คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 201 มีคนลักลอบตัวอย่างเลือดของแอนน่า
ตอนที่ 201 มีคนลักลอบตัวอย่างเลือดของแอนน่า
บ่ายวันนั้น พ่อของลู่ซวงซวงถูกส่งตัวไปยังห้องพักผู้ป่วย สมาชิกตระกูลลู่ทั้งหมดให้คำขอบคุณแอนน่าอย่างสุดหัวใจ โดยเฉพาะลู่ซวงซวงเธอยกย่องแอนน่าเป็นเหมือนนางฟ้าผู้ชุบชีวิต จับมือแอนน่าไว้ไม่ยอมปล่อย
“ฉันมีเคสผ่าตัดอีกหนึ่งเคส เธออยู่ที่นี่ดูแลพ่อให้ดีนะ ถ้ามีอะไรให้รีบติดต่อทีมแพทย์ พวกเขาจะดูแลอย่างดี”
“มีญาติอยู่ที่โรงพยาบาลที่ดีจริงๆ ลั่วลั่ว……เอ่ย ไม่ใช่ แอนน่า แหะๆ ขอบคุณเธอมากเลยนะ ชีวิตของพ่อฉันรอดมาได้เพราะเธอคนเดียว รอให้คุณพ่อฉันฟื้นขึ้นมา พวกเราจะขอบคุณเธอพร้อมกันอีกครั้ง”
แอนน่าไม่ได้อยู่ต่อ หลังจากกำชับกับแพทย์ประจำตัวเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินตรงไปยังห้องเพื่อเตรียมผ่าตัดหัวใจ
LisaและCurretรออยู่ด้านนอกห้องสักพักหนึ่งแล้ว เมื่อเห็นแอนน่าเดินออกมาทั้งสองก็ยิ้มว่า “แอนน่า เก่งจริงๆนะ ถึงตอนนี้ยังไม่เห็นรายงานของคุณ แต่ชื่อเสียงคุณนี่โด่งดังไปทั่วแล้ว ขนาดไปตลาดยังได้ยินคนพูดถึงเลยนะ”
แอนน่ายักไหล่ “ถ้าข่าวไม่นำเรื่องไปปั่น เดี๋ยวพวกเขาก็ลืมไปเองแหละน่า เอาละ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ตอนนี้คนไข้เป็นยังไงบ้าง?”
Curretรายงานสถานการณ์ของคนไข้ว่า “แอนน่าคนไข้ผู้หญิงรายนี้อารมณ์ไม่ค่อยคงที่เท่าไหร่นัก เธอค่อนข้างขัดขืนการผ่าตัด เพราะกลัวว่าจะเกิดข้อผิดพลาดขึ้นระหว่างผ่าตัด ทำยังไงดี?”
แอนน่ายังไม่ทันได้พูดจบ ซุนเจียลี่ก็เดินเข้ามา “ก่อนหน้าที่เธอจะป่วยเธอถูกทำร้ายทางจิตใจจากผู้ชายคนหนึ่ง เดิมทีหัวใจไม่แข็งแรงอยู่แล้ว เมื่อถูกกระตุ้นจึงทำให้สถานการณ์ไม่ดีนัก เมื่อวานก็เกือบฆ่าตัวตายที่ห้องพัก แอนน่าคุณควรจะทำใจเสียหน่อยนะ เพราะเธออาจเสียชีวิตบนเตียงผ่าตัดได้”
แอนน่าสบตากับซุนเจียลี่แล้วถามด้วยน้ำเสียงดังฟังชัดว่า “คุณหมอซุนหมายความว่าการผ่าตัดครั้งนี้เป็นไปไม่ได้?”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น แต่เธอเป็นเคสพิเศษและเป็นคนไข้ของคุณ” ซุนเจียลี่ยิ้มอ่อนและปัดความรับผิดชอบให้แอนน่า
ใครบ้างไม่รู้ว่าหากเกิดความผิดพลาดขึ้นในการผ่าตัด และทำให้ผู้ผ่าตัดถึงแก่ชีวิต จะต้องสูญเสียชื่อเสียงมากเพียงใด
สายตาของแอนน่าเย็นชาและตอบกลับไปว่า “ในเมื่อการผ่าตัดยังต้องดำเนินไป และเธอเป็นคนไข้ของฉัน คุณหมอซุนก็คงไม่ต้องกังวลไปนะคะ”
ซุนเจียลี่หัวเราะ เธอไม่ชอบแอนน่ามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอเป็นใครมาจากไหนกัน อยู่ๆก็สร้างชื่อเสียงจนได้รับความยกย่องจากแพทย์ทั้งหลายแบบนี้! ก่อนหน้านี้เธอถูกฉู่ลั่วหานกดดันตอนอยู่ที่โรงพยาบาลกลาง ตอนนี้กว่าจะลุกขึ้นมาได้กลับมาพบกับแอนน่าอีก!
