คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 100 อุ้มเจ้าหญิงของหมอถัง
ตอนที่ 100 อุ้มเจ้าหญิงของหมอถัง
หลังจากที่หลงเซียวแย่งตอบ ถังจิ้นเหยียนก็เอ่ยเสริมขึ้นว่า “อย่างนี้เกรงว่าจะไม่ได้ ผมจองเอาไว้เพียงแค่สองห้อง ผมกับคุณลู่พักด้วยกัน เกรงว่าจะไม่เหมาะ”
ลู่ซวงซวง “…นั่นไม่เหมาะอย่างแน่นอน!”
ฉู่ลั่วหานเอ่ยขึ้น “แบบนี้แล้วกันค่ะ ฉันกับซวงซวงพักอยู่ห้องนึง ห้องนั้นที่เหลือ พวกคุณสองคน…”
เหี้ย คำนี้จะพูดออกมาได้ยังไง ตอนนี้ความสัมพันธ์ของหลงเซียวกับถังจิ้นเหยียนน่าอึดอัดขนาดนั้น พักอยู่ด้วยกันคงจะพังบ้านของคนอื่นเลยล่ะมั้ง?
หลักการของถังจิ้นเหยียนก็คือ พวกเขาไม่พักอยู่ด้วยกันก็ดีแล้ว จึงได้ตอบตกลงอย่างยินดี “ผมยังไงก็ได้ ไม่รู้ว่าคุณหลงจะยอมได้รับความไม่เป็นธรรมสักคืนหรือเปล่า?”
ความหมายนี้ หากหลงเซียวไม่ตกลง ก็จะแสดงให้เห็นว่าเรื่องมากไม่เป็นลูกผู้ชายมาก เขาไม่มีทางเลือกที่จะปฏิเสธ
การแบ่งห้องสำเร็จเรียบร้อย แยกกันอยู่ที่ชั้นสองและชั้นสามของคฤหาสน์ ฉู่ลั่วหานกับลู่ซวงซวงพักอยู่ที่ห้องนอนของเจ้าของบนชั้นสาม ห้องนอนที่อยู่ชั้นล่างแม้ว่าก็เป็นห้องนอนใหญ่เช่นเดียวกัน แต่ขนาดก็ต่างกันเล็กน้อย
“ลั่วลั่ว หัวใจของฉันแทบจะหยุดเต้นแล้ว!แหม่ ผู้ชายของเธอมาหาถึงที่นี่เจอได้ยังไงกัน? ตกใจหมดเลย!ฉันกลัวจริงๆ ว่าหลงเซียวของเธอจะโมโหจับหมอถังทุบจนกลายเป็นพายเนื้อ!”
ลู่ซวงซวงกุมหน้าอกเอาไว้หอบหายใจอย่างแรง ตกใจจนยังไม่สงบลงมา นึกกลัวในภายหลังจะแย่
“ฉันก็บอกกับคนรับใช้ไปอย่างลวก ใครจะรู้ว่าเขาจะมา? วันนี้เขาควรจะอยู่บ้านเป็นเพื่อนโม่หรูเฟยถึงจะถูก”
โม่หรูเฟย แค่คิดก็ปวดหัว!
“พระเจ้า เธอว่าห้องที่อยู่ชั้นล่างจะเกิดสงครามโลกอะไรขึ้นหรือเปล่า? ฉันเป็นห่วงบ้านหลังนี้จัง”
“คงจะไม่…มั้ง?” ฉู่ลั่วหานก็ไม่กล้ามั่นใจเช่นเดียวกัน
วันนี้ช่างน่าอึดอัดจริงๆ
ห้องนอนชั้นล่าง
หลงเซียวนั่งอยู่บนโซฟา ขาทั้งสองข้างที่เรียวยาวไขว้เข้าหากันอย่างสง่างาม เหมือนกับท่าทางของเจ้าของ “คุณถัง คุณคิดยังไงกับภรรยาของผม?”
