คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 124 ให้ผู้หญิงของเขามารับผิดชอบด้วยไม่ได้เด็ดขาด
ตอนที่ 124 ให้ผู้หญิงของเขามารับผิดชอบด้วยไม่ได้เด็ดขาด
ฉู่ลั่วหานตื่นขึ้นในเวลาบ่ายสามโมง เมื่อถังจิ้นเหยียนเห็นว่าไข้เธอลดลงแล้วก็กลับโรงพยาบาลไป
ดังนั้นเมื่อเธอตื่นมาจึงเห็นแต่ลู่ซวงซวงเพียงคนเดียว
“ที่รัก ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว เธอทำให้ฉันตกใจแทบตายรู้ไหม! ต่อไปห้ามทำเรื่องบ้าๆแบบนี้อีกนะ!”
เมื่อเห็นเธอตื่นขึ้น ลู่ซวงซวงพูดพล่ามออกมาโดยไม่ได้คิด เธอเองน้ำตาแทบไหล
เด็ก โง่ บนโลกใบนี้มีคนโง่อย่างนี้จริงๆหรือเนี่ย!
ฉู่ลั่วหานขมวดคิ้ว “ฉันยังไม่ตายเสียหน่อย ร้องไห้ทำไมกัน?”
“พระเจ้า เธอเกือบจะทำฉันหัวใจวายตาย ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง ไม่สบายตรงไหน?”
ลู่ซวงซวงจับตัวเธอไปทั่วร่างกาย
ฉู่ลั่วหานถูกเธอสัมผัสจนจั๊กจี้ไปทั้งตัว “ไม่เป็นไรแล้ว ฉันจะเป็นอะไรไปได้ ยังดีๆอยู่นี่ไง?”
ดีตรงไหนกันเนี่ย!
“เธอไข้ขึ้นสูงจนเกือบเป็นอันตราย ดีที่คุณหมอถังมาช่วยไว้ทัน สำหรับเธอมันอาจเป็นแค่การนอนหลับแล้วตื่น แต่สำหรับพวกเรามันไม่เหมือนกันนะ!”
ลู่ซวงซวงวางท่าว่าโมโหมาก ทำนองว่าต้องชดใช้ให้เธอทั้งชีวิตจึงจะเพียงพอ
“เธอหมายถึงท่านรองช่วยฉันไว้งั้นเหรอ?หมายความว่ายังไง?” ฉู่ลั่วหานจำไม่ได้สักนิดเดียว ความทรงจำของเธอหยุดอยู่ที่ตอนอาบน้ำแล้วมานั่งบนโซฟา จากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ถังจิ้นเหยียนเขามาที่นี่งั้นเหรอ?
“นี่ๆๆๆๆ ฉันอยากจะตีเธอให้ตายจริงๆเลย ท่านรองถังของเธอปีนหน้าต่างข้ามมาจากห้องข้างๆ ที่นี่มันชั้น16นะคะ ลองคิดดู ถ้าเขาตกลงไปจะเหลืออะไร เขายอมเสี่ยงชีวิตมาช่วยเธอไม่ใช่เหรอ?”
ลู่ซวงซวงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังจากต้นจนจบ แล้วถอนหายใจว่า “ลั่วหาน ดูเธอซิเธอ……!จะพูดว่าเธอโชคดีหรือว่ายังไงดี ชั่วข้ามคืนบริษัทถูกแย่งไป บ้านถูกขาย แต่จะพูดว่าเธอโชคร้ายก็นะ ถังจิ้นเหยียนผู้ชายที่ดีพร้อมขนาดนี้ยอมสละชีวิตและทุกอย่างเพื่อเธอ ฉันเกือบจะร้องไห้แล้วนะตอนนั้น”
เมื่อฟังที่ลู่ซวงซวงเล่าจบ ฉู่ลั่วหานก็เงียบไป เธอค่อยๆพยุงตัวขึ้นนั่ง “สิ่งที่ฉันติดค้างเขาฉันจะชดใช้ แต่คงชดใช้ไม่หมดแล้วสินะ”
“ชดใช้? ชดใช้ยังไง?เธอมีทางเลือกเดียวเท่านั้นรู้ไหม?ก็คือชดใช้ด้วยตัวเธอเองทั้งชีวิต? เอ้อนี่!เธอกับหลงเซียวน่ะเป็นยังไงกันแน่?”