เธอต้องทำหน้าที่เป็นตัวสำรองไปถึงไหนกัน!
“ฉันเพียงแค่อยากเตือนคุณเท่านั้น อย่าประมาทเสียจนทำลายชื่อเสียงของตัวเองล่ะ”
LisaและCurretฟังบทสนทนาของทั้งสองคนไม่ออก แต่ดูจากการกระทำและสีหน้าของซุนเจียลี่แล้ว มองออกว่าน่าจะไม่ใช่เรื่องดีนัก
Lisaใช้ภาษาอังกฤษพูดว่า “คุณหมอซุน ขอเชิญคุณออกจากที่นี่ อย่ารบกวนแอนน่าทำการผ่าตัด”
ซุนเจียลี่ใช้นิ้วชี้ไปที่รายชื่อผู้ผ่าตัด “คุณคิดว่าฉันต้องการอย่างนั้นเหรอ? ฉันถูกส่งมาให้เป็นผู้ช่วยผ่าตัดต่างหากล่ะ”
แอนน่าขมวดคิ้ว ใครให้เธอมากัน? ทีมของเธอไม่ต้องการแพทย์ที่เห็นแก่ตัวแบบนี้
แอนน่าหันหลังเดินไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังเปลี่ยนชุดผ่าตัดเรียบร้อยแล้วก็ทำความสะอาดมือทั้งสองข้าง
ซุนเจียลี่ยืนอยู่ข้างๆเธอมองดูมือเรียวงามนั้น เกาหยิ่งจือบอกว่ามือของฉู่ลั่วหานไม่สามารถใช้งานได้ เนื่องจากได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง แล้วความเป็นไปได้ที่แอนน่าคือฉู่ลั่วหานมากน้อยขนาดไหนนะ?”
Lisaนำแว่นสายตาสวมไปให้แอนน่าแล้วพูดว่า “แอนน่าเท่จริงๆ!”
แอนน่ายิ้มแล้วพูดว่า “ใส่แว่นก็เท่แล้วงั้นเหรอคะ? ฉันยังคิดจะหาทางจัดการกับสายตาสั้นนี้อยู่พอดี”
ซุนเจียลี่มองไปยังผู้หญิงที่สวมแว่นสายตาสั้นขอบสีทองในขณะนี้แล้วถามว่า “คุณสายตาสั้น?”
“ตามปกติไม่เท่าไหร่ แต่เวลาทำการผ่าตัดจำเป็นต้องใส่ เอาละ ไปกันเถอะค่ะ”
การผ่าตัดดำเนินขึ้น กล้องวงจรปิดด้านนอกมีคนคอยจับตามองอยู่ การวิจัยของโรงพยาบาลหวาเซี่ย ผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดต้องทำการจดบันทึก เพื่อประโยชน์ต่อการศึกษาและพัฒนาต่อไป อีกทั้งยังเป็นการเผยแพร่ของโรงพยาบาลอีกด้วย
อธิบดีแผนกศัลยกรรมหัวใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชมและกล่าวว่า "ในบรรดาหมอผ่าตัดหัวใจอายุน้อยที่ฉันรู้จักมีเพียงสองคนเท่านั้นที่ทำได้แบบนี้ น่าเสียดาย … "
“น่าเสียดายที่ถังจิ้นเหยียนคงไม่กลับมาที่โรงพยาบาลนี้แล้ว”
ผู้อำนวยการถอนหายใจยาว “ถ้าพวกเขาทั้งสองคนร่วมมือกัน ผมคิดว่าไม่มีโรคหัวใจไหนจะรักษาไม่ได้ ไม่รู้ว่าเราจะเชิญถังจิ้นเหยียนกลับมาได้ไหม”
อธิการบดีเฉินนำมือตบบ่าผู้อำนวยการแล้วพูดว่า “คุณช่าย เมื่อตอนที่ถังจิ้นเหยียนจากโรงพยาบาลกลางท่าทีเขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ทำการผ่าตัดอีกในชีวิต ต่อให้เชิญเขากลับมา ผมก็ไม่มีความสามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจหรอก”
ผู้อำนวยการถอนหายใจอีกครั้ง “เห้อ น่าเสียดายจริงๆ ชายหนุ่มผู้มากด้วยความรู้ แต่มาถอดใจเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว เห้อเด็กหนุ่มสมัยนี้ ทำไมคิดไม่ตกแบบนี้นะ”
อธิการบดีเฉินขมวดคิ้วจนเห็นรอยตีนกาบนหน้าผาก “บางที อาจมีความหวังหนึ่งที่ทำให้เขากลับมาได้”
“อืม?” ผู้อำนวยการช่ายมองไปยังอธิการบดีเฉินด้วยแววตาสงสัย แพทย์ที่อยู่ข้างๆต่างพากันมองมา
“วิธีไหน?” การที่สามารถเชิญถังจิ้นเหยียนกลับมาได้ถือว่าเป็นเรื่องดีต่อโรงพยาบาล!หากเขาและแอนน่าร่วมมือกัน ไม่มีคำว่าล้มเหลวแน่นอน
อธิการบดีเฉินมองดูผู้หญิงที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่นั้นแล้วพูดว่า “ให้แอนน่าเป็นคนออกพูดจากความรู้ความสามารถของแอนน่าและตำแหน่งแล้ว หากเธอยินยอมช่วยพูดให้ถังจิ้นเหยียนเปลี่ยนใจ เขาอาจจะยินยอมได้”
อ้อ! นั่นสินะ!