ถังจิ้นเหยียนถือแก้วน้ำใบหนึ่งเอาไว้ นั่งอยู่บนโซฟาที่ฝั่งตรงข้าม “หมอฉู่คือผู้หญิงที่ดีมาก สำหรับคิดยังไง? คุณหลงคิดว่าไงล่ะครับ?”
หึ!
ไม่กลัวตายจริงๆ
“ผมไม่สนใจว่าคุณจะคิดยังไง ขอแนะนำให้คุณรักษาระยะห่างกับเธอเอาไว้ ไม่เช่นนั้น ผมกลัวว่าคุณรับผลที่เรื่องนี้ก่อให้เกิดขึ้นไม่ไหว”
ถังจิ้นเหยียนดื่มน้ำชาไปคำหนึ่ง นำแก้วใสวางลงบนโต๊ะ “ใจที่รักสวยรักงาม ทุกคนล้วนมีกันหมด เธอคือภรรยาของคุณ ข้อนี้ผมทราบ แต่คุณหลงก็คงจะรู้ว่า การแต่งงานที่ทะเบียนสมรสใบเดียวผูกมัดเอาไว้ สุดท้ายก็ทดแทนความรักที่คนทั้งสองมีให้กันไม่ได้”
“ความรัก? พูดเช่นนี้ ระหว่างคุณกับภรรยาของผม ตอนนี้มีสิ่งสิ่งนี้แล้ว?”
ลองฟัง การประชดประชันและความโมโหที่อยู่ในน้ำเสียงของท่านเซียว
ถังจิ้นเหยียนส่ายศีรษะ “พูดอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีครับ เธอยังไม่ยอมรับผม แต่ผมคิดว่า ตอนนี้คุณหลงก็ยังไม่ได้รับความรักจากเธอเช่นเดียวกัน ไม่อย่างนั้น เธอคงจะไม่คิดสลัดบ่วงการแต่งงานอย่างเต็มความสามารถ อีกทั้ง ผมคิดว่าคุณหลงก็คงจะไม่ได้รักเธอเช่นเดียวกันล่ะมั้งครับ? ความรักที่ดี จะทำให้คนเพลิดเพลินมีความสุข แต่ตอนนี้ คุณคิดว่าเธอเพลิดเพลินมีความสุขหรือเปล่า?”
หลงเซียวในเวลานี้อยากจะยิงเขาให้ตายจริงๆ !
“คุณถังแม้แต่เป็นมือที่สามก็เป็นได้อย่างเหตุผลถูกต้องและวาทะเต็มไปด้วยสัจธรรมขนาดนี้ ผมในฐานะที่เป็นสามีคนนี้ อยากจะมอบหนังสือรับรองการแย่งแฟนให้กับคุณจริงๆ”
“คุณหลง ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะเสียบเท้าเข้ามาในการแต่งงานของคุณ เพียงแต่หวังว่าคนที่ผมแคร์จะมีความสุขได้ แม้ว่าสุดท้ายคนที่เธอเลือกจะไม่ใช่ผม”
“คุณวางใจ เธอไม่มีทางเลือกคุณ”
“บางที ก็ไม่แน่”
“นี่ไม่ใช่สมมติฐาน คือผลลัพธ์” ท่านเซียวไม่อยากพูดจาไร้สาระกับเขาอีกแม้เพียงครึ่งประโยค ผู้หญิงของเขา นั่นก็คือเป็นของเขาตลอดชีวิต คนอื่นคิดอยากจะมีส่วนเกี่ยวข้อง?
ไม่ไสหัวไป งั้นก็ตาย
“คุณหลงเป็นฝ่ายที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ อยากจะโค่นล้มผมนั้นง่ายมากจริงๆ อย่าพูดถึงผม คุณทำให้โรงพยาบาลล้มละลายก็เป็นเรื่องที่พูดเพียงแค่ประโยคเดียว เพียงแต่ดีที่คุณหลงยังถือว่าเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง เรื่องแบบนี้ คุณไม่แยแสที่จะทำ ผมก็ไม่กลัวว่าคุณจะทำเช่นเดียวกัน”
ยกให้เขาขึ้นไปในที่สูง เพื่อจะปกป้องทุกอย่างที่ตัวเองมีอยู่ตอนนี้เอาไว้?
