“เอาล่ะเธออยู่ที่นี่มาซักพักแล้ว คงเริ่มชินกับอะไรๆแล้ว เรามาเริ่มรักษาใจเธอกัน เริ่มจากบอกชื่อเธอก่อน… ได้มั้ย?” ฟลอร่ามองหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง

เธอคือคนที่ช่วยมาได้เมื่อกลางเดือน หญิงสาวผิวขาวและผมสีชมพู

“หนูชื่อ… ฮิเมะ ไม่มีใครเรียกหนูด้วยชื่อนั้นนานมาแล้ว” เธอก้มหน้าไม่สบตากับพี่ฟลอร่าและวารีที่นั่งข้างเธอฝั่งขวา

ส่วนฝั่งซ้ายมีดิลโด้มังกรอันที่ใหญ่กว่าดิลโด้ใหญ่เมื่อวันที่ช่วยเหลือเธอจากน้ำมือลิงอัสนี

ปลายเดือน 9 วารีอายุ 23 ปี

“ขอบคุณ แล้วปัญหาที่เธอเจอคือ ขาดดิลโด้ใหญ่ไม่ได้ ถูกมั้ย? เธอต้อง… ทำมัน ทุกวัน… ฉันหมายถึงช่วยตัวเองน่ะนะ” พี่ฟลอร่าดูกระดานจดข้างหน้าแล้วพูดออกมา

เธอมองหน้าค้อน ซักพักเธอก็ซึมเหมือนเดิม จากนั้นก้มหน้าพยักหน้า

“เรื่องมันเป็นมายังไง ดิลโด้ขนาดนี้ถ้าไม่ได้มีการค่อยๆขยายมาก่อนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกดีเลย มันต้องมีที่มาที่ไป เธอเล่าให้เราฟังช่วงที่เธอตกเป็นของลิงอัสนีได้มั้ย” พี่ฟลอร่าพยายามล้วงข้อมูล

เธอกลืนน้ำลายและมองวารี

วารีพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร

“2 ปีที่แล้ว… ตอนนั้นหนูอายุ 21 บ้านหนูเป็นบ้านพ่อแม่ลูกสามคน อาชีพคนในบ้านคือทำนา หนูไม่ได้เข้าเรียน และพ่อแม่ก็ไม่ได้สอนเหมือนคนอื่น แต่หนูทำนาและเลี้ยงสัตว์เก่ง แม่เลยให้ลองรับผิดชอบแปลงนาด้วย หนูก็ปลูกข้าวขายส่งโรงสีได้เรื่อยๆ จนวันหนึ่ง…” เธอค่อยๆพูด ตายังมองพื้นอยู่

น้ำตาตกลงพื้น แม้ผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้วเธอยังไม่หายเศร้ากับโชคชะตาตัวเอง

“ใช้เวลาให้เต็มที่ พวกเราจะอยู่กับเธอไปตลอดการรักษานี้ ฮิเมะ” วารีลูบหลังและให้กำลังใจ

เธอมองหน้าวารี ตอนเธอมองหน้าเขามันไม่เหมือนเวลามองคนอื่น

แก้มเธอแดงระเรื่อเมื่อสบตาเขาเกินสามวินาที

และผิวขาวๆของเธอไม่ได้ช่วยปกปิดสภาพใจเธอเลย

วารีไม่ได้อ่อนต่อโลกและรู้ว่าเธอมีใจ

แต่เขาคิดว่าเธอป่วยอยู่และไม่อยากเอาเปรียบเธอตอนนี้

“มันมา คนนั้น มันเห็นหนูแล้วถูกใจ พยายามจะไปซื้อกับพ่อแม่ เมื่อพ่อแม่ไม่ขายให้ แล้วมันแอบเผานาบ้านหนู…” ฮิเมะเล่าต่อทั้งน้ำตา

“เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาเป็นคนเผา?” พี่ฟลอร่าพยายามล้วงดู​ว่า เธอเป็นคนแบบไหน

“เพราะวันนั้นหนูเพิ่งใช้เวลาตั้งแต่เที่ยงยันพระอาทิตย์ตกเก็บไม้แห้ง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีไฟนอกจากเผาโดยตรง เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ด้วยประสบการณ์ของหนูหลายปี” เธอมองหน้าฟลอร่า และคำถามนี้เธอจะไม่ยอมถอย

