คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 111 ลบล้างอุปสรรค และให้อาหารด้วยตัวเอง
ตอนที่ 111 ลบล้างอุปสรรค และให้อาหารด้วยตัวเอง
ในเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งวัน ก็มีเสียงสองเสียงดังสนั่นกลางสื่อพร้อมกัน!
เสียงทั้งสองแบบมีความแตกต่างกัน:
“ฉู่ลั่วหาน และหลงเซียวแต่งงานกันอย่างลับๆ เป็นเวลาสามปีแล้ว เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาห่างเหินกันเกินไปเพราะงานยุ่ง โม่หรูเฟยใช้โอกาสนี้เข้ามา และตั้งท้องลูกของตระกูลหลงได้สำเร็จ……”
“โม่หรูเฟยไม่สนใจข่าวลือ และยังคงสนิทสนมกับฉู่ลั่วหานเหมือนพี่น้อง แถมยังยอมรับอีกว่าตัวเองรักหลงเซียวด้วยความจริงใจ และไม่ต้องการสถานะใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแค่ขอร้องฉู่ลั่วหานให้เธอได้คลอดเด็กคนนี้ออกมา อย่าทำร้ายทารกที่ไร้เดียงสา”
“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โม่หรูเฟยก็ได้รับความเห็นใจจากสาธารณชนได้สำเร็จ แม่มีความผิด แต่เด็กไม่เกี่ยวข้องด้วย การที่ฉู่ลั่วหานบังคับให้โม่หรูเฟยเอาเด็กออกนั้นถือเป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสูมาก!”
“โดยรวมแต่ละกลุ่มฟอรัมใหญ่ๆ ที่พุ่งเป้าไปหาฉู่ลั่วหาน แม้ว่าเรื่องสถานะจะเป็นความจริง แต่จิตใจน่าอัปยศอดสูนั้น มันไม่ใช่สิ่งที่คุณผู้หญิงคนหนึ่งควรมีเลยจริงๆ ”
และแน่นอน ทันทีที่เนื้อหาของข่าวดังกล่าวถูกเผยแพร่ออกไปก็ได้ถูกลบออกจนหมดสิ้น
ยิ่งลบออก ก็ยิ่งกระตุ้นให้ทุกคนโกรธ และสงสัย น้ำขุ่นบนตัวของฉู่ลั่วหานก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปมาก ถูกผลักลงเหวอเวจีคุณธรรมจากบนที่นั่งบัลลังก์สูง!
ในห้องทำงานของประธานบริษัทMBK ท่านเซียว “ปัง!” โยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ “นี่มันเรื่องไร้สาระทั้งเพ!”
จี้ตงหมิงมองดูหลงเซียวที่อยู่ภายใต้ของความโกรธอย่างกังวล กล่าวอย่างระมัดระวังว่า “เจ้านายครับ ตอนนี้ควรทำยังไงดี? ดูเหมือนว่าความคิดเห็นของประชาชนจะเห็นใจด้านคุณโม่มากกว่าแล้ว”
พวกกลุ่มคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร! มันน่าลากออกไปฆ่าทิ้งให้หมดจริงๆ !
ท่านเซียวขมวดคิ้วของตัวเองลึก ประชุมคณะกรรมการมาเกือบทั้งวัน ในการประชุมเขาก็ปวดหัวมากแล้ว โม่หรูเฟยกลับกล้าสร้างข่าวแบบนี้ออกมาอีก เธอกำลังท้าทายขีดจำกัดของเขา!
“ติดต่อโม่หรูเฟย ฉันต้องการพบเธอ”
จี้ตงหมิงตกใจจนกระตุกขา “เจ้านาย ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพิเศษ ถ้าคุณไปหาคุณโม่แล้วนักข่าวมาเห็นเข้า ก็จะถูกเขียนข่าวมั่วขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้สื่อกระแสหลัก และนิตยสารขนาดเล็กมากมายกำลังรอดูทิศทางของเรื่องที่เกิดขึ้นในที่รับตาอยู่ พวกเราไม่อาจที่จะจับทั้งหมดในคราวเดียวได้”
ท่านเซียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และต่อสายไปหาโม่หรูเฟยโดยตรง แต่ท่านเซียวคิดไม่ถึงเลยว่า คนที่รับโทรศัพท์กลับกลายเป็นแม่ของตัวเอง
หยวนชูเฟินเดินทางจากตระกูลหลงไปที่รีสอร์ทหยีจิ่ง และในเวลานี้ก็ได้นั่งเผชิญหน้ากับโม่หรูเฟยอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก
“เซียวเอ๋อ”
น้ำเสียงที่ไม่หนักไม่เบาของหยวนชูเฟิน กระตุ้นให้ระหว่างคิ้วของหลงเซียวขมวดเข้าหากันแน่น
“แม่? ทำไมถึงเป็นคุณได้?”
