับเมาส์ขึ้นลง ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ใช่เพราะว่าเห็นราคาหุ้นที่ตกอย่างรุนแรงแล้วปรากฏความไม่สงบกับความตื่นเต้นเลย เพียงแค่ไม่ค่อยสนใจสักหน่อยพูดว่า “ถ้าพูดเช่นนี้ นั่นทางคณะกรรมการฝั่งนั้นรอผมอยู่แล้วหรือ?”
จี้ตงหมิงพยักหน้า รายงานอย่างระมัดระวังพูดว่า “อืม คณะกรรมการทั้งหลายตอนนี้ล้วนอยู่ที่ห้องประชุมหวังว่าท่านสามารถได้ไปอธิบายสักหน่อย……..”
หลงเซียวขมวดคิ้วหนึ่งทีอีกครั้ง ดื่มกาแฟที่ขมปาก “อธิบายหรือ? คำอธิบายที่พวกเขาอยากได้ยินผมจะไม่ให้ คณะกรรมการเช่นนี้ไม่มีความหมายใดๆ บอกกับพวกเขา ยกเลิกการประชุมคณะกรรมการชั่วคราว”
จี้ตงหมิงตากวาดหนึ่งที “เถ้าแก่ นี่เกรงว่าไม่ได้ ท่านประธานกรรมการก็จะมาเข้าร่วมด้วย ท่านยังไงก็ไปดูหน่อยเถอะ…….”
ทั้งพูดอยู่ จี้ตงหมิงยังจ้องมองไปยังแหวนเพชรที่แวววาวบนนิ้วนางของเถ้าแก่ตนเองอย่างระมัดระวัง เมื่อคืนเขาทิ้งไปอย่างหนักแปดพันล้านล่ะ ให้ของขวัญชิ้นใหญ่การขอแต่งงานระดับสูงที่ครึกโครมฮือฮาทั่วเมืองฉากหนึ่งแก่คุณนาย ที่ได้มาคือสภาพที่ราคาหุ้นตกอย่างรุนแรงของเขาวันนี้
ไฮ่ว เถ้าแก่เอาแต่ใจจริงๆ
คิ้วดั่งกระบี่ของหลงเซียวยักแล้วยักอีก ในตาลึกล้ำยากที่จะคาดเดาจ้องมองจี้ตงหมิงหนึ่งที “อ่อหรือ? เขาก็อยู่หรือ?”
“ใช่ครับเถ้าแก่ ท่านประธานกรรมการวันนี้จะเข้าร่วมด้วยตนเอง”
ท่านเซียวอดไม่ได้ยิ้มเย็นชา ตั้งแต่เขาดูแลบริษัทมา หลงถิงแทบจะไม่เข้าร่วมการประชุมคณะกรรมการ เรื่องใหญ่เล็กของบริษัทเขาเพียงต้องทำการตัดสินใจแล้วค่อยรายงานกับเขาสักหน่อยก็ได้แล้ว ครั้งที่แล้วเขาเข้าร่วมการประชุมจากที่ไม่เคยมีมาก่อนก็เพราะว่ามาแต่งตั้งหลงจื๋อเป็นผู้จัดการฝ่ายการเงินเอง ถ้าอย่างงั้นวันนี้…….
เพียงแค่ข่าวอันหนึ่งที่ทำให้ราคาหุ้นเกิดการผันผวน คิดไม่ถึงว่าทำให้เขาตื่นตะลึงหรือ?
กลับน่าสนใจเล็กน้อย
“ได้ ผมไปดู”
หลงเซียววางแก้วกาแฟลง ตอนเวลาลุกขึ้นเหล่ตามองคอมพิวเตอร์หนึ่งที ไม่รีบไม่ร้อนพูดว่า “ปิดข่าวเรื่องนี้ให้ผม ส่วนที่ปิดไม่ได้บล็อกออกโดยตรง ถ้าหากว่ามีคนออกตัวต้านกับผม คุณน่าจะรู้ว่าต้องจัดการยังไง”
เรื่องแบบนี้ จี้ตงหมิงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญแล้ว พยักหน้า “ได้ครับ เถ้าแก่โปรดวางใจ”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในห้องประชุม ผ่านประตูไม้หนาหนักล้วนสามารถได้ยินชัดเจน สำหรับการกระทำของหลงเซียวในครั้งนี้ คณะกรรมการมีข้อโต้แย้งมากมาย อีกทั้งยังมีคนเอาเรื่องข่าวชู้สาวของประธานาธิบดีของอเมริกามาเปรียบเทียบ ช่างน่าตลกจริงๆ!
