หลังจากวันที่แฟน 13 คนคลอด

วารีตื่นมาในห้องพักหลังคลอดของผักชี

เขานอนทับตักเธออยู่จึงเงยหัวนิ่งๆไม่ให้เธอตื่น

ผักชีขยับนิดนึง แต่ยังไม่ตื่น วารีถอนหายใจโล่งใจที่ไม่ได้รบกวนเธอ

วารีออกจากห้อง เป้าหมายเขาคือเช็คชื่อลูกและดูว่ามีใครที่เกิดมามั่ง

เขาไปเข้าห้องของนา

นาตื่นอยู่ หันมาหาเขา “มาแล้วเหรอ?”

“มาแล้ว” วารีเดินไปดูลูกที่ตู้อบ

เด็กน้อยนอนหลับปุ๋ยไม่สนภายนอก

วารีดูกระดาษที่แปะอยู่หน้าตู้อบ มันเขียนรายละเอียดเด็ก ‘เพศหญิง เอลฟ์มืด ผมสีดำ ตาสีดำ’

วารีจดใส่มือถือ แต่เว้นชื่อลูกไว้

“ลูกจะชื่ออะไร?” วารีถามนา

“ฉันยังไม่ได้คิดเลย ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันอยากให้เธอเป็นคนตั้ง?” นาพูดแล้วมองวารีตามีประกาย

“ถ้าแม่ชื่อนา ลูกชื่อข้าวน่าจะเข้ากันนะ” วารีบอกชื่อที่เขาคิดไว้แล้วในใจ

“แต่นั่นเหมือนชื่อลูกชายเลย” นาคิ้วขมวดไม่เห็นด้วย

“มันไม่เกี่ยวซักหน่อย ข้าวมันไม่มีเพศน่า” วารีพูดเกลี้ยกล่อม

“น้องข้าว… น้องข้าว อืม น้องข้าวก็ได้ ฉันว่าเพราะดี” นายิ้มไปมองหน้าต่างข้างนอกไป

“งั้นไปแล้วนะ กำลังจดรายละเอียดของลูกอยู่” วารีเตรียมออกห้อง

“ทำไมต้องจดด้วย เธอจำลูกไม่ได้เหรอ?” นาหันมาดังควับ

“ไม่ใช่อย่างนั้นน่า… ก็ได้ฉันยอมรับ ฉันกลัวลืม กลัวสุดๆเลย” วารีทำหน้าเศร้าขึ้นมา

“ทำไม? มันต้องมีเหตุผลที่ลืมอะไรที่สำคัญแบบนั้น” นาถามเพิ่มเติม

“ชีวิตที่แล้ว ฉันนอนเช้าตื่นเย็น สมองฉันน่าจะเสีย มันทำให้ฉันจำเรื่องที่เกิดในระยะสั้นๆไม่ค่อยได้ ในโลกใหม่กับตัวฉันปัจจุบันไม่มีอาการนั้น แต่ฉันกลัวโรคเดิมมันมาหลอกหลอนฉันอีกครั้ง” วารีพูด

ศัตรูมีแต่ตัวเขาเองในตอนนี้

นาจ้องวารี จากนั้นเธอหลับตาถอนหายใจ “มันคนละโลกกันแล้ว อย่าระแวงนักน่า”

“ฉันจะเพลาลง เอาล่ะ ขอไปจดชื่อลูกก่อน” วารีเดินไปจูบแก้มนาเบาๆ เมื่อจูบเสร็จนาผลักหัวเขา

วารียิ้มให้นาแล้วเดินออกจากห้องเธอ

“ต่อไป… ลูกเรดจำปา” วารีพูดคนเดียวหน้าห้อง

เมื่อนึกได้เขาก็เดินไปที่ห้องของเรดจำปา

เรดจำปากำลังให้นมลูกอยู่พอดี

วารีเห็นกระที่หน้าอกของเธอและหน้าอกลูก

เรดจำปาดึงเด็กออกจากหน้าอกและให้น้องหันไปหาพ่อ พยุงคอเด็กเอาไว้ “นั่น ลูกพ่อมาแล้วมาแล้ว”

