คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 250 โชว์ความรักระดับสูง
ตอนที่ 250 โชว์ความรักระดับสูง
แหวนแห่งความรักหนึ่งในโลกคู่หนึ่ง ระเบิดทั้งงานประมูลได้อย่างสำเร็จ
การเสนอราคาตัวแทนฐานะ อำนาจ ตำแหน่งกับพลังทรัพย์ชัดเจนถึงกำลังของผู้ชายกับความหลงใหลเรื่องหน้าตาของผู้หญิง
คนที่ไม่เสนอราคาต่อถ้ายังไม่ได้คืนสติกลับมา ไม่ยินยอมที่จะทำเพื่อสิ่งของเล็กน้อยสูญเสียเงินทองเป็นจำนวนพันๆล้าน คนบางคนก็คือไม่มีความสามารถแบกรับความกดดันที่มาจากจำนวนเงินที่มากมายจริงๆ
ดำเนินการไปเรื่อยๆ คนที่ยกป้ายขึ้นยิ่งมายิ่งน้อยลง จำนวนก็ยิ่งมายิ่งตื่นตะลึง
ในงานเข้าสู่ระดับจุดเดือด และลั่วหานก็ไม่ได้ยินเสียงที่เธอรอคอยอยู่มาโดยตลอด
คือหวังว่าเขาซื้อแหวนคู่นี้หรือ? แท้ที่จริงแล้วไม่อยากให้เขาเสียเงินเลย
แต่ว่าไม่หวังหรือ?
แต่ทำไมกลับจินตนาการเล็กๆน้อยๆอยู่ในใจถึงสภาพที่แหวนนั้นสอดเข้าไปในนิ้วของตัวเองล่ะ?
ลั่วหานจ้องมองมือของตนเอง จากนั้นจ้องมองแหวนที่อยู่บนหน้าจอใหญ่ ไม่ได้พูดอะไรอีก
ไม่ยอมรับไม่ได้ คุณฉู่ลั่วหาน หมอฉู่แท้ๆ คิดไม่ถึงว่ายังมีใจหลงใหลเรื่องหน้าตาเล็กๆน้อยๆเช่นนั้นหรือ
กู้เยนเซินจ้องมองฉู่ลั่วหาน พิงอยู่ที่บนโซฟาอย่างสบายๆ เตรียมตัวที่จะนอนพักสักหน่อย
แต่เกาจิ่งอาน ซุนปิงเหวินและคนอื่นๆเข้าไปในสถานการณ์ที่แข่งขันกันอย่างรุนแรงแล้ว เพียงแค่จำนวนคนที่มากขึ้นเรื่อยๆ จำนวนครั้งที่เพิ่มราคามากขึ้นค่อยๆลดลง……
พูดชัดเจนขึ้นอีก แหวนวงหนึ่งเท่านั้น ดีขนาดไหน ฟุ่มเฟือยขนาดไหน สูงส่งขนาดไหน ก็ไม่ใช่เพียงแค่ของเล่นที่สวมใส่อยู่ในมือเท่านั้นหรือ?
แต่เอาเงินหลายพันล้านออกจากบัญชีส่วนตัวของตนเอง นั่นไม่ใช่เป็นเรื่องล้อเล่นอย่างเด็ดขาด
บัญชีส่วนตัวของกลุ่มผู้มีอำนาจทางการเงิน ก็ไม่ได้หมายความว่าที่จะฟุ่มเฟือยตามใจได้เลย……..
เกาจิ่งอานกับ ซุนปิงเหวินบวกกับกลุ่มผู้มีอำนาจทางการเงินที่อยู่เมืองหลวงทั้งหมด ก็อยู่ในการพิจารณาเลือกที่จะถอนตัวอย่างรวดเร็ว
ราคา มาถึงสี่พันล้านหยวนแล้ว……..
เกาจิ่งอานใจยังไม่ยอมอยากจะยกป้ายต่อ เกาหยิ่งจือพูดว่า “จิ่งอาน วันนี้คุณอยากจะกลายเป็นเรื่องหัวเราะเยาะออกไปใช่หรือไม่?”
