มุมมองบุคคลที่สาม

วันสิ้นเดือน 11 ยุคตีกันปี 122

“พ่อ เมื่อไหร่จะมองหนูแบบผู้หญิงบ้าง ของหนูเริ่มมีแล้ว หนู 14 แล้ว” เฟทบอกพ่อเลี้ยงตัวเอง

“โว่วใจเย็นเฟท พ่อไม่ได้มองลูกอย่างนั้นเลย ไม่มีวัน” วารีกำชับอย่างมั่นคง

กลิ่นต้นไม้นั้นเต็มห้อง แต่เฟทไม่รู้จักมันเลย มันพอรู้ว่าอะไรเพราะที่นี่ใช้กันบ่อยแต่ไม่มีใครยอมสอนเธอเรื่องนั้น

เธอเลิกพูดเรื่องเพื่อนซี้เธอที่เป็นวิญญาณแม้แต่กับพ่อเธอ

เพราะมีพ่อเลี้ยงเธอเชื่อคนเดียว แล้วทุกคนนึกว่าเธอใช้เวทมนตร์

เธอหมดแรงอธิบายแล้วว่าเธอมีเพื่อนจริงๆ ซิ่นเนี่ยนไม่ใช่คนบนโลกเดียวกับเธอ

เฟทรู้สึกเสียใจเพราะพ่อเลี้ยงที่สุดในชีวิต รักเล็กๆอุ่นๆใจแบบเด็กๆของมันแตกสลาย “หนูขอตัว”

“หน้าเศร้าๆเหมือนจะร้องไห้นะ เป็นอะไรหรือเปล่า” วารีเป็นห่วงลูกเลี้ยงเสมอ แม้เขาปล่อยลูกทำอะไรก็ได้ตามสบาย

เฟทสาว 14 ไม่หันหาพ่อให้พ่อเลี้ยงเธอเห็นน้ำตาเพราะกลัวพ่อเป็นห่วง “ไม่มีอะไรค่ะ นอนก็หาย ไปแล้วนะ พ่อ”

“อืม ฝันดี” มีโบกมือแม้ลูกเลี้ยงคนนี้แปลกๆบางทีก็ห่าง บางทีก็เข้าหา

เฟทกลับห้องไปร้องไห้ซุกหมอน

เธอร้องไห้จนหลับและเธอตื่น ครู่เดียวแล้วมีเสียงโหยหวนดัง

เธอตื่นมาเห็นห้องเละเทะและเพื่อนชายอายุ 13 เธอกำลังสู้กับสัตว์ประหลาดอย่างสูสี

เธอหยิบเงินที่เธอเก็บส่วนหนึ่งแล้ววิ่งออกไปจากห้อง

แม้เธอไม่แข็งแรงเท่าเหล่าแม่ซักคนเธอก็ยังวิ่งเร็วอยู่ เพราะเธอฝึกทุกวัน

แต่ฝึกเท่าไหร่เธอก็ไม่เก่ง เหมือนไม่ได้ถนัดด้านนี้เลย เธอไม่ชอบทำร้ายคน

เธอเอาเงินไปคลังอาวุธและจุดซ้อมยิงปืนและคิดในใจ ‘อาจต้องทำผิด’

เธอเดินเข้าไปหาทหารวางทอง เธอมีสิบทอง “หนูขอซื้อปืนอันนึง เพื่อนหนูกำลังโดนรังแก”

แม่อายะกำลังเดินออกจนได้ยินแล้วถามลูกเลี้ยงวารี ลูกเลี้ยงเหล่าหัวหน้าแผนก ลูกเลี้ยงคนแรกของฮาโมนี่ทุกอย่าง

เฟทเล่าด้วยหน้าตารีบร้อน

“แม่อายะจะมองไม่เห็น…” เฟทสลดใจ

“สามสิบทอง คือราคาปืน เอามาให้ฉัน”

เฟทยื่นเงินให้เพราะแม่อายะใจดีมาก เธอเชื่อว่าแม่อายะจะช่วย “รออยู่นี่” อายะลูบหัวเธอ แล้วรีบออกไป

ซักพักเธอกลับมาพร้อมห่อผ้า “ใช้เป็นมั้ย?” เฟทได้ยินอายะก็ส่ายหน้า “เคยฝึกกับพ่อแค่ครั้งสองครั้ง”

“ชี้ไปหาศัตรู ลั่นไก แล้วพอใช้เสร็จ โยกตรงนี้ให้ขึ้นมา แล้วมันจะปลอดภัย ชักก่อนแล้วค่อยเหนี่ยวไกตอนคันโยกนั้นอยู่ข้างล่าง” อายะจับไหล่เฟทแล้วสอนอย่างตั้งใจ

เฟทพยักหน้า “เข้าใจแล้วค่ะแม่อายะ”

“ไปช่วยเพื่อนเธอเถอะ” อายะลูบหัวเฟทอย่างเอ็นดู เฟทวิ่งออกไปจากห้อง

คนคุมสถานซ้อมยิงเห็นทุกอย่าง “ท่านอายะ…”

อายะไม่มองหน้า “14 ฉันก็เป็นกระหระ… “เข้าใจแล้วครับ ผมจะทำเป็นมองไม่เห็น”” แล้วทหารคุมสถานซ้อมยิงกลับไปประจำตำแหน่งของตัวเอง

อายะกลับห้อง

เฟทวิ่ง เร็วที่สุดของเธอ ที่ช้ากว่าพ่อแม่

เธอเข้ามาในห้อง โครม ห้องเละกว่าเดิมแล้วของเละเทะมากขึ้น

เพื่อนเธอบอกข้อมูลสำคัญกับเธอด้วยหน้าโทรม โดนต่อยเยอะ อย่างแตกตื่น เธอถอดซองกระสุน เอากระสุนออกมาถือเม็ดหนึ่ง

