คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 187 อยากจะทำ เป็นเจ้าแห่งวงการด้านหนึ่ง
ตอนที่ 187 อยากจะทำ เป็นเจ้าแห่งวงการด้านหนึ่ง
เกี่ยวกับสภาพความเป็นจริงภายใน จำเป็นต้องสืบค้นอย่างแท้จริง
หลงเซียวนำแอนน่ามาไว้ข้างๆเหมือนกับเด็กเล็ก หากว่าเธอเป็นแค่หมอประจำตัวเท่านั้น แต่เกาหยิ่งจือไม่เชื่อ เธอจะเชื่อซะมากกว่าว่า เขามีความสัมพันธ์ที่พิเศษต่อเธอ เป็นเพราะว่าน้ำเสียงของเธอคล้ายคลึงกับฉู่ลั่วหานซะเหลือเกิน!
ข้างห้องโถงงานเลี้ยง ที่นี่ห่างไกลเสียงจอแจของคนในห้องโถง เงียบเป็นพิเศษ แอนน่าได้ยินถึงเสียงลมหายใจของเกาหยิ่งจือกับซุนเจียลี่ที่ผิดปกติไปเล็กน้อย
ดูเหมือนว่า ที่เรียกว่าให้คำปรึกษาปัญหาระดับมืออาชีพ แค่ข้ออ้างเท่านั้น
คนตรงไปตรงมาไม่พูดคำพูดเลอะเทอะ แอนน่าตัดเข้าประเด็นหลักเลย “คุณเกา คุณอยากถามอะไร ก็ถามเถอะ”
ลักษณะท่าทางของเธอ ก็เหมือนเป็นการบอกเกาหยิ่งจือ ฉันไม่ได้มีอารมณ์ที่จะเล่นกับคุณ คุณควรตรงไปตรงมาดีที่สุด อย่าให้ทุกคนเสียเวลา
มือเกาหยิ่งจือจับพนักพิงโซฟา มองแอนน่าตั้งแต่หัวจรดเท้า พิจารณาอยู่ในใจ เธอกับฉู่ลั่วหานนอกจากน้ำเสียงที่เหมือนยังมีอะไรที่เหมือนกันอีก แต่ก็ไม่พบอะไร
รูปร่างหน้าตาของเธอ งดงามเกินไป เปล่งประกายเกินไป ลักษณะท่าทางแตกต่างจากฉู่ลั่วหานสิ้นเชิง อีกทั้งนิสัยที่เยือกเย็นของเธอ ปฏิเสธที่จะเข้าใกล้ทุกคน ไม่เหมือนกันกับฉู่ลั่วหานที่มีน้ำใจอย่างแท้จริง
“ก่อนหน้าก็เคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณแอนน่าเป็นหมอที่มีชื่อเสียง คาดไม่ถึงว่าคุณยังสวยดูดีมีเสน่ห์อีกด้วย ไม่แปลกใจที่ทุกคนจะแห่ชิงกันมาหาคุณ”
แอนน่าขมวดคิ้วทันที เลือกที่จะพูดว่า “คุณเกาเรียกฉันมา เกรงว่าไม่เพียงแต่ชื่นชมฉันเท่านั้น ท้ายที่สุดคุณอยากถามอะไร?"
ซุนเจียลี่เดินไปข้างหน้า เธอทนไม่ไหวแล้ว ทุกๆครั้งที่ได้ยินคำพูดของแอนน่า เธอก็อกสั่นขวัญหาย เหมือนกับตกนรก เธอจึงถามออกไปตรงๆว่า “คุณรู้จักฉู่ลั่วหานไหม? คุณกับเธอ……เกี่ยวข้องอะไรกัน?”