เป็นความคิดที่ดี!
สุดยอดมาก!
“เพียงแต่……แอนน่าจะเอ่ยปากก่อนยังไง?”
อธิการบดีเฉินยิ้มออกมา “แอนน่าจะเก่งเพียงไหนก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง วัยรุ่นล้วนต้องการการชี้แนะ เธอเองก็เช่นกัน”
อืม? ท่านอธิการหมายความว่ายังไงนะ?
หลังจากการผ่าตัดผ่านไปห้าชั่วโมงก็สิ้นสุดลง
ผู้ช่วยเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของแอนน่าแล้วเอ่ยชมว่า “แอนน่า คุณสร้างอัศจรรย์อีกแล้วนะ”
แอนน่ามองดูซุนเจียลี่ “คุณเก็บท้าย ได้ไหม?”
ซุนเจียลี่ถามกลับว่า “นี่คุณเห็นความสามารถของฉันหรือดูถูกฉัน?”
แอนน่าขมวดคิ้ว เธอไม่ชอบคำพูดเช่นนี้เลยจริงๆ “พูดตรงๆ ได้ไหม?”
“แน่นอนสิ!”
ซุนเจียลี่เข้าแทนที่ แอนน่า เธอหยิบเข็มด้ายออกมาแล้วทำการเย็บแผลให้แก่ผู้ผ่าตัด ระหว่างเย็บแผลเธอได้มีความแค้นเกิดขึ้นในใจโดยไม่รู้ตัว
“พรึบ!”
เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากร่างกายของผู้ป่วยอย่างกะทันหัน! หน้ากากอนามัยและชุดผ่าตัดถูกเลือดกระเด็นใส่เป็นสีแดง
ซุนเจียลี่ตกใจมาก! ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้!?
แอนน่ายังไม่ทันเดินออกไปจากห้อง เมื่อได้ยินเสียงก็รีบหันกลับมาดู มองเห็นรอยเย็บแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “เธอเย็บแผลยังไงเนี่ย! รีบห้ามเลือด เข็ม ด้าย ส่งมา!”
ซุนเจียลี่รู้สึกคับแค้นและโกรธมาก แต่เธอไม่กล้าขัดคำสั่งของแอนน่า เธอยื่นสิ่งของให้แอนน่าอย่างอารมณ์เสียแล้วถอยหลังออกไป กัดฟันกรอดๆมองไปยังแอนน่า
“คนไข้อาการไม่ดี!”
“ความดันโลหิต 60/85 กำลังลดลงเรื่อยๆ เมื่อสักครู่คุณหมอซุนเย็บโดนเส้นเลือดของผู้ป่วย”
หะ!
แอนน่าพูดอย่างรีบเร่ง “อะดรีนาลีน 1 มิลลิกรัมฉีดเข้าเส้นเลือดเร็ว!”
Lisaรีบทำตามคำสั่ง เมื่อฉีดยาเรียบร้อยความดันโลหิตของผู้ป่วยค่อยๆคงที่ Lisaถอนหายใจยาว “พระเจ้า!ตกใจหมด”
แอนน่าเองก็ถอนหายใจยาวเช่นกัน เธอทำการเย็บแผลด้วยตัวเองแล้วพูดว่า “คุณหมอซุนเชิญทางนี้หน่อยค่ะ มาดูว่าควรทำอย่างไร”
ซุนเจียลี่กัดฟันแล้วเดินเข้าไปมองการเย็บแผลของแอนน่า
เธอเกลียดความใจเย็น ทักษะและความสง่างามของแอนน่าจริงๆ!
ภายนอกห้องที่ถูกมองผ่านหน้าจอ อธิการบดีเฉินก็ถอนหายใจเช่นกัน “ใครให้เธอเข้าไปในห้องผ่าตัดกัน?”