เรดจำปาดูแข็งแรงและมีแรงเหลือเยอะกว่านา

วารีเห็นว่าที่อกลูกก็มีกระเหมือนกัน

รวมถึงที่หน้าด้วย

เด็กชายมีผมดำ ตาสีน้ำตาลเหมือนแม่ มีกระ เป็นมนุษย์

“ลูกจะชื่อว่าอะไร?” วารีถามเรดจำปาที่หมุนลูกให้เขากินนมต่อ

“เลิฟ คำโบราณบ้านฉันที่แปลว่ารัก” เรดจำปาเสนอชื่อลูก

“รักอย่างนั้นเหรอ…” วารีจำชื่อลูกให้ขึ้นใจ

“ใช่ เพราะฉันรักเขาที่ซู้ดเลย” เรดจำปาพูดแล้วก็ยิ้มไปจูบหัวลูกไป

“โอเค ฉันกำลังจดอยู่ว่าลูกมีใครมั่ง” วารีพูดแล้วเตรียมออกห้อง

“เธอกลัวจำลูกไม่ได้เหรอ?” เรดจำปาถามขึ้นมา

วารีรีบพูด “เธอถามเหมือนนาเลย เอาเป็นว่าชีวิตที่แล้วฉันมีปมฉันเลยกลัวลืม มันเอาไว้กันเหนียว”

เรดจำปาหรี่ตามองเหมือนสงสัยเขา แต่ซักพักก็กลับไปมองลูกต่อ “ถ้าเธอว่าอย่างนั้น”

“ไปล่ะนะ” วารีรีบพูดแล้วออกจากห้องเรดจำปา

วารีนึกถึงเมื่อสองวันที่แล้วอยู่หน้าห้อง

จากนั้นเขาเดินไปห้องหวาน

หวานกำลังป้อนนมลูกสองคน “ตัวผู้มาแล้วลูก ดูสิลูก พ่อมาแล้ว”

หวานพูดไปยิ้มไป

วารีเดินไปลูบหัวหวาน แล้วเดินไปที่ตู้อบ

วารีดูรายละเอียดของลูกคนโตก่อน ‘เพศ หญิง ครึ่งกระต่าย หูกระต่าย หางกระต่าย ผมสีชมพู ตาสีดำ’

จากนั้นวารีดูรายละเอียดลูกคนเล็ก ‘เพศ ชาย ครึ่งกระต่าย หูกระต่าย หางกระต่าย ผมสีชมพู ตาสีดำ ’

วารีจดแล้วเดินไปหาหวาน “ลูกจะชื่อว่าอะไร”

หวานทำหน้าเศร้า “หนูตั้งชื่อไม่เป็น ภาษาหนูยังไม่คล่องเลย ตัวผู้ตั้งให้ได้มั้ย?”

หวานมองตาเป็นประกาย

“อยากให้มันเกี่ยวกับอะไรล่ะ?” วารีลองดูก่อนว่าหวานอยากได้แนวไหน

“ดวงดาว ที่พาหนูให้มาเจอกับตัวผู้ ได้มั้ย?” หวานบอกด้วยหน้าอ้อนวอน

“โอเค ลูกสาวชื่อสเตริ สะเตริ ส่วนลูกชายชื่อสเตอา สะเตอา ทั้งสองคำแปลว่าดาวเหมือนกัน” วารีลองเอาคำภาษาประเทศอื่นในโลกเก่ามาตั้งชื่อ

“สเตริ สเตอา มันยากนิดๆ แต่หนูน่าจะพูดได้” หวานมีอุปสรรคนิดหน่อยกับการพูดชื่อลูกสองคน

“ค่อยๆก็ได้ เดี๋ยวก็พูดได้” วารียิ้มแล้วลูบหัวหวานอีกครั้ง

จากนั้นเขาเดินออกนอกห้องหวาน

“ต่อไป ท่านหญิงเสือดำสินะ ลำบากจริงๆ เวลานาไม่ได้ช่วย” วารีพูดกับตัวเอง

วารีเดินเข้าห้องท่านหญิงเสือดำ

ท่านหญิงเสือดำกำลังนั่งอยู่ที่เตียง รูดมือถือ

วารีเอ่ยปากถาม “เป็นยังไงบ้าง?”