ฉู่ลั่วหาน? ชื่อนี้อีกแล้วหรอ
แอนน่าส่ายหัว “ฉันไม่รู้จักฉู่ลั่วหานที่คุณพูดนั่น แล้วก็ไม่ได้สนใจที่จะรู้จักเธอ คำตอบนี้ คุณพอใจแล้วใช่ไหม”
เธอก็ไม่ได้อยากถูกคิดว่าเป็นคนอื่นเลยสักนิด แบบนี้รู้สึกเหมือนได้เป็นตัวแทนของใครบางคน รสชาติอย่างนี้ ตัวเธอรู้สึกไม่สบายใจ
เกาหยิ่งจือถามอย่างเจาะลึกว่า “อย่างนั้น คุณเคยมาประเทศจีนใช่ไหม?”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาประเทศจีน ส่วนท่านเซียวที่พวกคุณเรียก ฉันก็เพิ่งจะรู้จัก ฉันเป็นหมอประจำตัวของเขาก็เท่านั้น ฉันมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ถ้าไม่มีข้อสงสัยอื่นๆแล้ว ทั้งสองท่าน ต้องขอตัวก่อน”
แอนน่าอธิบายที่ไปที่มาของเธออย่างกระชับชัดเจนตรงประเด็น ไม่ได้เต็มใจที่จะอยู่นาน
เกาหยิ่งจือกับซุนเจียลี่สบตากับแป๊บนึง จากนั้นก็ถามหยั่งเชิง “อย่างนั้น คุณน่าจะรู้ว่าท่านเซียวที่พวกเราเรียกมีบทบาทอะไร? เป็นคนแบบไหน?”
แอนน่ามองไปที่ซุนเจียลี่ เครื่องแต่งกายงดงาม แต่งหน้าอย่างละเอียดอ่อน “หมอพิจารณาแต่โรค ไม่ใช่คน บทบาทเขาคืออะไร ฉันไม่ได้สนใจ”
เกาหยิ่งจือกอดอก “เจตนาดี” แนะนำ “ในตำแหน่งทางธุรกิจของท่านเซียวฉันก็ไม่ต้องพูดแล้ว วันนี้คุณก็เห็นแล้ว ฉันเพียงแค่อยากจะเตือนคุณไว้ ท่านเซียวเป็นคนที่มีคู่หมั้นแล้ว คุณน่าจะต้องรู้ฐานะตนเองดี”
“คุณเกาคิดมากไปแล้ว ฉันไม่ได้สนใจท่านเซียวท่านี้เลยแม้แต่น้อย”
แอนน่าพูดจบก็เดินออกไปจากจุดพักผ่อน ภาพเงารูปร่างอ่อนช้อยสง่างามเดินออกไป ทิ้งสองคนให้มองหน้ากันไปมา
ซุนเจียลี่พูดว่า “ดูเหมือนว่า เธอจะไม่รู้จักฉู่ลั่วหานจริงๆ”
เกาหยิ่งจือกำหมัดแน่น “จะดีมากๆถ้าที่เธอพูดเป็นความจริง ไม่อย่างนั้น……” หรี่ตามอง ความดุร้ายก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตา
หลงจื๋อเห็นแอนน่าเดินกลับมา ก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เธอ “คุณแอนน่า กลับไปคุณยังต้องขับรถให้พี่ใหญ่ของฉัน ทานอาหารสักนิดน่าจะดีกว่าไหม?”
ทานอาหาร?
แอนน่ามองดูจานบนโต๊ะอาหาร อาหารทุกอย่างถูกพวกเขากินไปหมดแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะให้เธอทานอะไร?
“ฉันไม่กินอาหารเหลือ ไม่จำเป็นต้องทานแล้ว”
หลงเซียวยิ้มมุมปากนิดๆ จนเกือบจะหลุดยิ้มออกมา
แอนน่าตรงไปตรงมา ไม่พูดจาอ้อมค้อม เธอคงไม่รู้เกี่ยวกับความน่ากลัวของความใจดำอำมหิตกับประเทศจีน
ใบหน้าของหลงจื๋อร้อนผ่าว “อันนี้……ถ้าคุณแอนน่าไม่ถือสา ฉันจะขอเลี้ยงข้าวคุณเป็นการส่วนตัวสักนิดได้ไหม?”