เขาก็ไม่แยแสจริงๆ !
“หากเพื่อความรัก มีอะไรที่ทำไม่ได้?”
เขากดไปบนนิ้วมือที่เรียวยาวอย่างมีความหมายที่ลึกซึ้ง เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง ราวกับก้อนหินขนาดใหญ่มหึมาโยนลงไปในน้ำอย่างมีเป้าหมายที่แน่นอน กระตุ้นให้เกิดคลื่นยักษ์ขนาดใหญ่ขึ้น
ถังจิ้นเหยียนไม่พูดอะไรต่อไปอีก ในใจกำลังคาดคะเน การต่อสู้ที่ยากลำบากนี้ จะสู้ยังไงดี?
รุ่งเช้าวันต่อมา
ฉู่ลั่วหานกับลู่ซวงซวงลงมาจากชั้นบน เห็นชายหนุ่มสองคนลุกขึ้นจากเตียงนั่งอยู่ในห้องรับแขกแล้ว
คิดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบไร้การทะเลาะเบาะแว้ง?เป็นความยินดีที่คาดไม่ถึงจริงๆ !
ฉู่ลั่วหานเดินเข้าไป หลงเซียวกับถังจิ้นเหยียนหันหน้ามาพร้อมกัน แทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “หลับสบายไหม?”
คำพูดนี้…
ออกมาจากปากของถังจิ้นเหยียนนั่นคือคำทักทายที่เป็นไปตามธรรมชาติ แต่น้ำเสียงของหลงเซียวงั้นหรอ ฟังดูแล้วดูเหมือนจะค่อนข้างแปลก
ฉู่ลั่วหานพยักหน้าให้กับทั้งสองคน “ดีมากค่ะ พวกคุณล่ะ?”
คราวนี้ ทั้งสองคนแทบจะเป็นการไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้อย่างพร้อมเพรียงขึ้นมาอีกครั้ง
เอ่อ คิดๆ ก็ใช่ พวกเขาสองคนอยู่ในห้องเดียวกันสามารถนอนหลับสบายนั่นถึงจะแปลก
ลู่ซวงซวงรีบเข้ามาคลี่คลายสถานการณ์ “หิวแล้ว ทานข้าวได้หรือยังคะ?”
“แน่นอนครับ ก็รอพวกคุณลงมา”
มือใหญ่ของหลงเซียวจับมือของเธอเอาไว้ “ทานอาหารเช้าเสร็จแล้วกลับ”
“เช้าขนาดนี้?”
“ทำใจไม่ได้? ทิวทัศน์ หรือว่าคน?” หลงเซียวล็อกมือของเธอเอาไว้แน่น ตอนนี้เขาคิดเพียงแค่อยากจะเอาผู้หญิงคนนี้ซ่อนเอาไว้ในคฤหาสน์อย่างแน่นหนา ไม่ต้องออกมาอีกต่อไป!
บทสนทนาที่ไม่สบอารมณ์เมื่อคืนนี้ ท่านเซียวถึงขั้นนอนไม่หลับไปครึ่งค่อนคืน
ถังจิ้นเหยียน ก็เช่นเดียวกัน
“ฉันสัญญากับซวงซวงเอาไว้ว่าจะเที่ยวเป็นเพื่อนเธอสองวัน หากท่านเซียวมีธุระกลับไปก่อนก็ได้ค่ะ”
มือของเขาจูงเธอเอาไว้ แรงไม่มาก เธอไม่ได้ขัดขืน
“คุณให้ผมมาที่นี่ ไม่ใช่ว่าอยากจะไปด้วยกันกับผม?”
ล้อเล่นน่า!
“ฉันให้คุณมาตั้งแต่เมื่อไรกันคะ?”