“…คนขยัน …ซื่อตรง” พี่ฟลอร่าพูดไปจดไป

ฮิเมะรอให้พี่ฟลอร่าเขียนเสร็จ “จากนั้นหนูเปลี่ยนเป็นปลูกผักที่ขึ้นไว ตอนที่ผักยังไม่ขึ้น มันมาขอซื้อตัวหนูอีกครั้ง และบ้านหนูปฏิเสธมันเหมือนเดิม มันกลับไป แต่พอผักขึ้นถึงหน้าเก็บเกี่ยว มันใช้จังหวะหนูมัวแต่เก็บพาคนมาอุ้มหนูขึ้นรถม้า”

วารีรู้ว่าช่วงนี้น่าจะยากที่จะเล่ามากสำหรับเธอ

“บนรถม้ามีเตียงที่มีเข็มขัด มันให้คนอื่นรุมล็อคหนูไว้กับเข็มขัด จากนั้นมันก็ลงมือ… นั่นคือตอนที่หนูเสียครั้งแรกไป… แม้ของมันอันนิดเดียว” เธอน้ำตาตกเยอะกว่าเดิม

วารีเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าเธอ

ตาเธอมองอยู่ที่เป้าของวารีเหมือนกำลังคำนวณอะไรซักอย่าง

วารีปล่อยทิศของสายตาไปและไม่ได้ใส่ใจมาก

“หนูไม่เคยรู้สึกดี ไม่เคยมีปฏิกิริยา ไม่เคยร้อง หนูนอนแบ และมันก็ทำซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า มันลองทุกรู จนผ่านไปเดือนนึง” ตอนนี้ตาเธอมีไฟ

วารีลูบหัวเธอ

“จนวันที่มันเผลอเอานิ้วเข้าปากหนู นิ้วจริงๆที่มือ หนูกัดสุดแรงเป็นแผลเหวอะ และหนูด่ามันว่า ‘ไอ้หน่อหญ้าอ่อนแบบนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!’ ทำให้มันฉุนมากและเงียบไปเป็นอาทิตย์” เธอยิ้มเป็นครั้งแรกและดูเหมือนภูมใจในตัวเอง

“ถ้าอาทิตย์นึง พี่เดาว่าคนที่อยู่บนยอดคานอำนาจจะโกรธแค้นมากระดับทำอะไรไม่ถูก นั่นจะทำให้เขาทำร้ายเธอมากขึ้น เธอไม่กลัวเหรอ?” พี่ฟลอร่าเช็คความกล้าหาญของเธอ

“หนึ่งเดือนที่ทรมานผ่านไปแล้ว หนูไม่คิดว่าจะได้กลับบ้านอีกตลอดไป และต้องเป็นเมียมันเท่านั้น หนูเกลียดมัน หนูขอแค่ไม่อยากให้มันมาทำหนูอีก แค่นั้น หนูยอมทุกอย่าง” ใจเธอกล้าทำเพื่อตัวเองเยอะ

“เข้าใจแล้ว เอาล่ะ ส่วนตรงนี้ที่เข้าเรื่องที่เธอได้รสนิยม เธอใช้เวลาเท่าไหร่ก็ได้นะ” พี่ฟลอร่าเอื้อมมาจับมือเธอ แอบเช็คชีพจร และได้รู้ว่าหัวใจเธอเต้นแรง เธอตื่นเต้น

พี่ฟลอร่ารีบปล่อยมือมาจดเยอะอยู่

“มันกลับมา พร้อมของปลอมอันใหญ่ มันจูงสัตว์ประหลาดวัวมา มันป่าวประกาศใหญ่โตว่าจะให้หนูเป็นของเล่นสัตว์ประหลาด แต่มันต้องเตรียมหนูไม่ให้หนูตายก่อน… จากนั้น ทุกวัน วันละหลายครั้ง มันทำหนู มันใช้ดิลโด้ที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตลอดสองปี” เธอทำหน้าเศร้า

“เสียใจด้วย เราช่วยอดีตตัวเธอไม่ได้ แต่เราจะมาช่วยอนาคตเธอ กับสิ่งที่เธอเป็น เรามีคนพร้อมตลอด และเราคิดว่าทำได้แน่ๆ แต่… เราต้องรู้ก่อนว่า อะไรที่อยู่ดีๆทำให้เธอรู้สึกดี” พี่ฟลอร่าจับมือเธอ