แอนน่ากล่าว “คุณชายรองหลงไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้หรอก โรคของพี่ใหญ่คุณ ฉันจะทำให้ดีที่สุด”
หรอ?
แต่เขาไม่ชวนเธอไปเลี้ยงข้าวเพียงเพื่อให้เธอตรวจโรคให้ดีๆ
แอนน่ารู้อยู่แล้ว เธอพูดไปแบบนี้ ก็แค่อยากให้ทุกคนคิดว่า ที่หลงจื๋อปฏิบัติเอาใจใส่ต่อเธอทุกๆอย่าง ทั้งหมดก็เพื่อโรคของหลงเซียว
เกาจิ่งอานยิ้มแล้วกล่าวว่า “คุณชายหลง หมอแอนน่ารับปากว่าจะรักษาพี่ใหญ่ของคุณให้ดีที่สุด คุณก็ไม่ต้องทุ่มเยอะขนาดนี้หรอก”
ซุนปิงเหวินมองๆแอนน่าโดยไม่ได้พูดอะไรมาตลอด ไม่ต้องสงสัย ผู้หญิงที่เย็นชาและงดงามคนนี้ โดดเด่นกว่าคนทั้งหมด ผิวเธอขาวราวกับหิมะ แก้มงดงามดั่งน้ำแข็งแกะสลัก ไม่ว่าจะเป็นฮอร์โมนบริสุทธิ์ที่หลั่งออกมาช่างน่าหลงใหลเสียจริง ง่ายเหลือเกินที่ผู้ชายใจสั่น
แต่การประกาศเป็นเจ้าของของท่านเซียวนั้นตรงไปตรงมาเสียจริง จุดยืนของตัวเธอชัดเจนเหลือเกิน คนข้างๆก็จนปัญญาที่จะลงมือ
“คุณแอนน่า คุณพ่อสุขภาพไม่ดี เป็นโรคหัวใจมาหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าจะเชิญคุณไปดูหน่อยได้ไหม?”ประเด็นของซุนปิงเหวินนับว่าจริงจัง คำพูดที่จริงใจ ไม่เห็นความเหลวไหล
แอนน่าไม่เคยให้ความสนใจซุนปิงเหวิน นี่เพิ่งจะเห็นเขา ชายตรงหน้าหน้าตาสุขุมเยือกเย็น หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างหน้าตาของเขาดูดี คิ้วดกในตาดำ เวลาพูดตาก็ยิ้มไปด้วย
แอนน่าพูด “ขอโทษด้วย ตอนนี้ฉันเป็นหมอประจำตัวของคุณหลง ไม่ได้รับตรวจด้านนอก”
ซุนปิงเหวินก็ยิ้มอย่างอ่อนน้อมมองไปที่หลงเซียว “ท่านเซียว คุณพ่อฉันเป็นโรคหัวใจมาหลายปีแล้ว ตลอดมาก็ไม่เคยรักษาหาย ในเมื่อมีวาสนาได้รู้จักหมอเทวดาที่เขาร่ำลือกัน ไม่รู้ว่าคุณจะยินยอมให้เธอไปดูอาการพ่อของฉันไหม?”
ท่านเซียววางตะเกียบลง จิบน้ำชาหนึ่งที
ท่าทีนั้นเหมือนเตรียมออกจากงานเลี้ยง “คุณแอนน่า คุณคิดว่าอย่างไรล่ะ?”
หลงเซียวหน้าไม่อาย! โยนปัญหาที่น่ารังเกียจแบบนี้มาให้เธอเสมอ!