ท่านหญิงคิ้วขมวด “อยากทำงาน อยู่ในห้องอย่างนี้มันน่าเบื่อ มาแล้วก็ดี เอาลูกมาที ได้เวลาป้อนนมแล้ว”

วารีพยักหน้า เดินไปที่ตู้อบลูกเขา

มีรายละเอียดเขียนอยู่ว่าชื่อน้องเสือ เพศหญิง ผมสีดำตาสีดำ

วารีจดรายละเอียดลูกปิดมือถือเก็บแล้วอุ้มลูกไปให้ท่านหญิงเสือดำ

“เธอทำอะไร?” ท่านหญิงเสือดำถาม

“กำลังเดินดูแล้วจดรายละเอียดลูกแต่ละคน” วารีบอกเรื่องที่เขาบอกแล้วหลายรอบวันนี้

“เธอกลัวจำลูกไม่ได้เหรอไง?” ท่านหญิงเสือดำคิ้วขมวดถาม

มันเป็นอีกครั้งที่ประโยคนี้ขึ้นมา และรอบนี้วารีไม่ตอบโต้ ทำแค่หันหน้าหนี

“เธอกลัวลืมจริงๆด้วย เจ้าคนหลายใจ สมองไปอยู่ข้างล่างหมดหรือยังไง หา?” ท่านหญิงเสือดำด่าเข้าให้

“ไม่ใช่อย่างนั้น แค่จะทำไว้กันเหนียว” วารีอ้างไปก่อน แล้วยื่นลูกให้ท่านหญิงเสือดำ

ท่านหญิงควักนมให้เด็กดูด

วารีดูลูกด้วยใจที่ฟูฟ่อง “ว่าแต่ ชื่อเสือ มันเหมือนชื่อผู้ชายมากกว่านะ เธอเป็นผู้หญิง จะชื่อนี้จริงๆเหรอ?”

“ชื่อนี้แหละ เธอจะได้เข้มแข็ง” ท่านหญิงไม่ยอมพิจารณาชื่อเธอใหม่

วารียิ้ม ยอมรับ และไปต่อ “ไปก่อนนะ”

“นี่ ข้างล่างว่างนะ สนใจมั้ย?” ท่านหญิงพูดแล้วตั้งขาขึ้นข้างหนึ่ง

เพราะเธอใส่ชุดคนป่วยแล้วไม่ได้ใส่กางเกงใน มันทำให้หวอออกเต็มๆหน้าวารี

“ไว้ก่อน” วารีตัดใจปฏิเสธ

“หึ เล่นตัวจริงๆ” ท่านหญิงเสียอารมณ์ที่ถูกปฏิเสธ

“ไม่นานหรอกน่า แค่ไม่ใช่ตอนนี้” วารีรีบพูดแล้วออกนอกประตู

คิเซกิเดินมา เมื่อเขาเห็นหน้าวารีตั้งแต่ไกลเขาก็ตะโกนมา “เฮ้ อย่าเพิ่งเอากันนะเว้ย ยังตรวจภายในไม่เสร็จ”

“ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่สัตว์นะเว้ย” วารีรีบพูดสวน

เขาเดินมาใกล้ที่หน้าห้องท่านหญิงเสือดำ “แล้วมาทำอะไร เห็นนาบอกกำลังจดรายละเอียดลูก? จดทำไม แค่นับสิบยังจำไม่ได้เหรอ?”

“คำถามนี้มันเป็นเทรนใหม่เหรอไงวะ ถามกันอยู่ได้ เวลาทำอะไรสำคัญไม่ป้องกันไว้ก่อนเหรอไงวะ” วารีคิ้วขมวดเกาหัวรำคาญ

“ที่มึงพูดมันเหมือนพูดถึงถุงยางมากกว่า แต่ที่มึงทำมันจดชื่อกับหน้าตาลูก เดี๋ยวมึงก็ได้เห็นพวกเขาบ่อยๆ แล้วมึงจะทำทำไม?” คิเซกิตบกระโหลกวารีดังแปะเบาๆ

“มันเอาไว้กันเหนียว! เออเว้ย แล้วแต่มึง ไปละ ยังเหลืออีกเยอะ” วารีรีบเดินไปประตูห้องลูน่า

“มึงอย่าลืมแม่ล่ะ ไม่งั้นเรื่องใหญ่กว่าแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า” คิเซกิแซวแล้วเดินเข้าห้องท่านหญิงเสือดำไป