เกาหยิ่งจือตักเตือนทันเวลา อีกทั้งหนึ่งประโยคก็จี้ถูกจุด
เกาจิ่งอานกัดฟัน “พี่ สิ่งของชิ้นนี้ ยากที่จะเจอสักครั้งในร้อยปีจริงๆ”
เกาหยิ่งจือหัวเราะพูดว่า “สิ่งของที่ดีหรือ? ฉันกลับรู้สึกว่ามันคือสิ่งของไม่ดีที่กระตุ้นนิสัยสัตว์เดรัจฉานของผู้ชาย ทำให้พวกคุณแย่งชิงกันอย่างรุนแรง บาดเจ็บทั้งสองฝ่าย มีประโยชน์อะไรหรือ? ยังมีสิ่งของนี้ ถ้าหากว่าถูกคนอย่างหลงเซียวเช่นนี้เอาไป นั่นคือได้หน้าตา แต่ว่าคุณไปเข้าร่วมด้วย ก็คือเห็นช้างขี้ขี้ตามช้าง เข้าใจไหม?”
“พี่ คุณดูถูกบ้านเราเกินไปแล้ว”
กี่พันล้าน ต่อตระกูลเกาไม่ต้องพูดถึงเลย
“ทำไมหรือ? ประมูลแหวนได้ อนาคตส่งให้ผู้หญิงของคุณ จากนั้นตอนที่หย่ากันทะเลาะกันจนวุ่นวายไปหมด สิ่งของยังตกอยู่ในมือของผู้หญิงล่ะ?”
เกาจิ่งอานในที่สุดก็ยังเชื่อฟัง ก็ไม่ได้ยืนหยัดอีกต่อไป
ในงาน ในที่สุดก็เข้าสู่ความสงบ
ลั่วหานอยู่ดีๆได้สังเกตถึง เมื่อกี้คนมากมายล้วนเสนอราคาอยู่ แต่ว่ามีสองคน กลับไม่ได้ออกเสียงใดๆมาโดยตลอด
ตู้หลิงเซวียนเสิ่นเหลียว
จากต้นจนจบ พวกเขาล้วนไม่ได้ออกเสียงด้วยตัวของพวกเขาเอง
ไม่ค่อยปกติล่ะ
ในที่สุด มีป้ายอันหนึ่งยกขึ้นจากกลุ่มคน
เสิ่นเหลียว หรือ?
ราคาเพิ่มขึ้นอีก
สายตาเสิ่นเหลียวหนาวเย็น สายตาที่หนาวเย็นกวาดคนมากมายที่ไม่มีการเคลื่อนไหวในงาน ยกป้ายที่อยู่ในมือขึ้นมา เสียงเต็มเปี่ยมเหมือนเดิม มีความเป็นผู้ใหญ่ มั่นคงหนักแน่น ความทะเยอทะยานเป็นพิเศษสำหรับผู้ชายในอายุนี้ของเขา “สี่พันสองร้อยล้าน”
เขาเพิ่มราคาสองร้อยล้านโดยตรง ลงมือไม่ธรรมดา
ฉู่ซีหรานที่นั่งอยู่ข้างเขาตื่นเต้นจนเกาะแขนของเขามานานแล้ว “สามีจ๋า…….” เสียงเรียกเบาๆอย่างสวยงามเสียงหนึ่ง เต็มเปี่ยมด้วยความน่ารักและงดงามของภรรยา ยิ่งมีความรู้สึกพึ่งพิงเป็นพิเศษของผู้หญิงอยู่
เสียงอ่อนนุ่มทำให้ผู้ชายรับผลประโยชน์อย่างไร้ขีดจำกัด
คนที่อยู่ในงานล้วนคิดว่าสงครามจะจบแค่นี้ แต่จากนั้นเสียงเสียงหนึ่งตามหลังดังขึ้นมาด้วย
“สี่พันห้าร้อยล้าน”
ตู้หลิงเซวียนหรือ?!
ตาของลั่วหาน ปิ้ว ลอยไปทิศทางที่ตู้หลิงเซวียนนั่งอยู่ข้างหลัง คิดไม่ถึงว่าเขาจะทุ่มหลายพันล้านซื้อแหวนคู่นี้ไว้หรือ?
ก็อยู่ตอนที่สายตาของเธอจ้องมองไปยังตู้หลิงเซวียนอาจจะเขาจ้องมองตัวเธอเองมาโดยตลอดหรืออาจจะมองมาทางนี้พอดี สายตาก็สบกันอีกครั้งผ่านระยะห่างช่วงหนึ่ง
ตู้หลิงเซวียนพยักหน้าต่อลั่วหาน ส่งสัญญาณยิ้มหนึ่งที สายตาที่มืดมิดอบอุ่นจริงใจ ดูเหมือนระหว่างทั้งสองไม่เคยเกิดสิ่งที่ไม่พอใจใดๆตั้งแต่แรกมา
เขาก็ไม่เคยทำเรื่องใดๆต่อบริษัทเฉียวซื่อ
สะอาดทั้งตัว ไร้อันตรายทั้งใบหน้า
ลั่วหานหลบสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว ขมวดคิ้ว ผิดหวังเล็กน้อย
เสิ่นเหลียว ก็ตื่นตะลึงตามมา คิดไม่ถึงว่ายังมีคนเพิ่มราคาอีก!