ผู้อำนวยการช่ายพูดว่า “เธอไม่ผ่านคุณสมบัติในการผ่าตัด แต่มีแพทย์คนหนึ่งเกิดป่วยขึ้นมา รองอธิการบดีเกาเป็นคนเสนอเธอเข้าไป”
อธิการบดีเฉินพูดอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะอำนาจของตระกูลซุน เทคนิคการผ่าตัดแบบนี้ไม่สมควรจะอยู่ในโรงพยาบาลต่อไปด้วยซ้ำ”
เมื่อพูดจบคนอื่นๆก็ไม่กล้าแม้แต่จะแสดงความคิดเห็นใดๆ
ปัญหาอยู่ที่ว่าตระกูลซุนมีอำนาจมากเหลือเกิน
แอนน่าจัดการเย็บแผลจนเสร็จสิ้น
“แปะๆๆๆ” เสียงปรบมือดังขึ้น
ซุนเจียลี่รู้สึกรำคาญยิ่งนัก เมื่อเธอเดินผ่านไปข้างหลังขณะที่ผลักประตูห้องเก็บอุปกรณ์ จู่ๆเธอก็เซและกระแทกเข้าใส่แอนน่าอย่างจัง!
“โอ๊ย!”
“ตุบ!”
แอนน่าถูกเธอกระแทกเสียจนเต็มแรง ยังไม่ทันได้หลบไปไหน หลังของเธอก็กระแทกเข้ากับรถเข็นเต็มๆ!
มีดผ่าตัดเล่มหนึ่งหล่นลงมาปักเข้าที่แขนซ้ายของเธออย่างจัง!
“อ๊าก!”
อยู่ๆแขนก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา แอนน่าขมวดคิ้วแล้วมองไปยังเลือดที่ไหลออกมา
ชุดผ่าตัดสีฟ้าถูกเลือดสีแดงสดครอบคลุมเป็นวงกว้าง
“แอนน่า!แอนน่า!”
LisaและCurretรีบพยุงเธอขึ้นมาแล้วให้เธอเอนตัวลงมายังบ่าของCurret ทั้งสองคนจ้องมองไปยังซุนเจียลี่ “คุณทำอะไรน่ะ!”
ซุนเจียลี่พูดจาตะกุกตะกัก “ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ รีบทำแผลให้เธอเร็ว!”
Lisaกัดฟันแน่น แววตาของเธอดุดัน “ไม่ต้องมายุ่ง ไปซะ”
ซุนเจียลี่มองไปยังเลือดของแอนน่า แล้วเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา
เลือด!ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการคือเลือดของแอนน่า!
ซุนเจียลี่ไม่ใส่ใจคำพูดของLisa เธอรีบเข้าไปพยุงอันนา “แผลของคุณเกิดขึ้นเพราะฉัน ฉันจะเป็นคนทำแผลให้คุณเอง!ตามมาค่ะ”
แอนน่าขมวดคิ้ว “คุณหมอซุน คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”
ซุนเจียลี่เก็บอารมณ์ไว้ สายตาเธอมองไปที่เลือดบนแขนของแอนน่า “ไม่ว่าคุณจะพูดอย่างไร ฉันก็ต้องทำแผลให้คุณ”
แปลกคน!
แอนน่าไม่ได้พูดอะไรต่อเกี่ยวกับการกระทำของซุนเจียลี่
หลังจากถอดชุดผ่าตัด ความเจ็บปวดที่แขนของแอนน่าเริ่มทวีคูณขึ้น ความคมของมีดผ่าตัดใครก็คาดเดาได้ว่าลึกแค่ไหน ปากแผลกว้างกว่า5เซนติเมตร เลือดไหลออกมาจนถึงข้อศอก รวมถึงในมือด้วย
อธิการบดีเฉินและผู้อำนวยการช่ายตกใจจนลูกตาแทบกระเด็น สายตาที่อธิการบดีเฉินมองไปยังซุนเจียลี่นั้นบ่งบอกว่าเข้าใจจุดประสงค์ของเธอ
“ออกไปซะ!”
ซุนเจียลี่ไม่กล้าขัดคำสั่ง จึงได้แต่ถอยหลังออกไป ผู้อำนวยการช่ายเองก็จ้องเธอตาไม่กะพริบ “คุณหมอซุน คุณนี่……ช่าง ช่างไม่……ระวังเสียเลย!”
ซุนเจียลี่ก้มหน้ามองพื้น “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“เอาละ รีบออกไปได้แล้ว”
ซุนเจียลี่ยื่นมือออกไปรับถาดเลือดแล้วเดินออกจากห้องไป
ภายในถาดมีสำลีชุบเลือดอยู่สิบกว่าก้อน
สำหรับทำการตรวจเลือด แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!