“ถ้าไม่ใช่ฉัน แกก็จะอารมณ์เสียใส่โม่หรูเฟยไปแล้วใช่ไหม? ท่านเซียวตอนนี้ฉันจะบอกกับแกอย่างชัดเจนไว้นะ ใครก็ตามที่คิดจะทำร้ายหลานของฉัน ฉันจะไม่ทนอยู่เฉยแน่นอน”
ท่านเซียวกำหมัดแน่น กดลงบนโต๊ะอย่างหนักหน่วง “แม่ครับ เรื่องนี้คุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง เอาโทรศัพท์ให้เธอ ผมมีคำถามไม่กี่ข้ออยากจะถามเธอ”
“ถามต่อหน้าฉัน มันจะยิ่งไม่ชัดเจนขึ้นกว่านี้เหรอ? ถามมาเถอะ” หยวนชูเฟินส่งสายตาในเชิงปลอบใจให้โม่หรูเฟย แสดงให้เธอว่าอย่าตกใจไป
แน่นอนว่าเธอไม่ได้ตกใจ หยวนชูเฟินยืนยันด้วยตัวเอง ไม่มีปัญหาใดที่จัดการไม่ได้
หลงเซียวหลับตาลงด้วยความโกรธ การหายใจลำบากจนสามารถทำให้ความเข้มข้นของอากาศเปลี่ยนแปลงได้
“ได้! ตอบผมมา เรื่องของเด็ก คุณเป็นคนทำขึ้นมาใช่ไหม!”
ท่านเซียวไม่คลุมเครือเลยแม้แต่น้อย ไม่สนใจเลยว่าแม่จะอยู่ในเหตุการณ์ด้วย และตั้งคำถามกับโม่หรูเฟยอย่างตรงประเด็นเลย
“ฉัน…… ไม่ได้ทำนะพี่เซียว ฉันเป็นห่วงลูกมาก ฉันเป็นแม่ การที่แม่เป็นห่วงลูกผิดอะไรด้วยเหรอ? ฉันสามารถที่จะไม่เอาอะไรเลย แต่ว่าฉันต้องแน่ใจก่อนว่าเด็กจะปลอดภัย แบบนี้ก็ผิดด้วยเหรอ?”
ให้ตายสิ! เป็นเธอจริงๆ ด้วย! ท่านเซียวถูกทำให้โกรธ
“เซียวเอ๋อ แกคิดว่าเมื่อสถานะของฉู่ลั่วหานถูกเปิดเผยแล้ว ก็จะสามารถอยู่ที่ตระกูลหลงต่อไปได้งั้นเหรอ? หัวใจของเธอไม่ได้อยู่ที่แกเลยด้วยซ้ำ”
ท่านเซียวไม่รอฟังคำพูดไร้สาระอีกต่อไป วางสายแล้วสั่งจี้ตงหมิง “ลบข่าวด้านลบออกให้หมด ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอได้รับอันตรายจากความคิดเห็นของสาธารณชน”
ปากของคนหลายคนย่อมสามารถละลายทองได้ หยดน้ำลายของคนพวกนี้สามารถทำให้คนจมน้ำตายได้ นิสัยของฉู่ลั่วหาน ไม่ชอบชี้แจงหรือโต้แย้งให้ตัวเอง จะต้องเสียเปรียบแน่นอน
“ครับ! ผมจะเลือกยกข่าวที่เหมาะสมของคุณกับภรรยาขึ้นมา หวังว่าเรื่องนี้สามารถเย็นลง”
“ไปเถอะ ให้หยังเซินเตรียมรถเลย ฉันจะไปโรงพยาบาล”
ผ่านการพักผ่อนมาได้หนึ่งวัน ในเวลากลางคืน ฉู่ลั่วหานก็ฟื้นตัวดีขึ้นแล้วไม่น้อย บาดแผลที่คอไม่ลึกมาก เพียงแค่เสียเลือดมากเท่านั้น หลังจากได้รับการรักษาแล้วก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
เพียงแต่ว่า——
“คุณจะบอกว่า อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นที่คอ?”