ใจที่อยากเอาชนะ อีกทั้งเกี่ยวข้องกับเรื่องหน้าตาของผู้ชายแล้วเสิ่นเหลียวก็ไม่ยอมถอนตัวอีก ยกป้ายขึ้นมาอีกครั้ง
ตู้หลิงเซวียนก็ยกป้ายขึ้นมาตามด้วย
จำนวนเงินยิ่งมายิ่งสูง บรรยากาศยิ่งมายิ่งตึงเครียด คนทั้งหลายล้วนกลั้นหายใจไว้
ทุกคนล้วนคิดว่า แหวนคู่นี้คืนนี้จะต้องเป็นของพวกเขาคนใดคนหนึ่งแล้ว
ความเงียบ การรอคอย ในระหว่างนั้นราคาก็สูงขึ้นถึงหกพันล้านแล้ว จำนวนนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอยู่ในการประมูลเพชรมาก่อน ถึงแม้ว่าแหวนคู่นี้พิเศษมาก
แต่…….ก็ไม่คุ้มที่จะทุ่มเยอะขนาดนี้ล่ะ!
เสิ่นเหลียว เงียบไปแล้ว ตู้หลิงเซวียนคนคนนี้ ดูเหมือนจะเอาแหวนให้ได้
ฮึ เสียงหนักหนึ่งเสียงเสิ่นเหลียววางป้ายลง
นักธุรกิจ ในที่สุดก็คือนักธุรกิจ การลงทุนกับการตอบแทนคือสิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องไตร่ตรองใคร่ครวญ
พิธีกรตื่นตะลึงจ้องมองผู้ชายงดงามที่นั่งสบายๆอยู่แถวสุดท้าย พยักหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนจะขอแสดงความยินดีล่วงหน้า “หกพันล้านหยวนครั้งที่หนึ่ง…….”
ก็อยู่ตอนที่ทุกคนล้วนรู้สึกว่าแหวนคู่นี้กำลังจะตกอยู่ในกระเป๋าของตู้หลิงเซวียนแล้ว เสียงที่ต่ำเช่นดั่งไวท์ลอยมาอย่างสบายๆจากที่นั่งวีไอพีข้างขวาของฝั่งนั้น
ที่นั่งวีไอพี ทำไมเรียกว่าที่นั่งวีไอพี ตั้งไว้เพื่อให้คนที่ไม่ยอมเปิดเผยฐานะของตนเองเหล่านั้น ข้างนอกของที่นั่งวีไอพีคือม่านคริสตัลทั้งแถว ข้างหลังม่านคริสตัลยังมีผ้าม่านหนึ่งผืน ภายใต้สถานการณ์ทั่วไปที่นั่นจะไม่มีคนนั่งเลย กล่าวได้อีกว่า คนทั่วไปก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะนั่ง แต่ว่าคืนนี้ คิดไม่ถึงว่าที่นั่นจะมีคนนั่ง!
อีกทั้ง เสียงเสียงนั้นคุ้นเคยมากจริงๆ!
ท่านเซียวค่อยๆเอ่ยปาก แม้ว่าเสียงไม่แรงมาก ไม่รีบ กลับทะลุผ่านห้องรับรองที่ใหญ่มาก เขาพูดจำนวนเงินที่ทำให้คนทั้งหลายล้วนตาอึ้งลิ้นพันกัน!
“แปดพันแปดร้อยล้าน”
เสียงที่มั่นคงมีชีวิตชีวาทรงพลัง เหมือนดั่งหินก้อนใหญ่โยนเข้าไปในบึงที่เงียบสงบในเมื่อกี้ กระตุ้นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจขึ้นมา!
คือหลงเซียว!
คิดไม่ถึงว่าหลงเซียวอยู่ในงาน!
คิดไม่ถึงว่าหลงเซียวจะเสนอราคาด้วย!
คิดไม่ถึงว่าหลงเซียวเสนอราคาเกือบจะเก้าพันล้าน!
เขาเพิ่มราคาสองพันแปดร้อยล้านโดยตรง!
ราคาสูงเท่าฟ้า!