แปลกคน
“ไม่ให้ผมมา ทำไมตั้งใจบอกคนรับใช้ถึงตำแหน่งของคุณ ยังอธิบายกับพวกเขาว่าคุณจะค้างคืนไม่กลับ คำบอกใบ้ที่ง่ายขนาดนี้ ผมจะไม่เข้าใจ?”
ฟ้ารู้ดินรู้ ความคิดในทางด้านนี้ของเธอไม่มีแม้แต่นิดเดียว
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของฉู่ลั่วหานกับถังจิ้นเหยียนก็ดังขึ้นพร้อมกันอย่างกะทันหัน
“หมอฉู่ มาที่โรงพยาบาลด่วนค่ะ หมู่บ้านแห่งนึงในเขตตงเฉิงเกิดอัคคีภัยครั้งใหญ่ โรงพยาบาลตอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว!”
เธอสบตากับถังจิ้นเหยียนอย่างรวดเร็ว “ไป กลับโรงพยาบาล!”
ลู่ซวงซวง “…ไม่ใช่มั้ง!วันนี้วันอาทิตย์!”
เธอเพิ่งจะเริ่มกินข้าวเอง
“ชีวิตคนไม่รอใคร พวกเรากลับไปที่โรงพยาบาลก่อน พวกเธอ…อยู่กินต่อ”
ฉู่ลั่วหานดึงเก้าอี้ออกก็รีบเดินไปทางด้านนอก ชั่วพริบตาหมอฉู่ก็ถูกเข้าสิง ไม่มีเวลาที่จะสนใจอะไรแล้ว
“ผมไปขับรถ”
ถังจิ้นเหยียนพูดจบโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง “คนไข้ความดันในกะโหลกศีรษะขึ้นสูง…เตรียมเจาะ!ความเร็วไม่เหมาะที่จะเร็วเกินไป น้ำไขสันหลังระบายไวเกินไปจะอันตรายมาก…ดี เตรียมเครื่องช่วยหายใจ…อะดรีนาลีนหนึ่งมิลลิกรัม…”
โทรศัพท์ของหมอฉู่ก็ดังขึ้นเช่นเดียวกัน “พูด!”
เจอโหมดแบบนี้ของทั้งสองคน ลู่ซวงซวงยังมีอารมณ์กินข้าวที่ไหนกัน
ท่านเซียวที่กำลังร้อนรนจนถึงขีดสุดดึงเก้าอี้ออกอย่างแรง เดินผ่านถังจิ้นเหยียนพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “ผมขับรถเอง!”
รับโทรศัพท์กันทีละคนๆ ยังคิดจะไปขับรถ? ไม่กลัวตัวเองก่อนถึงโรงพยาบาลถูกชนตายก่อน?
ฉู่ลั่วหานกุมโทรศัพท์มือถือเอาไว้มองเขาอย่างตกตะลึง…
“อึ้งอะไร? ตามผมมา”
ถังจิ้นเหยียนกำลังชี้แนะแพทย์ฝึกหัดในการปฐมพยาบาลอย่างเร่งด่วนให้กับคนไข้ ไม่มีเวลาพอที่จะคิดมาก ตามฝีก้าวของหลงเซียวไปพร้อมกับฉู่ลั่วหานในทันที
ฉู่ลั่วหานหันกลับมามองลู่ซวงซวง “เธออยู่ที่นี่ก่อน เอาของกลับไปด้วย”
ถังจิ้นเหยียนนำกุญแจทิ้งไว้ให้กับลู่ซวงซวง “คุณขับรถของผมกลับไป”
ทิ้งสาวน้อยลู่ไปอย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้
โรลส์รอยซ์สีดำขับอย่างรวดเร็วอยู่บนถนน ฉู่ลั่วหานนั่งที่นั่งด้านข้างคนขับ ถังจิ้นเหยียนนั่งอยู่ที่ด้านหลัง ทั้งสองคนตั้งแต่ขึ้นรถก็รับโทรศัพท์อยู่ตลอด
สีหน้าคนขับรถมืออาชีพหลงเซียวในเวลานี้ใช้พู่กันจุ่มสักหน่อยก็สามารถเขียนตัวอักษรได้แล้ว
“เร็วหน่อยค่ะ!คนไข้รอไม่ไหวแล้ว!”