แอนน่าตอบตามหน้าที่ว่า “ไว้ครั้งหน้าเถอะ คุณซุนช่วยติดต่อผู้ช่วยของฉัน ฉันจะได้จัดเวลาได้”
ซุนปิงเหวินเหมือนได้สมบัติล้ำค่า รีบยืนขึ้นขอบคุณ “ครับ! อย่างนั้นก็รบกวนคุณแอนน่าด้วย แต่ว่า ไม่ทราบว่าฉันจะติดต่อผู้ช่วยของคุณได้อย่างไร?”
หลงจื๋อมองออก เขาจะติดต่อผู้ช่วยได้ที่ไหน ชัดเจนว่าความหมายนี้ก็คือปฏิเสธ “ประธานซุน ในเมื่อคุณเป็นห่วงอาการของลุงซุนขนาดนี้ คิดไปตามหาคุณแอนน่าด้วยตนเองน่าจะดีกว่า ถ้าเธอพูดหมดทุกอย่างแล้ว ไม่ใช่ปรากฏว่าคุณจริงใจไม่พออย่างนั้นหรอ อีกทั้ง ความสามารถเล็กๆน้อยๆ……ยังขาดอีกหรอ?”
“หึหึ! ใช่ ที่คุณชายรองเตือนก็ถูก”
ท่านเซียวลุกขึ้น วางผ้าเช็ดปากลง “ประธานเกา ขอให้คุณทำกิจการดียิ่งๆขึ้นไป ลาตรงนี้เลย”
เกาจิ่งอานรีบยืนขึ้นแสดงความเคารพ “ขอบคุณท่านเซียวมาก หลังจากนี้ก็พัฒนาบริษัทอึนเคอ หวังว่าจะชนะร่วมกับMBK สร้างความสำเร็จร่วมกัน”
ท่านเซียวแตะคางเบาเบา “จะร่วมมือเป็นอย่างดี”
ร่วมมือเป็นอย่างดี เรื่องอื่น ก็น่าจะพูดลำบาก
คุณเกาจะเข้าใจไหม?
บนทางกลับบ้าน ในรถ Rolls-Royce
แอนน่าถือพวงมาลัย มองจากในกระจกก็เห็นหน้าตาหล่อเหลาน่าหมั่นไส้ของท่านเซียวหลับตาอยู่ เห็นก็กัดฟัน “คุณหลง วันนี้คุณให้ฉันมาร่วมงานเลี้ยง ในที่สุดมีเจตนาอะไร?”
เสือสิงห์กระทิงแรดเต็มบ้าน ผู้หญิงทั่วไป กลัวว่าลี่ลี่จะแพ้ทางไปก่อนก็เท่านั้น หญิงชายเหล่านี้ หาเรื่องวุ่นวายให้ตลอด ในที่สุดแล้วหลงเซียวมีเจตนาอะไร?
ท่านเซียวกล่าว “มีคำโบราณจีนคำหนึ่งกล่าวว่า นกทำรังให้เลือกดูที่ร่มไม้ วันนี้คุณแอนน่าเข้าใจแล้วใช่ไหม?”
ถึงแม้ว่าคำนี้เธอจะไม่เคยได้ยิน แต่ความหมายตามตัวอักษรนั้นเข้าใจง่ายมาก “คุณอยากจะพูดว่าอะไร?”
ท่านเซียวยกขาขึ้นทั้งสองข้าง ไปพิงพนักพิงเก้าอี้ด้านหลัง “วันนี้คุณได้พบกับทายาทสี่ตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหลวงแล้ว ด้วยความเฉลียวฉลาดของคุณแอนน่า คุณรู้สึกว่าคนไหนเป็นไม้ที่ดี?”
ห๊ะ? นี่เขาหมายความว่า ให้เธอเลือกเจ้านายหรอ?
น่าตลกจริงๆเลย!