อ่านจำนวนนี้จบ ม่านคริสตัลกับผ้าม่านถูกดึงออก บนที่นั่งวีไอพี โต๊ะหนึ่งตัว โซฟาหนึ่งตัว มีผู้ชายงดงามที่ทำร้ายได้ยากนั่งอยู่บนโซฟา ในมือของผู้ชายถือกาแฟที่มีไอร้อนขึ้นอยู่แก้วหนึ่ง
สายตาของลั่วหานกับคนทั้งหลายล้วนมองไปยังเขา! ไม่กะพริบตา หมอบกราบลงกับพื้น!
ไม่มีความสงสัยใดๆ แหวนนัดหมายกับคุณคู่นั้นกลายเป็นสิ่งของในกระเป๋าของท่านเซียวเลย!
“ยินดีกับคุณหลง! แปดพันแปดร้อยล้าน สิ่งล้ำค่านี้เป็นของท่าน”
กำปั้นของตู้หลิงเซวียนกำขึ้นมาอย่างเบาๆ!
เขาคิดไม่ถึงว่าหลงเซียวถึงขนาดอยู่ที่นี่!
คิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ที่นี่!
เกาจิ่งอานกับโม่หรูเฟยลุกขึ้นมายืนพร้อมกัน สายตาทั้งสองคนทั้งหมดล็อกไว้อยู่บนกายของหลงเซียวคนเดียว จ้องมองเขาอย่างนิ่งๆ เงยหน้ามองเขา
ทันทีนั้น ก็หันไปมองลั่วหานอีก……
ความหมายในสายตาไม่จำเป็นต้องอธิบายมากมายอะไรอีกแล้ว แหวนคู่นี้เป็นของพวกเขาแล้ว
เสียงปรบมือสั่นสะเทือน อิจฉา ริษยา ชื่นชม ยินดี เลื่อมใสอย่างสุดซึ้ง
ท่านเซียวเดินลงมาจากบันไดทีละก้าวๆ สูทเรียบตรงสีดำ มือข้างเดียวสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง มุมหนึ่งของชุดทักซิโด้ปลิวอย่างงดงาม สูทสีดำถูกเขาใส่จนมีบุคลิกที่งดงามหนึ่งในโลกที่สุดออกมา
คนทั้งหลายจ้องมองหลงเซียวดั่งจ้องมองกษัตริย์เดินลงมาจากบัลลังก์จ้องมองลงบันไดทีละก้าวๆ อย่างสูงส่งหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร ทีละขั้นๆเดินไป เดินไปยังทิศทางหนึ่ง
มุมปากของลั่วหานแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเบาๆ เธอรู้ เธอล้วนเข้าใจ
เวลาผ่านไปไม่นาน เงากายสูงใหญ่เรียวตรงของเขาเดินมาถึงต่อหน้าลั่วหานแล้ว ลั่วหานที่นั่งอยู่ข้างทางเดินเงยหน้าจ้องมองเขา ยิ้มเล็กน้อยหนึ่งที
ทั้งงานอ้าปากค้างอีกครั้ง!
นี่……นี่คืออะไรกันแน่หรือ?
ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เป็นแอนน่าที่ถูกเล่าลือมาอย่างรุนแรงหรือ?
เธอกับหลงเซียวมีความสัมพันธ์อะไรกันหรือ?
ในสายตาที่แปลกใจสงสัยมากมาย ท่านเซียวจ้องมองผู้หญิงต่อหน้าดั่งข้างๆไม่มีคน สายตาปรากฏความรักใคร่โปรดปรานกับความอบอุ่น
สบตากันสักพัก จี้ตงหมิงลากจานสีดำอันหนึ่งเดินออกจากหลังเวทีมาอย่างก้าวใหญ่ พยักหน้าต่อหลงเซียว
นี่หมายความว่าอะไรหรือ? เป็นเรื่องอะไรกันหรือ?!
ก็อยู่ตอนที่ทุกคนล้วนแปลกใจอย่างมาก ท่านเซียวอยู่ดีๆคุกเข่าลงพื้นข้างเดียว!
อะไรล่ะ?!
ไฟสปอร์ตไลฟ์สาดส่องลงมาอยู่ตรงกลางทั้งสอง ปกคลุมทั้งส่องด้วยแสงสีขาวสว่างจ้า ประกายได้ครอบคลุมทุกจุดเด่นของคืนนี้
ผู้ชายเสื้อดำคุกเข่าข้างเดียว ความสง่ากลับไม่ได้ลดลงแม้แต่นิด เขาคุกเข่าข้างเดียวหลังตรงขายาวปรากฏออกมาเก้าสิบองศาอย่างสมบูรณ์ เสื้อสูทกลับมองไม่เห็นรอยยับแม้แต่นิด ทุกจุดล้วนพอดีๆไม่เกินตัว
เขา…….โดดเด่นเกินไปแล้วจริงๆ! โดดเด่นเกินไปแล้ว!