“เจ้าชายเท่าแขน” เธอบอกพี่ฟลอร่า

“หา?” พี่ฟลอร่างง

“เมื่อหนูโดนกระทำซ้ำๆ หนูนึกถึงเจ้าชายหนุ่มหล่อกล้ามโต พร้อมขนาดของใหญ่เท่าแขน ที่ต้องไปช่วยเมียมังกรออกมาจากรัง หนูสร้างเจ้าชายในฝันขึ้นมาในใจ และนึกถึงเจ้าชายเท่าแขนทุกครั้งที่มีอะไรใส่เข้ามา หนูมีอารมณ์เพราะสิ่งที่หนูคิดขึ้นมาเองอย่างเดียว… มันไม่มีอะไรซ่อมหนูได้” เธอมองหน้าพี่ฟลอร่าแบบไม่เศร้าพร้อมมีไฟใช้ชีวิต พี่ฟลอร่าตกใจกับสภาพจิตใจเธอเมื่อเล่าถึงเจ้าชายที่มีของใหญ่เท่าแขน

“เอิ่ม หน้าตาเขาเป็นยังไง? มีอะไรที่ทำให้เขาเด่นกว่าคนอื่น” พี่ฟลอร่าพยายามสืบต่อ

เธอเงียบไปซักพัก “…ตอนแรกหนูก็คิดไปเรื่อย แต่ตอนนี้ นาทีนี้ หน้าเขาเหมือนพี่ข้างหนู”

วารีตกใจที่เธอพูดแบบนั้นและสำลักกาแฟที่เพิ่งซด

ฮิเมะเช็ดปากวารี มือเลื้อยไปลูบหนอกและหัวไหล่เขา

“ถ้าพูดว่าหน้าเหมือนวารี นั่นถือว่าเป็นเจ้าชายเท่าแขนของเธอใช่มั้ย?” พี่ฟลอร่าถามเพิ่มเติม

“ก็… เอิ่ม… ค่ะ! ใช่!” เป็นครั้งแรกที่เธอใช้เสียงดัง

พี่ฟลอร่าหยิบมือถือมาพิมพ์ด้วยความเร็ว ‘เธอจะกินวารี’

วารีเห็นแชทและพิมพ์แบบสายฟ้า ‘พี่อเดป พี่อแดป ผลิตตุ๊กตาหน้าผมแต่เป้าตุงเท่าแขนที เอาด่วนใน 30 นาที’

จากนั้นพี่ฟลอร่าโพสต์รูปนางไม้การ์ตูนชูนิ้วโป้งเห็นด้วย

จากนั้นฮิเมะมองพื้นอีกครั้ง “แต่รสนิยมหนูไม่ปรกติไปแล้ว หนูชอบแต่ของใหญ่ และคนจริงๆไม่มีใหญ่แบบที่หนูถูกใจเช่นดิลโด้มังกรลอนเยอะๆอันนี้”

พี่ฟลอร่ามองดิลโด้ และเธอรู้มาว่าอันนี้แค่ทำโชว์เพราะมันทั้งใหญ่และขรุขระสุดๆจนไม่น่าทำใครมีอารมณ์

แต่ฮิเมะชี้มันเป็นอันแรกตั้งแต่เข้าร้านดิลโด้ที่ฮาโมนี่ กอดมันและไม่สนอันอื่น พร้อมร้องว่าวารีเปิดให้เลือกอันไหนก็ได้แล้ว

“แต่… ยังมีโอกาสอยู่นะ เธอยังไม่ได้ลองนี่ เซ็กส์ธรรมดากับคนน่ะ ถ้าวารียอมรับเธอไปดูแล เธอจะยอมทดลองกับเขามั้ย?” พี่ฟลอร่าพูดไปยิ้มไป

วารีเก็บอาการที่อยากขัดคอให้ทันควัน แต่วารีเกรงใจจิตใจของฮิเมะ เขากระแอมและไม่พูดอะไร หันไปยิ้มให้เธอ