ลู่ซวงซวงกะพริบตาถามแล้วมองเธอราวกับเขียนคำตอบไว้บนหน้า
“คุณคนสวยคะ ดิฉันเพิ่งจะตื่นมา เธอจะทำให้ฉันเป็นลมไปอีกหรือไง? ตอนนี้บริษัทฉู่ซื่อเปลี่ยนประธานกรรมการแล้วฉันไม่รู้เลยว่าเป็นใคร MBKเองที่ซีแอตเทิลก็เจอปัญญาใหญ่ที่เขาต้องไปจัดการ พวกเราจะเอาเวลาที่ไหนมาใส่ใจเรื่องความรู้สึกกัน?”
“ฉันไม่สน!สำหรับผู้หญิงแล้วในชีวิตนี้จะทำอะไรก็ได้แต่ถ้าจะแต่งงานต้องเลือกผู้ชายที่ดีที่สุดเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เข้าใจไหม?”
ฉู่ลั่วหานเบ้ปาก “รอให้เธอแต่งงานก่อนค่อยว่ากัน ฉันจะไปบริษัทสักหน่อย”
“ไม่ได้!คุณหมอถังสั่งไว้ว่าวันนี้เธอต้องอยู่บ้านพักผ่อน ห้ามไปไหนทั้งนั้น”
“เธอจะเชื่อฉันหรือเชื่อเขา?”
“ฉันฟังคุณหมอ!”
“เพื่อนทรยศ!”
ลู่ซวงซวงกดบ่าเธอไว้แล้วยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ “ฉันทรยศก็ต้องรักษาความปลอดภัยในชีวิตของเธอไว้ก่อน อย่างอื่นฉันไม่สนใจ! นอนลงไปได้แล้ว ฉันจะไปหาซุปมาให้กินนะ”
“เธอต้มซุปเป็น?”
พระอาทิตย์ขึ้นจากตะวันตกหรือไง?
“ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคุณหมอถังต้มไว้ ก็แค่ให้ฉันคอยดูว่าได้ที่หรือยังเท่านั้น เห้อ ผู้ชายดีๆแบบคุณหมอเนี่ยเธอยังลังเลอะไรอยู่อีกหะ? อ้อ มือถือเธอพังน่ะ รอให้เธอดีขึ้นหน่อยค่อยตัดสินใจว่าจะซ่อมหรือทำยังไงนะ”
มือถือพัง? โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับเธอเนี่ย
ฉู่ลั่วหานหุบปากลงแล้วนั่งรออยู่บนเตียง ผู้ชายดีๆอย่างถังจิ้นเหยียน เธอยังลังเลอะไรกันนะ?
เธอกำลังคิดถึงหลงเซียวที่อยู่อเมริกาในตอนนี้
อเมริกา ซีแอตเทิล
จี้ตงหมิงมองดูเวลาด้วยความประหม่าในห้องโถงใหญ่ของอาคารรัฐบาลซีแอตเทิล เมื่อท่านประธานออกมาเขาจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ยังไง?
สองวันหนึ่งคืน เรื่องที่เกิดขึ้นในจีนทำให้ทุกคนเหนือความคาดหมาย และทั้งหมดนี้ท่านประธานยังไม่รู้เรื่องเลย เขาควรจะทำข่าวให้เงียบไปหรือว่า……!