ฉู่ลั่วหานลูบผ้าพันแผลบนคอของตัวเอง หรือว่าอีกหน่อยบนคอของเธอจะต้องทิ้งรอยแผลเป็นที่อัปลักษณ์นี้ไว้เหรอ? เธอรู้สึกถือสาเล็กน้อย
แพทย์ที่รับผิดชอบในการเปลี่ยนยาปิดบังอย่างระมัดระวัง “ผมเพียงแค่บอกว่า อาจจะ……คุณอย่าเพิ่งกังวลไป บางทีก็ไม่เกิดขึ้น”
“ไม่มีบางที บนร่างกายของเธอจะต้องไม่หลงเหลือรอยแผลเป็นใดๆ ทั้งสิ้น”
ประตูของห้องพักฟื้น VIP ถูกหลงเซียวเปิดออก ร่างที่สูงใหญ่ก้าวเดินไปที่ริมหน้าต่าง ดวงตาที่แหลมคมกลั่นตัวเป็นหมอกลึกมองไปที่คุณหมอ มองจนอีกฝ่ายแทบจะคุกเข่า
“คุณหลง……”
หลงเซียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผมบอกว่า บนคอของเธอจะต้องไม่มีรอยแผลเป็นใดๆ หลงเหลือทั้งสิ้น ผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดที่ทิ้งบาดแผลน้อยที่สุดของเกาหลีจะมาถึงเกียวโตในสองวันนี้ ถึงตอนนั้นพวกเขาจะจัดการเอง
บนหน้าผากของคุณหมอมีเหงื่อผุดออกมาเรื่อยๆ ในอุณหภูมิห้องที่เหมาะสม 27 องศา “ครับ……ครับ……”
“ออกไป”
กล้าพูดแบบนี้ออกมาต่อหน้าภรรยาของเขา รนหาที่ตาย!
ฉู่ลั่วหานตกใจเล็กน้อย “เขาก็แค่พูดถึงเฉยๆ คุณอย่าตื่นตระหนกไปเลย”
ทำเอาคนอื่นหวาดกลัวแล้ว
ความโกรธบนใบหน้าของหลงเซียวหายไป แทนที่ด้วยความอ่อนโยน “คุณเป็นยังไงบ้าง? ยังเจ็บอยู่ไหม?”
ฉู่ลั่วหานไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรจะรับมือกับความอ่อนโยนของเขายังไงดี ส่ายหัว “ไม่เจ็บแล้ว คุณยุ่งซะขนาดนั้นไม่ต้องมาเฝ้าฉันที่โรงพยาบาลแล้วก็ได้นะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว”
แขนทั้งสองข้างของหลงเซียวยื่นออกไปโอบไหล่ของเธอโดยไม่ได้รับการยินยอมจากเธอก่อน กล่าวขึ้นอย่างสงบและแน่วแน่ “ผมรู้ว่าคุณยังปรับตัวกับสถานะในตอนนี้ไม่ได้ ผมเข้าใจ ถึงยังไงเมื่อก่อน……ในอนาคตคุณจะชินกับมันเอง หิวหรือยัง? ผมได้ให้ห้องครัวเตรียมอาหารไว้”
บอกว่าเป็นห้องครัวแต่ความจริงแล้ว เป็นเชฟใหญ่จากโรงแรม เพราะว่าท่านเซียวไม่อยากกลับไปที่วิลล่า
อาหารหกอย่างกับซุปหนึ่งอย่าง เป็นของบำรุงทั้งนั้น เพียงแค่มองดูก็บำรุงจนเลือดกำเดาแทบพุ่ง
หยิบช้อนออกมาอยากจะให้เธอ คิดไปคิดมา ก็ตักให้ตัวเองอย่างตามอำเภอใจ ตักพุทราเก๋ากี้รังนกขึ้นมาใกล้ๆ ริมฝีปากหนึ่งช้อนเป่าให้เย็น “ชิมดูสิ”
ฉู่ลั่วหานชะงักไปสักพัก ผู้ชายแปลกหน้าและไม่คุ้นเคยที่อยู่ตรงหน้าทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมา ไม่ใช่การแสดงครั้งก่อน ดูเหมือนจริงมาก……
แววตาใสใสของเธอมองดูใบหน้าของเขา แล้วมองดูรังนกในช้อนสีขาว ความรู้สึกที่หลากหลาย
“เป็นอะไรไป? กลัวไม่ถูกปากเหรอ? ตุ๋นได้อ่อนมาก ถ้าอย่างนั้น ผมลองชิมดูก่อนเป็นไง?”