หลงเซียวยกมือซ้ายขึ้น มองไปยังแหวนบนนิ้วนางหนึ่งที มุมปากอมยิ้มผลักประตูใหญ่ออกเอง
เงากายสีดำเรียวยาวปรากฏขึ้น ในห้องประชุมเงียบสนิททันทีดวงตาสิบกว่าคู่ล้วนจ้องมองเขาคนเดียว แม้ว่าตกอยู่ในน้ำวนของคำนินทา แบกรับภาระการนินทาที่ไม่ถูกคนเข้าใจต่างๆนานา เขาเป็นหลงเซียวที่ได้แค่เงยหน้ามองอยู่ข้างๆคนนั้นเหมือนเดิม
สีหน้าสงบนิ่ง สายตาโหดร้าย เสียงเข้มต่ำ มีการโมโหเล็กน้อยก็ไม่มี “เมื่อกี้ท่านทั้งหลายไม่ใช่วิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงหรือ? ตอนนี้ทำไมผมเป็นคนที่ควรได้ยินที่สุดคนนี้มาแล้ว กลับไม่พูดอะไรล่ะ?”
หลงเซียวเอ่ยปาก คนทั้งหลายยิ่งจ้องหน้ากัน ไม่กล้าเอ่ยคำพูดอย่างง่ายดาย
หลงถิงที่นั่งอยู่ที่นั่งของประธานกรรมการใบหน้าเข้มงวดเย็นชาไปหมด สายตาดุร้ายกวาดผ่านลูกชายน้ำเสียงหนาและเย็น “คุณรู้สึกว่าตนเองทำเรื่องที่ยอดเยี่ยมเรื่องหนึ่งไปมากเลยหรือ?!”
หลงเซียวจับสูทแล้วนั่งลง มือทั้งสองดันไว้บนโต๊ะ “วันนี้ทุกคนอยู่ร่วมในห้องเดียวกันอย่างมีความสุข หรือว่าไม่ใช่มาแสดงความยินดีกับผมหรือ ทุกคนกลับได้รับข่าวอย่างรวดเร็ว ผมเพิ่งจับมือกันกับภรรยาของผม ทุกคนก็มาแสดงความยินดีเอง ขอบคุณอย่างมาก?”
คำพูดของหลงเซียวนี้ พูดอย่างใจเย็นเช่นนี้ กลับทำให้คนที่ตำหนิเขาหุบปากทันที
หลงถิง ฮึ เย็นชา “การกระทำของคุณสร้างผลสะท้อนที่ย่ำแย่ขนาดนี้กับบริษัท ผลสะท้อนต่อผลประโยชน์ของบริษัทกับกรรมการทั้งหลายอย่างหนักแล้ว คุณแกล้งโง่อะไรล่ะ!”
คิ้วของหลงเซียวขมวดขึ้นอีกครั้ง ทันทีนั้น สายตาเขากวาดผ่านใบหน้าของพวกคณะกรรมการที่แฝงไว้ด้วยความไม่หวังดีดั่งมีด ไม่ใส่ใจพูดว่า “กรรมการทั้งหลาย ราคาหุ้นของพวกคุณใน MBK ส่วนที่น้อยลงในวันนี้ คาดว่าในใจล้วนรู้ตัวแล้ว แต่ว่าผมอยากถามทุกคนว่า วันแต่งงานใหญ่ของผมหลงเซียว ทุกคนใส่ซองแค่นี้ให้ผม เยอะมากหรือ?”
อะไรล่ะ?!!
พวกกรรมการทั้งหมดตื่นตะลึงเลย!
หลงถิงหนึ่งฝ่ามือตบอยู่บนโต๊ะ “เหลวไหล! คุณถึงขนาดเอาเงินที่ลดลงของพวกคณะกรรมการบอกว่าใส่ซองให้คุณ! ที่นั่งนี่ของคุณนั่งสบายเกินไปแล้วล่ะ!”
เผชิญหน้ากับความโมโหของหลงถิง หลงเซียวสงบนิ่ง “ท่านประธานกรรมการในเมื่อมีความคิดเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นสามารถถามกลับหน่อยว่าที่นั่งนี่มีใครอยากนั่ง ผมยกที่นั่งให้ผู้มีความสามารถ”
พูดแล้ว หลงเซียวกลับลุกขึ้นมาอย่างไม่อาลัยอาวรณ์แม้แต่นิดจริงๆ
“คุณ! นั่งลง!”
เดิมทีเป็นการประชุมการโจมตีขับไล่ฉากหนึ่งที่จะตำหนิความวุ่นวายชีวิตส่วนตัวของหลงเซียวสร้างผลสะท้อนกับราคาหุ้น สุดท้ายกลับจบด้วยการที่คนทั้งหลายยกมือขอแสดงความยินดี
พวกกรรมการยิ่งเข้าใจว่าครั้งนี้เป็น การกระทำวู่วาม ที่พ่อลูกทั้งสอง คนหนึ่งร้องเป็นหน้าแดงเล่นบทพ่อพระแม่พระ คนหนึ่งร้องเป็นหน้าขาวเล่นบทโหด ผลสรุปคือ ไกล่เกลี่ยให้ยุติข้อพิพาทซึ่งกันและกันอย่างสมบูรณ์ราบรื่น ไม่มีใครกล้าพูดว่า ไม่แม้แต่คนเดียว
หลังจากเลิกประชุม หลงถิง ฮึ เสียงหนึ่งให้ลูกชายหยุด “หลงเซียว คุณอธิบายให้ผมอย่างชัดเจน ตกลงว่าเป็นเรื่องอะไรกันแน่!”