ถ้าท่านประธานรู้เข้าว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉู่ลั่วหานที่ประเทศจีน เขาต้องบินกลับไปอัดคนพวกนั้นเละแน่นอน แต่เรื่องทางนี้ยังจัดการได้ไม่เสร็จ ท่านประธานจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อจัดการทุกอย่าง
ปิดบังข้อมูล?หรือบอกความจริง?
จี้ตงหมิงสับสนในความคิดตัวเองอย่างมาก
เมื่อส่งเอกสารที่เกี่ยวข้องเรียบร้อยแล้ว หลงเซียวก็หลุดพ้นจากการสอบสวนนี่เสียที
ร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำเดินออกมาจากลิฟต์และเดินมาหาเขา ดูเหมือนว่าการตรวจสอบในหนึ่งวันนั้นจะไม่ส่งผลต่อเสน่ห์ของเขาเลยหลงเซียวที่อยู่ตรงหน้าเขายังคงรักษาความสง่างามไว้ได้
เขาถือเอกสารสุดท้ายของเจ้าหน้าที่ไว้ในมือ หากพิจารณาจากคิ้วและท่าทางของเขาแล้วดูเหมือนว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้อย่างราบคาบ
จี้ตงหมิงรีบเดินหน้าขึ้นมาพูดว่า “ท่านประธานเป็นอย่างไรบ้าง?”
หลงเซียวยื่นเอกสารในมือให้เขา เสียงของเขาอู้ ดูเหนื่อยเล็กน้อย "ไม่มีปัญหากับโครงการนี้ แต่มีผู้ที่ต้องการทำกำไรจากโครงการนี้บุคลากรที่เกี่ยวข้องจะรับผิดชอบในการติดตาม อย่างช้าที่สุดในสัปดาห์หน้าก็สามารถกลับมาทำงานต่อได้ "
จี้ตงหมิงพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้นเราจะไปที่ไซต์ก่อสร้างเพื่อดูสถานการณ์ตอนนี้กันไหมครับ ถ้าท่านประธานไปดูด้วยตัวเองก็เท่ากับเป็นการเพิ่มความมั่นใจให้กับคนงาน"
หลงเซียวตอบรับ แล้วมองมาที่ฝ่ายตรงข้ามพูดว่า “เอามือถือมา”
ในระหว่างการสอบสวนเขาถูกตัดขาดจากโลกภายนอกและโทรศัพท์มือถือของเขาก็ถูกเก็บไว้โดยจี้ตงหมิง
เป็นครั้งแรกที่จี้ตงหมิงโกหกหลงเซียว เขาพูดเสียงต่ำว่า "โทรศัพท์แบตฯหมด เดี๋ยวชาร์ตเต็มแล้วจะนำมาให้นะครับ”
จากเดิมคิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะขัดขวางไม่ให้เขาติดต่อกับฉู่ลั่วหานได้ คิดไม่ถึงว่าหลงเซียวจะมองมาที่เขาแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ งั้นเอาของคุณมา อย่าบอกนะว่าแบตฯหมดเหมือนกัน”
จี้ตงหมิงเหมือนเอาก้อนหินกระแทกขาตัวเอง “ท่านประธานครับคือ…..”
ด้วยไอคิวของหลงเซียว ในการแสดงออกของจี้ตงหมิงก็ไม่สามารถหลุดรอดสายตาของเขาไปได้ เขาพูดอย่างเย็นชา "เอามือถือมา!"
จี้ตงหมิงไม่กล้าขัดคำสั่ง นำมือถือของหลงเซียวยื่นไปให้ หน้าจอแสดงผลมีสายที่ไม่ได้รับมากมาย แต่ไม่มีของฉู่ลั่วหาน
เขาปลดล็อกหน้าจอแล้วรีบโทรหาฉู่ลั่วหาน
แต่ฝ่ายตรงข้ามติดต่อไม่ได้
หลงเซียวขมวดคิ้ว ทำไมถึงไม่สามารถติดต่อได้? เธอทำอะไรอยู่นะ?
“สองวันมานี้มีข่าวคราวอะไรบ้างไหม?”