“ไอบ้าเอ้ย…” วารีบ่นแล้วเข้าห้องลูน่า

เด็กที่มีผมดำบางๆกำลังดูดหน้าอกลูน่า

“เป็นยังไงบ้าง?” วารีถาม

“ฉะ, ฉันกลัวลูกไม่หายใจอีกเหมือนตอนคลอด ฉันยังไม่กล้าห่างจากลูกเลย ฉันกลัวอ่ะวารี” ลูน่าพูดแล้วมีน้ำตาไหลลงมาจากตา

“ลูน่า ทำใจให้สบาย เรื่องนั้นมันเป็นเหตุการณ์ที่จะมีตอนคลอดเท่านั้น คนเรามันไม่มีอะไรที่จะทำให้หยุดหายใจไปเฉยๆ เพราะฉะนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่อยู่ดีๆลูกจะหยุดหายใจ เธอต้องทำใจให้สงบแล้วปล่อยลูกไปอบบ้าง ลูกจะได้แข็งแรง” วารีพูดแล้วเดินไปจับมือลูน่า

ลูน่ามองวารี กัดฟันพยักหน้า แล้วยื่นลูกให้วารี

วารีรับเด็กมาแล้วเอาไปใส่ตู้อบ จากนั้นดูรายละเอียด ‘เพศชายผมดำ ตาสีน้ำตาล’

วารีลูบหัวลูกแล้วหันไปหาลูน่า “เขาจะชื่อว่าอะไร?”

“ที่ฉันมีในใจ ฉันอยากให้ลูกชื่อจันทร​์ เธอรู้สึกยังไงกับชื่อนี้?” ลูน่ามองหน้าวารี หน้าเธอยังมีเศร้าอยู่

“ก็เพราะอยู่นะ เอาชื่อนั้นแหละ” วารีจดชือเสร็จก็ปิดมือถือเก็บ

ลูน่ามองหรี่ตาแต่ไม่ได้พูดอะไร

“ฉันไปก่อนนะ กำลังไล่เยี่ยมให้ครบอยู่” วารีรีบเปิดประตูห้องก่อนโดนถามอีกครั้ง

“อืม ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ” ลูน่ายิ้มเป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามา

“ได้เสมอ” วารีพูดแล้วออกจากห้อง

ต่อไปเป็นลูกพี่อายะ

วารีเดินไปห้องพี่อายะแล้วเปิดประตูเข้าไป

แต่พอเข้าไปแล้วเห็นสองเตียง มีเตียงพี่อายะกับเรฟเนสตั้งอยู่คู่กัน พร้อมตู้อบลูกสองคน

พี่อายะยิ้มโบกมือทักทาย “เข้ามาก่อนสิวารี”

วารีถามสิ่งที่เขาสงสัย “ทำไมนอนรวมกับเรฟเนสล่ะ?”

“เรฟเนสนอนไม่หลับ หมอบอกถ้ามีเพื่อนมันจะดีต่อสุขภาพใจเธอมากกว่า” อายะตอบมา

“อย่างนั้นเหรอ? ก็คงใช่ อาการเธอเหมือนจิตตก” วารีพูดถึงสิ่งที่เขาสัมผัสได้

วารีเดินไปดูลูกตัวเองที่ตู้อบ

ที่ตู้ลูกพี่อายะมีเว้นว่างไว้ตรงชื่อ จากนั้น ‘เพศ ชาย ผิวดำ ผมดำ ตาดำ’

วารีเอ่ยถามทันที “ลูกจะชื่อว่าอะไร?”

“ฉันก็ยังไม่รู้เลย” อายะพูดพร้อมก้มหน้า

เรฟเนสกำลังหลับน้ำลายไหล

“ชอบอะไรที่สุดล่ะ? ในชีวิต” วารีถามแฟนรุ่นเจ้

“สะโพก! วิธีที่มันทั้งโยก ทั้งควง ทั้งเลื้อยไปมา มันเติมเต็มฉัน” พี่อายะพูดถึงสิ่งแปลกที่เธอชอบ

“แต่เรียกน้องสะโพกมันก็ยังไงอยู่นะ ถ้าเปลี่ยนเป็นน้อง ‘โชวด’ พี่คิดว่ายังไง มันเป็นภาษาต่างประเทศจากโลกเก่าที่ฉันมา” วารีเสนอทางเลือกอื่นสำหรับชื่อลูก