“พี่วารี… จะ… รับหนูไปดูแลมั้ยคะ?” ฮิเมะมองตาเป็นประกาย

วารีเหงื่อตก ของเขาไม่ใช่ขนาดเท่ามังกร มันแค่ใหญ่กว่าทั่วไปหน่อยเดียวและหนากว่าปรกติเท่านั้น ดิลโด้ที่ฮิเมะโดนอลังการกว่าของเขาเป็นเท่าตัว

วารีมองพี่ฟลอร่า เพราะฮิเมะกำลังจ้องวารี พี่ฟลอร่ายกนิ้วโป้งเชียร์ใหญ่เลย

วารีคิ้วขมวด เกาหัว “ถ้าเธอไม่รังเกียจฉันก็ได้เลย”

พี่ฟลอร่ารีบพูด “เอาล่ะ ถ้าแบบนั้น!”

พี่ฟลอร่าลุก จับที่จับใต้โซฟา ดึง จากนั้นดันตัวเก้าอี้ โยกคันโยก ดันพนักผิง จากนั้นเก้าอี้เปลี่ยนเป็นเตียง

เธอเปิดลิ้นชักหยิบหมอนเสยมาวางบนเตียง พร้อมหมอนใบใหญ่แบบนอนสองคนมาวาง

พี่ฟลอร่าหรี่ไฟ “สู้ๆนะ วารี ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน! ลุย!”

ปึง พี่ฟลอร่าปิดประตูด้วยความเร็ว

วารีรู้ว่ามีกล้องอยู่ในห้องนี้ แต่เขาไม่ได้อยากปกปิดอะไร เพราะสิ่งที่เขาจะทำพูดไปมันก็คือการทดลอง

การมีเซ็กส์ครั้งนี้จะตัดสินอนาคตคู่ครองของฮิเมะ

วารีไม่ได้ต้องการคนเข้าฮาเร็มเพิ่ม แต่คนนี้น่าสงสารและเขาไม่คิดทิ้งหรือไสเธอไปให้ไกลตัว

วารีหายใจเข้าให้เต็มปอด ยกฮิเมะวางบนเตียง ค่อยๆเปลื้องผ้าตัวเอง จากนั้นถอดเสื้อผ้าฮิเมะ

ฮิเมะลูบกล้ามท้องวารี และอีกที่ที่เธอลูบบ่อยคือหนอกที่วารีภูมิใจ

เธอเป็นเอลฟ์หูแหลมเหมือนนา หน้าอกเธอเล็ก ก้นใหญ่ ผมสั้น ดูคล้ายไอซิสแต่ไม่เหมือนกัน ตาสีชมพูอ่อนน่ารัก หัวนมชมพูเหมือนไม่เคยโดนอะไรสัมผัส แต่ด้านลางดำสนิท

มันเปิดอ้านิดๆ เหมือนให้อากาศเข้าไปทั้งๆที่ยังไม่มีใครไปโดน

วารีใช้ลิ้นก่อนเพื่อความปลอดภัย

“อุ้ย” เธอสะดุ้ง และรับความรู้สึกของลิ้นครั้งแรก

เธอครางเหมือนรู้สึกดี เธอไม่เคยครางมาก่อนในระยะเวลาสองปีที่โดนกระทำ มีแต่นอนนิ่งปิดหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกดีกับเซ็กส​์

เธอไม่ได้นึกถึงเจ้าชาย แต่มองหัวชายแท้ตรงหน้า

เธอรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่สุด แต่ใกล้แล้ว ใกล้มาก เธอพูดอ้อนวอน “ใส่มาเลยได้มั้ยคะ? พี่วารี”

วารีเอาหัวลูบขึ้นลงที่ปากชโลมน้ำรักจากนั้นใส่เข้าไป

ฮิเมะเงียบ

วารีกระทุ้งแรงเพราะรู้สึกว่าเธอชอบแบบนั้นมากกว่า

ฮิเมะยังเงียบและตาโตอยู่

จากนั้นหน้าฮิเมะซีด วารีรีบถอดออกและจับหน้าเธอ “เกิดอะไรขึ้น!?”