“คุณหลงพลาดแล้ว ไม่ว่าทั้งสี่ตระกูลใหญ่จะเป็นไม้ที่ดีหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันก็ไม่ใช่นกที่ดี ไม่ต้องลำบากคุณหาบ้านให้ฉันอยู่หรอก”
ผู้หญิงคนนี้หัวแข็งเหลือเกิน ตอนนี้ท่านเซียวเพียงแค่มั่นใจว่าชัยชนะจะอยู่ในกำมือ
ท่านเซียวหรี่ตา ถามเธอ “เรื่องคืนนี้ผ่านไปแล้ว คุณแอนน่าพูดว่า คุณสร้างศัตรูในงานเลี้ยงไปกี่คนแล้วล่ะ? มีกี่คนที่อยากได้รูปลักษณ์สวยงามของคุณ มีกี่คนที่มองเห็นในความสามารถพิเศษของคุณ? กี่คนที่ยกย่องสรรเสริญที่เปลือกนอก กี่ครั้งแล้วที่ในใจไม่อยากให้คุณกวักมือเรียกหาความตาย?”
ฉับพลันแอนน่าเย็นสันหลังวาบ หลังจากหลงเซียวเตือนเธอเธอก็เข้าใจทันที มองดูแล้วงานเลี้ยงคืนนี้ที่จืดชืดจอมปลอมน่าเบื่อ แต่ดูเหมือนเธอจะประสบความสำเร็จในการเป็นจุดสนใจ แม่งเอ้ย!
“คุณบอกสิ่งเหล่านี้กับฉัน? ท้ายที่สุดหมายความว่าอะไร!”
กระวนกระวายเบาๆ แอนน่ามองตั้งแต่หัวจรดเท้า บทบาทหลงเซียวไม่ใช่ง่ายๆขนาดนั้น เขาต้องคิดแผนไว้อย่างแน่นอน
มือขวาของท่านเซียววางอยู่บนต้นขา “ถ้าฉันคาดไม่ผิด พรุ่งนี้ชื่อของคุณจะถูกเผยแพร่ในเมืองหลวง ถึงเวลานั้น เกรงว่าไม่อาจเก็บความลับของตัวตนของคุณไว้ได้แล้ว”
“คุณพูดอะไร!”
ฝ่ามือของแอนน่าก็ลื่นหลุด เกือบจะขับรถชนต้นไม้
ท่านเซียวยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม “ในเวลาเดียวกันคุณก็จะถูกตระกูลเกา ตระกูลซุนและแขกสุภาพสตรีที่มีชื่อเสียงจ้องมองอยู่นับไม่ถ้วน หากคุณไม่มีที่พึ่งพิงที่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะปกป้องคุณ ฉันกล้ารับประกันเลย คุณจะก้าวอยู่ในเมืองหลวงอย่างยากลำบาก”
“ฉันจะได้กลับอเมริกาทันที ฉันจะไม่ไปเหยียบเมืองหลวงสถานที่พังทลายอันนี้อีกตลอดกาล”
“คุณไม่คิดว่ามันสายเกินไปแล้วหรอ? ตอนนี้ฉันกลายเป็นมีดและเขียง คุณกลายเป็นเนื้อปลา คุณสามารถที่จะถูกเลือกโอนสังกัดไปอยู่ที่MBKได้ แน่นอนว่า คุณจะไม่เห็นด้วยฉันก็มีวิธีที่จะทำให้คุณตอบตกลง”
แม่งเอ้ยยย!
วนกลับมาที่จุดเดิม ก็คือหลงเซียวต้องการกำหนดเธอ ให้เธอเป็นเบี้ยของเขาโดยสิ้นเชิง! ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าหลงเซียวกำลังเดินหมากอะไรอยู่ แต่การวางเครือข่ายของเขาตอนนี้ แน่ใจได้ว่ายิ่งใหญ่อย่างมาก
“ทำไมต้องเป็นฉัน?” แอนน่ากำพวงมาลัยแน่นอย่างไม่สบายใจ ในใจเธอกลัว หน้าผากมีเหงื่อซึมเล็กน้อย ถ้าหากหลงเซียวต้องการจะใช้ประโยชน์เธอ อย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางที่จะกลับตัวได้อีกแล้ว
“ชัดเจนมาก คุณฉลาด มีเหตุผล เย็นชา อีกทั้ง จากงานเลี้ยงวันนี้ ก็แสดงว่าคุณมีความเด็ดขาด คุณมีความตรงไปตรงมา แล้วก็ใจอำมหิตพอ ฉันจำเป็นต้องการผู้ช่วยเช่นคุณ”
ห๊ะ!