“แต่ฉันว่าน้องสะโพกก็ตรงไปตรงมาดีนะ แต่ก็ได้ เขาคือน้องโชวด” สุดท้ายพี่อายะก็ยอมรับชื่อลูกที่วารีตั้ง

“อือ” เรฟเนสตื่นแล้วปาดน้ำลาย จากนั้นเอามือเช็ดผ้าห่ม

“เป็นยังไงบ้าง?” วารีถามแฟนที่เด็กกว่า

“ก็… ฉันกลัวเลี้ยงลูกได้ไม่ดี…” เรฟเนสคอตกมองผ้าห่มที่เปียก

“มันจะไม่เป็นอย่างนั้น เราทั้งหมดจะร่วมมือกันเลี้ยงลูกทุกคน มันจะไม่มีใครถูกทิ้งไว้ข้างหลัง” วารีจับมือเรฟเนส

“ถ้าอย่างนั้น ลูกจะชื่อว่าเพชร ลูกจะเปล่งประกายตลอดเวลา” เรฟเนสมองตาวารีด้วยไฟในดวงตาที่พร้อมใช้ชีวิตอีกครั้ง

“เป็นชื่อที่เพราะมาก” วารีชมเรฟเนส ล้วงมือถือจด จากนั้นเดินไปที่ตู้อบลูกเรฟเนสกับเขา

‘เพศหญิง ผมสีฟ้า ตาสีดำ’ วารีจดจากนั้นเดินไปหน้าห้อง

“ฉันเดินเยี่ยมลูกอยู่ ไปแล้วนะ” วารีพูดก่อนเปิดประตู

“จ้า ว่าแต่จดอะไร?” เรฟเนสถามขึ้นมา

วารีรีบออกไปนอกห้องก่อนตอบคำถามนั้น

“ต่อไปก็ลูกพี่อลิส…” วารีพูดแล้วเดินไปหน้าห้องพี่อลิส เปิดประตูเข้าไป

พี่อลิสกำลังใช้หน้าอกมโหฬารป้อนนมลูก พี่อลิสหันหาวารีแล้วพูด “มาแล้วเหรอ?”

“ใช่ มาเยี่ยมลูกกับตั้งชื่อลูกอยู่ พี่เป็นยังไงบ้าง?” วารีถามไถ่

“นี่เป็นลูกคนที่สองที่ฉันป้อนนม คนแรกฉันไม่มีปัญญาเลี้ยงเลยเอาเขาเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า วารี มันเป็นไปได้มั้ยที่จะตามหาเขาตอนนี้ ตอนที่เขาอายุ 10 กว่า?” พี่อลิสขอสิ่งที่ทำได้ยาก

วารีลองคิดถึงขั้นตอนที่น่าจะทำได้ “ถ้าเราสืบโดยการทำทะเบียนดีเอ็นเอกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่พี่เอาลูกไปไว้มันน่าจะทำได้อยู่ โดยการดูดีเอ็นเอของแต่ละคน จะได้รู้ว่าคนไหนลูกพี่”

“ทำให้ฉันหน่อยได้มั้ย?” พี่อลิสหน้าตามีไฟใช้ชีวิตขอจากใจ

“ได้ ว่าแต่ ลูกจะชื่อว่าอะไร?” วารีถามพี่อลิส

“พี่อยากให้ชื่อไฟ… เพื่อเป็นไฟชีวิตของพี่” พี่อลิสพูดชื่อที่เธอคิดไว้ขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้น เขาจะชื่อโฟเทีย ภาษาต่างประเทศของคำว่าไฟ พี่คิดว่ายังไง​?” วารีพูดภาษาอื่นในโลกเก่าอีกครั้ง

“โฟเทีย… เพราะดีจัง ฉันชอบ เอาล่ะ โฟเทียลูกแม่” พี่อลิสพูดแล้วลูบหัวลูก

วารีเดินไปที่ตู้อบ ‘เพศชาย ผมแดง ตาดำ’

วารีจดแล้วเตรียมออกห้อง “ไปล่ะ ยังเหลืออีกนิดหน่อย

“ฝากทักทุกคนด้วย พี่ยังไม่ได้ออกจากห้องเลย” พี่อลิสอัธยาศัยดีเหมือนเคย

วารีออกห้องแล้วเดินไปห้องไอซิสที่อยู่ติดกัน

เมื่อเข้ามาไอซิสกำลังให้นมลูก

วารีจ้องหัวนมดำๆแล้วเริ่มมีความรู้สึกว่าอยากใช้เวลาส่วนตัวกับเธอ

ไม่รวมถึงที่เหล่าแม่ทุกคนมีน้ำนม

เขาเก็บอาการแล้วไอซิสทักมา “มีอะไร? พ่อ”