“หนู… หนู… หนูไม่รู้สึกอะไรเลย หนูมีอะไรกับคนธรรมดาไม่… กระซิก… ไม่ได้แล้วจริงๆด้วย แงงงงง้!!!” ฮิเมะร้องลั่นน้ำตาแตก

พี่ฟลอร่าเปิดประตูพร้อมเอาตุ๊กตาเจ้าชายเท่าแขนที่เย็บใหม่ๆหอมๆเข้ามา

“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราจะหาทาง วารี ทำอะไรซักอย่างได้มั้ย? ซิลิโคนหรืออะไรก็ได้! อ่ะนี่หนู เจ้าชายเท่าแขนมาแล้ว” พี่ฟลอร่าลูบหัวฮิเมะและสั่งวารี

วารียืนนิ่งมึนงง เขารู้สึกเหมือนคนไม่มีสมรรถภาพ

ยิ่งเห็นสาวปล่อยโฮหลังเสียบทีสองที เขายิ่งไฟขึ้นหัว

ราคะ โทสะ ปนกัน หมุนวน

เขาคิดถึงทางแก้และวิ่งหายไป

เวลาผ่านไป

สามวันแรกฮิเมะร้องไห้กอดเจ้าชายเท่าแขนทั้งวัน อยู่บนเตียง กินข้าววันละมื้อ อยู่บนเตียงไม่ไปไหน

สามวันหลังเธอน้ำตาซึมทั้งวัน เริ่มพูดกับตุ๊กตา

วันนี้ ผ่านไปจากวันที่เธอรู้ว่ามีคนรักแบบมนุษย์ธรรมดาไม่ได้แล้วหนึ่งอาทิตย์

เธอพูดกับตุ๊กตา “จบแล้วสินะ ชีวิตรักของหนู พี่วารีเท่าแขน หนูจะทำยังไงต่อไปดี?”

เธอดัดเสียงขยับตุ๊กตาและพูดเสียงแหลม “เชื่อมั่นไว้! วารีต้องรักเธอได้ซักวัน เชื่อที่พี่ฟลอร่าบอก! วารีแค่ต้องการเวลา!”

เธอยิ่งน้ำตาซึมหนักหัวซุกหมอนนอนคว่ำ บีบหมอนให้ปิดหูเหมือนอยากตัดขาดกับโลกภายนอก

ก๊อกก๊อก

เสียงประตูเธอดัง เธอไม่สนใจ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากคุยกับใคร ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

มีคนสะกิดไหล่ เธอเปิดหมอนหันไปและตกใจถีบตัวหนีไปหัวเตียง

วี เมียเบอร์ 1 ของวารีที่หลายคนเตือนว่าพยายามอย่าให้คนนี้โกรธ

“เคาะหลายทีแล้วทำไมไม่เปิด” วีมองเคืองๆ

“ขอโทษค่ะ! หนูไม่รู้ว่าเป็นพี่!” แม้วีเด็กกว่า ฮิเมะก้มหัวงกๆขอโทษเป็นการใหญ่ลืมการร้องไห้ไปสนิทเพราะห่วงชีวิตมากกว่า

จากนั้นวิวเข้ามาและจูงวารีที่นุ่งผ้าเช็ดตัวมา “เจ้าชายเท่าแขนมาแล้วจ้า!”

วีวิ่งไปดึงผ้าเช็ดตัวที่เอวออก “ฮึบ!”

วิวชี้นิ้ว “เอาล่ะ วารี บอกทีว่าไปทำอะไรมามั่ง”

“เอิ่ม… ฉันก็เมาโทสะและราคะเลือดขึ้นหัว ไปร้องกับหมอให้กลับไปใช้เซรั่มดีเอ็นเอ แต่คราวนี้สกัดและสังเคราะห์ให้เฉพาะทางมากขึ้น สนใจแต่ส่วนที่ใช้สืบพันธ์ุ อันดับแรก เอาวัวตัวเมียมาล่อให้ปีศาจวัวเลือดขึ้นและสกัดฮอร์โมนมาเยอะๆ จับมันฉีดอดรีนาลีนและยัดฮอร์โมนเข้าไปหลายๆเท่า เพื่อสกัดดีเอ็นเอที่ของของมัน” วารีอธิบาย

วี “และมันมีมากกว่านั้น! มันเลื้อยได้!”