ฉู่ลั่วหานเป็นห่วงคนไข้ ช่องว่างระหว่างการรับโทรศัพท์หันไปฝากฝังขอร้องหลงเซียว
หลงเซียวมองเธออย่างเยือกเย็นแวบหนึ่ง “ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ผมไวอีกได้”
“คนไข้ไม่สามารถหายใจ ไม่จัดการให้ทันเวลาก็จะตายนะคะ!”
ท่านเซียวอยากจะจิกเธอให้ตายก่อนตั้งแต่ตอนนี้จริงๆ ความเร็วในการขับรถของเขาก็ขับไปถึงสองร้อยแล้ว เร็วกว่านี้จะอันตรายมาก!
“นั่นแล้วยังไง? ทุกวันต่างก็มีคนเกิดแก่เจ็บตาย”
คนอื่นจะตายยังไงก็ตาย คนของเขา จำเป็นจะต้องมีชีวิตอยู่ดีๆ
ความเร็วไวมากแล้วจริงๆ แต่พอฉู่ลั่วหานได้ยินว่าคนไข้ไม่สามารถหายใจ หนึ่งวินาทีก็กลายเป็นด่านผ่านของความเป็นและความตายได้!
“อย่าพูดจาไร้สาระ รีบหน่อยค่ะ!คนไข้ไม่ไหวแล้ว!”
ฉู่ลั่วหานพอร้อนรน ก็เอาท่านเซียวว่าเป็นใครลืมไปจนหมดสิ้น
ท่านเซียวรู้ว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนนั้นใหญ่และสำคัญมาก ความเร็วถูกควบคุมอย่างไวมาก เสถียรมาก เขาขับอย่างเร็วมากได้ แต่เขาจำเป็นต้องรับประกันความปลอดภัย
“นั่งให้ดีๆ !”
ฟึ่บดังขึ้น โรลส์รอยซ์ราวกับภาพลวงตาจริงๆ บินฟึ่บขึ้นมาอย่างกับดาวตก
เหี้ย…ที่แท้รถสามารถขับถึงไวอย่างวิปริตแบบนี้ได้จริงๆ
ถึงด้านนอกประตูใหญ่ของห้องฉุกเฉินโรงพยาบาล ฉู่ลั่วหานกับถังจิ้นเหยียนผลักประตูลงจากรถ รถฉุกเฉินเข้ามาพอดี ทั้งสองคนวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“ช่วงปอดของคนไข้สูดไอเสียเข้าไปในปริมาณมาก ให้ออกซิเจนโดยด่วน!”
“หมอฉู่ คนไข้รายนี้กระโดดลงจากตึกภายใต้สถานการณ์ที่เร่งรีบค่ะ…”
ถังจิ้นเหยียนก้าวขายาวๆ ข้ามเข้าไป นิ้วมือลูบไปบนร่างกายของคนไข้ “กระดูกซี่โครงแตกหัก มาพร้อมกับกระดูกต้นขาแตกหักอย่างละเอียด หมอฉู่ กดหัวใจของคนไข้เอาไว้วินิจฉัยว่ามีความเสียหายที่อวัยวะภายในหรือเปล่า”
ฉู่ลั่วหานโน้มตัวลงฟังเสียงหัวใจเต้นและการหายใจของคนไข้ “หัวใจของคนไข้มีเลือดคั่ง ต้องการการผ่าตัด!”
“เข็นเข้าไป!เตรียมการผ่าตัด!”