ไอซิสเรียกวารีว่าพ่อเป็นครั้งแรก

น้องกิฟเอาตัวพาดเตียงแล้วหลับอยู่บนตักแม่เธอ

“ฉันมาเยี่ยมดูลูกทุกคนอยู่ ลูกกิฟกินข้าวกินปลาหรือยัง?” วารีถามไอซิส

หางงูเธอเลื้อยไปมา “เธอกินแล้วแต่เธอกินน้อย ฉันเป็นห่วงเธอ”

วารีล้วงโทรศัพท์โทรหาพี่คุมะ “เจ้ เอาข้าวผัดมาส่งให้น้องกิฟที่ห้องไอซิสที”

“ได้เลยวารีเดี๋ยวเจ้จัดให้” พี่คุมะตอบอย่างร่าเริง

น้องกิฟตื่นจากเสียงคนคุยจากนั้นมองหน้าวารี “พ่อวารี…”

“เรียนเป็นยังไงบ้าง? สนใจงานไหนบ้างมั้ย?” วารีถามไถ่เรื่องการเรียนของเธอ

“หนูชอบงานของแม่ผักชีค่ะ หนูทำได้ดี” น้องกิฟพูดแบบมั่นใจ

วารีพอได้ข่าวมาจากผักชีอยู่

แม้เธอแค่ 3 ขวบ แต่เธอช่วยงานเล็กๆน้อยๆได้อย่างดี

วารีเดินไปลูบหัวน้องกิฟ ผมสีม่วง ตาสีเขียว เหมือนแม่ของเธอแต่เธอมีขาคน

จากนั้นเขาเดินไปที่ตู้อบลูก

‘มังกร ลิ้นสองแฉก เพศหญิง ผมสีม่วง ตาสีดำ’ ผิวขาวมีขาคน เธอเป็นมนุษ์

วารีอ่านเรื่องลิ้นเธอซ้ำสองครั้งแล้วเดินไปดูเธอที่หน้าอกไอซิส

“ลูกมีขา แต่เอาลิ้นมาจากเธอนี่ แล้วก็ ชื่อมังกรเหมือนผู้ชายเลย” วารียิ้มไปแล้วพูดกับไอซิส

“ฉันอยากให้ลูกแข็งๆเหมือนพี่วีกับพี่วิว” ไอซิสพูดปรารถนาของเธอ

“เธอจะแกร่งเหมือนสองคนนั้น เราจะฝึกลูกๆตั้งแต่เด็กให้แกร่งเหมือนพวกเรา” วารีบอกอย่างมุ่งมั่น

เขาล้วงมือถือจดแล้วเตรียมออกจากห้อง

“ไปแล้วเหรอ?” ไอซิสมองเหมือนอ้อนวอนอยากให้วารีอยู่ต่อ

“เดี๋ยวมันจะดึกซะก่อน ไว้ถ้าไม่ดึกเดี๋ยวฉันมาใหม่” วารีทิ้งท้ายแล้วออกจากห้อง

วารีเดินไปเข้าห้องอ็อกโธ

อ็อกโธทักด้วย “ชิ”

จากนั้นเธอลุกเอาลูกเข้าตู้อบแล้วเปิดไฟ

“เฮ้ เธอยังไม่ควรลุกนะ มดลูกหย่อนมาจะทำยังไง” วารีบ่นใส่เธอ

“ก็มีลูกแล้วไง จะอะไรอีก?” อ็อกโธทำมือปัดๆแล้วโดดขึ้นเตียงเอาผ้าห่มคลุมตัว

“เฮ้” วารีเดินเข้าไปแล้วคว้าคอเธอมาจูบ

เมื่อจูบเสร็จอ็อกโธมองวารีตาลอยๆ

เธอลูบเป้าวารี “ฉันว่างอยู่นะ…”

“เธออย่าร้ายกับฉันนักได้มั้ย? เรามีลูกกันแล้วนะ แล้วฉันไม่ได้อยากจบแค่คนเดียวด้วย” วารีอ้อนวอน

อ็อกโธเอามือวารีสอดกางเกงคนไข้เธอให้ไปจับกลีบกุหลาบดำของเธอ “มีเวลามั้ย?”