“คุณหลง ฉันเป็นแค่หมอ!”
แม่งเอ้ย! คุณคิดมากไปแล้วนะ!
“มีดผ่าตัดของหมอ ช่วยคนได้ ก็ฆ่าคนได้ บางทีคือช่วยคน แต่บางที ฆ่าคน ก็คือช่วยชีวิตคนอีกด้วย”
แอนน่าเย็นสันหลังเล็กน้อย กระวนกระวายอย่างมากประหนึ่งงูพิษเลื้อยขึ้นมาที่สันหลัง “คุณคิดจะให้ฉันฆ่าคนแทนคุณหรอ?”
“อย่าพูดคำที่ไม่น่าฟังแบบนี้ซิ การฆ่าคนมีวิธีต้องมากมาย ไม่จำเป็นต้องใช้มีดจริงปืนจริงเพื่อให้เห็นความตายหรอก” ตาของท่านเซียวเหล่มองโดยตลอด กลอุบายและแผนการของเขา ทั้งหมดถูกซ่อนไว้ภายใต้สายตา และเธอมองไม่ออก
ผู้ชายคนนี้ ลึกลับซับซ้อนเหลือเกิน ราวกับทะเลราวกับมหาสมุทร
เธอก็เป็นกระบวยตักน้ำทะเล จะไปต่อกรได้อย่างไร?
“คุณหลง คุณเป็นโรคหัวใจอย่างนี้แล้ว หยุดสักนิดน่าจะดีกว่า อาจจะใช้ชีวิตสบายขึ้นหน่อยนะ”
“คิดอยากจะมีชีวิตที่สุขสบาย ก็ต้องรับประกันความมั่นคงปลอดภัยได้รอบด้าน”
แอนน่าสับสนเล็กน้อย “ตกลงคุณคิดจะทำอะไร? คุณทำให้ฉันตกเป็นเป้าที่จะถูกโจมตี ตัดขาดทางหนีของฉัน ให้ฉันจำเป็นต้องพึ่งพาอาศัยคุณเป็นเบี้ยของคุณ จุดประสงค์ของทั้งหมดนี้คืออะไร?”
ท่านเซียวคิดว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกเธอ เพียงแค่รู้สึกว่า แอนน่าเป็นคนที่เชื่อถือได้ “คุณน่าจะรู้ว่า เสือสองตัวจะไม่ยอมอยู่ถ้ำเดียวกัน?”
แอนน่าขมวดคิ้ว “คุณหมายถึง หลงจื๋อน้องชายของคุณ?”
ท่านเซียวส่ายหัว “ฉันไม่สามารถเอาจริงเอาจังกับเด็กได้ แต่เมืองหลวงที่ยิ่งใหญ่อย่างนี้ จริงๆแล้วมันแออัดเกินไป แล้วก็คึกคักมากเกินไป ฉันชอบความสงบ”
แอนน่าเข้าใจในไม่กี่วินาที!
เขาพาเธอไปงานเลี้ยงวันนี้ เพื่อให้เธอเข้าใจสถานการณ์ในขณะนั้น ทำให้เธอกระจ่าง สี่ตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงนั้นมากเกินไป และเขาต้องการเป็นหนึ่งเดียว ใช้กำลังยึดแบ่งแยกดินแดนด้านหนึ่ง ให้กลายเป็นเจ้าผู้ปกครองอย่างแท้จริง!