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใส่ใจที่จะดูแลเธอมากขนาดนี้ ฉู่ลั่วหานเหมือนเป็นผู้หญิงที่ถูกขังในตำหนักเย็นแล้วจากนั้นก็ได้รับแต่งตั้งขึ้นไปบนบัลลังก์ราชินี มันกะทันหันมาก เกินคาดหมายมาก!
“ฉันดื่มเอง เอาให้ฉันเถอะ”
ไม่ชินกับการถูกเอาใจใส่แบบนี้เลยจริงๆ หรือว่าจะชินกับการถูกทำร้ายไปแล้ว?
“ให้ผมป้อนดีกว่า คุณยังป่วยอยู่”
“ฉันทำเอง มือของฉันไม่ได้เป็นอะไร อีกอย่างคุณก็ยังไม่ได้กินข้าว”
คนทั้งสองโต้เถียงกัน แผลที่แขนของท่านเซียวถูกดึง “ซี๊ด—-” กดเสียงต่ำลง และร้องออกมาอย่างอู้อี้
ฉู่ลั่วหานรีบปล่อยมือทันที “เป็นอะไรไป แขน……แขนของคุณได้รับบาดเจ็บเมื่อวานนี้เหรอ?”
ให้ตายเถอะ! ไม่คิดว่าเธอจะไม่สังเกตเห็น! เมื่อคืนนี้ไม่ได้มีแค่เธอที่บาดเจ็บ เขาเองก็บาดเจ็บเหมือนกัน
ท่านเซียวคลายคิ้วออก “ผมไม่เป็นไร รีบดื่มซุปเร็ว”
ฉู่ลั่วหานผละออกจากช้อน “ให้ฉันดูบาดแผลของคุณก่อน”
ท่านเซียวขมวดคิ้ว “ไม่ต้องหรอก ก็แค่บาดเจ็บภายนอกผิวเผินเล็กน้อยเท่านั้น”
เขาคิดว่าเธอได้รับบาดเจ็บ เธอไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอก เมื่อรู้แล้วก็ต้องการที่จะต้องตรวจดูให้แน่ชัด ทำความเข้าใจอาการบาดเจ็บของเขา “ถ้าไม่ให้ดู……ฉันก็จะไม่ดื่ม”
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร คำพูดที่ออกจากปากกลับฟังดูงอแงเล็กน้อย เมื่อพูดจบตัวเธอเองก็เป็นฝ่ายหน้าร้อนขึ้นมาก่อน
ท่านเซียวมองดูท่าทางและสีหน้าที่แดงก่ำขึ้นมาเพราะความเขินอายของเธอด้วยรอยยิ้มที่ไม่เชิงเป็นรอยยิ้ม ไม่ทันได้สังเกตว่า ฉู่ลั่วหานจะหน้าแดงได้ง่ายขนาดนี้ แตกต่างจากเธอที่ปกติจะเย็นชา และสง่างามมาก
เขายิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ได้ หลังจากดูเสร็จแล้วต้องดื่มซุปให้หมดนะ แล้วก็ต้องกินข้าวด้วย”
ฉู่ลั่วหานสำลักเล็กน้อย ระหว่างพวกเขาสามารถใช้คำพูดในเชิงคู่รักแบบเป็นธรรมชาติขนาดนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ไม่มีทางไม่มีทาง นี่ไม่ใช่คำพูดในเชิงคู่รัก นี่คือการแลกเปลี่ยน
ท่านเซียวปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด แขนซ้ายได้รับบาดเจ็บ การปลดกระดุมจึงทำได้ไม่สะดวกนัก การเคลื่อนไหวช้ามาก ฉู่ลั่วหานทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว “ฉันช่วย”
โดยที่ไม่รู้สึกเลยว่ามีอะไรผิดปกติ นิ้วมือที่เรียวเล็กของฉู่ลั่วหานปลดกระดุมเสื้อของเขาออกที่ละเม็ดอย่างเรียบร้อย
ในระหว่างนั้นท่านเซียวจ้องมองใบหน้าของฝ่ายหญิงอยู่ตลอด พยายามอดกลั้นความสุขที่เอ่อล้นอยู่ในใจ ฉู่ลั่วหาน เธอเหมือนกับยาพิษจริงๆ เมื่อติดเชื้อแล้วก็ไม่มีทางรักษาหายอีกเลย
เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกถอดออก แขนซ้ายของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลสีขาว มองไม่เห็นบาดแผล……
ฉู่ลั่วหานทำอะไรไม่ถูกแล้ว
บาดแผลนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ แต่หน้าอก และกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของชายหนุ่มนั้น กลับปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างผ่าเผย!