หยิบแหวนของผู้หญิงออกมาจากในจาน นิ้วเรียวยาวสะอาดจับวงแหวนไว้ หน้าตาคมชัดดูดีจ้องมองเธอ ดูเหมือนว่าโลกทั้งใบเหลือแค่เธอคนเดียว
เสียงที่เข้มต่ำน่าฟังของเขา เพียงดังขึ้นเพื่อเธอคนเดียว อ่อนโยนมั่นคงพูดว่า “อยู่ตายจะไม่แยกจากกัน เราได้สาบานกันมานานแล้ว”
ดอกพุดสีขาวดอกหนึ่งบานบนใบหน้างดงามเรียบง่ายของลั่วหาน เสียงที่อ่อนหวานแฝงไว้ด้วยความสุขหลายส่วน “กุมมือของคุณ อยู่เคียงข้างจนแก่เฒ่า”
ตาสีดวงสบกัน ความรักลึกซึ้งจริงใจ ท่านเซียวยกมือที่ผอมเรียวขาวของเธอขึ้นมา แหวนที่ราคาสี่พันสี่ร้อยล้านวงนั้น ก็สอดเข้าไปในนิ้วนางของเธอเลย
เพชรสีขาว แหวนทองคำขาว สอดเข้าไปในมือของเธอไม่เพียงไซต์พอดีๆ ก็แม้แต่รูปร่างทั้งหมดล้วนเข้ากันกับสีผิว นิ้วของเธออย่างสมบูรณ์
คิดไม่ถึงว่าพอดีขนาดนี้ล่ะ
ท่านเซียวก็เอาแหวนผู้ชายวงนั้นส่งไปที่มือของเธอ กล่อมอย่างยั่วยุยิ้มพูดว่า “ทำให้คุณลำบากแล้ว คุณนายหลง”
ลั่วหานงอริมฝีปากงดงาม จับแหวนขึ้นมา ตาสบตาของเขา “ไม่ต้องเกรงใจ คุณหลง”
ตอนที่แหวนเลื่อนเข้าไปในนิ้วนางของเขา เธอตั้งใจชะงักไปหนึ่งที แกล้งทำว่าแหวนติดอยู่ที่ข้อนิ้ว จากนั้นยักคิ้วอย่างพอใจ ผู้ชายกลับมองเล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อยของเธอออก มือใหญ่จับมือของเธอไว้ เอาแหวนสอดเข้าไปในนิ้วของเขาอย่างสมบูรณ์
มือ ก็จับไว้ ติดไว้ สลับไว้ พันกันไว้ ติดแน่นไว้ขนาดนี้
แหวนทั้งสองวงวางไว้ด้วยกัน มือทั้งคู่จับกันไว้ ดูเหมือนมีพลังอะไรก็ยากที่จะแยกจากกันได้
“ลั่วลั่ว การขอแต่งงานฉากนี้ ผมมาสายเกินไปแล้ว” ท่านเซียวจับมือเธอไว้แน่น ฝ่ามือติดกัน ใกล้ชิดจนแยกกันไม่ได้
“เพียงแค่เป็นของผม ช้าสักหน่อยก็ไม่เป็นไร” เธอยิ้มอย่างอ่อนหวานหนึ่งที พันความอ่อนโยนมากมายไว้เลย
หลงเซียวเกาะแขนของเธอ ดั่งยืนอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีสักคน ดึงเธอทีละขั้นๆลงจากบันได
ในงาน ตาหลายร้อยคู่ต่างคนต่างตื่นตะลึงเปิดตากว้างเลย! อ้าปากค้างแล้ว! หัวใจถูกกดไว้เลย!
เงากายหนึ่งดำหนึ่งขาวสองเงา เดินลงมาจากพรมสีแดงที่สูงๆอย่างสง่างาม อยู่ในไฟสปอร์ตไลฟ์ที่ต้อนรับอยู่ มุ่งหน้าไปยังที่ตลอดไปที่เป็นของพวกเขา
ตอนที่เดินลงจากบันไดขั้นสุดท้าย หลงเซียวจึงตอบเธออย่างช้าๆว่า “แม้ว่าสายไปเล็กน้อย แต่ผมรับรองว่า ชีวิตที่เหลือของผมล้วนเป็นของคุณ”
ริมฝีปากงอขึ้น เสียงเข้ม คำสัญญาดั่งสลักอยู่ในใจเลย
ลั่วหานพยักหน้า คิ้วสวยยิ้มโค้งแล้ว “ฉันก็ใช่”