เมื่อคืนไม่ยอมรับสายเขา ทำให้หลงถิงโมโหแล้ว วันนี้ถึงขนาดสู้กับพลังอำนาจของเขาต่อหน้าทุกคน
หลงเซียวพูดว่า “พ่อไม่ใช่เห็นแล้วหรือ? ผมกับแอนน่าแต่งงานแล้ว โอ่ว ก็น่าจะรู้อีกว่าแอนน่าก็คือลั่วหาน เดิมทีเธอก็เป็นภรรยาของผมอยู่แล้ว”
หลงถิงกำกำปั้นอย่างแน่น! เส้นเลือดเขียวบนคิ้วเต้นตลอด!
ฉู่ลั่วหาน! เป็นเธออีกแล้ว!
หลงถิงตาหยีเล็กน้อย “ฮึ!แอนน่าหรือ? ฉู่ลั่วหานหรือ? ผมจะรู้ว่าคุณจะอธิบายยังไงกับสังคมภายนอก!”
“พ่อผิดแล้ว เรื่องของผมหลงเซียวไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ใครๆรู้ ถ้าหากว่าพ่อไม่มีเรื่องอื่นอีกแล้ว ผมกลับไปก่อน เก้าอี้ท่านประธานตัวนี้ ไม่ได้สบายกว่าท่านประธานกรรมการเลย”
ไม่รอให้หลงถิงพูดอะไรออกมาอีก หลงเซียวก็ก้าวเท้าใหญ่ออกจากทางเดินแล้ว
นิ้วของท่านเซียวทีละนิ้วๆกลายเป็นกำปั้น ตาสีดำหยีขึ้น
ตอนที่เขาให้กู้เยนเซินตรวจสอบเหตุการณ์ทั้งหมดของเรื่องนี้ ได้รู้ข่าวหนึ่งที่เกือบจะทำให้เขาเกิดความคิดที่อยากจะฆ่าคน!
ข่าวนี้ ในเวลาที่เขาเห็นหลงถิงในทุกครั้งล้วนจะถูกยกขึ้นมาซ้ำๆอยู่ในสมองกระตุ้นไฟโมโหของเขา ใหญ่ขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า!
หลายวันก่อน…….
“คุณชายหลง ผมได้พบเห็นเรื่องน่าสนใจมากเรื่องหนึ่ง คุณย่อม……..คาดเดาไม่ถึงแน่นอน”
“อย่าพูดไร้สาระ พูด!”
กู้เยนเซินเอาเอกสารชุดหนึ่งส่งไปถึงมือของหลงเซียว “คุณดูเองสิ……..อิอิ ไล่ออกจากประเทศล่ะ วิธีนี้ช่างจิตใจโหดร้ายจริงๆ”
หลงเซียวจ้องมองเอกสารที่ถูกปั๊มสีแดงในมือ กระดาษขาวตัวหนังสือดำเขียนว่า ฉู่ลั่วหานห้ามเหยียบเข้าประเทศจีนตลอดกาล
“นี่คืออะไรกันแน่?!” ท่านเซียวจับกระดาษไว้แน่น ความโมโหไม่สามารถระบาย
กู้เยนเซินปากเบ้ “ไม่พูดไม่ได้ แม้แต่ผมก็สงสัยว่าตกลงคุณเป็นลูกแท้ๆของพ่อคุณหรือไม่ คิดไม่ถึงว่าเขาสามารถทำเรื่องเช่นนี้กับผู้หญิงของคุณ อิอิ ผมไปตรวจสอบมาแล้ว ปีนั้นภรรยาของคุณก่อนที่จะไปเอธิโอเปีย คือออกไปด้วยฐานะที่ถูกไล่ออกจากประเทศ ฮึๆ คนที่บีบบังคับภรรยาของคุณเดินมาถึงก้าวนี้ คือพ่อของคุณล่ะ”
พ่อของคุณหรือ?!
“คุณพูดอะไรนะ?!”
“พ่อของคุณเพื่อที่จะห้ามคนสวยฉู่ลั่วหานกลับประเทศจีน ใช้เส้นสาย ใช้เล่ห์เหลี่ยม ยัดความผิดใส่ที่ฟังแล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่ให้แก่เธอ ไล่เธอออกจากประเทศจีนตลอดกาล”