ระยะห่างน้อยกว่า 5 เซนติเมตร ออร่าของฮอร์โมนเพศชายที่แข็งแกร่งบนตัวเขาพุ่งตรงมาที่ปลายจมูกแทรกลึกเข้าไปภายในสมอง ทรวงอก และหัวใจ!
ฉู่ลั่วหานกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว เบือนหน้าหนีราวกับถูกไฟฟ้าช็อต “คุณสวมเสื้อให้ตัวเองเถอะ!”
ท่านเซียวยิ้มอย่างมีเลศนัย ริมฝีปากบาง และดวงตาที่ดิ่งลึก โดยรวมทั้งหมดล้วนมีเล่ห์เหลี่ยม และคลุมเครือ “หมอฉู่ไม่ได้จะตรวจดูบาดแผลหรอกเหรอ? ตรวจเสร็จแล้วเหรอ?”
กลืนน้ำลาย และหายใจเข้าลึกๆ “เสร็จแล้ว! เรียบร้อยแล้ว!”
หลงเซียวกลับไม่รีบสวมมัน “จะกินข้าวได้หรือยัง?”
ฉู่ลั่วหานตกใจ!
คงจะไม่กินแบบนี้ใช่ไหม!
“คุณสวมเสื้อให้เรียบร้อยแล้วฉันจะกิน” ฉู่ลั่วหานหน้าแดงจนเลือดฝาด ไม่ใช่ครั้งเดียวแล้วที่เขาเล่นลูกไม้หน้าด้านๆ แต่ว่าทุกครั้งเธอก็จะพ่ายแพ้ภายใต้ความแข็งแกร่งของเขา
ท่านเซียวค่อยๆ สวมเสื้อเชิ้ตอย่างช้าๆ จากนั้นการกระทำก็หยุดลง “กระดุม……”
ฉู่ลั่วหาน: “……”
เธอกัดริมฝีปากแน่น อดกลั้นใบหน้าที่ร้อนผ่าว และช่วยเขาจดกระดุมจนเสร็จ
โดนของเข้าแล้ว! ทำไมเธอถึงทำได้ราบรื่นขนาดนี้!
ดีมาก ท่านเซียวพอใจมาก นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่เลวเลย เขามีความอดทนมากพอที่จะรอให้น้ำค่อยๆไหล และไหลได้นานไปพร้อมกับเธอ
แต่ในใจของฉู่ลั่วหานกลับมีความซับซ้อนมากมายจนอกจะแตกอยู่แล้ว ยังมีเวลาอีกสี่วัน……ความสุขที่ขโมยมานี้ ยังมีเวลาเหลืออยู่อีกแค่สี่วัน
สามารถเห็นแก่ตัวสักครั้งได้ไหม? ปล่อยให้ตัวเองได้มีความสุขกับความรักในสีวันนี้ จากนั้นก็ปล่อยมืออย่างเด็ดขาด?
“อ้าปาก ถ้ายังไม่กินอีกมันจะเย็นจริงๆ แล้วนะ”
ฉู่ลั่วหานเงยหน้าเล็กน้อย รอยยิ้มแรกหลังจากตื่นนอนถูกเผยให้เห็น เธออ้าปากอย่างว่าง่าย รังนกถูกส่งเข้าไปในปาก หวาน และเนียน
ต่อด้วยพุทรา เก๋ากี้ ตับหมูนึ่ง…… และยังมีของบำรุงเลือดชัดดีอีก
ท่านเซียวตักตับหมูเพิ่มหนึ่งชิ้น “อันนี้กินเยอะหน่อย”
ฉู่ลั่วหานค่อยๆ อ้าปาก ตับหมูแสนอร่อยถูกส่งเข้าปาก น้ำตาของเธอกลับหยดลงไปในช้อนอย่างกลั้นไม่อยู่ เธอรีบเอื้อมมือไปเช็ด
“ขอโทษด้วยค่ะ รับน้ำเกลือเยอะไปหน่อย จนล้นออกมาแล้ว”
ท่านเซียว: “……”