“ซัก 5 นาที 10 นาทีก็ได้อยู่ แต่ต้องเบาๆนะ” วารีดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ

“มา ขึ้นมาเลย” อ็อกโธลดกางเกงให้เห็นว่าน้ำเยิ้มแล้วย้อยเป็นเส้นเมื่อถอด

วารีรีบดึงขาอ็อกโธไปขอบท้ายเตียง เขายกขาเธอไว้เพื่อเอาไว้คุมแรงกระแทก

จากนั้นเขาปลดเข็มขัดและกระดุมเพื่อสอดของเขาที่กึ่งแข็งเข้าไป

“นั่นแหละ กระแทกให้มันเข้าที่” อ็อกโธพูดความอยากของเธอขึ้นมา

“ฉันจะดันแรงๆให้” วารีจะโจมตีมดลูกเธอแล้วดันมันเข้าไปลึกๆให้เข้าที่

ไม่มีเสียงกระแทกใดๆ เพราะวารีคุมแรงได้ดี แม้จะซอยเร็วมากก็ตาม

ไม่นานอ็อกโธก็ฉีดน้ำออกมากจากกุหลาบดำของเธอ

พื้นท้ายเตียงเปียกแต่วารีไม่ใส่ใจ แล้วรีบซอยเพื่อปล่อยน้ำของเขาบ้าง

ไม่นานเขาก็ปล่อยเข้าข้างในเธอ

“จะท้องอีกมั้ย?” อ็อกโธสงสัยศักยภาพความเป็นแม่ของเธอ

“ไข่คงยังไม่ตกหรอกน่า” วารีพูดแล้วเก็บของของเขา

อ็อกโธรีบถอดกางเกงเข้าห้องน้ำ คงจะเอาไปในถังเสื้อผ้าใส่แล้ว จากนั้นเธอออกมาหยิบกางเกงใหม่ในตู้ใส่

วารีเดินไปตู้ลูก ‘น้องซัฟฟรอน ชาย ผมทอง ตาสีดำ’

วารีจดแล้วพูดขึ้นมา “น้องซัฟฟรอนเหรอ? เข้าใจตั้งนี่”

“แน่นอน” อ็อกโธขึ้นเตียงแล้วยิ้มยั่ว

วารีเตรียมออกจากห้อง แต่มีเสียงอ็อกโธมาก่อนเขาออก​ “ขอบคุณนะ”

“สำหรับอะไร?” วารีหันไปยิ้มให้เธอ

“สำหรับเวลา แฟนเธอเยอะ แต่เธอยังไม่มีกลิ่นเซ็กส์ มันทำให้ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนแรกหลังคลอดหมู่” อ็อกโธยิ้มไปพูดไป

“ได้เสมอ” วารียิ้มให้เธอ แล้วออกจากห้อง

เขาไปต่อห้องหนูนา

หนูนากำลังหลับน้ำลายยืดอยู่บนเตียง

วารีเดินไปที่ตู้อบลูก ‘มิมิ เพศหญิง ผมสีดำ ตาสีม่วง’

วารีจดรายละเอียดแล้วเปิดประตูห้องเบาๆ

เขาหันไปมองหนูนา ยิ้มแล้วออกจากห้องปิดประตู

จากนั้น สุดท้าย เขาเดินไปที่ห้องผักชีกับลูกแฝด

ผักชีเอาโต๊ะกินอาหารมาวางโน้ตบุคเพื่อพิมพ์งาน

“เธอน่าจะพักบ้าง…” วารีเดินไปลูบหัวผักชี

วารีดูตัวอักษรอะไรก็ไม่รู้บนจอ แล้วดูผักชีพิมพ์ด้วยความเร็วสูง

วารีดูอีกซักพักแล้วถามเธอ “ทำอะไรอยู่?”