จี้ตงหมิงลังเลชั่วครู่แล้วพูดว่า “มีครับ ฉู่ซีหรานทำแท้ง ข่าวนี้ทำให้ตระกูลฉู่ได้รับคำสบประหม่าจนเกือบต้องปิดบริษัท แต่ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง บริษัทฉู่ซื่อก็มีบุคคลปริศนายื่นมือมาซื้อหุ้น ทำให้มีการเปลี่ยนตัวประธานกรรมการ”
“อืม?”
หลงเซียวเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “หมายความว่ายุคของฟางหลิงหยู้จบสิ้นแล้ว?”
“ใช่ครับท่านประธาน”
จี้ตงหมิงเงียบลง เขาตัดสินใจไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉู่ลั่วหาน
หลงเซียวเดินมาที่รถแล้วถามว่า “เธอล่ะ?เธอเป็นยังไงบ้าง?”
บริษัทฉู่ซื่อเป็นเหมือนดวงใจของเธอ ในตอนนี้กลับเปลี่ยนเจ้าของไป เธอคงจะได้รับผลกระทบไม่น้อย
จี้ตงหมิงกัดฟันพูดว่า “คุณนายน้อยตอนนี้ไม่มีข่าวคราวอะไร……!เชิญท่านประธานขึ้นรถครับ”
หลังรถออก จี้ตงหมิงสั่งว่าให้ไปสถานที่ก่อสร้าง หลงเซียวชี้นิ้วและพูดว่า "หันกลับ ไปสนามบิน!"
“ท่านประธาน ไม่ใช่ว่าจะไปดูงานด้วยตัวเองเหรอครับ?โครงการนี้ต้องการท่าน”
ใช่ โครงการนี้ต้องการเขา แต่สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่เผชิญหน้ากับเรื่องพวกนี้เพียงลำพัง เธอก็ต้องการกำลังใจจากสามี
“ให้พวกเขาจัดการไป จองตั๋วเวลาที่เร็วที่สุด ผมจะกลับประเทศ”
ในมือของเธอมีบัตรธนาคารของเขาอยู่ อย่าว่าแต่ซื้อหุ้นของบริษัทฉู่ซื่อเลย ต่อให้สร้างบริษัทขึ้นมาอีกหนึ่งบริษัทก็ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วย ทำไมเธอยอมปล่อยให้คนอื่นมาแทรกกลางได้?
ทำไมเธอจึงไม่ยอมใช้เงินของเขากัน?
จี้ตงหมิงไม่กล้าขัดคำสั่ง ก้มหัวรับฟัง”ครับ”
คุณชายเซียวขึ้นชื่อด้านความนิ่งเงียบ การสำรวจและเดาใจคน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าฉู่ลั่วหานแล้วเขาช่างหุนหันพลันแล่น มีอัตวิสัยไม่สามารถเก็บอารมณ์ได้ เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
ประเทศจีน เมืองหลวง
ฉู่ลั่วหานนั่งอยู่โซฟาในห้องรับแขก โจ๊กร้อนๆที่อยู่ต่อหน้าเธอในตอนนี้ เธอใช้ช้อนตักมันขึ้นมาแต่มันกลับร่วงลงสู่พื้น
“ประธานกรรมการคนใหม่ของบริษัทฉู่ซื่อไม่ได้เข้าร่วมประชุมคณะผู้บริหารครั้งที่ 1 ผู้ช่วยของเขาเดินทางมาเข้าร่วมแทนและจะเป็นผู้แทนจัดการทุกอย่างต่อจากนี้ในระยะหนึ่ง”
“ส่วนด้านคุณผู้หญิงฟางหลิงหยู้ จากเดิมมีหุ้นส่วนอยู่23เปอร์เซ็นต์ ลดลงเหลือเพียง10เปอร์เซ็นต์ เธอถูกลิดรอนจากอำนาจทางการเงินของบริษัทฉู่ซื่อ จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ในที่ประชุม"