ท่านเซียวกลับไม่ได้ลงจากรถ เขานั่งอยู่ในรถมองเห็นสองคนที่กำลังยุ่งอยู่ด้านนอกผ่านหน้าต่างกระจกรถยนต์ ระหว่างพวกเขาทำงานร่วมกันได้อย่างไม่ต้องพูดก็เข้าใจเป็นอย่างมาก ราวกับคุ้นเคยกับสไตล์ของฝ่ายตรงข้ามเป็นอย่างดี
ในขณะเดียวกัน นี่ก็เป็นครั้งแรกที่หลงเซียวได้เห็นฉู่ลั่วหานที่จู่โจมทั้งกายและใจเพื่อช่วยชีวิตคน โหมดที่เธอตั้งใจช่วยชีวิตผู้ป่วย ต่างก็กลายเป็นภาพทีละภาพๆ ตรึงอยู่บนหัวใจของเขา
ฉู่ลั่วหาน เสน่ห์ที่บนร่างกายของเธอกระจายออกมา เขาไม่มีทางที่จะต่อต้านได้จริงๆ
“ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่ว!เตรียมช็อกหัวใจ สามร้อยจูล ชาร์จ!”
“ช็อกหัวใจอีกทีหนึ่ง!”
ปึ้งๆ สองที คนไข้กลับไม่มีการคืนสติ ฉู่ลั่วหานก้าวขาคร่อมเตียงผู้ป่วย คุกเข่าลงสองมือล็อกเข้าหากันแน่นใช้แรงกดลงไปบนร่างกายผู้ป่วย!
“รองคณบดี การหายใจทั้งสองฝั่งของคนไข้ผิดปกติ รีบเข้ามาช่วยค่ะ!”
สองมือของถังจิ้นเหยียนเปื้อนเต็มไปด้วยเลือด เพิ่งจะจัดการกับคนไข้ที่ได้รับบาดเจ็บหนักคนนึงเสร็จ หันหน้ากลับมาก็เห็นฉู่ลั่วหานกำลังทำCPR เขาก้าวขายาวๆ เดินเข้ามา ใช้นิ้วมือรับรู้ความรู้สึกช่วงท้องของคนไข้
“คือภาวะเลือดสะสมในช่องท้อง!รีบลงมา!”
เขาเพิ่งจะพูดลงมา คนไข้ก็ “พรวด” พ่นเลือดสดคำใหญ่ออกมาอย่างกะทันหัน!
“ฟึ่บ…”
ในขณะเดียวกัน สองมือของถังจิ้นเหยียนก็อุ้มฉู่ลั่วหานเอาไว้ อุ้มเจ้าหญิงที่สมบูรณ์แบบนำเธออุ้มลงมาจากบนร่างกายของผู้ป่วย หมุนตัวไปอีกด้านอย่างสง่างาม…
เธอหลบเลือดสดที่คนไข้พ่นออกมาได้สำเร็จ
ภาพฉากราวกับหยุดลงแล้ว
ฉู่ลั่วหานเป็นใบ้แข็งทื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา พยาบาลและหมอที่อยู่รอบด้านนิ่งอึ้งมองดูทั้งสองคน
สองมือของท่านเซียวกำพวงมาลัยรถเอาไว้อย่างแน่นหนา เขาอยากเคลื่อนรถพุ่งเข้าไป เขาอยากฆ่าคน!
ถังจิ้นเหยียนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ไม่เป็นไรนะ?”
“ไม่ค่ะ…ปล่อยฉันลง”
“แปะๆๆ !” เสียงปรบมือดังขึ้น “ว้าว!สมกับที่เป็นคู่รักที่สมบูรณ์ของโรงพยาบาลเรา!เมื่อครู่นี้เท่มากจริงๆ !”
ดวงตาที่มืดมนของหลงเซียวหรี่ลง คู่รัก? !
นำตั๋วหนังสองใบที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขยำจนกลายเป็นก้อนทิ้งออกไปนอกหน้าต่างด้วยความโมโห ท่านเซียวสตาร์ทรถออกไปจากที่นั่นด้วยความรวดเร็วในทันที!