วารีพูดต่อ “เอิ่มจากนั้นไปดึงดีเอ็นเอโครงสร้างกระดูกงู ผสมกับเซรั่มวัวที่เรียกว่า ‘ค็อกเทลเท่าแขน’ ให้มันมีกระดูกเลื้อยได้

“แล้วมันก็ยังมีอีก! ผิวอันขูดด้านในจนสาวที่ไหนก็เสียน้ำ! บอกไปเล้ย!!!” วิวชูไม้ชูมือไปทางเป้าวารีและพูดต่อ

“ตอนแรกเรายังไม่รู้ แต่เมื่อเห็นอวัยวะสืบพันธุ์ของเจ้าปีศาจปลาบ้าบอนั้น จะเห็นได้ว่าผิวมันขรุขระ เราเอาดีเอ็นเอส่วนที่ขรุขระมาสกัดให้ควบคุมความขรุขระของผิวได้ เมื่อผสมกันหมด เราก็ได้ค็อกเทลเท่าแขนที่สมบูรณ์มา และเพื่อเธอ! ฮิเมะ! เพื่อวันนั้นที่ล้มเหลวทำเธอร้องไห้ ฉันมาแก้ตัว!” วารีชูมือไว้ด้านหน้าทำท่าพร้อมสู้

“จงดู!” วีพูดเสร็จและเอามือตีหัวล่างวารี

จากนั้นของของวารีขยายเรื่อยๆ ยาวขึ้นเรื่อยๆ จนอันเท่าแขน ใหญ่เท่าๆกับดิลโด้มังกรบนเตียงเธอ

ตุ๊กตาเจ้าชายเท่าแขนหล่นลงเตียง ฮิเมะจ้องของวารีไม่หยุด

จากนั้นผิวเริ่มขยับและเปลี่ยนเป็นตุ่มนูนเยอะขึ้นพร้อมลอนเพื่อการเสียดสี เหมือนดิลโด้มังกร

มิหนำซ้ำของวารียังเลื้อยไปมาเหมือนมีกระดูก ซึ่งมันมีกระดูกจริงๆ

“ถ้าจะกลับไปปรกติก็ทำแบบนี้” วารีตีหัวล่างตัวเองอีกครีั้ง

มันลดขนาดกลายเป็นของวารีปรกติ

“แต่แบบนั้นมันไม่ถึงท้องเธอใช่มั้ย ฮิเมะ! ต้องนี่!” วิวพูดแล้วตีหัววารีให้ใหญ่เท่าแขนอีกครั้ง

ฮิเมะเงียบ มองแต่ของของวารี

จากนั้นเธอเปิดปาก “ฉันคิดว่าเจ้าชายเท่าแขนมีตอนจบ เจ้าชายกินหัวใจมังกร และได้เอ็นมังกรมา เหมือนเธอ วารี จากนั้นเจ้าชายมังกรและเจ้าหญิงมังกรก็อยู่ด้วยกันตลอดไป…”

“เอาล่ะ ป่ะวิว ปล่อยเธอลองของจุก เราลองแล้ว ให้เธอมั่ง” วีชวนวิวเดินออกนอกห้อง

“ขอให้สนุกจุกถึงอกจ้า โชคดี” วิวโบกมือยิ้มแย้มออกจากห้อง

วารีเดินพร้อมเอ็นหัวเกือบถึงพื้นไปหาฮิเมะ “เหลือแค่เราแล้วนะ”

“มันดูใหญ่กว่าที่ฉันช่วยตัวเองทุกวันอีก มันจะเข้าได้มั้ย?” ฮิเมะจับดิลโด้มังกร

“ถ้าไม่ได้ ก็ต้องแค่เอาเธอจนกว่าจะได้” วารีเริ่มเลือดขึ้นหัวราคะแล่นพร้อมลุย

ฮิเมะยิ้ม นอนแล้วเอาแขนสองข้างกอดหัวเข่าสองข้างดึงเข้าหาตัว “ทำให้ฉันลืมดิลโด้มังกร”

วารีพุ่งพร้อมเล็งด้วยความแม่นยำสอดด้วยความเร็วพร้อมน้ำหนักตัวกระแทกฮิเมะจนหัวไปติดหัวเตียง “โอ้ววววว ไม่นะ! จุกถึงอกเลยจริงๆด้วย!”