“จากการรายงานพบว่า ประธานกรรมการคนใหม่ล่าสุดนี้เป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจสำหรับตลาดการเงิน และพยายามที่จะแก้ไขการสูญเสียของบริษัทฉู่ซื่อในเวลาอันสั้นที่สุด สำหรับผลลัพธ์นั้นคนในวงการต่างพากันจับตาดู”
ลู่ซวงซวงปิดโทรทัศน์ลง
“ฉันให้เธอกินข้าว มาเปิดทีวีดูทำไมเนี่ย? ต่อไปนี้ห้ามดูทีวีด้วยเข้าใจไหม? คุณหมอถังอุตส่าห์ต้มซุปให้ กินให้หมดเดี๋ยวนี้นะ”
ลู่ซวงซวงก้มลงมาหยิบช้อนแล้วเปลี่ยนคันใหม่ให้กับเธอ
ฉู่ลั่วหานยักไหล่ “ฉันไม่เป็นไรจริงๆนะ เรื่องนี้บางทีอาจจะเป็นทางแก้ไขที่ดีที่สุดสำหรับบริษัทฉู่ซื่อก็ได้”
แม้จะเป็นทางเลือกที่ดี แต่การที่ตระกูลเธอถูกผู้อื่นแย่งไปในทุกๆอย่าง เธอก็คงอึดอัดใจไม่น้อย
“อย่าฝืนไปหน่อยเลย อยากร้องไห้ก็ร้องออกมาซะ แต่กินซุปให้หมดก่อนนะ”
ฉู่ลั่วหานนำช้อนเข้าปาก “ฉันจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป การร้องไห้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ นี่ก็ดึกมากแล้วเธออยู่เป็นเพื่อนฉันแล้วกันนะ "
“พูดอะไรอย่างนั้น ดึกขนาดนี้เธอจะไล่ฉันกลับหรือไง?”
ฉู่ลั่วหานดื่มซุป “ยืมมือถือหน่อยได้ไหม”
ลู่ซวงซวงปกป้องมือถือของเธอไว้ “จะทำอะไร?”
“ฉันไม่ได้เอาไปฆ่าแกงใครหรอกย่า ยืมหน่อยสิ”
เธอเดาออกว่าฉู่ลั่วหานจะโทรหาหลงเซียว แต่เมื่อฉู่ลั่วหานตัดสินใจแล้วใครก็มาบังคับไม่ได้
“โอเคก็ได้ อ่ะเอาไป”
เธอกดเบอร์ของหลงเซียว แต่ไม่สามารถติดต่อได้
ทำไมยังติดต่อไม่ได้กันนะ?หรือเขายังจัดการธุระไม่เสร็จ?
เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง?
ลู่ซวงซวงลูบหัวของเธอ “เด็กน้อยเอ๋ย ไม่ต้องไปคิดมาก ถ้าหลงเซียวเห็นความสำคัญของเธอจริง จ่อให้เขาอยู่อเมริกาหรือที่ไหนในโลกใบนี้ เขาต้องหาวิธีติดต่อเธอจนได้ ที่ว่าวุ่นน่ะก็เป็นแค่คำแก้ตัวของพวกผู้ชาย”
“เขาไม่ใช่คนแบบนั้น เขาต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน”
เธอพูดออกมาด้วยความมั่นใจ เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าออกหน้าแทนเขาเช่นนี้ เมื่อพูดจบก็บอกว่า “ฉัน……!หมายถึงเขาน่าจะมีธุระที่ต้องจัดการจริงๆ”
“โอเคๆค่ะ จะมีหรือไม่มีมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ไปนอนได้แล้ว!”
ส่วนด้านหลงเซียวที่อยู่บนเครื่องบินนั้นหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน เมื่อเห็นรูปภาพบนหน้าปกเขาก็โมโหเสียจนแทบพังเครื่องบินได้!