“กำลังเขียนระบบของหุ่นเอไอ มันยากที่จะทำให้มันเหมือนมนุษย์แบบกลมกลืน” ผักชีพิมพ์แบบไม่มองวารี

“มันเป็นหุ่น เอาจริงๆมันก็ไม่จำเป็นต้องกลมกลืนหรอก” วารีพูดความเห็นของเขา

“ถ้าอย่างนั้นมันก็เหมือนเราสร้างเด็กที่ไม่สมบูรณ์ทั้งกายและใจสำหรับการเข้าสังคม มันจะทำให้หุ่นเอไอถูกตีหน้าว่าแตกต่าง” ผักชีอธิบายมุมของเธอ

“เรื่องทางเทคนิคพวกนี้ฉันไม่ถนัด เอาเป็นว่าฉันเชื่อมือเธอ” วารีพูดแล้วปิดหน้าจอโน้ตบุคของผักชี

“เฮ้!” ผักชีมองวารีค้อน

“พักก่อน” วารียิ้มแล้วลูบหัวเธอ

“กลิ่นเซ็กส์… ถ้าจะพัก ทำอะไรแลกด้วย” ผักชีเริ่มมีข้อแม้

“ขอดูลูกก่อน” วารีพูดแล้วไปที่ตู้อบลูกสองคน

‘คนพี่ ชาย ผมเขียว ตาดำ’ ‘คนน้อง หญิง ผมเขียว ตาดำ’ วารีรีบจดใส่มือถือ

“ลูกตาดำเยอะจัง…” วารีพูดกับตัวเอง

“ดีแล้ว ตาเธอสวย” ผักชีมองตามวารี ถอดกางเกงเตรียมเรียบร้อยแล้ว

“ขอบคุณ” วารีจดเสร็จแล้วไปประจำตำแหน่งท้ายเตียงเหมือนที่ทำกับอ็อกโธ

เขาเริ่มกิจกรรมคู่รัก พร้อมถาม “ลู​กจะชื่อว่าอะไร?”

“คนพี่จะชื่อเวทย์ คนน้องจะชื่อจิ้ง เพราะลูกเป็นเวทมนตร์สำหรับฉัน” ผักชียิ้มหน้าแดงเมื่อวารีใส่เข้ามาในเธอ

“เพราะมาก ขอบคุณที่ตั้งชื่อดีๆนะ” วารีดึงผักชีมาจูบ

เมื่อจูบเสร็จวารีรีบซอยอีกครั้งและเสร็จ

วารีถอนของเขาออกแล้วเกี่ยวผักชีให้น้ำออก

“ฟู่ว ดีจัง” ผักชีพ่นลมหลังเสร็จกิจ

“ฉันไปก่อนนะ เธอพักผ่อนเถอะ” วารีพูดแล้วเตรียมออกห้องก่อนผักชีขอรอบสอง

“แล้วเจอกัน” ผักชีทิ้งทาย

“จ้า ไว้เจอกัน” วารีหันไปโบกมือ

วารีออกจากห้อง ถอนหายใจ

จากนั้นเขาล้วงมือถือ “ลูกเป็นสิบ เอาล่ะ ได้เวลากลับไปวางแผนธุรกิจต่อ”

วารีขับโดรนลงบ้านเดินกลับห้องคนเดียว

เขาเข้าห้องรวมวีกับวิว

เมื่อเข้ามา วีบ่นทันที “กลิ่นเซ็กส์ ผักชีเหรอ?”

“ใช่ ผักชีกับอ็อกโธ” วารีสารภาพไม่คิดปิด

“รีบมาขึ้นเตียงเลย” วีดึงวารีไปที่เตียง

วารีขึ้นเตียงหลับตานอนพร้อมความรู้สึกที่ได้สอดใส่

เขาคงไม่ได้นอนเต็มอิ่มวันนี้

 

 

 

 

4 บาท

ท่านใดสนใจเชิญได้ที่

Plotteller (แนะนำ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

Fictionlog (แนะนำ)

https://fictionlog.co/b/66cbd9b23f2e2f001ca925b5

Nekopost (ออกช้า แต่ดี)

https://www.nekopost.net/novel/13577

ธัญวลัย (ไม่มีภาพ มีปลดกุญแจ)

https://www.tunwalai.com/story/813865

ReadAWrite (ภาพเล็กกว่าที่อื่น)

https://www.readawrite.com/a/93ef57cb1e400eac4c65e8979613acfd

DekD (ไม่มีภาพ มีความเห็นท้ายตอน)

https://dekd.co/w/n/2536726

ebook 👇

https://www.mebmarket.com/ebook-309517-

4 บาท