เฟทอมกระสุนเข้าปากให้น้ำลายท่วม แล้วใส่กลับเข้าไปในปืนเล็กๆ ขึ้นไก จับสองมือชี้ เหนี่ยวไก

ใกล้สิ้นเดือนสอง ยุคตีกันปี 123

เฟท 15 เธอนั่งอยู่ร้านอาหารตอนเย็น เธอซื้อข้าวมาจานหนึ่ง

เธอเอาแก้วเล็กๆวางตรงหน้า เธอปักธูปที่พ่อเธอขาย พ่อบอกว่ามันเป็น ‘ธูป’ แต่ไม่อธิบายว่ามันใช้ทำอะไร พ่อไหว้กระถางต้นไม้หน้าฮาโมนี่ แล้วจุดไฟปักมันที่กระถาง

มันมีกิ่งไม้แดงที่ไหม้แล้วเต็มกระถาง แม่บ้านหยิบไปทิ้งบ้างแต่ไม่บ่อย เพราะวารีทำบ่อยจนแม่บ้านนึกว่าวารีชอบ

เธอปักธูปดอกเดียวใส่แก้วที่มีตาข่ายครอบข้างบนเล็กๆ เลื่อนจาน ไปที่วางที่ไม่มีคนข้างหน้า แล้วเอาไฟแช็กมาจุดธูป ปักแก้วใส่ข้าวแห้งที่ตั้งได้

เฟทมองเพื่อนกินสเต็กเนื้อโคขุนอย่างเอร็ดอร่อยจนหมด แล้วค่อยเลื่อนจานโลกนี้มากินเอง

แขกเริ่มย้ายโต๊ะนั่งให้ห่างเธอเพราะเธอแปลก แต่เธอไม่ค่อยพูดกับแขก

เธอกินข้าวไปคิดไปถึงอดีต วันนั้นเธออกหัก ได้จูบแรก คร่าชีวิต แต่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

เธอรอตัวเอง 19

เฟทโตขึ้น ฝึกหนักขึ้น กล้ามเนื้อเริ่มมีแม้ไม่เก่งเท่าแม่ทั้งหมด

เธอขี่นกฟาเนิคกลับบ้าน เพราะพ่อยังไม่ให้ขับโดรน แล้วเข้าบ้านเดินไปห้องพ่อ เฟทเจอกระต่าย หรือ ‘หวาน’ สัตว์เลี้ยงร่างคนของพ่อ

เฟทคำนับกระต่ายแล้วเงยหน้า แล้วคำนับหลังกระต่าย

กระต่ายงงและรีบคำนับสองครั้งเพราะศักดิ์มันอยู่ต่ำกว่าลูกตัวผู้ของมันตัวแรก แม้มันสงสัยว่าทำไมกลิ่นไม่เหมือนเชื้อเดียวกัน

กระต่ายเดินไปห้องน้ำ แล้วเฟทพูด “สบายดีค่ะ”

กระต่ายเห็นว่าเฟทไม่ได้คุยกับมันแล้วงง “ค่ะ” แค่ตอบรับไปแม้ไม่รู้เรื่อง

กระต่ายเดินไปห้องน้ำ และเฟทคำนับหลังกระต่ายอีกครั้ง

เฟทไปเคาะห้องพ่อ

“ซักครู่ รอก่อนนะลูก!” พ่อเธอตะโกนออกมา

เฟทรู้ว่าพ่อเธออยู่กับแม่วิวเพราะเพื่อนดูให้ แต่เพื่อนบอก ‘ยังไม่เหมาะสม’

เพื่อนเธอมีอาวุธป้องกันสัตว์ประหลาดร้ายเหมือนเธอ

เพื่อนเธอซ้อมสู้ทั้งอาวุธและมือเปล่าเหมือนกัน และเก่งกว่าเธอด้วยซ้ำ

หุ่นก้านเขาเริ่มดีขึ้น หน้าเริ่มเป็นผู้ชายโตมากขึ้น ตาของทั้งสองคมขึ้น

ซักพักพ่อเลี้ยงเฟทเปิดประตูเฟทนึกในใจ ‘กลิ่นอุ้ย’ ที่ท่านหญิงเสือดำสอนแล้วไม่ให้ยุ่ง

เธอเข้าห้อง พ่อเธอนอนห่มผ้ากับแม่วิวที่ท้องโตนิดหน่อย “มีอะไรเหรอลูก” พ่อเธอถาม

“หนูว่าจะเริ่มหัดงานพรุ่งนี้ เอาจริงๆ หนูทำงานได้ทุกแผนก เพราะหนูฝึกแล้วผ่านหมดทุกแผนก แต่หนูอยากเป็นหัวหน้าแผนกและหน่วยพิเศษ พ่อหางานให้หนูได้มั้ย?” เฟทปรึกษาพ่อเธอ

4 บาท

นี่คือตัวอย่างบางส่วนของตอน ท่านใดสนใจเชิญได้ที่

Plotteller (แนะนำ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

Fictionlog (แนะนำ)

https://fictionlog.co/b/66cbd9b23f2e2f001ca925b5

Nekopost (ออกช้า แต่ดี)

https://www.nekopost.net/novel/13577

ธัญวลัย (ไม่มีภาพ มีปลดกุญแจ)

https://www.tunwalai.com/story/813865

ReadAWrite (ภาพเล็กกว่าที่อื่น)

https://www.readawrite.com/a/93ef57cb1e400eac4c65e8979613acfd

DekD (ไม่มีภาพ มีความเห็นท้ายตอน)

https://dekd.co/w/n/2536726

ebook 👇

https://www.mebmarket.com/ebook-309517-

4 บาท