“สะใจเธอล่ะสิ ว่าแต่ ‘ไม่’ นี่หยุดหรือไปต่อ?” วารีเริ่มสับสนกับการใช้คำ

“‘ไม่’ แปลว่าเอาอีก เพราะฉันไม่เคยนอนกับใคร อย่าหยุด! ใส่เข้ามา อย่ายั้ง!” ฮิเมะไม่อยากให้เสียจังหวะ

วารียิ้มมุมปากได้จังหวะ เพราะวีกับวิวบอกจุกมากจนใส่แรงไม่ได้ เขากะใส่เต็มแรงกับฮิเมะที่ชินกับของใหญ่

วารีเปิดระบบควงด้วยโครงสร้างมีกระดูกงูควงในรูฮิเมะ

ฮิเมะรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรก เธอรู้สึกเติมเต็มเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เธอหลั่งน้ำจากของของคน ไม่ใช่ดิลโด้

วารีทำไปเรื่อยๆ แรงๆ ยังไม่ถึงห้านาทีฮิเมะร้องดัง “มันจะมาแล้ว! อะไรไม่รู้ มันจะมาแล้ว!”

“เธอจะสุดแล้วน่ะสิ ต้องเจอนี่!” วารีถอดเอ็น จับหลังหัวฮิเมะ เปลี่ยนตุ่มรอบๆเป็นลอนเหมือนหูฉลามเล็กๆสูงๆด้านบน เพื่อจู่โจมไปจุดเสียวข้างบนให้เต็มที่

วารีปล่อยฮิเมะจับขาเธอสองข้างแล้วลุกยืนบนเตียง

หัวฮิเมะห้อยลงล่าง รูชี้ไปด้านบน

วารีกระแทกเข้ารู จากนั้นงอกระดูกขึ้นบนให้ลอนฉลามถี่ๆงัดเข้ากระดูกจีสปอต

ฮิเมะน้ำฉีดพุ่ง วารีไม่หยุดกระแทก น้ำตกเป็นฝนไปทุกทิศทาง

ฮิเมะไม่เคยสุด ตลอดที่เกิดมาไม่เคยได้รับความรู้สึกนี้ เธอชักเกร็งยืดขาดิ้นตัวดิ้นไปมาเพราะความรู้สึกเสียวเยอะเกินทำตัวรับอยู่นิ่งๆ

วารีแตก เมื่อฉีดน้ำหมดเขาโยกเลื้อยงัดบนสุดแรงจนมีเสียงเมื่อลอนสีกระทบกระดูกจีสปอตแล้วกระชากออกมา

น้ำฮิเมะพุ่งเป็นน้ำพุแล้วฮิเมะสลบไป

ฮิเมะฝัน

เธอฝันถึงเจ้าชายเท่าแขน

เธอรู้สึกตัวว่าอยู่ในฝัน

มีเสียงในหัว ‘เจ้าชายเท่าแขนเอ็นมังกรอยู่ในโลก! ตื่น!’ เธอเตือนตัวเองด้วยสติลึกๆ

เธอตื่น และเหมือนหัวทับแขนคนอยู่

เธอเห็นเจ้าชายของเธอ เจ้าชายมังกร

“พี่ขา เอาอีกได้มั้ย?” เธอพูดยั่วเบาๆ

วันของฮิเมะกับวารียืดยาวไปถึงดึกดื่น

ฮิเมะรู้สึกว่า เซ็กส์กับคนดีกว่าดิลโด้เย็นๆ

และถ้ามีวารี เธอจะรู้สึกดีตลอดไป

 

 

 

 

4 บาท

นี่คือตัวอย่างบางส่วนของตอน ท่านใดสนใจเชิญได้ที่

Plotteller (แนะนำ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

Fictionlog (แนะนำ)

https://fictionlog.co/b/66cbd9b23f2e2f001ca925b5

Nekopost (ออกช้า แต่ดี)

https://www.nekopost.net/novel/13577

ธัญวลัย (ไม่มีภาพ มีปลดกุญแจ)

https://www.tunwalai.com/story/813865

ReadAWrite (ภาพเล็กกว่าที่อื่น)

https://www.readawrite.com/a/93ef57cb1e400eac4c65e8979613acfd

DekD (ไม่มีภาพ มีความเห็นท้ายตอน)

https://dekd.co/w/n/2536726

ebook 👇

https://www.mebmarket.com/ebook-309517-

4 บาท